Παρατηρώντας τις επιτυχίες των Ισραηλιτών όσον αφορά την κατάκτηση της γης—την κατάληψη της Ιεριχώς και της Γαι, καθώς και τη συνθηκολόγηση των Γαβαωνιτών—ο Ιεβουσαίος βασιλιάς Αδωνισεδέκ ηγήθηκε ενός συνασπισμού πέντε βασιλιάδων που ήταν αποφασισμένοι να σταματήσουν την εισβολή. (Ιη 9:1, 2· 10:1-5) Στη μάχη που ακολούθησε, στην οποία ο Ιεχωβά έκανε τον ήλιο και τη σελήνη να σταθούν, τα συνασπισμένα στρατεύματα νικήθηκαν, οι βασιλιάδες αιχμαλωτίστηκαν και θανατώθηκαν, ενώ τα πτώματά τους κρεμάστηκαν σε ξύλα για να τα βλέπουν όλοι. (Ιη 10:6-27· 12:7, 8, 10) Ίσως μετά από αυτή τη νίκη να έλαβε χώρα η πυρπόληση της Ιεβούς από τους Ισραηλίτες, οι οποίοι την έκαψαν ολοσχερώς.—Κρ 1:8.

Όταν ο Ιησούς του Ναυή ολοκλήρωσε την εκστρατεία κατάκτησης στα νότια και κεντρικά τμήματα της Υποσχεμένης Γης, έστρεψε την προσοχή του στο βόρειο τμήμα Δ του Ιορδάνη. Και πάλι οι Ιεβουσαίοι συσπειρώθηκαν για να προβάλουν αντίσταση, αυτή τη φορά υπό την αρχηγία του Ιαβίν, του βασιλιά της Ασώρ, και πάλι ο Ισραήλ τούς νίκησε, με τη βοήθεια του Ιεχωβά. (Ιη 11:1-8) Εντούτοις, μετά την πυρπόληση της Ιεβούς και κάποια στιγμή πριν από τη διαμοίραση της γης, οι Ιεβουσαίοι είχαν τον έλεγχο των στρατηγικών υψωμάτων της Ιερουσαλήμ, τα οποία κράτησαν επί 400 χρόνια.—Ιη 15:63.

Τελικά, το 1070 Π.Κ.Χ., ο Δαβίδ κατέλαβε τη Σιών, το οχυρό των Ιεβουσαίων. (2Σα 5:6-9· 1Χρ 11:4-8)