Ανατρέφοντας Παιδιά και Υπηρετώντας Άλλους

Η δεύτερη κόρη μας, η Λίλια, γεννήθηκε το 1966. Έναν χρόνο αργότερα μετακομίσαμε στο Μπέλιε Βόντι, στα νότια του Καζακστάν κοντά στα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν, όπου υπήρχε ένας μικρός όμιλος Μαρτύρων. Σύντομα σχηματίστηκε μια εκκλησία, και διορίστηκα προεδρεύων επίσκοπος. Το 1969 αποκτήσαμε έναν γιο, τον Όλεγκ, και δύο χρόνια αργότερα γεννήθηκε η Νατάσα, το μικρότερο παιδί μας. Η Λίντιγια και εγώ δεν ξεχάσαμε ποτέ ότι τα παιδιά είναι κληρονομιά από τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 127:3) Συζητούσαμε μαζί σχετικά με το τι χρειαζόταν να κάνουμε για να τα αναθρέψουμε έτσι ώστε να αγαπούν τον Ιεχωβά.

Ακόμη και τη δεκαετία του 1970, οι περισσότεροι άρρενες Μάρτυρες βρίσκονταν σε στρατόπεδα εργασίας. Πολλές εκκλησίες χρειάζονταν ώριμη επίβλεψη και κατεύθυνση. Έτσι λοιπόν, ενώ η Λίντιγια ασχολούνταν περισσότερο με την ανατροφή των παιδιών, εκτελώντας μερικές φορές χρέη μητέρας και πατέρα, εγώ υπηρετούσα ως περιοδεύων επίσκοπος. Επισκεπτόμουν εκκλησίες στο Καζακστάν, καθώς και στις γειτονικές σοβιετικές δημοκρατίες του Ουζμπεκιστάν, του Τατζικιστάν και του Τουρκμενιστάν. Συγχρόνως, εργαζόμουν επίσης για να συντηρώ την οικογένεια, ενώ η Λίντιγια και τα παιδιά συνεργάζονταν πρόθυμα.

Μολονότι μερικές φορές απουσίαζα επί εβδομάδες, προσπαθούσα να δείχνω στα παιδιά πατρική αγάπη και να συμβάλλω στην πνευματική τους ανάπτυξη. Η Λίντιγια και εγώ προσευχόμασταν μαζί ένθερμα ώστε να βοηθήσει ο Ιεχωβά τα παιδιά μας, και συζητούσαμε με αυτά πώς μπορούσαν να υπερνικούν το φόβο του ανθρώπου και να αναπτύσσουν στενή σχέση με τον Θεό. Χωρίς την ανιδιοτελή υποστήριξη της αγαπημένης μου συζύγου, δεν θα μπορούσα να φέρω σε πέρας τα καθήκοντά μου ως περιοδεύοντα επισκόπου. Η Λίντιγια και οι υπόλοιπες αδελφές μας δεν ήταν σε καμιά περίπτωση «αδύναμη ομάδα», όπως είχε ισχυριστεί κάποτε ο αξιωματικός. Ήταν δυνατές​—αληθινοί πνευματικοί γίγαντες!​—Φιλιππησίους 4:13.

Η Οικογένειά μας Σήμερα

Πόσο ευγνώμονες είμαστε στον Θεό που μας βοήθησε να διδάξουμε στα παιδιά μας τη Γραφική αλήθεια! Η μεγαλύτερη κόρη μας, η Βαλεντίνα, παντρεύτηκε και μετακόμισε με το σύζυγό της στο Ίνγκελχαϊμ της Γερμανίας το 1993. Έχουν τρία παιδιά, που όλα τους είναι βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Η Λίλια, η δεύτερη κόρη μας, έχει και αυτή οικογένεια. Μαζί με το σύζυγό της, που είναι πρεσβύτερος στην εκκλησία του Μπέλιε Βόντι, ανατρέφουν τα δύο παιδιά τους έτσι ώστε να αγαπούν τον Θεό. Ο Όλεγκ παντρεύτηκε τη Νατάσα, μια Χριστιανή αδελφή από τη Μόσχα, και υπηρετούν μαζί στο γραφείο τμήματος της Ρωσίας κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Το 1995 παντρεύτηκε η μικρότερη κόρη μας, η Νατάσα, και υπηρετεί μαζί με το σύζυγό της σε μια ρωσική εκκλησία στη Γερμανία.

Πού και πού μαζευόμαστε όλη η οικογένεια. Τα παιδιά μας αφηγούνται στα δικά τους παιδιά πώς η «μαμά» και ο «μπαμπάς» άκουσαν τον Ιεχωβά και ανέθρεψαν τα παιδιά τους έτσι ώστε να αγαπούν και να υπηρετούν τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Βλέπω ότι αυτές οι συζητήσεις βοηθούν τα εγγόνια μας να αναπτύσσονται πνευματικά. Ο μικρότερος εγγονός μου μοιάζει σε εμένα όταν ήμουν στην ηλικία του. Μερικές φορές ανεβαίνει στα γόνατά μου και μου ζητάει να του πω κάποια Βιβλική ιστορία. Δάκρυα έρχονται στα μάτια μου καθώς θυμάμαι με νοσταλγία τότε που συνήθιζα να κάθομαι στα γόνατα του παππού, ο οποίος με βοήθησε να αναπτύξω αγάπη για τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας και να τον υπηρετώ.