1, 2. Ποια είναι η καλύτερη πρόσκληση που θα μπορούσε να λάβει ένας άνθρωπος, και τι θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε;

ΠΟΙΑ είναι η καλύτερη πρόσκληση που λάβατε ποτέ; Ενδεχομένως σας έρχεται στον νου κάποια φορά που προσκληθήκατε σε μια ειδική περίσταση, ίσως στον γάμο δύο πολύ αγαπητών σας προσώπων. Ή ίσως θυμάστε την ημέρα που προσκληθήκατε να αναλάβετε μια σημαντική εργασία. Αν κάποτε λάβατε τέτοιου είδους προσκλήσεις, αυτό αναμφίβολα το θεωρήσατε συγκινητικό και τιμητικό. Η αλήθεια είναι όμως ότι έχετε λάβει μια πολύ καλύτερη πρόσκληση. Ο καθένας από εμάς την έχει λάβει. Και ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την πρόσκληση μας επηρεάζει βαθιά. Είναι η σημαντικότερη επιλογή που θα κάνουμε στη ζωή μας.

² Ποια είναι αυτή η πρόσκληση; Προέρχεται από τον Ιησού Χριστό, τον μονογενή Γιο του Παντοδύναμου Θεού, του Ιεχωβά, και είναι καταγραμμένη στην Αγία Γραφή. Στο εδάφιο Μάρκος 10:21 διαβάζουμε τα λόγια του Ιησού: «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου». Ο Ιησούς στην ουσία απευθύνει αυτή την πρόσκληση στον καθέναν από εμάς. Είναι καλό να αναρωτηθούμε: “Πώς θα ανταποκριθώ εγώ;” Η απάντηση ίσως φαίνεται αυτονόητη. Ποιος θα αρνούνταν μια τέτοια υπέροχη πρόσκληση; Το περίεργο είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι την αρνούνται. Γιατί;

3, 4. (α) Ποια πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν αξιοζήλευτα διέθετε ο άνθρωπος ο οποίος πλησίασε τον Ιησού για να τον ρωτήσει σχετικά με την αιώνια ζωή; (β) Ποιες καλές ιδιότητες ίσως διέκρινε ο Ιησούς στον πλούσιο νεαρό άρχοντα;

³ Προσέξτε το παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος έλαβε αυτή την πρόσκληση προσωπικά πριν από 2.000 χρόνια περίπου. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ευυπόληπτος. Διέθετε τουλάχιστον τρία πράγματα που οι άνθρωποι συνήθως θεωρούν επιθυμητά, ακόμα και αξιοζήλευτα​—νιάτα, πλούτο και εξουσία. Η Βιβλική αφήγηση αναφέρει ότι ήταν «νεαρός», «πολύ πλούσιος» και «άρχοντας». (Ματθαίος 19:20· Λουκάς 18:18, 23) Ωστόσο, υπήρχε κάτι ακόμα σημαντικότερο όσον αφορά αυτόν τον νεαρό. Είχε ακούσει για τον Μεγάλο Δάσκαλο, τον Ιησού, και του άρεσαν τα όσα είχε ακούσει.

⁴ Οι περισσότεροι άρχοντες εκείνες τις ημέρες δεν απέδιδαν στον Ιησού τον σεβασμό που του άξιζε. (Ιωάννης 7:48· 12:42) Αλλά αυτός ο άρχοντας ενήργησε διαφορετικά. Η Αγία Γραφή μάς λέει: «Καθώς [ο Ιησούς] προχωρούσε στον δρόμο του, κάποιος έτρεξε και έπεσε στα γόνατα μπροστά του και τον ρώτησε: “Δάσκαλε Αγαθέ, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;”» (Μάρκος 10:17) Προσέξτε πόσο αδημονούσε αυτός ο άνθρωπος να μιλήσει με τον Ιησού​—έτρεξε κοντά του δημοσίως, όπως θα είχε κάνει ένας φτωχός και ασήμαντος άνθρωπος. Επίσης, γονάτισε με σεβασμό μπροστά στον Χριστό. Συνεπώς, είχε ως έναν βαθμό ταπεινοφροσύνη και συναίσθηση της πνευματικής του ανάγκης. Ο Ιησούς εκτιμούσε αυτές τις καλές ιδιότητες. (Ματθαίος 5:3· 18:4) Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας που «ο Ιησούς τον κοίταξε και ένιωσε αγάπη για αυτόν». (Μάρκος 10:21) Πώς απάντησε ο Ιησούς στην ερώτηση του νεαρού;

Μια Ασύγκριτη Πρόσκληση

5. Πώς απάντησε ο Ιησούς στον πλούσιο νεαρό, και πώς γνωρίζουμε ότι το «ένα» που του έλειπε δεν ήταν η φτώχεια; (Βλέπε επίσης υποσημείωση.)

⁵ Ο Ιησούς έδειξε ότι ο Πατέρας του είχε ήδη δώσει πληροφορίες σχετικά με το σημαντικό ζήτημα της απόκτησης αιώνιας ζωής. Έστρεψε την προσοχή στις Γραφές, και ο νεαρός επιβεβαίωσε ότι υπάκουε πιστά στον Μωσαϊκό Νόμο. Ο Ιησούς όμως, με την ιδιαίτερα βαθιά κατανόηση που διέθετε, διέκρινε τι υπήρχε κάτω από την επιφάνεια. (Ιωάννης 2:25) Αντιλήφθηκε ότι αυτός ο άρχοντας είχε πνευματικό πρόβλημα​—και μάλιστα σοβαρό. Γι’ αυτό, ο Ιησούς είπε: «Ένα σου λείπει». Ποιο ήταν αυτό το «ένα»; Ο Ιησούς είπε: «Πήγαινε, πούλησε όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς». (Μάρκος 10:21) Εννοούσε άραγε ότι πρέπει να είναι κανείς απένταρος για να υπηρετεί τον Θεό; Όχι.a Ο Χριστός αποκάλυψε με αυτά τα λόγια κάτι πολύ σημαντικό.

6. Ποια πρόσκληση απηύθυνε ο Ιησούς, και τι αποκάλυψε η αντίδραση του πλούσιου νεαρού άρχοντα όσον αφορά την καρδιά του;

⁶ Για να καταδείξει τι ήταν αυτό που έλειπε, ο Ιησούς πρόσφερε σε εκείνον τον άνθρωπο μια θαυμάσια ευκαιρία: «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου». Φανταστείτε​—ο Γιος του Υψίστου Θεού προσκάλεσε προσωπικά εκείνον τον άνθρωπο να τον ακολουθήσει! Επίσης, ο Ιησούς τού υποσχέθηκε μια ανταμοιβή που ξεπερνούσε κάθε φαντασία, λέγοντας: «Θα έχεις θησαυρό στον ουρανό». Άδραξε ο πλούσιος νεαρός άρχοντας την ευκαιρία και δέχτηκε αυτή τη θαυμάσια πρόσκληση; Η αφήγηση αναφέρει: «Στενοχωρήθηκε με αυτή την απάντηση και έφυγε λυπημένος, γιατί είχε πολλά αποκτήματα». (Μάρκος 10:21, 22) Έτσι λοιπόν, τα απρόσμενα λόγια του Ιησού αποκάλυψαν ένα πρόβλημα στην καρδιά αυτού του ανθρώπου. Ήταν υπερβολικά προσκολλημένος στα αποκτήματά του και, αναμφίβολα, στην εξουσία και στο γόητρο που τα συνόδευε. Δυστυχώς, η αγάπη του για αυτά τα πράγματα ήταν πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε αγάπη είχε για τον Χριστό. Επομένως, το «ένα» που του έλειπε ήταν η ολόκαρδη, αυτοθυσιαστική αγάπη για τον Ιησού και τον Ιεχωβά. Επειδή ο νεαρός δεν είχε τέτοια αγάπη, απέρριψε μια ασύγκριτη πρόσκληση! Πώς όμως σας επηρεάζει εσάς αυτό;

7. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η πρόσκληση του Ιησού περιλαμβάνει και εμάς σήμερα;

⁷ Η πρόσκληση του Ιησού δεν απευθύνθηκε αποκλειστικά σε εκείνον τον άνθρωπο ούτε περιορίστηκε σε λίγα μόνο άτομα. Ο Ιησούς είπε: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας . . . με ακολουθεί συνεχώς». (Λουκάς 9:23) Τα λόγια «αν κάποιος» δείχνουν ότι οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει ακόλουθος του Χριστού αν πραγματικά «θέλει». Ο Θεός ελκύει στον Γιο του τέτοια άτομα που έχουν ειλικρινή καρδιά. (Ιωάννης 6:44) Η ευκαιρία να δεχτούν την πρόσκληση του Ιησού δεν δίνεται μόνο στους πλούσιους, μόνο στους φτωχούς, ή μόνο σε άτομα κάποιας συγκεκριμένης φυλής ή εθνικότητας. Δεν δόθηκε μόνο σε όσους ζούσαν εκείνη τη χρονική περίοδο. Δίνεται σε όλους. Συνεπώς, τα λόγια του Ιησού «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου» ισχύουν πράγματι και για εσάς. Γιατί πρέπει να θέλετε να ακολουθείτε τον Χριστό; Και τι περιλαμβάνει αυτό;

Γιατί Πρέπει να Γίνουμε Ακόλουθοι του Χριστού;

8. Ποια ανάγκη έχουν όλοι οι άνθρωποι, και γιατί;

⁸ Υπάρχει μια αλήθεια την οποία πρέπει να αναγνωρίζουμε: Χρειαζόμαστε καλή ηγεσία απεγνωσμένα. Δεν παραδέχονται όλοι οι άνθρωποι ότι έχουν τη συγκεκριμένη ανάγκη, αλλά αυτή δεν παύει να υφίσταται. Ένας προφήτης του Ιεχωβά, ο Ιερεμίας, κατέγραψε υπό θεϊκή έμπνευση την εξής αναλλοίωτη αλήθεια: «Γνωρίζω καλά, Ιεχωβά, ότι δεν ανήκει στον άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του». (Ιερεμίας 10:23) Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε την ικανότητα ούτε το δικαίωμα να αυτοκυβερνώνται. Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη ιστορία είναι ως επί το πλείστον μια καταγραφή περιπτώσεων κακής ηγεσίας. (Εκκλησιαστής 8:9) Στις ημέρες του Ιησού, οι ηγέτες καταδυνάστευαν, κακομεταχειρίζονταν και παροδηγούσαν τον λαό. Ο Ιησούς παρατήρησε με οξυδέρκεια ότι οι απλοί άνθρωποι ήταν «σαν πρόβατα χωρίς βοσκό». (Μάρκος 6:34) Το ίδιο αληθεύει για την ανθρωπότητα σήμερα. Ως σύνολο και ως άτομα, χρειαζόμαστε ηγεσία την οποία να μπορούμε να εμπιστευόμαστε και να σεβόμαστε. Καλύπτει ο Ιησούς αυτή την ανάγκη; Εξετάστε κάποιους λόγους για τους οποίους η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι καταφατική.

9. Τι κάνει τον Ιησού να διαφέρει από όλους τους άλλους ηγέτες;

⁹ Πρώτον, ο Ιησούς επιλέχθηκε από τον Ιεχωβά Θεό. Τους περισσότερους ανθρώπινους ηγέτες τούς εκλέγουν οι ατελείς συνάνθρωποί τους, οι οποίοι πολλές φορές εξαπατώνται και έχουν την τάση να κρίνουν εσφαλμένα. Ο Ιησούς είναι διαφορετικός ηγέτης. Ο ίδιος του ο τίτλος μάς το λέει αυτό. Η λέξη «Χριστός», όπως και η λέξη «Μεσσίας», σημαίνει «Χρισμένος». Ναι, ο Ιησούς χρίστηκε, δηλαδή έλαβε ειδικό διορισμό για το ιερό του αξίωμα, από τον ίδιο τον Υπέρτατο Κύριο του σύμπαντος. Ο Ιεχωβά Θεός είπε για τον Γιο του: «Δείτε! Ο υπηρέτης μου τον οποίο εξέλεξα, ο αγαπητός μου, τον οποίο εγώ έχω επιδοκιμάσει! Θα βάλω το πνεύμα μου πάνω του». (Ματθαίος 12:18) Κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από τον Δημιουργό μας τι είδους ηγέτη χρειαζόμαστε. Η σοφία του Ιεχωβά είναι άπειρη, γι’ αυτό έχουμε άφθονους λόγους να εμπιστευόμαστε την επιλογή του.​—Παροιμίες 3:5, 6.

10. Γιατί είναι το παράδειγμα του Ιησού το καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση για τους ανθρώπους;

¹⁰ Δεύτερον, ο Ιησούς έθεσε τέλειο και υποκινητικό παράδειγμα για εμάς. Ο καλύτερος ηγέτης είναι αυτός που έχει ιδιότητες τις οποίες οι υπήκοοί του μπορούν να θαυμάζουν και να μιμούνται. Ηγείται με το παράδειγμά του, υποκινώντας άλλους να γίνουν καλύτεροι από ό,τι ήταν. Ποιες ιδιότητες θα εκτιμούσατε περισσότερο σε έναν ηγέτη; Το θάρρος; Τη σοφία; Τη συμπόνια; Την υπομονή παρά τις κακουχίες; Καθώς μελετάτε το ιστορικό της επίγειας ζωής του Ιησού, θα διαπιστώσετε ότι είχε αυτές τις ιδιότητες​—και πολλές άλλες. Ο Ιησούς, ο οποίος αντανακλούσε τέλεια την προσωπικότητα του ουράνιου Πατέρα του, διέθετε κάθε θεϊκή ιδιότητα σε πλήρη βαθμό. Ήταν τέλειος άνθρωπος από όλες τις απόψεις. Ως εκ τούτου, σε καθετί που έκανε, σε καθετί που είπε, σε κάθε ενδόμυχο συναίσθημα που αποκάλυψε, βρίσκουμε κάτι αξιομίμητο. Η Γραφή λέει ότι ο Ιησούς άφησε «υπόδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη του πιστά».​—1 Πέτρου 2:21.

11. Πώς απέδειξε ο Ιησούς ότι ήταν «ο καλός ποιμένας»;

¹¹ Τρίτον, ο Χριστός επαλήθευσε πλήρως τον ισχυρισμό του: «Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας». (Ιωάννης 10:14) Αυτό το σχήμα λόγου έφερνε οικείες εικόνες στον νου των ανθρώπων της Βιβλικής εποχής. Οι βοσκοί εργάζονταν σκληρά για να φροντίζουν τα πρόβατα που είχαν στην ευθύνη τους. Ένας «καλός ποιμένας» θα έβαζε την ασφάλεια και την ευημερία του ποιμνίου πάνω από τη δική του. Παραδείγματος χάρη, ο προπάτορας του Ιησού ο Δαβίδ υπήρξε βοσκός στα νιάτα του και διακινδύνευσε τη ζωή του περισσότερες από μία φορές για να αποκρούσει την επίθεση κάποιου επικίνδυνου άγριου ζώου στα πρόβατά του. (1 Σαμουήλ 17:34-36) Ο Ιησούς έκανε ακόμα περισσότερα για χάρη των ανθρώπων που έγιναν ακόλουθοί του. Έδωσε τη ζωή του για αυτούς. (Ιωάννης 10:15) Πόσοι ηγέτες έχουν τέτοιο αυτοθυσιαστικό πνεύμα;

12, 13. (α) Με ποια έννοια γνωρίζει ένας βοσκός τα πρόβατά του, και με ποια έννοια τον γνωρίζουν εκείνα; (β) Γιατί θα θέλατε να βρίσκεστε υπό την ηγεσία του Καλού Ποιμένα;

¹² Ο Ιησούς ήταν «ο καλός ποιμένας» και με μια άλλη έννοια, όπως δείχνουν τα λόγια του: «Γνωρίζω τα πρόβατά μου και τα πρόβατά μου γνωρίζουν εμένα». (Ιωάννης 10:14) Σκεφτείτε τη λεκτική εικόνα που παρουσίασε ο Ιησούς. Για τον αδιάφορο παρατηρητή, ένα κοπάδι πρόβατα ίσως είναι απλώς ένα πλήθος από μαλλιαρά πλάσματα. Ο βοσκός όμως γνωρίζει κάθε πρόβατο ξεχωριστά. Γνωρίζει ποιες προβατίνες θα χρειαστούν σύντομα τη βοήθειά του επειδή θα γεννήσουν, ποια αρνάκια χρειάζεται ακόμα να μεταφέρονται επειδή είναι πολύ μικρά και αδύναμα για να περπατήσουν μεγάλη απόσταση μόνα τους, καθώς και ποια πρόβατα αρρώστησαν ή τραυματίστηκαν πρόσφατα. Αλλά και τα πρόβατα γνωρίζουν τον βοσκό τους. Αναγνωρίζουν τη φωνή του, χωρίς ποτέ να την μπερδεύουν με τη φωνή άλλου βοσκού. Όταν το κάλεσμά του έχει ανήσυχο ή επείγοντα τόνο, ανταποκρίνονται γρήγορα. Προς όποια κατεύθυνση και αν τα οδηγεί, εκείνα τον ακολουθούν. Και αυτός γνωρίζει πού ακριβώς πρέπει να τα οδηγήσει. Γνωρίζει πού υπάρχει άφθονο, πράσινο χορτάρι, πού υπάρχουν ρυάκια με φρέσκο, καθαρό νερό, πού υπάρχουν ασφαλή βοσκοτόπια. Καθώς προσέχει τα πρόβατα, εκείνα νιώθουν προστατευμένα.​—Ψαλμός 23.

¹³ Δεν επιθυμείτε εσείς ηγεσία σαν και αυτήν; Ο Καλός Ποιμένας έχει ασύγκριτο ιστορικό τέτοιας ακριβώς μεταχείρισης των ακολούθων του. Υπόσχεται να σας οδηγήσει σε ευτυχισμένη και βαθιά ικανοποιητική ζωή τώρα, καθώς και σε αιώνιο μέλλον! (Ιωάννης 10:10, 11· Αποκάλυψη 7:16, 17) Χρειάζεται λοιπόν να γνωρίζουμε τι ακριβώς περιλαμβάνει το να ακολουθούμε τον Χριστό.

Τι Σημαίνει το να Είμαστε Ακόλουθοι του Χριστού

14, 15. Προκειμένου να είναι κάποιος ακόλουθος του Χριστού, γιατί δεν αρκεί απλώς να ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανός ή να δεθεί συναισθηματικά με τον Ιησού;

¹⁴ Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα πιθανότατα πιστεύουν ότι έχουν δεχτεί την πρόσκληση του Χριστού. Εξάλλου, επιλέγουν να αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί. Ίσως ανήκουν στην εκκλησία στην οποία τους βάφτισαν οι γονείς τους. Ή ίσως ισχυρίζονται ότι είναι συναισθηματικά δεμένοι με τον Ιησού και ότι τον δέχονται ως προσωπικό τους Σωτήρα. Σημαίνει όμως αυτό ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού; Αυτό είχε άραγε ο Ιησούς κατά νου όταν μας προσκάλεσε να γίνουμε ακόλουθοί του; Περιλαμβάνονται πολύ περισσότερα.

¹⁵ Αναλογιστείτε τον Χριστιανικό κόσμο​—τα έθνη στα οποία οι περισσότεροι πολίτες ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού. Εφαρμόζει ο Χριστιανικός κόσμος τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού; Ή μήπως βλέπουμε μίσος, καταδυνάστευση, έγκλημα και αδικία σε αυτές τις χώρες, όπως άλλωστε και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο;

16, 17. Τι λείπει συνήθως από τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς, και τι χαρακτηρίζει τους γνήσιους ακολούθους του Χριστού;

¹⁶ Ο Ιησούς είπε ότι οι αληθινοί ακόλουθοί του θα ήταν γνωστοί, όχι μόνο για τα λόγια τους ή για το πώς θα αυτοαποκαλούνταν, αλλά κυρίως για τις πράξεις τους. Για παράδειγμα, είπε: «Δεν θα μπει στη Βασιλεία των ουρανών ο καθένας που μου λέει: “Κύριε, Κύριε”, αλλά μόνο όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς». (Ματθαίος 7:21) Γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριός τους δεν κάνουν το θέλημα του Πατέρα του; Θυμηθείτε τον πλούσιο νεαρό άρχοντα. Πολλές φορές, “ένα λείπει” από τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς​—η ολόψυχη αγάπη για τον Ιησού και για Εκείνον που τον έστειλε.

¹⁷ Πώς είναι δυνατόν αυτό; Δεν είναι αλήθεια ότι εκατομμύρια άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί ισχυρίζονται επίσης ότι αγαπούν τον Χριστό; Αναμφίβολα. Αλλά η αγάπη για τον Ιησού και για τον Ιεχωβά περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από λόγια. Ο Ιησούς είπε: «Αν κανείς με αγαπάει, θα τηρεί τον λόγο μου». (Ιωάννης 14:23) Και πάλι, μιλώντας ως ποιμένας, είπε: «Τα πρόβατά μου ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν». (Ιωάννης 10:27) Ναι, αυτό που αποδεικνύει πραγματικά την αγάπη μας για τον Χριστό είναι, όχι απλώς τα λόγια ή τα αισθήματά μας, αλλά κυρίως οι πράξεις μας.

18, 19. (α) Πώς πρέπει να μας επηρεάζει το ότι μαθαίνουμε για τον Ιησού; (β) Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του βιβλίου, και πώς θα ωφελήσει όσους θεωρούν εδώ και πολύ καιρό ότι είναι ακόλουθοι του Χριστού;

¹⁸ Εντούτοις, οι πράξεις μας δεν είναι τυχαίες. Φανερώνουν τι είδους άνθρωποι είμαστε βαθιά μέσα μας. Από εκεί πρέπει να αρχίσουμε τις προσπάθειές μας. Ο Ιησούς είπε: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και αυτόν που έστειλες, τον Ιησού Χριστό». (Ιωάννης 17:3) Αν αποκτούμε ακριβή γνώση για τον Ιησού και κάνουμε στοχασμούς με βάση αυτή τη γνώση, η καρδιά μας θα επηρεαστεί. Θα τον αγαπάμε ολοένα και περισσότερο, και μέσα μας θα αυξάνεται διαρκώς η επιθυμία να τον ακολουθούμε τη μια ημέρα μετά την άλλη.

¹⁹ Έτσι φτάνουμε στον σκοπό αυτού του βιβλίου. Στόχος του δεν είναι να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη περίληψη της ζωής και της διακονίας του Ιησού, αλλά να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε σαφέστερα πώς μπορούμε να τον ακολουθούμε.b Είναι σχεδιασμένο να μας βοηθήσει να κοιτάξουμε στον καθρέφτη της Γραφής και να αναρωτηθούμε: “Ακολουθώ εγώ πραγματικά τον Ιησού;” (Ιακώβου 1:23-25) Ίσως επί πολύ καιρό θεωρείτε τον εαυτό σας πρόβατο που καθοδηγείται από τον Καλό Ποιμένα. Δεν συμφωνείτε όμως ότι πάντα μπορούμε να βρίσκουμε τρόπους βελτίωσης; Η Γραφή μάς προτρέπει: «Να εξετάζετε τον εαυτό σας σχετικά με το αν είστε στην πίστη· να αποδεικνύετε τι είστε». (2 Κορινθίους 13:5) Αξίζει να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για να βεβαιωνόμαστε ότι όντως καθοδηγούμαστε από τον στοργικό Καλό Ποιμένα μας, τον Ιησού, τον οποίο ο ίδιος ο Ιεχωβά έχει διορίσει να μας οδηγεί.

20. Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο;

²⁰ Είθε η μελέτη αυτού του βιβλίου να σας βοηθήσει να ενισχύσετε την αγάπη σας για τον Ιησού και για τον Ιεχωβά. Καθώς αυτή η αγάπη θα σας καθοδηγεί στη ζωή, θα βρίσκετε τη μεγαλύτερη δυνατή ειρήνη και ικανοποίηση μέσα σε αυτόν τον παλιό κόσμο, και θα ζήσετε ώστε να αινείτε τον Ιεχωβά αιώνια για το ότι μας προμήθευσε τον Καλό Ποιμένα. Βέβαια, η μελέτη μας για τον Χριστό πρέπει να βασίζεται στο σωστό θεμέλιο. Είναι λοιπόν κατάλληλο να εξετάσουμε στο Κεφάλαιο 2 τον ρόλο του Ιησού στον παγκόσμιο σκοπό του Ιεχωβά.

1, 2. Γιατί είναι αδύνατον να έχουμε πρόσβαση στον Ιεχωβά από μόνοι μας, και τι έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός για εμάς σε σχέση με αυτό;

ΕΧΕΤΕ χαθεί ποτέ; Ίσως θυμάστε κάποια φορά που ταξιδεύατε για να επισκεφτείτε έναν φίλο ή συγγενή και δεν μπορούσατε να βρείτε τον δρόμο. Καθώς προχωρούσατε σε μια άγνωστη κατεύθυνση, ίσως σταματήσατε για να ρωτήσετε κάποιον. Φανταστείτε πώς θα νιώθατε αν ένας καλοσυνάτος άνθρωπος, αντί να σας δείξει απλώς τον δρόμο, σας έλεγε: «Ακολουθήστε με. Θα σας οδηγήσω εγώ εκεί». Τι βάρος θα έφευγε από πάνω σας!

² Κατά μία έννοια, ο Ιησούς Χριστός κάνει κάτι παρόμοιο για εμάς. Θα ήταν αδύνατον να έχουμε πρόσβαση στον Θεό από μόνοι μας. Λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας και της ατέλειας, ο κόσμος της ανθρωπότητας έχει χάσει τον προσανατολισμό του και είναι “αποξενωμένος από τη ζωή που ανήκει στον Θεό”. (Εφεσίους 4:17, 18) Χρειαζόμαστε βοήθεια για να βρούμε τον δρόμο μας. Ο Ιησούς, το γεμάτο καλοσύνη Υπόδειγμά μας, δεν δίνει απλώς συμβουλές και οδηγίες. Κάνει περισσότερα από αυτό. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 1, ο Ιησούς μάς προσκαλεί με τα λόγια: «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου». (Μάρκος 10:21) Ωστόσο, μας δείχνει επίσης γιατί είναι επιτακτικό να δεχτούμε αυτή την πρόσκληση. Σε κάποια περίπτωση, ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού». (Ιωάννης 14:6) Ας αναφερθούμε σε μερικούς λόγους για τους οποίους η πρόσβαση στον Πατέρα είναι δυνατή μόνο μέσω του Γιου. Κατόπιν, έχοντας κατά νου αυτούς τους λόγους, θα εξετάσουμε το πώς ο Ιησούς είναι πραγματικά «η οδός και η αλήθεια και η ζωή».

Καίρια Θέση στον Σκοπό του Ιεχωβά

3. Γιατί είναι η πρόσβαση στον Θεό εφικτή μέσω του Ιησού;

³ Πρώτον και κύριον, η πρόσβαση στον Θεό είναι εφικτή μέσω του Ιησού επειδή ο Ιεχωβά επέλεξε να δώσει στον Γιο του τον πιο σημαντικό ρόλο.a Ο Πατέρας τον έκανε κεντρική, ή αλλιώς βασική, μορφή στην επεξεργασία όλων των σκοπών Του. (2 Κορινθίους 1:20· Κολοσσαείς 1:18-20) Για να κατανοήσουμε τον καίριο ρόλο του Γιου, χρειάζεται να εξετάσουμε τι συνέβη στον κήπο της Εδέμ, όπου το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι ακολούθησε τον Σατανά στασιάζοντας εναντίον του Ιεχωβά.​—Γένεση 2:16, 17· 3:1-6.

4. Ποιο ζήτημα ήγειρε ο στασιασμός στην Εδέμ, και τι αποφάσισε να κάνει ο Ιεχωβά για να το τακτοποιήσει;

⁴ Ο στασιασμός στην Εδέμ ήγειρε ένα ζήτημα παγκόσμιας σπουδαιότητας: Είναι αυτός που φέρει το όνομα Ιεχωβά όντως άγιος, καλός, δίκαιος και στοργικός σε όλες τις οδούς του; Προκειμένου να τακτοποιηθεί αυτό το ζωτικό ζήτημα, ο Ιεχωβά αποφάσισε ότι ένας τέλειος πνευματικός γιος θα έπρεπε να πάει στη γη. Η αποστολή που έπρεπε να φέρει σε πέρας αυτός ο γιος ήταν εξαιρετικά βαρυσήμαντη​—να δώσει τη ζωή του για να αγιαστεί το όνομα του Πατέρα του καθώς και για να αποτελέσει λύτρο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Παραμένοντας πιστός μέχρι θανάτου, ο γιος που θα επιλεγόταν θα καθιστούσε δυνατή τη λύση όλων των προβλημάτων που προκλήθηκαν από τον στασιασμό του Σατανά. (Εβραίους 2:14, 15· 1 Ιωάννη 3:8) Αλλά ο Ιεχωβά είχε εκατομμύρια τέλειους πνευματικούς γιους. (Δανιήλ 7:9, 10) Ποιον επέλεξε για να επιτελέσει αυτόν τον σημαντικότατο διορισμό; Ο Ιεχωβά επέλεξε τον «μονογενή του Γιο», αυτόν που αργότερα έγινε γνωστός ως ο Ιησούς Χριστός.​—Ιωάννης 3:16.

5, 6. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι είχε εμπιστοσύνη στον Γιο του, και σε τι βασιζόταν αυτή η εμπιστοσύνη;

⁵ Πρέπει άραγε να μας εκπλήσσει η επιλογή του Ιεχωβά; Κάθε άλλο! Ο Πατέρας είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον μονογενή του Γιο. Αιώνες προτού έρθει ο Γιος του στη γη, ο Ιεχωβά προείπε ότι αυτός ο Γιος θα παρέμενε όσιος παρότι επρόκειτο να υπομείνει τα πάνδεινα. (Ησαΐας 53:3-7, 10-12· Πράξεις 8:32-35) Αναλογιστείτε τις παραμέτρους αυτής της πρόρρησης. Ο Γιος, όπως και όλα τα άλλα νοήμονα πλάσματα, είχε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να επιλέγει ο ίδιος την πορεία του. Εντούτοις, ο Ιεχωβά είχε τέτοια εμπιστοσύνη στον Γιο του ώστε προείπε ότι θα έμενε πιστός. Σε τι βασιζόταν αυτή η εμπιστοσύνη; Με μία λέξη, στη γνώση. Ο Ιεχωβά γνωρίζει πολύ καλά τον Γιο του και ξέρει πόσο θέλει εκείνος να Τον ευαρεστεί. (Ιωάννης 8:29· 14:31) Ο Γιος αγαπάει τον Πατέρα του, και ο Ιεχωβά με τη σειρά του αγαπάει τον Γιο Του. (Ιωάννης 3:35) Η αγάπη που έχουν Πατέρας και Γιος μεταξύ τους σφυρηλατεί ανάμεσά τους έναν αδιάσπαστο δεσμό ενότητας και εμπιστοσύνης.​—Κολοσσαείς 3:14.

⁶ Αν λάβουμε υπόψη τον σημαντικό ρόλο του Γιου, την εμπιστοσύνη που του έχει ο Πατέρας και την αγάπη που δένει τον Πατέρα και τον Γιο, είναι απόλυτα λογικό το ότι η πρόσβαση στον Θεό είναι δυνατή μόνο μέσω του Ιησού. Εντούτοις, υπάρχει ένας ακόμα λόγος για τον οποίο μόνο ο Γιος μπορεί να μας οδηγήσει στον Πατέρα.

Μόνο ο Γιος Γνωρίζει Πλήρως τον Πατέρα

7, 8. Γιατί μπορούσε ο Ιησούς να πει ορθά ότι κανείς δεν γνωρίζει πλήρως τον Πατέρα «εκτός από τον Γιο»;

⁷ Πρέπει να πληρούμε ορισμένες προϋποθέσεις προκειμένου να αποκτήσουμε πρόσβαση στον Ιεχωβά. (Ψαλμός 15:1-5) Ποιος γνωρίζει καλύτερα από τον Γιο τι χρειάζεται για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού και να έχουμε την επιδοκιμασία Του; Ο Ιησούς είπε: «Όλα έχουν παραδοθεί σε εμένα από τον Πατέρα μου, και κανείς δεν γνωρίζει πλήρως τον Γιο εκτός από τον Πατέρα· ούτε γνωρίζει κανείς πλήρως τον Πατέρα εκτός από τον Γιο και εκείνον στον οποίο ο Γιος θέλει να τον αποκαλύψει». (Ματθαίος 11:27) Ας δούμε γιατί ο Ιησούς μπορούσε να πει, ορθά και χωρίς να υπερβάλλει, ότι κανείς δεν γνωρίζει πλήρως τον Πατέρα «εκτός από τον Γιο».

⁸ Ως «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας», ο Γιος έχει μια μοναδική σχέση με τον Ιεχωβά. (Κολοσσαείς 1:15) Φανταστείτε πόσο στενή είναι η σχέση Πατέρα-Γιου που αναπτύχθηκε στη διάρκεια των αμέτρητων αιώνων κατά τους οποίους υπήρχαν μόνο οι δυο τους​—από την απαρχή της δημιουργίας μέχρι τότε που φέρθηκαν σε ύπαρξη άλλα πνευματικά πλάσματα. (Ιωάννης 1:3· Κολοσσαείς 1:16, 17) Σκεφτείτε την πολύτιμη ευκαιρία που είχε ο Γιος να βρίσκεται στο πλευρό του Πατέρα του, απορροφώντας τις σκέψεις του Πατέρα για τα διάφορα ζητήματα και μαθαίνοντας το θέλημα, τους κανόνες και τις οδούς Του. Πράγματι, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι ο Ιησούς γνωρίζει τον Πατέρα του καλύτερα από ό,τι τον γνωρίζει οποιοσδήποτε άλλος. Αυτή η στενή σχέση ασφαλώς κατέστησε τον Ιησού ικανό να αποκαλύψει τον Πατέρα του έτσι όπως κανένας άλλος δεν θα μπορούσε.

9, 10. (α) Με ποιους τρόπους αποκάλυψε ο Ιησούς τον Πατέρα του; (β) Τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά;

⁹ Οι διδασκαλίες του Ιησού έδειχναν ότι γνώριζε καλά πώς σκέφτεται και νιώθει ο Ιεχωβά, καθώς και τι απαιτεί από τους λάτρεις Του.b Ο Ιησούς αποκάλυψε τον Πατέρα του και με έναν άλλον ουσιώδη τρόπο, λέγοντας: «Όποιος έχει δει εμένα έχει δει και τον Πατέρα». (Ιωάννης 14:9) Ο Ιησούς μιμούνταν τέλεια τον Πατέρα του σε ό,τι έλεγε και έκανε. Ως εκ τούτου, όταν διαβάζουμε στη Γραφή για τον Ιησού​—τα δυναμικά και ελκυστικά λόγια που χρησιμοποιούσε στη διδασκαλία του, την ευσπλαχνία που τον υποκινούσε να θεραπεύει άλλους και τη συμπόνια που τον έκανε να ξεσπάει σε δάκρυα—​μπορούμε κάλλιστα να φανταστούμε τον Ιεχωβά να λέει και να πράττει ακριβώς τα ίδια πράγματα. (Ματθαίος 7:28, 29· Μάρκος 1:40-42· Ιωάννης 11:32-36) Οι οδοί και το θέλημα του Πατέρα αποκαλύπτονται τέλεια με τα λόγια και τις πράξεις του Γιου. (Ιωάννης 5:19· 8:28· 12:49, 50) Συνεπώς, για να έχουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά χρειάζεται να δίνουμε προσοχή στις διδασκαλίες του Ιησού και να ακολουθούμε το παράδειγμά του.​—Ιωάννης 14:23.

¹⁰ Εφόσον ο Ιησούς γνωρίζει τον Ιεχωβά πολύ καλά και τον μιμείται τέλεια, δεν προκαλεί έκπληξη το ότι ο Ιεχωβά αποφάσισε να αποτελεί ο Γιος το μέσο για πρόσβαση στον Πατέρα. Έχοντας ως βάση αυτό το γεγονός που μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί μπορούμε να έρθουμε στον Ιεχωβά μόνο μέσω του Ιησού, ας εξετάσουμε τώρα τι σημαίνουν τα λόγια του Ιησού: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού».​—Ιωάννης 14:6.

«Εγώ Είμαι η Οδός»

11. (α) Γιατί μπορούμε να συνάψουμε επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό μόνο μέσω του Ιησού; (β) Πώς τονίζει η φρασεολογία του εδαφίου Ιωάννης 14:6 τη μοναδικότητα της θέσης του Ιησού; (Βλέπε υποσημείωση.)

¹¹ Έχουμε ήδη μάθει ότι δεν υπάρχει πρόσβαση στον Θεό παρά μόνο μέσω του Ιησού. Αναλογιστείτε πιο συγκεκριμένα τι σημαίνει αυτό για εμάς. Ο Ιησούς είναι «η οδός» με την έννοια ότι μόνο μέσω εκείνου μπορούμε να συνάψουμε επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Με το να αποδειχτεί πιστός μέχρι θανάτου, ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία. (Ματθαίος 20:28) Χωρίς αυτή την προμήθεια του λύτρου, θα ήταν αδύνατον να έχουμε πρόσβαση στον Θεό. Η αμαρτία δημιουργεί φραγμό ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό, διότι ο Ιεχωβά είναι άγιος και ως εκ τούτου δεν μπορεί ποτέ να επιδοκιμάσει την αμαρτία. (Ησαΐας 6:3· 59:2) Αλλά η θυσία του Ιησού απομάκρυνε τον φραγμό και πρόσφερε την απαραίτητη κάλυψη, ή αλλιώς εξιλέωση, για την αμαρτία. (Εβραίους 10:12· 1 Ιωάννη 1:7) Αν δεχτούμε την προμήθεια του Θεού μέσω του Χριστού και θέσουμε πίστη σε αυτήν, μπορούμε να λάβουμε την εύνοια του Ιεχωβά. Στην ουσία, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να “συμφιλιωθούμε με τον Θεό”.c​—Ρωμαίους 5:6-11.

12. Με ποιες έννοιες είναι ο Ιησούς «η οδός»;

¹² Ο Ιησούς είναι «η οδός» σε ό,τι αφορά την προσευχή. Μόνο μέσω του Ιησού μπορούμε να πλησιάζουμε τον Ιεχωβά με προσευχή έχοντας τη βεβαιότητα ότι οι εγκάρδιες ικεσίες μας θα εισακουστούν. (1 Ιωάννη 5:13, 14) Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Οτιδήποτε ζητήσετε από τον Πατέρα, θα σας το δώσει στο όνομά μου. . . . Να ζητάτε και θα λάβετε, για να είναι η χαρά σας πλήρης». (Ιωάννης 16:23, 24) Στο όνομα του Ιησού, μπορούμε κατάλληλα να πλησιάζουμε τον Ιεχωβά με προσευχή και να Τον αποκαλούμε «Πατέρα μας». (Ματθαίος 6:9) Ο Ιησούς είναι «η οδός» και με μια άλλη έννοια​—με το παράδειγμά του. Όπως προαναφέρθηκε, ο Ιησούς μιμούνταν τέλεια τον Πατέρα του. Συνεπώς, το παράδειγμα του Ιησού μάς δείχνει πώς να ζούμε έτσι ώστε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά. Για να έχουμε λοιπόν πρόσβαση στον Ιεχωβά πρέπει να περπατάμε στα ίχνη του Ιησού.​—1 Πέτρου 2:21.

«Εγώ Είμαι . . . η Αλήθεια»

13, 14. (α) Πώς ήταν ο Ιησούς φιλαλήθης στην ομιλία του; (β) Προκειμένου να είναι ο Ιησούς «η αλήθεια», τι έπρεπε να κάνει, και γιατί;

¹³ Ο Ιησούς έλεγε πάντα την αλήθεια σχετικά με τον προφητικό λόγο του Πατέρα του. (Ιωάννης 8:40, 45, 46) Ποτέ δεν βρέθηκε απάτη στο στόμα του Ιησού. (1 Πέτρου 2:22) Ακόμα και οι ενάντιοί του αναγνώριζαν ότι δίδασκε «την οδό του Θεού σύμφωνα με την αλήθεια». (Μάρκος 12:13, 14) Ωστόσο, όταν ο Ιησούς είπε «εγώ είμαι . . . η αλήθεια», δεν αναφερόταν απλώς στο γεγονός ότι γνωστοποιούσε την αλήθεια με τα όσα έλεγε, κήρυττε και δίδασκε. Περιλαμβάνονταν περισσότερα από τα λόγια​—πολύ περισσότερα.

¹⁴ Θυμηθείτε ότι αιώνες νωρίτερα ο Ιεχωβά είχε εμπνεύσει Βιβλικούς συγγραφείς να καταγράψουν πολλές προφητείες σχετικά με τον Μεσσία, δηλαδή τον Χριστό. Αυτές οι προφητείες προείπαν λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή, τη διακονία και τον θάνατό του. Επιπρόσθετα, ο Μωσαϊκός Νόμος περιείχε σκιές, ή αλλιώς προφητικά πρότυπα, που έστρεφαν την προσοχή στον Μεσσία. (Εβραίους 10:1) Θα αποδεικνυόταν ο Ιησούς πιστός μέχρι θανάτου, εκπληρώνοντας έτσι όλα όσα είχαν προφητευτεί για αυτόν; Μόνο τότε θα δικαιωνόταν ο Ιεχωβά ως ο Θεός των αληθινών προφητειών. Αυτό το τεράστιο βάρος έπεφτε στους ώμους του Ιησού. Με την πορεία της ζωής του​—με κάθε λόγο που είπε και κάθε πράξη που επιτέλεσε—​ο Ιησούς έκανε τα προφητικά πρότυπα πραγματικότητα. (2 Κορινθίους 1:20) Επομένως, ο Ιησούς ήταν «η αλήθεια». Όταν ήρθε ο Ιησούς, ήταν σαν να ήρθε η αλήθεια του προφητικού λόγου του Ιεχωβά προσωποποιημένη.​—Ιωάννης 1:17· Κολοσσαείς 2:16, 17.

«Εγώ Είμαι . . . η Ζωή»

15. Τι σημαίνει το να εκδηλώνουμε πίστη στον Γιο, και πού είναι δυνατόν να οδηγήσει αυτό;

¹⁵ Ο Ιησούς είναι «η ζωή», διότι μόνο μέσω αυτού μπορούμε να λάβουμε ζωή​—δηλαδή «την πραγματική ζωή». (1 Τιμόθεο 6:19) Η Γραφή λέει: «Αυτός που εκδηλώνει πίστη στον Γιο έχει αιώνια ζωή· αυτός που παρακούει τον Γιο δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή του Θεού μένει πάνω του». (Ιωάννης 3:36) Τι σημαίνει το να εκδηλώνουμε πίστη στον Γιο του Θεού; Σημαίνει ότι έχουμε την απόλυτη βεβαιότητα πως δεν μπορούμε να αποκτήσουμε ζωή χωρίς αυτόν. Επιπλέον, σημαίνει ότι δείχνουμε την πίστη μας με έργα, συνεχίζουμε να μαθαίνουμε από τον Ιησού και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να ακολουθούμε τις διδασκαλίες του και το παράδειγμά του. (Ιακώβου 2:26) Ως αποτέλεσμα, η εκδήλωση πίστης στον Γιο του Θεού οδηγεί σε αιώνια ζωή​—αθάνατη πνευματική ζωή στον ουρανό για ένα «μικρό ποίμνιο» χρισμένων με το πνεύμα Χριστιανών και τέλεια ανθρώπινη ζωή στον επίγειο παράδεισο για ένα «μεγάλο πλήθος» από «άλλα πρόβατα».​—Λουκάς 12:32· 23:43· Αποκάλυψη 7:9-17· Ιωάννης 10:16.

16, 17. (α) Πώς θα αποδείξει ο Ιησούς ότι είναι «η ζωή» ακόμα και για εκείνους που έχουν πεθάνει; (β) Ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε;

¹⁶ Τι γίνεται με όσους έχουν ήδη πεθάνει; Ο Ιησούς είναι «η ζωή» και για αυτούς επίσης. Λίγο προτού αναστήσει τον φίλο του τον Λάζαρο, ο Ιησούς είπε στη Μάρθα, την αδελφή του Λαζάρου: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Αυτός που εκδηλώνει πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή». (Ιωάννης 11:25) Ο Ιεχωβά έχει εμπιστευτεί στον Γιο του «τα κλειδιά του θανάτου και του Τάφου», χορηγώντας του τη δύναμη να ανασταίνει. (Αποκάλυψη 1:17, 18) Με αυτά τα κλειδιά, ο δοξασμένος Ιησούς θα ξεκλειδώσει τις πύλες του κοινού τάφου του ανθρωπίνου γένους και θα ελευθερώσει όλους όσους κρατούνται εκεί.​—Ιωάννης 5:28, 29.

¹⁷ «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή»​—με αυτή την απλή δήλωση, ο Ιησούς συνόψισε τον βασικό σκοπό της ζωής και της διακονίας του στη γη. Αυτά τα λόγια είναι γεμάτα νόημα για εμάς σήμερα. Θυμηθείτε ότι, έπειτα από αυτή τη δήλωση, ο Ιησούς πρόσθεσε: «Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού». (Ιωάννης 14:6) Τα λόγια του Ιησού είναι εξίσου ουσιώδη σήμερα όσο ήταν και τότε που τα είπε. Γι’ αυτό, μπορούμε να έχουμε πλήρη πεποίθηση ότι, αν ακολουθούμε τον Ιησού, δεν θα χαθούμε ποτέ. Εκείνος, και μόνο εκείνος, θα μας δείξει τον δρόμο “προς τον Πατέρα”.

Πώς θα Ανταποκριθείτε Εσείς;

18. Τι περιλαμβάνει το να είμαστε αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού;

¹⁸ Λαβαίνοντας υπόψη τον καίριο ρόλο του Ιησού και το γεγονός ότι γνωρίζει πολύ καλά τον Πατέρα, έχουμε βάσιμους λόγους να ακολουθούμε τον Γιο. Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, το να είμαστε αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού περιλαμβάνει πράξεις, όχι μόνο λόγια ή αισθήματα. Το να ακολουθούμε τον Χριστό περιλαμβάνει την εναρμόνιση της ζωής μας με τις διδασκαλίες και το παράδειγμά του. (Ιωάννης 13:15) Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα θα σας βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια.

19, 20. Τι περιέχει αυτό το βιβλίο για να σας βοηθήσει στην προσπάθειά σας να ακολουθείτε τον Χριστό;

¹⁹ Στα κεφάλαια που ακολουθούν, θα μελετήσουμε προσεκτικά τη ζωή και τη διακονία του Ιησού. Αυτά τα κεφάλαια είναι χωρισμένα σε τρεις ενότητες. Πρώτον, θα πάρουμε μια γενική άποψη των ιδιοτήτων και του τρόπου ενέργειας του Ιησού. Δεύτερον, θα εξετάσουμε το γεμάτο ζήλο παράδειγμά του όσον αφορά το κήρυγμα και τη διδασκαλία. Τρίτον, θα δούμε πώς εκδήλωνε εκείνος αγάπη. Αρχίζοντας από το Κεφάλαιο 3, υπάρχει ένα διδακτικό πλαίσιο με τίτλο «Πώς Μπορείτε να Ακολουθείτε τον Ιησού;» Τα εδάφια και οι ερωτήσεις που υπάρχουν εκεί έχουν σχεδιαστεί για να μας βοηθήσουν να κάνουμε στοχασμούς γύρω από το πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού με λόγια και έργα.

²⁰ Χάρη στον Ιεχωβά Θεό, δεν χρειάζεται να είστε πια αποπροσανατολισμένοι, αποξενωμένοι από αυτόν λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας. Με μεγάλο προσωπικό κόστος, ο Ιεχωβά έστειλε στοργικά τον Γιο του για να μας δείξει τον δρόμο που οδηγεί σε επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό. (1 Ιωάννη 4:9, 10) Είθε να υποκινηθείτε, ναι, να νιώσετε την ώθηση να ανταποκριθείτε σε αυτή τη μεγάλη αγάπη, αποδεχόμενοι έμπρακτα την πρόσκληση του Ιησού: «Γίνε ακόλουθός μου».​—Ιωάννης 1:43.

1-3. Πώς κάνει ο Ιησούς την είσοδό του στην Ιερουσαλήμ, και γιατί ίσως εκπλήσσονται μερικοί από το πλήθος των παρατηρητών;

Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ βουίζει από τις ενθουσιώδεις συζητήσεις. Καταφθάνει ένας σημαντικός άνθρωπος! Έξω από την πόλη, μαζεύεται κόσμος κατά μήκος του δρόμου. Αδημονούν να καλωσορίσουν αυτόν τον άνθρωπο, διότι κάποιοι λένε ότι είναι κληρονόμος του βασιλιά Δαβίδ και ο δικαιωματικός Άρχοντας του Ισραήλ. Αρκετοί φέρνουν φοινικόκλαδα για να τον υποδεχτούν, ενώ άλλοι στρώνουν ρούχα και κλαδιά δέντρων ώστε να εξομαλύνουν τον δρόμο του. (Ματθαίος 21:7, 8· Ιωάννης 12:12, 13) Πολλοί πιθανώς αναρωτιούνται με τι τρόπο θα κάνει την είσοδό του στην πόλη.

² Ορισμένοι ίσως περιμένουν μια επίδειξη μεγαλοπρέπειας. Ασφαλώς γνωρίζουν περιπτώσεις σπουδαίων ανθρώπων που έκαναν θεαματική εμφάνιση. Για παράδειγμα, όταν ο γιος του Δαβίδ ο Αβεσσαλώμ αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς, έβαλε 50 άντρες να τρέχουν μπροστά από το άρμα του. (2 Σαμουήλ 15:1, 10) Ο Ρωμαίος ηγεμόνας Ιούλιος Καίσαρας ήθελε ακόμα μεγαλύτερες τυμπανοκρουσίες. Κάποτε ηγήθηκε μιας θριαμβευτικής πομπής προς το Καπιτώλιο της Ρώμης, έχοντας στα αριστερά και στα δεξιά του 40 ελέφαντες με πυρσούς! Τώρα όμως ο λαός της Ιερουσαλήμ περιμένει έναν πολύ πιο σημαντικό άνθρωπο. Είτε τα πλήθη το αντιλαμβάνονται πλήρως είτε όχι, αυτός είναι ο Μεσσίας, ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ. Όταν όμως εμφανίζεται αυτός ο μελλοντικός Βασιλιάς, μερικοί ίσως εκπλήσσονται.

³ Δεν βλέπουν ούτε άρμα ούτε δρομείς ούτε άλογα​—και ασφαλώς ούτε ελέφαντες. Όχι, ο Ιησούς είναι ανεβασμένος σε ένα ταπεινό υποζύγιο, ένα γαϊδούρι.a Αυτός ο αναβάτης και το υποζύγιό του δεν έχουν περίτεχνο στολισμό. Αντί για ακριβή σέλα, υπάρχουν μερικά ρούχα που έχουν βάλει στη ράχη του ζώου οι στενοί ακόλουθοι του Ιησού. Γιατί επιλέγει ο Ιησούς να μπει στην Ιερουσαλήμ με τέτοιον ταπεινό τρόπο, τη στιγμή που πολύ υποδεέστεροι άνθρωποι έχουν επιζητήσει πολύ περισσότερη λαμπρότητα και επισημότητα;

4. Τι προείπε η Γραφή σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα έμπαινε στην Ιερουσαλήμ ο Μεσσιανικός Βασιλιάς;

⁴ Ο Ιησούς εκπληρώνει την εξής προφητεία: «Να χαίρεσαι πολύ . . . Να κραυγάζεις θριαμβευτικά, κόρη της Ιερουσαλήμ. Δες! Ο βασιλιάς σου έρχεται σε εσένα. Είναι δίκαιος, φέρνει σωτηρία, είναι ταπεινός και ανεβασμένος σε γαϊδούρι». (Ζαχαρίας 9:9) Αυτή η προφητεία έδειξε ότι ο Χρισμένος του Θεού, ο Μεσσίας, επρόκειτο να εμφανιστεί κάποια μέρα στον λαό της Ιερουσαλήμ ως ο θεϊκά διορισμένος Βασιλιάς. Επιπλέον, ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο θα το έκανε αυτό, περιλαμβανομένου και του υποζυγίου που θα διάλεγε, θα φανέρωνε μια ωραία ιδιότητα της καρδιάς του​—την ταπεινοφροσύνη.

5. Γιατί είναι η ταπεινοφροσύνη του Ιησού άκρως συγκινητική για εμάς, και γιατί είναι ζωτικό να μάθουμε να μιμούμαστε τον Ιησού σε αυτόν τον τομέα;

⁵ Η ταπεινοφροσύνη του Ιησού είναι μια από τις πιο ελκυστικές του ιδιότητες, μια ιδιότητα που είναι άκρως συγκινητική για εμάς. Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, μόνο ο Ιησούς είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή». (Ιωάννης 14:6) Ασφαλώς, κανείς από τα πολλά δισεκατομμύρια των ανθρώπων που έχουν περπατήσει σε αυτή τη γη δεν ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο σπουδαίος όσο ο Γιος του Θεού. Ωστόσο, ο Ιησούς δεν έδειξε ποτέ ούτε ίχνος από την υπερηφάνεια, την υπεροψία και την έπαρση που κυριεύουν αναρίθμητους ατελείς ανθρώπους. Προκειμένου να είμαστε ακόλουθοι του Χριστού, χρειάζεται να καταπολεμούμε την τάση να ενδίδουμε στην υπερηφάνεια. (Ιακώβου 4:6) Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά μισεί την υπεροψία. Συνεπώς, είναι ζωτικό να μάθουμε να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη του Ιησού.

Μακρό Ιστορικό Εκδήλωσης Ταπεινοφροσύνης

6. Τι σημαίνει ταπεινοφροσύνη, και πώς γνώριζε ο Ιεχωβά ότι ο Μεσσίας θα ήταν ταπεινός;

⁶ Ταπεινοφροσύνη σημαίνει ταπεινότητα φρονήματος, απουσία υπεροψίας ή υπερηφάνειας. Είναι μια ιδιότητα που ξεκινάει από την καρδιά και εκδηλώνεται με τα λόγια και τη διαγωγή ενός ατόμου, καθώς και με τη συμπεριφορά του προς τους άλλους. Πώς γνώριζε ο Ιεχωβά ότι ο Μεσσίας θα ήταν ταπεινός; Ήξερε ότι ο Γιος του αντανακλούσε το δικό του τέλειο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. (Ιωάννης 10:15) Επίσης, είχε ήδη δει τον Γιο του να εκδηλώνει ταπεινοφροσύνη έμπρακτα. Γιατί το λέμε αυτό;

7-9. (α) Πώς έδειξε ο Μιχαήλ ταπεινοφροσύνη στην αντιπαράθεσή του με τον Σατανά; (β) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί να μιμούνται τον Μιχαήλ στην εκδήλωση ταπεινοφροσύνης;

⁷ Το βιβλίο του Ιούδα αποκαλύπτει ένα εντυπωσιακό παράδειγμα: «Όταν ο Μιχαήλ, ο αρχάγγελος, διαφώνησε με τον Διάβολο και ήρθε σε αντιπαράθεση για το σώμα του Μωυσή, δεν τόλμησε να εκφέρει εναντίον του κρίση με υβριστικά λόγια, αλλά είπε: “Ο Ιεχωβά ας σε επιπλήξει”». (Ιούδα 9) Μιχαήλ είναι ένα όνομα το οποίο αποδίδεται στον Ιησού​—πριν και μετά τη ζωή του στη γη—​σε σχέση με τον ρόλο που έχει ως αρχάγγελος, δηλαδή αρχηγός του ουράνιου στρατεύματος των αγγέλων του Ιεχωβά.b (1 Θεσσαλονικείς 4:16) Προσέξτε όμως πώς χειρίστηκε ο Μιχαήλ αυτή την αντιπαράθεση με τον Σατανά.

⁸ Η αφήγηση του Ιούδα δεν μας λέει τι ήθελε να κάνει ο Σατανάς ο Διάβολος με το σώμα του Μωυσή, αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι είχε κάποιον κακό σκοπό κατά νου. Ίσως ήθελε να προωθήσει την κακή χρήση του λειψάνου εκείνου του πιστού ανθρώπου στα πλαίσια της ψεύτικης λατρείας. Ενώ ο Μιχαήλ εναντιώθηκε στο πονηρό σχέδιο του Σατανά, έδειξε επίσης αξιόλογη αυτοσυγκράτηση. Ο Σατανάς ασφαλώς άξιζε επίπληξη, αλλά ο Μιχαήλ, ο οποίος όταν ήρθε σε αντιλογία με τον Σατανά δεν είχε παραλάβει ακόμα «όλη την κρίση», πίστευε ότι μια τέτοια κρίση έπρεπε να έρθει μόνο από τον Ιεχωβά Θεό. (Ιωάννης 5:22) Ως αρχάγγελος, ο Μιχαήλ είχε εκτεταμένη εξουσία. Εντούτοις, έδειχνε ταπεινά σεβασμό στον Ιεχωβά αντί να προσπαθεί να αποκτήσει επιπρόσθετη εξουσία. Εκτός από ταπεινοφροσύνη, εκδήλωνε και μετριοφροσύνη, δηλαδή συναίσθηση των περιορισμών του.

⁹ Ο Ιούδας κατέγραψε υπό θεϊκή έμπνευση αυτό το περιστατικό για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Δυστυχώς, ορισμένοι Χριστιανοί στις ημέρες του Ιούδα δεν ήταν ταπεινοί. Με υπεροψία, “μιλούσαν υβριστικά για όλα όσα στην πραγματικότητα δεν καταλάβαιναν”. (Ιούδα 10) Πόσο εύκολο είναι για εμάς τους ατελείς ανθρώπους να αφήσουμε την υπερηφάνειά μας να μας κυριεύσει! Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι που γίνεται στη Χριστιανική εκκλησία​—ίσως κάτι που σχετίζεται με μια απόφαση του πρεσβυτερίου—​πώς αντιδρούμε; Αν επιδιδόμαστε σε αρνητική, επικριτική ομιλία παρότι δεν μπορούμε να ξέρουμε όλους τους παράγοντες που οδηγούν σε τέτοιες αποφάσεις, δεν δείχνει αυτό έλλειψη ταπεινοφροσύνης; Αντίθετα, ας μιμούμαστε τον Μιχαήλ, δηλαδή τον Ιησού, αποφεύγοντας να κρίνουμε ζητήματα για τα οποία δεν έχουμε θεόδοτη εξουσία.

10, 11. (α) Γιατί είναι αξιοσημείωτη η προθυμία με την οποία δέχτηκε ο Γιος του Θεού τον διορισμό να έρθει στη γη; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη του Ιησού;

¹⁰ Ο Γιος του Θεού εκδήλωσε επίσης ταπεινοφροσύνη αποδεχόμενος τον διορισμό να έρθει στη γη. Σκεφτείτε τι χρειάστηκε να εγκαταλείψει. Ήταν ο αρχάγγελος. Ήταν επίσης «ο Λόγος»​—ο Εκπρόσωπος του ίδιου του Ιεχωβά. (Ιωάννης 1:1-3) Κατοικούσε στον ουρανό, “τη μεγαλοπρεπή κατοικία της αγιότητας και της δόξας” του Ιεχωβά. (Ησαΐας 63:15) Παρ’ όλα αυτά, ο Γιος «άδειασε τον εαυτό του και πήρε μορφή δούλου και έγινε άνθρωπος». (Φιλιππησίους 2:7) Αναλογιστείτε τι περιλάμβανε ο επίγειος διορισμός του! Η ζωή του μεταφέρθηκε στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένας, ώστε να αναπτυχθεί εκεί επί εννιά μήνες και να γίνει ανθρώπινο μωρό. Γεννήθηκε ως αβοήθητο βρέφος στο σπιτικό ενός φτωχού ξυλουργού και έπειτα μεγάλωσε και έγινε νήπιο, παιδί και έφηβος. Παρότι ο ίδιος ήταν τέλειος, καθ’ όλη τη διάρκεια της νεανικής του ηλικίας υποτασσόταν σε ατελείς ανθρώπινους γονείς. (Λουκάς 2:40, 51, 52) Τι εξαιρετική ταπεινοφροσύνη!

¹¹ Μπορούμε εμείς να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη του Ιησού αποδεχόμενοι πρόθυμα διορισμούς υπηρεσίας οι οποίοι μερικές φορές φαίνονται ταπεινοί; Για παράδειγμα, ο διορισμός που έχουμε λάβει να κηρύξουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού ίσως φαίνεται ταπεινός όταν οι άνθρωποι αντιδρούν με απάθεια, χλευασμό ή εχθρότητα. (Ματθαίος 28:19, 20) Αν όμως υπομείνουμε σε αυτό το έργο, ίσως συμβάλουμε στο να σωθούν ζωές. Ούτως ή άλλως, θα μάθουμε πολλά για την ταπεινοφροσύνη και θα ακολουθούμε τα ίχνη του Κυρίου μας, του Ιησού Χριστού.

Η Ταπεινοφροσύνη που Εκδήλωνε ο Ιησούς ως Άνθρωπος

12-14. (α) Πώς εκδήλωνε ο Ιησούς ταπεινοφροσύνη όταν οι άνθρωποι τον επαινούσαν; (β) Με ποιους τρόπους συμπεριφερόταν ο Ιησούς ταπεινά στους άλλους; (γ) Τι δείχνει ότι η ταπεινοφροσύνη του Ιησού δεν ήταν απλώς ζήτημα τύπων ή καλών τρόπων;

¹² Η επίγεια διακονία του Ιησού, από την αρχή ως το τέλος, χαρακτηριζόταν από ταπεινοφροσύνη. Ο Ιησούς εκδήλωνε αυτή την ιδιότητα με τον τρόπο με τον οποίο κατηύθυνε όλο τον αίνο και τη δόξα στον Πατέρα του. Οι άνθρωποι μερικές φορές επαινούσαν τον Ιησού για τη σοφία των λόγων του, για τη δύναμη των θαυμάτων του, ακόμα και για την αγαθότητα του χαρακτήρα του. Επανειλημμένα, ο Ιησούς δεν αποδέχτηκε αυτή τη δόξα για τον εαυτό του αλλά την έστρεψε στον Ιεχωβά.​—Μάρκος 10:17, 18· Ιωάννης 7:15, 16.

¹³ Ο Ιησούς εκδήλωνε ταπεινοφροσύνη με τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν στους ανθρώπους. Μάλιστα διευκρίνισε ότι ήρθε στη γη, όχι για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει αυτός άλλους. (Ματθαίος 20:28) Εκδήλωνε ταπεινοφροσύνη συμπεριφερόμενος στους ανθρώπους με πραότητα και λογικότητα. Όταν οι ακόλουθοί του τον απογοήτευαν, δεν τους επέκρινε με δριμύτητα, αλλά συνέχιζε την προσπάθεια να αγγίξει την καρδιά τους. (Ματθαίος 26:39-41) Όταν τα πλήθη δεν τον άφηναν να ησυχάσει, να ξεκουραστεί και να μείνει λίγο μόνος, εκείνος δεν τους έδιωχνε, αλλά συνέχιζε να δίνει από τον εαυτό του, διδάσκοντάς τους «πολλά». (Μάρκος 6:30-34) Όταν μια μη Ισραηλίτισσα τον εκλιπαρούσε να θεραπεύσει την κόρη της, εκείνος αρχικά έδειξε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, δεν αρνήθηκε με θυμό, και τελικά ικανοποίησε το αίτημά της βλέποντας την εξαιρετική πίστη της, όπως θα εξετάσουμε στο Κεφάλαιο 14.​—Ματθαίος 15:22-28.

¹⁴ Με αμέτρητους τρόπους, ο Ιησούς έζησε σύμφωνα με τα λόγια που είπε ο ίδιος για τον εαυτό του: «Είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά». (Ματθαίος 11:29) Η ταπεινοφροσύνη του δεν ήταν επιφανειακή, ζήτημα τύπων ή καλών τρόπων. Προερχόταν από την καρδιά του, τον εσωτερικό εαυτό του. Να λοιπόν γιατί ο Ιησούς είχε δώσει μεγάλη βαρύτητα στο να διδάσκει τους ακολούθους του να είναι ταπεινοί!

Δίδασκε τους Ακολούθους του να Είναι Ταπεινοί

15, 16. Ποια αντίθεση τόνισε ο Ιησούς ανάμεσα στη στάση των κοσμικών αρχόντων και στη στάση που χρειαζόταν να καλλιεργούν οι ακόλουθοί του;

¹⁵ Οι απόστολοι του Ιησού δεν καλλιέργησαν αμέσως ταπεινοφροσύνη. Ο Ιησούς χρειάστηκε να προσπαθήσει επανειλημμένα για να τους κάνει να καταλάβουν τη σημασία της. Για παράδειγμα, σε μια περίπτωση ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ζήτησαν μέσω της μητέρας τους από τον Ιησού να τους υποσχεθεί εξυψωμένες θέσεις στη Βασιλεία του Θεού. Ο Ιησούς απάντησε με μετριοφροσύνη: «Οι θέσεις στα δεξιά και στα αριστερά μου δεν είναι στη δική μου δικαιοδοσία, αλλά είναι για όποιους τις έχει ετοιμάσει ο Πατέρας μου». Οι άλλοι δέκα απόστολοι «αγανάκτησαν» με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. (Ματθαίος 20:20-24) Πώς χειρίστηκε αυτό το πρόβλημα ο Ιησούς;

¹⁶ Τους επέπληξε όλους με καλοσύνη, λέγοντας: «Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών τα καταδυναστεύουν και οι μεγάλοι τα κατεξουσιάζουν. Δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό μεταξύ σας· αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας πρέπει να είναι υπηρέτης σας, και όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ σας πρέπει να είναι δούλος σας». (Ματθαίος 20:25-27) Οι απόστολοι πιθανότατα είχαν δει πόσο υπερήφανοι, φιλόδοξοι και ιδιοτελείς μπορούσαν να είναι «οι άρχοντες των εθνών». Ο Ιησούς έδειξε ότι οι ακόλουθοί του έπρεπε να διαφέρουν από εκείνους τους διψασμένους για εξουσία τυράννους. Χρειαζόταν να είναι ταπεινοί. Συνέλαβαν το νόημα οι απόστολοι;

17-19. (α) Την παραμονή του θανάτου του, με ποιον αλησμόνητο τρόπο δίδαξε ο Ιησούς στους αποστόλους του ένα μάθημα ταπεινοφροσύνης; (β) Ποιο ήταν το πιο ισχυρό μάθημα ταπεινοφροσύνης που δίδαξε ο Ιησούς ως άνθρωπος;

¹⁷ Δεν ήταν εύκολο για αυτούς. Εκείνη δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ο Ιησούς δίδασκε ένα τέτοιο μάθημα. Νωρίτερα, όταν είχαν λογομαχήσει για το ποιος από αυτούς ήταν ο μεγαλύτερος, είχε βάλει ένα μικρό παιδί ανάμεσά τους και τους είπε να γίνουν περισσότερο σαν τα παιδιά, τα οποία συνήθως δεν έχουν υπερηφάνεια, φιλοδοξία και ενδιαφέρον για υψηλές θέσεις​—χαρακτηριστικά που είναι πολύ κοινά στους ενηλίκους. (Ματθαίος 18:1-4) Παρ’ όλα αυτά, μόλις την παραμονή του θανάτου του είδε ότι οι απόστολοί του πάλευαν ακόμα με την υπερηφάνεια. Τότε τους δίδαξε ένα αλησμόνητο μάθημα. Έδεσε γύρω από τη μέση του μια πετσέτα και έκανε την πιο ταπεινή εργασία, την οποία συνήθως έκαναν τότε οι υπηρέτες για τους φιλοξενουμένους. Ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια όλων των αποστόλων του​—ακόμα και του Ιούδα, που επρόκειτο σε λίγο να τον προδώσει!​—Ιωάννης 13:1-11.

¹⁸ Ο Ιησούς κατέστησε το νόημα απόλυτα σαφές όταν τους είπε: «Έθεσα το υπόδειγμα για εσάς». (Ιωάννης 13:15) Άγγιξε αυτό το μάθημα επιτέλους την καρδιά τους; Αργότερα την ίδια νύχτα, λογομάχησαν και πάλι για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσά τους! (Λουκάς 22:24-27) Ωστόσο, ο Ιησούς εξακολούθησε να είναι μακρόθυμος μαζί τους και τους δίδασκε ταπεινά. Κατόπιν, τους έδωσε το πιο ισχυρό μάθημα από όλα: «Ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού». (Φιλιππησίους 2:8) Ο Ιησούς υπέστη πρόθυμα ταπεινωτικό θάνατο, έχοντας καταδικαστεί άδικα ως εγκληματίας και βλάσφημος. Ως εκ τούτου, ο Γιος του Θεού αποδείχτηκε μοναδικός, διότι από όλα τα πλάσματα του Ιεχωβά εκείνος εκδήλωσε ταπεινοφροσύνη με τέλειο και απόλυτο τρόπο.

¹⁹ Ίσως ήταν αυτό​—το τελευταίο μάθημα ταπεινοφροσύνης το οποίο δίδαξε ο Ιησούς ως άνθρωπος—​που χάραξε το συγκεκριμένο θέμα τόσο ανεξίτηλα στην καρδιά των πιστών του αποστόλων. Η Γραφή μάς λέει ότι αυτοί οι άντρες εργάζονταν ταπεινά χρόνια ολόκληρα, δεκαετίες, έπειτα από εκείνο το περιστατικό. Εμείς τι θα κάνουμε;

Θα Ακολουθήσετε Εσείς το Υπόδειγμα που Έθεσε ο Ιησούς;

20. Πώς μπορούμε να ξέρουμε αν είμαστε ταπεινοί στην καρδιά;

²⁰ Ο Παύλος νουθετεί τον καθέναν από εμάς: «Να διατηρείτε αυτή τη διανοητική στάση που είχε και ο Χριστός Ιησούς». (Φιλιππησίους 2:5) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς χρειάζεται να είμαστε ταπεινοί στην καρδιά. Πώς μπορούμε να ξέρουμε αν υπάρχει ταπεινοφροσύνη στην καρδιά μας; Ο Παύλος μάς υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να “κάνουμε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από εμάς”. (Φιλιππησίους 2:3) Το κλειδί λοιπόν έγκειται στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους άλλους σε σχέση με τον εαυτό μας. Χρειάζεται να τους βλέπουμε ως ανώτερους, πιο σημαντικούς από εμάς. Θα εφαρμόσετε εσείς αυτή τη συμβουλή;

21, 22. (α) Γιατί χρειάζεται να είναι ταπεινοί οι Χριστιανοί επίσκοποι; (β) Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι είμαστε ντυμένοι με ταπεινοφροσύνη;

²¹ Πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος εξακολουθούσε να σκέφτεται τη σπουδαιότητα της ταπεινοφροσύνης. Ο Πέτρος δίδαξε τους Χριστιανούς επισκόπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους ταπεινά, δίχως ποτέ να καταδυναστεύουν τα πρόβατα του Ιεχωβά. (1 Πέτρου 5:2, 3) Οι ευθύνες δεν αποτελούν δικαιολογία για υπερηφάνεια. Αντίθετα, αυξάνουν την ανάγκη για γνήσια ταπεινοφροσύνη. (Λουκάς 12:48) Βέβαια, αυτή η ιδιότητα είναι ζωτική, όχι μόνο για τους επισκόπους, αλλά και για κάθε Χριστιανό.

²² Ο Πέτρος ασφαλώς δεν ξέχασε ποτέ εκείνη τη νύχτα που ο Ιησούς τού είχε πλύνει τα πόδια​—παρά τις αντιρρήσεις του ίδιου του Πέτρου! (Ιωάννης 13:6-10) Ο Πέτρος έγραψε στους Χριστιανούς: «Όλοι σας . . . ντυθείτε την ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον». (1 Πέτρου 5:5) Η λέξη που αποδίδεται εδώ «ντυθείτε» παραπέμπει σε έναν υπηρέτη ο οποίος φοράει μια ποδιά για να κάνει κάποια ταπεινή εργασία. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να μας υπενθυμίζει το περιστατικό κατά το οποίο ο Ιησούς έδεσε μια πετσέτα γύρω από τη μέση του και κατόπιν γονάτισε για να πλύνει τα πόδια των αποστόλων. Αν ακολουθούμε τον Ιησού, ποιον θεόδοτο διορισμό θα ήταν ποτέ δυνατόν να θεωρήσουμε υποτιμητικό για την αξιοπρέπειά μας; Η ταπεινοφροσύνη της καρδιάς μας πρέπει να είναι φανερή σε όλους, σαν να ήμασταν ντυμένοι με αυτήν.

23, 24. (α) Γιατί πρέπει να αντιστεκόμαστε σε κάθε τάση προς την υπεροψία; (β) Ποια εσφαλμένη άποψη για την ταπεινοφροσύνη θα διορθώσει το επόμενο κεφάλαιο;

²³ Η υπεροψία είναι σαν δηλητήριο. Η επίδρασή της μπορεί να είναι καταστροφική. Πρόκειται για μια ιδιότητα που είναι δυνατόν να κάνει τον πιο χαρισματικό άνθρωπο άχρηστο για τον Θεό. Από την άλλη πλευρά, η ταπεινοφροσύνη μπορεί να κάνει και τον πιο ασήμαντο άνθρωπο πολύ χρήσιμο για τον Ιεχωβά. Αν καλλιεργούμε αυτή την πολύτιμη ιδιότητα καθημερινά, προσπαθώντας να περπατάμε ταπεινά στα ίχνη του Χριστού, η ανταμοιβή μας θα είναι υπέροχη. Ο Πέτρος έγραψε: «Ταπεινωθείτε λοιπόν κάτω από το κραταιό χέρι του Θεού, ώστε αυτός να σας εξυψώσει στον ορισμένο καιρό». (1 Πέτρου 5:6) Ο Ιεχωβά ασφαλώς εξύψωσε τον Ιησού επειδή εκείνος ταπεινώθηκε ολοκληρωτικά. Παρόμοια, ο Θεός μας θα χαρεί να ανταμείψει και εσάς για την ταπεινοφροσύνη σας.

²⁴ Δυστυχώς, μερικοί νομίζουν ότι η ταπεινοφροσύνη αποτελεί ένδειξη αδυναμίας. Το παράδειγμα του Ιησού μάς βοηθάει να αντιληφθούμε πόσο εσφαλμένη είναι αυτή η άποψη, διότι ο ταπεινότερος άνθρωπος από όλους ήταν επίσης ο πιο θαρραλέος. Αυτό θα είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου.

1-3. Ποιος κίνδυνος απειλεί τον Ιησού, και πώς αντιδρά εκείνος;

ΕΝΑΣ όχλος έρχεται να συλλάβει τον Ιησού. Οπλισμένοι με σπαθιά και ρόπαλα και έχοντας στρατιώτες μαζί τους, οι άντρες αυτοί σχηματίζουν ένα μεγάλο πλήθος. Σαν να τους σπρώχνει η ίδια καταχθόνια σκέψη, περνούν μέσα από τους σκοτεινούς δρόμους της Ιερουσαλήμ, διασχίζουν την κοιλάδα Κιδρόν και κατευθύνονται προς το Όρος των Ελαιών. Έχει πανσέληνο, αλλά αυτοί κρατούν πυρσούς και λυχνάρια. Άραγε φωτίζουν τον δρόμο τους επειδή τα σύννεφα κρύβουν το φεγγαρόφωτο; Ή μήπως φαντάζονται ότι αυτός που ψάχνουν θα κρύβεται στα σκοτεινά; Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Όποιος νομίζει ότι ο Ιησούς θα δειλιάσει δεν τον γνωρίζει καλά.

² Ο Ιησούς είναι ενήμερος για τον κίνδυνο που επίκειται. Ωστόσο, στέκεται και περιμένει. Ο όχλος πλησιάζει οδηγούμενος από τον Ιούδα, άλλοτε έμπιστο φίλο. Ο Ιούδας προδίδει αναίσχυντα τον Ιησού, υποδεικνύοντας τον πρώην κύριό του με έναν υποκριτικό χαιρετισμό και ένα φιλί. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς διατηρεί την ψυχραιμία του. Κατόπιν βγαίνει μπροστά στον όχλο. «Ποιον ψάχνετε;» ρωτάει. «Τον Ιησού τον Ναζωραίο», απαντούν αυτοί.

³ Οι περισσότεροι άνθρωποι θα πάγωναν από τρόμο μπροστά σε έναν τέτοιον οπλισμένο όχλο. Ίσως το πλήθος να αναμένει το ίδιο από τον άνθρωπο που είναι μπροστά τους. Αλλά ο Ιησούς δεν δειλιάζει, δεν τρέπεται σε φυγή ούτε ξεστομίζει κάποιο ψέμα. Απεναντίας, λέει απλά: «Εγώ είμαι». Ο τρόπος του είναι τόσο ήρεμος, τόσο γενναίος, ώστε οι άντρες μένουν εμβρόντητοι. Οπισθοχωρούν τρεκλίζοντας και πέφτουν κάτω!​—Ιωάννης 18:1-6· Ματθαίος 26:45-50· Μάρκος 14:41-46.

4-6. (α) Με τι παρομοιάζεται ο Γιος του Θεού, και γιατί; (β) Ποιοι είναι τρεις τρόποι με τους οποίους έδειξε θάρρος ο Ιησούς;

⁴ Πώς μπόρεσε ο Ιησούς να αντιμετωπίσει τόσο μεγάλο κίνδυνο με απόλυτη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση; Η απάντηση είναι, με μια λέξη, θάρρος. Λίγες ιδιότητες θεωρούνται τόσο αξιοθαύμαστες ή τόσο απαραίτητες σε έναν ηγέτη, και κανείς δεν έχει φτάσει​—ούτε ασφαλώς έχει ξεπεράσει—​τον Ιησού σε αυτόν τον τομέα. Στο προηγούμενο κεφάλαιο, μάθαμε πόσο ταπεινός και πράος ήταν ο Ιησούς. Ορθά αποκλήθηκε «το Αρνί». (Ιωάννης 1:29) Το θάρρος του Ιησού όμως αποτελεί το έναυσμα για μια πολύ διαφορετική περιγραφή. Η Γραφή αναφέρει για τον Γιο του Θεού: «Δες! Το Λιοντάρι από τη φυλή του Ιούδα».​—Αποκάλυψη 5:5.

⁵ Το λιοντάρι συσχετίζεται πολλές φορές με το θάρρος. Έχετε βρεθεί ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με ένα ενήλικο αρσενικό λιοντάρι; Αν ναι, πιθανότατα θα υπήρχαν μέτρα ασφαλείας για την προστασία σας​—ίσως σας χώριζε από αυτό το θηρίο το κιγκλίδωμα του κλουβιού του στον ζωολογικό κήπο. Και πάλι όμως, μια τέτοια εμπειρία μπορεί να είναι τρομακτική. Καθώς κοιτάτε αυτό το μεγάλο και δυνατό πλάσμα καταπρόσωπο και σας κοιτάζει και εκείνο επίμονα, δεν μπορείτε να φανταστείτε ποτέ το λιοντάρι να τρομάζει και να φεύγει για οποιαδήποτε αιτία. Η Γραφή κάνει λόγο για «το λιοντάρι, το κραταιότερο από τα ζώα, που δεν υποχωρεί μπροστά σε κανέναν». (Παροιμίες 30:30) Τέτοιο θάρρος έχει ο Χριστός.

⁶ Ας εξετάσουμε πώς έδειξε ο Ιησούς λιονταρίσιο θάρρος με τρεις τρόπους: υπερασπιζόμενος την αλήθεια, υποστηρίζοντας τη δικαιοσύνη και αντιμετωπίζοντας εναντίωση. Θα δούμε επίσης ότι όλοι μας​—είτε είμαστε εκ φύσεως θαρραλέοι είτε όχι—​μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού στην εκδήλωση θάρρους.

Υπερασπιζόταν Θαρραλέα την Αλήθεια

7-9. (α)  Τι συνέβη όταν ο Ιησούς ήταν 12 χρονών, και γιατί πιστεύετε ότι εκείνη η κατάσταση θα μπορούσε να προξενήσει τρόμο; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς θάρρος συναναστρεφόμενος τους δασκάλους στον ναό;

⁷ Σε έναν κόσμο τον οποίο κυβερνάει ο Σατανάς, «ο πατέρας του ψέματος», πολλές φορές απαιτείται θάρρος για να υπερασπιστεί κάποιος την αλήθεια. (Ιωάννης 8:44· 14:30) Ο Ιησούς δεν περίμενε να ενηλικιωθεί για να πάρει τέτοια θέση. Όταν ήταν 12 χρονών, βρέθηκε χώρια από τους γονείς του μετά τη γιορτή του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Επί τρεις ημέρες, η Μαρία και ο Ιωσήφ έψαχναν ανάστατοι να τον βρουν. Τελικά τον βρήκαν στον ναό. Τι έκανε εκεί; “Καθόταν ανάμεσα στους δασκάλους και τους άκουγε και τους έκανε ερωτήσεις”. (Λουκάς 2:41-50) Σκεφτείτε τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε αυτή η συζήτηση.

⁸ Οι ιστορικοί λένε ότι μερικοί από τους πιο επιφανείς θρησκευτικούς ηγέτες παρέμεναν συνήθως στον ναό μετά τις γιορτές και δίδασκαν στα ευρύχωρα προπύλαιά του. Οι άνθρωποι κάθονταν κάτω, μπροστά στα πόδια των ηγετών, για να ακούσουν και να κάνουν ερωτήσεις. Αυτοί οι δάσκαλοι ήταν πολυμαθείς. Ήταν καλά καταρτισμένοι στον Μωσαϊκό Νόμο καθώς και στους εξαιρετικά περίπλοκους ανθρωποποίητους νόμους και στις παραδόσεις που είχαν πολλαπλασιαστεί στο διάβα των ετών. Πώς θα νιώθατε εσείς ανάμεσά τους; Έντρομοι; Αυτό θα ήταν απολύτως φυσιολογικό. Και τι θα γινόταν αν ήσασταν μόλις 12 χρονών; Πολλοί νεαροί είναι συνεσταλμένοι. (Ιερεμίας 1:6) Μερικοί προσπαθούν απεγνωσμένα να μην τραβούν την προσοχή των δασκάλων τους στο σχολείο. Αυτοί οι νεαροί φοβούνται μήπως τους ζητηθεί να πουν ή να κάνουν κάτι, φοβούνται μήπως στραφεί η προσοχή πάνω τους, φοβούνται την πιθανότητα να ντροπιαστούν ή να υποστούν χλευασμό.

⁹ Ωστόσο, εδώ βρίσκουμε τον Ιησού να κάθεται ανάμεσα σε αυτούς τους πολυμαθείς ανθρώπους και να τους υποβάλλει άφοβα διερευνητικές ερωτήσεις. Μάλιστα έκανε ακόμα περισσότερα. Η αφήγηση μας λέει: «Όλοι . . . εκείνοι που τον άκουγαν θαύμαζαν την κατανόησή του και τις απαντήσεις του». (Λουκάς 2:47) Η Γραφή δεν μας αναφέρει τι έλεγε ο Ιησούς σε εκείνη την περίπτωση, αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν επαναλάμβανε μηχανικά τα ψεύδη που ήταν τόσο αρεστά σε εκείνους τους θρησκευτικούς δασκάλους. (1 Πέτρου 2:22) Όχι, υποστήριζε την αλήθεια του Λόγου του Θεού, και οι ακροατές του ασφαλώς έμειναν κατάπληκτοι με το ότι ένα 12χρονο παιδί μπορούσε να εκφράζεται με τέτοια ενόραση και τέτοιο θάρρος.

10. Πώς μιμούνται οι νεαροί Χριστιανοί σήμερα το θάρρος του Ιησού;

¹⁰ Σήμερα, αναρίθμητοι νεαροί Χριστιανοί ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού. Ομολογουμένως, δεν είναι τέλειοι σαν τον νεαρό Ιησού. Αλλά όπως αυτός, έτσι και εκείνοι δεν περιμένουν να ενηλικιωθούν για να υπερασπιστούν την αλήθεια. Στο σχολείο ή στην περιοχή τους, κάνουν διακριτικά ερωτήσεις στους ανθρώπους, τους ακούν και τους μεταδίδουν με σεβασμό την αλήθεια. (1 Πέτρου 3:15) Αυτοί οι νεαροί ως ομάδα έχουν βοηθήσει συμμαθητές, δασκάλους και γείτονες να γίνουν ακόλουθοι του Χριστού. Πόσο πρέπει να ευαρεστείται ο Ιεχωβά με το θάρρος τους! Ο Λόγος του παρομοιάζει τέτοιους νεαρούς με δροσοσταλιές​—είναι αναζωογονητικοί, ευχάριστοι και πολυάριθμοι.​—Ψαλμός 110:3.

11, 12. Ως ενήλικος, πώς έδειξε ο Ιησούς θάρρος για την υπεράσπιση της αλήθειας;

¹¹ Όταν ο Ιησούς ενηλικιώθηκε, έδειξε επανειλημμένα θάρρος για την υπεράσπιση της αλήθειας. Μάλιστα, η διακονία του ξεκίνησε με μια αντιπαράθεση την οποία πολλοί θα θεωρούσαν τρομακτική. Όχι ως ο ισχυρός αρχάγγελος αλλά ως απλός άνθρωπος από σάρκα και αίμα, ο Ιησούς χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τον Σατανά, τον πιο δυνατό και επικίνδυνο από όλους τους εχθρούς του Ιεχωβά. Ο Ιησούς απέρριψε τον Σατανά και ανέτρεψε την κακή εφαρμογή των θεόπνευστων Γραφών που έκανε εκείνος. Ο Ιησούς τερμάτισε τη συνάντηση προστάζοντας με τόλμη: «Φύγε, Σατανά!»​—Ματθαίος 4:2-11.

¹² Ο Ιησούς με αυτόν τον τρόπο έδειξε ποια πορεία θα ακολουθούσε στη διακονία του, υπερασπιζόμενος γενναία τον Λόγο του Πατέρα του έναντι των προσπαθειών που έκαναν οποιοιδήποτε να τον διαστρεβλώσουν ή να τον χρησιμοποιήσουν εσφαλμένα. Τότε, όπως και τώρα, αυτού του είδους η θρησκευτική ανεντιμότητα ήταν πολύ συνηθισμένη. Ο Ιησούς είπε στους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής του: «Ακυρώνετε τον λόγο του Θεού μέσω της παράδοσής σας, την οποία παραδώσατε». (Μάρκος 7:13) Εκείνοι οι άνθρωποι έχαιραν μεγάλου σεβασμού από τον λαό γενικά, αλλά ο Ιησούς τούς κατήγγειλε άφοβα ως τυφλούς οδηγούς και υποκριτές.a (Ματθαίος 23:13, 16) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε αυτή την πτυχή του θαρραλέου παραδείγματος του Ιησού;

13. Τι χρειάζεται να θυμόμαστε καθώς μιμούμαστε τον Ιησού, και εντούτοις ποιο προνόμιο έχουμε;

¹³ Θυμόμαστε βέβαια ότι εμείς δεν διαθέτουμε ούτε την ικανότητα που διαθέτει ο Ιησούς να διαβάζει καρδιές ούτε την εξουσία που έχει αυτός να κρίνει. Ωστόσο, μπορούμε να μιμούμαστε τον γενναίο τρόπο με τον οποίο υπερασπιζόταν την αλήθεια. Για παράδειγμα, όταν εκθέτουμε τα θρησκευτικά ψεύδη​—τα ψέματα που διδάσκονται τόσο συχνά σχετικά με τον Θεό, τους σκοπούς του και τον Λόγο του—​εκπέμπουμε φως σε έναν κόσμο σκοτεινιασμένο από την προπαγάνδα του Σατανά. (Ματθαίος 5:14· Αποκάλυψη 12:9, 10) Βοηθάμε ανθρώπους να απελευθερωθούν από τη δουλεία σε ψεύτικες διδασκαλίες οι οποίες γεμίζουν την καρδιά τους με νοσηρό φόβο και δηλητηριάζουν τη σχέση τους με τον Θεό. Τι προνόμιο έχουμε να βλέπουμε την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Ιησού: «Η αλήθεια θα σας ελευθερώσει»!​—Ιωάννης 8:32.

Υποστήριζε Θαρραλέα τη Δικαιοσύνη

14, 15. (α) Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Ιησούς εξήγησε «τι είναι δικαιοσύνη»; (β) Ποιες προκαταλήψεις αγνόησε ο Ιησούς όταν μίλησε στη Σαμαρείτισσα;

¹⁴ Οι Βιβλικές προφητείες προείπαν ότι ο Μεσσίας θα εξηγούσε στα έθνη «τι είναι δικαιοσύνη». (Ματθαίος 12:18· Ησαΐας 42:1) Ο Ιησούς άρχισε βεβαίως να το κάνει αυτό ενόσω βρισκόταν εδώ στη γη. Με μεγάλο θάρρος, αποδεικνυόταν πάντοτε δίκαιος και αμερόληπτος στις επαφές του με τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αρνήθηκε να υιοθετήσει τις αντιγραφικές προκαταλήψεις και τη μισαλλοδοξία που ήταν τόσο διαδεδομένες στον κόσμο γύρω του.

¹⁵ Όταν ο Ιησούς μίλησε σε μια Σαμαρείτισσα στο πηγάδι της Συχάρ, οι μαθητές του έμειναν έκπληκτοι. Γιατί; Εκείνη την εποχή, οι Ιουδαίοι γενικά απεχθάνονταν τους Σαμαρείτες. Αυτή η περιφρόνηση αναγόταν στο πολύ μακρινό παρελθόν. (Έσδρας 4:4) Επιπρόσθετα, μερικοί ραβίνοι θεωρούσαν τις γυναίκες κατώτερες. Οι ραβινικοί κανόνες, που αργότερα διατυπώθηκαν γραπτώς, απέτρεπαν τους άντρες από το να συζητούν με γυναίκες, και μάλιστα υποδήλωναν ότι οι γυναίκες ήταν ανάξιες να διδαχτούν τον Νόμο του Θεού. Ιδιαίτερα οι Σαμαρείτισσες θεωρούνταν ακάθαρτες. Ο Ιησούς αγνόησε αυτές τις άδικες προκαταλήψεις και δίδαξε φανερά τη Σαμαρείτισσα (η οποία ζούσε ανήθικη ζωή), αποκαλύπτοντάς της μάλιστα την ταυτότητά του ως Μεσσία.​—Ιωάννης 4:5-27.

16. Γιατί χρειάζονται οι Χριστιανοί θάρρος για να διαφέρουν όσον αφορά τις προκαταλήψεις;

¹⁶ Έχετε βρεθεί ποτέ με άτομα που τρέφουν απαίσιες προκαταλήψεις; Ίσως λένε περιφρονητικά αστεία για ανθρώπους κάποιας άλλης φυλής ή έθνους, μιλούν υποτιμητικά για μέλη του αντίθετου φύλου ή καταφρονούν εκείνους που βρίσκονται σε διαφορετική οικονομική κατάσταση ή κοινωνική θέση. Οι ακόλουθοι του Χριστού δεν συμμερίζονται τέτοιες γεμάτες μίσος αντιλήψεις, και προσπαθούν σκληρά να ξεριζώσουν κάθε ίχνος προκατάληψης από τη δική τους καρδιά. (Πράξεις 10:34) Ο καθένας από εμάς χρειάζεται να καλλιεργήσει το απαραίτητο θάρρος ώστε να είναι δίκαιος σε αυτόν τον τομέα.

17. Ποια δράση ανέλαβε ο Ιησούς στον ναό, και γιατί;

¹⁷ Το θάρρος έκανε επίσης τον Ιησού να αγωνίζεται για την καθαρότητα του λαού του Θεού και για τη διευθέτηση της αγνής λατρείας. Στην αρχή της διακονίας του, μπήκε στην περιοχή του ναού στην Ιερουσαλήμ και συγκλονίστηκε βλέποντας εμπόρους και αργυραμοιβούς να κάνουν τις συναλλαγές τους εκεί. Γεμάτος δίκαιη αγανάκτηση, ο Ιησούς πέταξε έξω αυτούς τους άπληστους ανθρώπους και τα εμπορεύματά τους. (Ιωάννης 2:13-17) Παρόμοια δράση ανέλαβε και αργότερα, προς το τέλος της διακονίας του. (Μάρκος 11:15-18) Είναι αλήθεια ότι λόγω εκείνων των πράξεων απέκτησε μερικούς ισχυρούς εχθρούς, αλλά αυτό δεν τον έκανε να διστάζει. Γιατί; Από την παιδική του ηλικία, αποκαλούσε εκείνον τον ναό οίκο του Πατέρα του​—και το εννοούσε. (Λουκάς 2:49) Η αγνή λατρεία μολυνόταν εκεί και αυτό αποτελούσε αδικία την οποία εκείνος δεν θα μπορούσε ποτέ να ανεχτεί. Ο ζήλος του τού έδινε το θάρρος να κάνει ό,τι ήταν απαραίτητο.

18. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σήμερα να δείχνουν θάρρος όσον αφορά την καθαρότητα της εκκλησίας;

¹⁸ Παρόμοια, οι ακόλουθοι του Χριστού σήμερα ενδιαφέρονται βαθιά για την καθαρότητα του λαού του Θεού και για τη διευθέτηση της αγνής λατρείας. Αν βλέπουν ότι κάποιος συγχριστιανός τους είναι αναμειγμένος σε σοβαρή αδικοπραγία, δεν κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν φοβούνται να μιλήσουν. (1 Κορινθίους 1:11) Φροντίζουν να ενημερωθούν οι πρεσβύτεροι. Οι πρεσβύτεροι μπορούν να βοηθήσουν εκείνους που είναι πνευματικά άρρωστοι και μπορούν επίσης να αναλάβουν δράση για να διατηρήσουν την καθαρή υπόσταση των προβάτων του Ιεχωβά.​—Ιακώβου 5:14, 15.

19, 20. (α) Ποιες αδικίες αφθονούσαν στις ημέρες του Ιησού, και ποια πίεση υπέστη ο ίδιος; (β) Γιατί αρνούνται οι ακόλουθοι του Χριστού να αναμειχθούν στην πολιτική και στη βία, και ποια είναι μία από τις ανταμοιβές που λαβαίνουν για τη στάση τους;

¹⁹ Μήπως όμως πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Ιησούς αγωνιζόταν κατά της κοινωνικής αδικίας στον κόσμο γενικά; Ασφαλώς υπήρχαν αδικίες παντού γύρω του. Η πατρίδα του βρισκόταν υπό την κατοχή ξένης δύναμης. Οι Ρωμαίοι καταδυνάστευαν τους Ιουδαίους με ισχυρή στρατιωτική παρουσία, τους επέβαλλαν βαριά φορολογία και μάλιστα παρενέβαιναν στα θρησκευτικά τους έθιμα. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που πολλοί άνθρωποι ήθελαν να αναμειχθεί ο Ιησούς στην πολιτική της εποχής του. (Ιωάννης 6:14, 15) Ο Ιησούς έπρεπε και πάλι να δείξει το θάρρος του.

²⁰ Εξήγησε ότι η Βασιλεία του δεν ήταν μέρος του κόσμου. Με το παράδειγμά του, εκπαίδευσε τους ακολούθους του να απέχουν από τις πολιτικές διαμάχες της εποχής τους και, αντί για αυτό, να εστιάζουν την προσοχή τους στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. (Ιωάννης 17:16· 18:36) Δίδαξε ένα ισχυρό μάθημα αναφορικά με την ουδετερότητα όταν ήρθε ο όχλος να τον συλλάβει. Ο Πέτρος ανέλαβε αμέσως δράση, τραβώντας αυθόρμητα το σπαθί του και τραυματίζοντας έναν άνθρωπο. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε την αντίδραση του Πέτρου. Αν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να θεωρηθεί η χρήση βίας δικαιολογημένη θα ήταν ακριβώς αυτή, όταν εκείνη τη νύχτα ο αθώος Γιος του Θεού δέχτηκε επίθεση. Εντούτοις, ο Ιησούς έθεσε τότε τον κανόνα που θα ίσχυε για τους επίγειους ακολούθους του μέχρι σήμερα: «Βάλε το σπαθί σου πίσω στη θέση του, γιατί όλοι όσοι παίρνουν σπαθί θα αφανιστούν από σπαθί». (Ματθαίος 26:51-54) Για τους ακολούθους του Χριστού, η διατήρηση τέτοιας ειρηνικής στάσης ασφαλώς απαιτούσε θάρρος τότε, όπως άλλωστε και σήμερα. Ο λαός του Θεού σήμερα, ως αποτέλεσμα της Χριστιανικής του ουδετερότητας, έχει καθαρό ιστορικό όσον αφορά τους αμέτρητους σύγχρονους πολέμους, τα ολοκαυτώματα, τις εξεγέρσεις και παρόμοιες πράξεις βίας. Αυτό το άψογο ιστορικό είναι μία από τις ανταμοιβές που λαβαίνουν για το θάρρος τους.

Αντιμετώπιζε Θαρραλέα την Εναντίωση

21, 22. (α) Ποια βοήθεια έλαβε ο Ιησούς προτού αντιμετωπίσει τη σκληρότερη δοκιμασία του; (β) Πώς αποδείχτηκε ο Ιησούς θαρραλέος ως το τέλος;

²¹ Ο Γιος του Ιεχωβά γνώριζε εκ των προτέρων ότι επρόκειτο να αντιμετωπίσει σφοδρή εναντίωση ενόσω θα βρισκόταν εδώ στη γη. (Ησαΐας 50:4-7) Η ζωή του απειλήθηκε πολλές φορές, με αποκορύφωμα το περιστατικό που περιγράφεται στην αρχή αυτού του κεφαλαίου. Πώς διατηρούσε ο Ιησούς το θάρρος του όντας αντιμέτωπος με τέτοιους κινδύνους; Σκεφτείτε τι έκανε ο Ιησούς προτού έρθει εκείνος ο όχλος για να τον συλλάβει: Προσευχόταν ένθερμα στον Ιεχωβά. Και τι έκανε ο Ιεχωβά; Η Γραφή μάς λέει ότι ο Ιησούς «εισακούστηκε». (Εβραίους 5:7) Ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο από τον ουρανό για να ενισχύσει τον γενναίο Γιο του.​—Λουκάς 22:42, 43.

²² Λίγο αφότου ενισχύθηκε, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του: «Σηκωθείτε, πάμε». (Ματθαίος 26:46) Αναλογιστείτε τη γενναιότητα που φανέρωνε αυτή η έκφραση. «Πάμε», είπε, γνωρίζοντας ότι θα ζητούσε από τον όχλο να μην πειράξει τους φίλους του, γνωρίζοντας ότι αυτοί οι φίλοι θα τον εγκατέλειπαν και θα έφευγαν, γνωρίζοντας ότι θα αντιμετώπιζε μόνος του τη σκληρότερη δοκιμασία της ζωής του. Ολομόναχος, αντιμετώπισε μια παράνομη και άδικη δίκη, χλευασμό, βασανιστήρια και οδυνηρό θάνατο. Σε όλη αυτή τη δοκιμασία, το θάρρος του ποτέ δεν τον εγκατέλειψε.

23. Εξηγήστε γιατί ο Ιησούς δεν φέρθηκε απερίσκεπτα όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τον κίνδυνο και την απειλή του θανάτου.

²³ Μήπως ο Ιησούς φέρθηκε απερίσκεπτα; Όχι, διότι η απερισκεψία δεν έχει σχέση με το αληθινό θάρρος. Μάλιστα, ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να είναι προσεκτικοί, να απομακρύνονται συνετά από τον κίνδυνο ώστε να συνεχίσουν να κάνουν το θέλημα του Θεού. (Ματθαίος 4:12· 10:16) Σε αυτή την περίπτωση όμως, ο Ιησούς γνώριζε ότι δεν υπήρχε τρόπος να απομακρυνθεί. Γνώριζε τι περιλάμβανε το θέλημα του Θεού. Ο Ιησούς ήταν αποφασισμένος να διακρατήσει την ακεραιότητά του, οπότε η μόνη επιλογή του ήταν να βγει μπροστά, να αντιμετωπίσει ευθέως τη δοκιμασία.

24. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε θαρραλέα οποιαδήποτε δοκιμασία ίσως ανακύψει;

²⁴ Πόσο συχνά έχουν περπατήσει οι ακόλουθοι του Ιησού με θάρρος στα ίχνη του Κυρίου τους! Πολλοί έχουν παραμείνει σταθεροί αντιμετωπίζοντας χλευασμό, διωγμό, συλλήψεις, φυλάκιση, βασανιστήρια, ακόμα και θάνατο. Πού βρίσκουν ατελείς άνθρωποι τέτοιο θάρρος; Αυτό δεν πηγάζει απλώς από μέσα τους. Όπως ο Ιησούς λάβαινε βοήθεια από πάνω, έτσι λαβαίνουν και οι ακόλουθοί του. (Φιλιππησίους 4:13) Γι’ αυτό, ποτέ μη φοβηθείτε τα όσα επιφυλάσσει ίσως το μέλλον. Να είστε αποφασισμένοι να διακρατήσετε την ακεραιότητά σας, και ο Ιεχωβά θα σας δώσει το θάρρος που χρειάζεστε. Συνεχίστε να αντλείτε δύναμη από το παράδειγμα του Ηγέτη μας, του Ιησού, ο οποίος είπε: «Πάρτε θάρρος! Εγώ έχω νικήσει τον κόσμο».​—Ιωάννης 16:33.

1-3. Υπό ποιες συνθήκες εκφωνεί ο Ιησούς μια ομιλία κάποια ανοιξιάτικη μέρα του 31 Κ.Χ., και γιατί μένουν έκπληκτοι οι ακροατές του;

ΕΙΝΑΙ μια ανοιξιάτικη μέρα του 31 Κ.Χ. Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται κοντά στην Καπερναούμ, μια πόλη που σφύζει από ζωή στις βορειοδυτικές ακτές της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Πάνω σε ένα βουνό της περιοχής, ο Ιησούς προσεύχεται μόνος του όλη τη νύχτα. Όταν έρχεται το πρωί, φωνάζει τους μαθητές του και εκλέγει 12 από αυτούς, τους οποίους ονομάζει αποστόλους. Εν τω μεταξύ, μεγάλα πλήθη ανθρώπων​—μερικοί εκ των οποίων έρχονται από αρκετά μακριά—​έχουν ακολουθήσει τον Ιησού ως αυτή την τοποθεσία και είναι συγκεντρωμένοι σε ένα επίπεδο μέρος πάνω στο βουνό. Αδημονούν να ακούσουν τι έχει να πει και να γιατρευτούν από τις αρρώστιες τους. Εκείνος δεν τους απογοητεύει.​—Λουκάς 6:12-19.

² Ο Ιησούς πλησιάζει τα πλήθη και θεραπεύει όλους τους αρρώστους. Τελικά, όταν κανείς ανάμεσά τους δεν πονάει λόγω σοβαρής ασθένειας, εκείνος κάθεται και αρχίζει να διδάσκει.a Τα λόγια του που αντηχούν στην ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα εκείνης της μέρας πρέπει να εκπλήσσουν τους ακροατές του. Άλλωστε, δεν έχουν ακούσει ποτέ κανέναν να διδάσκει όπως αυτός. Για να προσδώσει βαρύτητα στις διδασκαλίες του, δεν επικαλείται ούτε τις προφορικές παραδόσεις ούτε τους φημισμένους Ιουδαίους ραβίνους. Απεναντίας, παραθέτει επανειλημμένα από τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές. Το άγγελμά του είναι άμεσο, η φρασεολογία του απλή, το νόημά του ξεκάθαρο. Όταν τελειώνει, τα πλήθη μένουν έκπληκτα, και με το δίκιο τους. Έχουν μόλις ακούσει τον σοφότερο άνθρωπο που έζησε ποτέ!​—Ματθαίος 7:28, 29.

³ Εκείνη η ομιλία, καθώς και πολλά άλλα πράγματα που είπε και έκανε ο Ιησούς, έχει καταγραφεί στον Λόγο του Θεού. Είναι καλό να κάνουμε βαθιά έρευνα σε όσα αναφέρει η θεόπνευστη αφήγηση για τον Ιησού, επειδή σε αυτόν βρίσκονται «όλοι οι θησαυροί της σοφίας». (Κολοσσαείς 2:3) Πού βρήκε τέτοια σοφία​—την ικανότητα να θέτει τη γνώση και την κατανόηση σε πρακτική εφαρμογή; Πώς εκδήλωσε σοφία, και πώς μπορούμε εμείς να ακολουθούμε το παράδειγμά του;

«Πού Βρήκε Αυτός ο Άνθρωπος Τέτοια Σοφία;»

4. Ποιο ερώτημα έθεσαν οι ακροατές του Ιησού στη Ναζαρέτ, και γιατί;

⁴ Σε μια από τις περιοδείες κηρύγματος που έκανε, ο Ιησούς επισκέφτηκε τη Ναζαρέτ, την πόλη όπου είχε μεγαλώσει, και άρχισε να διδάσκει στη συναγωγή εκεί. Πολλοί από τους ακροατές του έμεναν έκπληκτοι και απορούσαν: «Πού βρήκε αυτός ο άνθρωπος τέτοια σοφία;» Γνώριζαν την οικογένειά του​—τους γονείς του και τα αδέλφια του—​και ήξεραν ότι προερχόταν από ταπεινό περιβάλλον. (Ματθαίος 13:54-56· Μάρκος 6:1-3) Αναμφίβολα γνώριζαν επίσης ότι αυτός ο ευφραδής ξυλουργός δεν είχε φοιτήσει σε καμία από τις ονομαστές ραβινικές σχολές. (Ιωάννης 7:15) Ως εκ τούτου, το ερώτημά τους φαινόταν λογικό.

5. Όπως αποκάλυψε ο Ιησούς, από ποια Πηγή προερχόταν η σοφία του;

⁵ Η σοφία που εκδήλωνε ο Ιησούς δεν ήταν απλώς προϊόν της τέλειας διάνοιάς του. Αργότερα στη διακονία του, όταν δίδασκε δημόσια στον ναό, ο Ιησούς αποκάλυψε ότι η σοφία του προερχόταν από πολύ πιο εξυψωμένη πηγή. «Αυτά που διδάσκω εγώ δεν είναι δικά μου», είπε, «αλλά εκείνου που με έστειλε». (Ιωάννης 7:16) Ναι, ο Πατέρας, ο οποίος έστειλε τον Γιο, ήταν η πραγματική Πηγή της σοφίας του Ιησού. (Ιωάννης 12:49) Πώς όμως έλαβε ο Ιησούς σοφία από τον Ιεχωβά;

6, 7. Με ποιους τρόπους έλαβε ο Ιησούς σοφία από τον Πατέρα του;

⁶ Το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά επενεργούσε στην καρδιά και στη διάνοια του Ιησού. Αναφορικά με τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία, ο Ησαΐας προείπε: «Θα καθίσει πάνω του το πνεύμα του Ιεχωβά, το πνεύμα της σοφίας και της κατανόησης, το πνεύμα της συμβουλής και της κραταιότητας, το πνεύμα της γνώσης και του φόβου του Ιεχωβά». (Ησαΐας 11:2) Εφόσον το πνεύμα του Ιεχωβά βρισκόταν πάνω του και καθοδηγούσε τον τρόπο σκέψης και τις αποφάσεις του, είναι άραγε να απορούμε που τα λόγια και οι πράξεις του Ιησού αντανακλούσαν υπέρτατη σοφία;

⁷ Ο Ιησούς απέκτησε σοφία από τον Πατέρα του και με έναν άλλον ουσιώδη τρόπο. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 2, κατά την προανθρώπινη ύπαρξή του, η οποία διήρκεσε αμέτρητους αιώνες, ο Ιησούς είχε την ευκαιρία να αφομοιώσει τις σκέψεις του Πατέρα του για τα διάφορα ζητήματα. Δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε το βάθος της σοφίας που απέκτησε ο Γιος στο πλευρό του Πατέρα του, ενεργώντας ως ο «δεξιοτέχνης εργάτης» του Θεού για τη δημιουργία όλων των άλλων πραγμάτων, έμψυχων και άψυχων. Εύλογα, ο Γιος στην προανθρώπινη ύπαρξή του περιγράφεται ως η προσωποποίηση της σοφίας. (Παροιμίες 8:22-31· Κολοσσαείς 1:15, 16) Σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του, ο Ιησούς μπορούσε να αξιοποιεί τη σοφία που είχε αποκτήσει δίπλα στον Πατέρα του στον ουρανό.b (Ιωάννης 8:26, 28, 38) Συνεπώς, δεν μας εκπλήσσει καθόλου το εύρος της γνώσης και το βάθος της κατανόησης που αντανακλούν τα λόγια του Ιησού ούτε η ορθή κρίση που είναι φανερή σε κάθε πράξη του.

8. Ως ακόλουθοι του Ιησού, πώς μπορούμε να αποκτήσουμε σοφία;

⁸ Ως ακόλουθοι του Ιησού, χρειάζεται και εμείς να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά ως την Πηγή της σοφίας. (Παροιμίες 2:6) Βέβαια, ο Ιεχωβά δεν μας μεταδίδει σοφία θαυματουργικά. Απαντάει όμως στις ένθερμες προσευχές που κάνουμε ζητώντας την απαραίτητη σοφία για να αντιμετωπίζουμε επιτυχώς τις δυσκολίες της ζωής. (Ιακώβου 1:5) Προκειμένου να αποκτήσουμε αυτή τη σοφία, απαιτείται να καταβάλλουμε πολλή προσπάθεια. Χρειάζεται να ερευνούμε για αυτήν «όπως για κρυμμένους θησαυρούς». (Παροιμίες 2:1-6) Ναι, χρειάζεται να συνεχίσουμε να σκάβουμε βαθιά στον Λόγο του Θεού, όπου αποκαλύπτεται η σοφία Του, και να εναρμονίζουμε τη ζωή μας με όσα μαθαίνουμε. Το παράδειγμα του Γιου του Ιεχωβά είναι ιδιαίτερα πολύτιμο καθώς μας βοηθάει να αποκτήσουμε σοφία. Ας εξετάσουμε μερικούς τομείς στους οποίους ο Ιησούς εκδήλωσε σοφία για να μάθουμε πώς μπορούμε να τον μιμούμαστε.

Λόγια Σοφίας

9. Τι καθιστούσε τις διδασκαλίες του Ιησού τόσο σοφές;

⁹ Πλήθη συνέρρεαν στον Ιησού απλώς και μόνο για να τον ακούσουν να μιλάει. (Μάρκος 6:31-34· Λουκάς 5:1-3) Αυτό δεν είναι παράξενο, επειδή όταν ο Ιησούς άνοιγε το στόμα του, έβγαιναν λόγια υπερέχουσας σοφίας! Οι διδασκαλίες του αντανακλούσαν βαθιά γνώση του Λόγου του Θεού και απαράμιλλη ικανότητα να φτάνει στην ουσία των ζητημάτων. Οι διδασκαλίες του έχουν παγκόσμια απήχηση και διαχρονική εφαρμογή. Εξετάστε μερικά παραδείγματα της σοφίας που βρίσκεται στα λόγια του Ιησού, του προειπωμένου “Θαυμαστού Συμβούλου”.​—Ησαΐας 9:6.

10. Ποιες θετικές ιδιότητες μας παροτρύνει ο Ιησούς να καλλιεργούμε, και γιατί;

¹⁰ Η Επί του Όρους Ομιλία, για την οποία έγινε λόγος στην αρχή του κεφαλαίου, είναι η μεγαλύτερη συλλογή διδασκαλιών του Ιησού στην οποία δεν παρεμβάλλονται αφηγήσεις ούτε λόγια άλλων ανθρώπων. Σε αυτή την ομιλία, ο Ιησούς δεν μας συμβουλεύει απλώς να επιδιώκουμε ορθή ομιλία και διαγωγή. Οι συμβουλές του θίγουν πολύ βαθύτερα ζητήματα. Επειδή γνωρίζει καλά ότι οι σκέψεις και τα αισθήματα οδηγούν σε λόγια και πράξεις, ο Ιησούς μάς παροτρύνει να καλλιεργούμε θετικές ιδιότητες διάνοιας και καρδιάς, όπως είναι η πραότητα, η πείνα για τη δικαιοσύνη, η διάθεση να είμαστε ελεήμονες και ειρηνοποιοί, και επίσης η αγάπη για τους άλλους. (Ματθαίος 5:5-9, 43-48) Καθώς καλλιεργούμε τέτοιες ιδιότητες στην καρδιά μας, το αποτέλεσμα θα είναι εποικοδομητική ομιλία και διαγωγή που, όχι μόνο ευαρεστούν τον Ιεχωβά, αλλά προάγουν και καλές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.​—Ματθαίος 5:16.

11. Όταν ο Ιησούς δίνει συμβουλές σχετικά με την αμαρτωλή διαγωγή, πώς φτάνει στη ρίζα του ζητήματος;

¹¹ Όταν δίνει συμβουλές σχετικά με την αμαρτωλή διαγωγή, ο Ιησούς φτάνει στην ίδια τη ρίζα του ζητήματος. Δεν μας λέει απλώς να αποφεύγουμε τις πράξεις βίας. Αντίθετα, μας προειδοποιεί να μην αφήνουμε τον θυμό να σιγοκαίει στην καρδιά μας. (Ματθαίος 5:21, 22· 1 Ιωάννη 3:15) Δεν περιορίζεται στο να απαγορεύει τη διάπραξη μοιχείας. Απεναντίας, προειδοποιεί για το πάθος που γεννιέται μέσα στην καρδιά και οδηγεί σε τέτοια προδοσία. Μας νουθετεί να μην επιτρέπουμε στα μάτια μας να ξυπνούν ακατάλληλες επιθυμίες και να διεγείρουν τον πόθο. (Ματθαίος 5:27-30) Ο Ιησούς εξετάζει τις αιτίες, όχι απλώς τα συμπτώματα. Ασχολείται με τη νοοτροπία και τις επιθυμίες που γεννούν τις αμαρτωλές πράξεις.​—Ψαλμός 7:14.

12. Πώς βλέπουν οι ακόλουθοι του Ιησού τις συμβουλές του, και γιατί;

¹² Πόση σοφία φανερώνουν τα λόγια του Ιησού! Δεν είναι να απορούμε που «τα πλήθη είχαν μείνει έκπληκτα με τον τρόπο της διδασκαλίας του». (Ματθαίος 7:28) Ως ακόλουθοί του, βλέπουμε τις σοφές συμβουλές του ως οδηγό για τη ζωή μας. Επιζητούμε να καλλιεργούμε τις θετικές ιδιότητες που συνέστησε​—όπως είναι το έλεος, η ειρηνική διάθεση και η αγάπη—​γνωρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα θέσουμε θεμέλιο για θεοσεβή διαγωγή. Προσπαθούμε να ξεριζώσουμε από την καρδιά μας αρνητικά αισθήματα και επιθυμίες για τα οποία προειδοποίησε, όπως είναι ο πικρός θυμός και οι ανήθικοι πόθοι, γνωρίζοντας ότι αυτό θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε την αμαρτωλή διαγωγή.​—Ιακώβου 1:14, 15.

Τρόπος Ζωής που Διεπόταν από Σοφία

13, 14. Τι δείχνει ότι ο Ιησούς άσκησε καλή κρίση ως προς την επιλογή της πορείας ζωής του;

¹³ Ο Ιησούς εκδήλωνε σοφία όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα. Ολόκληρος ο τρόπος ζωής του​—οι αποφάσεις του, η άποψή του για τον εαυτό του και η συμπεριφορά του προς τους άλλους—​καταδείκνυε τη σοφία στις πολλές όμορφες πτυχές της. Εξετάστε μερικά παραδείγματα που δείχνουν ότι ο Ιησούς διεπόταν από «την πρακτική σοφία και την ικανότητα σκέψης».​—Παροιμίες 3:21.

¹⁴ Η σοφία περιλαμβάνει ορθή κρίση. Ο Ιησούς άσκησε καλή κρίση ως προς την επιλογή της πορείας ζωής του. Φαντάζεστε τι ζωή θα μπορούσε να είχε ο Ιησούς​—το σπίτι που θα μπορούσε να είχε χτίσει, την επιχείρηση που θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει ή την κοσμική εξοχότητα που θα μπορούσε να είχε αποκτήσει; Ο Ιησούς ήξερε ότι μια ζωή αφιερωμένη σε αυτές τις επιδιώξεις «είναι ματαιότητα, κυνήγι του ανέμου». (Εκκλησιαστής 4:4· 5:10) Μια τέτοια πορεία αποτελεί ανοησία, το αντίθετο της σοφίας. Ο Ιησούς επέλεξε να κρατήσει τη ζωή του απλή. Δεν τον ενδιέφερε να κερδίσει χρήματα ή να συσσωρεύσει υλικά αποκτήματα. (Ματθαίος 8:20) Σε αρμονία με τα όσα δίδασκε, κρατούσε το μάτι του εστιασμένο σε έναν και μόνο σκοπό​—την επιτέλεση του θελήματος του Θεού. (Ματθαίος 6:22) Ο Ιησούς αφιέρωνε σοφά τον χρόνο και τις δυνάμεις του στα συμφέροντα της Βασιλείας, τα οποία είναι πολύ πιο σπουδαία και ανταμειφτικά από τα υλικά πράγματα. (Ματθαίος 6:19-21) Με αυτόν τον τρόπο, άφησε πίσω του ένα αξιομίμητο παράδειγμα.

15. Πώς μπορούν οι ακόλουθοι του Ιησού να δείχνουν ότι κρατούν το μάτι τους εστιασμένο στα συμφέροντα της Βασιλείας, και γιατί είναι αυτό πορεία σοφίας;

¹⁵ Οι ακόλουθοι του Ιησού σήμερα αντιλαμβάνονται πόσο σοφό είναι να κρατούν το μάτι τους εστιασμένο στα συμφέροντα της Βασιλείας. Ως εκ τούτου, αποφεύγουν να καταβαρύνονται από άσκοπα χρέη και από τις κοσμικές επιδιώξεις που απορροφούν υπερβολικά μεγάλο μέρος της προσοχής και των δυνάμεων ενός ατόμου. (1 Τιμόθεο 6:9, 10) Πολλοί έχουν κάνει ορισμένα βήματα για να απλοποιήσουν τον τρόπο ζωής τους ώστε να μπορούν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη Χριστιανική διακονία, ίσως μάλιστα υπηρετώντας ως ολοχρόνιοι διαγγελείς της Βασιλείας. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει σοφότερη πορεία, διότι αν κρατάμε τα συμφέροντα της Βασιλείας στη δικαιωματική τους θέση, το αποτέλεσμα είναι η μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία και ικανοποίηση.​—Ματθαίος 6:33.

16, 17. (α) Με ποιους τρόπους έδειξε ο Ιησούς ότι ήταν μετριόφρων και ρεαλιστής ως προς το τι ανέμενε από τον εαυτό του; (β) Πώς μπορούμε εμείς να δείχνουμε ότι είμαστε μετριόφρονες και ρεαλιστές ως προς το τι αναμένουμε από τον εαυτό μας;

¹⁶ Η Γραφή συνδέει τη σοφία με τη μετριοφροσύνη, η οποία περιλαμβάνει το να έχουμε συναίσθηση των περιορισμών μας. (Παροιμίες 11:2) Ο Ιησούς ήταν μετριόφρων και ρεαλιστής ως προς το τι ανέμενε από τον εαυτό του. Ήξερε ότι δεν επρόκειτο να μεταστρέψει όλους όσους άκουγαν το άγγελμά του. (Ματθαίος 10:32-39) Επίσης, αντιλαμβανόταν ότι ο αριθμός των ατόμων τα οποία θα μπορούσε να πλησιάσει προσωπικά ήταν περιορισμένος. Γι’ αυτό, ενεργώντας σοφά, εμπιστεύτηκε το έργο μαθήτευσης στους ακολούθους του. (Ματθαίος 28:18-20) Αναγνώρισε ταπεινά ότι εκείνοι θα “έκαναν έργα μεγαλύτερα από” τα δικά του, διότι θα πλησίαζαν περισσότερους ανθρώπους σε ευρύτερη γεωγραφική έκταση και επί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. (Ιωάννης 14:12) Ο Ιησούς αναγνώριζε επίσης ότι και ο ίδιος χρειαζόταν βοήθεια. Δέχτηκε τη βοήθεια των αγγέλων που ήρθαν να τον διακονήσουν στην έρημο και του αγγέλου που ήρθε να τον ενισχύσει στη Γεθσημανή. Τη στιγμή που είχε τη μεγαλύτερη ανάγκη, ο Γιος του Θεού κραύγασε για βοήθεια.​—Ματθαίος 4:11· Λουκάς 22:43· Εβραίους 5:7.

¹⁷ Και εμείς χρειάζεται να είμαστε μετριόφρονες και ρεαλιστές ως προς το τι αναμένουμε από τον εαυτό μας. Ασφαλώς θέλουμε να εργαζόμαστε ολόψυχα και να αγωνιζόμαστε σθεναρά στο έργο κηρύγματος και μαθήτευσης. (Λουκάς 13:24· Κολοσσαείς 3:23) Παράλληλα, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά δεν μας συγκρίνει με τους άλλους, κάτι που δεν πρέπει να κάνουμε ούτε εμείς. (Γαλάτες 6:4) Η πρακτική σοφία θα μας βοηθάει να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους σε αρμονία με τις ικανότητες και τις περιστάσεις μας. Επιπρόσθετα, η σοφία θα κατευθύνει όσους βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης να αναγνωρίζουν ότι έχουν περιορισμούς και ότι χρειάζονται βοήθεια και στήριξη από καιρό σε καιρό. Η μετριοφροσύνη θα καθιστά αυτά τα άτομα ικανά να δέχονται τη βοήθεια με εκτίμηση, αναγνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσει έναν ομόπιστό τους για να γίνει «πηγή μεγάλης παρηγοριάς» για αυτούς.​—Κολοσσαείς 4:11.

18, 19. (α) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς φερόταν στους μαθητές του με λογικό και θετικό τρόπο; (β) Γιατί έχουμε βάσιμους λόγους να είμαστε θετικοί και λογικοί στις μεταξύ μας σχέσεις, και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

¹⁸ «Η σοφία που κατεβαίνει από πάνω είναι . . . λογική», λέει το εδάφιο Ιακώβου 3:17. Ο Ιησούς ήταν λογικός και θετικός στις σχέσεις του με τους μαθητές του. Γνώριζε καλά τα ελαττώματά τους, αλλά αναζητούσε το καλό σε αυτούς. (Ιωάννης 1:47) Ήξερε ότι θα τον εγκατέλειπαν τη νύχτα της σύλληψής του, αλλά δεν αμφισβήτησε την οσιότητά τους. (Ματθαίος 26:31-35· Λουκάς 22:28-30) Ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές ακόμα και το ότι γνώριζε τον Ιησού. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιησούς έκανε δέηση για τον Πέτρο και εξέφρασε πεποίθηση για την πιστότητά του. (Λουκάς 22:31-34) Την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του, ο Ιησούς, προσευχόμενος στον Πατέρα του, δεν εστίασε την προσοχή του στα λάθη που είχαν κάνει οι μαθητές του. Απεναντίας, μίλησε θετικά για την πορεία τους μέχρι εκείνη τη νύχτα, λέγοντας: «Έχουν τηρήσει τον λόγο σου». (Ιωάννης 17:6) Παρά τις ατέλειες των μαθητών, εμπιστεύτηκε στα χέρια τους το έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης. (Ματθαίος 28:19, 20) Η εμπιστοσύνη και η πίστη που έδειξε σε αυτούς αναμφίβολα τους ενίσχυσαν ώστε να επιτελέσουν το έργο το οποίο εκείνος τους πρόσταξε να κάνουν.

¹⁹ Οι ακόλουθοι του Ιησού έχουν λόγους να μιμούνται το παράδειγμά του σε αυτόν τον τομέα. Αν ο τέλειος Γιος του Θεού ήταν υπομονετικός στις σχέσεις του με τους ατελείς μαθητές του, πόσο μάλλον πρέπει εμείς ως αμαρτωλοί άνθρωποι να είμαστε λογικοί στις μεταξύ μας σχέσεις! (Φιλιππησίους 4:5) Αντί να εστιάζουμε την προσοχή μας στα ελαττώματα των συλλάτρεών μας, θα πρέπει να αναζητούμε το καλό σε αυτούς. Είναι σοφό να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά τούς έχει ελκύσει. (Ιωάννης 6:44) Συνεπώς, είναι βέβαιο ότι βλέπει κάτι καλό σε αυτούς, και το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. Το θετικό πνεύμα θα μας βοηθάει, όχι μόνο να “παραβλέπουμε τα σφάλματα”, αλλά και να αναζητούμε τομείς στους οποίους μπορούμε να επαινέσουμε τους άλλους. (Παροιμίες 19:11, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Όταν εκφράζουμε την εμπιστοσύνη μας στους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας, τους βοηθάμε να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να υπηρετούν τον Ιεχωβά και να βρίσκουν χαρά σε αυτή την υπηρεσία.​—1 Θεσσαλονικείς 5:11.

20. Τι πρέπει να κάνουμε με τον θησαυρό που βρίσκεται στις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, και γιατί;

²⁰ Οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων για τη ζωή και τη διακονία του Ιησού αποτελούν αληθινό θησαυρό σοφίας! Τι πρέπει να κάνουμε με αυτό το ανεκτίμητο δώρο; Στον επίλογο της Επί του Όρους Ομιλίας, ο Ιησούς παρότρυνε τους ακροατές του, όχι μόνο να ακούν τα σοφά του λόγια, αλλά και να τα εκτελούν, δηλαδή να τα εφαρμόζουν. (Ματθαίος 7:24-27) Αν διαπλάθουμε τις σκέψεις, τα κίνητρα και τις πράξεις μας σύμφωνα με τα σοφά λόγια και έργα του Ιησού, αυτό θα μας βοηθήσει να βρούμε την καλύτερη δυνατή ζωή τώρα καθώς και να παραμείνουμε στην οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή. (Ματθαίος 7:13, 14) Ασφαλώς δεν θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε καλύτερη ή σοφότερη πορεία από αυτήν!

1, 2. Γιατί ευχαριστιέται ένας στοργικός πατέρας βλέποντας τον γιο του να τον υπακούει, και πώς μοιάζουν τα αισθήματά του με του Ιεχωβά;

ΕΝΑΣ πατέρας κοιτάζει από το παράθυρο και βλέπει τον μικρό του γιο να παίζει με μερικούς φίλους. Η μπάλα τους αναπηδάει έξω από την αυλή και βγαίνει στον δρόμο. Το παιδί την παρακολουθεί με λαχτάρα. Ένας από τους φίλους του το παροτρύνει να τρέξει στον δρόμο για να την πάρει, αλλά το παιδί κουνάει το κεφάλι. «Δεν κάνει να βγω στον δρόμο», λέει. Ο πατέρας χαμογελάει.

² Γιατί είναι τόσο ευχαριστημένος ο πατέρας; Επειδή έχει δώσει στον γιο του την εντολή να μη βγαίνει στον δρόμο μόνος του. Όταν το αγοράκι υπακούει​—παρότι δεν ξέρει ότι ο πατέρας του το βλέπει—​ο πατέρας γνωρίζει ότι το παιδί του μαθαίνει την υπακοή και ως αποτέλεσμα είναι πολύ πιο ασφαλές. Εκείνος ο πατέρας νιώθει όπως ο ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιεχωβά. Ο Θεός γνωρίζει ότι, για να παραμείνουμε πιστοί και να ζήσουμε ώστε να δούμε το θαυμάσιο μέλλον που μας επιφυλάσσει, πρέπει να μάθουμε να τον εμπιστευόμαστε και να τον υπακούμε. (Παροιμίες 3:5, 6) Γι’ αυτόν τον σκοπό, μας έστειλε τον καλύτερο από όλους τους ανθρώπινους δασκάλους.

3, 4. Πώς «έμαθε την υπακοή» και «τελειοποιήθηκε» ο Ιησούς; Δώστε παράδειγμα.

³ Η Γραφή λέει για τον Ιησού κάτι που κάνει εντύπωση: «Αν και ήταν γιος, έμαθε την υπακοή από όσα υπέφερε. Και αφού πρώτα τελειοποιήθηκε, έγινε η αιτία για να λάβουν αιώνια σωτηρία όλοι όσοι υπακούν σε εκείνον». (Εβραίους 5:8, 9) Αυτός ο Γιος είχε ζήσει αμέτρητους αιώνες στον ουρανό. Είδε τον Σατανά και τους άλλους ανυπάκουους αγγέλους να στασιάζουν, αλλά ο πρωτότοκος Γιος ποτέ δεν τους ακολούθησε. Η θεόπνευστη προφητεία εφάρμοσε σε αυτόν τα λόγια: «Εγώ δεν ήμουν στασιαστικός». (Ησαΐας 50:5) Τότε λοιπόν πώς μπορούν τα λόγια «έμαθε την υπακοή» να εφαρμόζονται σε αυτόν τον Γιο, ο οποίος εκδήλωνε τέλεια υπακοή; Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο τέλειο πλάσμα να “τελειοποιηθεί”;

⁴ Σκεφτείτε ένα παράδειγμα. Κάποιος στρατιώτης έχει ένα σιδερένιο σπαθί. Μολονότι το σπαθί δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στη μάχη, είναι τέλεια σχηματισμένο και όμορφα δουλεμένο. Ωστόσο, ο στρατιώτης ανταλλάσσει αυτό το σπαθί με ένα άλλο που είναι φτιαγμένο από ατσάλι, ένα σκληρότερο μέταλλο. Αυτό το σπαθί έχει ήδη χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στη μάχη. Δεν είναι σοφή η ανταλλαγή που έγινε; Παρόμοια, η υπακοή που έδειχνε ο Ιησούς προτού έρθει στη γη ήταν άψογη. Αλλά μετά την παραμονή του εδώ, η υπακοή του είχε εντελώς διαφορετική ποιότητα. Είχε πλέον δοκιμαστεί, είχε γίνει «ατσάλινη» σαν να λέγαμε, και είχε αποδειχτεί μέσω δοκιμασιών τις οποίες ο Ιησούς δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιμετωπίσει στον ουρανό.

5. Γιατί ήταν τόσο σημαντική η υπακοή του Ιησού, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

⁵ Η υπακοή αποτελούσε ουσιώδες στοιχείο της αποστολής με την οποία ήρθε ο Ιησούς στη γη. Ως «ο τελευταίος Αδάμ», ήρθε εδώ για να κάνει αυτό που δεν έκανε ο πρώτος μας γονέας​—να παραμείνει υπάκουος στον Ιεχωβά Θεό, ακόμα και υπό δοκιμασία. (1 Κορινθίους 15:45) Ωστόσο, η υπακοή του Ιησού δεν ήταν μηχανική. Ο Ιησούς υπάκουε με όλη του τη διάνοια, την καρδιά και την ψυχή, και το έκανε αυτό με χαρά. Η επιτέλεση του θελήματος του Πατέρα του ήταν για αυτόν σημαντικότερη από το φαγητό! (Ιωάννης 4:34) Τι θα μας βοηθάει να μιμούμαστε την υπακοή του Ιησού; Ας εξετάσουμε πρώτα τα κίνητρά του. Αν καλλιεργούμε κίνητρα σαν τα δικά του, αυτό θα μας βοηθάει και να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό και να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Κατόπιν, θα ανασκοπήσουμε μερικές ανταμοιβές που προκύπτουν από την εκδήλωση χριστοειδούς υπακοής.

Τα Κίνητρα του Ιησού για Υπακοή

6, 7. Ποια ήταν μερικά από τα κίνητρα του Ιησού για υπακοή;

⁶ Η υπακοή του Ιησού πήγαζε από αυτά που είχε στην καρδιά του. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 3, ο Χριστός ήταν ταπεινός στην καρδιά. Η αλαζονική υπερηφάνεια κάνει τους ανθρώπους να καταφρονούν την υπακοή, ενώ η ταπεινοφροσύνη μάς βοηθάει να υπακούμε στον Ιεχωβά πρόθυμα. (Έξοδος 5:1, 2· 1 Πέτρου 5:5, 6) Επιπρόσθετα, η υπακοή του Ιησού προέκυπτε από αυτά που αγαπούσε και από αυτά που μισούσε.

⁷ Πάνω από όλα, ο Ιησούς αγαπούσε τον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά. Αυτή η αγάπη θα εξεταστεί λεπτομερέστερα στο Κεφάλαιο 13. Τέτοιου είδους αγάπη έκανε τον Ιησού να αναπτύξει θεοσεβή φόβο. Η αγάπη του για τον Ιεχωβά ήταν τόσο έντονη και η ευλάβειά του τόσο βαθιά, ώστε φοβόταν μη τυχόν δυσαρεστήσει τον Πατέρα του. Ο θεοσεβής φόβος ήταν ένας λόγος για τον οποίο οι προσευχές του Ιησού εισακούονταν. (Εβραίους 5:7) Ο φόβος του Ιεχωβά αποτελεί επίσης εξέχον χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης του Ιησού ως Μεσσιανικού Βασιλιά.​—Ησαΐας 11:3.

8, 9. Όπως είχε προφητευτεί, πώς ένιωθε ο Ιησούς για τη δικαιοσύνη και την πονηρία, και πώς εκδήλωνε αυτά τα αισθήματα;

⁸ Η αγάπη για τον Ιεχωβά περιλαμβάνει και μίσος για τα πράγματα που μισεί ο Ιεχωβά. Προσέξτε, για παράδειγμα, την εξής προφητεία η οποία απευθύνεται στον Μεσσιανικό Βασιλιά: «Αγάπησες τη δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Γι’ αυτό και ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με το λάδι της αγαλλίασης πιο πολύ από ό,τι τους συντρόφους σου». (Ψαλμός 45:7) Οι “σύντροφοι” του Ιησού ήταν οι άλλοι βασιλιάδες από την οικογενειακή γραμμή του βασιλιά Δαβίδ. Ο Ιησούς έχει λόγους να νιώθει αγαλλίαση, δηλαδή έντονη χαρά, περισσότερο από όλους αυτούς καθώς χρίεται. Γιατί; Η ανταμοιβή του είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική τους και η βασιλεία του απείρως πιο ωφέλιμη. Ανταμείβεται επειδή η αγάπη του για τη δικαιοσύνη και το μίσος του για την πονηρία τον υποκινούσαν να υπακούει στον Θεό στο καθετί.

⁹ Πώς εκδήλωνε ο Ιησούς τα αισθήματά του όσον αφορά τη δικαιοσύνη και την πονηρία; Παραδείγματος χάρη, όταν οι ακόλουθοί του υπάκουσαν στην κατεύθυνση που τους έδωσε αναφορικά με το έργο κηρύγματος και ως αποτέλεσμα ευλογήθηκαν, πώς αντέδρασε ο Ιησούς; Ένιωσε αγαλλίαση. (Λουκάς 10:1, 17, 21) Όταν ο λαός της Ιερουσαλήμ έδειξε επανειλημμένα ανυπάκουο πνεύμα, απορρίπτοντας τις στοργικές προσπάθειες που κατέβαλλε ο Ιησούς για να τους βοηθήσει, πώς ένιωσε εκείνος; Έκλαψε για τη στασιαστική πορεία της Ιερουσαλήμ. (Λουκάς 19:41, 42) Ο Ιησούς είχε πολύ έντονα αισθήματα, τόσο για την καλή όσο και για την κακή διαγωγή.

10. Τι είδους αισθήματα χρειάζεται να καλλιεργούμε όσον αφορά τα δίκαια έργα και τις εσφαλμένες πράξεις, και τι θα μας βοηθήσει να το κάνουμε αυτό;

¹⁰ Ο στοχασμός γύρω από τα αισθήματα του Ιησού μάς βοηθάει να εξετάσουμε τα κίνητρα με τα οποία υπακούμε εμείς στον Ιεχωβά. Αν και είμαστε ατελείς, μπορούμε να καλλιεργούμε εγκάρδια αγάπη για τα καλά έργα και έντονο μίσος για την εσφαλμένη διαγωγή. Χρειάζεται να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά, ζητώντας του να μας βοηθάει να καλλιεργούμε αισθήματα σαν τα δικά του και σαν του Γιου του. (Ψαλμός 51:10) Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αποφεύγουμε τις επιρροές που διαβρώνουν αυτά τα αισθήματα. Είναι ουσιώδες να επιλέγουμε προσεκτικά την ψυχαγωγία και τις συναναστροφές μας. (Παροιμίες 13:20· Φιλιππησίους 4:8) Αν καλλιεργούμε χριστοειδή κίνητρα, η υπακοή μας δεν θα είναι απλώς τυπική. Θα κάνουμε το σωστό επειδή αγαπάμε το σωστό. Θα αποφεύγουμε τις εσφαλμένες πράξεις, όχι επειδή φοβόμαστε μήπως μας ανακαλύψουν, αλλά επειδή μισούμε αυτού του είδους τη διαγωγή.

«Δεν Διέπραξε Αμαρτία»

11, 12. (α) Τι συνέβη στον Ιησού στην αρχή της διακονίας του; (β) Ποιος ήταν ο πρώτος πειρασμός στον οποίο υπέβαλε ο Σατανάς τον Ιησού, και ποια πανούργα τακτική χρησιμοποίησε;

¹¹ Το μίσος του Ιησού για την αμαρτία δοκιμάστηκε στην αρχή της διακονίας του. Μετά το βάφτισμά του, πέρασε 40 μερόνυχτα στην έρημο χωρίς τροφή. Στο τέλος εκείνης της περιόδου, ο Σατανάς ήρθε για να τον βάλει σε πειρασμό. Προσέξτε πόσο πανούργος ήταν ο Διάβολος.​—Ματθαίος 4:1-11.

¹² Ο Σατανάς είπε πρώτα: «Αν είσαι γιος του Θεού, πες σε αυτές τις πέτρες να γίνουν ψωμιά». (Ματθαίος 4:3) Πώς ένιωθε ο Ιησούς μετά την πολυήμερη νηστεία του; Η Γραφή λέει ευθέως ότι «πείνασε». (Ματθαίος 4:2) Έτσι λοιπόν, ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε τη φυσική επιθυμία για τροφή, και είναι βέβαιο ότι περίμενε σκόπιμα ώσπου να μειωθούν οι σωματικές αντοχές του Ιησού. Προσέξτε επίσης τη χλευαστική φράση του Σατανά: «Αν είσαι γιος του Θεού». Ο Σατανάς γνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας». (Κολοσσαείς 1:15) Ο Ιησούς όμως δεν επέτρεψε στον Σατανά να τον εξωθήσει στην ανυπακοή. Ο Ιησούς γνώριζε ότι δεν ήταν θέλημα του Θεού να χρησιμοποιεί τη δύναμή του για ιδιοτελείς σκοπούς. Αρνήθηκε να το κάνει αυτό, δείχνοντας ότι απέβλεπε ταπεινά στον Ιεχωβά για να τον συντηρεί και να τον κατευθύνει.​—Ματθαίος 4:4.

13-15. (α) Ποιος ήταν ο δεύτερος και ο τρίτος πειρασμός στους οποίους υπέβαλε ο Σατανάς τον Ιησού, και πώς αντέδρασε ο Ιησούς; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς δεν μπορούσε ποτέ να χαλαρώσει την επαγρύπνησή του απέναντι στον Σατανά;

¹³ Για τον δεύτερο πειρασμό του, ο Σατανάς μετέφερε τον Ιησού σε ένα ψηλό σημείο στην έπαλξη του ναού. Διαστρεβλώνοντας τεχνηέντως τον Λόγο του Θεού, ο Σατανάς υπέβαλε τον Ιησού στον πειρασμό να κάνει μια θεαματική επίδειξη πέφτοντας από εκείνο το ύψος ώστε να χρειαστεί να τον σώσουν άγγελοι. Αν τα πλήθη στον ναό έβλεπαν ένα τέτοιο θαύμα, θα τολμούσε μετά κανείς να αμφισβητήσει ότι ο Ιησούς ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας; Και αν τα πλήθη δέχονταν τον Ιησού ως τον Μεσσία με βάση μια τέτοια κίνηση εντυπωσιασμού, δεν θα γλίτωνε ο Ιησούς από πολλές ταλαιπωρίες και προβλήματα; Ίσως. Αλλά ο Ιησούς γνώριζε ότι το θέλημα του Ιεχωβά ήταν να επιτελέσει ο Μεσσίας το έργο του με ταπεινό τρόπο, όχι να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν σε αυτόν μέσω θεαματικών επιδείξεων. (Ησαΐας 42:1, 2) Ο Ιησούς αρνήθηκε και πάλι να παρακούσει τον Ιεχωβά. Η δόξα δεν τον δελέαζε καθόλου.

¹⁴ Τι θα πούμε όμως για το δέλεαρ της εξουσίας; Ο Σατανάς στην τρίτη του απόπειρα πρόσφερε στον Ιησού όλα τα βασίλεια του κόσμου αν έκανε μία και μόνο πράξη λατρείας προς αυτόν. Σκέφτηκε άραγε σοβαρά ο Ιησούς την προσφορά του Σατανά; «Φύγε, Σατανά!» ήταν η απάντησή του, και πρόσθεσε: «Διότι είναι γραμμένο: “Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να προσκυνάς και αυτόν μόνο πρέπει να λατρεύεις”». (Ματθαίος 4:10) Τίποτα δεν θα μπορούσε ποτέ να πείσει τον Ιησού να λατρέψει άλλον θεό. Καμία προσφορά εξουσίας ή επιρροής σε αυτόν τον κόσμο δεν θα μπορούσε να τον παρασύρει σε κάποια πράξη ανυπακοής.

¹⁵ Εγκατέλειψε ο Σατανάς τις προσπάθειες; Αν και έφυγε όταν τον πρόσταξε ο Ιησούς, το Ευαγγέλιο του Λουκά δηλώνει ότι ο Διάβολος «έφυγε από αυτόν μέχρι κάποιον άλλον κατάλληλο καιρό». (Λουκάς 4:13) Πράγματι, ο Σατανάς θα έβρισκε άλλες ευκαιρίες να υποβάλει τον Ιησού σε δοκιμή και πειρασμό, πράγμα που έκανε ως το τέλος. Η Γραφή μάς λέει ότι ο Ιησούς «έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις». (Εβραίους 4:15) Συνεπώς, ο Ιησούς δεν μπορούσε ποτέ να χαλαρώσει την επαγρύπνησή του. Ούτε εμείς μπορούμε.

16. Πώς βάζει ο Σατανάς τους υπηρέτες του Θεού σε πειρασμό σήμερα, και πώς μπορούμε εμείς να απορρίπτουμε τις προσπάθειές του;

¹⁶ Ο Σατανάς συνεχίζει να βάζει σε πειρασμό τους υπηρέτες του Θεού σήμερα. Δυστυχώς, οι ατέλειές μας πολλές φορές μάς καθιστούν εύκολο στόχο. Ο Σατανάς κάνει με πανουργία έκκληση στην ιδιοτέλεια, στην υπερηφάνεια και στη δίψα για εξουσία. Χρησιμοποιώντας το δέλεαρ του υλισμού, ο Σατανάς μπορεί μάλιστα να κάνει έκκληση σε όλα αυτά μαζί! Είναι ζωτικό να αφιερώνουμε κατά καιρούς χρόνο για έντιμη αυτοεξέταση. Είναι καλό να στοχαζόμαστε τα λόγια των εδαφίων 1 Ιωάννη 2:15-17. Καθώς το κάνουμε αυτό, μπορούμε να αναρωτιόμαστε αν οι σαρκικές επιθυμίες αυτού του συστήματος πραγμάτων, η λαχτάρα για υλικά αποκτήματα και η επιθυμία να εντυπωσιάζουμε τους άλλους έχουν διαβρώσει σε κάποιον βαθμό την αγάπη μας για τον ουράνιο Πατέρα μας. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι αυτός ο κόσμος βαδίζει προς το τέλος του, όπως και ο άρχοντάς του, ο Σατανάς. Ας απορρίπτουμε τις πανούργες προσπάθειες που κάνει για να μας δελεάσει να αμαρτήσουμε! Ας μας εμπνέει ο Κύριός μας, διότι «αυτός δεν διέπραξε αμαρτία».​—1 Πέτρου 2:22.

«Κάνω Πάντοτε τα Πράγματα που του Είναι Αρεστά»

17. Ποια ήταν η στάση του Ιησού ως προς την υπακοή στον Πατέρα του, αλλά ποια αντίρρηση ίσως προβάλουν μερικοί;

¹⁷ Η υπακοή περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να μην αμαρτάνουμε. Ο Χριστός εκτελούσε δραστήρια κάθε εντολή του Πατέρα του, και μάλιστα δήλωσε: «Κάνω πάντοτε τα πράγματα που του είναι αρεστά». (Ιωάννης 8:29) Αυτή η υπακοή έφερνε μεγάλη χαρά στον Ιησού. Βέβαια, μερικοί ίσως προβάλουν την αντίρρηση ότι η υπακοή δεν ήταν τόσο δύσκολη για τον Ιησού. Ενδεχομένως φαντάζονται ότι εκείνος ήταν υπόλογος μόνο στον Ιεχωβά, ο οποίος είναι τέλειος, ενώ εμείς συνήθως είμαστε υπόλογοι σε ατελείς ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Ιησούς ήταν υπάκουος σε ατελείς ανθρώπους οι οποίοι είχαν θέσεις εξουσίας.

18. Ποιο παράδειγμα υπακοής έθεσε ο Ιησούς ως νεαρός;

¹⁸ Καθώς μεγάλωνε ο Ιησούς, βρισκόταν υπό την εξουσία των ατελών ανθρώπινων γονέων του, του Ιωσήφ και της Μαρίας. Πιθανότατα μπορούσε να διακρίνει ελαττώματα στους γονείς του σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι τα περισσότερα παιδιά. Μήπως στασίασε, ξεπερνώντας τα όρια του θεόδοτου ρόλου του και λέγοντάς τους πώς έπρεπε να διοικείται η οικογένεια; Προσέξτε τι λέει το εδάφιο Λουκάς 2:51 για τον 12χρονο Ιησού: «Υποτασσόταν σε αυτούς». Με τέτοιου είδους υπακοή έθεσε εξαίρετο παράδειγμα για τους Χριστιανούς νεαρούς, οι οποίοι προσπαθούν να υπακούν στους γονείς τους και να τους δείχνουν τον οφειλόμενο σεβασμό.​—Εφεσίους 6:1, 2.

19, 20. (α) Ποιες ιδιαίτερες προκλήσεις αντιμετώπισε ο Ιησούς όσον αφορά την υπακοή σε ατελείς ανθρώπους; (β) Γιατί πρέπει να υπακούν οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα σε εκείνους που ασκούν την ηγεσία ανάμεσά τους;

¹⁹ Όσον αφορά την υπακοή σε ατελείς ανθρώπους, ο Ιησούς αντιμετώπισε προκλήσεις τις οποίες οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα δεν αναγκάζονται ποτέ να αντιμετωπίσουν. Σκεφτείτε τις ιδιαιτερότητες της εποχής του. Το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα πραγμάτων, με τον ναό του στην Ιερουσαλήμ και το ιερατείο του, είχε επί μακρόν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά αλλά τώρα επρόκειτο να απορριφθεί και να αντικατασταθεί από τη διευθέτηση της Χριστιανικής εκκλησίας. (Ματθαίος 23:33-38) Στο μεταξύ, πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν ψεύδη προερχόμενα από την ελληνική φιλοσοφία. Η διαφθορά στον ναό είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε ο Ιησούς τον αποκάλεσε «σπηλιά ληστών». (Μάρκος 11:17) Μήπως ο Ιησούς απέφευγε να πηγαίνει σε εκείνον τον ναό και στις συναγωγές; Όχι! Ο Ιεχωβά εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί αυτές τις διευθετήσεις. Μέχρις ότου παρενέβη ο Θεός και έκανε αλλαγές, ο Ιησούς πήγαινε υπάκουα στον ναό για τις γιορτές καθώς και στη συναγωγή.​—Λουκάς 4:16· Ιωάννης 5:1.

²⁰ Αν ο Ιησούς ήταν υπάκουος υπό αυτές τις περιστάσεις, πόσο μάλλον πρέπει οι αληθινοί Χριστιανοί να παραμένουν υπάκουοι σήμερα! Εξάλλου, εμείς ζούμε σε πολύ διαφορετικούς καιρούς, στην από μακρού προειπωμένη εποχή της αποκατάστασης της αγνής λατρείας. Ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στον Σατανά να διαφθείρει τον αποκαταστημένο λαό του. (Ησαΐας 2:1, 2· 54:17) Ομολογουμένως, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αμαρτίες και ατέλειες μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Είναι όμως σωστό να χρησιμοποιούμε τα ελαττώματα των άλλων ως δικαιολογία για να παρακούμε τον Ιεχωβά, ίσως με το να μην πηγαίνουμε στις συναθροίσεις ή να επικρίνουμε τους πρεσβυτέρους; Σε καμία περίπτωση! Απεναντίας, υποστηρίζουμε από καρδιάς εκείνους που ασκούν την ηγεσία στην εκκλησία. Παρακολουθούμε υπάκουα τις συναθροίσεις και τις συνελεύσεις και εφαρμόζουμε τις Βιβλικές συμβουλές που λαβαίνουμε εκεί.​—Εβραίους 10:24, 25· 13:17.

21. Πώς αντιδρούσε ο Ιησούς στην πίεση που του ασκούσαν άλλοι άνθρωποι για να παρακούσει τον Θεό, θέτοντας ποιο παράδειγμα για εμάς;

²¹ Ο Ιησούς δεν επέτρεπε ποτέ σε ανθρώπους, ούτε καν σε καλοπροαίρετους φίλους, να τον εμποδίζουν να υπακούει στον Ιεχωβά. Ο απόστολος Πέτρος, για παράδειγμα, προσπάθησε να πείσει τον Κύριό του ότι δεν ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει. Ο Ιησούς απέρριψε σταθερά την καλοπροαίρετη αλλά εσφαλμένη συμβουλή που του έδωσε ο Πέτρος να είναι καλός με τον εαυτό του. (Ματθαίος 16:21-23) Σήμερα, οι ακόλουθοι του Ιησού βρίσκονται πολλές φορές αντιμέτωποι με καλοπροαίρετους συγγενείς οι οποίοι ίσως προσπαθούν να τους αποτρέψουν από το να υπακούν στους νόμους και στις αρχές του Θεού. Όπως οι ακόλουθοι του Ιησού τον πρώτο αιώνα, έτσι και εμείς πιστεύουμε ότι «πρέπει να υποτασσόμαστε πρωτίστως στην εξουσία του Θεού και όχι των ανθρώπων».​—Πράξεις 5:29.

Ανταμοιβές για τη Χριστοειδή Υπακοή

22. Σε ποιο ερώτημα έδωσε απάντηση ο Ιησούς, και πώς;

²² Όταν ο Ιησούς βρέθηκε αντιμέτωπος με τον θάνατο, η υπακοή του δοκιμάστηκε στο έπακρο. Εκείνη τη ζοφερή ημέρα, «έμαθε την υπακοή» με την πληρέστερη έννοια. Έκανε το θέλημα του Πατέρα του, όχι το δικό του. (Λουκάς 22:42) Με αυτόν τον τρόπο, δημιούργησε ένα τέλειο ιστορικό ακεραιότητας. (1 Τιμόθεο 3:16) Αποτέλεσε ο ίδιος την απάντηση στο μακραίωνο ερώτημα: Μπορεί ένας τέλειος άνθρωπος να μείνει υπάκουος στον Ιεχωβά ακόμα και υπό δοκιμασίες; Ο Αδάμ είχε αποτύχει, όπως και η Εύα. Κατόπιν ήρθε ο Ιησούς, έζησε, πέθανε και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το σπουδαιότερο από όλα τα πλάσματα του Ιεχωβά έδωσε την πιο δυναμική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί. Υπάκουσε ακόμα και όταν η υπακοή τού στοίχισε ακριβά.

23-25. (α) Πώς συνδέεται η υπακοή με την ακεραιότητα; Δώστε παράδειγμα. (β) Ποιο είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου;

²³ Η ακεραιότητα στον Ιεχωβά, ή αλλιώς η ολόκαρδη αφοσίωση σε αυτόν, εκδηλώνεται μέσω υπακοής. Επειδή ο Ιησούς ήταν υπάκουος, διακράτησε την ακεραιότητά του και έφερε οφέλη σε όλη την ανθρωπότητα. (Ρωμαίους 5:19) Ο Ιεχωβά αντάμειψε τον Ιησού πλούσια. Αν υπακούμε στον Κύριό μας, τον Χριστό, ο Ιεχωβά θα ανταμείψει και εμάς. Η υπακοή στον Χριστό οδηγεί σε “αιώνια σωτηρία”!​—Εβραίους 5:9.

²⁴ Επιπρόσθετα, η ακεραιότητα αυτή καθαυτή αποτελεί ανταμοιβή. Το εδάφιο Παροιμίες 10:9 λέει: «Όποιος περπατάει με ακεραιότητα θα περπατάει με ασφάλεια». Αν η ακεραιότητα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα μεγάλο κτίριο κατασκευασμένο από καλής ποιότητας τούβλα, τότε κάθε πράξη υπακοής μπορεί να παρομοιαστεί με ένα τούβλο. Ένα τούβλο ίσως φαίνεται ασήμαντο, αλλά το κάθε τούβλο έχει τη θέση του, την αξία του. Και όταν πολλά τούβλα τοποθετούνται μαζί, χτίζεται κάτι που έχει πολύ μεγαλύτερη αξία. Όταν οι πράξεις υπακοής συνδυάζονται και η μια προστίθεται στην άλλη, μέρα με τη μέρα και χρόνο με τον χρόνο, χτίζουμε το όμορφο σπίτι της ακεραιότητάς μας.

²⁵ Η πορεία υπακοής που συνεχίζεται επί μεγάλο χρονικό διάστημα μας φέρνει στον νου άλλη μια ιδιότητα​—την υπομονή. Αυτή η πτυχή του παραδείγματος που έθεσε ο Ιησούς είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου.

1-3. (α) Πόσο έντονη είναι η αγωνία του Ιησού στον κήπο της Γεθσημανή, και ποια είναι η αιτία; (β) Τι μπορούμε να πούμε για το παράδειγμα υπομονής του Ιησού, και ποια ερωτήματα ανακύπτουν;

Η ΠΙΕΣΗ είναι έντονη. Ο Ιησούς δεν έχει νιώσει ποτέ προηγουμένως τέτοια διανοητική και συναισθηματική οδύνη. Περνάει τις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του. Μαζί με τους αποστόλους του, έρχεται σε ένα οικείο μέρος, στον κήπο της Γεθσημανή. Έχουν συναντηθεί πολλές φορές εκεί. Αυτή τη νύχτα όμως χρειάζεται να μείνει λίγη ώρα μόνος του. Αφήνει τους αποστόλους του, προχωρεί μέσα στον κήπο, γονατίζει και αρχίζει να προσεύχεται. Το κάνει αυτό τόσο ένθερμα και καταλαμβάνεται από τέτοια αγωνία ώστε ο ιδρώτας του γίνεται “σαν σταγόνες αίματος που πέφτουν στο έδαφος”.—Λουκάς 22:39-44.

² Γιατί είναι τόσο ταραγμένος ο Ιησούς; Είναι αλήθεια ότι γνωρίζει πως σύντομα θα αναγκαστεί να υποστεί ακραία σωματική κακομεταχείριση, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για την οδύνη του. Τον βαραίνουν πολύ σημαντικότερα ζητήματα. Ανησυχεί βαθιά για το όνομα του Πατέρα του και αναγνωρίζει ότι το μέλλον της ανθρώπινης οικογένειας εξαρτάται από το αν θα παραμείνει πιστός. Ο Ιησούς γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να υπομείνει. Αν αποτύχει, θα φέρει μεγάλη μομφή στο όνομα του Ιεχωβά. Αλλά ο Ιησούς δεν αποτυγχάνει. Αργότερα εκείνη την ημέρα, λίγες στιγμές πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, ο άνθρωπος που έθεσε το καλύτερο παράδειγμα υπομονής στη γη κραυγάζει θριαμβευτικά: «Έχει επιτελεστεί!»—Ιωάννης 19:30.

³ Η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει: «Αναλογιστείτε . . . εκείνον [τον Ιησού] ο οποίος έχει υπομείνει». (Εβραίους 12:3) Ως εκ τούτου, ανακύπτουν κάποια σημαντικά ερωτήματα: Ποιες είναι μερικές από τις δοκιμασίες που υπέμεινε ο Ιησούς; Τι τον κατέστησε ικανό να υπομείνει; Πώς μπορούμε να ακολουθούμε το παράδειγμά του; Προτού όμως απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, ας εξετάσουμε τι περιλαμβάνει η υπομονή.

Τι Είναι η Υπομονή;

4, 5. (α) Τι σημαίνει η λέξη «υπομονή»; (β) Με ποιο παράδειγμα μπορούμε να δείξουμε ότι η υπομονή περιλαμβάνει περισσότερα από το να υφιστάμεθα απλώς αναπόφευκτες κακουχίες;

⁴ Κατά καιρούς, όλοι “θλιβόμαστε εξαιτίας διαφόρων δοκιμασιών”. (1 Πέτρου 1:6) Μήπως το γεγονός ότι υφιστάμεθα μια δοκιμασία σημαίνει απαραιτήτως ότι την υπομένουμε; Όχι. Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ὑπομονή σημαίνει την «ικανότητα να μένει κάποιος σταθερός ή αμετακίνητος όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες». Όσον αφορά το είδος της υπομονής στο οποίο αναφέρονται οι Βιβλικοί συγγραφείς, ένας λόγιος εξηγεί: «Είναι το πνεύμα που μπορεί να αντέχει διάφορα πράγματα, όχι απλώς παθητικά, αλλά με φλογερή ελπίδα . . . Είναι η ιδιότητα που κρατάει έναν άνθρωπο στα πόδια του ενώ το πρόσωπό του βρίσκεται κόντρα στον άνεμο. Είναι η αρετή η οποία μπορεί να μετατρέψει τη σκληρότερη δοκιμασία σε δόξα, επειδή πέρα από τον πόνο βλέπει τον στόχο».

⁵ Το να υπομένουμε λοιπόν δεν σημαίνει απλώς να υφιστάμεθα αναπόφευκτες κακουχίες. Με τη Βιβλική έννοια της λέξης, η υπομονή περιλαμβάνει τη σταθερότητα, καθώς και τη διατήρηση σωστής διανοητικής διάθεσης και αισιοδοξίας υπό δοκιμασίες. Σκεφτείτε ένα παράδειγμα: Δύο άνθρωποι είναι φυλακισμένοι υπό παρόμοιες συνθήκες αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους. Ο ένας από αυτούς, κοινός εγκληματίας, εκτίει την ποινή του με δυσφορία, αποδεχόμενος σκυθρωπά μια αναπόφευκτη κατάσταση. Ο άλλος, αληθινός Χριστιανός που έχει φυλακιστεί για την πιστή του πορεία, μένει σταθερός και διατηρεί θετική στάση επειδή βλέπει την κατάστασή του ως ευκαιρία για να δείξει την πίστη του. Ο εγκληματίας ασφαλώς δεν μπορεί να θεωρηθεί παράδειγμα υπομονής, ενώ ο όσιος Χριστιανός εκδηλώνει υποδειγματικά αυτή την έξοχη ιδιότητα.—Ιακώβου 1:2-4.

6. Πώς καλλιεργούμε υπομονή;

⁶ Η υπομονή είναι ουσιώδης για τη σωτηρία μας. (Ματθαίος 24:13) Ωστόσο, δεν γεννιόμαστε με αυτή τη ζωτική ιδιότητα. Η υπομονή πρέπει να καλλιεργείται. Πώς; «Η θλίψη παράγει υπομονή», λέει το εδάφιο Ρωμαίους 5:3. Ναι, αν θέλουμε αληθινά να αναπτύξουμε υπομονή, δεν μπορούμε να αποφεύγουμε φοβισμένα όλες τις δοκιμές της πίστης. Απεναντίας, πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε. Η υπομονή καλλιεργείται όταν κάθε μέρα κοιτάζουμε κατάματα τις δοκιμασίες, μεγάλες και μικρές, και τις ξεπερνάμε. Κάθε δοκιμή που περνάμε επιτυχώς μας ενισχύει για να αντιμετωπίσουμε την επόμενη. Ασφαλώς, δεν αναπτύσσουμε την υπομονή από μόνοι μας. Χρειάζεται να “εξαρτόμαστε από την ισχύ που χορηγεί ο Θεός”. (1 Πέτρου 4:11) Ο Ιεχωβά, για να μας βοηθήσει να παραμείνουμε σταθεροί, μας έχει δώσει την καλύτερη δυνατή βοήθεια—το παράδειγμα του Γιου του. Ας εξετάσουμε πιο προσεκτικά το άψογο ιστορικό υπομονής του Ιησού.

Τι Υπέμεινε ο Ιησούς

7, 8. Τι υπέμεινε ο Ιησούς καθώς πλησίαζε το τέλος της επίγειας ζωής του;

⁷ Καθώς πλησίαζε το τέλος της επίγειας ζωής του, ο Ιησούς υπέμεινε επανειλημμένα σκληρή μεταχείριση. Εκτός από την ακραία διανοητική ένταση υπό την οποία βρισκόταν την τελευταία του νύχτα, σκεφτείτε την απογοήτευση που πρέπει να ένιωσε και την ταπείνωση που υπέστη. Προδόθηκε από ένα κοντινό του πρόσωπο, εγκαταλείφθηκε από τους στενότερους φίλους του και πέρασε από μια παράνομη δίκη στη διάρκεια της οποίας μέλη του ανώτατου θρησκευτικού δικαστηρίου της χώρας τον χλεύασαν, τον έφτυσαν και τον χτύπησαν με τις γροθιές τους. Ωστόσο, τα υπέμεινε όλα αυτά με γαλήνια αξιοπρέπεια και δύναμη.—Ματθαίος 26:46-49, 56, 59-68.

⁸ Τις τελευταίες ώρες του, ο Ιησούς υπέμεινε τρομερό σωματικό πόνο. Τον μαστίγωσαν, τον χτύπησαν άγρια με τρόπο που λέγεται ότι προξενούσε «βαθιές χαρακιές και μεγάλη απώλεια αίματος». Εκτελέστηκε με τρόπο που οδηγούσε σε «αργό θάνατο με σφοδρότατο και βασανιστικό πόνο». Σκεφτείτε τους φρικτούς πόνους που πρέπει να ένιωθε ο Ιησούς την ώρα που έμπηγαν μεγάλα καρφιά στα χέρια και στα πόδια του για να τον στερεώσουν στο ξύλο. (Ιωάννης 19:1, 16-18) Φανταστείτε τον αφόρητο πόνο που τον κυρίευσε όταν σήκωσαν το ξύλο όρθιο και το βάρος του σώματός του κρεμάστηκε από τα καρφιά, ενώ η χαρακωμένη πλάτη του σύρθηκε πάνω στο ξύλο. Ο Ιησούς υπέμεινε αυτόν τον ακραίο σωματικό πόνο σε συνδυασμό με το διανοητικό φορτίο που περιγράφτηκε στην αρχή του κεφαλαίου.

9. Τι περιλαμβάνει το να σηκώσουμε το «ξύλο του βασανισμού» μας και να ακολουθούμε τον Ιησού;

⁹ Ως ακόλουθοι του Χριστού, τι θα χρειαστεί ενδεχομένως να υπομείνουμε εμείς; Ο Ιησούς είπε: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, . . . ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». (Ματθαίος 16:24) Η έκφραση «ξύλο του βασανισμού» χρησιμοποιείται εδώ μεταφορικά αντιπροσωπεύοντας τα βάσανα, την ντροπή ή ακόμα και τον θάνατο. Το να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό δεν είναι εύκολη πορεία. Οι Χριστιανικοί μας κανόνες μάς κάνουν διαφορετικούς. Αυτός ο κόσμος μάς μισεί επειδή δεν αποτελούμε μέρος του. (Ιωάννης 15:18-20· 1 Πέτρου 4:4) Ωστόσο, είμαστε πρόθυμοι να σηκώσουμε το ξύλο του βασανισμού μας—ναι, είμαστε διατεθειμένοι να υποφέρουμε, ακόμα και να πεθάνουμε, παρά να πάψουμε να ακολουθούμε το Υπόδειγμά μας.—2 Τιμόθεο 3:12.

10-12. (α)  Γιατί δοκίμαζαν την υπομονή του Ιησού οι ατέλειες των ανθρώπων που τον περιέβαλλαν; (β) Ποιες ήταν μερικές από τις δύσκολες καταστάσεις που υπέμεινε ο Ιησούς;

¹⁰ Στη διάρκεια της διακονίας του, ο Ιησούς αντιμετώπισε και άλλες δοκιμασίες τις οποίες προξένησαν οι ατέλειες των ανθρώπων που τον περιέβαλλαν. Θυμηθείτε ότι εκείνος ήταν ο «δεξιοτέχνης εργάτης» τον οποίο χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να δημιουργήσει τη γη και κάθε ζωή πάνω σε αυτήν. (Παροιμίες 8:22-31) Ως εκ τούτου, ο Ιησούς γνώριζε ποιος ήταν ο σκοπός του Ιεχωβά για τους ανθρώπους: Να αντανακλούν τις ιδιότητές Του και να απολαμβάνουν τη ζωή με τέλεια υγεία. (Γένεση 1:26-28) Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, είδε τα τραγικά αποτελέσματα της αμαρτίας από διαφορετική σκοπιά—ήταν και ο ίδιος άνθρωπος, ικανός να νιώσει ανθρώπινα συναισθήματα. Πόση οδύνη πρέπει να ένιωθε βλέποντας από πρώτο χέρι πόσο είχαν απομακρυνθεί οι άνθρωποι από την αρχική τελειότητα του Αδάμ και της Εύας! Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς βρέθηκε αντιμέτωπος με μια δοκιμασία της υπομονής του. Μήπως θα αποθαρρυνόταν και θα εγκατέλειπε τις προσπάθειες, θεωρώντας τους αμαρτωλούς ανθρώπους χαμένη υπόθεση; Ας δούμε.

¹¹ Η έλλειψη ανταπόκρισης από μέρους των Ιουδαίων στενοχώρησε τόσο πολύ τον Ιησού ώστε αυτός έκλαψε δημόσια. Μήπως επέτρεψε στην αδιαφορία τους να μειώσει το ζήλο του ή να τον κάνει να πάψει να κηρύττει; Απεναντίας, «συνέχισε να διδάσκει καθημερινά στον ναό». (Λουκάς 19:41-44, 47) Ένιωσε «πολύ μεγάλη λύπη» για την αναισθησία της καρδιάς των Φαρισαίων οι οποίοι τον παρατηρούσαν για να δουν αν θα θεράπευε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο το Σάββατο. Επέτρεψε ο Ιησούς σε εκείνους τους αυτοδικαιούμενους εναντιουμένους να τον εκφοβίσουν; Ασφαλώς όχι! Έμεινε σταθερός και θεράπευσε τον άνθρωπο—και μάλιστα στη μέση της συναγωγής!—Μάρκος 3:1-5.

¹² Κάτι άλλο που πρέπει να αποτελούσε δοκιμασία για τον Ιησού ήταν οι αδυναμίες των πιο κοντινών του μαθητών. Όπως μάθαμε στο Κεφάλαιο 3, αυτοί εκδήλωναν επίμονα την επιθυμία για εξοχότητα. (Ματθαίος 20:20-24· Λουκάς 9:46) Ο Ιησούς τούς συμβούλεψε σχετικά με την ανάγκη για ταπεινοφροσύνη περισσότερες από μία φορές. (Ματθαίος 18:1-6· 20:25-28) Ωστόσο, εκείνοι δεν ανταποκρίνονταν γρήγορα. Μάλιστα το τελευταίο βράδυ που πέρασε μαζί τους, είχαν «έντονη λογομαχία» σχετικά με το ποιος από αυτούς ήταν ο μεγαλύτερος! (Λουκάς 22:24) Μήπως τους απέρριψε ο Ιησούς, σκεφτόμενος ότι δεν υπήρχε ελπίδα να διορθωθούν; Όχι. Πάντα υπομονετικός, διατήρησε τη θετική του στάση και την ελπίδα του και συνέχισε να βλέπει το καλό σε αυτούς. Ήξερε ότι κατά βάθος αγαπούσαν τον Ιεχωβά και ήθελαν πραγματικά να κάνουν το θέλημά Του.—Λουκάς 22:25-27.

13. Ποιες δοκιμασίες, παρόμοιες με εκείνες που υπέμεινε ο Ιησούς, ίσως αντιμετωπίζουμε;

¹³ Ίσως αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες παρόμοιες με εκείνες που υπέμεινε ο Ιησούς. Για παράδειγμα, ενδεχομένως συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι είναι μη δεκτικοί ή και ενάντιοι στο άγγελμα της Βασιλείας. Θα επιτρέψουμε άραγε σε τέτοιες αρνητικές αντιδράσεις να μειώσουν το σθένος μας ή θα συνεχίσουμε να κηρύττουμε με ζήλο; (Τίτο 2:14) Μπορεί να δοκιμαστούμε από τις ατέλειες των Χριστιανών αδελφών μας. Κάποια αστόχαστα λόγια ή μια απερίσκεπτη πράξη ίσως πληγώσουν τα αισθήματά μας. (Παροιμίες 12:18) Θα επιτρέψουμε άραγε στα ελαττώματα των ομοπίστων μας να μας κάνουν να τους απορρίψουμε ή θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τα σφάλματά τους και να αναζητούμε το καλό σε αυτούς;—Κολοσσαείς 3:13.

Γιατί Υπέμεινε ο Ιησούς

14. Ποιοι δύο παράγοντες βοήθησαν τον Ιησού να μείνει σταθερός;

¹⁴ Τι βοήθησε τον Ιησού να μείνει σταθερός και να διακρατήσει την ακεραιότητά του παρά τους εξευτελισμούς, τις απογοητεύσεις και τα βάσανα που αντιμετώπισε; Υπάρχουν δύο σημαντικοί παράγοντες οι οποίοι στήριξαν τον Ιησού. Πρώτον, έστρεφε το βλέμμα του προς τον ουρανό, ζητώντας βοήθεια από “τον Θεό που χορηγεί υπομονή”. (Ρωμαίους 15:5) Δεύτερον, ο Ιησούς είχε το βλέμμα του στραμμένο μπροστά, εστιάζοντας την προσοχή του στα αποτελέσματα που θα έφερνε η υπομονή. Ας εξετάσουμε αυτούς τους παράγοντες έναν έναν.

15, 16. (α) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς δεν βασιζόταν στη δική του δύναμη για να υπομείνει; (β) Ποια πεποίθηση είχε ο Ιησούς ως προς τον Πατέρα του, και γιατί;

¹⁵ Ο Ιησούς, μολονότι ήταν ο τέλειος Γιος του Θεού, δεν βασιζόταν στη δική του δύναμη για να υπομείνει. Αντίθετα, στρεφόταν στον Πατέρα του και προσευχόταν για να λάβει βοήθεια από τον ουρανό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Χριστός πρόσφερε δεήσεις καθώς και ικεσίες, με δυνατές κραυγές και δάκρυα, σε Εκείνον που μπορούσε να τον σώσει από τον θάνατο». (Εβραίους 5:7) Προσέξτε ότι ο Ιησούς «πρόσφερε» όχι μόνο ικεσίες αλλά και δεήσεις. Ο όρος «δέηση» αναφέρεται σε μια ιδιαίτερα εγκάρδια και ένθερμη παράκληση—ναι, εκλιπάρηση για βοήθεια. Η χρήση του πληθυντικού αριθμού «δεήσεις» δείχνει ότι ο Ιησούς εκλιπάρησε τον Ιεχωβά περισσότερες από μία φορές. Πράγματι, στον κήπο της Γεθσημανή, ο Ιησούς προσευχήθηκε επανειλημμένα και ένθερμα.—Ματθαίος 26:36-44.

¹⁶ Ο Ιησούς είχε πλήρη πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα απαντούσε στις δεήσεις του, επειδή ήξερε ότι ο Πατέρας του είναι “Αυτός που ακούει προσευχή”. (Ψαλμός 65:2) Κατά τη διάρκεια της προανθρώπινης ύπαρξής του, ο πρωτότοκος Γιος είχε δει πώς απαντάει ο Πατέρας του στις προσευχές των όσιων λάτρεων. Για παράδειγμα, ο Γιος ήταν αυτόπτης μάρτυρας στους ουρανούς όταν ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο να απαντήσει στην εγκάρδια προσευχή του προφήτη Δανιήλ—προτού ακόμα ο Δανιήλ τελειώσει την προσευχή του. (Δανιήλ 9:20, 21) Πώς λοιπόν ήταν δυνατόν να μην απαντήσει ο Πατέρας όταν ο μονογενής του Γιος άνοιξε την καρδιά του «με δυνατές κραυγές και δάκρυα»; Ο Ιεχωβά όντως απάντησε στις παρακλήσεις του Γιου του και έστειλε έναν άγγελο να τον ενισχύσει για να αντέξει εκείνη την οδυνηρή δοκιμασία.—Λουκάς 22:43.

17. Γιατί πρέπει να στρέφουμε το βλέμμα μας προς τον ουρανό προκειμένου να υπομείνουμε, και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

¹⁷ Για να υπομείνουμε, πρέπει και εμείς να στρέφουμε το βλέμμα μας προς τον ουρανό—προς τον Θεό “που [μας] δίνει δύναμη”. (Φιλιππησίους 4:13) Αν ο τέλειος Γιος του Θεού ένιωθε την ανάγκη να κάνει δεήσεις στον Ιεχωβά για βοήθεια, πόσο μάλλον πρέπει να το κάνουμε εμείς αυτό! Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς ίσως χρειάζεται να εκλιπαρήσουμε τον Ιεχωβά επανειλημμένα. (Ματθαίος 7:7) Μολονότι δεν αναμένουμε να μας επισκεφτεί κάποιος άγγελος, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για ένα πράγμα: Ο στοργικός μας Θεός θα ανταποκριθεί στις παρακλήσεις του όσιου Χριστιανού ο οποίος «κάνει δεήσεις και προσευχές νύχτα και ημέρα». (1 Τιμόθεο 5:5) Ανεξάρτητα από τις δοκιμασίες που μπορεί να αντιμετωπίζουμε—είτε κακή υγεία είτε τον θάνατο κάποιου προσφιλούς μας είτε διωγμό από εναντιουμένους—ο Ιεχωβά θα απαντήσει στις ένθερμες προσευχές που κάνουμε ζητώντας σοφία, θάρρος και δύναμη για να υπομείνουμε.—2 Κορινθίους 4:7-11· Ιακώβου 1:5.

18. Πώς έστρεφε ο Ιησούς το βλέμμα του πέρα από τα βάσανα, σε αυτά που του επιφύλασσε το μέλλον;

¹⁸ Ο δεύτερος παράγοντας που κατέστησε τον Ιησού ικανό να υπομείνει είναι το ότι είχε το βλέμμα του στραμμένο μπροστά, πέρα από τα βάσανα, σε αυτά που του επιφύλασσε το μέλλον. Η Γραφή λέει σχετικά με τον Ιησού: «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού». (Εβραίους 12:2) Το παράδειγμα του Ιησού δείχνει πώς συνεργάζονται η ελπίδα, η χαρά και η υπομονή. Αυτό μπορούμε να το συνοψίσουμε ως εξής: Η ελπίδα οδηγεί στη χαρά, η δε χαρά στην υπομονή. (Ρωμαίους 15:13· Κολοσσαείς 1:11) Ο Ιησούς είχε θαυμάσιες προοπτικές. Γνώριζε ότι η πιστότητά του θα συνέβαλλε στον αγιασμό του ονόματος του Πατέρα του και θα τον καθιστούσε ικανό να εξαγοράσει την ανθρώπινη οικογένεια από την αμαρτία και τον θάνατο. Ο Ιησούς είχε επίσης την ελπίδα να κυβερνήσει ως Βασιλιάς και να υπηρετήσει ως Αρχιερέας, ώστε να φέρει περαιτέρω ευλογίες στους υπάκουους ανθρώπους. (Ματθαίος 20:28· Εβραίους 7:23-26) Εστιάζοντας την προσοχή του στις προοπτικές και στην ελπίδα που είχε μπροστά του, ο Ιησούς βρήκε ανείπωτη χαρά, και αυτή η χαρά, με τη σειρά της, τον βοήθησε να υπομείνει.

19. Όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες της πίστης, πώς μπορούμε να αφήνουμε την ελπίδα, τη χαρά και την υπομονή να συνεργάζονται προς όφελός μας;

¹⁹ Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς χρειάζεται να αφήνουμε την ελπίδα, τη χαρά και την υπομονή να συνεργάζονται προς όφελός μας. «Να χαίρεστε σε σχέση με την ελπίδα», είπε ο απόστολος Παύλος, και πρόσθεσε: «Να υπομένετε στη θλίψη». (Ρωμαίους 12:12) Μήπως αντιμετωπίζετε τώρα μια σοβαρή δοκιμασία της πίστης; Τότε οπωσδήποτε να έχετε το βλέμμα σας στραμμένο μπροστά. Μη σας διαφεύγει το γεγονός ότι η υπομονή σας θα φέρει αίνο στο όνομα του Ιεχωβά. Να διατηρείτε την πολύτιμη ελπίδα της Βασιλείας ξεκάθαρη στη διάνοιά σας. Να οραματίζεστε τον εαυτό σας στον ερχόμενο νέο κόσμο του Θεού και να φαντάζεστε ότι γεύεστε τις ευλογίες του Παραδείσου. Η προσμονή για την εκπλήρωση των θαυμάσιων πραγμάτων που έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά—όπως είναι ο αγιασμός του ονόματός του, η εξαφάνιση της πονηρίας από τη γη και η εξάλειψη της αρρώστιας και του θανάτου—θα γεμίσει την καρδιά σας με χαρά, και αυτή η χαρά μπορεί να σας βοηθήσει να υπομείνετε όποιες δοκιμασίες και αν σας βρουν. Σε σύγκριση με την πραγματοποίηση της ελπίδας της Βασιλείας, οποιαδήποτε βάσανα σε αυτό το σύστημα πραγμάτων δεν είναι παρά «στιγμιαία και ελαφριά».—2 Κορινθίους 4:17.

“Να Ακολουθείτε τα Ίχνη του Πιστά”

20, 21. Όσον αφορά την υπομονή, τι αναμένει ο Ιεχωβά από εμάς, και τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

²⁰ Ο Ιησούς ήξερε ότι το να είναι κάποιος ακόλουθός του θα ήταν δύσκολο, μια πορεία που θα απαιτούσε υπομονή. (Ιωάννης 15:20) Ήταν προετοιμασμένος ώστε να δείξει τον δρόμο, γνωρίζοντας ότι το παράδειγμά του θα ενίσχυε και άλλους. (Ιωάννης 16:33) Ομολογουμένως, ο Ιησούς έθεσε το τέλειο παράδειγμα υπομονής, αλλά εμείς δεν είμαστε ούτε κατά διάνοια τέλειοι. Τι αναμένει ο Ιεχωβά από εμάς; Ο Πέτρος εξηγεί: «Ο Χριστός υπέφερε για εσάς, αφήνοντάς σας υπόδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη του πιστά». (1 Πέτρου 2:21) Με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τις δοκιμασίες, ο Ιησούς άφησε «υπόδειγμα», ένα πρότυπο το οποίο πρέπει να αντιγράφουμε.a Το ιστορικό υπομονής που δημιούργησε μπορεί να παρομοιαστεί με «ίχνη», ή αλλιώς πατημασιές. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε εκείνα τα ίχνη τέλεια, αλλά μπορούμε να τα ακολουθούμε «πιστά».

²¹ Ας είμαστε λοιπόν αποφασισμένοι να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού όσο καλύτερα μπορούμε. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι, όσο πιο πιστά ακολουθούμε τα ίχνη του Ιησού, τόσο καλύτερα εξαρτισμένοι θα είμαστε για να υπομείνουμε «ως το τέλος»—το τέλος αυτού του παλιού συστήματος πραγμάτων ή το τέλος της τωρινής ζωής μας. Δεν γνωρίζουμε ποιο θα έρθει πρώτα, αλλά γνωρίζουμε το εξής: Σε όλη την αιωνιότητα, ο Ιεχωβά θα μας ανταμείβει για την υπομονή μας.—Ματθαίος 24:13.

1-4. (α) Πώς διδάσκει ο Ιησούς επιδέξια μια Σαμαρείτισσα, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Πώς αντιδρούν οι απόστολοί του;

ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ εδώ και ώρες. Ο Ιησούς και οι απόστολοί του οδοιπορούν προς τα βόρεια, κατευθυνόμενοι από την Ιουδαία προς τη Γαλιλαία. Ακολουθώντας τη συντομότερη διαδρομή—ταξίδι τριών περίπου ημερών—περνούν μέσα από τη Σαμάρεια. Καθώς ο ήλιος κοντεύει να φτάσει στο μεσουράνημα, πλησιάζουν σε μια μικρή πόλη που ονομάζεται Συχάρ, όπου σταματούν για να ξεκουραστούν και να φάνε.

² Ενόσω οι απόστολοί του πηγαίνουν να αγοράσουν φαγητό, ο Ιησούς ξεκουράζεται δίπλα σε ένα πηγάδι έξω από την πόλη. Μια γυναίκα πλησιάζει για να βγάλει νερό. Αν ήθελε, ο Ιησούς θα μπορούσε να την αγνοήσει. Είναι «κατάκοπος από την οδοιπορία». (Ιωάννης 4:6) Θα ήταν δικαιολογημένος αν έκλεινε τα μάτια του και άφηνε αυτή τη Σαμαρείτισσα να περάσει απαρατήρητη. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 4 αυτού του βιβλίου, η γυναίκα πιθανώς ανέμενε ότι οποιοσδήποτε Ιουδαίος θα της φερόταν με περιφρόνηση. Ωστόσο, ο Ιησούς αρχίζει συζήτηση μαζί της.

³ Ξεκινάει με ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή της γυναίκας—το οποίο αντλεί από εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Αυτή έχει έρθει να βγάλει νερό και ο Ιησούς τής μιλάει για το ζωοπάροχο νερό που θα σβήσει την πνευματική της δίψα. Επανειλημμένα, εκείνη αφήνει αιχμές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιλογία.a Ο Ιησούς αντιπαρέρχεται διακριτικά τέτοια θέματα και φροντίζει να μην ξεφεύγει η συζήτηση. Εστιάζει σε πνευματικά ζητήματα—στην αγνή λατρεία και στον Ιεχωβά Θεό. Τα λόγια του ασκούν μεγάλη επίδραση, διότι όταν η γυναίκα τα αναφέρει στους ανθρώπους της πόλης, θέλουν και εκείνοι να ακούσουν τον Ιησού.—Ιωάννης 4:3-42.

⁴ Όταν επιστρέφουν οι απόστολοι, πώς αντιδρούν στην εξαιρετική μαρτυρία που δίνει εδώ ο Ιησούς; Δεν δείχνουν ίχνος ενθουσιασμού. Εκπλήσσονται μάλιστα που ο Ιησούς μιλάει σε αυτή τη γυναίκα, και προφανώς δεν λένε τίποτα στην ίδια. Αφού εκείνη φεύγει, παρακινούν επανειλημμένα τον Ιησού να φάει το φαγητό που έχουν φέρει. Ωστόσο, ο Ιησούς τούς λέει: «Εγώ έχω τροφή να φάω, την οποία εσείς δεν ξέρετε». Αυτοί, απορημένοι, στην αρχή εκλαμβάνουν τα λόγια του κυριολεκτικά. Κατόπιν εκείνος τους εξηγεί: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του». (Ιωάννης 4:32, 34) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς τούς διδάσκει ότι το κύριο έργο της ζωής του είναι για αυτόν σημαντικότερο από το φαγητό. Θέλει να έχουν και εκείνοι την ίδια άποψη για αυτό. Για ποιο έργο πρόκειται;

5. Ποιο ήταν το έργο της ζωής του Ιησού, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

⁵ Ο Ιησούς είπε κάποτε: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού . . . , επειδή για αυτό στάλθηκα». (Λουκάς 4:43) Ναι, ο Ιησούς στάλθηκε να κηρύξει και να διδάξει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.b Οι ακόλουθοι του Ιησού σήμερα έχουν να κάνουν το ίδιο έργο. Είναι λοιπόν ζωτικό να εξετάσουμε γιατί κήρυττε ο Ιησούς, τι κήρυττε, καθώς και ποια ήταν η στάση του απέναντι στον διορισμό του.

Γιατί Κήρυττε ο Ιησούς

6, 7. Πώς ήθελε ο Ιησούς να νιώθει «κάθε δημόσιος δάσκαλος» σχετικά με τη μετάδοση των καλών νέων σε άλλους; Δώστε παράδειγμα.

⁶ Ας εξετάσουμε πώς ένιωθε ο Ιησούς για τις αλήθειες που δίδασκε. Κατόπιν, θα σχολιάσουμε τη στάση του απέναντι στους ανθρώπους που δίδασκε. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε μια παραστατική παραβολή για να δείξει πώς ένιωθε για την αποστολή που είχε να μεταδώσει σε άλλους τις αλήθειες τις οποίες του είχε διδάξει ο Ιεχωβά: «Κάθε δημόσιος δάσκαλος που διδάσκεται σχετικά με τη Βασιλεία των ουρανών είναι σαν έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυροφυλάκιό του και καινούρια και παλιά πράγματα». (Ματθαίος 13:52) Γιατί βγάζει ο οικοδεσπότης αυτής της παραβολής πράγματα από το θησαυροφυλάκιό του;

⁷ Ο οικοδεσπότης δεν κάνει απλώς επίδειξη των αποκτημάτων του, όπως έκανε κάποτε ο βασιλιάς Εζεκίας—με οδυνηρές συνέπειες. (2 Βασιλέων 20:13-20) Ποιο είναι το κίνητρο του οικοδεσπότη; Σκεφτείτε ένα παράδειγμα: Επισκέπτεστε έναν αγαπημένο σας δάσκαλο στο σπίτι του. Εκείνος ανοίγει ένα συρτάρι στο γραφείο του και βγάζει δύο γράμματα—ένα κιτρινισμένο από τον καιρό και ένα πιο πρόσφατο. Είναι γράμματα που έλαβε από τον πατέρα του—το ένα πριν από δεκαετίες, όταν ήταν μικρό παιδί, και το άλλο στα πρόσφατα χρόνια. Τα μάτια του λάμπουν από ευχαρίστηση καθώς σας λέει πόσο εκτιμάει αυτά τα γράμματα και πώς οι συμβουλές που περιέχουν άλλαξαν τη ζωή του και μπορούν να βοηθήσουν και εσάς. Ο δάσκαλος προφανώς θεωρεί πολύτιμα αυτά τα γράμματα, τα οποία κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. (Λουκάς 6:45) Σας τα δείχνει, όχι για να καυχηθεί ή για να αποκομίσει κάποιο κέρδος, αλλά για δικό σας όφελος και για να σας βοηθήσει να αντιληφθείτε την αξία τους.

8. Γιατί έχουμε βάσιμους λόγους να θεωρούμε θησαυρούς τις αλήθειες που μαθαίνουμε από τον Λόγο του Θεού;

⁸ Ο Μεγάλος Δάσκαλος, ο Ιησούς, είχε παρόμοια κίνητρα όταν μετέδιδε τις αλήθειες του Θεού σε άλλους. Εκείνες οι αλήθειες ήταν για αυτόν ανεκτίμητοι θησαυροί. Τις αγαπούσε και επιθυμούσε διακαώς να τις μεταδίδει. Ήθελε να συμμερίζονται αυτά τα αισθήματα όλοι οι ακόλουθοί του, «κάθε δημόσιος δάσκαλος». Νιώθουμε εμείς έτσι; Έχουμε άφθονους λόγους να αγαπάμε κάθε αλήθεια που μαθαίνουμε από τον Λόγο του Θεού. Εκτιμούμε τα πολύτιμα πετράδια της αλήθειας, είτε πρόκειται για πεποιθήσεις που διακρατούμε εδώ και χρόνια είτε για πρόσφατες εκλεπτύνσεις. Μιλώντας με εγκάρδιο ενθουσιασμό και διατηρώντας την αγάπη μας για όσα μας έχει διδάξει ο Ιεχωβά, μεταδίδουμε αυτή την αγάπη όπως ο Ιησούς.

9. (α) Πώς ένιωθε ο Ιησούς για τους ανθρώπους τους οποίους δίδασκε; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τη στάση που διακρατούσε ο Ιησούς απέναντι στους ανθρώπους;

⁹ Ο Ιησούς αγαπούσε επίσης τους ανθρώπους που δίδασκε, όπως θα εξετάσουμε πληρέστερα στην Ενότητα 3. Κάποια προφητεία προείπε ότι ο Μεσσίας επρόκειτο να «σπλαχνιστεί τους ασήμαντους και τους φτωχούς». (Ψαλμός 72:13) Πράγματι, ο Ιησούς ενδιαφερόταν για τους ανθρώπους. Ενδιαφερόταν για τις σκέψεις και τις τάσεις που τους καθοδηγούσαν. Τον απασχολούσαν τα φορτία που τους καταβάρυναν και τα εμπόδια που δεν τους άφηναν να κατανοήσουν την αλήθεια. (Ματθαίος 11:28· 16:13· 23:13, 15) Για παράδειγμα, θυμηθείτε τη Σαμαρείτισσα. Αναμφίβολα εντυπωσιάστηκε πολύ που ο Ιησούς έδειξε ενδιαφέρον για αυτήν. Η ενόρασή του όσον αφορά την προσωπική της κατάσταση την υποκίνησε να τον δεχτεί ως προφήτη και να μιλήσει σε άλλους για αυτόν. (Ιωάννης 4:16-19, 39) Ομολογουμένως, οι ακόλουθοι του Ιησού σήμερα δεν μπορούν να διαβάσουν τις καρδιές των ανθρώπων στους οποίους κηρύττουν. Εντούτοις, μπορούμε να ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους, όπως έκανε και ο Ιησούς. Μπορούμε να κάνουμε φανερό το ενδιαφέρον μας για αυτούς. Μπορούμε να προσαρμόζουμε τα λόγια μας για να ταιριάζουν στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους, στις δυσκολίες τους και στις ανάγκες τους.

Τι Κήρυττε ο Ιησούς

10, 11. (α) Τι κήρυττε ο Ιησούς; (β) Πώς προέκυψε η ανάγκη για τη Βασιλεία του Θεού;

¹⁰ Τι κήρυττε ο Ιησούς; Αν έπρεπε να αναζητήσετε την απάντηση εξετάζοντας τις διδασκαλίες πολλών εκκλησιών που ισχυρίζονται ότι τον εκπροσωπούν, ενδεχομένως θα συμπεραίνατε ότι κήρυττε ένα είδος κοινωνικού ευαγγελίου. Ή ίσως θα είχατε την εντύπωση ότι προωθούσε κάποια πολιτική μεταρρύθμιση ή ότι τόνιζε την προσωπική σωτηρία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο Ιησούς είπε ξεκάθαρα: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού». Τι ακριβώς περιλάμβανε αυτό;

¹¹ Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς ήταν παρών στον ουρανό όταν ο Σατανάς συκοφάντησε για πρώτη φορά το άγιο όνομα του Ιεχωβά και αμφισβήτησε την ορθότητα του τρόπου διακυβέρνησής Του. Πόσον πόνο πρέπει να ένιωσε ο Ιησούς βλέποντας τον δίκαιο Πατέρα του να κατηγορείται ως άδικος Κυβερνήτης, ο οποίος στερεί καλά πράγματα από τα πλάσματά Του! Πόσο πρέπει να πληγώθηκε ο Γιος του Θεού όταν ο Αδάμ και η Εύα, οι μελλοντικοί γονείς της ανθρωπότητας, πίστεψαν τη συκοφαντία του Σατανά! Ο Γιος είδε ότι η ανθρώπινη οικογένεια μολύνθηκε από την αμαρτία και τον θάνατο ως αποτέλεσμα εκείνου του στασιασμού. (Ρωμαίους 5:12) Πόσο πρέπει να ενθουσιάστηκε όμως όταν έμαθε ότι ο Πατέρας του κάποια μέρα θα τακτοποιούσε τα ζητήματα!

12, 13. Ποιες αδικίες θα διορθώσει η Βασιλεία του Θεού, και πώς έκανε ο Ιησούς τη Βασιλεία κεντρικό θέμα της διακονίας του;

¹² Ποιο ζήτημα, πάνω από όλα τα άλλα, έπρεπε να τακτοποιηθεί; Το ιερό όνομα του Ιεχωβά χρειαζόταν να αγιαστεί, να καθαριστεί από κάθε ίχνος μομφής που συσσώρευσε πάνω του ο Σατανάς και όλοι όσοι έχουν ταχθεί με το μέρος του. Εφόσον το όνομα του Ιεχωβά περιλαμβάνει την υπόληψή του ως κυβερνήτη, ήταν απαραίτητο να δικαιωθεί η ορθότητα της κυριαρχίας του, δηλαδή του τρόπου με τον οποίο κυβερνάει. Ο Ιησούς κατανοούσε αυτά τα ζωτικά ζητήματα καλύτερα από κάθε άλλον άνθρωπο. Στην υποδειγματική προσευχή, δίδαξε τους ακολούθους του να ζητούν πρώτα να αγιαστεί το όνομα του Πατέρα του, κατόπιν να έρθει η Βασιλεία του Πατέρα του και έπειτα να γίνει το θέλημα του Θεού στη γη. (Ματθαίος 6:9, 10) Η Βασιλεία του Θεού, με τον Χριστό Ιησού ως Κυβερνήτη της, θα απαλλάξει σύντομα τη γη από το διεφθαρμένο σύστημα του Σατανά και θα εδραιώσει τη δίκαιη διακυβέρνηση του Ιεχωβά για πάντα.—Δανιήλ 2:44.

¹³ Αυτή η Βασιλεία ήταν το θέμα της διακονίας του Ιησού. Όλα τα λόγια του και όλες οι πράξεις του συνέβαλαν στο να διευκρινιστεί τι είναι αυτή η Βασιλεία και πώς θα εκπληρώσει τον σκοπό του Ιεχωβά. Ο Ιησούς δεν επέτρεψε σε τίποτα να τον κάνει να παρεκκλίνει από την αποστολή που είχε να κηρύξει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Στην εποχή του υπήρχαν κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα και αναρίθμητες αδικίες, αλλά εκείνος ήταν προσηλωμένος στο άγγελμα και στο έργο του. Σήμαινε άραγε αυτή η προσήλωση ότι ο Ιησούς ήταν άκαμπτος, ότι ο τρόπος του ήταν ανιαρός και μονότονος; Κάθε άλλο!

14, 15. (α) Πώς απέδειξε ο Ιησούς ότι ήταν «μεγαλύτερος από τον Σολομώντα»; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού ως προς το τι κηρύττουμε;

¹⁴ Όπως θα δούμε σε όλη αυτή την ενότητα, ο Ιησούς φρόντιζε να είναι η διδασκαλία του και ενδιαφέρουσα και γλαφυρή. Έκανε έκκληση στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό ίσως μας θυμίζει τον σοφό βασιλιά Σολομώντα, ο οποίος αναζήτησε ευχάριστα λόγια, ακριβή λόγια αλήθειας, για να μεταδώσει τις σκέψεις που τον ενέπνευσε ο Ιεχωβά να γράψει. (Εκκλησιαστής 12:10) Ο Ιεχωβά χορήγησε σε εκείνον τον ατελή άνθρωπο «ευρύτητα καρδιάς», δίνοντάς του τη δυνατότητα να μιλήσει για πολλά πράγματα—για πουλιά, ψάρια, δέντρα και θηρία. Άνθρωποι έρχονταν από μακριά για να ακούσουν τον Σολομώντα να μιλάει. (1 Βασιλέων 4:29-34) Ωστόσο, ο Ιησούς ήταν «μεγαλύτερος από τον Σολομώντα». (Ματθαίος 12:42) Ήταν πολύ σοφότερος, με πολύ μεγαλύτερη «ευρύτητα καρδιάς». Όταν δίδασκε τους ανθρώπους, αξιοποιούσε την ανώτερη γνώση που διέθετε για τον Λόγο του Θεού καθώς και για τα πουλιά, τα ζώα, τα ψάρια, τη γεωργία, τον καιρό, την επικαιρότητα, την ιστορία και τις κοινωνικές συνθήκες. Ταυτόχρονα, ο Ιησούς δεν έκανε ποτέ επίδειξη των γνώσεών του για να εντυπωσιάσει τους άλλους. Κρατούσε το άγγελμά του απλό και σαφές. Δεν είναι καθόλου παράξενο που οι άνθρωποι τον άκουγαν με ευχαρίστηση όταν μιλούσε!—Μάρκος 12:37· Λουκάς 19:48.

¹⁵ Οι Χριστιανοί σήμερα προσπαθούν να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού. Δεν έχουμε την τεράστια σοφία και γνώση που είχε εκείνος, αλλά όλοι μας διαθέτουμε, ως έναν βαθμό, γνώση και πείρα που μπορούμε να αξιοποιούμε όταν μεταδίδουμε σε άλλους τις αλήθειες του Λόγου του Θεού. Οι γονείς, λόγου χάρη, μπορούν να αξιοποιούν την πείρα τους στην ανατροφή παιδιών ώστε να δείχνουν με παραδείγματα την αγάπη που έχει ο Ιεχωβά για τα παιδιά Του. Άλλοι μπορεί να αντλούν παραδείγματα από την εργασία, το σχολείο ή από όσα γνωρίζουν για τους ανθρώπους και την επικαιρότητα. Ταυτόχρονα, προσέχουμε να μην επιτρέπουμε σε τίποτα να αποσπά την προσοχή από το άγγελμά μας—τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.—1 Τιμόθεο 4:16.

Η Στάση του Ιησού Απέναντι στη Διακονία Του

16, 17. (α) Ποια στάση είχε ο Ιησούς απέναντι στη διακονία του; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι η διακονία του ήταν το επίκεντρο της ζωής του;

¹⁶ Ο Ιησούς θεωρούσε τη διακονία του πολύτιμο θησαυρό. Χαιρόταν να βοηθάει τους ανθρώπους να βλέπουν τον ουράνιο Πατέρα του όπως είναι αληθινά, χωρίς τη σκιά των ανθρωποποίητων δογμάτων και παραδόσεων που προξενούν σύγχυση. Στον Ιησού άρεσε πολύ να βοηθάει τους ανθρώπους να αποκτήσουν επιδοκιμασμένη σχέση με τον Ιεχωβά καθώς και την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Χαιρόταν να φέρνει στους ανθρώπους την παρηγοριά και τη χαρά των καλών νέων. Πώς έδειχνε ότι είχε τέτοιου είδους αισθήματα; Ας εξετάσουμε τρεις τρόπους.

¹⁷ Πρώτον, ο Ιησούς έκανε τη διακονία επίκεντρο της ζωής του. Το να μιλάει για τη Βασιλεία ήταν η σταδιοδρομία του, το έργο της ζωής του, το πρώτιστο μέλημά του. Να γιατί ο Ιησούς κρατούσε σοφά τη ζωή του απλή, όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 5. Όπως συμβούλευε τους άλλους, έτσι και ο ίδιος κρατούσε το μάτι του προσηλωμένο στα πιο σημαντικά πράγματα. Δεν του αποσπούσαν την προσοχή πολλά πράγματα τα οποία θα έπρεπε να αγοράζει, να συντηρεί και να επισκευάζει ή να αντικαθιστά με τον καιρό. Ζούσε απλά έτσι ώστε τίποτα να μην τον απομακρύνει άσκοπα από τη διακονία του.—Ματθαίος 6:22· 8:20.

18. Με ποιους τρόπους δαπανούσε ο Ιησούς τον εαυτό του στη διακονία;

¹⁸ Δεύτερον, ο Ιησούς δαπανούσε τον εαυτό του στη διακονία. Διέθεσε πάρα πολλές δυνάμεις σε αυτήν, καθώς περπάτησε κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιόμετρα σε όλη την Παλαιστίνη, αναζητώντας ανθρώπους στους οποίους μπορούσε να μεταδώσει τα καλά νέα. Τους μιλούσε στα σπίτια τους, στις πλατείες, στις αγορές και στο ύπαιθρο. Τους μιλούσε ακόμα και όταν ο ίδιος χρειαζόταν ανάπαυση, τροφή, νερό ή λίγες στιγμές ησυχίας με τους στενούς του φίλους. Ακόμα και την ώρα που πέθαινε, συνέχιζε να μεταδίδει σε άλλους τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού!—Λουκάς 23:39-43.

19, 20. Με ποιο παράδειγμα έδειξε ο Ιησούς τον επείγοντα χαρακτήρα του έργου κηρύγματος;

¹⁹ Τρίτον, ο Ιησούς αντιμετώπιζε τη διακονία ως κάτι επείγον. Θυμηθείτε τη συζήτησή του με τη Σαμαρείτισσα στο πηγάδι έξω από τη Συχάρ. Σε εκείνη την περίπτωση, οι απόστολοι του Ιησού προφανώς δεν θεώρησαν ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη για μετάδοση των καλών νέων σε άλλους. Ο Ιησούς τούς είπε: «Δεν λέτε εσείς ότι απομένουν ακόμη τέσσερις μήνες μέχρι τον θερισμό; Σας λέω: Σηκώστε τα μάτια σας και δείτε τους αγρούς, ότι είναι λευκοί για θερισμό».—Ιωάννης 4:35.

²⁰ Ο Ιησούς άντλησε αυτό το παράδειγμα από την τρέχουσα εποχή του χρόνου. Ήταν προφανώς ο μήνας Χισλέβ (Νοέμβριος/Δεκέμβριος). Ο θερισμός του κριθαριού θα άρχιζε τέσσερις μήνες αργότερα, γύρω στο Πάσχα, το οποίο τηρούνταν στις 14 Νισάν. Ως εκ τούτου, οι αγρότες εκείνη τη στιγμή δεν είχαν το αίσθημα του επείγοντος για τον θερισμό, ο οποίος απείχε πολύ ακόμα. Τι συνέβαινε όμως με τον θερισμό ανθρώπων; Πολλοί ήταν έτοιμοι να ακούσουν, να διδαχτούν, να γίνουν μαθητές του Χριστού και να αποκτήσουν τη θαυμάσια ελπίδα που τους πρόσφερε ο Ιεχωβά. Ο Ιησούς κοίταζε, σαν να λέγαμε, εκείνους τους συμβολικούς αγρούς και έβλεπε ότι ήταν λευκοί από τα ώριμα στάχυα που λικνίζονταν απαλά με την αύρα, ως ένδειξη ότι ήταν έτοιμα να θεριστούν.c Ο καιρός είχε έρθει, και το έργο ήταν επείγον! Συνεπώς, όταν οι άνθρωποι κάποιας πόλης προσπάθησαν να κρατήσουν τον Ιησού κοντά τους, εκείνος απάντησε: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και σε άλλες πόλεις, επειδή για αυτό στάλθηκα».—Λουκάς 4:43.

21. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού;

²¹ Και με τους τρεις τρόπους που εξετάστηκαν παραπάνω, μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού. Μπορούμε να κάνουμε τη Χριστιανική διακονία επίκεντρο της ζωής μας. Μολονότι ίσως έχουμε οικογένεια και κοσμικές υποχρεώσεις, μπορούμε να δείχνουμε ότι η διακονία μας έρχεται πρώτη συμμετέχοντας σε αυτήν με ζήλο, τακτικά, όπως ο Ιησούς. (Ματθαίος 6:33· 1 Τιμόθεο 5:8) Μπορούμε να δαπανούμε τον εαυτό μας στη διακονία, προσφέροντας γενναιόδωρα από τον χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους μας για να την υποστηρίζουμε. (Λουκάς 13:24) Και μπορούμε να έχουμε πάντα κατά νου ότι το έργο μας είναι επείγον. (2 Τιμόθεο 4:2) Χρειάζεται να αξιοποιούμε κάθε ευκαιρία για να κηρύττουμε!

22. Τι θα εξεταστεί στο επόμενο κεφάλαιο;

²² Ο Ιησούς έδειξε επίσης ότι αντιλαμβανόταν τη σπουδαιότητα του έργου διασφαλίζοντας ότι αυτό θα συνεχιζόταν και μετά τον θάνατό του. Ανέθεσε στους ακολούθους του την αποστολή να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. Αυτή η αποστολή θα είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου.

1-3. (α) Τι κάνει ένας γεωργός όταν η σοδειά είναι πολύ μεγάλη για να τη μαζέψει μόνος του; (β) Ποια πρόκληση αντιμετωπίζει ο Ιησούς την άνοιξη του 33 Κ.Χ., και πώς αντεπεξέρχεται σε αυτήν;

ΕΝΑΣ γεωργός αντιμετωπίζει μια πραγματική πρόκληση. Πριν από μερικούς μήνες, όργωσε τα χωράφια του και τα έσπειρε. Παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή καθώς εμφανίζονταν οι πρώτοι βλαστοί, και χαιρόταν καθώς τα φυτά ωρίμαζαν. Τώρα όλη η σκληρή εργασία του έχει ανταμειφθεί, διότι ήρθε ο καιρός να θερίσει. Το πρόβλημά του είναι το εξής: Η σοδειά είναι πολύ μεγάλη για να τη μαζέψει μόνος του. Προκειμένου να αντεπεξέλθει στην πρόκληση, αποφασίζει σοφά να προσλάβει μερικούς εργάτες και να τους στείλει στα χωράφια του. Εξάλλου, δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να μαζέψει την πολύτιμη σοδειά του.

² Την άνοιξη του 33 Κ.Χ., ο αναστημένος Ιησούς αντιμετωπίζει μια παρόμοια πρόκληση. Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, έσπειρε τους σπόρους της αλήθειας. Τώρα πρέπει να γίνει ο θερισμός, και η σοδειά είναι μεγάλη. Πολλά δεκτικά άτομα χρειάζεται να συγκεντρωθούν ως μαθητές. (Ιωάννης 4:35-38) Πώς αντεπεξέρχεται ο Ιησούς στην πρόκληση; Σε ένα βουνό στη Γαλιλαία, λίγο προτού αναληφθεί στον ουρανό, αναθέτει στους μαθητές του την αποστολή να βρουν περισσότερους εργάτες, λέγοντας: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους . . . , διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει».—Ματθαίος 28:19, 20.

³ Αυτή η αποστολή αποτελεί την πεμπτουσία τού να είναι κάποιος γνήσιος ακόλουθος του Χριστού. Ας εξετάσουμε λοιπόν τρία ερωτήματα. Γιατί ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του την αποστολή να βρουν περισσότερους εργάτες; Πώς εκπαίδευσε τους μαθητές του για να τους βρουν; Πώς περιλαμβανόμαστε εμείς σε αυτή την αποστολή;

Γιατί Χρειάζονταν Περισσότεροι Εργάτες

4, 5. Γιατί δεν θα τελείωνε ο Ιησούς το έργο που είχε αρχίσει, και ποιοι θα έπρεπε να συνεχίσουν το έργο όταν εκείνος θα επέστρεφε στον ουρανό;

⁴ Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε τη διακονία του το 29 Κ.Χ., ήξερε ότι άρχιζε ένα έργο που δεν θα το τελείωνε ο ίδιος. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που του απέμενε στη γη, υπήρχαν όρια ως προς τη γεωγραφική έκταση που θα μπορούσε να καλύψει και τον αριθμό των ανθρώπων στους οποίους θα μπορούσε να μεταδώσει το άγγελμα της Βασιλείας. Είναι αλήθεια ότι περιόρισε το κήρυγμά του κυρίως στους Ιουδαίους και στους προσήλυτους, τα «χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ». (Ματθαίος 15:24) Ωστόσο, εκείνα τα «χαμένα πρόβατα» ήταν διασκορπισμένα σε όλη την έκταση του Ισραήλ, μιας χώρας που καταλάμβανε χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Εκτός αυτού, τα καλά νέα θα έπρεπε τελικά να φτάσουν σε όλο τον παγκόσμιο αγρό.—Ματθαίος 13:38· 24:14.

⁵ Ο Ιησούς αναγνώριζε ότι θα απέμενε πολύ έργο να γίνει μετά τον θάνατό του. Στους 11 πιστούς αποστόλους του είπε: «Αληθινά, αληθινά σας λέω: Όποιος εκδηλώνει πίστη σε εμένα, θα κάνει και εκείνος τα έργα που κάνω εγώ· και θα κάνει έργα μεγαλύτερα από αυτά, επειδή εγώ πηγαίνω στον Πατέρα». (Ιωάννης 14:12) Εφόσον ο Γιος θα επέστρεφε στον ουρανό, οι ακόλουθοί του—όχι μόνο οι απόστολοι αλλά και όλοι οι μελλοντικοί μαθητές—θα έπρεπε να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. (Ιωάννης 17:20) Ο Ιησούς αναγνώρισε ταπεινά ότι τα έργα τους θα ήταν «μεγαλύτερα» από τα δικά του. Πώς θα ίσχυε αυτό; Με τρεις τρόπους.

6, 7. (α) Με ποιους τρόπους θα ήταν τα έργα των ακολούθων του Ιησού μεγαλύτερα από τα δικά του; (β) Πώς μπορούμε να δείξουμε ότι η εμπιστοσύνη του Ιησού στους ακολούθους του δεν ήταν άτοπη;

⁶ Πρώτον, οι ακόλουθοι του Ιησού θα κάλυπταν μεγαλύτερο τομέα. Σήμερα, η μαρτυρία τους έχει φτάσει στα πέρατα της γης, πολύ μακριά από την επικράτεια όπου κήρυξε ο ίδιος ο Ιησούς. Δεύτερον, θα κήρυτταν σε περισσότερους ανθρώπους. Η μικρή ομάδα των μαθητών που άφησε πίσω του ο Ιησούς αυξήθηκε γρήγορα σε χιλιάδες άτομα. (Πράξεις 2:41· 4:4) Τώρα αριθμούν εκατομμύρια, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες καινούρια άτομα βαφτίζονται κάθε χρόνο. Τρίτον, θα κήρυτταν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα—μέχρι και σήμερα, σχεδόν 2.000 χρόνια μετά το τέλος της διακονίας του Ιησού, η οποία διήρκεσε τριάμισι χρόνια.

⁷ Ο Ιησούς εξέφραζε την εμπιστοσύνη του στους ακολούθους του όταν έλεγε ότι θα έκαναν «έργα μεγαλύτερα από αυτά». Εμπιστευόταν στα χέρια τους ένα έργο που το θεωρούσε ύψιστης σπουδαιότητας—το να κηρύττουν και να διδάσκουν «τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού». (Λουκάς 4:43) Ήταν πεπεισμένος ότι θα επιτελούσαν αυτόν τον διορισμό πιστά. Τι σημαίνει αυτό για εμάς σήμερα; Όταν επιδιδόμαστε με ζήλο και ολόκαρδα στη διακονία, δείχνουμε ότι η εμπιστοσύνη του Ιησού στους ακολούθους του δεν ήταν άτοπη. Δεν αποτελεί αυτό θαυμαστό προνόμιο;—Λουκάς 13:24.

Εκπαιδευμένοι για Επίδοση Μαρτυρίας

8, 9. Ποιο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς στη διακονία, και πώς μπορούμε να επιτελούμε τη διακονία μας σε αρμονία με το παράδειγμά του;

⁸ Ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση για τη διακονία. Πάνω από όλα, έθεσε τέλειο παράδειγμα για αυτούς. (Λουκάς 6:40) Στο προηγούμενο κεφάλαιο, αναφερθήκαμε στη στάση του απέναντι στη διακονία. Αναλογιστείτε, για μια στιγμή, τους μαθητές που ταξίδευαν μαζί με τον Ιησού στις περιοδείες κηρύγματος που έκανε. Παρατηρούσαν ότι ο Ιησούς κήρυττε οπουδήποτε μπορούσαν να βρεθούν άνθρωποι—σε όχθες λιμνών και λοφοπλαγιές, σε πόλεις και αγορές, αλλά και στα σπίτια των ανθρώπων. (Ματθαίος 5:1, 2· Λουκάς 5:1-3· 8:1· 19:5, 6) Έβλεπαν ότι ήταν φιλόπονος, καθώς ξυπνούσε νωρίς το πρωί και υπηρετούσε μέχρι αργά τη νύχτα. Η διακονία δεν ήταν κάτι που έκανε περιστασιακά στον ελεύθερο χρόνο του! (Λουκάς 21:37, 38· Ιωάννης 5:17) Αναμφίβολα, οι μαθητές αντιλαμβάνονταν ότι τον υποκινούσε η βαθιά ριζωμένη αγάπη για τους ανθρώπους. Ίσως έβλεπαν τη συμπόνια που ένιωθε στην καρδιά του να αντανακλάται στο πρόσωπό του. (Μάρκος 6:34) Πώς νομίζετε ότι επηρέασε τους μαθητές του Ιησού το παράδειγμά του; Πώς θα είχατε επηρεαστεί εσείς;

⁹ Ως ακόλουθοι του Χριστού, επιτελούμε τη διακονία μας σε αρμονία με το παράδειγμά του. Ως εκ τούτου, κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να δίνουμε «πλήρη μαρτυρία». (Πράξεις 10:42) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς επισκεπτόμαστε τους ανθρώπους στα σπίτια τους. (Πράξεις 5:42) Αν είναι απαραίτητο, προσαρμόζουμε το πρόγραμμά μας για να τους επισκεφτούμε σε ώρα που είναι πιθανότερο ότι θα βρίσκονται στο σπίτι. Αναζητούμε επίσης ανθρώπους σε δημόσιους χώρους—στους δρόμους, στα πάρκα, στα καταστήματα και στον χώρο εργασίας τους—και τους κηρύττουμε διακριτικά. «Εργαζόμαστε σκληρά και αγωνιζόμαστε» συνεχώς στη διακονία, επειδή παίρνουμε αυτό το έργο στα σοβαρά. (1 Τιμόθεο 4:10) Η βαθιά, εγκάρδια αγάπη για τους άλλους μάς υποκινεί να αναζητούμε διαρκώς ευκαιρίες για να κηρύττουμε οπουδήποτε και οποτεδήποτε μπορούν να βρεθούν άνθρωποι.—1 Θεσσαλονικείς 2:8.

10-12. Ποια σημαντικά μαθήματα δίδαξε ο Ιησούς στους μαθητές του προτού τους στείλει να κηρύξουν;

¹⁰ Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο εκπαίδευε ο Ιησούς τους μαθητές του ήταν το να τους παρέχει λεπτομερείς οδηγίες. Προτού στείλει αρχικά τους 12 αποστόλους και αργότερα τους 70 μαθητές να κηρύξουν, τους παρείχε την απαιτούμενη εκπαίδευση. (Ματθαίος 10:1-15· Λουκάς 10:1-12) Αυτή η εκπαίδευση έφερε καλά αποτελέσματα, διότι το εδάφιο Λουκάς 10:17 αναφέρει: «Οι 70 επέστρεψαν με χαρά». Ας εξετάσουμε δύο από τα σημαντικά μαθήματα που δίδαξε ο Ιησούς, έχοντας κατά νου ότι τα λόγια του πρέπει να κατανοηθούν σε συνάρτηση με τα ιουδαϊκά έθιμα των Βιβλικών χρόνων.

¹¹ Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να εμπιστεύονται στον Ιεχωβά όταν τους είπε: «Μην πάρετε χρυσάφι ή ασήμι ή χαλκό στις ζώνες όπου βάζετε τα χρήματα ούτε σακίδιο τροφίμων για το ταξίδι ούτε δύο χιτώνες ούτε σανδάλια ούτε μπαστούνι, διότι ο εργάτης αξίζει την τροφή του». (Ματθαίος 10:9, 10) Ήταν συνηθισμένο να παίρνουν οι ταξιδιώτες μαζί τους ένα είδος ζώνης όπου έβαζαν χρήματα, ένα σακίδιο τροφίμων για προμήθειες και ένα επιπλέον ζευγάρι σανδάλια.a Όταν ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την οδηγία να μην ανησυχούν για τέτοια πράγματα, στην ουσία τούς έλεγε: «Θέστε την εμπιστοσύνη σας εξ ολοκλήρου στον Ιεχωβά, διότι εκείνος θα καλύψει τις ανάγκες σας». Ο Ιεχωβά θα μεριμνούσε για αυτούς υποκινώντας τα άτομα που δέχονταν τα καλά νέα να προσφέρουν φιλοξενία, η οποία αποτελούσε έθιμο στον Ισραήλ.—Λουκάς 22:35.

¹² Ο Ιησούς δίδαξε επίσης τους μαθητές του να αποφεύγουν τους περιττούς περισπασμούς, όταν είπε: «Μη χαιρετήσετε κανέναν στον δρόμο». (Λουκάς 10:4) Μήπως ο Ιησούς τούς έλεγε να είναι ψυχροί ή αδιάφοροι; Ασφαλώς όχι. Στους Βιβλικούς χρόνους, οι χαιρετισμοί συνήθως συνεπάγονταν πολύ περισσότερα από ένα απλό «γεια». Οι εθιμικοί χαιρετισμοί περιλάμβαναν διάφορες τυπικότητες καθώς και μακροσκελή συζήτηση. Ένας Βιβλικός λόγιος δηλώνει: «Οι χαιρετισμοί των κατοίκων της Ανατολής δεν συνίσταντο, όπως συμβαίνει με εμάς, σε μια ελαφριά υπόκλιση ή στην έκταση του χεριού, αλλά σε πολλούς εναγκαλισμούς, βαθιές υποκλίσεις, ακόμη και προσκύνηση μέχρις εδάφους. Όλα αυτά απαιτούσαν πολύ χρόνο». Λέγοντας στους μαθητές του να μην αποδίδουν τους εθιμικούς χαιρετισμούς, ο Ιησούς στην ουσία τούς συμβούλευε: «Πρέπει να αξιοποιείτε τον χρόνο σας όσο καλύτερα γίνεται, γιατί το άγγελμα που φέρετε είναι επείγον».b

13. Με ποιους τρόπους μπορούμε να δείχνουμε ότι παίρνουμε στα σοβαρά τις οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του τον πρώτο αιώνα;

¹³ Εμείς παίρνουμε στα σοβαρά τις οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του τον πρώτο αιώνα. Επιτελούμε τη διακονία μας εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά πλήρως. (Παροιμίες 3:5, 6) Γνωρίζουμε ότι δεν θα μας λείψουν ποτέ τα απαραίτητα για τη ζωή αν “επιζητούμε πρώτα τη Βασιλεία”. (Ματθαίος 6:33) Οι ολοχρόνιοι κήρυκες της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο μπορούν να πιστοποιήσουν ότι, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, το χέρι του Ιεχωβά ποτέ δεν είναι πολύ μικρό. (Ψαλμός 37:25) Αναγνωρίζουμε επίσης την ανάγκη που υπάρχει να αποφεύγουμε τους περισπασμούς. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, αυτό το σύστημα πραγμάτων μπορεί εύκολα να μας εκτροχιάσει. (Λουκάς 21:34-36) Αλλά τώρα δεν είναι καιρός να ενδώσουμε στους περισπασμούς. Εφόσον διακυβεύονται ζωές, το άγγελμά μας είναι επείγον. (Ρωμαίους 10:13-15) Αν διατηρούμε το αίσθημα του επείγοντος ζωντανό στην καρδιά μας, δεν θα αφήνουμε τους περισπασμούς αυτού του κόσμου να μας απορροφούν χρόνο και δυνάμεις που θα ήταν καλύτερα να δαπανούμε στη διακονία. Να θυμάστε ότι ο χρόνος που απομένει είναι λίγος και ο θερισμός πολύς.—Ματθαίος 9:37, 38.

Μια Αποστολή που Περιλαμβάνει και Εμάς

14. Τι δείχνει ότι η αποστολή που έχει καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 28:18-20 ισχύει για όλους τους ακολούθους του Χριστού; (Βλέπε επίσης υποσημείωση.)

¹⁴ Με τα λόγια «Πηγαίνετε . . . και κάντε μαθητές», ο αναστημένος Ιησούς ανέθεσε μια βαριά ευθύνη στους ακολούθους του. Δεν είχε κατά νου απλώς και μόνο τους μαθητές που ήταν παρόντες στο βουνό στη Γαλιλαία εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα.c Το έργο που ανέθεσε στους ακολούθους του περιλαμβάνει κήρυγμα σε «όλα τα έθνη» και συνεχίζεται «μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Είναι σαφές ότι αυτή η αποστολή ισχύει για όλους τους ακολούθους του Χριστού, μεταξύ των οποίων είμαστε και εμείς σήμερα. Ας εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα λόγια του Ιησού που έχουν καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 28:18-20.

15. Γιατί είναι σοφό να υπακούμε στην εντολή του Ιησού να κάνουμε μαθητές;

¹⁵ Προτού αναθέσει την αποστολή στους ακολούθους του, ο Ιησούς λέει: «Μου έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Εδάφιο 18) Διαθέτει ο Ιησούς πραγματικά τέτοια τεράστια εξουσία; Και βέβαια! Είναι ο αρχάγγελος και έχει υπό τις διαταγές του μυριάδες μυριάδων αγγέλους. (1 Θεσσαλονικείς 4:16· Αποκάλυψη 12:7) Ως «κεφαλή της εκκλησίας», έχει εξουσία πάνω στους ακολούθους του στη γη. (Εφεσίους 5:23) Από το 1914, κυβερνάει ως Μεσσιανικός Βασιλιάς στον ουρανό. (Αποκάλυψη 11:15) Η εξουσία του φτάνει μέχρι και στον τάφο, διότι έχει τη δύναμη να αναστήσει τους νεκρούς. (Ιωάννης 5:26-28) Ο Ιησούς, αναφέροντας πρώτα την εκτεταμένη του εξουσία, δείχνει ότι τα λόγια που ακολουθούν δεν αποτελούν υπόδειξη αλλά εντολή. Είναι σοφό να υπακούμε, επειδή η εξουσία του δεν είναι αυθαίρετη αλλά θεόδοτη.—1 Κορινθίους 15:27.

16. Τι μας ζητάει ο Ιησούς να κάνουμε όταν λέει «πηγαίνετε», και πώς εκπληρώνουμε αυτή την πτυχή της αποστολής;

¹⁶ Ο Ιησούς περιγράφει τώρα την αποστολή, η οποία αρχίζει με μια απλή λέξη: «Πηγαίνετε». (Εδάφιο 19) Με αυτή τη λέξη μάς ζητάει να πάρουμε την πρωτοβουλία να μεταδώσουμε σε άλλους το άγγελμα της Βασιλείας. Καθώς εκπληρώνουμε αυτή την πτυχή της αποστολής, υπάρχει περιθώριο για χρήση ποικίλων μεθόδων. Το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να ερχόμαστε σε επαφή με τους ανθρώπους προσωπικά. (Πράξεις 20:20) Αναζητούμε επίσης ευκαιρίες να δίνουμε ανεπίσημη μαρτυρία. Είμαστε πρόθυμοι να αρχίζουμε συζητήσεις για τα καλά νέα οπουδήποτε είναι κατάλληλο στα πλαίσια της καθημερινής μας ζωής. Οι συγκεκριμένες μέθοδοι κηρύγματος που χρησιμοποιούμε μπορεί να διαφέρουν, καθώς τις προσαρμόζουμε στις τοπικές ανάγκες και περιστάσεις. Ένα πράγμα όμως παραμένει το ίδιο: “Πηγαίνουμε” και αναζητούμε τους αξίους.—Ματθαίος 10:11.

17. Πώς “κάνουμε μαθητές”;

¹⁷ Κατόπιν, ο Ιησούς εξηγεί τον σκοπό της αποστολής, δηλαδή να “κάνουμε μαθητές από όλα τα έθνη”. (Εδάφιο 19) Πώς “κάνουμε μαθητές”; Βασικά, ο μαθητής είναι ένα άτομο που διδάσκεται. Η μαθήτευση όμως δεν είναι απλώς μετάδοση γνώσεων στους άλλους. Όταν μελετάμε τη Γραφή με ενδιαφερομένους, στόχος μας είναι να τους βοηθήσουμε να γίνουν ακόλουθοι του Χριστού. Οποτεδήποτε είναι δυνατόν, τονίζουμε το παράδειγμα του Ιησού ώστε να μάθουν οι σπουδαστές να αποβλέπουν σε αυτόν ως Δάσκαλο και Πρότυπό τους, ζώντας όπως έζησε εκείνος και κάνοντας το έργο που έκανε εκείνος.—Ιωάννης 13:15.

18. Γιατί είναι το βάφτισμα το σημαντικότερο ορόσημο στη ζωή ενός μαθητή;

¹⁸ Ένα ζωτικό μέρος της αποστολής εκφράζεται με τα λόγια: «Βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος». (Εδάφιο 19) Το βάφτισμα είναι το σημαντικότερο ορόσημο στη ζωή ενός μαθητή, διότι αποτελεί κατάλληλο σύμβολο της ολόκαρδης αφιέρωσής του στον Θεό. Ως εκ τούτου, είναι ουσιώδες για τη σωτηρία. (1 Πέτρου 3:21) Ναι, αν συνεχίσει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ο βαφτισμένος μαθητής μπορεί να αποβλέπει σε ατελείωτες ευλογίες στον επερχόμενο νέο κόσμο. Έχετε βοηθήσει εσείς κάποιον να γίνει βαφτισμένος μαθητής του Χριστού; Στη Χριστιανική διακονία, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αιτία για χαρά.—3 Ιωάννη 4.

19. Τι διδάσκουμε τα καινούρια άτομα, και γιατί μπορεί η διδασκαλία να συνεχιστεί μετά το βάφτισμά τους;

¹⁹ Ο Ιησούς εξηγεί το επόμενο μέρος της αποστολής, λέγοντας: «Διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Εδάφιο 20) Διδάσκουμε τα καινούρια άτομα να δίνουν προσοχή στις εντολές του Ιησού, περιλαμβανομένων και των εντολών να αγαπούν τον Θεό, να αγαπούν τον πλησίον και να κάνουν μαθητές. (Ματθαίος 22:37-39) Τα διδάσκουμε προοδευτικά να εξηγούν Βιβλικές αλήθειες και να υπερασπίζονται την αυξανόμενη πίστη τους. Όταν αποκτήσουν τα προσόντα για να συμμετέχουν στο δημόσιο έργο κηρύγματος, συνεργαζόμαστε μαζί τους και τα διδάσκουμε με λόγια και με το παράδειγμά μας πώς να έχουν ουσιαστική συμμετοχή σε αυτό το έργο. Η διδασκαλία των νέων μαθητών δεν τελειώνει απαραιτήτως πριν από το βάφτισμά τους. Τα νεοβαφτισμένα άτομα μπορεί να χρειάζονται επιπρόσθετη διδασκαλία για να βοηθηθούν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες που περιλαμβάνει το να ακολουθούν τον Χριστό.—Λουκάς 9:23, 24.

«Είμαι Μαζί σας Όλες τις Ημέρες»

20, 21. (α) Γιατί δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε καθώς εκτελούμε την αποστολή που μας ανέθεσε ο Ιησούς; (β) Γιατί δεν είναι τώρα καιρός να επιβραδύνουμε, και για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι;

²⁰ Τα τελευταία λόγια που είπε ο Ιησούς όταν ανέθεσε την αποστολή στους ακολούθους του είναι άκρως καθησυχαστικά: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθαίος 28:20) Ο Ιησούς αναγνωρίζει ότι αυτός ο διορισμός είναι βαρυσήμαντος. Γνωρίζει επίσης ότι η εκπλήρωσή του θα προκαλεί μερικές φορές εχθρικές αντιδράσεις από τους εναντιουμένους. (Λουκάς 21:12) Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε. Ο Ηγέτης μας δεν αναμένει να επιτελέσουμε αυτόν τον διορισμό αβοήθητοι ή μόνοι. Δεν είναι στ’ αλήθεια παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι Εκείνος που έχει “όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη” είναι μαζί μας για να μας στηρίζει καθώς εκπληρώνουμε αυτή την αποστολή;

²¹ Ο Ιησούς διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι θα ήταν μαζί τους στη διακονία τους ανά τους αιώνες μέχρι «την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Ώσπου να έρθει το τέλος, πρέπει να συνεχίζουμε να εκτελούμε την αποστολή που μας ανέθεσε ο Ιησούς. Δεν είναι τώρα καιρός να επιβραδύνουμε. Ένας πλούσιος πνευματικός θερισμός βρίσκεται σε εξέλιξη! Τα δεκτικά άτομα συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς. Ως ακόλουθοι του Χριστού, ας είμαστε αποφασισμένοι να εκπληρώνουμε τη βαρυσήμαντη αποστολή που μας είναι εμπιστευμένη. Ας είμαστε αποφασισμένοι να δίνουμε από τον χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους μας για να εκτελούμε την εντολή του Χριστού: «Πηγαίνετε . . . και κάντε μαθητές».

1-3. Ποιο ζωτικό συμπέρασμα θέλει ο Ιησούς να βγάλουν οι κάτοικοι της Ναζαρέτ, και ποιες αποδείξεις παρουσιάζει;

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στις αρχές της διακονίας του Ιησού. Ο Χριστός έχει επιστρέψει στη Ναζαρέτ, την πόλη όπου μεγάλωσε. Στόχος του είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να βγάλουν ένα ζωτικό συμπέρασμα: Αυτός είναι ο Μεσσίας που είχε προειπωθεί από παλιά! Τι αποδείξεις παρουσιάζει;

² Αναμφίβολα, πολλοί αναμένουν κάποιο θαύμα. Έχουν ακούσει για τα εκπληκτικά έργα που έχει εκτελέσει ο Ιησούς. Εκείνος όμως δεν τους δίνει τέτοιο σημείο. Απεναντίας, πηγαίνει στη συναγωγή όπως συνηθίζει. Σηκώνεται να διαβάσει, και του δίνεται ο ρόλος του Ησαΐα. Είναι ένας μακρύς ρόλος, και ο Ιησούς γυρίζει προσεκτικά το χειρόγραφο από τη μια ράβδο στην άλλη ώσπου βρίσκει την περικοπή που ψάχνει. Κατόπιν, διαβάζει μεγαλόφωνα το κείμενο που αποτελεί τώρα τα εδάφια Ησαΐας 61:1-3.​—Λουκάς 4:16-19.

³ Το ακροατήριο ασφαλώς γνωρίζει την περικοπή. Είναι μια προφητεία σχετικά με τον Μεσσία. Όλα τα μάτια μέσα στη συναγωγή είναι στραμμένα στον Ιησού. Επικρατεί σιωπή. Τότε ο Ιησούς αρχίζει να εξηγεί, ίσως εκτενέστερα: «Σήμερα εκπληρώνονται τα λόγια της Γραφής που μόλις ακούσατε». Το ακροατήριο θαυμάζει τα ελκυστικά του λόγια, αλλά προφανώς πολλοί εξακολουθούν να θέλουν να δουν κάποιο θεαματικό σημείο. Αντί για αυτό, ο Ιησούς χρησιμοποιεί με τόλμη ένα Βιβλικό παράδειγμα για να εκθέσει την απιστία τους. Έπειτα από λίγο, οι κάτοικοι της Ναζαρέτ επιχειρούν να τον σκοτώσουν!​—Λουκάς 4:20-30.

4. Ποιο πρότυπο έθεσε ο Ιησούς στη διακονία του, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

⁴ Σε αυτή την περίπτωση, ο Ιησούς έθεσε ένα πρότυπο το οποίο διατήρησε σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του. Βασιζόταν πολύ στον Λόγο του Θεού. Είναι αλήθεια ότι τα θαύματά του είχαν μεγάλη σπουδαιότητα, διότι καταδείκνυαν ότι το πνεύμα του Θεού ήταν μαζί του. Ωστόσο, τίποτα δεν ήταν για τον Ιησού πιο βαρυσήμαντο από τις Άγιες Γραφές. Ας εξετάσουμε το παράδειγμα που έθεσε σε αυτόν τον τομέα. Θα δούμε πώς ο Κύριός μας παρέθετε από τον Λόγο του Θεού, υπερασπιζόταν τον Λόγο του Θεού και εξηγούσε τον Λόγο του Θεού.

Παρέθετε από τον Λόγο του Θεού

5. Τι ήταν αποφασισμένος να γνωστοποιεί ο Ιησούς στους ακροατές του, και πώς καταδείκνυε ο ίδιος την αλήθεια των λόγων του;

⁵ Ο Ιησούς ήθελε να γνωρίζουν οι άνθρωποι από πού προερχόταν το άγγελμά του, γι’ αυτό είπε: «Τότε ο Ιησούς τούς απάντησε: “Αυτά που διδάσκω εγώ δεν είναι δικά μου αλλά εκείνου που με έστειλε”». (Ιωάννης 7:16) Σε μια άλλη περίπτωση δήλωσε: «Δεν κάνω τίποτα από μόνος μου· αλλά όπως με δίδαξε ο Πατέρας λέω αυτά τα πράγματα». (Ιωάννης 8:28) Επιπρόσθετα, είπε: «Αυτά που σας λέω δεν τα λέω από μόνος μου, αλλά ο Πατέρας που παραμένει σε ενότητα με εμένα κάνει τα έργα του». (Ιωάννης 14:10) Ένας τρόπος με τον οποίο ο Ιησούς αποδείκνυε την αλήθεια αυτών των δηλώσεων ήταν το να παραθέτει από τον γραπτό Λόγο του Θεού ξανά και ξανά.

6, 7. (α) Πόσο εκτεταμένα παρέθεσε ο Ιησούς από τις Εβραϊκές Γραφές, και γιατί είναι εντυπωσιακό αυτό; (β) Πώς διέφερε η διδασκαλία του Ιησού από αυτήν των γραμματέων;

⁶ Μια προσεκτική μελέτη των καταγραμμένων λόγων του Ιησού αποκαλύπτει ότι παρέθεσε είτε άμεσα είτε έμμεσα από τα μισά και πλέον βιβλία του κανόνα των Εβραϊκών Γραφών. Αρχικά, αυτό ίσως δεν φαίνεται εντυπωσιακό. Μπορεί να αναρωτιέστε γιατί, σε τριάμισι χρόνια δημόσιας διδασκαλίας και κηρύγματος, δεν παρέθεσε από όλα τα θεόπνευστα βιβλία που ήταν διαθέσιμα. Η αλήθεια όμως είναι ότι μπορεί να το έκανε αυτό. Θυμηθείτε ότι μόνο ένα μικρό μέρος από τα λόγια και τα έργα του Ιησού έχει καταγραφεί. (Ιωάννης 21:25) Στην πραγματικότητα, πιθανότατα θα μπορούσατε να διαβάσετε μεγαλόφωνα όλα τα καταγραμμένα λόγια του Ιησού μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Φανταστείτε τώρα ότι μιλάτε για τον Θεό και τη Βασιλεία του επί λίγες μόνο ώρες και καταφέρνετε να συμπεριλάβετε αναφορές σε περισσότερα από τα μισά βιβλία των Εβραϊκών Γραφών! Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις ο Ιησούς δεν είχε στη διάθεσή του ρόλους. Όταν εκφώνησε την περίφημη Επί του Όρους Ομιλία του, συμπεριέλαβε δεκάδες άμεσες και έμμεσες αναφορές στις Εβραϊκές Γραφές​—όλες από μνήμης!

⁷ Οι παραθέσεις του Ιησού έδειχναν τη βαθιά του ευλάβεια για τον Λόγο του Θεού. Οι ακροατές του «έμεναν έκπληκτοι με τον τρόπο της διδασκαλίας του, γιατί τους δίδασκε όπως κάποιος που έχει εξουσία, και όχι όπως οι γραμματείς». (Μάρκος 1:22) Όταν δίδασκαν οι γραμματείς, τους άρεσε να αναφέρονται στον αποκαλούμενο προφορικό νόμο, παραθέτοντας τα λόγια πολυμαθών ραβίνων του παρελθόντος. Ο Ιησούς ούτε μία φορά δεν αναφέρθηκε στον προφορικό νόμο ή σε κάποιον ραβίνο ως αυθεντία. Απεναντίας, έβλεπε τον Λόγο του Θεού ως την απόλυτη αυθεντία. Ξανά και ξανά, παρατηρούμε ότι είπε: «Είναι γραμμένο». Χρησιμοποιούσε επανειλημμένα αυτά τα λόγια ή κάποια παρόμοια έκφραση όταν δίδασκε τους ακολούθους του και όταν διόρθωνε εσφαλμένες αντιλήψεις.

8, 9. (α) Πώς υποστήριξε ο Ιησούς την εξουσία του Λόγου του Θεού όταν καθάρισε τον ναό; (β) Με ποιον τρόπο έδειξαν οι θρησκευτικοί ηγέτες στον ναό χονδροειδή ασέβεια για τον Λόγο του Θεού;

⁸ Όταν ο Ιησούς καθάρισε τον ναό στην Ιερουσαλήμ, είπε: «Είναι γραμμένο: “Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής”, αλλά εσείς τον κάνετε σπηλιά ληστών». (Ματθαίος 21:12, 13· Ησαΐας 56:7· Ιερεμίας 7:11) Την προηγούμενη ημέρα, είχε εκτελέσει πολλά θαυμαστά έργα εκεί. Κάποια μικρά αγόρια, τα οποία εντυπωσιάστηκαν βαθιά, άρχισαν να τον αινούν. Ωστόσο, οι θρησκευτικοί ηγέτες ρώτησαν αγανακτισμένοι τον Ιησού αν άκουγε τι έλεγαν εκείνα τα παιδιά. Ο Ιησούς απάντησε: «Ναι. Ποτέ δεν διαβάσατε ότι “από το στόμα παιδιών και βρεφών έκανες να βγει αίνος”;» (Ματθαίος 21:16· Ψαλμός 8:2) Ο Ιησούς ήθελε να ξέρουν εκείνοι οι άνθρωποι ότι ο Λόγος του Θεού επιδοκίμαζε αυτό που συνέβαινε.

⁹ Εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες συγκεντρώθηκαν αργότερα και ήρθαν σε αντιπαράθεση με τον Ιησού, ρωτώντας επιτακτικά: «Με ποια εξουσία κάνεις αυτά τα πράγματα;» (Ματθαίος 21:23) Ο Ιησούς είχε καταδείξει σαφέστατα την Πηγή της εξουσίας του. Δεν είχε εισαγάγει καινοτομίες, επινοώντας νέα δόγματα. Απλώς εφάρμοζε ό,τι έλεγε ο Λόγος του Πατέρα του. Συνεπώς, εκείνοι οι ιερείς και οι γραμματείς έδειξαν πραγματικά χονδροειδή ασέβεια για τον Ιεχωβά και τον Λόγο του. Άξιζαν πλήρως την επίκριση του Ιησού όταν εκείνος εξέθεσε τα πονηρά τους κίνητρα.​—Ματθαίος 21:23-46.

10. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού όσον αφορά το πώς χρησιμοποιούμε τον Λόγο του Θεού, και ποια εργαλεία έχουμε τα οποία δεν ήταν διαθέσιμα στον Ιησού;

¹⁰ Όπως ο Ιησούς, έτσι και οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα βασίζονται στον Λόγο του Θεού όταν συμμετέχουν στη διακονία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί σε ολόκληρο τον κόσμο για τον ενθουσιασμό με τον οποίο μεταδίδουν σε άλλους ένα άγγελμα από την Αγία Γραφή. Οι εκδόσεις μας παραθέτουν εκτενώς από τις Γραφές ή αναφέρονται σε αυτές. Στη διακονία μας ενεργούμε ανάλογα, προσπαθώντας να χρησιμοποιούμε τις Γραφές οποτεδήποτε μιλάμε στους ανθρώπους. (2 Τιμόθεο 3:16) Πόσο χαιρόμαστε όταν κάποιος μας επιτρέπει να διαβάσουμε από τη Γραφή και να μιλήσουμε για την αξία και τη σημασία του Λόγου του Θεού! Δεν έχουμε την τέλεια μνήμη του Ιησού, αλλά έχουμε πολλά εργαλεία τα οποία δεν ήταν διαθέσιμα σε εκείνον. Εκτός από ολόκληρη τη Γραφή, η οποία εκδίδεται σε ολοένα και περισσότερες γλώσσες, έχουμε πολλά Βιβλικά βοηθήματα χάρη στα οποία μπορούμε να βρούμε οποιοδήποτε εδάφιο ψάχνουμε. Ας είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να παραθέτουμε από τη Γραφή και να κατευθύνουμε τους ανθρώπους σε αυτήν σε κάθε ευκαιρία!

Υπερασπιζόταν τον Λόγο του Θεού

11. Γιατί χρειαζόταν να υπερασπίζεται συχνά ο Ιησούς τον Λόγο του Θεού;

¹¹ Ο Ιησούς διαπίστωνε ότι ο Λόγος του Θεού δεχόταν συχνά επίθεση, αλλά αυτό ασφαλώς δεν τον εξέπληττε. «Ο λόγος σου είναι αλήθεια», είπε προσευχόμενος στον Πατέρα του. (Ιωάννης 17:17) Ήξερε δε πολύ καλά ότι ο Σατανάς, «ο άρχοντας του κόσμου», είναι «ψεύτης και ο πατέρας του ψέματος». (Ιωάννης 8:44· 14:30) Όταν ο Ιησούς απέρριψε τους πειρασμούς του Σατανά, παρέθεσε από τις Γραφές τρεις φορές. Ο Σατανάς παρέθεσε ένα εδάφιο από τους Ψαλμούς, κάνοντας σκόπιμα εσφαλμένη εφαρμογή, και στην απάντησή του ο Ιησούς υπερασπίστηκε τον Λόγο του Θεού απέναντι σε αυτή την κακή χρήση.​—Ματθαίος 4:6, 7.

12-14. (α) Πώς έδειχναν οι θρησκευτικοί ηγέτες ασέβεια για τον Μωσαϊκό Νόμο; (β) Πώς υπερασπιζόταν ο Ιησούς τον Λόγο του Θεού;

¹² Ο Ιησούς υπερασπιζόταν συχνά τις Άγιες Γραφές όταν κάποιοι τις χρησιμοποιούσαν εσφαλμένα, τις παρερμήνευαν ή έδιναν κακή εικόνα για αυτές. Οι θρησκευτικοί ηγέτες της εποχής του παρουσίαζαν τον Λόγο του Θεού με μη ισορροπημένο τρόπο. Έδιναν πολλή έμφαση στην τήρηση των πιο μικρών λεπτομερειών του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά ελάχιστη έμφαση στην εφαρμογή των αρχών στις οποίες βασίζονταν οι νόμοι. Με αυτόν τον τρόπο, προωθούσαν μια επιφανειακή μορφή λατρείας, η οποία αφορούσε την εξωτερική εικόνα και όχι τα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα​—όπως είναι η δικαιοσύνη, το έλεος και η πιστότητα. (Ματθαίος 23:23) Πώς υπερασπιζόταν ο Ιησούς τον Νόμο του Θεού;

¹³ Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς χρησιμοποίησε επανειλημμένα τη φράση «ακούσατε ότι ειπώθηκε» για να εισαγάγει κάποια διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου. Συνέχιζε με τη φράση «αλλά εγώ σας λέω» και έπειτα εξηγούσε μια αρχή η οποία πήγαινε βαθύτερα από την επιφανειακή τήρηση του Νόμου. Μήπως αντέκρουε τον Νόμο; Όχι, τον υπερασπιζόταν. Για παράδειγμα, ο λαός γνώριζε καλά τον νόμο που έλεγε: «Δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο». Αλλά ο Ιησούς τούς είπε ότι το να μισεί κάποιος ένα άτομο παραβιάζει το πνεύμα εκείνου του νόμου. Παρόμοια, το να τρέφει κάποιος πάθος για ένα άτομο εκτός του γαμήλιου συντρόφου του παραβιάζει την αρχή στην οποία βασίζεται ο νόμος του Θεού κατά της μοιχείας.​—Ματθαίος 5:17, 18, 21, 22, 27-39.

¹⁴ Τελικά, ο Ιησούς είπε: «Ακούσατε ότι ειπώθηκε: “Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου και να μισείς τον εχθρό σου”. Ωστόσο, εγώ σας λέω: Να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για εκείνους που σας διώκουν». (Ματθαίος 5:43, 44) Προερχόταν η εντολή «να μισείς τον εχθρό σου» από τον Λόγο του Θεού; Όχι, αυτόν τον κανόνα τον δίδασκαν οι θρησκευτικοί ηγέτες από δική τους επινόηση. Αυτοί νέρωναν τον τέλειο Νόμο του Θεού με τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης. Ο Ιησούς υπερασπιζόταν άφοβα τον Λόγο του Θεού απέναντι στη βλαβερή επίδραση των ανθρώπινων παραδόσεων.​—Μάρκος 7:9-13.

15. Πώς υπερασπιζόταν ο Ιησούς τον Νόμο του Θεού όταν κάποιοι τον έκαναν να φαίνεται υπερβολικά αυστηρός, ακόμα και σκληρός;

¹⁵ Οι θρησκευτικοί ηγέτες επιτίθονταν επίσης στον Νόμο του Θεού κάνοντάς τον να φαίνεται υπερβολικά αυστηρός, ακόμα και σκληρός. Σε μια περίπτωση που οι μαθητές του Ιησού έκοβαν μερικά στάχυα περνώντας μέσα από ένα χωράφι, κάποιοι Φαρισαίοι ισχυρίστηκαν ότι οι μαθητές παραβίαζαν το Σάββατο. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα Βιβλικό παράδειγμα για να υπερασπιστεί τον Λόγο του Θεού απέναντι σε αυτή τη μη ισορροπημένη άποψη. Ανέφερε τη μοναδική περικοπή των Γραφών που κάνει λόγο για χρήση των ψωμιών της παρουσίασης έξω από το αγιαστήριο​—όταν τα έφαγαν ο Δαβίδ και οι πεινασμένοι άντρες του. Ο Ιησούς έδειξε σε εκείνους τους Φαρισαίους ότι τους είχε διαφύγει η ουσία του ελέους και της συμπόνιας του Ιεχωβά.​—Μάρκος 2:23-27.

16. Τι είχαν κάνει οι θρησκευτικοί ηγέτες στην εντολή του Μωυσή για το διαζύγιο, και πώς αντέδρασε ο Ιησούς;

¹⁶ Οι θρησκευτικοί ηγέτες επινόησαν επίσης νομικίστικα παραθυράκια για να μειώσουν την ισχύ του Νόμου του Θεού. Λόγου χάρη, ο Νόμος επέτρεπε σε έναν άντρα να διαζευχθεί τη σύζυγό του αν έβρισκε «κάτι απρεπές» σε αυτήν, προφανώς κάποιο σοβαρό πρόβλημα που ντρόπιαζε το σπιτικό. (Δευτερονόμιο 24:1) Ωστόσο, στις ημέρες του Ιησού, οι θρησκευτικοί ηγέτες χρησιμοποιούσαν αυτή την παραχώρηση ως δικαιολογία για να επιτρέπουν σε έναν άντρα να διαζευχθεί τη σύζυγό του για κάθε είδους λόγο​—ακόμα και επειδή του έκαψε το φαγητό!a Ο Ιησούς έδειξε ότι είχαν διαστρεβλώσει τρομερά τα θεόπνευστα λόγια του Μωυσή. Κατόπιν, αποκατέστησε τον αρχικό κανόνα του Ιεχωβά για τον γάμο, δηλαδή τη μονογαμία, δείχνοντας ότι η σεξουαλική ανηθικότητα είναι η μόνη αποδεκτή βάση για διαζύγιο.​—Ματθαίος 19:3-12.

17. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σήμερα να μιμούνται τον Ιησού υπερασπιζόμενοι τον Λόγο του Θεού;

¹⁷ Παρόμοια, οι ακόλουθοι του Χριστού σήμερα αισθάνονται ότι οφείλουν να υπερασπίζονται την Αγία Γραφή απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται. Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες υπονοούν ότι οι ηθικοί κανόνες του Λόγου του Θεού είναι απαρχαιωμένοι, ουσιαστικά επιτίθενται στη Γραφή. Η Γραφή δέχεται επίθεση και όταν οι θρησκείες διδάσκουν ψεύδη και τα παρουσιάζουν ως Βιβλικές διδασκαλίες. Το θεωρούμε προνόμιο να υπερασπιζόμαστε τον αγνό Λόγο της αλήθειας του Θεού​—δείχνοντας, για παράδειγμα, ότι ο Θεός δεν είναι μέρος μιας Τριάδας. (Δευτερονόμιο 4:39) Ταυτόχρονα, κάνουμε κάθε τέτοια υπεράσπιση ευγενικά, με γνήσια πραότητα και βαθύ σεβασμό.​—1 Πέτρου 3:15.

Εξηγούσε τον Λόγο του Θεού

18, 19. Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιησούς είχε θαυμαστή ικανότητα να εξηγεί τον Λόγο του Θεού;

¹⁸ Ο Ιησούς ζούσε στον ουρανό όταν γράφτηκαν οι Εβραϊκές Γραφές. Πόσο πρέπει να απόλαυσε την ευκαιρία που του δόθηκε να έρθει στη γη και να συμμετάσχει στην εξήγηση του Λόγου του Θεού! Σκεφτείτε, για παράδειγμα, εκείνη την αξιομνημόνευτη ημέρα μετά την ανάστασή του όταν συνάντησε δύο μαθητές του στον δρόμο προς το χωριό Εμμαούς. Προτού τον αναγνωρίσουν, του είπαν πόσο θλιμμένοι ήταν και σε τι σύγχυση βρίσκονταν εξαιτίας του θανάτου του αγαπημένου τους Κυρίου. Πώς ανταποκρίθηκε εκείνος; «Αρχίζοντας από τον Μωυσή και όλους τους Προφήτες, τους ερμήνευσε αυτά που αφορούσαν τον ίδιο σε όλες τις Γραφές». Πώς επηρεάστηκαν οι μαθητές; Αργότερα είπαν ο ένας στον άλλον: «Δεν καιγόταν η καρδιά μας μέσα μας καθώς μας μιλούσε στον δρόμο και μας άνοιγε πλήρως τις Γραφές;»​—Λουκάς 24:15-32.

¹⁹ Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Ιησούς συναντήθηκε με τους αποστόλους του και με άλλους. Προσέξτε τι έκανε για αυτούς: «Άνοιξε τη διάνοιά τους πλήρως για να συλλάβουν το νόημα των Γραφών». (Λουκάς 24:45) Αναμφίβολα, εκείνη η ευχάριστη περίσταση τους υπενθύμισε τις πάμπολλες φορές που ο Ιησούς είχε κάνει κάτι παρόμοιο για αυτούς​—και για όσους ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν. Συχνά ανέφερε πασίγνωστες Βιβλικές περικοπές και τις εξηγούσε με τέτοιον τρόπο ώστε κάτι υπέροχο άνθιζε στη διάνοια των ακροατών του​—μια νέα και βαθύτερη κατανόηση του Λόγου του Θεού.

20, 21. Πώς εξήγησε ο Ιησούς τα λόγια που είχε πει ο Ιεχωβά στον Μωυσή στην καιόμενη βάτο;

²⁰ Σε κάποια τέτοια περίπτωση, ο Ιησούς μιλούσε σε μια ομάδα Σαδδουκαίων. Αυτοί ήταν μια αίρεση του Ιουδαϊσμού που συνδεόταν με το Ιουδαϊκό ιερατείο, και δεν πίστευαν στην ανάσταση. Ο Ιησούς τούς είπε: «Όσον αφορά την ανάσταση των νεκρών, δεν διαβάσατε αυτό που σας ειπώθηκε από τον Θεό: “Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ”; Αυτός δεν είναι Θεός των νεκρών, αλλά των ζωντανών». (Ματθαίος 22:31, 32) Επρόκειτο για μια Βιβλική περικοπή την οποία εκείνοι γνώριζαν καλά και ήταν καταγραμμένη από έναν άνθρωπο που οι Σαδδουκαίοι σέβονταν πολύ​—τον Μωυσή. Διακρίνετε όμως τη βαρύτητα της εξήγησης του Ιησού;

²¹ Ο Μωυσής είχε μιλήσει με τον Ιεχωβά στην καιόμενη βάτο γύρω στο έτος 1514 Π.Κ.Χ. (Έξοδος 3:2, 6) Εκείνον τον καιρό, ο Αβραάμ ήταν ήδη νεκρός 329 χρόνια, ο Ισαάκ 224 και ο Ιακώβ 197. Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά είπε: «Εγώ είμαι» ο Θεός τους. Εκείνοι οι Σαδδουκαίοι γνώριζαν ότι ο Ιεχωβά δεν μοιάζει με ειδωλολατρικό θεό των νεκρών, που κυβερνάει κάποιον μυθικό κάτω κόσμο. Όχι, είναι Θεός «των ζωντανών», όπως είπε ο Ιησούς. Τι σημαίνει λογικά αυτό; Το συμπέρασμα του Ιησού ήταν δυναμικό: «Για αυτόν όλοι είναι ζωντανοί». (Λουκάς 20:38) Οι αγαπημένοι υπηρέτες του Ιεχωβά που έχουν πεθάνει είναι ασφαλείς στην απεριόριστη, ανεξίτηλη μνήμη του Θεού. Ο σκοπός που έχει ο Ιεχωβά να αναστήσει αυτούς τους ανθρώπους είναι τόσο βέβαιος ώστε μπορούν να αποκληθούν ζωντανοί. (Ρωμαίους 4:16, 17) Δεν είναι αυτή μια θαυμάσια εξήγηση του Λόγου του Θεού; Δεν είναι καθόλου περίεργο που “τα πλήθη έμειναν έκπληκτα”!​—Ματθαίος 22:33.

22, 23. (α) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού όταν εξηγούμε τον Λόγο του Θεού; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο;

²² Οι Χριστιανοί σήμερα έχουν το προνόμιο να μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο εξηγούσε ο Ιησούς τον Λόγο του Θεού. Ομολογουμένως, δεν έχουμε τέλεια διάνοια. Ωστόσο, μας δίνεται πολλές φορές η δυνατότητα να συζητήσουμε με άλλους ένα εδάφιο που ήδη γνωρίζουν και να τους εξηγήσουμε κάποιες πτυχές του τις οποίες μπορεί να μην είχαν σκεφτεί ποτέ. Για παράδειγμα, ίσως επαναλαμβάνουν σε όλη τους τη ζωή τις φράσεις «Αγιασθήτω το όνομά σου» και «Ελθέτω η βασιλεία σου» χωρίς να έχουν μάθει ποτέ ποιο είναι το όνομα του Θεού ή τι είναι η Βασιλεία του. (Ματθαίος 6:9, 10, Κείμενο) Τι θαυμάσια ευκαιρία έχουμε όταν κάποιος μας επιτρέπει να δώσουμε σαφείς, απλές εξηγήσεις τέτοιων Βιβλικών αληθειών!

²³ Προκειμένου να μιμούμαστε τον τρόπο με τον οποίο μετέδιδε την αλήθεια ο Ιησούς, χρειάζεται να παραθέτουμε από τον Λόγο του Θεού, να τον υπερασπιζόμαστε και να τον εξηγούμε. Ας εξετάσουμε στη συνέχεια μερικές αποτελεσματικές μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Ιησούς για να αγγίζει την καρδιά των ακροατών του με τις Βιβλικές αλήθειες.

1, 2. (α) Γιατί επέστρεψαν με άδεια χέρια οι υπηρέτες που στάλθηκαν να πιάσουν τον Ιησού; (β) Γιατί ήταν ο Ιησούς εξαιρετικός δάσκαλος;

ΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ είναι γεμάτοι θυμό. Ο Ιησούς βρίσκεται στον ναό και διδάσκει σχετικά με τον Πατέρα του. Το ακροατήριο είναι διχασμένο. Πολλοί πιστεύουν στον Ιησού, ενώ άλλοι θέλουν να συλληφθεί. Οι θρησκευτικοί ηγέτες, αδυνατώντας να συγκρατήσουν τον θυμό τους, στέλνουν υπηρέτες να πιάσουν τον Ιησού. Οι υπηρέτες όμως επιστρέφουν με άδεια χέρια. Οι πρωθιερείς και οι Φαρισαίοι απαιτούν μια εξήγηση: «Γιατί δεν τον φέρατε;» Οι υπηρέτες απαντούν: «Ποτέ δεν έχει μιλήσει έτσι άλλος άνθρωπος». Εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από τη διδασκαλία του Ιησού ώστε δεν τους πήγαινε η καρδιά να τον συλλάβουν.a​—Ιωάννης 7:45, 46.

² Εκείνοι οι υπηρέτες δεν ήταν οι μόνοι που εντυπωσιάστηκαν από τη διδασκαλία του Ιησού. Πάρα πολλοί άνθρωποι συγκεντρώνονταν απλώς και μόνο για να τον ακούσουν να διδάσκει. (Μάρκος 3:7, 9· 4:1· Λουκάς 5:1-3) Γιατί ήταν ο Ιησούς τόσο εξαιρετικός δάσκαλος; Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 8, αγαπούσε τις αλήθειες που μετέδιδε καθώς και τους ανθρώπους τους οποίους δίδασκε. Ήταν δε αριστοτέχνης όσον αφορά τις μεθόδους διδασκαλίας. Ας εξετάσουμε τρεις αποτελεσματικές μεθόδους που χρησιμοποιούσε και το πώς μπορούμε εμείς να τις μιμούμαστε.

Διδασκαλία με Απλότητα

3, 4. (α) Γιατί χρησιμοποιούσε ο Ιησούς απλή γλώσσα στη διδασκαλία του; (β) Πώς αποτελεί η Επί του Όρους Ομιλία παράδειγμα της απλότητας με την οποία δίδασκε ο Ιησούς;

³ Φαντάζεστε το εύρος του λεξιλογίου που θα μπορούσε να χρησιμοποιεί ο Ιησούς; Εντούτοις, όταν δίδασκε, ποτέ δεν μιλούσε με τέτοιον τρόπο ώστε να μην τον καταλαβαίνουν οι ακροατές του, πολλοί από τους οποίους ήταν «αμόρφωτοι και συνηθισμένοι». (Πράξεις 4:13) Έδειχνε περίσκεψη για τους περιορισμούς τους και ποτέ δεν τους κατέκλυζε με υπερβολικό όγκο πληροφοριών. (Ιωάννης 16:12) Τα λόγια του ήταν απλά, αλλά οι αλήθειες που μετέδιδαν αυτά ήταν πολύ βαθιές.

⁴ Πάρτε για παράδειγμα την Επί του Όρους Ομιλία, η οποία έχει καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 5:3–7:27. Ο Ιησούς έδωσε μέσω αυτής της ομιλίας συμβουλές οι οποίες φτάνουν σε βάθος, στην ουσία των ζητημάτων. Δεν υπάρχουν περίπλοκες ιδέες ή φράσεις. Στην πραγματικότητα, δύσκολα μπορεί να βρει κανείς έστω και μία λέξη την οποία δεν θα καταλάβαινε εύκολα ακόμα και ένα μικρό παιδί! Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο πως, όταν ο Ιησούς τελείωσε, τα πλήθη​—μέσα στα οποία πιθανώς υπήρχαν πολλοί αγρότες, βοσκοί και ψαράδες—​«είχαν μείνει έκπληκτα με τον τρόπο της διδασκαλίας του».​—Ματθαίος 7:28.

5. Δώστε παραδείγματα φράσεων που είπε ο Ιησούς οι οποίες ήταν απλές αλλά μεστές σε νόημα.

⁵ Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε συχνά στη διδασκαλία του απλές, σύντομες φράσεις και έλεγε λόγια μεστά σε νόημα. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τυπωμένα βιβλία, εκείνος χάραζε κατ’ αυτόν τον τρόπο ανεξίτηλα το άγγελμά του στη διάνοια και στην καρδιά των ακροατών του. Αναλογιστείτε μερικά παραδείγματα: «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε». «Δεν χρειάζονται γιατρό οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι». «Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδύναμη». «Αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». «Μεγαλύτερη ευτυχία νιώθει κάποιος όταν δίνει παρά όταν λαβαίνει».b (Ματθαίος 7:1· 9:12· 26:41· Μάρκος 12:17· Πράξεις 20:35) Σχεδόν 2.000 χρόνια αφότου ειπώθηκαν για πρώτη φορά, αυτά τα λόγια εξακολουθούν να είναι αλησμόνητα.

6, 7. (α) Για να διδάσκουμε με απλότητα, γιατί είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε απλή γλώσσα; (β) Πώς μπορούμε να μην κατακλύζουμε τους σπουδαστές της Γραφής με υπερβολικό όγκο πληροφοριών;

⁶ Πώς μπορούμε εμείς να διδάσκουμε με απλότητα; Μια σημαντική προϋπόθεση είναι να χρησιμοποιούμε απλή γλώσσα την οποία καταλαβαίνουν εύκολα οι περισσότεροι άνθρωποι. Οι βασικές αλήθειες του Λόγου του Θεού δεν είναι περίπλοκες. Ο Ιεχωβά έχει αποκαλύψει τους σκοπούς του σε άτομα που έχουν ειλικρινή και ταπεινή καρδιά. (1 Κορινθίους 1:26-28) Τα απλά, καλοδιαλεγμένα λόγια μπορούν να μεταδίδουν αποτελεσματικά τις αλήθειες του Λόγου του Θεού.

⁷ Για να διδάσκουμε με απλότητα, πρέπει να προσέχουμε ώστε να μην κατακλύζουμε τους σπουδαστές της Γραφής με υπερβολικό όγκο πληροφοριών. Γι’ αυτό, όταν διεξάγουμε μια Γραφική μελέτη, δεν χρειάζεται να εξηγούμε κάθε λεπτομέρεια. Ούτε είναι όμως απαραίτητο να συζητάμε βιαστικά την ύλη, λες και το σημαντικότερο είναι να καλύψουμε συγκεκριμένη ποσότητα ύλης. Το σοφό είναι να αφήνουμε τις ανάγκες και τις ικανότητες του σπουδαστή να καθορίζουν τον ρυθμό διεξαγωγής της μελέτης. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τον σπουδαστή να γίνει ακόλουθος του Χριστού και λάτρης του Ιεχωβά. Γι’ αυτόν τον σκοπό, πρέπει να αφιερώνουμε όσον χρόνο χρειάζεται προκειμένου να κατανοεί ο σπουδαστής σε λογικό βαθμό τα πράγματα που μαθαίνει. Μόνο τότε θα αγγίξει η Βιβλική αλήθεια την καρδιά του και θα τον υποκινήσει να εφαρμόζει όσα έχει μάθει.​—Ρωμαίους 12:2.

Χρήση Κατάλληλων Ερωτήσεων

8, 9. (α) Γιατί έκανε ερωτήσεις ο Ιησούς; (β) Πώς χρησιμοποίησε ο Ιησούς ερωτήσεις για να βοηθήσει τον Πέτρο να φτάσει στο σωστό συμπέρασμα ως προς το ζήτημα της πληρωμής του φόρου για τον ναό;

⁸ Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε ερωτήσεις με αξιοθαύμαστο τρόπο, ακόμα και όταν θα ήταν λιγότερο χρονοβόρο να πει απλώς στον ακροατή του το σημείο. Γιατί λοιπόν έκανε ερωτήσεις; Μερικές φορές, χρησιμοποιούσε διερευνητικές ερωτήσεις για να αποκαλύψει τα κίνητρα των εναντιουμένων του αποστομώνοντάς τους. (Ματθαίος 21:23-27· 22:41-46) Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, χρησιμοποιούσε ερωτήσεις για να κάνει τους μαθητές του να εκφράσουν αυτά που είχαν στη διάνοιά τους καθώς και για να διεγείρει και να εκπαιδεύσει τη σκέψη τους. Γι’ αυτό, έκανε ερωτήσεις όπως: «Τι νομίζετε;» και «Το πιστεύεις αυτό;» (Ματθαίος 18:12· Ιωάννης 11:26) Με τις ερωτήσεις του ο Ιησούς άγγιζε την καρδιά των μαθητών του και τη συγκινούσε. Ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα.

⁹ Σε μια περίπτωση, κάποιοι εισπράκτορες φόρων ρώτησαν τον Πέτρο αν ο Ιησούς πλήρωνε τον φόρο για τον ναό.c Ο Πέτρος απάντησε αμέσως: «Ναι». Αργότερα, ο Ιησούς τον βοήθησε να σκεφτεί λογικά: «Τι νομίζεις, Σίμων; Από ποιους λαβαίνουν οι βασιλιάδες της γης δασμούς ή κεφαλικό φόρο; Από τους γιους τους ή από τους ξένους;» Ο Πέτρος απάντησε: «Από τους ξένους». Ο Ιησούς είπε: «Άρα λοιπόν, οι γιοι απαλλάσσονται από τον φόρο». (Ματθαίος 17:24-27) Το σημείο που τόνιζαν οι ερωτήσεις ήταν αναμφίβολα ολοφάνερο για τον Πέτρο, διότι ήταν γνωστό ότι οι οικογένειες των βασιλιάδων απαλλάσσονταν από τους φόρους. Επομένως ο Ιησούς, ως ο μονογενής Γιος του ουράνιου Βασιλιά που λατρευόταν στον ναό, δεν ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει τον φόρο. Προσέξτε ότι, αντί να πει απλώς στον Πέτρο τη σωστή απάντηση, ο Ιησούς χρησιμοποίησε με διακριτικότητα ερωτήσεις για να τον βοηθήσει να φτάσει στο σωστό συμπέρασμα και να αντιληφθεί ίσως ότι ήταν ανάγκη να σκέφτεται πιο προσεκτικά προτού απαντήσει στο μέλλον.

10. Πώς μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματική χρήση ερωτήσεων όταν κηρύττουμε από σπίτι σε σπίτι;

¹⁰ Πώς μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματική χρήση ερωτήσεων στη διακονία μας; Όταν κηρύττουμε από σπίτι σε σπίτι, μπορούμε να χρησιμοποιούμε ερωτήσεις για να κεντρίζουμε το ενδιαφέρον, προλειαίνοντας ίσως το έδαφος για να μεταδώσουμε τα καλά νέα. Για παράδειγμα, αν έρθει στην πόρτα ένα ηλικιωμένο άτομο, θα μπορούσαμε να θέσουμε με σεβασμό το ερώτημα: «Πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος στη διάρκεια της ζωής σας;» Αφού αφήσουμε το άτομο να απαντήσει, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: «Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει ώστε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος;» (Ματθαίος 6:9, 10) Αν ανοίξει την πόρτα μια μητέρα με μικρά παιδιά, μπορούμε να ρωτήσουμε: «Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θα είναι ο κόσμος όταν μεγαλώσουν τα παιδιά σας;» (Ψαλμός 37:10, 11) Αν είμαστε παρατηρητικοί καθώς πλησιάζουμε ένα σπίτι, ίσως μπορέσουμε να επιλέξουμε κάποια ερώτηση που θα ταιριάζει στα ενδιαφέροντα του οικοδεσπότη.

11. Πώς μπορούμε να κάνουμε καλή χρήση ερωτήσεων όταν διεξάγουμε μια Γραφική μελέτη;

¹¹ Πώς μπορούμε να κάνουμε καλή χρήση ερωτήσεων όταν διεξάγουμε μια Γραφική μελέτη; Οι προσεκτικά επιλεγμένες ερωτήσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να ανασύρουμε τα αισθήματα που έχει ο σπουδαστής στην καρδιά του. (Παροιμίες 20:5) Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι μελετάμε το μάθημα 43, «Ποια Άποψη Πρέπει να Έχουν οι Χριστιανοί για το Αλκοόλ;», στο βιβλίο Ευτυχισμένη Ζωή για Πάντα!d Το συγκεκριμένο μάθημα ασχολείται με την άποψη του Θεού για το υπερβολικό ποτό και τη μέθη. Οι απαντήσεις του σπουδαστή ίσως δείχνουν ότι κατανοεί τι διδάσκει η Γραφή, αλλά συμφωνεί άραγε με αυτά που μαθαίνει; Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: «Σου φαίνεται λογική η άποψη του Θεού για αυτά τα ζητήματα;» Θα μπορούσαμε επίσης να ρωτήσουμε: «Πώς μπορείς να εφαρμόσεις αυτές τις πληροφορίες στη ζωή σου;» Να θυμάστε όμως ότι χρειάζεται να είμαστε διακριτικοί, προσδίδοντας αξιοπρέπεια στον σπουδαστή. Δεν θα θέλαμε ποτέ να κάνουμε ερωτήσεις που τον φέρνουν σε αμηχανία χωρίς λόγο.​—Παροιμίες 12:18.

Ισχυρά, Λογικά Επιχειρήματα

12-14. (α) Με ποιους τρόπους αξιοποιούσε ο Ιησούς την ικανότητα που είχε να χρησιμοποιεί λογικά επιχειρήματα; (β) Ποιο ισχυρό, λογικό επιχείρημα χρησιμοποίησε ο Ιησούς όταν οι Φαρισαίοι απέδωσαν τη δύναμή του στον Σατανά;

¹² Με την τέλεια διάνοια που διέθετε, ο Ιησούς ήταν αριστοτέχνης στο να λογικεύει τους άλλους. Μερικές φορές χρησιμοποιούσε ισχυρά, λογικά επιχειρήματα για να αντικρούει τις ψευδείς κατηγορίες των εναντιουμένων του. Σε πολλές περιπτώσεις, χρησιμοποίησε πειστική λογίκευση για να διδάξει στους ακολούθους του πολύτιμα μαθήματα. Ας εξετάσουμε μερικά παραδείγματα.

¹³ Όταν ο Ιησούς θεράπευσε έναν δαιμονισμένο που ήταν τυφλός και βουβός, οι Φαρισαίοι διατύπωσαν την κατηγορία: «Αυτός ο άνθρωπος δεν εκβάλλει τους δαίμονες παρά μόνο μέσω του Βεελζεβούλ [του Σατανά], του άρχοντα των δαιμόνων». Οι ίδιοι παραδέχτηκαν πως χρειαζόταν υπερανθρώπινη δύναμη για να εκβληθούν οι δαίμονες. Ωστόσο, απέδωσαν τη δύναμη του Ιησού στον Σατανά. Η κατηγορία τους δεν ήταν μόνο ψευδής αλλά και παράλογη. Ο Ιησούς εξέθεσε το εσφαλμένο σκεπτικό τους απαντώντας: «Κάθε βασίλειο που διχάζεται οδηγείται στην καταστροφή, και κάθε πόλη ή σπίτι που διχάζεται δεν θα σταθεί. Παρόμοια, αν ο Σατανάς εκβάλλει τον Σατανά, έχει διχαστεί· πώς λοιπόν θα σταθεί το βασίλειό του;» (Ματθαίος 12:22-26) Ο Ιησούς έλεγε στην ουσία: «Αν εγώ ήμουν όργανο του Σατανά και αναιρούσα αυτά που έκανε ο Σατανάς, τότε ο Σατανάς θα ενεργούσε ενάντια στα ίδια του τα συμφέροντα και θα έπεφτε σύντομα». Πώς θα μπορούσαν αυτοί να αντικρούσουν ένα τόσο πειστικό, λογικό επιχείρημα;

¹⁴ Ο Ιησούς δεν είχε τελειώσει ακόμα την επιχειρηματολογία του. Γνωρίζοντας ότι μερικοί από τους μαθητές των ίδιων των Φαρισαίων είχαν εκβάλει δαίμονες, έκανε μια απλή αλλά δυναμική ερώτηση: «Αν εγώ εκβάλλω τους δαίμονες μέσω του Βεελζεβούλ, τότε οι γιοι σας [ή αλλιώς οι μαθητές σας] μέσω τίνος τους εκβάλλουν;» (Ματθαίος 12:27) Το επιχείρημα του Ιησού στην ουσία ήταν: «Αν εγώ εκβάλλω δαίμονες με τη δύναμη του Σατανά, τότε οι δικοί σας μαθητές πρέπει να χρησιμοποιούν την ίδια δύναμη». Τι μπορούσαν να πουν οι Φαρισαίοι; Ποτέ δεν θα παραδέχονταν ότι οι μαθητές τους ενεργούσαν με τη δύναμη του Σατανά. Έτσι λοιπόν, ο Ιησούς οδήγησε την εσφαλμένη τους λογίκευση σε ένα συμπέρασμα πολύ δυσάρεστο για αυτούς. Δεν είναι εντυπωσιακό και μόνο το να διαβάζουμε πώς ανέπτυσσε ο Ιησούς τα λογικά του επιχειρήματα; Φανταστείτε όμως τα πλήθη που άκουγαν τον Ιησού από πρώτο χέρι, καθώς η παρουσία του και ο τόνος της φωνής του αναμφίβολα αύξαναν τη βαρύτητα των λόγων του.

15-17. Αφηγηθείτε ένα παράδειγμα που δείχνει πώς ο Ιησούς χρησιμοποιούσε τη λογίκευση του «πόσο μάλλον» ή «πόσο περισσότερο» για να διδάσκει συγκινητικές αλήθειες σχετικά με τον Πατέρα του.

¹⁵ Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε επίσης λογικά, πειστικά επιχειρήματα για να διδάσκει θετικές, συγκινητικές αλήθειες σχετικά με τον Πατέρα του. Πολλές φορές το έκανε αυτό χρησιμοποιώντας τη λογίκευση του «πόσο μάλλον» ή «πόσο περισσότερο», ώστε να πείσει τους ακροατές του για μια βαθιά αλήθεια ξεκινώντας από μια άλλη, απλούστερη, την οποία ήδη αποδέχονταν.e Αυτό το είδος λογίκευσης, που βασίζεται στην αντίθεση, μπορεί να κάνει βαθιά εντύπωση. Ας εξετάσουμε δύο μόνο παραδείγματα.

¹⁶ Ανταποκρινόμενος στο αίτημα των μαθητών του να τους διδάξει πώς να προσεύχονται, ο Ιησούς περιέγραψε την προθυμία που δείχνουν οι ατελείς ανθρώπινοι γονείς “να δίνουν καλά δώρα” στα παιδιά τους. Κατόπιν συμπέρανε: «Αν εσείς, μολονότι είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλά δώρα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον θα δώσει ο Πατέρας που είναι στον ουρανό άγιο πνεύμα σε όσους του το ζητούν!» (Λουκάς 11:1-13) Το σημείο που τόνιζε ο Ιησούς βασίζεται στην αντίθεση. Αν οι αμαρτωλοί ανθρώπινοι γονείς φροντίζουν για τις ανάγκες των παιδιών τους, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας μας, ο οποίος είναι τέλειος και δίκαιος από κάθε άποψη, θα χορηγεί άγιο πνεύμα στους όσιους λάτρεις του που τον πλησιάζουν ταπεινά μέσω προσευχής!

¹⁷ Ο Ιησούς χρησιμοποίησε παρόμοια λογίκευση όταν έδωσε σοφές συμβουλές όσον αφορά την αντιμετώπιση της ανησυχίας, λέγοντας: «Τα κοράκια . . . δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν· δεν έχουν κελάρι ούτε αποθήκη· και όμως ο Θεός τα τρέφει. Δεν αξίζετε εσείς πολύ περισσότερο από τα πουλιά; Σκεφτείτε πώς μεγαλώνουν τα κρίνα: Δεν μοχθούν ούτε κλώθουν . . . Αν λοιπόν ο Θεός ντύνει έτσι τη βλάστηση στον αγρό, η οποία σήμερα υπάρχει και αύριο τη ρίχνουν στη φωτιά, πόσο μάλλον θα ντύσει εσάς, ολιγόπιστοι!» (Λουκάς 12:24, 27, 28) Αν ο Ιεχωβά φροντίζει για τα πουλιά και τα λουλούδια, πόσο περισσότερο θα φροντίζει για τους ανθρώπους που τον αγαπούν και τον λατρεύουν! Με τέτοια λογίκευση, ο Ιησούς αναμφίβολα άγγιξε την καρδιά των ακροατών του.

18, 19. Πώς μπορούμε να συζητήσουμε λογικά με κάποιον που λέει ότι δεν πιστεύει σε έναν Θεό τον οποίο δεν βλέπει;

¹⁸ Στη διακονία μας, θέλουμε να χρησιμοποιούμε ορθή λογική για να αντικρούουμε εσφαλμένες πεποιθήσεις. Θέλουμε επίσης να χρησιμοποιούμε πειστικά επιχειρήματα για να διδάσκουμε θετικές αλήθειες σχετικά με τον Ιεχωβά. (Πράξεις 19:8· 28:23, 24) Μήπως πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε εξεζητημένη επιχειρηματολογία; Κάθε άλλο. Το δίδαγμα που παίρνουμε από τον Ιησού είναι ότι τα λογικά επιχειρήματα που παρουσιάζονται με απλό τρόπο είναι πολύ αποτελεσματικά.

¹⁹ Λόγου χάρη, πώς μπορούμε να απαντήσουμε αν κάποιος πει ότι δεν πιστεύει σε έναν Θεό τον οποίο δεν βλέπει; Θα μπορούσαμε να κάνουμε λογικούς συλλογισμούς γύρω από τον φυσικό νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος. Όταν παρατηρούμε ένα αποτέλεσμα, αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να υπάρχει και κάποια αιτία. Θα μπορούσαμε να πούμε: «Αν ήσασταν σε μια απομακρυσμένη περιοχή και βρίσκατε ένα καλοχτισμένο σπίτι γεμάτο τρόφιμα (αποτέλεσμα), δεν θα παραδεχόσασταν εύκολα ότι κάποιος (αιτία) ήταν υπεύθυνος; Έτσι λοιπόν, όταν βλέπουμε και εμείς το σχέδιο που είναι ολοφάνερο στη φύση καθώς και την αφθονία τροφίμων στα “ντουλάπια” της γης (αποτέλεσμα), δεν είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι Κάποιος (Αιτία) είναι υπεύθυνος; Η ίδια η Αγία Γραφή κάνει αυτόν τον συλλογισμό: “Κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός”». (Εβραίους 3:4) Βέβαια, άσχετα με το πόσο ορθοί είναι οι συλλογισμοί μας, δεν θα πειστούν όλοι.​—2 Θεσσαλονικείς 3:2.

20, 21. (α) Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη λογίκευση του «πόσο μάλλον» ή «πόσο περισσότερο» για να δίνουμε έμφαση στις ιδιότητες και στις οδούς του Ιεχωβά; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο;

²⁰ Στη διδασκαλία μας, είτε πρόκειται για τη διακονία αγρού είτε για την εκκλησία, μπορούμε και εμείς να χρησιμοποιούμε τη λογίκευση του «πόσο μάλλον» ή «πόσο περισσότερο» για να δίνουμε έμφαση στις ιδιότητες και στις οδούς του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάρη, για να δείξουμε ότι η δοξασία των αιώνιων βασάνων στην πύρινη κόλαση ουσιαστικά ατιμάζει τον Ιεχωβά, θα μπορούσαμε να πούμε: «Ποιος στοργικός πατέρας θα τιμωρούσε το παιδί του κρατώντας το χέρι του στη φωτιά; Πόσο περισσότερο αποκρουστική θα ήταν αυτή καθαυτή η ιδέα της πύρινης κόλασης στον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας!» (Ιερεμίας 7:31) Για να διαβεβαιώσουμε έναν καταθλιμμένο ομόπιστό μας ότι ο Ιεχωβά τον αγαπάει, θα μπορούσαμε να πούμε: «Αν ο Ιεχωβά θεωρεί ακόμα και ένα σπουργιτάκι πολύτιμο, πόσο περισσότερο πρέπει να φροντίζει και να αγαπάει καθέναν από τους επίγειους λάτρεις του, και εσένα προσωπικά!» (Ματθαίος 10:29-31) Τέτοια λογικά επιχειρήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να αγγίξουμε τις καρδιές των άλλων.

²¹ Έχοντας εξετάσει τρεις μόνο από τις μεθόδους διδασκαλίας που χρησιμοποιούσε ο Ιησούς, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι εκείνοι οι υπηρέτες που δεν τον συνέλαβαν δεν υπερέβαλλαν όταν είπαν: «Ποτέ δεν έχει μιλήσει έτσι άλλος άνθρωπος». Στο επόμενο κεφάλαιο, θα εξετάσουμε τη μέθοδο διδασκαλίας για την οποία ο Ιησούς είναι ίσως πιο γνωστός​—τη χρήση παραβολών.

1-3. (α) Ποιο σπάνιο προνόμιο έχουν οι μαθητές που ταξιδεύουν με τον Ιησού, και πώς τους διευκολύνει εκείνος να θυμούνται όσα διδάσκει; (β) Γιατί είναι εύκολο να θυμάται κανείς τα αποτελεσματικά παραδείγματα;

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ που ταξιδεύουν με τον Ιησού έχουν ένα σπάνιο προνόμιο. Μαθαίνουν απευθείας από τον Μεγάλο Δάσκαλο. Ακούν τη φωνή του καθώς τους αποκαλύπτει το νόημα του Λόγου του Θεού και τους διδάσκει συγκινητικές αλήθειες. Προς το παρόν, πρέπει να κρατήσουν τα πολύτιμα λόγια του στη διάνοια και στην καρδιά τους, διότι δεν είναι ακόμα ο καιρός να διατηρηθούν αυτά τα λόγια σε γραπτή μορφή.a Ωστόσο, ο Ιησούς τούς διευκολύνει να θυμούνται αυτά που διδάσκει. Πώς; Με τον τρόπο της διδασκαλίας του, ιδιαίτερα με την αριστοτεχνική χρήση παραβολών.

² Πράγματι, τα αποτελεσματικά παραδείγματα δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ένας συγγραφέας ανέφερε ότι τα παραδείγματα «μετατρέπουν τα αφτιά σε μάτια» και ότι «ελευθερώνουν το μυαλό των ακροατών ώστε να σκέφτεται με εικόνες». Εφόσον πολλές φορές σκεφτόμαστε καλύτερα σχηματίζοντας νοερές εικόνες, τα παραδείγματα μπορούν να μας βοηθούν να αντιλαμβανόμαστε ευκολότερα ακόμα και αφηρημένες έννοιες. Τα παραδείγματα μπορούν να ζωντανέψουν τις λέξεις, διδάσκοντάς μας μαθήματα που εντυπώνονται στη μνήμη μας.

³ Κανένας δάσκαλος στη γη δεν ήταν ποτέ πιο επιδέξιος στη χρήση παραδειγμάτων και παραβολών από ό,τι ο Ιησούς Χριστός. Μέχρι σήμερα, οι παραβολές του επανέρχονται εύκολα στη μνήμη. Γιατί βασιζόταν ο Ιησούς τόσο πολύ σε αυτή τη μέθοδο διδασκαλίας; Τι έκανε τις παραβολές του τόσο αποτελεσματικές; Πώς μπορούμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε αυτή τη μέθοδο διδασκαλίας;

Γιατί Δίδασκε ο Ιησούς με Παραβολές

4, 5. Γιατί χρησιμοποιούσε ο Ιησούς παραβολές;

⁴ Η Γραφή αναφέρει δύο σημαντικούς λόγους για τους οποίους ο Ιησούς χρησιμοποιούσε παραβολές. Πρώτον, ενεργώντας έτσι εκπλήρωνε προφητεία. Στα εδάφια Ματθαίος 13:34, 35 διαβάζουμε: «Ο Ιησούς [μιλούσε] στα πλήθη με παραβολές. Και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε, για να εκπληρωθεί αυτό που είχε ειπωθεί μέσω του προφήτη: “Θα ανοίξω το στόμα μου με παραβολές”». Ο προφήτης τον οποίο ανέφερε ο Ματθαίος ήταν ο συγγραφέας του εδαφίου Ψαλμός 78:2. Εκείνος ο ψαλμωδός έγραψε υπό την έμπνευση του πνεύματος του Θεού αιώνες προτού γεννηθεί ο Ιησούς. Αναλογιστείτε τι σημαίνει αυτό. Εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα, ο Ιεχωβά είχε αποφασίσει πως ο Μεσσίας θα δίδασκε με παραβολές. Ασφαλώς λοιπόν ο Ιεχωβά πρέπει να θεωρεί πολύτιμη αυτή τη μέθοδο διδασκαλίας.

⁵ Δεύτερον, ο Ιησούς εξήγησε ότι χρησιμοποιούσε παραβολές για να διαχωρίσει εκείνους των οποίων η καρδιά είχε «γίνει μη δεκτική». (Ματθαίος 13:10-15· Ησαΐας 6:9, 10) Τι το ιδιαίτερο είχαν οι παραβολές του το οποίο εξέθετε τα κίνητρα των ανθρώπων; Σε μερικές περιπτώσεις, ανέμενε από τους ακροατές του να ρωτήσουν για να μάθουν την εξήγηση προκειμένου να συλλάβουν το πλήρες νόημα των λόγων του. Τα ταπεινά άτομα ήταν πρόθυμα να ρωτήσουν, ενώ τα υπερήφανα ή αδιάφορα άτομα δεν ήταν. (Ματθαίος 13:36· Μάρκος 4:34) Επομένως, οι παραβολές του Ιησού αποκάλυπταν την αλήθεια σε όσους είχαν καρδιά που πεινούσε για αυτήν, και συγχρόνως έκρυβαν την αλήθεια από εκείνους που είχαν υπερήφανη καρδιά.

6. Ποιους ωφέλιμους σκοπούς εξυπηρετούσαν οι παραβολές του Ιησού;

⁶ Οι παραβολές του Ιησού εξυπηρετούσαν και αρκετούς άλλους ωφέλιμους σκοπούς. Διήγειραν το ενδιαφέρον και υποκινούσαν τους ανθρώπους να ακούσουν. Δημιουργούσαν ευκολονόητες νοερές εικόνες. Όπως αναφέρθηκε στην αρχή του κεφαλαίου, οι παραβολές του Ιησού βοηθούσαν τους ακροατές του να θυμούνται τα λόγια του. Η Επί του Όρους Ομιλία, όπως είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ματθαίος 5:3–7:27, αποτελεί εξέχον παράδειγμα της εκτεταμένης χρήσης λεκτικών εικόνων από μέρους του Ιησού. Σύμφωνα με μια καταμέτρηση, αυτή η ομιλία περιέχει 50 και πλέον σχήματα λόγου. Για να αντιληφθείτε τι σημαίνει αυτό, θυμηθείτε ότι αυτή η ομιλία μπορεί να διαβαστεί μεγαλόφωνα μέσα σε 20 περίπου λεπτά. Με αυτόν τον ρυθμό, ακούγεται κατά μέσο όρο ένα σχήμα λόγου σχεδόν κάθε 20 δευτερόλεπτα! Είναι σαφές ότι ο Ιησούς γνώριζε την αξία τού να δημιουργεί μια εικόνα χρησιμοποιώντας λέξεις!

7. Γιατί πρέπει να μιμούμαστε τον Ιησού ως προς τη χρήση παραβολών;

⁷ Ως ακόλουθοι του Χριστού, θέλουμε να μιμούμαστε τον δικό του τρόπο διδασκαλίας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης παραβολών. Σαν τα καρυκεύματα που κάνουν ένα γεύμα πιο εύγευστο, τα αποτελεσματικά παραδείγματα μπορούν να κάνουν τη διδασκαλία μας πιο ελκυστική για τους άλλους. Οι προσεκτικά μελετημένες λεκτικές εικόνες μπορούν επίσης να διευκολύνουν την κατανόηση σημαντικών αληθειών. Ας εξετάσουμε τώρα πιο προσεκτικά μερικούς παράγοντες που έκαναν τις παραβολές του Ιησού τόσο αποτελεσματικές. Αυτό θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να κάνουμε καλή χρήση αυτής της πολύτιμης μεθόδου διδασκαλίας.

Χρήση Απλών Συγκρίσεων

8, 9. Πώς χρησιμοποιούσε ο Ιησούς απλές συγκρίσεις, και τι έκανε τις συγκρίσεις του τόσο αποτελεσματικές;

⁸ Στη διδασκαλία του, ο Ιησούς χρησιμοποιούσε συχνά απλές συγκρίσεις, για τις οποίες απαιτούνταν λίγα μόνο λόγια. Ωστόσο, τα απλά λόγια δημιουργούσαν ζωντανές νοερές εικόνες και δίδασκαν με σαφήνεια σημαντικές πνευματικές αλήθειες. Για παράδειγμα, όταν παρότρυνε τους μαθητές του να μην ανησυχούν για τις καθημερινές ανάγκες, έστρεψε την προσοχή στα «πουλιά του ουρανού» και στα «κρίνα του αγρού». Τα πουλιά δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν, και τα κρίνα δεν κλώθουν ούτε υφαίνουν. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός τα φροντίζει. Το δίδαγμα είναι ευδιάκριτο​—αν δηλαδή ο Θεός φροντίζει τα πουλιά και τα λουλούδια, ασφαλώς θα μεριμνά και για τους ανθρώπους που “εξακολουθούν να επιζητούν πρώτα τη Βασιλεία”.​—Ματθαίος 6:26, 28-33.

⁹ Επίσης, ο Ιησούς χρησιμοποιούσε αφειδώς μεταφορές, οι οποίες είναι ακόμα πιο δυναμικές συγκρίσεις. Η μεταφορά αναφέρεται σε ένα πράγμα σαν να ταυτίζεται αυτό με κάποιο άλλο. Και πάλι, ο Ιησούς φρόντιζε να είναι οι συγκρίσεις απλές. Σε μια περίπτωση, είπε στους μαθητές του: «Εσείς είστε το φως του κόσμου». Οι μαθητές ήταν βέβαιο ότι θα κατανοούσαν το νόημα της μεταφοράς, ότι δηλαδή μέσω των λόγων και των πράξεών τους μπορούσαν να αφήνουν το φως της πνευματικής αλήθειας να λάμπει και να βοηθούν άλλους να δώσουν δόξα στον Θεό. (Ματθαίος 5:14-16) Προσέξτε μερικές άλλες μεταφορές που χρησιμοποίησε ο Ιησούς: «Εσείς είστε το αλάτι της γης» και «Εγώ είμαι το κλήμα και εσείς είστε τα κλαδιά». (Ματθαίος 5:13· Ιωάννης 15:5) Αυτού του είδους τα σχήματα λόγου έχουν δύναμη μολονότι είναι απλά.

10. Ποιες είναι μερικές περιπτώσεις που δείχνουν πώς μπορείτε να χρησιμοποιείτε παραδείγματα στη διδασκαλία σας;

¹⁰ Πώς μπορείτε εσείς να χρησιμοποιείτε παραδείγματα στη διδασκαλία σας; Δεν χρειάζεται να επινοείτε μεγάλες, περίπλοκες ιστορίες. Απλώς προσπαθήστε να σκεφτείτε ευκολονόητες συγκρίσεις. Ας υποθέσουμε ότι συζητάτε για το θέμα της ανάστασης και θέλετε να δείξετε με παράδειγμα ότι για τον Ιεχωβά δεν είναι δύσκολο να αναστήσει τους νεκρούς. Ποια σύγκριση έρχεται στον νου; Η Γραφή παρομοιάζει τον θάνατο με ύπνο. Θα μπορούσατε να πείτε: «Ο Θεός μπορεί να αναστήσει τους νεκρούς τόσο εύκολα όσο εμείς μπορούμε να ξυπνήσουμε κάποιον που κοιμάται». (Ιωάννης 11:11-14) Υποθέστε ότι θέλετε να δείξετε με παράδειγμα πως τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και στοργή για να ευημερούν. Ποιο παράδειγμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε; Η Γραφή χρησιμοποιεί την εξής σύγκριση: Τα παιδιά είναι «σαν βλαστάρια ελαιόδεντρου». (Ψαλμός 128:3) Θα μπορούσατε να πείτε: «Η αγάπη και η στοργή είναι για το παιδί ό,τι είναι ο ήλιος και το νερό για το δέντρο». Όσο πιο απλή είναι η σύγκριση, τόσο πιο εύκολο θα είναι για τους ακροατές σας να συλλάβουν το νόημα.

Παρμένες από την Καθημερινή Ζωή

11. Δώστε παραδείγματα του πώς οι παραβολές του Ιησού απηχούσαν αυτά που είχε αναμφίβολα παρατηρήσει καθώς μεγάλωνε στη Γαλιλαία.

¹¹ Ο Ιησούς ήταν αριστοτέχνης στη χρήση παραβολών που σχετίζονταν με τη ζωή των ανθρώπων. Πολλές παραβολές του αναφέρονταν σε καθημερινές καταστάσεις τις οποίες πιθανότατα είχε παρατηρήσει καθώς μεγάλωνε στη Γαλιλαία. Σκεφτείτε για λίγο τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Πόσο συχνά θα έβλεπε τη μητέρα του να φτιάχνει αλεύρι αλέθοντας σιτηρά, να βάζει προζύμι στο ζυμάρι, να ανάβει το λυχνάρι ή να σκουπίζει το σπίτι; (Ματθαίος 13:33· 24:41· Λουκάς 15:8) Πόσες φορές θα είχε παρακολουθήσει τους ψαράδες να ρίχνουν τα δίχτυα τους στη Θάλασσα της Γαλιλαίας; (Ματθαίος 13:47) Πόσο συχνά θα έβλεπε τα παιδιά να παίζουν στην αγορά; (Ματθαίος 11:16) Ο Ιησούς αναμφίβολα έβλεπε και άλλα συνηθισμένα πράγματα που αναφέρονται στις πολλές παραβολές του​—σπόρους που σπέρνονταν, χαρωπά γαμήλια συμπόσια και αγρούς με σιτάρι όπου τα στάχυα ωρίμαζαν κάτω από τον ήλιο.​—Ματθαίος 13:3-8· 25:1-12· Μάρκος 4:26-29.

12, 13. Γιατί είναι σημαντικό το ότι ο Ιησούς αναφέρθηκε στον δρόμο ο οποίος πήγαινε «από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ» για να τονίσει το σημείο που ήθελε στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη;

¹² Στις παραβολές του, ο Ιησούς ανέφερε λεπτομέρειες με τις οποίες ήταν καλά εξοικειωμένοι οι ακροατές του. Για παράδειγμα, άρχισε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη λέγοντας: «Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε θύμα ληστών οι οποίοι τον γύμνωσαν, τον χτύπησαν και έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο». (Λουκάς 10:30) Είναι σημαντικό το ότι ο Ιησούς αναφέρθηκε στον δρόμο που πήγαινε «από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ» για να τονίσει το σημείο που ήθελε. Όταν αφηγήθηκε αυτή την παραβολή, βρισκόταν στην Ιουδαία, αρκετά κοντά στην Ιερουσαλήμ, και επομένως οι ακροατές του αναμφίβολα γνώριζαν τον εν λόγω δρόμο. Ήταν γνωστό ότι επρόκειτο για επικίνδυνο δρόμο, ιδίως για κάποιον που ταξίδευε μόνος. Ήταν γεμάτος στροφές και διέσχιζε απομονωμένες περιοχές στις οποίες υπήρχαν πολλά σημεία όπου μπορούσαν να παραμονεύουν ληστές.

¹³ Ο Ιησούς περιέλαβε και άλλες οικείες λεπτομέρειες σχετικά με τον δρόμο που πήγαινε «από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ». Σύμφωνα με την παραβολή, πρώτα ένας ιερέας και κατόπιν κάποιος Λευίτης ταξίδευαν και αυτοί σε εκείνον τον δρόμο​—αν και κανείς τους δεν σταμάτησε για να βοηθήσει το θύμα. (Λουκάς 10:31, 32) Οι ιερείς υπηρετούσαν στον ναό της Ιερουσαλήμ και οι Λευίτες τούς βοηθούσαν. Πολλοί ιερείς και Λευίτες κατοικούσαν στην Ιεριχώ όταν δεν εργάζονταν στον ναό, διότι η Ιεριχώ απείχε μόνο 23 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ. Ως εκ τούτου, ήταν πιθανό να τους δει κάποιος σε εκείνον τον δρόμο. Προσέξτε επίσης ότι ο Ιησούς είπε πως ο ταξιδιώτης «κατέβαινε»​—δεν ανέβαινε—​στον δρόμο «από την Ιερουσαλήμ». Αυτό ήταν κατανοητό στους ακροατές του. Η Ιερουσαλήμ βρισκόταν σε μεγαλύτερο υψόμετρο από την Ιεριχώ. Άρα λοιπόν, όταν κάποιος ταξίδευε «από την Ιερουσαλήμ», όντως θα «κατέβαινε».b Ο Ιησούς είχε σαφώς κατά νου τους ακροατές του.

14. Όταν χρησιμοποιούμε παραδείγματα, πώς μπορούμε να έχουμε κατά νου το ακροατήριό μας;

¹⁴ Όταν χρησιμοποιούμε παραδείγματα, και εμείς επίσης χρειάζεται να έχουμε κατά νου το ακροατήριό μας. Ποια είναι μερικά πράγματα όσον αφορά τους ακροατές μας που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την επιλογή των παραδειγμάτων μας; Παράγοντες όπως η ηλικία, το πολιτισμικό ή το οικογενειακό υπόβαθρο και το επάγγελμα ίσως να παίξουν κάποιον ρόλο. Λόγου χάρη, ένα παράδειγμα που αναφέρει λεπτομέρειες από γεωργικές δραστηριότητες ίσως θα γίνει ευκολότερα κατανοητό σε μια αγροτική περιοχή από ό,τι σε μια μεγαλούπολη. Η καθημερινή ζωή και οι δραστηριότητες των ακροατών μας​—τα παιδιά τους, το σπίτι τους, τα χόμπι τους, η τροφή τους—​μπορούν επίσης να αποτελέσουν βάση για κατάλληλα παραδείγματα.

Παρμένες από τη Δημιουργία

15. Γιατί δεν είναι άξιο απορίας το ότι ο Ιησούς ήταν βαθιά εξοικειωμένος με τη δημιουργία;

¹⁵ Πολλές παραβολές του Ιησού αποκαλύπτουν τη γνώση του για τον φυσικό κόσμο, όπως τα φυτά, τα ζώα και τα στοιχεία της φύσης. (Ματθαίος 16:2, 3· Λουκάς 12:24, 27) Από πού είχε αποκτήσει αυτή τη γνώση; Καθώς μεγάλωνε στη Γαλιλαία, θα είχε αναμφίβολα πολλές ευκαιρίες να παρατηρεί τη δημιουργία. Μεγαλύτερη σημασία όμως έχει το ότι ο Ιησούς είναι «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας», και ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε ως τον “δεξιοτέχνη εργάτη” όταν δημιούργησε τα πάντα. (Κολοσσαείς 1:15, 16· Παροιμίες 8:30, 31) Είναι άραγε άξιο απορίας το ότι ο Ιησούς ήταν βαθιά εξοικειωμένος με τη δημιουργία; Ας δούμε πώς χρησιμοποιούσε επιδέξια αυτή τη γνώση.

16, 17. (α) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν καλά εξοικειωμένος με τις ιδιότητες των προβάτων; (β) Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι τα πρόβατα πράγματι ακούν τη φωνή του βοσκού τους;

¹⁶ Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς είπε πως ο ίδιος είναι «ο καλός ποιμένας» και οι ακόλουθοί του είναι «τα πρόβατα». Τα λόγια του Ιησού δείχνουν ότι ήταν πολύ εξοικειωμένος με τις ιδιότητες των προβάτων. Γνώριζε ότι υπήρχε ένας μοναδικός δεσμός ανάμεσα στους βοσκούς και στα πρόβατά τους. Είχε προσέξει ότι αυτά τα πειθήνια πλάσματα αφήνονταν στην καθοδήγηση του βοσκού τους και τον ακολουθούσαν πιστά. Γιατί ακολουθούν τα πρόβατα τον βοσκό τους; «Επειδή γνωρίζουν τη φωνή του», είπε ο Ιησούς. (Ιωάννης 10:2-4, 11) Γνωρίζουν πράγματι τα πρόβατα τη φωνή του βοσκού τους;

¹⁷ Από προσωπική παρατήρηση, ο Τζορτζ Α. Σμιθ έγραψε στο βιβλίο του Η Ιστορική Γεωγραφία των Αγίων Τόπων (The Historical Geography of the Holy Land): «Μερικές φορές απολαμβάναμε τη μεσημεριανή μας ανάπαυση κοντά σε κάποιο από εκείνα τα πηγάδια της Ιουδαίας, στα οποία κατέβαιναν τρεις ή τέσσερις ποιμένες με τα ποίμνιά τους. Τα ποίμνια αναμειγνύονταν μεταξύ τους, και εμείς αναρωτιόμασταν πώς θα ξεχώριζε κατόπιν ο κάθε βοσκός το δικό του. Όταν όμως τελείωνε το πότισμα και το παιχνίδι, οι βοσκοί ανέβαιναν ο ένας μετά τον άλλον σε διαφορετικές πλευρές της κοιλάδας και ο καθένας χρησιμοποιούσε το δικό του χαρακτηριστικό κάλεσμα. Τότε τα πρόβατα του καθενός αποχωρίζονταν από το πλήθος και κατευθύνονταν στον δικό τους ποιμένα, έτσι ώστε τα ποίμνια έφευγαν το ίδιο εύτακτα όπως είχαν έρθει». Ο Ιησούς σίγουρα δεν θα είχε βρει καλύτερο παράδειγμα για να δείξει παραστατικά ότι αν εμείς αναγνωρίζουμε τις διδασκαλίες του και υπακούμε σε αυτές και αν ακολουθούμε την ηγεσία του, θα είμαστε υπό τη φροντίδα του “καλού ποιμένα”.

18. Πού μπορούμε να βρούμε πληροφορίες για τα δημιουργήματα του Ιεχωβά;

¹⁸ Πώς μπορούμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε παραδείγματα παρμένα από τη δημιουργία; Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός ζώου μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για απλές αλλά αποτελεσματικές συγκρίσεις. Πού μπορούμε να βρούμε πληροφορίες για τα δημιουργήματα του Ιεχωβά; Η Γραφή αποτελεί πλούσια πηγή γνώσης για πολλά και διάφορα ζώα, και μερικές φορές χρησιμοποιεί τα γνωρίσματά τους με παραβολικό τρόπο. Η Γραφή αναφέρεται στο να είναι κάποιος ταχύς σαν γαζέλα ή λεοπάρδαλη, προσεκτικός σαν φίδι και αθώος σαν περιστέρι.c (1 Χρονικών 12:8· Αββακούμ 1:8· Ματθαίος 10:16) Άλλες πολύτιμες πηγές πληροφοριών είναι τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα!, καθώς και τα άρθρα και τα βίντεο από τη σειρά «Προϊόν Σχεδιασμού;» στον ιστότοπο jw.org. Μπορείτε να μάθετε πολλά παρατηρώντας πώς αυτές οι πηγές χρησιμοποιούν απλές συγκρίσεις παρμένες από τα πάμπολλα αξιοθαύμαστα δημιουργήματα του Ιεχωβά.

Παρμένες από Οικεία Παραδείγματα

19, 20. (α) Πώς χρησιμοποίησε αποτελεσματικά ο Ιησούς ένα πρόσφατο γεγονός για να εκθέσει μια εσφαλμένη άποψη; (β) Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε στη διδασκαλία μας αληθινές εμπειρίες και παραδείγματα παρμένα από τη ζωή;

¹⁹ Εξίσου αποτελεσματικά μπορούν να είναι και τα παραδείγματα που αφορούν πραγματικές καταστάσεις. Σε μια περίπτωση, ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα πρόσφατο γεγονός για να δείξει ότι η άποψη πως οι τραγωδίες πλήττουν όσους το αξίζουν είναι εσφαλμένη, λέγοντας: «Εκείνοι οι 18 πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στον Σιλωάμ και τους σκότωσε​—νομίζετε ότι ήταν πιο ένοχοι από όλους τους άλλους κατοίκους της Ιερουσαλήμ;» (Λουκάς 13:4) Όντως, εκείνες οι 18 ψυχές δεν χάθηκαν εξαιτίας κάποιας αμαρτίας που είχε προκαλέσει τη θεϊκή δυσαρέσκεια. Ο τραγικός τους θάνατος οφειλόταν στο ότι «προκύπτουν απροσδόκητες καταστάσεις σε ανύποπτο χρόνο». (Εκκλησιαστής 9:11) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς αντέκρουσε μια εσφαλμένη διδασκαλία αναφερόμενος σε ένα γεγονός που γνώριζαν καλά οι ακροατές του.

²⁰ Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε στη διδασκαλία μας αληθινές εμπειρίες και παραδείγματα παρμένα από τη ζωή; Ας υποθέσουμε ότι συζητάτε για την εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού σχετικά με το σημείο της παρουσίας του. (Ματθαίος 24:3-14) Θα μπορούσατε να αναφερθείτε σε πρόσφατες ειδήσεις σχετικά με πολέμους, πείνες ή σεισμούς για να δείξετε ότι συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του σημείου εκπληρώνονται τώρα. Ή ας πούμε ότι θέλετε να χρησιμοποιήσετε μια εμπειρία για να δείξετε παραστατικά τις αλλαγές που περιλαμβάνει η ένδυση της νέας προσωπικότητας. (Εφεσίους 4:20-24) Πού μπορείτε να βρείτε μια τέτοια εμπειρία; Θα μπορούσατε να αναλογιστείτε το ποικίλο παρελθόν των ομοπίστων σας ή να χρησιμοποιήσετε μια εμπειρία που έχει δημοσιευτεί σε κάποια έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μπορείτε επίσης να βρείτε εμπειρίες στη σειρά άρθρων «Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές» στον ιστότοπο jw.org.

21. Ποιες ανταμοιβές αποκομίζουμε ως αποτελεσματικοί δάσκαλοι του Λόγου του Θεού;

²¹ Πράγματι, ο Ιησούς ήταν ο Αριστοτέχνης Δάσκαλος! Όπως είδαμε σε αυτή την ενότητα, το να “διδάσκει και να κηρύττει τα καλά νέα” ήταν το έργο της ζωής του. (Ματθαίος 4:23) Αυτό είναι και δικό μας έργο ζωής. Οι ανταμοιβές που αποκομίζουμε ως αποτελεσματικοί δάσκαλοι είναι μεγάλες. Όταν διδάσκουμε, δίνουμε στους άλλους, και αυτό φέρνει ευτυχία. (Πράξεις 20:35) Νιώθουμε αυτή την ευτυχία επειδή γνωρίζουμε πως μεταδίδουμε κάτι που έχει γνήσια και διαρκή αξία​—την αλήθεια σχετικά με τον Ιεχωβά. Μπορούμε επίσης να νιώθουμε ικανοποίηση γνωρίζοντας ότι μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιησού, του μεγαλύτερου Δασκάλου που περπάτησε ποτέ στη γη.

1, 2. Τι αποκάλυψε ο απόστολος Ιωάννης σχετικά με το τελευταίο βράδυ που πέρασαν οι απόστολοι μαζί με τον Ιησού;

ΕΝΑΣ ηλικιωμένος άντρας βουτάει την πένα του στο μελάνι, με το μυαλό γεμάτο αναμνήσεις. Είναι ο Ιωάννης, ο τελευταίος εν ζωή απόστολος του Ιησού Χριστού. Ο Ιωάννης, ο οποίος τώρα κοντεύει τα 100, γυρίζει νοερά σχεδόν εφτά δεκαετίες πίσω σε ένα ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο βράδυ​—το τελευταίο που πέρασε ο ίδιος και οι άλλοι απόστολοι μαζί με τον Ιησού πριν από τον θάνατό Του. Με την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος του Θεού, ο Ιωάννης καταφέρνει να θυμηθεί και να καταγράψει τα γεγονότα με πολλές λεπτομέρειες.

² Εκείνο το βράδυ, ο Ιησούς δήλωσε ξεκάθαρα ότι σύντομα θα θανατωνόταν. Μόνο ο Ιωάννης αποκαλύπτει τον λόγο για τον οποίο είπε ο Ιησούς ότι επρόκειτο να υποστεί ένα τέτοιο τρομερό τέλος: «Για να γνωρίσει ο κόσμος ότι αγαπώ τον Πατέρα, κάνω ακριβώς ό,τι μου έδωσε ο Πατέρας εντολή να κάνω. Σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ».​—Ιωάννης 14:31.

3. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι αγαπούσε τον Πατέρα του;

³ «Αγαπώ τον Πατέρα». Τίποτα δεν είχε περισσότερη σημασία για τον Ιησού από αυτό. Ασφαλώς, δεν επαναλάμβανε διαρκώς αυτή τη δήλωση. Μάλιστα, το εδάφιο Ιωάννης 14:31 είναι το μόνο σημείο στη Βιβλική αφήγηση όπου βρίσκουμε τον Ιησού να εκφράζει την αγάπη του για τον Πατέρα του τόσο ευθέως. Εντούτοις, ο Ιησούς ζούσε αυτά τα λόγια. Η αγάπη του για τον Ιεχωβά γινόταν έκδηλη καθημερινά. Το θάρρος του Ιησού, η υπακοή του και η υπομονή του ήταν όλα αποδείξεις της αγάπης του για τον Θεό. Ολόκληρη η διακονία του υποκινούνταν από αυτή την αγάπη.

4, 5. Ποιο είδος αγάπης προάγει η Γραφή, και τι μπορούμε να πούμε σχετικά με την αγάπη του Ιησού για τον Ιεχωβά;

⁴ Σήμερα, μερικοί ίσως πιστεύουν ότι η αγάπη φανερώνει αδυναμία. Ίσως τους έρχονται στον νου ερωτικά ποιήματα και τραγούδια, ίσως και η επιπολαιότητα που συνδέεται μερικές φορές με την ερωτική αγάπη. Η Αγία Γραφή μιλάει όντως για την ερωτική αγάπη, αν και το κάνει αυτό με πιο αξιοπρεπή τρόπο από ό,τι συνηθίζεται τώρα. (Παροιμίες 5:15-21) Ο Λόγος του Θεού όμως ασχολείται πολύ περισσότερο με ένα άλλο είδος αγάπης. Αυτή η αγάπη δεν είναι απλό πάθος ή παροδικό συναίσθημα. Ούτε πρόκειται για στείρα, θεωρητική φιλοσοφία. Περιλαμβάνει τόσο την καρδιά όσο και τη διάνοια. Αυτή η αγάπη πηγάζει από τον ενδόμυχο εαυτό μας, διέπεται από υψηλές αρχές και εναρμονίζεται με αυτές, ενώ εκφράζεται με θετικές πράξεις. Είναι κάθε άλλο παρά επιπόλαιη. «Η αγάπη ποτέ δεν χάνεται», λέει ο Λόγος του Θεού.​—1 Κορινθίους 13:8.

⁵ Από όλους τους ανθρώπους που έχουν ζήσει ποτέ, ο Ιησούς ήταν αυτός που αγαπούσε τον Ιεχωβά περισσότερο. Κανείς δεν έχει εκπληρώσει καλύτερα από τον Ιησού τα λόγια που ο ίδιος παρέθεσε ως τη μεγαλύτερη από όλες τις θεϊκές εντολές: «Πρέπει να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια και με όλη σου τη δύναμη». (Μάρκος 12:30) Πώς ανέπτυξε ο Ιησούς τέτοια αγάπη; Πώς διατήρησε ισχυρή την αγάπη του για τον Θεό τον καιρό που βρισκόταν στη γη; Και πώς μπορούμε να τον μιμούμαστε;

Ο Παλαιότερος και Ισχυρότερος Δεσμός Αγάπης

6, 7. Πώς γνωρίζουμε ότι τα εδάφια Παροιμίες 8:22-31 περιγράφουν τον Γιο του Θεού και όχι απλώς την ιδιότητα της σοφίας;

⁶ Σας έχει συμβεί ποτέ να κάνετε μια εργασία μαζί με κάποιον φίλο σας και να διαπιστώσετε ότι γίνατε καλύτεροι, στενότεροι φίλοι ως αποτέλεσμα της συνεργασίας σας; Αυτή η ευχάριστη εμπειρία μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε κάπως την αγάπη που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Ιεχωβά και στον μονογενή του Γιο. Έχουμε αναφερθεί περισσότερες από μία φορές στο εδάφιο Παροιμίες 8:30, αλλά ας το εξετάσουμε τώρα πιο προσεκτικά μαζί με τα συμφραζόμενά του. Στα εδάφια 22 έως 31, βρίσκουμε μια θεόπνευστη περιγραφή της προσωποποιημένης σοφίας. Πώς γνωρίζουμε ότι αυτά τα λόγια αναφέρονται στον Γιο του Θεού;

⁷ Στο εδάφιο 22, η σοφία λέει: «Ο Ιεχωβά με έφερε σε ύπαρξη ως αρχή της οδού του, το πρώτο από τα προαιώνια επιτεύγματά του». Λογικά, εδώ δεν εννοείται απλώς η σοφία, διότι αυτή η ιδιότητα ποτέ δεν “φέρθηκε σε ύπαρξη”. Ποτέ δεν άρχισε να υπάρχει, επειδή ο Ιεχωβά υπήρχε ανέκαθεν και ήταν πάντα σοφός. (Ψαλμός 90:2) Ωστόσο, ο Γιος του Θεού ήταν «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας». Φέρθηκε σε ύπαρξη, δηλαδή δημιουργήθηκε. Ήταν το πρώτο από όλα τα επιτεύγματα του Ιεχωβά. (Κολοσσαείς 1:15) Ο Γιος υπήρχε πριν από τη γη και τους ουρανούς, όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Παροιμιών. Και ως ο Λόγος, ο Εκπρόσωπος του ίδιου του Θεού, αποτελούσε την τέλεια έκφραση της σοφίας του Ιεχωβά.​—Ιωάννης 1:1.

8. Με τι ασχολούνταν ο Γιος κατά την προανθρώπινη ύπαρξή του, και τι μπορούμε να σκεφτόμαστε όταν θαυμάζουμε τη δημιουργία;

⁸ Με τι ασχολούνταν ο Γιος στο τεράστιο χρονικό διάστημα που πέρασε προτού έρθει στη γη; Το εδάφιο 30 μας λέει ότι ήταν δίπλα στον Θεό ως «δεξιοτέχνης εργάτης». Τι σημαίνει αυτό; Το εδάφιο Κολοσσαείς 1:16 εξηγεί: «Μέσω αυτού δημιουργήθηκαν όλα τα άλλα πράγματα στους ουρανούς και στη γη . . . Όλα τα άλλα έχουν δημιουργηθεί μέσω αυτού και για αυτόν». Άρα λοιπόν, ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, εργάστηκε μέσω του Γιου του, του Δεξιοτέχνη Εργάτη, για να φέρει σε ύπαρξη κάθε άλλο δημιούργημα​—από τα πνευματικά πλάσματα στο ουράνιο βασίλειο και το αχανές υλικό σύμπαν ως τη γη με τη θαυμαστή ποικιλία φυτών και ζώων και την κορωνίδα της επίγειας δημιουργίας: το ανθρώπινο γένος. Από ορισμένες απόψεις, θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτή τη συνεργασία Πατέρα και Γιου με τη συνεργασία ενός αρχιτέκτονα με έναν κατασκευαστή, ή εργολάβο, ο οποίος ειδικεύεται στο να υλοποιεί τα ευρηματικά σχέδια του αρχιτέκτονα. Όταν θαυμάζουμε με δέος οποιαδήποτε πτυχή της δημιουργίας, στην ουσία αποδίδουμε τιμή στον Ύψιστο Αρχιτέκτονα. (Ψαλμός 19:1) Ωστόσο, μπορούμε επίσης να αναλογιζόμαστε τη μακρά και χαρωπή συνεργασία ανάμεσα στον Δημιουργό και στον “δεξιοτέχνη εργάτη” του.

9, 10. (α) Τι ενίσχυσε τον δεσμό ανάμεσα στον Ιεχωβά και στον Γιο του; (β) Τι μπορεί να ενισχύσει τον δικό σας δεσμό με τον ουράνιο Πατέρα σας;

⁹ Όταν δύο ατελείς άνθρωποι συνεργάζονται στενά, μερικές φορές δυσκολεύονται να τα πάνε καλά. Αυτό όμως δεν συνέβη στον Ιεχωβά και στον Γιο του! Ο Γιος συνεργαζόταν επί αιώνες αιώνων με τον Πατέρα του και παρουσιάζεται να λέει: «Ευφραινόμουν πάντοτε ενώπιόν του». (Παροιμίες 8:30) Ναι, έβρισκε μεγάλη ευχαρίστηση στη συντροφιά του Πατέρα του, και τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Φυσικά, ο Γιος έμοιαζε ολοένα και περισσότερο στον Πατέρα του, καθώς μάθαινε να μιμείται τις ιδιότητες του Θεού. Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας που ο δεσμός μεταξύ Πατέρα και Γιου έγινε τόσο ισχυρός! Μπορεί να αποκληθεί ορθά ο παλαιότερος και ισχυρότερος δεσμός αγάπης σε ολόκληρο το σύμπαν.

¹⁰ Τι μπορεί όμως να σημαίνει αυτό για εμάς; Ίσως πιστεύετε ότι δεν θα μπορούσατε ποτέ να καλλιεργήσετε τέτοιον δεσμό με τον Ιεχωβά. Ομολογουμένως, κανείς μας δεν κατέχει την εξυψωμένη θέση του Γιου. Ωστόσο, έχουμε πράγματι μια θαυμάσια ευκαιρία. Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς ήρθε πιο κοντά στον Πατέρα του συνεργαζόμενος μαζί Του. Ο Ιεχωβά μάς προσφέρει στοργικά την ευκαιρία να γίνουμε «συνεργάτες» του. (1 Κορινθίους 3:9) Καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού στη διακονία, πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε ότι είμαστε συνεργάτες του Θεού. Ως αποτέλεσμα, ο δεσμός αγάπης που μας ενώνει με τον Ιεχωβά γίνεται ολοένα ισχυρότερος. Θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερο προνόμιο;

Πώς Διατηρούσε ο Ιησούς την Αγάπη του για τον Ιεχωβά Ισχυρή

11-13. (α) Γιατί είναι ωφέλιμο να βλέπουμε την αγάπη ως κάτι ζωντανό, και πώς διατηρούσε ο νεαρός Ιησούς την αγάπη του για τον Ιεχωβά ισχυρή; (β) Πώς έδειξε ο Γιος του Θεού ότι ενδιαφερόταν να μαθαίνει από τον Ιεχωβά, τόσο προτού έρθει στη γη όσο και αργότερα ως άνθρωπος;

¹¹ Από πολλές απόψεις, είναι ωφέλιμο να βλέπουμε την αγάπη που έχουμε μέσα στην καρδιά μας ως κάτι ζωντανό. Σαν ένα όμορφο φυτό που έχουμε στο σπίτι μας, η αγάπη χρειάζεται θρέψη και φροντίδα προκειμένου να αναπτυχθεί και να ακμάσει. Αν παραμελείται και δεν τρέφεται, εξασθενεί και πεθαίνει. Ο Ιησούς δεν θεωρούσε την αγάπη του για τον Ιεχωβά δεδομένη. Τη διατηρούσε ισχυρή και ακμαία σε όλη τη διάρκεια της παραμονής του στη γη. Ας δούμε πώς.

¹² Σκεφτείτε ξανά το περιστατικό κατά το οποίο ο νεαρός Ιησούς μίλησε με θάρρος στον ναό στην Ιερουσαλήμ. Θυμηθείτε τα λόγια που είπε στους ανήσυχους γονείς του: «Γιατί με ψάχνατε; Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στον οίκο του Πατέρα μου;» (Λουκάς 2:49) Όταν ο Ιησούς ήταν μικρό παιδί, προφανώς δεν είχε ακόμα καμία ανάμνηση της προανθρώπινης ύπαρξής του. Ωστόσο, η αγάπη του για τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, ήταν έντονη. Ο Ιησούς γνώριζε ότι αυτή η αγάπη εκφραζόταν φυσικά με τη λατρεία. Συνεπώς, δεν υπήρχε πάνω στη γη κανένα μέρος τόσο ελκυστικό για αυτόν όσο ο οίκος της αγνής λατρείας του Πατέρα του. Ο Ιησούς λαχταρούσε να βρίσκεται εκεί και δεν ήθελε να φύγει. Επιπλέον, δεν ήταν παθητικός παρατηρητής. Ήταν πρόθυμος να μαθαίνει για τον Ιεχωβά και να εκφράζει τα όσα γνώριζε. Αυτά τα αισθήματα δεν εμφανίστηκαν όταν ο Ιησούς ήταν 12 χρονών ούτε τερματίστηκαν σε εκείνη την ηλικία.

¹³ Στην προανθρώπινη ύπαρξή του, ο Γιος μάθαινε πρόθυμα από τον Πατέρα του. Μια προφητεία που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ησαΐας 50:4-6 αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά έδωσε στον Γιο του εξειδικευμένη εκπαίδευση για τον ρόλο που επρόκειτο να παίξει ως ο Μεσσίας. Παρότι στα πλαίσια αυτής της εκπαίδευσης ο Γιος ενημερώθηκε για μερικές από τις κακουχίες που θα υφίστατο ο Χρισμένος του Ιεχωβά, αυτός μάθαινε με προθυμία. Αργότερα, όταν ο Ιησούς ήρθε στη γη και ενηλικιώθηκε, εξακολούθησε να είναι πρόθυμος να πηγαίνει στον οίκο του Πατέρα του και να συμμετέχει στη λατρεία και στη μάθηση που ήθελε ο Ιεχωβά να προάγεται εκεί. Ως εκ τούτου, η Γραφή αναφέρει ότι ο Ιησούς παρευρισκόταν με συνέπεια στον ναό και στη συναγωγή. (Λουκάς 4:16· 19:47) Αν θέλουμε να διατηρούμε την αγάπη μας για τον Ιεχωβά ζωντανή και ακμαία, χρειάζεται να παρακολουθούμε επιμελώς τις συναθροίσεις, στις οποίες λατρεύουμε τον Ιεχωβά και αποκτούμε βαθύτερη γνώση και κατανόηση για αυτόν.

14, 15. (α) Γιατί επιζητούσε ο Ιησούς να μένει μόνος σε μερικές περιπτώσεις; (β) Πώς φανέρωναν οι προσευχές του Ιησού προς τον Πατέρα του οικειότητα και σεβασμό;

¹⁴ Ο Ιησούς διατηρούσε επίσης την αγάπη του για τον Ιεχωβά ισχυρή μέσω τακτικής προσευχής. Μολονότι ήταν φιλικός και κοινωνικός άνθρωπος, αξίζει να σημειωθεί ότι θεωρούσε πολύτιμες τις στιγμές που περνούσε μόνος του. Για παράδειγμα, το εδάφιο Λουκάς 5:16 λέει: «Πήγαινε συχνά σε ερημικές τοποθεσίες για να προσευχηθεί». Παρόμοια, το εδάφιο Ματθαίος 14:23 δηλώνει: «Αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε μόνος του στο βουνό για να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε, ήταν εκεί μόνος». Ο Ιησούς επιζητούσε να μένει μόνος σε αυτές και σε άλλες περιπτώσεις, όχι επειδή ήταν ερημίτης ή επειδή απεχθανόταν τη συντροφιά των άλλων, αλλά επειδή ήθελε να μένει μόνος με τον Ιεχωβά, να μιλάει ελεύθερα με τον Πατέρα του μέσω προσευχής.

¹⁵ Όταν ο Ιησούς προσευχόταν, μερικές φορές χρησιμοποιούσε την έκφραση «Αββά, Πατέρα». (Μάρκος 14:36) Την εποχή του Ιησού, η λέξη «Αββά» ήταν μια οικεία λέξη που σήμαινε «πατέρας» και χρησιμοποιούνταν μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Συνήθως ήταν μια από τις πρώτες λέξεις που μάθαινε ένα παιδί. Ωστόσο, φανέρωνε σεβασμό. Ενώ η λέξη αποκάλυπτε την οικειότητα που ένιωθε ο Γιος μιλώντας στον αγαπημένο του Πατέρα, έδειχνε επίσης βαθύτατο σεβασμό για την πατρική εξουσία του Ιεχωβά. Βρίσκουμε αυτόν τον συνδυασμό οικειότητας και σεβασμού σε όλες τις καταγραμμένες προσευχές του Ιησού. Για παράδειγμα, το κεφάλαιο 17 του Ευαγγελίου του Ιωάννη περιέχει τη μακροσκελή και εγκάρδια προσευχή που ανέπεμψε ο Ιησούς την τελευταία του νύχτα. Είναι πραγματικά συγκινητικό να μελετούμε αυτή την προσευχή και ζωτικό να τη μιμούμαστε​—όχι βέβαια επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Ιησού, αλλά βρίσκοντας τρόπους να μιλάμε στον ουράνιο Πατέρα μας από την καρδιά μας όσο πιο συχνά μπορούμε. Αυτό θα διατηρήσει την αγάπη μας για εκείνον ζωντανή και ισχυρή.

16, 17. (α) Πώς εξέφραζε ο Ιησούς με λόγια την αγάπη του για τον Πατέρα του; (β) Πώς έδειξε παραστατικά ο Ιησούς τη γενναιοδωρία του Πατέρα του;

¹⁶ Όπως αναφέραμε νωρίτερα, ο Ιησούς δεν είπε επανειλημμένα τα λόγια: «Αγαπώ τον Πατέρα». Ωστόσο, πολλές φορές εξέφραζε με λόγια την αγάπη του για τον Πατέρα του. Πώς; Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Σε αινώ δημόσια, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης». (Ματθαίος 11:25) Όταν μελετήσαμε την Ενότητα 2 αυτού του βιβλίου, είδαμε ότι στον Ιησού άρεσε πολύ να αινεί τον Πατέρα του βοηθώντας ανθρώπους να Τον γνωρίσουν. Για παράδειγμα, παρομοίασε τον Ιεχωβά με έναν πατέρα ο οποίος ήταν τόσο πρόθυμος να συγχωρήσει τον παραστρατημένο γιο του ώστε πρόσμενε την άφιξη του μετανοημένου νεαρού, τον είδε από μακριά και έτρεξε να τον συναντήσει και να τον αγκαλιάσει. (Λουκάς 15:20) Ποιος μπορεί να διαβάσει αυτή την περικοπή χωρίς να συγκινηθεί από τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζει ο Ιησούς την αγάπη και τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά;

¹⁷ Ο Ιησούς αινούσε συχνά τον Πατέρα του για τη γενναιοδωρία Του. Χρησιμοποίησε το παράδειγμα των ατελών γονέων για να δείξει πόσο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε ότι ο Πατέρας μας θα μας δώσει όσο άγιο πνεύμα χρειαζόμαστε. (Λουκάς 11:13) Ο Ιησούς μίλησε επίσης για την ελπίδα που προσφέρει τόσο γενναιόδωρα ο Πατέρας. Περιέγραψε με λαχτάρα τη δική του ελπίδα να αποκατασταθεί σε μια θέση πλάι στον Πατέρα του στον ουρανό. (Ιωάννης 14:28· 17:5) Μίλησε στους ακολούθους του σχετικά με την ελπίδα που πρόσφερε ο Ιεχωβά στο «μικρό ποίμνιο» του Χριστού​—να κατοικήσουν στον ουρανό και να συμμετάσχουν στη διακυβέρνηση του Μεσσιανικού Βασιλιά. (Λουκάς 12:32· Ιωάννης 14:2) Επίσης, παρηγόρησε έναν ετοιμοθάνατο κακοποιό με την ελπίδα της ζωής στον Παράδεισο. (Λουκάς 23:43) Το γεγονός ότι ο Ιησούς μιλούσε με αυτούς τους τρόπους για τη μεγάλη γενναιοδωρία του Πατέρα του ασφαλώς τον βοηθούσε να διατηρεί την αγάπη του για τον Ιεχωβά ισχυρή. Πολλοί ακόλουθοι του Χριστού έχουν διαπιστώσει ότι τίποτα δεν ενισχύει τόσο πολύ την αγάπη τους για τον Ιεχωβά και την πίστη τους σε αυτόν όσο το να μιλούν σχετικά με εκείνον και με την ελπίδα που παρέχει σε όσους τον αγαπούν.

Θα Μιμηθείτε Εσείς την Αγάπη του Ιησού για τον Ιεχωβά;

18. Ποιος είναι ο σημαντικότερος τρόπος με τον οποίο χρειάζεται να ακολουθούμε τον Ιησού, και γιατί;

¹⁸ Από όλους τους τρόπους με τους οποίους χρειάζεται να ακολουθούμε τον Ιησού, κανείς δεν είναι πιο σημαντικός από αυτόν: Πρέπει να αγαπάμε τον Ιεχωβά με όλη την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμή μας. (Λουκάς 10:27) Το μέγεθος αυτής της αγάπης δεν μετριέται μόνο με βάση την ένταση των συναισθημάτων μας αλλά και με βάση το τι δείχνουν οι πράξεις μας. Ο Ιησούς δεν αρκούνταν στο να νιώθει απλώς αγάπη για τον Πατέρα του ούτε στο να λέει απλώς: «Αγαπώ τον Πατέρα». Ο Ιησούς έλεγε: «Για να γνωρίσει ο κόσμος ότι αγαπώ τον Πατέρα, κάνω ακριβώς ό,τι μου έδωσε ο Πατέρας εντολή να κάνω». (Ιωάννης 14:31) Ο Σατανάς είχε ισχυριστεί πως κανένας άνθρωπος δεν θα υπηρετούσε τον Ιεχωβά από ανιδιοτελή αγάπη. (Ιώβ 2:4, 5) Για να δώσει την καλύτερη δυνατή απάντηση στη μοχθηρή συκοφαντία του Σατανά, ο Ιησούς ανέλαβε θαρραλέα δράση και έδειξε στον κόσμο πόσο αγαπούσε τον Πατέρα του. Υπάκουσε μέχρι του σημείου να δώσει τη ζωή του. Θα ακολουθήσετε εσείς τον Ιησού; Θα δείξετε στον κόσμο ότι αγαπάτε αληθινά τον Ιεχωβά Θεό;

19, 20. (α) Για ποιους σημαντικούς λόγους πρέπει να παρακολουθούμε τακτικά τις συναθροίσεις; (β) Πώς μπορούμε να βλέπουμε την προσωπική μας μελέτη, τον στοχασμό και την προσευχή;

¹⁹ Έχουμε βαθιά πνευματική ανάγκη να εκδηλώνουμε τέτοια αγάπη. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Ιεχωβά έχει διευθετήσει να τον λατρεύουμε με τρόπους που τρέφουν και ενισχύουν την αγάπη μας για τον Πατέρα μας. Όταν παρακολουθείτε τις συναθροίσεις, να προσπαθείτε να θυμάστε ότι βρίσκεστε εκεί για να λατρέψετε τον Θεό σας. Κάποιες πτυχές αυτής της λατρείας είναι το να συμμετέχετε σε εγκάρδια προσευχή, να ψάλλετε ύμνους, να ακούτε προσεκτικά και να σχολιάζετε όποτε είναι δυνατόν. Επίσης, αυτές οι συναθροίσεις σάς δίνουν την ευκαιρία να ενθαρρύνετε συγχριστιανούς σας. (Εβραίους 10:24, 25) Η τακτική απόδοση λατρείας προς τον Ιεχωβά στις συναθροίσεις θα σας βοηθήσει να κάνετε την αγάπη σας για τον Θεό ακόμα πιο ισχυρή.

²⁰ Το ίδιο μπορεί να λεχθεί για την προσωπική μελέτη, τον στοχασμό και την προσευχή. Να βλέπετε αυτές τις δραστηριότητες ως τρόπους για να μένετε μόνοι με τον Ιεχωβά. Όταν μελετάτε τον γραπτό Λόγο του Θεού και κάνετε στοχασμούς γύρω από αυτόν, ο Ιεχωβά σάς μεταδίδει τις σκέψεις του. Όταν προσεύχεστε, ανοίγετε την καρδιά σας σε αυτόν. Να θυμάστε ότι η προσευχή περιλαμβάνει περισσότερα από το να ζητάτε απλώς διάφορα πράγματα από τον Θεό. Η προσευχή αποτελεί επίσης ευκαιρία να ευχαριστείτε τον Ιεχωβά για τις ευλογίες που έχετε λάβει και να τον αινείτε για τα θαυμαστά του έργα. (Ψαλμός 146:1) Επιπρόσθετα, το να αινείτε τον Ιεχωβά δημόσια με χαρά και ενθουσιασμό είναι ο καλύτερος τρόπος να τον ευχαριστείτε και να του δείχνετε ότι τον αγαπάτε.

21. Πόσο σημαντική είναι η αγάπη για τον Ιεχωβά, και τι θα εξεταστεί στα επόμενα κεφάλαια;

²¹ Η αγάπη για τον Θεό είναι το κλειδί για την αιώνια ευτυχία σας. Είναι το μόνο πράγμα που χρειάζονταν ο Αδάμ και η Εύα για να επιτύχουν​—και το μόνο πράγμα που δεν ανέπτυξαν. Είναι το σημαντικότερο πράγμα που χρειάζεστε για να περάσετε οποιαδήποτε δοκιμή της πίστης, να απορρίψετε κάθε πειρασμό, να υπομείνετε κάθε δοκιμασία. Αποτελεί την ίδια την ουσία της πορείας σας ως ακολούθων του Ιησού. Βέβαια, η αγάπη για τον Θεό συνδέεται με την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας. (1 Ιωάννη 4:20) Στα επόμενα κεφάλαια, θα εξετάσουμε πώς έδειχνε ο Ιησούς την αγάπη του για τους ανθρώπους. Στο κεφάλαιο που ακολουθεί, θα δούμε γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι θεωρούσαν τον Ιησού προσιτό.

1-3. Τι συμβαίνει όταν κάποιοι γονείς φέρνουν τα παιδιά τους στον Ιησού, και τι αποκαλύπτει το συγκεκριμένο περιστατικό σχετικά με αυτόν;

Ο ΙΗΣΟΥΣ γνωρίζει ότι το τέλος της επίγειας ζωής του πλησιάζει γοργά. Του απομένουν λίγες μόνο εβδομάδες και έχει ακόμα τόσο πολλά να κάνει! Κηρύττει με τους αποστόλους του στην Περαία, μια περιοχή στα ανατολικά του Ιορδάνη Ποταμού. Αυτό γίνεται καθώς κατευθύνονται νότια προς την Ιερουσαλήμ, όπου ο Ιησούς θα παρευρεθεί στο τελευταίο του, κρίσιμο Πάσχα.

² Έπειτα από μια βαρυσήμαντη συζήτηση του Ιησού με κάποιους θρησκευτικούς ηγέτες, προκύπτει μια μικρή ενόχληση. Οι άνθρωποι φέρνουν τα παιδιά τους να τον δουν. Προφανώς τα παιδιά είναι διαφόρων ηλικιών, διότι ο Μάρκος αναφέρεται σε αυτά με τη λέξη «παιδάκια [παιδία, Κείμενο]», την οποία είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως μιλώντας για ένα 12χρονο παιδί, ενώ ο Λουκάς χρησιμοποιεί τη λέξη «βρέφη». (Λουκάς 18:15· Μάρκος 5:41, 42· 10:13) Βέβαια, όπου υπάρχουν παιδιά, υπάρχει συνήθως ζωηρός θόρυβος και αναστάτωση. Οι μαθητές του Ιησού επιπλήττουν τους γονείς, υποθέτοντας ίσως ότι ο Κύριος είναι πολύ απασχολημένος για να δώσει προσοχή στα παιδιά. Τι κάνει τότε ο Ιησούς;

³ Όταν βλέπει τι συμβαίνει, αγανακτεί. Με ποιον; Με τα παιδιά; Με τους γονείς; Όχι​—με τους μαθητές του! Ο Ιησούς λέει: «Αφήστε τα παιδάκια να έρχονται σε εμένα· μην τα εμποδίζετε, γιατί σε τέτοιου είδους άτομα ανήκει η Βασιλεία του Θεού. Αληθινά σας λέω: Όποιος δεν δεχτεί τη Βασιλεία του Θεού σαν παιδάκι δεν πρόκειται να μπει σε αυτήν». Κατόπιν, ο Ιησούς παίρνει τα παιδιά «στην αγκαλιά του» και τα ευλογεί. (Μάρκος 10:13-16) Η διατύπωση που χρησιμοποιεί εδώ ο Μάρκος υποδηλώνει ότι ο Ιησούς αγκαλιάζει στοργικά τα παιδιά, ίσως μάλιστα λικνίζει μερικά βρέφη στην αγκαλιά του, όπως το θέτει μια μετάφραση της Γραφής. Είναι προφανές ότι ο Ιησούς αγαπάει τα παιδιά. Ωστόσο, από το συγκεκριμένο περιστατικό μαθαίνουμε και κάτι ακόμα​—ο Ιησούς είναι προσιτός.

4, 5. (α) Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς ήταν προσιτός; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

⁴ Αν ο Ιησούς ήταν αυστηρός, ψυχρός ή υπερήφανος, εκείνα τα παιδιά πιθανότατα δεν θα ελκύονταν σε αυτόν ούτε οι γονείς τους θα ένιωθαν άνετα να τον πλησιάσουν. Καθώς οραματίζεστε τη σκηνή, δεν βλέπετε τους γονείς να λάμπουν ενόσω αυτός ο καλοσυνάτος άνθρωπος δείχνει τη στοργή του για τα παιδιά τους, αναγνωρίζει την αξία που έχουν τα παιδιά στα μάτια του Θεού και τα ευλογεί; Πράγματι, αν και ο Ιησούς ήταν φορτωμένος με τις πιο βαριές ευθύνες, παρέμενε ο πιο προσιτός άνθρωπος.

⁵ Ποιοι άλλοι θεωρούσαν τον Ιησού προσιτό; Τι τον έκανε τόσο προσιτό; Και πώς μπορούμε να μάθουμε να είμαστε σαν τον Ιησού σε αυτόν τον τομέα; Ας δούμε.

Ποιοι Θεωρούσαν τον Ιησού Προσιτό;

6-8. Με ποιους συναναστρεφόταν συχνά ο Ιησούς, και πώς διέφερε η στάση του απέναντί τους από τη στάση των θρησκευτικών ηγετών;

⁶ Καθώς διαβάζετε τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, ίσως σας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι πάρα πολλοί άνθρωποι δεν δίσταζαν να πλησιάζουν τον Ιησού. Για παράδειγμα, πολλές φορές διαβάζουμε για «μεγάλα πλήθη» σε σχέση με αυτόν. «Μεγάλα πλήθη τον ακολούθησαν από τη Γαλιλαία». «Μαζεύτηκε . . . πολύς κόσμος κοντά του». «Τον πλησίασαν μεγάλα πλήθη». «Ταξίδευε . . . μαζί του πολύς κόσμος». (Ματθαίος 4:25· 13:2· 15:30· Λουκάς 14:25) Ναι, ο Ιησούς περιβαλλόταν συχνά από πλήθη ανθρώπων.

⁷ Ως επί το πλείστον, αυτοί ήταν άνθρωποι από τον κοινό λαό, τους οποίους οι θρησκευτικοί ηγέτες αποκαλούσαν περιφρονητικά «ανθρώπους της γης». Οι Φαρισαίοι και οι ιερείς έλεγαν ευθέως: «Αυτό το πλήθος . . . , που δεν γνωρίζει τον Νόμο, είναι καταραμένοι άνθρωποι». (Ιωάννης 7:49) Μεταγενέστερα ραβινικά συγγράμματα επιβεβαιώνουν αυτή τη στάση. Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες θεωρούσαν αυτούς τους ανθρώπους αξιοκαταφρόνητους και αρνούνταν να τρώνε μαζί τους, να αγοράζουν πράγματα από αυτούς ή να τους συναναστρέφονται. Μερικοί μάλιστα δήλωναν κατηγορηματικά ότι αυτά τα άτομα που δεν γνώριζαν τον προφορικό νόμο δεν είχαν ελπίδα ανάστασης! Πολλοί ταπεινοί άνθρωποι πρέπει να απέφευγαν αυτούς τους ηγέτες αντί να τους ζητούν βοήθεια ή καθοδηγία. Αλλά ο Ιησούς διέφερε.

⁸ Ο Ιησούς συναναστρεφόταν πάρα πολύ με τον κοινό λαό. Έτρωγε μαζί τους, τους θεράπευε, τους δίδασκε και τους έδινε ελπίδα. Βέβαια, ο Ιησούς ήταν ρεαλιστής και αναγνώριζε ότι οι περισσότεροι θα απέρριπταν την ευκαιρία να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. (Ματθαίος 7:13, 14) Ωστόσο, έβλεπε κάθε άτομο με ελπίδα και διέκρινε ότι πολλοί είχαν τη δυνατότητα να κάνουν το σωστό. Τι αντίθεση με τους σκληρόκαρδους ιερείς και τους Φαρισαίους! Το εκπληκτικό είναι όμως ότι ακόμα και ιερείς και Φαρισαίοι πλησίαζαν τον Ιησού, και αρκετοί από αυτούς άλλαξαν πορεία και τον ακολούθησαν. (Πράξεις 6:7· 15:5) Μερικοί από τους πλούσιους και ισχυρούς επίσης θεωρούσαν τον Ιησού προσιτό.​—Μάρκος 10:17, 22.

9. Γιατί θεωρούσαν οι γυναίκες τον Ιησού προσιτό;

⁹ Οι γυναίκες δεν δίσταζαν να πλησιάζουν τον Ιησού. Εκείνες πρέπει να ένιωθαν συχνά την ταπεινωτική περιφρόνηση των θρησκευτικών ηγετών. Οι ραβίνοι γενικά αποδοκίμαζαν το να διδάσκει κανείς γυναίκες. Μάλιστα, οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να καταθέτουν σε δικαστικές υποθέσεις γιατί θεωρούνταν αναξιόπιστοι μάρτυρες. Οι ραβίνοι είχαν ακόμα και μια προσευχή στην οποία ευχαριστούσαν τον Θεό που δεν ήταν γυναίκες! Ωστόσο, οι γυναίκες δεν εισέπρατταν τέτοια περιφρόνηση από τον Ιησού. Πολλές τον πλησίαζαν, αδημονώντας να μάθουν. Για παράδειγμα, βρίσκουμε την αδελφή του Λαζάρου τη Μαρία να κάθεται κοντά στα πόδια του Κυρίου και να ακούει απορροφημένη τα λόγια του Ιησού, ενώ η αδελφή της η Μάρθα πηγαινοερχόταν βιαστικά με υπερβολική ανησυχία για την προετοιμασία του φαγητού. Ο Ιησούς επαίνεσε τη Μαρία για το ότι έθεσε σωστές προτεραιότητες.​—Λουκάς 10:39-42.

10. Πώς διέφερε ο Ιησούς από τους θρησκευτικούς ηγέτες όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο φερόταν στους αρρώστους;

¹⁰ Και οι άρρωστοι συνέρρεαν στον Ιησού, παρότι οι θρησκευτικοί ηγέτες συνήθως τους αντιμετώπιζαν ως απόβλητους. Ο Μωσαϊκός Νόμος προέβλεπε να μπαίνουν οι λεπροί σε καραντίνα για λόγους υγείας, αλλά δεν υπήρχε καμιά βάση για να τους φέρονται χωρίς καλοσύνη. (Λευιτικό, κεφάλαιο 13) Εντούτοις, οι μεταγενέστεροι ραβινικοί κανόνες δήλωναν ότι οι λεπροί ήταν τόσο αποκρουστικοί όσο τα περιττώματα. Ορισμένοι θρησκευτικοί ηγέτες έφταναν στο σημείο να πετροβολούν τους λεπρούς για να τους κρατούν σε απόσταση! Είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς άνθρωποι που υφίσταντο τέτοια μεταχείριση θα μπορούσαν να επιστρατεύσουν το θάρρος τους για να πλησιάσουν οποιονδήποτε δάσκαλο, αλλά τον Ιησού τον πλησίαζαν λεπροί. Ένας λεπρός διατύπωσε την εξής περίφημη έκφραση πίστης: «Κύριε, αν εσύ θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις από τη λέπρα». (Λουκάς 5:12) Στο επόμενο κεφάλαιο, θα εξετάσουμε την απάντηση του Ιησού. Προς το παρόν, αρκεί να πούμε ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο εύγλωττη απόδειξη του ότι ο Ιησούς ήταν προσιτός.

11. Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι όσοι ήταν καταβαρημένοι από ενοχή ένιωθαν ελεύθεροι να πλησιάζουν τον Ιησού, και γιατί είναι σημαντικό αυτό;

¹¹ Όσοι ένιωθαν καταβαρημένοι από ενοχή πλησίαζαν ελεύθερα τον Ιησού. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τι συνέβη όταν ο Ιησούς γευμάτισε στο σπίτι ενός Φαρισαίου. Μια γυναίκα που ήταν γνωστή ως αμαρτωλή ήρθε και γονάτισε στα πόδια του Ιησού, κλαίγοντας για την ενοχή της. Τα δάκρυά της έπλυναν τα πόδια του, και εκείνη τα στέγνωσε με τα μαλλιά της. Ενώ ο οικοδεσπότης έδειξε αποστροφή και έκρινε δυσμενώς τον Ιησού για το ότι επέτρεψε σε αυτή τη γυναίκα να πλησιάσει, ο Ιησούς επαίνεσε με καλοσύνη τη γυναίκα για την ειλικρινή της μετάνοια και τη διαβεβαίωσε για τη συγχώρηση του Ιεχωβά. (Λουκάς 7:36-50) Σήμερα περισσότερο από ποτέ, οι άνθρωποι που είναι καταβαρημένοι από ενοχή χρειάζεται να νιώθουν ελεύθεροι να πλησιάσουν εκείνους που μπορούν να τους βοηθήσουν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με τον Θεό! Τι ήταν αυτό που έκανε τον Ιησού τόσο προσιτό;

Τι Έκανε τον Ιησού Προσιτό;

12. Γιατί δεν προκαλεί έκπληξη το ότι ο Ιησούς ήταν προσιτός;

¹² Να θυμάστε ότι ο Ιησούς μιμούνταν τέλεια τον αγαπημένο του ουράνιο Πατέρα. (Ιωάννης 14:9) Η Αγία Γραφή μάς υπενθυμίζει ότι ο Ιεχωβά «δεν είναι μακριά από τον καθέναν μας». (Πράξεις 17:27) “Αυτός που ακούει προσευχή”, ο Ιεχωβά, είναι πάντοτε προσιτός στους πιστούς υπηρέτες του και σε όσους άλλους θέλουν ειλικρινά να τον βρουν και να τον υπηρετούν. (Ψαλμός 65:2) Φανταστείτε​—η πιο ισχυρή και σπουδαία Προσωπικότητα στο σύμπαν είναι και η πιο προσιτή! Όπως ο Πατέρας του, έτσι και ο Ιησούς αγαπάει τους ανθρώπους. Στα κεφάλαια που ακολουθούν, θα ασχοληθούμε με την αγάπη που είχε ο Ιησούς βαθιά μέσα στην καρδιά του. Ο Ιησούς όμως ήταν προσιτός κυρίως επειδή η αγάπη του για τους ανθρώπους ήταν ευδιάκριτη. Ας εξετάσουμε μερικά από τα χαρακτηριστικά του Ιησού που καταδείκνυαν αυτή την αγάπη.

13. Πώς μπορούν οι γονείς να μιμούνται τον Ιησού;

¹³ Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν αμέσως ότι ο Ιησούς ενδιαφερόταν προσωπικά για αυτούς. Εκείνο το προσωπικό ενδιαφέρον δεν εξαφανιζόταν όποτε ο Ιησούς βρισκόταν υπό πίεση. Όπως είδαμε, όταν εκείνοι οι γονείς έφεραν στον Ιησού τα παιδιά τους, αυτός παρέμεινε προσιτός παρότι ήταν πολυάσχολος, φορτωμένος με βαριές ευθύνες. Τι παράδειγμα έθεσε για τους γονείς! Η ανατροφή παιδιών είναι δύσκολο έργο στον σημερινό κόσμο. Ωστόσο, είναι ζωτικό για τα παιδιά να θεωρούν τους γονείς τους προσιτούς. Αν είστε γονέας, γνωρίζετε ότι υπάρχουν στιγμές που είστε τόσο απασχολημένοι ώστε δεν μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας την προσοχή που χρειάζεται. Μήπως όμως μπορείτε να το διαβεβαιώσετε ότι θα βρείτε χρόνο για αυτό το συντομότερο δυνατόν; Καθώς θα κρατάτε τον λόγο σας, το παιδί σας θα μαθαίνει τις ανταμοιβές της υπομονής. Θα μάθει επίσης ότι μπορεί πάντοτε να σας πλησιάζει ελεύθερα και να σας μιλάει για οποιοδήποτε πρόβλημα ή έγνοια έχει.

14-16. (α) Ποιες περιστάσεις οδήγησαν τον Ιησού να κάνει το πρώτο του θαύμα, και γιατί ήταν αυτή η πράξη θαυμαστή; (β) Τι αποκαλύπτει σχετικά με τον Ιησού το θαύμα που έκανε στην Κανά, και ποιο είναι το δίδαγμα για τους γονείς;

¹⁴ Ο Ιησούς έδειχνε στους ανθρώπους ότι οι ανησυχίες τους είχαν σημασία για αυτόν. Λόγου χάρη, αναλογιστείτε το πρώτο θαύμα που έκανε ο Ιησούς. Παρευρισκόταν σε ένα γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά, μια πόλη της Γαλιλαίας. Προέκυψε ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να ντροπιάσει τους νεόνυμφους​—τελείωσε το κρασί! Η μητέρα του Ιησού, η Μαρία, είπε στον γιο της τι είχε συμβεί. Τι έκανε ο Ιησούς; Είπε στους υπηρέτες να γεμίσουν έξι μεγάλα πέτρινα πιθάρια με νερό. Όταν πήγαν ένα δείγμα στον επικεφαλής του συμποσίου, το νερό είχε γίνει καλό κρασί! Μήπως επρόκειτο για τέχνασμα, για ταχυδακτυλουργικό κόλπο; Όχι, το νερό «είχε πια μετατραπεί σε κρασί». (Ιωάννης 2:1-11) Από παλιά οι άνθρωποι ονειρεύονταν να μπορούν να μετατρέπουν ένα πράγμα σε κάτι άλλο. Επί αιώνες, κάποιοι άνθρωποι που ονομάζονταν αλχημιστές προσπαθούσαν να μετατρέψουν τον μόλυβδο σε χρυσό. Δεν τα κατάφεραν ποτέ​—παρότι ο μόλυβδος και ο χρυσός στην πραγματικότητα είναι στοιχεία που μοιάζουν σε αξιοσημείωτο βαθμό.a Τι θα πούμε για το νερό και το κρασί; Από χημική άποψη, το νερό είναι κάτι απλό, ένας συνδυασμός δύο βασικών στοιχείων. Το κρασί, από την άλλη πλευρά, περιέχει σχεδόν χίλια συστατικά, πολλά εκ των οποίων είναι περίπλοκες χημικές ενώσεις! Γιατί να κάνει ο Ιησούς μια τόσο θαυμαστή πράξη για να λύσει ένα πρόβλημα τόσο ασήμαντο όσο η έλλειψη κρασιού σε ένα γαμήλιο συμπόσιο;

¹⁵ Το πρόβλημα δεν ήταν ασήμαντο για τη νύφη και τον γαμπρό. Στην αρχαία Μέση Ανατολή, η φιλοξενία προς τους προσκεκλημένους είχε πολύ μεγάλη σημασία. Το να μείνουν χωρίς κρασί στο γαμήλιο συμπόσιο θα προξενούσε μεγάλη ντροπή και αμηχανία στη νύφη και στον γαμπρό, ενώ θα σκίαζε την ημέρα του γάμου τους καθώς και τις αναμνήσεις τους από αυτήν στα επόμενα χρόνια. Το πρόβλημα ήταν σημαντικό για αυτούς, οπότε ήταν σημαντικό και για τον Ιησού. Έτσι λοιπόν, έκανε κάτι για αυτό. Αντιλαμβάνεστε γιατί οι άνθρωποι τον πλησίαζαν και του έλεγαν τις έγνοιες τους;

¹⁶ Οι γονείς μπορούν και πάλι να βρουν ένα χρήσιμο δίδαγμα εδώ. Τι θα γίνει αν το παιδί σας σάς πλησιάσει, στενοχωρημένο από κάποιο πρόβλημα; Ίσως μπείτε στον πειρασμό να θεωρήσετε την ανησυχία του παιδιού ασήμαντη. Μπορεί μάλιστα να μπείτε στον πειρασμό να γελάσετε με αυτήν. Σε σύγκριση με τα δικά σας φορτία, το πρόβλημα του παιδιού μπορεί να φαίνεται επουσιώδες. Να θυμάστε όμως ότι δεν είναι ασήμαντο για το παιδί! Αν έχει σημασία για ένα άτομο που αγαπάτε τόσο πολύ, δεν πρέπει να έχει σημασία και για εσάς; Δείχνοντας στο παιδί σας ότι σας απασχολούν οι ανησυχίες του, θα είστε προσιτός γονέας.

17. Τι παράδειγμα πραότητας έθεσε ο Ιησούς, και γιατί είναι αυτή η ιδιότητα απόδειξη δύναμης;

¹⁷ Όπως εξετάσαμε στο Κεφάλαιο 3, ο Ιησούς ήταν πράος και ταπεινός. (Ματθαίος 11:29) Η πραότητα είναι έξοχη ιδιότητα και αποτελεί δυναμική απόδειξη της ταπεινοφροσύνης που υπάρχει στην καρδιά ενός ατόμου. Είναι μέρος του καρπού του αγίου πνεύματος του Θεού και σχετίζεται με τη θεϊκή σοφία. (Γαλάτες 5:22, 23· Ιακώβου 3:13) Ακόμα και όταν τον προκαλούσαν με τον χειρότερο τρόπο, ο Ιησούς διατηρούσε τον έλεγχο του εαυτού του. Η πραότητά του ασφαλώς δεν ήταν αδυναμία. Κάποιος λόγιος είπε σχετικά με αυτή την ιδιότητα: «Πίσω από την ηπιότητα υπάρχει χαλύβδινη δύναμη». Πράγματι, πολλές φορές απαιτείται δύναμη για να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συμπεριφερθούμε στους άλλους με πραότητα. Αλλά καθώς ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειές μας, μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού ως προς την εκδήλωση πραότητας, και αυτό θα μας κάνει πιο προσιτούς.

18. Ποιο παράδειγμα αποκαλύπτει τη λογικότητα του Ιησού, και γιατί πιστεύετε ότι αυτή η ιδιότητα θα έκανε ένα άτομο προσιτό;

¹⁸ Ο Ιησούς ήταν λογικός. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στην Τύρο, ήρθε σε αυτόν μια γυναίκα επειδή η κόρη της “βασανιζόταν από δαίμονα”. Με τρεις διαφορετικούς τρόπους, ο Ιησούς έδειξε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει αυτό που ήθελε η γυναίκα. Πρώτον, δεν της απάντησε. Δεύτερον, της ανέφερε έναν λόγο για τον οποίο δεν θα έκανε αυτό που του ζητούσε. Τρίτον, χρησιμοποίησε ένα παράδειγμα που ξεκαθάρισε ακόμα περισσότερο τι εννοούσε. Ήταν όμως ο τρόπος του ψυχρός, άκαμπτος; Μήπως υπαινίχθηκε ότι ήταν παράτολμη η πρωτοβουλία της να αντιμιλήσει σε έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο; Όχι, είναι σαφές ότι αυτή η γυναίκα ένιωθε ασφαλής. Όχι μόνο ζήτησε βοήθεια, αλλά επέμεινε παρά την προφανή απροθυμία που έδειξε ο Ιησούς να τη βοηθήσει. Εκείνος είδε την εξαιρετική πίστη που την υποκίνησε να επιμείνει και θεράπευσε την κόρη της. (Ματθαίος 15:22-28) Ασφαλώς, η λογικότητα του Ιησού, η προθυμία που είχε να ακούει και να υποχωρεί όταν αυτό ήταν κατάλληλο, έκανε τους ανθρώπους να τον πλησιάζουν πρόθυμα!

Είστε Εσείς Προσιτοί;

19. Πώς μπορούμε να διαπιστώσουμε αν είμαστε στ’ αλήθεια προσιτοί;

¹⁹ Οι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν ότι είναι προσιτοί. Παραδείγματος χάρη, μερικοί που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας αρέσκονται να λένε ότι η πόρτα τους είναι πάντα ανοιχτή, δηλαδή ότι οι υφιστάμενοί τους έχουν πάντα το ελεύθερο να τους πλησιάζουν. Η Γραφή όμως περιέχει την εξής ισχυρή προειδοποίηση: «Πολλοί διαλαλούν την όσια αγάπη τους, αλλά πιστό άνθρωπο ποιος μπορεί να βρει;» (Παροιμίες 20:6) Είναι εύκολο να λέμε ότι είμαστε προσιτοί, αλλά μιμούμαστε όντως πιστά αυτή την πτυχή της αγάπης του Ιησού; Η απάντηση ίσως έγκειται, όχι στο πώς βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά στο πώς μας βλέπουν οι άλλοι. Ο Παύλος είπε: «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους». (Φιλιππησίους 4:5) Ο καθένας μας θα κάνει καλά να αναρωτηθεί: “Πώς με βλέπουν οι άλλοι; Τι φήμη έχω;”

20. (α) Γιατί είναι σημαντικό να είναι οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι προσιτοί; (β) Γιατί πρέπει να έχουμε λογικές προσδοκίες από τους πρεσβυτέρους στην εκκλησία;

²⁰ Ιδιαίτερα οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι αγωνίζονται να είναι προσιτοί. Επιθυμούν ειλικρινά να ανταποκρίνονται στην περιγραφή που είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ησαΐας 32:1, 2: «Ο καθένας τους θα είναι σαν καταφύγιο από τον άνεμο, κρυψώνα από την καταιγίδα, σαν ρεύματα νερού σε άνυδρη γη, σαν τη σκιά πελώριου βράχου σε κατάξερη γη». Ένας πρεσβύτερος μπορεί να παρέχει τέτοια προστασία, αναζωογόνηση και ανακούφιση μόνο αν παραμένει προσιτός. Ομολογουμένως, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, διότι οι πρεσβύτεροι σηκώνουν βαρύ φορτίο ευθύνης σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Εντούτοις, οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να μη δίνουν ποτέ την εντύπωση ότι είναι τόσο απασχολημένοι ώστε να μην μπορούν να φροντίσουν για τις ανάγκες των προβάτων του Ιεχωβά. (1 Πέτρου 5:2) Οι άλλοι στην εκκλησία προσπαθούν να έχουν λογικές προσδοκίες από αυτούς τους πιστούς άντρες, δείχνοντας ταπεινό και συνεργατικό πνεύμα.​—Εβραίους 13:17.

21. Πώς μπορούν οι γονείς να παραμένουν προσιτοί για τα παιδιά τους, και τι θα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο;

²¹ Οι γονείς προσπαθούν να είναι πάντα διαθέσιμοι για τα παιδιά τους. Διακυβεύονται πάρα πολλά! Επιθυμία τους είναι να ξέρουν τα παιδιά τους ότι είναι ασφαλές να ανοίγουν την καρδιά τους στον πατέρα ή στη μητέρα τους. Γι’ αυτό, οι Χριστιανοί γονείς προσπαθούν να είναι πράοι και λογικοί, χωρίς να αντιδρούν υπερβολικά όταν το παιδί ομολογεί κάποιο σφάλμα ή εκδηλώνει εσφαλμένο τρόπο σκέψης. Καθώς οι γονείς εκπαιδεύουν υπομονετικά τα παιδιά τους, προσπαθούν να κρατούν ανοιχτές τις γραμμές επικοινωνίας. Πράγματι, όλοι μας θέλουμε να παραμένουμε προσιτοί, όπως ήταν ο Ιησούς. Στο επόμενο κεφάλαιο, θα ασχοληθούμε με την εγκάρδια συμπόνια του Ιησού​—μια από τις κύριες ιδιότητες που τον έκαναν προσιτό.

1-3. (α) Πώς ανταποκρίνεται ο Ιησούς όταν δύο τυφλοί ζητιάνοι τον παρακαλούν να τους βοηθήσει; (β) Τι σημαίνει η έκφραση «νιώθοντας ευσπλαχνία»; (Βλέπε υποσημείωση.)

ΔΥΟ τυφλοί κάθονται στην άκρη του δρόμου, λίγο έξω από την Ιεριχώ. Πηγαίνουν εκεί κάθε μέρα, βρίσκουν ένα σημείο από όπου είναι πιθανό ότι θα περάσει πολύς κόσμος και ζητούν ελεημοσύνη δημοσίως. Σήμερα όμως πρόκειται να ζήσουν μια εμπειρία που θα αλλάξει ριζικά τη ζωή τους.

² Ξαφνικά, οι ζητιάνοι ακούν φασαρία. Καθώς δεν μπορούν να δουν τι συμβαίνει, ο ένας από τους δύο ρωτάει για ποιον λόγο υπάρχει αυτός ο θόρυβος, και οι άνθρωποι του λένε: «Ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνάει!» Ο Ιησούς βρίσκεται καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ για τελευταία φορά. Αλλά δεν είναι μόνος, διότι τον ακολουθούν μεγάλα πλήθη. Μόλις οι ζητιάνοι ακούν ποιος περνάει, δημιουργούν αναστάτωση φωνάζοντας: «Κύριε, ελέησέ μας, Γιε του Δαβίδ!» Τα πλήθη, ενοχλημένα, λένε στους ζητιάνους να σωπάσουν, αλλά αυτοί είναι απελπισμένοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να σωπάσουν.

³ Ο Ιησούς ακούει τις φωνές τους που ξεχωρίζουν από τη βοή του πλήθους. Τι θα κάνει; Πολλά βαραίνουν τη διάνοια και την καρδιά του. Σε λίγο αρχίζει η τελευταία εβδομάδα της επίγειας ζωής του. Γνωρίζει ότι στην Ιερουσαλήμ τον περιμένουν βάσανα και οδυνηρός θάνατος. Παρ’ όλα αυτά, δεν αγνοεί τις επίμονες κραυγές. Στέκεται και ζητάει να του φέρουν τους ανθρώπους που φωνάζουν. «Κύριε, να ανοιχτούν τα μάτια μας», παρακαλούν εκείνοι. «Νιώθοντας ευσπλαχνία», ο Ιησούς αγγίζει τα μάτια τους και αυτοί ξαναβρίσκουν την όρασή τους.a Χωρίς καθυστέρηση, αρχίζουν να ακολουθούν τον Ιησού.​—Λουκάς 18:35-43· Ματθαίος 20:29-34.

4. Πώς εκπλήρωσε ο Ιησούς την προφητεία που έλεγε ότι αυτός επρόκειτο να «σπλαχνιστεί τους ασήμαντους»;

⁴ Αυτό δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Πολλές φορές και υπό πολλές διαφορετικές περιστάσεις, ο Ιησούς υποκινήθηκε έντονα να δείξει συμπόνια. Η Βιβλική προφητεία προείπε ότι επρόκειτο να «σπλαχνιστεί τους ασήμαντους». (Ψαλμός 72:13) Σε επαλήθευση εκείνων των λόγων, ο Ιησούς ήταν ευαίσθητος απέναντι στα αισθήματα των άλλων. Έπαιρνε την πρωτοβουλία να βοηθάει τους ανθρώπους. Η συμπόνια του αποτελούσε υποκινούσα δύναμη στο κήρυγμά του. Ας δούμε πώς αποκαλύπτουν τα Ευαγγέλια την τρυφερή συμπόνια που βρισκόταν πίσω από τα λόγια και τις πράξεις του Ιησού και ας αναλογιστούμε πώς μπορούμε εμείς να δείχνουμε παρόμοια συμπόνια.

Περίσκεψη για τα Αισθήματα των Άλλων

5, 6. Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιησούς ήταν συμπονετικός άνθρωπος;

⁵ Ο Ιησούς ήταν άνθρωπος που έδειχνε βαθιά συμπόνια. Κατανοούσε και συμμεριζόταν τα αισθήματα εκείνων που υπέφεραν. Μολονότι δεν αντιμετώπιζε από κάθε άποψη τις ίδιες περιστάσεις με αυτούς, ένιωθε αληθινά τον πόνο τους στην καρδιά του. (Εβραίους 4:15) Όταν θεράπευσε μια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία επί 12 χρόνια, αποκάλεσε την πάθησή της “οδυνηρή αρρώστια”, αναγνωρίζοντας ότι της είχε προξενήσει μεγάλη στενοχώρια και πόνο. (Μάρκος 5:25-34) Όταν είδε τη Μαρία και εκείνους που ήταν μαζί της να κλαίνε για τον θάνατο του Λαζάρου, επηρεάστηκε τόσο βαθιά από τη θλίψη τους ώστε ένιωσε ταραχή μέσα του. Αν και ο Ιησούς ήξερε ότι σε λίγο επρόκειτο να αναστήσει τον Λάζαρο, συγκινήθηκε τόσο πολύ ώστε τα μάτια του γέμισαν δάκρυα.​—Ιωάννης 11:33, 35.

⁶ Κάποια άλλη φορά, ένας λεπρός πλησίασε τον Ιησού και τον παρακάλεσε: «Αν εσύ θέλεις, μπορείς να με καθαρίσεις από τη λέπρα». Πώς αντέδρασε ο Ιησούς, ένας τέλειος άνθρωπος που δεν είχε αρρωστήσει ποτέ; Συμπόνεσε βαθιά τον λεπρό. Ναι, «τον σπλαχνίστηκε». (Μάρκος 1:40-42) Τότε έκανε κάτι μοναδικό. Γνώριζε καλά ότι οι λεπροί ήταν ακάθαρτοι υπό τον Νόμο και δεν έπρεπε να συναναστρέφονται με άλλους. (Λευιτικό 13:45, 46) Ο Ιησούς ασφαλώς ήταν ικανός να θεραπεύσει αυτόν τον άνθρωπο χωρίς καν να τον ακουμπήσει. (Ματθαίος 8:5-13) Ωστόσο, επέλεξε να απλώσει το χέρι του και να αγγίξει τον λεπρό, λέγοντας: «Θέλω! Καθαρίσου». Η λέπρα αμέσως εξαφανίστηκε. Τι τρυφερή συμπόνια εκδήλωσε ο Ιησούς!

7. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να καλλιεργούμε συμπόνια, και πώς μπορεί να εκφραστεί αυτή η ιδιότητα;

⁷ Ως Χριστιανοί, απαιτείται να μιμούμαστε τον Ιησού όσον αφορά την εκδήλωση συμπόνιας. Η Γραφή μάς προτρέπει να δείχνουμε «κατανόηση για τους άλλους».b (1 Πέτρου 3:8) Ίσως δεν είναι εύκολο να καταλάβουμε τα αισθήματα εκείνων που υποφέρουν από χρόνιες ασθένειες ή κατάθλιψη​—ιδιαίτερα αν δεν έχουμε νιώσει τέτοια οδύνη εμείς οι ίδιοι. Να θυμάστε όμως ότι η συμπόνια δεν εξαρτάται από το αν έχουμε βρεθεί στις ίδιες περιστάσεις με τους άλλους. Ο Ιησούς συμπονούσε τους αρρώστους παρότι ο ίδιος δεν είχε αρρωστήσει ποτέ. Πώς μπορούμε λοιπόν εμείς να καλλιεργούμε συμπόνια; Ακούγοντας υπομονετικά όταν εκείνοι που υποφέρουν ανοίγουν την καρδιά τους και εκφράζουν τα αισθήματά τους. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Αν ήμουν εγώ στη θέση τους, πώς θα ένιωθα;” (1 Κορινθίους 12:26) Αν αυξήσουμε την ευαισθησία μας προς τα αισθήματα των άλλων, θα είμαστε πιο ικανοί να “μιλάμε παρηγορητικά στους καταθλιμμένους”. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Μερικές φορές, η συμπόνια μπορεί να εκφραστεί, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με δάκρυα. «Να κλαίτε με όσους κλαίνε», λέει το εδάφιο Ρωμαίους 12:15.

8, 9. Πώς έδειχνε ο Ιησούς περίσκεψη για τα αισθήματα των άλλων;

⁸ Ο Ιησούς έδειχνε περίσκεψη για τους άλλους και ενεργούσε με τρόπους που δεν πλήγωναν τα αισθήματά τους. Θυμηθείτε το περιστατικό κατά το οποίο έφεραν στον Ιησού έναν άνθρωπο που ήταν κουφός και μιλούσε με μεγάλη δυσκολία. Ο Ιησούς, αντιλαμβανόμενος προφανώς ότι αυτός ο άνθρωπος ένιωθε κάπως άβολα, έκανε κάτι που δεν συνήθιζε να κάνει όταν θεράπευε άλλους: «Τον πήρε ιδιαιτέρως». (Μάρκος 7:31-35) Έπειτα, τον θεράπευσε μακριά από τα βλέμματα του πλήθους.​—Μάρκος 7:31-35.

⁹ Ο Ιησούς ενήργησε με παρόμοια περίσκεψη όταν του έφεραν έναν τυφλό και ζήτησαν να τον θεραπεύσει. Ο Ιησούς «πήρε τον τυφλό από το χέρι και τον έβγαλε έξω από το χωριό». (Μάρκος 8:22-26) Κατόπιν, τον θεράπευσε σταδιακά. Αυτό ίσως επέτρεψε στον εγκέφαλο και στα μάτια εκείνου του ανθρώπου να προσαρμοστούν βαθμιαία στις εκθαμβωτικές και περίπλοκες εικόνες του ηλιόλουστου κόσμου που τον περιέβαλλε. (Μάρκος 8:22-26) Με τι περίσκεψη ενεργούσε ο Ιησούς!

10. Με ποιους τρόπους μπορούμε να δείχνουμε περίσκεψη για τα αισθήματα των άλλων;

¹⁰ Εφόσον είμαστε ακόλουθοι του Ιησού, απαιτείται να δείχνουμε και εμείς περίσκεψη για τα αισθήματα των άλλων. Συνεπώς, προσέχουμε την ομιλία μας και θυμόμαστε ότι η απερίσκεπτη χρήση της γλώσσας μπορεί να πληγώσει τα αισθήματα των άλλων. (Παροιμίες 12:18· 18:21) Τα σκληρά λόγια, τα περιφρονητικά σχόλια και ο δηκτικός σαρκασμός δεν έχουν καμιά θέση ανάμεσα στους Χριστιανούς, οι οποίοι είναι ευαίσθητοι προς τα αισθήματα των άλλων. (Εφεσίους 4:31) Πρεσβύτεροι, πώς μπορείτε να δείχνετε περίσκεψη για τα αισθήματα των άλλων; Όταν δίνετε συμβουλή, να απαλύνετε τα λόγια σας με καλοσύνη, επιτρέποντας στο άτομο που σας ακούει να διατηρεί την αξιοπρέπειά του. (Γαλάτες 6:1) Γονείς, πώς μπορείτε να δείχνετε περίσκεψη για τα αισθήματα των παιδιών σας; Όταν παρέχετε διαπαιδαγώγηση, να προσπαθείτε να το κάνετε αυτό χωρίς να προκαλείτε στο παιδί σας αχρείαστη ντροπή.​—Κολοσσαείς 3:21.

Ανάληψη Πρωτοβουλίας για την Παροχή Βοήθειας σε Άλλους

11, 12. Ποιες Βιβλικές αφηγήσεις δείχνουν ότι ο Ιησούς δεν περίμενε να του ζητήσουν να δείξει συμπόνια στους άλλους;

¹¹ Ο Ιησούς δεν περίμενε πάντα να του ζητήσουν να δείξει συμπόνια στους άλλους. Άλλωστε, η συμπόνια δεν είναι παθητική ιδιότητα αλλά ενεργή, θετική. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν το ότι η τρυφερή συμπόνια υποκινούσε τον Ιησού να παίρνει την πρωτοβουλία για να βοηθάει τους άλλους. Για παράδειγμα, όταν ένα μεγάλο πλήθος έμεινε μαζί του τρεις ημέρες και δεν είχε φαγητό, δεν χρειάστηκε να του πει κάποιος ότι οι άνθρωποι πεινούσαν ή να του υποδείξει να κάνει κάτι για αυτό. Η αφήγηση λέει: «Ο . . . Ιησούς φώναξε τους μαθητές του και είπε: “Σπλαχνίζομαι το πλήθος, επειδή είναι ήδη τρεις ημέρες μαζί μου και δεν έχουν τίποτα να φάνε. Δεν θέλω να τους πω να φύγουν νηστικοί, γιατί μπορεί να εξαντληθούν στον δρόμο”». Τότε, με προσωπική του και μόνο πρωτοβουλία, έθρεψε θαυματουργικά το πλήθος.​—Ματθαίος 15:32-38.

¹² Ας εξετάσουμε μια άλλη αφήγηση. Το 31 Κ.Χ., καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην πόλη Ναΐν, βρέθηκε μπροστά σε μια θλιβερή σκηνή. Μια νεκρική πομπή έβγαινε από την πόλη, κατευθυνόμενη ίσως προς τα μνήματα στις κοντινές λοφοπλαγιές, για την ταφή “του μοναχογιού μιας χήρας”. Μπορείτε να φανταστείτε τον πόνο που είχε στην καρδιά της εκείνη η μητέρα; Ετοιμαζόταν να θάψει τον μοναχογιό της και δεν είχε σύζυγο για να μοιραστεί τη θλίψη της. Από όλους τους ανθρώπους στην πομπή, ο Ιησούς «είδε» τη χήρα, που τώρα είχε μείνει άκληρη. Συγκινήθηκε με αυτό που είδε​—ναι, «τη σπλαχνίστηκε». Κανείς δεν χρειάστηκε να τον εκλιπαρήσει. Η συμπόνια μέσα στην καρδιά του τον ώθησε να πάρει την πρωτοβουλία. Γι’ αυτό, «πλησίασε και άγγιξε το νεκροκρέβατο» και κατόπιν επανέφερε τον νεαρό στη ζωή. Τι συνέβη μετά; Ο Ιησούς δεν ζήτησε από τον νεαρό να ακολουθήσει το μεγάλο πλήθος που ταξίδευε μαζί Του. Αντί για αυτό, «τον έδωσε στη μητέρα του», ενώνοντας ξανά εκείνη την οικογένεια και διασφαλίζοντας ότι η χήρα θα λάβαινε φροντίδα.​—Λουκάς 7:11-15.

13. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού παίρνοντας την κατάλληλη πρωτοβουλία για να βοηθάμε αυτούς που έχουν ανάγκη;

¹³ Πώς μπορούμε να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού; Βέβαια, δεν μπορούμε να προμηθεύσουμε φαγητό θαυματουργικά ούτε να επαναφέρουμε τους νεκρούς στη ζωή. Μπορούμε όμως να μιμούμαστε τον Ιησού παίρνοντας την πρωτοβουλία για να βοηθάμε αυτούς που έχουν ανάγκη. Κάποιος ομόπιστός μας μπορεί να υποστεί σοβαρή οικονομική ζημιά ή να χάσει την εργασία του. (1 Ιωάννη 3:17) Το σπίτι μιας χήρας ίσως χρειάζεται επειγόντως επισκευή. (Ιακώβου 1:27) Ίσως γνωρίζουμε κάποια οικογένεια που πενθεί και χρειάζεται παρηγοριά ή πρακτική βοήθεια. (1 Θεσσαλονικείς 5:11) Σε περιπτώσεις πραγματικής ανάγκης, δεν χρειάζεται να περιμένουμε να ζητήσουν τη βοήθειά μας για να την προσφέρουμε. (Παροιμίες 3:27) Η συμπόνια θα μας υποκινεί να παίρνουμε την κατάλληλη πρωτοβουλία για να βοηθήσουμε, όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις μας. Ποτέ μην ξεχνάτε ότι μια απλή πράξη καλοσύνης ή λίγα λόγια παρηγοριάς που λέγονται από την καρδιά μπορούν να αποτελέσουν ισχυρές εκδηλώσεις συμπόνιας.​—Κολοσσαείς 3:12.

Η Συμπόνια τον Υποκινούσε να Κηρύττει

14. Γιατί έδινε ο Ιησούς προτεραιότητα στο έργο κηρύγματος των καλών νέων;

¹⁴ Όπως είδαμε στην Ενότητα 2 αυτού του βιβλίου, ο Ιησούς έθεσε εξαιρετικό παράδειγμα στο κήρυγμα των καλών νέων. Ο ίδιος είπε: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και σε άλλες πόλεις, επειδή για αυτό στάλθηκα». (Λουκάς 4:43) Γιατί έδινε προτεραιότητα σε αυτό το έργο; Κυρίως λόγω της αγάπης του για τον Θεό. Αλλά ο Ιησούς είχε άλλο ένα κίνητρο: Η εγκάρδια συμπόνια τον υποκινούσε να ανταποκρίνεται στις πνευματικές ανάγκες των άλλων. Από όλους τους τρόπους με τους οποίους έδειχνε συμπόνια, κανένας δεν ήταν πιο σημαντικός από το να ικανοποιεί την πνευματική πείνα των άλλων. Ας εξετάσουμε δύο περιστατικά τα οποία αποκαλύπτουν πώς έβλεπε ο Ιησούς τους ανθρώπους στους οποίους κήρυττε. Αυτή η εξέταση μπορεί να μας βοηθήσει να αναλύσουμε τα κίνητρα με τα οποία συμμετέχουμε εμείς στη δημόσια διακονία.

15, 16. Περιγράψτε δύο περιστατικά που αποκαλύπτουν πώς έβλεπε ο Ιησούς τους ανθρώπους στους οποίους κήρυττε.

¹⁵ Το 31 Κ.Χ., αφού ο Ιησούς αγωνίστηκε σθεναρά στη διακονία επί δύο περίπου χρόνια, διεύρυνε τις προσπάθειές του αρχίζοντας «περιοδεία σε όλες τις πόλεις και τα χωριά» της Γαλιλαίας. Τα όσα έβλεπε άγγιζαν την καρδιά του. Ο απόστολος Ματθαίος αναφέρει: «Βλέποντας τα πλήθη, τα σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς βοσκό». (Ματθαίος 9:35, 36) Ο Ιησούς συμπονούσε τους συνηθισμένους ανθρώπους. Γνώριζε καλά τη θλιβερή πνευματική τους κατάσταση. Ήξερε ότι τους κακομεταχειρίζονταν και τους παραμελούσαν εντελώς εκείνοι ακριβώς οι άνθρωποι που έπρεπε να τους ποιμαίνουν​—οι θρησκευτικοί ηγέτες. Υποκινούμενος από βαθιά συμπόνια, ο Ιησούς κατέβαλλε επίπονες προσπάθειες για να μεταδίδει στους ανθρώπους ένα άγγελμα ελπίδας. Τίποτα δεν ήταν πιο απαραίτητο για εκείνους από τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.

¹⁶ Κάτι παρόμοιο συνέβη μερικούς μήνες αργότερα, όταν πλησίαζε το Πάσχα του 32 Κ.Χ. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Ιησούς και οι απόστολοί του επιβιβάστηκαν σε ένα πλοιάριο και διέσχισαν τη Θάλασσα της Γαλιλαίας αναζητώντας ένα ήσυχο μέρος για να αναπαυτούν. Αλλά ένα πλήθος έτρεξε κατά μήκος της ακτής και έφτασε στην άλλη πλευρά πριν από το πλοιάριο. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς; «Βγαίνοντας . . . είδε ένα μεγάλο πλήθος και τους σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν σαν πρόβατα χωρίς βοσκό. Και άρχισε να τους διδάσκει πολλά». (Μάρκος 6:31-34) Και πάλι, ο Ιησούς «σπλαχνίστηκε» τους ανθρώπους λόγω της κακής τους πνευματικής κατάστασης. Σαν «πρόβατα χωρίς βοσκό», λιμοκτονούσαν πνευματικά και είχαν αφεθεί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Η συμπόνια, και όχι απλώς ένα αίσθημα καθήκοντος, υποκινούσε τον Ιησού να κηρύττει.

17, 18. (α) Τι μας υποκινεί να συμμετέχουμε στη διακονία; (β) Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε συμπόνια για τους άλλους;

¹⁷ Τι υποκινεί εμάς ως ακολούθους του Ιησού να συμμετέχουμε στη διακονία; Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 9 αυτού του βιβλίου, έχουμε μια αποστολή, μια ευθύνη, να κηρύττουμε και να κάνουμε μαθητές. (Ματθαίος 28:19, 20· 1 Κορινθίους 9:16) Αλλά το κίνητρο με το οποίο συμμετέχουμε σε αυτό το έργο πρέπει να υπερβαίνει το απλό αίσθημα καθήκοντος ή υποχρέωσης. Πάνω από όλα, η αγάπη για τον Ιεχωβά μάς υποκινεί να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του. Επίσης, κηρύττουμε υποκινούμενοι από συμπόνια για εκείνους που δεν συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας. (Μάρκος 12:28-31) Πώς μπορούμε λοιπόν να καλλιεργούμε συμπόνια για τους άλλους;

¹⁸ Χρειάζεται να βλέπουμε τους ανθρώπους όπως τους έβλεπε ο Ιησούς​—“γδαρμένους και παραπεταμένους σαν πρόβατα χωρίς βοσκό”. Φανταστείτε ότι βρίσκετε ένα αρνί που έχει χαθεί. Χωρίς βοσκό να το οδηγήσει σε πράσινα βοσκοτόπια και νερό, το δύστυχο πλάσμα πεινάει και διψάει. Δεν θα συμπονούσατε αυτό το αρνί; Δεν θα κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε για να του δώσετε τροφή και νερό; Αυτό το αρνί μοιάζει με πολλούς ανθρώπους οι οποίοι δεν γνωρίζουν ακόμα τα καλά νέα. Παραμελημένοι από τους ποιμένες της ψεύτικης θρησκείας, πεινούν και διψούν πνευματικά και δεν έχουν πραγματική ελπίδα για το μέλλον. Εμείς έχουμε αυτό που χρειάζονται: τη θρεπτική πνευματική τροφή και τα αναζωογονητικά νερά της αλήθειας που βρίσκονται στον Λόγο του Θεού. (Ησαΐας 55:1, 2) Όταν συλλογιζόμαστε τις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων που μας περιβάλλουν, νιώθουμε συμπόνια για αυτούς. Αν, όπως ο Ιησούς, έχουμε βαθιά αισθήματα για τους ανθρώπους, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους μεταδίδουμε την ελπίδα της Βασιλείας.

19. Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε έναν σπουδαστή της Γραφής που έχει τα προσόντα να υποκινηθεί να συμμετέχει στη δημόσια διακονία;

¹⁹ Πώς μπορούμε να βοηθάμε άλλους να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού; Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να βοηθήσουμε έναν σπουδαστή της Γραφής που έχει τα προσόντα να αρχίσει να συμμετέχει στο δημόσιο έργο κηρύγματος. Ή ίσως θέλουμε να παροτρύνουμε έναν αδρανή να ξαναρχίσει να συμμετέχει πλήρως στη διακονία. Πώς μπορούμε να βοηθάμε τέτοια άτομα; Χρειάζεται να κάνουμε έκκληση στην καρδιά τους. Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς πρώτα «σπλαχνίστηκε» τους ανθρώπους και έπειτα τους δίδαξε. (Μάρκος 6:34) Συνεπώς, αν μπορέσουμε να βοηθήσουμε έναν σπουδαστή ή έναν αδρανή να καλλιεργήσει συμπόνια, η καρδιά του μπορεί κάλλιστα να τον υποκινήσει να μοιάσει στον Ιησού και να μεταδίδει τα καλά νέα στους άλλους. Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: «Πώς βελτιώθηκε η ζωή σου χάρη στο ότι δέχτηκες το άγγελμα της Βασιλείας; Τι θα πούμε για τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ακόμα αυτό το άγγελμα​—δεν χρειάζονται και αυτοί τα καλά νέα; Τι μπορείς να κάνεις εσύ για να τους βοηθήσεις;» Βέβαια, το ισχυρότερο κίνητρο για να συμμετέχει κάποιος στη διακονία είναι η αγάπη για τον Θεό και η επιθυμία που έχει να τον υπηρετεί.

20. (α) Τι περιλαμβάνει το να είμαστε ακόλουθοι του Ιησού; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο κεφάλαιο;

²⁰ Το να είμαστε ακόλουθοι του Ιησού περιλαμβάνει περισσότερα από το να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του και να μιμούμαστε τις πράξεις του. Χρειάζεται να καλλιεργούμε την ίδια «διανοητική στάση» που είχε εκείνος. (Φιλιππησίους 2:5) Πόσο ευγνώμονες μπορούμε λοιπόν να είμαστε για το ότι η Γραφή μάς αποκαλύπτει τις σκέψεις και τα αισθήματα που βρίσκονταν πίσω από τα λόγια και τις πράξεις του Ιησού! Αν εξοικειωνόμαστε με «τον νου του Χριστού», θα είμαστε σε καλύτερη θέση να καλλιεργούμε ευαισθησία και εγκάρδια συμπόνια και έτσι να μεταχειριζόμαστε τους άλλους με τον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόταν ο Ιησούς τους ανθρώπους γενικά. (1 Κορινθίους 2:16) Στο επόμενο κεφάλαιο, θα εξετάσουμε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους ο Ιησούς έδειχνε αγάπη ιδιαίτερα για τους ακολούθους του.

1, 2. Πώς περνάει ο Ιησούς το τελευταίο του βράδυ με τους αποστόλους του, και γιατί θεωρεί πολύτιμες αυτές τις τελευταίες στιγμές;

Ο ΙΗΣΟΥΣ συγκεντρώνει τους αποστόλους του στο ανώγειο κάποιου σπιτιού στην Ιερουσαλήμ, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το τελευταίο βράδυ που περνάει μαζί τους. Έχει πλησιάσει ο καιρός να επιστρέψει στον Πατέρα του. Μέσα σε λίγες ώρες, θα συλληφθεί και η πίστη του θα δοκιμαστεί όσο ποτέ πριν. Εντούτοις, ούτε ακόμα και ο επικείμενος θάνατός του δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του από τις ανάγκες των αποστόλων του.

² Ο Ιησούς έχει προετοιμάσει τους αποστόλους για την αναχώρησή του, ωστόσο έχει και άλλα να πει ώστε να τους ενισχύσει για όσα τους επιφυλάσσει το μέλλον. Γι’ αυτό, περνάει αυτές τις τελευταίες πολύτιμες στιγμές διδάσκοντάς τους ζωτικά μαθήματα που θα τους βοηθήσουν να παραμείνουν πιστοί. Τα λόγια του είναι από τα πιο θερμά και πιο φιλικά που τους έχει πει ποτέ. Γιατί όμως ανησυχεί ο Ιησούς περισσότερο για τους αποστόλους του παρά για τον εαυτό του; Γιατί θεωρεί τόσο πολύτιμες αυτές τις τελευταίες ώρες που περνάει μαζί τους; Με μια λέξη, η απάντηση είναι η αγάπη. Η αγάπη του για αυτούς είναι βαθιά.

3. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς δεν περίμενε το τελευταίο του βράδυ για να δείξει αγάπη στους ακολούθους του;

³ Δεκαετίες αργότερα, ο απόστολος Ιωάννης ξεκίνησε τη θεόπνευστη αφήγησή του για τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς με τα λόγια: «Πριν από τη γιορτή του Πάσχα, επειδή γνώριζε ότι είχε έρθει η ώρα του να αφήσει αυτόν τον κόσμο και να πάει στον Πατέρα, ο Ιησούς, έχοντας αγαπήσει τους δικούς του που ήταν στον κόσμο, τους αγάπησε ως το τέλος». (Ιωάννης 13:1) Ο Ιησούς δεν περίμενε εκείνο το βράδυ για να δείξει αγάπη στους «δικούς του». Σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του, με πολλούς και διάφορους τρόπους, αποδείκνυε την αγάπη του για τους μαθητές του. Είναι καλό να εξετάσουμε μερικούς τρόπους με τους οποίους έδειξε την αγάπη του, επειδή αν τον μιμούμαστε σε αυτόν τον τομέα, αποδεικνυόμαστε γνήσιοι μαθητές του.

Εκδήλωνε Μακροθυμία

4, 5. (α) Γιατί χρειαζόταν ο Ιησούς υπομονή στις σχέσεις του με τους μαθητές του; (β) Πώς αντέδρασε ο Ιησούς όταν τρεις από τους αποστόλους του δεν έμειναν άγρυπνοι στον κήπο της Γεθσημανή;

⁴ Η αγάπη και η μακροθυμία είναι αλληλένδετες. «Η αγάπη είναι μακρόθυμη», παρατηρεί το εδάφιο 1 Κορινθίους 13:4, και η μακροθυμία περιλαμβάνει το να ανεχόμαστε τους άλλους. Χρειαζόταν άραγε ο Ιησούς μακροθυμία στις σχέσεις του με τους μαθητές του; Ναι, χρειαζόταν! Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 3, οι απόστολοι δεν καλλιέργησαν αμέσως ταπεινοφροσύνη. Περισσότερες από μία φορές, λογομάχησαν σχετικά με το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσά τους. Πώς αντιδρούσε ο Ιησούς; Μήπως θύμωνε και απαντούσε με εκνευρισμό και πικρία; Όχι, τους λογίκευε μακρόθυμα, ακόμα και όταν έγινε «έντονη λογομαχία» για αυτό το ζήτημα το τελευταίο βράδυ που ήταν μαζί τους!​—Λουκάς 22:24-30· Ματθαίος 20:20-28· Μάρκος 9:33-37.

⁵ Αργότερα εκείνη την τελευταία νύχτα, όταν ο Ιησούς πήγε στον κήπο της Γεθσημανή με τους 11 πιστούς αποστόλους, η μακροθυμία του δοκιμάστηκε άλλη μια φορά. Ο Ιησούς άφησε πίσω οχτώ αποστόλους, και με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη προχώρησε πιο μέσα στον κήπο. «Είμαι βαθιά λυπημένος, μέχρι θανάτου», τους είπε ο Ιησούς. «Μείνετε εδώ και να είστε σε εγρήγορση». Πήγε λίγο μακρύτερα και άρχισε να προσεύχεται ένθερμα. Αφού προσευχήθηκε αρκετή ώρα, επέστρεψε στους τρεις αποστόλους. Τι βρήκε; Εκείνη την ώρα της μέγιστης δοκιμασίας του, αυτοί κοιμούνταν! Μήπως τους επέπληξε επειδή δεν έμειναν άγρυπνοι; Όχι, τους νουθέτησε μακρόθυμα. Τα καλοσυνάτα λόγια του έδειξαν ότι κατανοούσε την ένταση που είχαν περάσει καθώς και τις αδυναμίες τους.a «Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο», είπε ο Ιησούς, «αλλά η σάρκα αδύναμη». Ο Ιησούς συνέχισε να δείχνει μακροθυμία εκείνο το βράδυ, παρότι πήγε και τους βρήκε να κοιμούνται όχι μία αλλά δύο ακόμα φορές!​—Ματθαίος 26:36-46.

6. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους;

⁶ Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο Ιησούς δεν θεώρησε τους αποστόλους του χαμένη υπόθεση. Η μακροθυμία του τελικά απέδωσε καρπούς, διότι αυτοί οι πιστοί άντρες έμαθαν τη σπουδαιότητα του να είναι και ταπεινοί αλλά και άγρυπνοι. (1 Πέτρου 3:8· 4:7) Πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε τον Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους; Οι πρεσβύτεροι ιδιαίτερα χρειάζεται να εκδηλώνουν μακροθυμία. Κάποιοι αδελφοί μπορεί να πλησιάσουν έναν πρεσβύτερο για να του πουν τα προβλήματά τους όταν ο ίδιος ο πρεσβύτερος είναι εξαντλημένος ή απορροφημένος από τις δικές του έγνοιες. Μερικές φορές, εκείνοι που χρειάζονται βοήθεια μπορεί να μην ανταποκρίνονται αμέσως στις συμβουλές. Ωστόσο, οι μακρόθυμοι πρεσβύτεροι διδάσκουν «με πραότητα» και «μεταχειρίζονται το ποίμνιο με τρυφερότητα». (2 Τιμόθεο 2:24, 25· Πράξεις 20:28, 29) Οι γονείς επίσης είναι καλό να μιμούνται τον Ιησού στην εκδήλωση μακροθυμίας, διότι μερικές φορές τα παιδιά ενδέχεται να μην ανταποκρίνονται αμέσως στις συμβουλές ή στη διόρθωση. Η αγάπη και η μακροθυμία θα βοηθήσουν τους γονείς να μην εγκαταλείπουν τις προσπάθειες για να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους. Οι ανταμοιβές αυτής της μακροθυμίας μπορεί να είναι πραγματικά μεγάλες.​—Ψαλμός 127:3.

Φρόντιζε για τις Ανάγκες Τους

7. Με ποιους τρόπους φρόντιζε ο Ιησούς για τις σωματικές και τις υλικές ανάγκες των μαθητών του;

⁷ Η αγάπη εκδηλώνεται με ανιδιοτελείς πράξεις. (1 Ιωάννη 3:17, 18) «Δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα». (1 Κορινθίους 13:5) Η αγάπη υποκινούσε τον Ιησού να φροντίζει για τις σωματικές και τις υλικές ανάγκες των μαθητών του. Πολλές φορές, έκανε ενέργειες προς όφελός τους προτού καν εκείνοι γνωστοποιήσουν τις ανάγκες τους. Όταν είδε ότι ήταν κουρασμένοι, τους πρότεινε να πάνε μαζί του “μόνοι σε έναν ερημικό τόπο και να αναπαυτούν λίγο”. (Μάρκος 6:31) Όταν αντιλήφθηκε ότι πεινούσαν, πήρε την πρωτοβουλία να τους θρέψει​—μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους που είχαν έρθει για να τον ακούσουν να διδάσκει.​—Ματθαίος 14:19, 20· 15:35-37.

8, 9. (α) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς αναγνώριζε τις πνευματικές ανάγκες των μαθητών του και τις κάλυπτε; (β) Όταν ο Ιησούς ήταν πάνω στο ξύλο, πώς έδειξε το βαθύ του ενδιαφέρον για την ευημερία της μητέρας του;

⁸ Ο Ιησούς αναγνώριζε τις πνευματικές ανάγκες των μαθητών του και τις κάλυπτε. (Ματθαίος 4:4· 5:3) Στη διδασκαλία του, πολλές φορές έδινε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτούς. Την Επί του Όρους Ομιλία την εκφώνησε ειδικά προς όφελος των μαθητών του. (Ματθαίος 5:1, 2, 13-16) Όταν δίδασκε με παραβολές, «εξηγούσε τα πάντα στους μαθητές του κατ’ ιδίαν». (Μάρκος 4:34) Ο Ιησούς προείπε ότι θα διόριζε έναν “πιστό και φρόνιμο δούλο” για να διασφαλίσει ότι οι ακόλουθοί Του θα τρέφονταν καλά από πνευματική άποψη τις τελευταίες ημέρες. Αυτός ο πιστός δούλος, ο οποίος αποτελείται από μια μικρή ομάδα χρισμένων με το πνεύμα αδελφών του Ιησού στη γη, παρέχει πνευματική “τροφή στον κατάλληλο καιρό” από το 1919 Κ.Χ.​—Ματθαίος 24:45.

⁹ Την ημέρα του θανάτου του, ο Ιησούς έδειξε με συγκινητικό τρόπο το ενδιαφέρον του για την πνευματική ευημερία των προσφιλών του. Οραματιστείτε τη σκηνή. Ο Ιησούς ήταν πάνω στο ξύλο και υπέφερε φρικτούς πόνους. Για να πάρει αναπνοή, προφανώς έπρεπε να ανασηκωθεί σπρώχνοντας με τα πόδια του. Αυτό αναμφίβολα του προξενούσε σφοδρό πόνο καθώς το βάρος του σώματός του άνοιγε περισσότερο τις πληγές από τα καρφιά που είχε στα πόδια, ενώ η μαστιγωμένη πλάτη του τριβόταν στο ξύλο. Η ομιλία, η οποία περιλαμβάνει έλεγχο της αναπνοής, πρέπει να ήταν δύσκολη και οδυνηρή. Ωστόσο, ο Ιησούς λίγο προτού πεθάνει είπε λόγια που έδειχναν τη βαθιά του αγάπη για τη μητέρα του, τη Μαρία. Βλέποντας τη Μαρία και τον απόστολο Ιωάννη να στέκονται εκεί κοντά, είπε στη μητέρα του με φωνή αρκετά δυνατή ώστε να ακούσουν οι παριστάμενοι: «Γυναίκα, να ο γιος σου!» Κατόπιν είπε στον Ιωάννη: «Να η μητέρα σου!» (Ιωάννης 19:26, 27) Ο Ιησούς γνώριζε ότι ο πιστός απόστολος θα φρόντιζε, όχι μόνο για τις σωματικές και τις υλικές ανάγκες της Μαρίας, αλλά και για την πνευματική της ευημερία.b

10. Πώς μπορούν οι γονείς να μιμούνται τον Ιησού καθώς φροντίζουν για τις ανάγκες των παιδιών τους;

¹⁰ Οι στοργικοί γονείς το βρίσκουν ωφέλιμο να συλλογίζονται το παράδειγμα του Ιησού. Ένας πατέρας που αγαπάει αληθινά την οικογένειά του προμηθεύει για αυτήν από υλική άποψη. (1 Τιμόθεο 5:8) Οι ισορροπημένοι, στοργικοί οικογενειάρχες εξαγοράζουν χρόνο για περιστασιακή ανάπαυση και αναψυχή. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το ότι οι Χριστιανοί γονείς καλύπτουν τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών τους. Πώς; Αυτοί οι γονείς φροντίζουν να διεξάγεται τακτική οικογενειακή Γραφική μελέτη και προσπαθούν να κάνουν αυτές τις μελέτες εποικοδομητικές και απολαυστικές για τα παιδιά τους. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Με τα λόγια και με το παράδειγμά τους, οι γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους ότι η διακονία αποτελεί σημαντική δραστηριότητα και ότι η προετοιμασία για τις Χριστιανικές συναθροίσεις και η παρακολούθησή τους αποτελούν ουσιώδες μέρος του πνευματικού τους προγράμματος.​—Εβραίους 10:24, 25.

Ήταν Πρόθυμος να Συγχωρεί

11. Τι δίδαξε ο Ιησούς στους ακολούθους του σχετικά με τη συγχωρητικότητα;

¹¹ Η συγχωρητικότητα είναι μια πτυχή της αγάπης. (Κολοσσαείς 3:13, 14) Η αγάπη «δεν κρατάει λογαριασμό για το κακό», δηλώνει το εδάφιο 1 Κορινθίους 13:5. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο Ιησούς δίδαξε στους ακολούθους του τη σπουδαιότητα της συγχωρητικότητας. Τους παρότρυνε να συγχωρούν τους άλλους «όχι μέχρι 7 φορές, αλλά μέχρι 77»​—δηλαδή αμέτρητες φορές. (Ματθαίος 18:21, 22) Τους δίδαξε ότι ένας αμαρτωλός πρέπει να συγχωρείται αν, αφού δεχτεί επίπληξη, εκδηλώσει μετάνοια. (Λουκάς 17:3, 4) Ο Ιησούς όμως δεν ήταν σαν τους υποκριτές Φαρισαίους, οι οποίοι δίδασκαν μόνο με λόγια. Δίδασκε και με το παράδειγμά του. (Ματθαίος 23:2-4) Ας δούμε πώς έδειξε ο Ιησούς την προθυμία του να συγχωρεί ακόμα και όταν ένας έμπιστος φίλος του τον απογοήτευσε.

12, 13. (α) Με ποιον τρόπο απογοήτευσε ο Πέτρος τον Ιησού τη νύχτα της σύλληψής του; (β) Πώς έδειξαν ολοφάνερα οι ενέργειες του Ιησού μετά την ανάστασή του ότι δεν περιοριζόταν στο να κηρύττει απλώς τη συγχωρητικότητα;

¹² Ο Ιησούς είχε στενή σχέση με τον απόστολο Πέτρο, έναν καλόκαρδο άνθρωπο ο οποίος όμως ήταν ενίοτε παρορμητικός. Ο Ιησούς αναγνώριζε τις καλές ιδιότητες του Πέτρου και του παρείχε ειδικά προνόμια. Ο Πέτρος, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, έγινε μάρτυρας ορισμένων θαυμάτων τα οποία δεν είδαν οι υπόλοιποι από τους Δώδεκα. (Ματθαίος 17:1, 2· Λουκάς 8:49-55) Όπως επισημάναμε νωρίτερα, ο Πέτρος ήταν ένας από τους αποστόλους που συνόδευσαν τον Ιησού πιο μέσα στον κήπο της Γεθσημανή τη νύχτα της σύλληψής του. Ωστόσο, την ίδια εκείνη νύχτα κατά την οποία ο Ιησούς προδόθηκε και συνελήφθη, ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Αργότερα, ο Πέτρος αποδείχτηκε αρκετά θαρραλέος ώστε να σταθεί έξω από τον χώρο όπου δικαζόταν παράνομα ο Ιησούς. Παρ’ όλα αυτά, ο Πέτρος κατόπιν φοβήθηκε και έκανε ένα σοβαρό λάθος​—τρεις φορές ισχυρίστηκε ψευδώς πως ούτε καν γνώριζε τον Ιησού! (Ματθαίος 26:69-75) Πώς αντέδρασε ο Ιησούς; Πώς θα είχατε αντιδράσει εσείς αν ένας στενός σας φίλος σάς απογοήτευε με τέτοιον τρόπο;

¹³ Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει τον Πέτρο. Ήξερε ότι ο Πέτρος ήταν συντετριμμένος από το βάρος της αμαρτίας του. Εξάλλου, ο μετανοημένος απόστολος «κατέρρευσε και ξέσπασε σε κλάματα». (Μάρκος 14:72) Την ημέρα της ανάστασής του, ο Ιησούς εμφανίστηκε στον Πέτρο, πιθανώς για να παρηγορήσει και να καθησυχάσει τον απόστολο. (Λουκάς 24:34· 1 Κορινθίους 15:5) Λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, ο Ιησούς τίμησε τον Πέτρο επιτρέποντάς του να αναλάβει την ηγεσία για την επίδοση μαρτυρίας στα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής. (Πράξεις 2:14-40) Ας θυμηθούμε επίσης ότι ο Ιησούς δεν έτρεφε μνησικακία για τους αποστόλους ως ομάδα επειδή τον εγκατέλειψαν. Απεναντίας, μετά την ανάστασή του, εξακολουθούσε να τους αποκαλεί “αδελφούς του”. (Ματθαίος 28:10) Δεν είναι ολοφάνερο ότι ο Ιησούς δεν περιοριζόταν στο να κηρύττει απλώς τη συγχωρητικότητα;

14. Γιατί χρειάζεται να μάθουμε να συγχωρούμε τους άλλους, και πώς μπορούμε να δείχνουμε προθυμία να συγχωρούμε;

¹⁴ Εμείς ως μαθητές του Χριστού χρειάζεται να μάθουμε να συγχωρούμε τους άλλους. Γιατί; Ανόμοια με τον Ιησού, είμαστε ατελείς​—όπως είναι και εκείνοι που ίσως αμαρτάνουν εναντίον μας. Κατά καιρούς, όλοι σφάλλουμε με λόγια και πράξεις. (Ρωμαίους 3:23· Ιακώβου 3:2) Αν συγχωρούμε τους άλλους όταν υπάρχει βάση για έλεος, ανοίγουμε τον δρόμο για να συγχωρηθούν οι δικές μας αμαρτίες από τον Θεό. (Μάρκος 11:25) Πώς μπορούμε λοιπόν να δείχνουμε προθυμία να συγχωρούμε εκείνους που ίσως αμαρτάνουν εναντίον μας; Σε πολλές περιπτώσεις, η αγάπη μάς βοηθάει να παραβλέπουμε τα μικρά αμαρτήματα και ελαττώματα των άλλων. (1 Πέτρου 4:8) Όταν εκείνοι που μας έχουν αδικήσει μετανοούν ειλικρινά, όπως ο Πέτρος, πρέπει ασφαλώς να μιμούμαστε την προθυμία που είχε ο Ιησούς να συγχωρεί. Αντί να τρέφουμε μνησικακία, είναι σοφό να επιλέξουμε να αποβάλουμε την πικρία. (Εφεσίους 4:32) Ενεργώντας έτσι, συμβάλλουμε στην ειρήνη της εκκλησίας καθώς και στη δική μας ειρήνη διάνοιας και καρδιάς.​—1 Πέτρου 3:11.

Έδειχνε την Εμπιστοσύνη Του

15. Γιατί εμπιστευόταν ο Ιησούς τους μαθητές του παρά τα ελαττώματά τους;

¹⁵ Η αγάπη και η εμπιστοσύνη πηγαίνουν χέρι χέρι. Η αγάπη «πιστεύει τα πάντα».c (1 Κορινθίους 13:7) Υποκινούμενος από αγάπη, ο Ιησούς έδειχνε προθυμία να εμπιστεύεται τους μαθητές του παρά τις ατέλειές τους. Είχε πεποίθηση σε αυτούς και πίστευε ότι μέσα στην καρδιά τους αγαπούσαν αληθινά τον Ιεχωβά και ήθελαν να κάνουν το θέλημά Του. Ακόμα και όταν έκαναν λάθη, ο Ιησούς δεν αμφισβητούσε τα κίνητρά τους. Για παράδειγμα, όταν οι απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης έβαλαν προφανώς τη μητέρα τους να ζητήσει να καθίσουν δίπλα στον Ιησού στη Βασιλεία του, ο Ιησούς δεν αμφισβήτησε την οσιότητά τους ούτε τους αφαίρεσε το προνόμιο του αποστόλου.​—Ματθαίος 20:20-28.

16, 17. Ποιες ευθύνες ανέθεσε ο Ιησούς στους μαθητές του;

¹⁶ Δείχνοντας την εμπιστοσύνη του, ο Ιησούς ανέθετε διάφορες ευθύνες στους μαθητές του. Στις δύο περιπτώσεις κατά τις οποίες πολλαπλασίασε θαυματουργικά την τροφή και έθρεψε τα πλήθη, ανέθεσε στους μαθητές του την ευθύνη να μοιράσουν την τροφή. (Ματθαίος 14:19· 15:36) Όταν επρόκειτο να γιορτάσει το τελευταίο του Πάσχα, διόρισε τον Πέτρο και τον Ιωάννη να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να κάνουν τις ετοιμασίες. Εκείνοι φρόντισαν να πάρουν το αρνί, το κρασί, το άζυμο ψωμί, τα πικρά χόρτα και οποιαδήποτε άλλα πράγματα ήταν απαραίτητα. Αυτός δεν ήταν ασήμαντος διορισμός, επειδή ο κατάλληλος εορτασμός του Πάσχα ήταν απαίτηση του Μωσαϊκού Νόμου, και ο Ιησούς έπρεπε να τηρεί αυτόν τον Νόμο. Εκτός αυτού, αργότερα εκείνο το βράδυ ο Ιησούς χρησιμοποίησε το κρασί και το άζυμο ψωμί ως σημαντικά σύμβολα όταν θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του.​—Ματθαίος 26:17-19· Λουκάς 22:8, 13.

¹⁷ Ο Ιησούς θεώρησε κατάλληλο να εμπιστευτεί στους μαθητές του ακόμα πιο βαριές ευθύνες. Θυμηθείτε ότι τους ανέθεσε τη βαρυσήμαντη αποστολή να κηρύξουν και να κάνουν μαθητές. (Ματθαίος 28:18-20) Όπως είδαμε νωρίτερα, προείπε ότι θα ανέθετε σε μια μικρή ομάδα χρισμένων ακολούθων του στη γη τη σημαντική ευθύνη να διανέμουν την πνευματική τροφή. (Λουκάς 12:42-44) Ακόμα και τώρα, παρότι είναι αόρατος και κυβερνάει από τον ουρανό, ο Ιησούς εμπιστεύεται τη φροντίδα της εκκλησίας του στη γη σε άτομα που έχουν πνευματικά προσόντα και αποτελούν «δώρα σε μορφή ανθρώπων».​—Εφεσίους 4:8, 11, 12.

18-20. (α) Πώς μπορούμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη και πεποίθηση στους ομοπίστους μας; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την προθυμία που έδειχνε ο Ιησούς να αναθέτει ευθύνες σε άλλους; (γ) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο κεφάλαιο;

¹⁸ Πώς μπορούμε να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους; Το να δείχνουμε εμπιστοσύνη και πεποίθηση στους ομοπίστους μας αποτελεί έκφραση της αγάπης μας. Ας θυμόμαστε ότι η αγάπη είναι θετική ιδιότητα, όχι αρνητική. Όταν οι άλλοι μας απογοητεύουν, πράγμα που είναι αναπόφευκτο κατά καιρούς, η αγάπη θα μας εμποδίζει να σπεύδουμε να τους αποδίδουμε κακά κίνητρα. (Ματθαίος 7:1, 2) Αν διατηρούμε θετική άποψη για τους ομοπίστους μας, θα τους συμπεριφερόμαστε με τρόπους που θα εποικοδομούν αντί να κατεδαφίζουν.​—1 Θεσσαλονικείς 5:11.

¹⁹ Μπορούμε άραγε να μιμούμαστε την προθυμία που έδειχνε ο Ιησούς να αναθέτει ευθύνες σε άλλους; Όσοι βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις στην εκκλησία είναι ωφέλιμο να αναθέτουν κατάλληλες και ουσιώδεις εργασίες σε άλλους, με την πεποίθηση ότι εκείνοι θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Με αυτόν τον τρόπο, οι έμπειροι πρεσβύτεροι μπορούν να παρέχουν απαραίτητη και πολύτιμη εκπαίδευση σε νεότερους άντρες με τα ανάλογα προσόντα οι οποίοι “επιδιώκουν” να βοηθούν στην εκκλησία. (1 Τιμόθεο 3:1· 2 Τιμόθεο 2:2) Αυτή η εκπαίδευση είναι ζωτική. Καθώς ο Ιεχωβά συνεχίζει να επιταχύνει την αύξηση της Βασιλείας, χρειάζεται να εκπαιδεύονται άντρες με τα κατάλληλα προσόντα ώστε να φροντίζουν για την αύξηση.​—Ησαΐας 60:22.

²⁰ Ο Ιησούς μάς έδωσε θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά την εκδήλωση αγάπης προς τους άλλους. Από όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τον ακολουθούμε, ο σημαντικότερος είναι το να μιμούμαστε την αγάπη του. Στο επόμενο κεφάλαιο, θα εξετάσουμε τη μεγαλύτερη εκδήλωση της αγάπης του για εμάς​—την προθυμία με την οποία έδωσε τη ζωή του.

1-4. (α) Τι συμβαίνει όταν ο Πιλάτος παρουσιάζει τον Ιησού στον οργισμένο όχλο που είναι συγκεντρωμένος έξω από το ανάκτορο του κυβερνήτη; (β) Πώς αντιδρά ο Ιησούς στην ταπείνωση και στα βασανιστήρια, και ποια σημαντικά ερωτήματα εγείρονται;

«ΝΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!» Με αυτά τα λόγια, ο Ρωμαίος κυβερνήτης Πόντιος Πιλάτος παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό στον οργισμένο όχλο που είναι συγκεντρωμένος έξω από το ανάκτορο του κυβερνήτη το πρωί του Πάσχα του 33 Κ.Χ. (Ιωάννης 19:5) Λίγες μόνο ημέρες νωρίτερα, ο Ιησούς έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τα πλήθη όταν έκανε τη θριαμβευτική του εμφάνιση στην Ιερουσαλήμ ως ο διορισμένος από τον Θεό Βασιλιάς. Αυτή την ημέρα όμως το εχθρικό πλήθος έχει πολύ διαφορετική άποψη για αυτόν.

² Ο Ιησούς είναι ντυμένος με ένα πορφυρό ένδυμα σαν αυτά που φορούν οι βασιλιάδες και έχει στεφάνι στο κεφάλι. Αλλά το ένδυμα, που το έριξαν πάνω στις λωρίδες της ματωμένης σάρκας στη μαστιγωμένη πλάτη του, καθώς και το στεφάνι, που το έπλεξαν από αγκάθια και το πίεσαν στο κεφάλι του κάνοντάς το να αιμορραγεί, του τα έχουν φορέσει για να χλευάσουν τη βασιλική του ιδιότητα. Ο λαός, υποκινούμενος από τους πρωθιερείς, απορρίπτει τον καταπληγωμένο άνθρωπο που στέκεται ενώπιόν του. Οι ιερείς φωνάζουν: «Κρέμασέ τον στο ξύλο! Κρέμασέ τον στο ξύλο!» Με δολοφονική διάθεση στην καρδιά, ο λαός κραυγάζει: «Πρέπει να πεθάνει».​—Ιωάννης 19:1-7.

³ Ο Ιησούς, με αξιοπρέπεια και θάρρος, υπομένει αδιαμαρτύρητα την ταπείνωση και τα βασανιστήρια.a Είναι απόλυτα έτοιμος να πεθάνει. Αργότερα εκείνη την Ημέρα του Πάσχα, υφίσταται πρόθυμα οδυνηρό θάνατο σε ξύλο βασανισμού.​—Ιωάννης 19:17, 18, 30.

⁴ Παραδίδοντας τη ζωή του, ο Ιησούς αποδείχτηκε αληθινός φίλος για τους ακολούθους του. «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν», είπε, «από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:13) Αυτό εγείρει μερικά σημαντικά ερωτήματα. Ήταν πράγματι απαραίτητο να υποστεί ο Ιησούς όλα εκείνα τα βασανιστήρια και μετά να πεθάνει; Γιατί ήταν πρόθυμος να το κάνει αυτό; Ως “φίλοι του” και ακόλουθοί του, πώς μπορούμε να μιμούμαστε το παράδειγμά του;

Γιατί Ήταν Απαραίτητο να Υποφέρει και να Πεθάνει ο Ιησούς;

5. Πώς γνώριζε ο Ιησούς τις συγκεκριμένες δοκιμασίες που τον περίμεναν;

⁵ Ως ο υποσχεμένος Μεσσίας, ο Ιησούς ήξερε τι να περιμένει. Γνώριζε τις πολλές προφητείες των Εβραϊκών Γραφών οι οποίες προέλεγαν λεπτομερώς τα βάσανα και τον θάνατο του Μεσσία. (Ησαΐας 53:3-7, 12· Δανιήλ 9:26) Περισσότερες από μία φορές προετοίμασε τους μαθητές του για τις δοκιμασίες που τον περίμεναν. (Μάρκος 8:31· 9:31) Καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ για το τελευταίο του Πάσχα, είπε συγκεκριμένα στους αποστόλους του: «Ο Γιος του ανθρώπου θα παραδοθεί στους πρωθιερείς και στους γραμματείς. Αυτοί θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και θα τον παραδώσουν σε εθνικούς, και εκείνοι θα τον περιπαίξουν και θα τον φτύσουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον σκοτώσουν». (Μάρκος 10:33, 34) Αυτά δεν ήταν κενά λόγια. Όπως είδαμε, τον Ιησού όντως τον περιέπαιξαν, τον έφτυσαν, τον μαστίγωσαν και τον σκότωσαν.

6. Γιατί ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει ο Ιησούς;

⁶ Γιατί όμως ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει ο Ιησούς; Για αρκετούς εξαιρετικά σημαντικούς λόγους. Πρώτον, μένοντας όσιος θα αποδείκνυε την ακεραιότητά του και θα αγίαζε το όνομα του Ιεχωβά. Θυμηθείτε ότι ο Σατανάς ισχυρίστηκε ψευδώς πως οι άνθρωποι υπηρετούν τον Θεό μόνο με ιδιοτελή κίνητρα. (Ιώβ 2:1-5) Παραμένοντας πιστός «μέχρι θανάτου . . . πάνω σε ξύλο βασανισμού», ο Ιησούς έδωσε την πιο οριστική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στην αβάσιμη κατηγορία του Σατανά. (Φιλιππησίους 2:8· Παροιμίες 27:11) Δεύτερον, τα βάσανα και ο θάνατος του Μεσσία θα παρείχαν εξιλέωση για τις αμαρτίες των άλλων. (Ησαΐας 53:5, 10· Δανιήλ 9:24) Ο Ιησούς έδωσε «τη ζωή του ως λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς», ανοίγοντας τον δρόμο για να έχουμε επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό. (Ματθαίος 20:28) Τρίτον, υπομένοντας κάθε είδους κακουχίες και βάσανα, ο Ιησούς “δοκιμάστηκε από όλες τις απόψεις όπως εμείς”. Ως αποτέλεσμα, είναι συμπονετικός Αρχιερέας, ικανός να «μας συμπονέσει για τις αδυναμίες μας».​—Εβραίους 2:17, 18· 4:15.

Γιατί Ήταν ο Ιησούς Πρόθυμος να Δώσει τη Ζωή Του;

7. Τι θυσίασε ο Ιησούς όταν ήρθε στη γη;

⁷ Για να αντιληφθούμε ακριβώς τι ήταν πρόθυμος να κάνει ο Ιησούς, ας σκεφτούμε το εξής: Ποιος άνθρωπος θα άφηνε την οικογένειά του και το σπίτι του και θα μετακόμιζε σε ξένη χώρα αν ήξερε ότι οι περισσότεροι κάτοικοί της θα τον απέρριπταν, θα τον υπέβαλλαν σε ταπείνωση και βασανιστήρια και στο τέλος θα τον δολοφονούσαν; Ας αναλογιστούμε τώρα τι έκανε ο Ιησούς. Προτού έρθει στη γη, είχε μια ευνοημένη θέση στους ουρανούς δίπλα στον Πατέρα του. Εντούτοις, ο Ιησούς άφησε πρόθυμα την ουράνια κατοικία του και ήρθε στη γη ως άνθρωπος. Έκανε αυτή την κίνηση γνωρίζοντας ότι η πλειονότητα θα τον απέρριπτε και ότι θα υφίστατο ανηλεή ταπείνωση, τρομερά βασανιστήρια και οδυνηρό θάνατο. (Φιλιππησίους 2:5-7) Τι υποκίνησε τον Ιησού να κάνει τέτοια θυσία;

8, 9. Τι υποκίνησε τον Ιησού να παραδώσει τη ζωή του;

⁸ Πάνω από όλα, ο Ιησούς ωθούνταν από βαθιά αγάπη για τον Πατέρα του. Η υπομονή του Ιησού ήταν απόδειξη της αγάπης του για τον Ιεχωβά. Αυτή η αγάπη έκανε τον Ιησού να νοιάζεται για το όνομα και την υπόληψη του Πατέρα του. (Ματθαίος 6:9· Ιωάννης 17:1-6, 26) Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο Ιησούς ήθελε να δει το όνομα του Πατέρα του να απαλλάσσεται από τη μομφή που είχε συσσωρευτεί πάνω του. Γι’ αυτό, ο Ιησούς το θεωρούσε ύψιστη τιμή και προνόμιο να υποφέρει για χάρη της δικαιοσύνης, διότι γνώριζε ότι η ακεραιότητά του θα συνέβαλλε στον αγιασμό του θεσπέσιου ονόματος του Πατέρα του.​—1 Χρονικών 29:13.

⁹ Ο Ιησούς είχε άλλο ένα κίνητρο για να καταθέσει τη ζωή του​—αγάπη για την ανθρωπότητα. Αυτή η αγάπη ανάγεται στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Όπως αποκαλύπτει η Γραφή, πολύ προτού έρθει στη γη ο Ιησούς ένιωθε ως εξής: «Έβρισκα ιδιαίτερη χαρά στους γιους των ανθρώπων». (Παροιμίες 8:30, 31) Η αγάπη του ήταν προφανής όταν βρισκόταν στη γη. Όπως είδαμε στα τρία προηγούμενα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, ο Ιησούς έδειχνε με πολλούς τρόπους την αγάπη του γενικά για τους ανθρώπους και ιδιαίτερα για τους ακολούθους του. Αλλά στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ., έδωσε πρόθυμα τη ζωή του για χάρη μας. (Ιωάννης 10:11) Αληθινά, δεν υπήρχε πιο έξοχος τρόπος να εκδηλώσει την αγάπη του για εμάς. Πρέπει εμείς να τον μιμούμαστε σε αυτόν τον τομέα; Ναι. Στην πραγματικότητα, μας δίνεται η εντολή να το κάνουμε αυτό.

«Να Αγαπάτε ο Ένας τον Άλλον Όπως Εγώ σας Έχω Αγαπήσει»

10, 11. Ποια είναι η καινούρια εντολή που έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του, τι περιλαμβάνει, και γιατί είναι σημαντικό να υπακούμε σε αυτήν;

¹⁰ Τη νύχτα προτού πεθάνει, ο Ιησούς είπε στους πιο κοντινούς του μαθητές: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:34, 35) «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον»​—γιατί είναι αυτή «μια καινούρια εντολή»; Ο Μωσαϊκός Νόμος είχε ήδη δώσει την προσταγή: «Πρέπει να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου [ή αλλιώς τον πλησίον σου] όπως τον εαυτό σου». (Λευιτικό 19:18) Αλλά η καινούρια εντολή απαιτεί μεγαλύτερη αγάπη, μια αγάπη που να μας υποκινεί να δώσουμε την ίδια μας τη ζωή για χάρη των άλλων. Ο Ιησούς το διασαφήνισε αυτό όταν είπε: «Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως εγώ σας έχω αγαπήσει. Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:12, 13) Η καινούρια εντολή στην ουσία λέει: «Να αγαπάτε τους άλλους, όχι όπως τον εαυτό σας, αλλά περισσότερο από τον εαυτό σας». Με τη ζωή και τον θάνατό του, ο Ιησούς ασφαλώς εκδήλωσε τέτοια αγάπη με υποδειγματικό τρόπο.

¹¹ Γιατί είναι σημαντικό να υπακούμε στην καινούρια εντολή; Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς είπε: «Από αυτό [την αυτοθυσιαστική αγάπη] θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου». Ναι, η αυτοθυσιαστική αγάπη μάς προσδιορίζει ως αληθινούς Χριστιανούς. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτή την αγάπη με κονκάρδα. Οι εκπρόσωποι που παρακολουθούν τις ετήσιες περιφερειακές συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά φορούν κονκάρδες. Η κονκάρδα προσδιορίζει το άτομο που τη φοράει, καθώς αναγράφει το όνομά του και την εκκλησία του. Η αυτοθυσιαστική αγάπη του ενός για τον άλλον είναι η «κονκάρδα» που προσδιορίζει τους γνήσιους Χριστιανούς. Με άλλα λόγια, η αγάπη που δείχνουμε ο ένας για τον άλλον θα πρέπει να είναι τόσο ευδιάκριτη ώστε να αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη, σαν κονκάρδα, που λέει στους παρατηρητές ότι είμαστε πράγματι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού. Ο καθένας μας θα κάνει καλά να αναρωτηθεί: “Είναι η «κονκάρδα» της αυτοθυσιαστικής αγάπης φανερή στη ζωή μου;”

Αυτοθυσιαστική Αγάπη​—Τι Περιλαμβάνει;

12, 13. (α) Μέχρι ποιου σημείου πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε για να δείξουμε την αγάπη μας ο ένας για τον άλλον; (β) Τι σημαίνει το να είμαστε αυτοθυσιαστικοί;

¹² Ως ακόλουθοι του Ιησού, χρειάζεται να αγαπάμε ο ένας τον άλλον όπως μας αγάπησε εκείνος. Αυτό σημαίνει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε θυσίες για τους ομοπίστους μας. Μέχρι ποιου σημείου πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να φτάσουμε; Η Γραφή μάς λέει: «Από αυτό έχουμε γνωρίσει την αγάπη, από το ότι εκείνος παρέδωσε τη ζωή του για εμάς, και εμείς έχουμε την υποχρέωση να παραδώσουμε τη ζωή μας για τους αδελφούς μας». (1 Ιωάννη 3:16) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να πεθάνουμε ο ένας για τον άλλον αν είναι απαραίτητο. Σε καιρούς διωγμού, θα προτιμούσαμε να θυσιάσουμε τη δική μας ζωή παρά να προδώσουμε τους πνευματικούς μας αδελφούς και να θέσουμε έτσι σε κίνδυνο τη ζωή τους. Σε χώρες διαιρεμένες από φυλετικές ή εθνοτικές διαμάχες, θα διακινδυνεύαμε την ίδια μας τη ζωή για να προστατέψουμε τους αδελφούς μας, ανεξάρτητα από τη φυλή ή το έθνος από το οποίο προέρχονται. Όταν τα έθνη πολεμούν, εμείς προτιμούμε να αντιμετωπίσουμε φυλάκιση ή ακόμα και θάνατο παρά να πάρουμε όπλα και να σκοτώσουμε ομοπίστους μας​—ή οποιουσδήποτε άλλους ανθρώπους.​—Ιωάννης 17:14, 16· 1 Ιωάννη 3:10-12.

¹³ Το να είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τη ζωή μας για τους αδελφούς μας δεν είναι ο μόνος τρόπος για να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη. Εξάλλου, λίγοι καλούνται να κάνουν τέτοια μεγάλη θυσία. Ωστόσο, αν αγαπάμε τους αδελφούς μας τόσο πολύ ώστε να μπορούμε να πεθάνουμε για αυτούς, δεν πρέπει άραγε να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε μικρότερες θυσίες, καταβάλλοντας ιδιαίτερες προσπάθειες για να τους βοηθάμε τώρα; Το να είμαστε αυτοθυσιαστικοί σημαίνει να παραιτούμαστε από τα δικά μας συμφέροντα ή τη δική μας άνεση προς όφελος των άλλων. Βάζουμε τις ανάγκες και την ευημερία τους πάνω από τα δικά μας συμφέροντα, ακόμα και αν αυτό δεν μας εξυπηρετεί. (1 Κορινθίους 10:24) Με ποιους πρακτικούς τρόπους μπορούμε να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη;

Στην Εκκλησία και στην Οικογένεια

14. (α) Ποιες θυσίες καλούνται να κάνουν οι πρεσβύτεροι; (β) Πώς νιώθετε εσείς για τους σκληρά εργαζόμενους πρεσβυτέρους στην εκκλησία σας;

¹⁴ Οι πρεσβύτεροι κάνουν πολλές θυσίες για να “ποιμαίνουν το ποίμνιο”. (1 Πέτρου 5:2, 3) Εκτός του ότι φροντίζουν τις οικογένειές τους, ίσως χρειάζεται να αφιερώνουν χρόνο τα απογεύματα ή τα σαββατοκύριακα ώστε να ασχολούνται με εκκλησιαστικά ζητήματα, όπως το να προετοιμάζουν μέρη για τις συναθροίσεις, να κάνουν ποιμαντικές επισκέψεις και να χειρίζονται δικαστικές υποθέσεις. Πολλοί πρεσβύτεροι κάνουν επιπρόσθετες θυσίες, εργαζόμενοι σκληρά για τις συνελεύσεις και υπηρετώντας ως μέλη Επιτροπών Προσέγγισης Νοσοκομείων ή Ομάδων Επίσκεψης σε Ασθενείς. Άλλοι υπηρετούν ως εθελοντές για το Τοπικό Τμήμα Σχεδιασμού/Οικοδόμησης. Πρεσβύτεροι, μην ξεχνάτε ποτέ ότι υπηρετώντας με πρόθυμο πνεύμα​—δαπανώντας τον χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους σας για την ποίμανση του ποιμνίου—​δείχνετε αυτοθυσιαστική αγάπη. (2 Κορινθίους 12:15) Τις ανιδιοτελείς σας προσπάθειες τις εκτιμάει, όχι μόνο ο Ιεχωβά, αλλά και η εκκλησία την οποία ποιμαίνετε.​—Φιλιππησίους 2:29· Εβραίους 6:10.

15. (α) Ποιες είναι μερικές θυσίες που κάνουν οι γυναίκες των πρεσβυτέρων; (β) Πώς νιώθετε εσείς για τις γυναίκες που παρέχουν υποστήριξη καθώς μοιράζονται τους συζύγους τους με την εκκλησία σας;

¹⁵ Τι θα πούμε όμως για τις συζύγους των πρεσβυτέρων​—δεν είναι αλήθεια ότι αυτές οι γυναίκες, με την υποστήριξη που παρέχουν, κάνουν επίσης θυσίες ώστε οι άντρες τους να μπορούν να φροντίζουν για το ποίμνιο; Ασφαλώς, αποτελεί θυσία για μια γυναίκα το ότι ο σύζυγός της χρειάζεται να αφιερώνει στα εκκλησιαστικά ζητήματα χρόνο τον οποίο διαφορετικά θα μπορούσε να περνάει με την οικογένειά του. Σκεφτείτε επίσης τις συζύγους των επισκόπων περιοχής και τις θυσίες που κάνουν για να συνοδεύουν τους συζύγους τους από εκκλησία σε εκκλησία και από περιοχή σε περιοχή. Παραιτούνται από τη δυνατότητα να έχουν δικό τους σπίτι και ίσως χρειάζεται κάποιες φορές να κοιμούνται σε διαφορετικό κρεβάτι κάθε εβδομάδα. Οι γυναίκες που βάζουν πρόθυμα τα συμφέροντα της εκκλησίας πάνω από τα δικά τους αξίζουν έπαινο για τις γενναιόδωρες εκδηλώσεις της αυτοθυσιαστικής αγάπης τους.​—Φιλιππησίους 2:3, 4.

16. Ποιες θυσίες κάνουν οι Χριστιανοί γονείς για τα παιδιά τους;

¹⁶ Πώς μπορούμε να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη μέσα στην οικογένεια; Εσείς οι γονείς κάνετε πολλές θυσίες για να παρέχετε στα παιδιά σας προμήθειες και να τα ανατρέφετε «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Ίσως είστε αναγκασμένοι να εργάζεστε πολλές ώρες σε εξαντλητικές εργασίες απλώς και μόνο για να εξασφαλίζετε την απαραίτητη τροφή, καθώς και επαρκή ρουχισμό και στέγη για τα παιδιά σας. Θα προτιμούσατε να έχετε εσείς λιγότερα πράγματα παρά να δείτε τα παιδιά σας να στερούνται τα αναγκαία της ζωής. Καταβάλλετε επίσης μεγάλες προσπάθειες για να μελετάτε με τα παιδιά σας, να τα παίρνετε στις συναθροίσεις και να συνεργάζεστε με αυτά στη διακονία αγρού. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Η αυτοθυσιαστική σας αγάπη ευαρεστεί τον Πρωτουργό της οικογενειακής ζωής και μπορεί να σημάνει αιώνια ζωή για τα παιδιά σας.​—Παροιμίες 22:6· Εφεσίους 3:14, 15.

17. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί σύζυγοι να μιμούνται την ανιδιοτελή στάση του Ιησού;

¹⁷ Εσείς οι άντρες, πώς μπορείτε να μιμείστε τον Ιησού όσον αφορά την εκδήλωση αυτοθυσιαστικής αγάπης; Η Γραφή απαντάει: «Σύζυγοι, να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του για αυτήν». (Εφεσίους 5:25) Όπως είδαμε, ο Ιησούς αγαπούσε τους ακολούθους του τόσο πολύ ώστε πέθανε για αυτούς. Ο Χριστιανός σύζυγος μιμείται την ανιδιοτελή στάση του Ιησού, ο οποίος «δεν ευαρέστησε τον εαυτό του». (Ρωμαίους 15:3) Ένας τέτοιος σύζυγος βάζει πρόθυμα τις ανάγκες και τα συμφέροντα της γυναίκας του πάνω από τα δικά του. Δεν επιμένει άκαμπτα να γίνεται το δικό του, αλλά είναι πρόθυμος να υποχωρεί όταν δεν παραβιάζεται κάποια αρχή της Αγίας Γραφής. Ο σύζυγος που δείχνει αυτοθυσιαστική αγάπη αποκτά την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και κερδίζει την αγάπη και τον σεβασμό της συζύγου και των παιδιών του.

Τι θα Κάνετε Εσείς;

18. Τι μας υποκινεί να ακολουθούμε την καινούρια εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον;

¹⁸ Η υπακοή στην καινούρια εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον δεν είναι εύκολη πορεία, αλλά έχουμε ισχυρό κίνητρο να το κάνουμε αυτό. Ο Παύλος έγραψε: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς καθιστά υπόχρεους, επειδή συμπεράναμε το εξής: ότι ένας πέθανε για όλους. . . .  Και πέθανε για όλους, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και αναστήθηκε». (2 Κορινθίους 5:14, 15) Εφόσον ο Ιησούς πέθανε για εμάς, δεν πρέπει να νιώθουμε την ανάγκη να ζούμε για εκείνον; Μπορούμε να το κάνουμε αυτό ακολουθώντας το δικό του παράδειγμα αυτοθυσιαστικής αγάπης.

19, 20. Ποιο πολύτιμο δώρο μάς έχει δώσει ο Ιεχωβά, και πώς μπορούμε να δείξουμε ότι το δεχόμαστε;

¹⁹ Ο Ιησούς δεν υπερέβαλλε όταν είπε: «Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάννης 15:13) Η προθυμία με την οποία παρέδωσε τη ζωή του για χάρη μας αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εκδήλωση της δικής του αγάπης για εμάς. Ωστόσο, κάποιος άλλος μας έχει δείξει ακόμα μεγαλύτερη αγάπη. Ο Ιησούς εξήγησε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος εκδηλώνει πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Ο Θεός μάς αγαπάει τόσο πολύ ώστε έδωσε τον Γιο του ως λύτρο, καθιστώντας δυνατή την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και τον θάνατο. (Εφεσίους 1:7) Το λύτρο είναι πολύτιμο δώρο από τον Ιεχωβά, αλλά εκείνος δεν μας εξαναγκάζει να το δεχτούμε.

²⁰ Το αν θα δεχτούμε το δώρο του Ιεχωβά εξαρτάται από εμάς. Πώς μπορούμε να το δεχτούμε; “Εκδηλώνοντας πίστη” στον Γιο του. Η πίστη όμως δεν είναι μόνο λόγια. Αποδεικνύεται με έργα, με τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. (Ιακώβου 2:26) Αποδεικνύουμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό ακολουθώντας τον τη μία ημέρα μετά την άλλη. Αυτό θα φέρει πλούσιες ευλογίες τώρα και στο μέλλον, όπως θα εξηγήσει το τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου.

1-3. (α) Με ποιον τρόπο άφησε ο Ιησούς τους αποστόλους του, και γιατί δεν επρόκειτο για θλιβερό αποχαιρετισμό; (β) Γιατί χρειάζεται να μάθουμε για τη ζωή που έχει ζήσει ο Ιησούς αφότου επέστρεψε στον ουρανό;

ΕΝΤΕΚΑ άντρες στέκονται μαζί σε ένα βουνό. Με πολλή αγάπη και θαυμασμό, κοιτάζουν ένα δωδέκατο άτομο. Έχει μορφή ανθρώπου, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για τον αναστημένο Ιησού, που είναι και πάλι ο ισχυρότερος πνευματικός γιος του Ιεχωβά. Ο Ιησούς έχει συγκεντρώσει τους αποστόλους του εδώ στο Όρος των Ελαιών για μια τελευταία συνάντηση.

² Αυτό το όρος, μέρος μιας σειράς ασβεστολιθικών υψωμάτων απέναντι από την Ιερουσαλήμ και μετά την κοιλάδα Κιδρόν, ασφαλώς φέρνει πολλές αναμνήσεις στον νου του Ιησού. Σε αυτές τις πλαγιές βρίσκεται η κωμόπολη της Βηθανίας, όπου ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο. Μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Ιησούς ξεκίνησε τη θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ από την κοντινή Βηθφαγή, ανεβασμένος σε ένα υποζύγιο. Επίσης, στο Όρος των Ελαιών πιθανότατα βρίσκεται ο κήπος της Γεθσημανή, όπου ο Ιησούς πέρασε τις αγωνιώδεις ώρες πριν από τη σύλληψή του. Τώρα σε αυτό το ίδιο ύψωμα, ο Ιησούς ετοιμάζεται να αφήσει τους στενότερους φίλους και ακολούθους του. Λέει φιλάγαθα αποχαιρετιστήρια λόγια. Κατόπιν, αρχίζει να ανυψώνεται από τη γη! Οι απόστολοι στέκονται εκεί καρφωμένοι στη θέση τους, κοιτάζοντας τον αγαπημένο τους Κύριο καθώς ανέρχεται στον ουρανό. Τελικά, ένα σύννεφο τον κρύβει από τα μάτια τους και δεν τον βλέπουν πια.​—Πράξεις 1:6-12.

³ Μήπως αυτή η σκηνή σάς φαίνεται σαν γλυκόπικρο τέλος, σαν θλιβερός αποχαιρετισμός; Δεν είναι κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, όπως υπενθυμίζουν τώρα στους αποστόλους δύο άγγελοι, η ιστορία του Ιησού κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. (Πράξεις 1:10, 11) Από πολλές απόψεις, η αναχώρησή του για τον ουρανό είναι απλώς η αρχή. Ο Λόγος του Θεού δεν μας αφήνει στο σκοτάδι όσον αφορά το τι συνέβη κατόπιν στον Ιησού. Το να μάθουμε για τη ζωή που έχει ζήσει ο Ιησούς αφότου έφυγε από τη γη είναι σημαντικό. Γιατί; Θυμηθείτε τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο: «Συνέχισε να με ακολουθείς». (Ιωάννης 21:19, 22) Όλοι χρειάζεται να υπακούμε στη συγκεκριμένη εντολή, και αυτή η υπακοή πρέπει να είναι, όχι απλώς στιγμιαία επιλογή, αλλά τρόπος ζωής. Για να το κάνουμε αυτό, χρειάζεται να κατανοήσουμε τι κάνει ο Κύριός μας τώρα και τι διορισμούς έχει λάβει στον ουρανό.

Η Ζωή του Ιησού Αφότου Έφυγε από τη Γη

4. Πώς αποκάλυψε η Γραφή εκ των προτέρων τι θα συνέβαινε στον ουρανό λίγο μετά την επιστροφή του Ιησού εκεί;

⁴ Αναφορικά με την άφιξη του Ιησού στον ουρανό, την υποδοχή που του επιφυλάχθηκε και τη χαρωπή του επανένωση με τον Πατέρα του, οι Γραφές σιωπούν. Ωστόσο, η Αγία Γραφή είχε αποκαλύψει εκ των προτέρων τι θα συνέβαινε στον ουρανό λίγο μετά την επιστροφή του Ιησού εκεί. Επί 15 και πλέον αιώνες, ο ιουδαϊκός λαός γινόταν τακτικά μάρτυρας μιας ιερής τελετής. Μία ημέρα κάθε χρόνο, ο αρχιερέας έμπαινε στα Άγια των Αγίων του ναού για να στάξει μπροστά στην κιβωτό της διαθήκης το αίμα των ζώων που θυσιάζονταν κατά την Ημέρα της Εξιλέωσης. Εκείνη την ημέρα, ο αρχιερέας εξεικόνιζε τον Μεσσία. Ο Ιησούς εκπλήρωσε την προφητική σημασία εκείνης της τελετής μία φορά για πάντα μετά την επιστροφή του στον ουρανό. Εκεί εισήλθε στη μεγαλειώδη παρουσία του Ιεχωβά​—το αγιότερο μέρος στο σύμπαν—​και παρουσίασε στον Πατέρα του την αξία της λυτρωτικής του θυσίας. (Εβραίους 9:11, 12, 24) Τη δέχτηκε ο Ιεχωβά;

5, 6. (α) Ποια στοιχεία έδειξαν ότι ο Ιεχωβά είχε δεχτεί τη λυτρωτική θυσία του Χριστού; (β) Ποιοι ωφελούνται από το λύτρο, και πώς;

⁵ Βρίσκουμε την απάντηση αν εξετάσουμε τι συνέβη λίγες ημέρες μετά την ανάληψη του Ιησού. Μια μικρή ομάδα περίπου 120 Χριστιανών είχαν συναθροιστεί σε κάποιο ανώγειο στην Ιερουσαλήμ, όταν ξαφνικά ένας θόρυβος σαν ορμητικός δυνατός αέρας γέμισε τον χώρο. Γλώσσες που έμοιαζαν πύρινες εμφανίστηκαν πάνω από τα κεφάλια τους, και εκείνοι γέμισαν άγιο πνεύμα και άρχισαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες. (Πράξεις 2:1-4) Αυτό το γεγονός σηματοδότησε τη γέννηση ενός νέου έθνους, του πνευματικού Ισραήλ, που ήταν το νέο «εκλεγμένο γένος» και «βασιλικό ιερατείο» του Θεού για την επιτέλεση του θεϊκού θελήματος στη γη. (1 Πέτρου 2:9) Ήταν σαφές ότι ο Ιεχωβά Θεός είχε δεχτεί και επιδοκιμάσει τη λυτρωτική θυσία του Χριστού. Αυτή η έκχυση αγίου πνεύματος ήταν μία από τις πρώτες ευλογίες τις οποίες κατέστησε δυνατές το λύτρο.

⁶ Έκτοτε, το λύτρο του Χριστού ωφελεί τους ακολούθους του σε όλο τον κόσμο. Είτε είμαστε από το «μικρό ποίμνιο» των χρισμένων που θα κυβερνήσουν με τον Χριστό στον ουρανό είτε είμαστε από τα «άλλα πρόβατα» που θα ζήσουν υπό τη διακυβέρνησή του στη γη, ωφελούμαστε από τη θυσία του. (Λουκάς 12:32· Ιωάννης 10:16) Αυτή η θυσία αποτελεί τη βάση για την ελπίδα μας και για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας. Όσο συνεχίζουμε να “εκδηλώνουμε πίστη” σε αυτό το λύτρο, ακολουθώντας τον Ιησού τη μία ημέρα μετά την άλλη, μπορούμε να έχουμε καθαρή συνείδηση και λαμπρή ελπίδα για το μέλλον.​—Ιωάννης 3:16.

7. Ποια εξουσία έλαβε ο Ιησούς αφού επέστρεψε στον ουρανό, και πώς μπορείτε εσείς να τον υποστηρίζετε;

⁷ Τι κάνει ο Ιησούς στον ουρανό αφότου επέστρεψε εκεί; Έχει τεράστια εξουσία. (Ματθαίος 28:18) Πράγματι, ο Ιεχωβά τού έδωσε τον διορισμό να κυβερνάει τη Χριστιανική εκκλησία, διορισμό που φροντίζει με στοργικό και δίκαιο τρόπο. (Κολοσσαείς 1:13) Όπως προειπώθηκε, ο Ιησούς έχει προμηθεύσει υπεύθυνους άντρες ώστε να φροντίζουν για τις ανάγκες του ποιμνίου του. (Εφεσίους 4:8) Για παράδειγμα, επέλεξε τον Παύλο για να είναι «απόστολος των εθνών» και τον έστειλε να διαδώσει τα καλά νέα σε μακρινούς τόπους. (Ρωμαίους 11:13· 1 Τιμόθεο 2:7) Προς τα τέλη του πρώτου αιώνα, ο Ιησούς έστειλε αγγέλματα επαίνου, συμβουλής και διόρθωσης σε εφτά εκκλησίες στη ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας. (Αποκάλυψη, κεφάλαια 2, 3) Αναγνωρίζετε εσείς τον Ιησού ως κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας; (Εφεσίους 5:23) Για να συνεχίσετε να τον ακολουθείτε, πρέπει να προάγετε πνεύμα υπακοής και συνεργασίας μέσα στην τοπική σας εκκλησία.

8, 9. Ποια εξουσία έλαβε ο Ιησούς το 1914, και τι πρέπει να σημαίνει αυτό για εμάς ως προς τις αποφάσεις που παίρνουμε;

⁸ Ο Ιησούς έλαβε ακόμα περισσότερη εξουσία το 1914. Εκείνο το έτος διορίστηκε Βασιλιάς της Μεσσιανικής Βασιλείας του Ιεχωβά. Όταν άρχισε η διακυβέρνηση του Ιησού, «ξέσπασε πόλεμος στον ουρανό». Το αποτέλεσμα; Ο Σατανάς και οι δαίμονές του ρίχτηκαν στη γη, πράγμα που αποτέλεσε το έναυσμα για μια περίοδο γεμάτη «αλίμονο». Οι πόλεμοι, το έγκλημα, ο τρόμος, οι αρρώστιες, οι σεισμοί, καθώς και οι πείνες που πλήττουν ανελέητα τον σύγχρονο άνθρωπο μας υπενθυμίζουν ότι ο Ιησούς κυβερνάει στον ουρανό ακριβώς τώρα. Ο Σατανάς εξακολουθεί να είναι «ο άρχοντας αυτού του κόσμου», αλλά «ο καιρός που του απομένει είναι λίγος». (Αποκάλυψη 12:7-12· Ιωάννης 12:31· Ματθαίος 24:3-7· Λουκάς 21:11) Ωστόσο, ο Ιησούς δίνει στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο την ευκαιρία να δεχτούν την εξουσία του.

⁹ Είναι ζωτικό να ταχθούμε στο πλευρό του Μεσσιανικού Βασιλιά. Σε όλες τις καθημερινές μας αποφάσεις, πρέπει να επιζητούμε τη δική του επιδοκιμασία, όχι την επιδοκιμασία αυτού του διεφθαρμένου κόσμου. Καθώς αυτός ο «Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων» επιθεωρεί την ανθρωπότητα, η δίκαιη καρδιά του φλέγεται από θυμό αλλά και ξεχειλίζει από χαρά. (Αποκάλυψη 19:16) Γιατί;

Ο Θυμός και η Χαρά του Μεσσιανικού Βασιλιά

10. Πώς νιώθει ο Ιησούς εκ φύσεως, αλλά τι γεμίζει τον Κύριό μας με δίκαιο θυμό;

¹⁰ Όπως ο Πατέρας του, έτσι και ο Κύριός μας είναι εκ φύσεως ευτυχισμένος. (1 Τιμόθεο 1:11) Ως άνθρωπος, ο Ιησούς δεν ήταν ούτε επικριτικός ούτε ανικανοποίητος. Ωστόσο, σήμερα συμβαίνουν στη γη πολλά πράγματα που πρέπει να τον γεμίζουν με δίκαιο θυμό. Ασφαλώς θυμώνει με όλες εκείνες τις θρησκευτικές οργανώσεις που ισχυρίζονται ψευδώς ότι τον εκπροσωπούν. Ο ίδιος προείπε: «Δεν θα μπει στη Βασιλεία των ουρανών ο καθένας που μου λέει: “Κύριε, Κύριε”, αλλά μόνο όποιος κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα: “Κύριε, Κύριε, . . . δεν κάναμε πολλά δυναμικά έργα στο όνομά σου;” Τότε θα τους πω ξεκάθαρα: “Ποτέ δεν σας γνώρισα! Φύγετε από εμένα, εργάτες της ανομίας!”»​—Ματθαίος 7:21-23.

11-13. Γιατί ίσως προβληματιστούν μερικοί με τα έντονα λόγια που είπε ο Ιησούς σε εκείνους που κάνουν «πολλά δυναμικά έργα» στο όνομά του, αλλά γιατί είναι θυμωμένος; Δώστε παράδειγμα.

¹¹ Πολλοί σήμερα που αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί ίσως προβληματιστούν με αυτά τα λόγια. Γιατί να πει ο Ιησούς τέτοια έντονα λόγια σε ανθρώπους που έχουν κάνει «πολλά δυναμικά έργα» στο όνομά του; Οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου έχουν χρηματοδοτήσει φιλανθρωπικές δραστηριότητες, έχουν βοηθήσει φτωχούς, έχουν χτίσει νοσοκομεία και σχολεία και έχουν επιτελέσει πολλά άλλα έργα. Για να αντιληφθείτε γιατί έχουν προκαλέσει τον θυμό του Ιησού, σκεφτείτε ένα παράδειγμα.

¹² Ένας πατέρας και μια μητέρα είναι ανάγκη να πάνε ταξίδι. Δεν μπορούν να πάρουν μαζί τα παιδιά τους, γι’ αυτό προσλαμβάνουν μια μπέιμπι σίτερ. Οι οδηγίες που της δίνουν είναι απλές: «Να προσέχεις τα παιδιά μας. Να τα ταΐζεις, να φροντίζεις να είναι καθαρά και να τα προστατεύεις». Όταν όμως οι γονείς επιστρέφουν, συγκλονίζονται βλέποντας ότι τα παιδιά τους λιμοκτονούν. Είναι βρόμικα, ασθενικά και σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Φωνάζουν για να τα προσέξει η μπέιμπι σίτερ, αλλά οι κραυγές τους δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Γιατί; Η μπέιμπι σίτερ είναι ανεβασμένη σε μια σκάλα και καθαρίζει τα παράθυρα. Οι γονείς απαιτούν εξηγήσεις οργισμένοι. Η μπέιμπι σίτερ απαντάει: «Κοιτάξτε πόσα πράγματα έκανα! Δεν είναι καθαρά τα παράθυρα; Έκανα και επισκευές στο σπίτι. Όλα αυτά για εσάς τα έκανα!» Θα ένιωθαν άραγε καλύτερα οι γονείς; Κάθε άλλο! Ποτέ δεν της ζήτησαν να κάνει αυτές τις δουλειές. Ήθελαν μόνο να φροντίζει τα παιδιά τους. Η άρνησή της να υπακούσει στις οδηγίες τους θα τους εξόργιζε.

¹³ Ο Χριστιανικός κόσμος έχει ενεργήσει σαν αυτή την μπέιμπι σίτερ. Ο Ιησούς άφησε στους εκπροσώπους του οδηγίες να τρέφουν τους ανθρώπους πνευματικά, διδάσκοντάς τους την αλήθεια του Λόγου του Θεού και βοηθώντας τους να είναι πνευματικά καθαροί. (Ιωάννης 21:15-17) Εντούτοις, ο Χριστιανικός κόσμος δεν έχει υπακούσει καθόλου στις οδηγίες του Ιησού. Έχει αφήσει τους ανθρώπους πεινασμένους πνευματικά, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε σύγχυση από τα ψεύδη και να έχουν άγνοια των βασικών Βιβλικών αληθειών. (Ησαΐας 65:13· Αμώς 8:11) Ακόμα και οι προσπάθειες που κάνει για να βελτιώσει αυτόν τον κόσμο δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την εσκεμμένη ανυπακοή του. Εξάλλου, αυτό το παγκόσμιο σύστημα μοιάζει με σπίτι που έχει κριθεί κατεδαφιστέο! Ο Λόγος του Θεού δείχνει ξεκάθαρα ότι το παγκόσμιο σύστημα του Σατανά πρόκειται σύντομα να καταστραφεί.​—1 Ιωάννη 2:15-17.

14. Ποιο έργο χαροποιεί τον Ιησού σήμερα, και γιατί;

¹⁴ Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς πρέπει να χαίρεται πολύ καθώς κοιτάζει από τον ουρανό και βλέπει ότι εκατομμύρια άνθρωποι εκπληρώνουν την αποστολή μαθήτευσης που ανέθεσε στους ακολούθους του προτού φύγει από τη γη. (Ματθαίος 28:19, 20) Τι προνόμιο είναι να συμβάλλουμε στη χαρά του Μεσσιανικού Βασιλιά! Ας είμαστε αποφασισμένοι να μην πάψουμε ποτέ να βοηθάμε “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”. (Ματθαίος 24:45) Ανόμοια με τον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου, αυτή η μικρή ομάδα χρισμένων αδελφών έχει κατευθύνει υπάκουα το έργο κηρύγματος και έχει θρέψει πιστά τα πρόβατα του Χριστού.

15, 16. (α) Πώς νιώθει ο Ιησούς για την έλλειψη αγάπης που είναι τόσο διαδεδομένη σήμερα, και πώς το ξέρουμε αυτό; (β) Πώς έχει επισύρει ο Χριστιανικός κόσμος τον θυμό του Ιησού;

¹⁵ Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Βασιλιάς θυμώνει όταν βλέπει την έλλειψη αγάπης που είναι διαδεδομένη στη γη σήμερα. Ίσως θυμόμαστε πώς επέκριναν οι Φαρισαίοι τον Ιησού για το ότι έκανε θεραπείες το Σάββατο. Ήταν τόσο σκληρόκαρδοι, τόσο αδιάλλακτοι, ώστε δεν έβλεπαν πέρα από τη δική τους στενή ερμηνεία του Μωσαϊκού Νόμου και του προφορικού νόμου. Τα θαύματα του Ιησού έφεραν ανυπολόγιστα οφέλη! Αλλά η χαρά, η ανακούφιση, η ενίσχυση της πίστης που έφερναν αυτά τα θαύματα δεν σήμαιναν τίποτα για εκείνους τους ανθρώπους. Πώς ένιωθε ο Ιησούς για αυτούς; Κάποια φορά «τους κοίταξε όλους γύρω με αγανάκτηση, νιώθοντας πολύ μεγάλη λύπη για την αναισθησία της καρδιάς τους».​—Μάρκος 3:5.

¹⁶ Σήμερα, ο Ιησούς βλέπει σαφώς περισσότερα πράγματα που τον κάνουν να νιώθει «πολύ μεγάλη λύπη». Οι ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου είναι τυφλωμένοι από την αφοσίωσή τους σε παραδόσεις και δόγματα που συγκρούονται με τις Γραφές. Επιπρόσθετα, εξοργίζονται με το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι κληρικοί έχουν υποκινήσει άγριο διωγμό εναντίον εκείνων των Χριστιανών οι οποίοι προσπαθούν ειλικρινά να κηρύξουν το άγγελμα που κήρυττε ο Ιησούς. (Ιωάννης 16:2· Αποκάλυψη 18:4, 24) Παράλληλα, αυτοί οι κληρικοί πολλές φορές παρακινούν τους ίδιους τους ακολούθους τους να πάνε στον πόλεμο και να αφαιρέσουν τις ζωές άλλων ανθρώπων​—λες και κάτι τέτοιο θα ευαρεστούσε τον Ιησού Χριστό!

17. Πώς κάνουν οι γνήσιοι ακόλουθοι του Ιησού την καρδιά του να χαίρεται;

¹⁷ Σε αντίθεση με αυτό, οι γνήσιοι ακόλουθοι του Ιησού προσπαθούν να δείχνουν αγάπη στον συνάνθρωπό τους. Μεταδίδουν τα καλά νέα σε “κάθε είδους ανθρώπους”, όπως ακριβώς έκανε ο Ιησούς, παρά την εναντίωση. (1 Τιμόθεο 2:4) Επίσης, η αγάπη που δείχνουν ο ένας για τον άλλον είναι εξαιρετική​—αποτελεί το κύριο διακριτικό τους γνώρισμα. (Ιωάννης 13:34, 35) Καθώς φέρονται στους συγχριστιανούς τους με αγάπη, σεβασμό και αξιοπρέπεια, ακολουθούν αληθινά τον Ιησού​—και κάνουν την καρδιά του Μεσσιανικού Βασιλιά να χαίρεται!

18. Τι στενοχωρεί τον Κύριό μας, αλλά πώς μπορούμε να τον ευαρεστούμε;

¹⁸ Ας θυμόμαστε επίσης ότι ο Κύριός μας στενοχωριέται όταν οι ακόλουθοί του δεν υπομένουν, αφήνοντας την αγάπη τους για τον Ιεχωβά να ψυχρανθεί και παύοντας να είναι υπηρέτες Του. (Αποκάλυψη 2:4, 5) Ωστόσο, ο Ιησούς ευαρεστείται με εκείνους που υπομένουν ως το τέλος. (Ματθαίος 24:13) Γι’ αυτό λοιπόν, ας θυμόμαστε πάντα την εντολή του Χριστού: «Συνέχισε να με ακολουθείς». (Ιωάννης 21:19) Ας εξετάσουμε μερικές από τις ευλογίες που θα παράσχει ο Μεσσιανικός Βασιλιάς σε εκείνους που θα υπομείνουν ως το τέλος.

Ρέουν Ευλογίες στους Πιστούς Υπηρέτες του Βασιλιά

19, 20. (α) Ποιες ευλογίες λαβαίνουμε τώρα αν ακολουθούμε τον Ιησού; (β) Πώς μπορούμε να καλύψουμε την ανάγκη μας για έναν πατέρα ακολουθώντας τον Χριστό;

¹⁹ Το να ακολουθούμε τον Ιησού είναι η οδός που οδηγεί σε αληθινά ευλογημένη ζωή τώρα. Αν δεχτούμε τον Χριστό ως τον Κύριό μας, ακολουθώντας την κατεύθυνση που δίνει και χρησιμοποιώντας το παράδειγμά του ως οδηγό μας, θα βρούμε θησαυρούς που άνθρωποι παντού στον κόσμο αναζητούν μάταια. Θα ευλογηθούμε με ένα έργο που γεμίζει σκοπό και νόημα τη ζωή μας, με μια οικογένεια ομοπίστων που απολαμβάνει γνήσιο δεσμό αγάπης, με καθαρή συνείδηση και με ειρήνη διάνοιας. Με λίγα λόγια, θα βρούμε μια ζωή πλούσια και βαθιά ικανοποιητική. Και θα βρούμε ακόμα περισσότερα.

²⁰ Στο πρόσωπο του Ιησού, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει έναν “Αιώνιο Πατέρα” για εκείνους που ελπίζουν να ζήσουν για πάντα στη γη. Ο Ιησούς αντικατέστησε τον πατέρα της ανθρωπότητας, τον Αδάμ, ο οποίος πρόδωσε τόσο φρικτά όλους τους απογόνους του. (Ησαΐας 9:6, 7) Όταν αποδεχόμαστε τον Ιησού ως “Αιώνιο Πατέρα” μας εκδηλώνοντας πίστη σε αυτόν, έχουμε βέβαιη ελπίδα αιώνιας ζωής. Επιπρόσθετα, με αυτόν τον τρόπο πλησιάζουμε τον Ιεχωβά Θεό όλο και περισσότερο. Όπως έχουμε μάθει, το να αγωνιζόμαστε να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού τη μία ημέρα μετά την άλλη είναι ο καλύτερος τρόπος για να υπακούμε στη θεϊκή εντολή: «Να γίνεστε . . . μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά».​—Εφεσίους 5:1.

21. Πώς αντανακλούν οι ακόλουθοι του Χριστού φως μέσα σε έναν σκοτεινό κόσμο;

²¹ Καθώς μιμούμαστε τον Ιησού και τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά, έχουμε ένα θαυμάσιο προνόμιο. Αντανακλούμε εκθαμβωτικό φως. Σε έναν κόσμο βυθισμένο στο σκοτάδι, όπου δισεκατομμύρια άνθρωποι παροδηγούνται από τον Σατανά και μιμούνται τα χαρακτηριστικά του, εμείς που ακολουθούμε τον Χριστό αντανακλούμε το λαμπρότερο φως​—το φως των Βιβλικών αληθειών, το φως των θαυμάσιων Χριστιανικών ιδιοτήτων, το φως της γνήσιας χαράς, της αληθινής ειρήνης, της πραγματικής αγάπης. Ταυτόχρονα, πλησιάζουμε περισσότερο τον Ιεχωβά, κάτι που αποτελεί τον υπέρτατο στόχο, τον υψηλότερο σκοπό που μπορεί να έχει κάθε νοήμον πλάσμα.

22, 23. (α) Ποιες μελλοντικές ευλογίες θα λάβουν εκείνοι που συνεχίζουν όσια να ακολουθούν τον Ιησού; (β) Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

²² Σκεφτείτε επίσης τι θέλει να κάνει ο Ιεχωβά για εσάς στο μέλλον μέσω του Μεσσιανικού του Βασιλιά. Σύντομα, αυτός ο Βασιλιάς θα διεξαγάγει έναν δίκαιο πόλεμο εναντίον του πονηρού συστήματος πραγμάτων του Σατανά. Η νίκη του Ιησού είναι βέβαιη! (Αποκάλυψη 19:11-15) Κατόπιν, ο Χριστός θα αρχίσει τη Χιλιετή του Διακυβέρνηση επί της γης. Η ουράνια κυβέρνησή του θα χορηγήσει τα οφέλη του λύτρου σε όλους τους πιστούς ανθρώπους, υψώνοντάς τους σε τελειότητα. Φανταστείτε τον εαυτό σας να σφύζει από υγεία, πάντα νέο και δυνατό, να εργάζεται χαρούμενα με μια ενωμένη ανθρώπινη οικογένεια για τη μετατροπή αυτής της γης σε παράδεισο! Στο τέλος εκείνης της Χιλιετίας, ο Ιησούς θα παραδώσει την εξουσία ξανά στον Πατέρα του. (1 Κορινθίους 15:24) Αν συνεχίσετε να ακολουθείτε όσια τον Χριστό, θα λάβετε μια ευλογία τόσο θαυμάσια που είναι δύσκολο ακόμα και να τη φανταστείτε​—«την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού»! (Ρωμαίους 8:21) Ναι, θα έχουμε όλες τις ευλογίες που είχαν και έχασαν ο Αδάμ και η Εύα. Ως επίγειοι γιοι και κόρες του Ιεχωβά, θα είμαστε παντοτινά ελεύθεροι από την κηλίδα της αμαρτίας του Αδάμ. Πραγματικά, «ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια».​—Αποκάλυψη 21:4.

²³ Θυμηθείτε τον πλούσιο νεαρό άρχοντα με τον οποίο ασχοληθήκαμε στο Κεφάλαιο 1. Εκείνος απέρριψε την πρόσκληση του Ιησού: «Έλα να γίνεις ακόλουθός μου». (Μάρκος 10:17-22) Μην κάνετε ποτέ αυτό το λάθος! Είθε να αξιοποιήσετε την πρόσκληση του Ιησού με χαρά και ενθουσιασμό. Είθε να είστε αποφασισμένοι να υπομείνετε, να συνεχίσετε να ακολουθείτε τον Καλό Ποιμένα μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, και να ζήσετε για να τον δείτε να οδηγεί επιτέλους όλους τους σκοπούς του Ιεχωβά σε ένδοξη εκπλήρωση!

Ο Ιησούς έζησε ως άνθρωπος πριν από 2.000 περίπου χρόνια, αλλά και σήμερα είναι δυνατόν να “έρθουμε και να δούμε” τον Γιο του Θεού. (Ιωάννης 1:46) Οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων παρουσιάζουν μια παραστατική εικόνα της προσωπικότητάς του, της νοοτροπίας του και της συμπεριφοράς του. Σε αυτή την ενότητα, θα εξετάσουμε συνοπτικά τις εξαιρετικές ιδιότητες του Ιησού.

Ξυλουργός. Θαυματουργός. Θεραπευτής. Ο Ιησούς ήταν όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν τον προσφωνούσαν με τέτοιους τίτλους. Τον αποκαλούσαν Δάσκαλο. Πράγματι, το έργο της ζωής του ήταν το να “διδάσκει . . . και να κηρύττει τα καλά νέα”. (Ματθαίος 4:23) Ως ακόλουθοι του Ιησού, έχουμε να κάνουμε το ίδιο έργο. Σε αυτή την ενότητα, θα μελετήσουμε το παράδειγμά του, το οποίο μας οδηγεί.

Τι μας υποκινεί να συνεχίζουμε να ακολουθούμε τον Ιησού; Ο απόστολος Παύλος απαντάει: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς καθιστά υπόχρεους». (2 Κορινθίους 5:14) Σε αυτή την ενότητα, θα μελετήσουμε την αγάπη την οποία έχει ο Ιησούς​—για τον Ιεχωβά, για την ανθρωπότητα και για εμάς ως άτομα. Αυτού του είδους η μελέτη είναι πραγματικά υποκινητική. Η καρδιά μας συγκινείται, και νιώθουμε υπόχρεοι να αναλάβουμε δράση, να κάνουμε πρόοδο καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Κυρίου μας.