Από την άλλη πλευρά, ο Βάαλ είναι μια ισχυρή και φιλόδοξη θεότητα που επιζητεί να κυβερνήσει τους θεούς και την ανθρωπότητα.

Σε ένα ποίημα σχετικά με κάποια αψιμαχία για τη διακυβέρνηση, ο Βάαλ νικάει τον αγαπημένο γιο τού Ελ, τον Γιαμ, το θεό της θάλασσας. Αυτή η νίκη μπορεί να έδινε την πεποίθηση στους ναυτικούς της Ουγκαρίτ ότι θα είχαν την προστασία του Βάαλ στη θάλασσα. Σε μια μονομαχία με τον Μοτ, ο Βάαλ νικιέται και πηγαίνει στον κάτω κόσμο. Ακολουθεί ξηρασία και παύουν όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Η σύζυγος και αδελφή του Βάαλ, η Ανάτ—θεά του έρωτα και του πολέμου—σκοτώνει τον Μοτ και επαναφέρει τον Βάαλ στη ζωή. Ο Βάαλ σφαγιάζει τους γιους της γυναίκας του Ελ, της Αθιράτ (Ασεράχ), και ανακτά το θρόνο. Ο Μοτ, όμως, επανέρχεται εφτά χρόνια αργότερα.

Μερικοί ερμηνεύουν αυτό το ποίημα ως σύμβολο του ετήσιου κύκλου των εποχών στη διάρκεια του οποίου οι ζωογόνες βροχές νικιούνται από την έντονη ζέστη του καλοκαιριού και επανέρχονται το φθινόπωρο. Άλλοι πιστεύουν ότι ο εφταετής κύκλος σχετίζεται με το φόβο για το ενδεχόμενο πείνας ή ξηρασίας. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, η υπεροχή του Βάαλ θεωρούνταν απαραίτητη για την επιτυχία των ανθρώπινων επιδιώξεων. Ο μελετητής Πίτερ Κρέιγκι επισημαίνει: «Σκοπός της θρησκείας του Βάαλ ήταν η διασφάλιση της κυριαρχίας του. Μόνο ενόσω παρέμενε εκείνος κυρίαρχος, όπως πίστευαν οι λάτρεις του, θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν οι σοδειές και τα ζώα που ήταν τόσο απαραίτητα για την ανθρώπινη επιβίωση».