ΛΙΘΟΒΟΛΙΣΜΟΣ

Υπό το Νόμο, ένα άτομο που είχε διαπράξει αδικοπραγία η οποία επέσυρε τη θανατική ποινή συνήθως λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. (Λευ 20:2) Αυτό γινόταν ώστε “να εξαφανιστεί το κακό από ανάμεσά τους”. Όλος ο Ισραήλ θα άκουγε για την τιμωρία, και αυτό θα ενστάλαζε στην καρδιά τους φόβο για τη συγκεκριμένη αδικοπραγία. (Δευ 13:5, 10, 11· 22:22-24) Με το να λιθοβολήσουν έναν κακοποιό, έδειχναν ότι ήταν ζηλωτές για την αληθινή λατρεία, ότι φρόντιζαν άγρυπνα να μην ονειδιστεί το όνομα του Θεού και ότι επιθυμούσαν να διατηρούν καθαρή την εκκλησία.

Προτού λιθοβοληθεί αυτός που είχε αδικοπραγήσει, έπρεπε να δώσουν συγκλίνουσα κατάθεση εναντίον του τουλάχιστον δύο μάρτυρες, ενώ κατόπιν οι ίδιοι έριχναν τις πρώτες πέτρες. (Λευ 24:14· Δευ 17:6, 7) Η προοπτική ότι θα γινόταν ο ίδιος εκτελεστής υποκινούσε το μάρτυρα να σκεφτεί πολύ προσεκτικά αυτά που θα κατέθετε και, αναμφίβολα, αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα για τυχόν ψευδομαρτυρία η οποία, αν αποκαλυπτόταν, στοίχιζε στον ψευδομάρτυρα την ίδια του τη ζωή.—Δευ 19:18-20.

Είναι σαφές ότι ο λιθοβολισμός συνήθως λάβαινε χώρα έξω από την πόλη. (Αρ 15:35, 36· 1Βα 21:13· αντιπαράβαλε Δευ 22:21.) Έπειτα, ως προειδοποίηση, μπορεί να κρεμούσαν το πτώμα σε ξύλο, αλλά δεν το άφηναν εκεί μετά τη δύση. Η ταφή του γινόταν αυθημερόν.—Δευ 21:21-23.

Ο Ιησούς χαρακτήρισε την Ιερουσαλήμ ως «αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν». (Ματ 23:37· παράβαλε Εβρ 11:37.) Ο ίδιος ο Χριστός απειλήθηκε με λιθοβολισμό. (Ιωα 8:59· 10:31-39· 11:8) Ο Στέφανος θανατώθηκε με αυτόν τον τρόπο. (Πρ 7:58-60) Στα Λύστρα, φανατικοί Ιουδαίοι «λιθοβόλησαν τον Παύλο και τον έσυραν έξω από την πόλη νομίζοντας ότι ήταν νεκρός».—Πρ 14:19· παράβαλε 2Κο 11:25.

Όσον αφορά τα αδικήματα που επέσυραν την ποινή του λιθοβολισμού, βλέπε ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ.