Εκφοβισμός και Βία

Ο εκφοβισμός είναι «ένα από τα πιο ύπουλα σχολικά προβλήματα», δηλώνει η Μορίν Ο’ Κόνορ στο βιβλίο Πώς να Βοηθήσετε το Παιδί σας να τα Καταφέρει στο Σχολείο (How to Help Your Child Through School). Η ίδια επίσης σημειώνει ότι, «παρά τη μεγάλη δυστυχία που προκαλεί στα θύματα, αυτά συνήθως είναι απρόθυμα να μιλήσουν σε κάποιον ενήλικο επειδή φοβούνται ότι θα στιγματιστούν ως ‘καρφιά’».

Δυστυχώς, μερικοί δάσκαλοι θεωρούν τον εκφοβισμό φυσιολογική συμπεριφορά. Αλλά πολλοί άλλοι συμφωνούν με τον εκπαιδευτικό Πιτ Στίβενσον, ο οποίος πιστεύει ότι ο εκφοβισμός είναι ένα «είδος κακοποίησης» και υποστηρίζει ότι «δεν κάνουμε καλό στους παλικαράδες αν τους αφήνουμε να ενεργούν έτσι».

Τι μπορείτε, λοιπόν, να κάνετε αν το παιδί σας πέσει θύμα ενός παλικαρά; «Η πρώτη γραμμή της άμυνας», γράφει η Ο’ Κόνορ, «πρέπει να είναι η κοινότητα των ενηλίκων στην οποία ζουν [τα θύματα]». Συζητήστε το ζήτημα με κάποιο δάσκαλο που δείχνει κατανόηση. Αυτό θα διαβεβαιώσει το παιδί σας ότι και οι δυο θεωρείτε απαράδεκτη αυτού του είδους την επιθετική συμπεριφορά. Πολλά σχολεία έχουν υιοθετήσει σαφή τακτική κατά του εκφοβισμού την οποία οι δάσκαλοι συζητούν ανοιχτά στην τάξη.

Η Νάταλι έπεσε θύμα παλικαράδων λόγω της θρησκείας της. «Επειδή ήμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά, με πρόσβαλλαν, και μερικές φορές έσκιζαν τα πράγματά μου», αφηγείται. Για να λύσει το πρόβλημα συζήτησε το ζήτημα με τους γονείς της, οι οποίοι πρότειναν να μιλήσει με τους δασκάλους της. Αυτό και έκανε. «Επίσης πήρα την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσω στους γονείς δυο συμμαθητών μου που με εκφόβιζαν», προσθέτει η ίδια. «Επειδή μπόρεσα να τους εξηγήσω το πρόβλημα, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα τώρα. Έτσι κέρδισα την εμπιστοσύνη και των δασκάλων μου και των περισσότερων συμμαθητών μου».

Μερικές φορές, οι γονείς ανακαλύπτουν ότι το παιδί τους είναι εκείνο που εκφοβίζει, όχι που εκφοβίζεται. Τότε, θα κάνουν καλά να εξετάσουν προσεκτικά τι συμβαίνει στο σπίτι. «Τα παιδιά των οποίων η επιθετική συμπεριφορά είναι πιο έντονη συνήθως προέρχονται από οικογένειες όπου οι γονείς δεν λύνουν τις διαφορές και πολύ ικανοποιητικά», αναφέρει η εφημερίδα Δε Τάιμς (The Times) του Λονδίνου, προσθέτοντας: «Η βίαιη συμπεριφορά είναι διαδικασία που μαθαίνεται».

[Πλαίσιο στη σελίδα 7]

Μήπως το Παιδί σας Είναι Θύμα Κάποιου Παλικαρά;

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ συμβουλεύουν τους γονείς να προσέχουν για την εμφάνιση αποκαλυπτικών σημαδιών στο παιδί τους. Μήπως δείχνει απροθυμία να πάει στο σχολείο, αποφεύγει τους συμμαθητές, επιστρέφει στο σπίτι με μελανιές ή με σκισμένα ρούχα;

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να σας πει ακριβώς τι συνέβη. Αυτό θα σας βοηθήσει να μάθετε αν ο εκφοβισμός αποτελεί πραγματικά το πρόβλημα. Αν συμβαίνει αυτό, τότε συζητήστε με κάποιο δάσκαλο που δείχνει κατανόηση.

Βοηθήστε το παιδί σας να αντιμετωπίσει την κατάσταση προτείνοντάς του να μένει κοντά σε αξιόπιστους συμμαθητές και να αποφεύγει μέρη και περιστάσεις όπου μπορεί να επαναληφτεί ο εκφοβισμός. Ένα παιδί με καλή αίσθηση του χιούμορ και το οποίο γνωρίζει πώς να βγαίνει από μια δύσκολη κατάσταση συζητώντας συνήθως θα τα καταφέρνει μια χαρά.

Μην ανησυχείτε υπερβολικά, και μην ενθαρρύνετε τα αντίποινα.