«Και ο πρώτος σάλπισε. Και έγινε χαλάζι και φωτιά ανακατεμένα με αίμα, και ρίχτηκε στη γη· και το ένα τρίτο της γης κατακάηκε, και το ένα τρίτο των δέντρων κατακάηκε, και όλη η χλωρή βλάστηση κατακάηκε». (Αποκάλυψη 8:7)

18. Πώς διακηρύχτηκε το άγγελμα κρίσης του Ιεχωβά στη συνέλευση του Σίνταρ Πόιντ το 1922;

¹⁸ Πώς επιδίδεται αυτό το άγγελμα κρίσης; Σε γενικές γραμμές, όχι με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του κόσμου, τα οποία είναι μέρος του κόσμου και κατηγορούν συχνά το “δούλο” του Θεού. (Ματθαίος 24:45) Το άγγελμα αυτό διακηρύχτηκε με αξιοσημείωτο τρόπο στη δεύτερη ιστορική σύναξη του λαού του Θεού στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις 10 Σεπτεμβρίου 1922. Οι παρευρεθέντες υιοθέτησαν ομόφωνα και με ενθουσιασμό μια απόφαση με τίτλο «Μία Πρόκλησις προς τους Ηγέτας του Κόσμου». Αυτή η απόφαση προειδοποιούσε τη σύγχρονη συμβολική γη με απερίφραστο τρόπο: «Ημείς επομένως, προσκαλούμεν πάντα τα έθνη της γης, τους άρχοντας και ηγέτας αυτών και πάντας τους κληρικούς πασών των κατ’ όνομα εκκλησιών της γης, τους ακολούθους αυτών και τους υποστηρικτάς αυτών, τους μεγάλους βιομηχάνους και τους μεγάλους πολιτικούς, όπως παρουσιάσωσι τας αποδείξεις των, ίνα δικαιολογήσωσι την θέσιν την οποίαν αυτοί έλαβον ισχυρισθέντες ότι δύνανται να εγκαταστήσωσιν ειρήνην και ευημερίαν εν τη γη και να φέρωσιν ευτυχίαν εις τον λαόν· επί δε τη αποτυχία των εις τούτο, προσκαλούμεν αυτούς [να ακούσουν τη μαρτυρία που προσφέρουμε ως μάρτυρες για τον Κύριο και μετά] όπως γνωμοδοτήσωσιν εάν η μαρτυρία ημών είναι αληθής ή ουχί».

19. Ποια μαρτυρία επέδωσε ο λαός του Θεού στο Χριστιανικό κόσμο σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού;

¹⁹ Ποια μαρτυρία έδωσαν εκείνοι οι Χριστιανοί; Την εξής: «Ημείς διακρατούμεν και διακηρύττομεν, ότι η Βασιλεία του Μεσσίου είναι η πλήρης πανάκεια διά πάντα τα δεινά της ανθρωπότητος, και θέλει φέρει ειρήνην επί γης και ευδοκίαν εν ανθρώποις, την επιθυμίαν πάντων των εθνών· ότι, εκείνοι οίτινες θα υποταχθώσι προθύμως εις την δικαίαν αυτού Βασιλείαν η οποία τώρα αρχίζει, θα ευλογηθώσι διά διαρκούς ειρήνης, ζωής, ελευθερίας, και ατελευτήτου ευτυχίας». Σε αυτούς τους διεφθαρμένους καιρούς, κατά τους οποίους οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις, ειδικά στο Χριστιανικό κόσμο, αποτυχαίνουν παταγωδώς να λύσουν τα προβλήματα του κόσμου, εκείνη η ηχηρή πρόκληση αντηχεί με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από ό,τι το 1922. Πόσο αληθεύει ότι η Βασιλεία του Θεού, στα χέρια του νικηφόρου Χριστού του, είναι η μία και μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας!