Διακυβέρνηση από Κληρικούς—Είναι η Απάντηση;
ΣΕ ΟΛΟ τον κόσμο οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από την αδικία, την καταπίεση και την πολιτική διαφθορά. Θέλουν κάτι καλύτερο, όπως γίνεται φανερό από τις προσπάθειές τους να αλλάζουν πολιτικούς ηγέτες. Αλλά οι καινούριοι ηγέτες σπάνια, αν όχι ποτέ, φέρνουν στους ανθρώπους ικανοποίηση.
Ορισμένοι νομίζουν ότι η διακυβέρνηση από κληρικούς θα είχε σαν αποτέλεσμα μια καλύτερη κυβέρνηση. Πιστεύουν ότι οι κληρικοί θα εισήγαν θεοσεβείς ιδιότητες στις κυβερνητικές υποθέσεις. Αυτό πιθανόν να είχε στο νου του ο κληρικός Μάριον (Πατ) Ρόμπερτσον, υποψήφιος για την προεδρία των Η.Π.Α. το 1988, όταν προσευχήθηκε να κερδίσουν «θεοσεβείς άνθρωποι» πολιτικά αξιώματα. Αλλά θα έδινε αυτό πραγματικά την απάντηση στην ανάγκη για καλύτερους κυβερνήτες;
Όταν οι Κληρικοί Κυβερνούσαν την Ευρώπη
Στη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι κληρικοί είχαν τρομερή κοσμική εξουσία. Μάλιστα, οι πάπες ήταν σε θέση να στέφουν και να εκθρονίζουν βασιλιάδες! Το 800 της Κοινής μας Χρονολογίας (Κ.Χ.) ο Πάπας Λέων Γ΄ έστεψε τον Φράγκο βασιλιά Καρλομάγνο αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Για χίλια χρόνια, αυτή η αυτοκρατορία αντιπροσώπευε την ένωση Εκκλησίας και Κράτους, και στη διάρκεια εκείνης της εποχής οι κληρικοί κατείχαν, σε διάφορους βαθμούς, εξουσία πάνω στις κοσμικές αρχές.
Αρχίζοντας από τον 11ο αιώνα, οι πάπες έγιναν ηγέτες της Ευρώπης. Σχετικά μ’ αυτό, το σύγγραμμα The Columbia History of the World (Η Παγκόσμια Ιστορία της Κολούμπια), έκδοση των Τζον Γκάρατι και Πίτερ Γκέι, λέει: «Η εκκλησία ήταν η μεγαλύτερη κυβέρνηση της Ευρώπης». Αυτό το βιβλίο παρατηρεί επίσης ότι η εκκλησία ήταν σε θέση να «ασκεί περισσότερη πολιτική εξουσία από κάθε άλλη δυτική κυβέρνηση». Σε τι κατάσταση βρίσκονταν οι άνθρωποι όταν κυβερνούσαν οι κληρικοί;
Κανείς δεν ήταν ελεύθερος να ασκεί λατρεία όπως επιθυμούσε ή να εκφράζει γνώμες που έρχονταν σε σύγκρουση με αυτές των κληρικών. Αυτή η μισαλλοδοξία από μέρους των κληρικών δημιούργησε ένα κλίμα φόβου σε όλη την Ευρώπη. Η εκκλησία καθιέρωσε την Ιερά Εξέταση με σκοπό να εξαλείφει τα άτομα που τολμούσαν να έχουν διαφορετικές απόψεις. Με την κατηγορία ότι ήταν αιρετικοί, τα άτομα αυτά φέρνονταν μπροστά στους ιεροεξεταστές, οι οποίοι τα βασάνιζαν για να τους αποσπάσουν ομολογίες. Εκείνοι που βρίσκονταν ένοχοι συχνά καίγονταν στον πάσσαλο.
Όσον αφορά τη διακυβέρνηση από κληρικούς στην Ισπανία, το σύγγραμμα The Columbia History of the World δηλώνει: «Οι πόλεμοι και η ιδεολογία των σταυροφοριών είχαν δημιουργήσει ένα κράμα από ορθόδοξους, σνομπ αριστοκράτες και κληρικούς, το οποίο κρατούσε όλα τα ηνία της εξουσίας στο κράτος. Η δραστηριότητα των διανοουμένων είχε παραλύσει από τη λογοκρισία και την Ιερά Εξέταση, οι οποίες χρησιμοποιούνταν εναντίον οποιουδήποτε διαμαρτυρόταν είτε για την επίσημη θεολογία είτε για την κρατική πολιτική».
Στο βιβλίο του Ο Αιών της Πίστεως, ο Γουίλ Ντουράν έλεγε: «Με την απαιτουμένην δια τον ιστορικόν και επιτρεπομένην δια τον χριστιανόν ευρύτητα πνεύματος, οφείλομεν να κατατάξωμεν την Ιεράν Εξέτασιν, όπως και τους συγχρόνους πολέμους και τας διώξεις, μεταξύ των μελανωτέρων σελίδων που ρυπαίνουν την ανθρωπίνην ιστορίαν και αποκαλύπτουν αγριότητα άγνωστον εις τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου». Στο Μεσαίωνα, η διακυβέρνηση από κληρικούς σήμαινε την καταστρατήγηση των προσωπικών ελευθεριών.
Διέφερε ο Προτεστάντης μεταρρυθμιστής Ιωάννης Καλβίνος από τους Καθολικούς κληρικούς; Εξετάστε τι έγινε όταν ο Μιχαήλ Σερβέτος, προσπαθώντας να ξεφύγει από το διωγμό του ισπανικού κλήρου, συνελήφθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας. Εκεί, ο Καλβίνος είχε εγκαθιδρύσει μια κοινότητα, την οποία αυτός και οι διάκονοί του κυβερνούσαν με απόλυτη εξουσία. Επειδή ο Σερβέτος απέρριπτε την Τριάδα, ο Καλβίνος πέτυχε αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η Ιερά Εξέταση. Ο Σερβέτος καταδικάστηκε σε θάνατο ως αιρετικός και κάηκε στον πάσσαλο. Έτσι, ο Καλβίνος επέδειξε την ίδια μισαλλοδοξία με τους Καθολικούς κληρικούς.
Σήμαινε η κυριαρχία των κληρικών πάνω στις κοσμικές κυβερνήσεις ειρήνη για τους κατοίκους της Ευρώπης; Οπωσδήποτε όχι. Αντί να απολαμβάνουν ειρήνη, αυτοί αναγκάστηκαν να υπομείνουν μακροχρόνιους πολέμους, τους οποίους είχαν υποκινήσει οι κληρικοί. Ο Πάπας Ουρβανός Β΄ εξαπέλυσε την Πρώτη Σταυροφορία, αρχίζοντας έτσι μια σειρά πολέμων που διήρκεσαν 200 χρόνια. Επιπλέον, οι πόλεμοι που υποδαύλιζαν οι κληρικοί εναντίον των ανθρώπων οι οποίοι θεωρούνταν αιρετικοί είχαν σαν αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων αντρών, γυναικών και παιδιών.
Εξάλειψε η διακυβέρνηση από κληρικούς τη διαφθορά; Ούτε στο ελάχιστο. Το βιβλίο A History of the Modern World (Ιστορία του Σύγχρονου Κόσμου), των Ρ. Ρ. Πάλμερ και Τζόελ Κόλτον, δηλώνει: «Το χρήμα διέφθειρε όλο και περισσότερο τη ζωή της εκκλησίας. Κανείς δεν πίστευε στη δωροδοκία· όλοι όμως ήξεραν ότι πολλοί υψηλά ιστάμενοι κληρικοί (όπως πολλοί υψηλά ιστάμενοι πολιτικοί αξιωματούχοι εκείνης της εποχής) μπορούσαν να δωροδοκηθούν». Η διαφθορά ανάμεσα στους κληρικούς αποτελούσε κοινή καταγγελία.
Είχε η διακυβέρνηση από κληρικούς σαν αποτέλεσμα τη συμπόνια για τον κοινό λαό; Καθόλου. Για παράδειγμα, εξετάστε τι έγινε όταν ο Καρδινάλιος Ρισελιέ της Γαλλίας πήρε τον έλεγχο των κυβερνητικών υποθέσεων, στη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΓ΄. Το βιβλίο The History of the Nations (Η Ιστορία των Εθνών), έκδοση του Χένρι Κάμποτ Λοτζ, λέει ότι «η πολιτική [του Ρισελιέ] βασιζόταν στην καταπάτηση των ελευθεριών των Γάλλων».
Στη διάρκεια του 17ου αιώνα, στο Μεξικό, οι κληρικοί κυβερνούσαν συχνά διάφορες ινδιάνικες πόλεις. Σύμφωνα με το βιβλίο Many Mexicos (Πολλά Μεξικά), του Λέσλι Σίμπσον, οι κληρικοί θεωρούσαν τον πάσσαλο του μαστιγώματος «απαραίτητο βοήθημα για την εμφύτευση και τη διατήρηση των Χριστιανικών αρετών, καθώς και για την τιμωρία των κοσμικών αδικημάτων».
Έτσι, τα βιβλία της ιστορίας μάς δίνουν τη δυνατότητα να εξετάσουμε το υπόμνημα της διακυβέρνησης που άσκησαν οι κληρικοί ανά τους αιώνες. Τι αποκαλύπτει αυτό το υπόμνημα; Συγκλονιστική έλλειψη σεβασμού για την ευτυχία, την ευημερία και τις ελευθερίες του κοινού λαού. Αληθινά, η διακυβέρνηση από κληρικούς υπήρξε αφόρητος δεσποτισμός. Όπως έγραψε ο Ντάνιελ Ντίφοου στο έργο του The True-Born Englishman (Ο Γνήσιος Άγγλος): «Και απ’ όλες τις μάστιγες, με τις οποίες το ανθρώπινο γένος είναι καταραμένο, η εκκλησιαστική τυραννία είναι η χειρότερη».
Είναι λοιπόν φανερό ότι η διακυβέρνηση από κληρικούς δεν αποτελεί την απάντηση στην ανάγκη του ανθρώπου για μια καλύτερη κυβέρνηση. Έτσι, σε ποιον μπορούμε να στραφούμε; Την απάντηση, όπως θα δούμε, μπορεί να τη βρει ο καθένας.
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Ο Προτεστάντης Καλβίνος επέδειξε την ίδια μισαλλοδοξία με τους Καθολικούς κληρικούς
[Ευχαριστίες]
Courtesy of the Trustees of the British Museum