1. Πώς εξέφρασε ο Αβραάμ την πεποίθησή του στο αίσθημα δικαιοσύνης του Ιεχωβά; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

«ΜΗΠΩΣ δεν πρόκειται να κάνει ο Κριτής όλης της γης αυτό που είναι σωστό;» (Γέν. 18:25) Με αυτή την ερώτηση, ο Αβραάμ εξέφρασε την πεποίθηση που είχε ότι ο Ιεχωβά θα απέδιδε τέλεια δικαιοσύνη στην υπόθεση των Σοδόμων και των Γομόρρων. Ο Αβραάμ ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά δεν θα ενεργούσε ποτέ άδικα “θανατώνοντας τον δίκαιο μαζί με τον πονηρό”. Μια τέτοια ενέργεια ήταν “αδιανόητη” για τον Αβραάμ. Περίπου 400 χρόνια αργότερα, ο Ιεχωβά είπε για τον εαυτό του: «Ο Βράχος—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός».—Δευτ. 31:19· 32:4.

2. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι είναι αδύνατον να διαπράξει αδικία ο Ιεχωβά;

² Γιατί μπορούσε ο Αβραάμ να εκφράζει την πεποίθησή του ότι ο Ιεχωβά θα απέδιδε πάντα δίκαιη κρίση; Επειδή ο Ιεχωβά είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα δικαιοσύνης και κρίσης. Μάλιστα, οι εβραϊκές λέξεις που αποδίδονται «κρίση» και «δικαιοσύνη» εμφανίζονται πολλές φορές μαζί στις Εβραϊκές Γραφές. Λογικά λοιπόν, εφόσον ο Ιεχωβά είναι το απόλυτο πρότυπο δικαιοσύνης, η δική του άποψη για τα ζητήματα θα είναι πάντα δίκαιη. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τον γραπτό του Λόγο, «αυτός αγαπάει τη δικαιοσύνη και την κρίση».—Ψαλμ. 33:5.

3. Αφηγηθείτε ένα παράδειγμα αδικίας στον σημερινό κόσμο.

³ Τα άτομα με ειλικρινή καρδιά παρηγορούνται γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά είναι πάντα δίκαιος, μιας και ο κόσμος είναι βουτηγμένος στην αδικία. Ως αποτέλεσμα, μερικοί άνθρωποι έχουν πέσει κάποιες φορές θύματα κατάφωρων αδικιών. Για παράδειγμα, ορισμένοι έχουν καταδικαστεί και φυλακιστεί άδικα. Κάποιοι απελευθερώθηκαν μόνο μετά την καθιέρωση της ανάλυσης DNA στην επανεξέταση μιας υπόθεσης, και ενώ είχαν περάσει δεκαετίες στη φυλακή για εγκλήματα που δεν είχαν διαπράξει. Μολονότι τέτοιες άδικες φυλακίσεις προκαλούν αναστάτωση, ακόμα και θυμό, οι Χριστιανοί ίσως διαπιστώσουν ότι μπορεί να δυσκολεύονται περισσότερο να αντέξουν κάποιο άλλο είδος αδικίας.

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

4. Πώς θα μπορούσε να δοκιμαστεί η πίστη ενός Χριστιανού;

⁴ Οι Χριστιανοί αναμένουν ότι θα υποστούν κάποια αδικία έξω από τη Χριστιανική εκκλησία. Ωστόσο, η πίστη μας μπορεί να δοκιμαστεί αν παρατηρήσουμε ή υποστούμε κάτι που μας φαίνεται άδικο μέσα στην εκκλησία. Πώς θα αντιδράσετε εσείς αν πιστεύετε ότι έχετε υποστεί κάποια αδικία μέσα στην εκκλησία ή στις σχέσεις σας με κάποιον συγχριστιανό σας; Θα επιτρέψετε σε αυτό να γίνει αιτία για πρόσκομμα;

5. Γιατί δεν πρέπει να εκπλήσσεται ένας Χριστιανός αν παρατηρήσει ή υποστεί αδικία μέσα στην εκκλησία;

⁵ Επειδή όλοι είμαστε ατελείς και βρισκόμαστε υπό την αμαρτία, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει η πιθανότητα είτε να υποστούμε αδικία εμείς οι ίδιοι είτε να είμαστε εμείς η αιτία για να την υποστεί κάποιος άλλος μέσα στην εκκλησία. (1 Ιωάν. 1:8) Αν και τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες, οι πιστοί Χριστιανοί δεν εκπλήσσονται ούτε προσκόπτουν όταν συμβαίνουν αδικίες. Εύλογα, λοιπόν, ο Ιεχωβά έχει δώσει πρακτικές συμβουλές στον Λόγο του για να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας, ακόμα και αν υποστούμε αδικίες από ομοπίστους.—Ψαλμ. 55:12-14.

6, 7. Ποια αδικία υπέστη κάποιος αδελφός μέσα στην εκκλησία, και ποιες ιδιότητες τον βοήθησαν να χειριστεί κατάλληλα το ζήτημα;

⁶ Σκεφτείτε την εμπειρία του Γουίλι Ντιλ. Αρχίζοντας από το 1931, ο αδελφός Ντιλ υπηρέτησε πιστά στον οίκο Μπέθελ της Βέρνης, στην Ελβετία. Το 1946, παρακολούθησε την όγδοη τάξη της Σχολής Γαλαάδ στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Μετά την αποφοίτηση, διορίστηκε τελικά στο έργο περιοχής στην Ελβετία. Στη βιογραφία του, ο αδελφός Ντιλ αφηγήθηκε: «Το Μάιο του 1949, ενημέρωσα τα γραφεία στη Βέρνη ότι σχεδίαζα να παντρευτώ». Η απάντηση από το γραφείο τμήματος στη Βέρνη; «Κανένα άλλο προνόμιο εκτός από το τακτικό σκαπανικό». Στη συνέχεια, ο αδελφός Ντιλ εξήγησε: «Δεν μου επιτρεπόταν να κάνω ομιλίες . . . Πολλά άτομα δεν μας χαιρετούσαν πια, μας φέρονταν σαν να είμαστε αποκομμένοι».

⁷ Πώς χειρίστηκε ο αδελφός Ντιλ αυτή την κατάσταση; Ο ίδιος είπε: «Γνωρίζαμε, ωστόσο, ότι το να παντρευτούμε δεν ήταν αντιγραφικό, κι έτσι βρήκαμε καταφύγιο στην προσευχή και θέσαμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά». Τελικά, η εσφαλμένη άποψη σχετικά με τον γάμο, η οποία προκάλεσε την αδικία, διορθώθηκε και ο αδελφός Ντιλ έλαβε και πάλι τα προνόμια υπηρεσίας του. Η οσιότητά του στον Ιεχωβά ανταμείφθηκε.a Είναι καλό να αναρωτηθούμε: “Θα έδειχνα εγώ παρόμοια πνευματική στάση αν βίωνα τέτοια αδικία; Θα περίμενα υπομονετικά τον Ιεχωβά ή θα είχα την τάση να πάρω τα πράγματα στα χέρια μου;”—Παρ. 11:2· διαβάστε Μιχαίας 7:7.

8. Γιατί θα μπορούσατε να συμπεράνετε εσφαλμένα ότι εσείς ή κάποιος άλλος έχει πέσει θύμα αδικίας;

⁸ Από την άλλη, θα μπορούσατε να συμπεράνετε εσφαλμένα πως εσείς ή κάποιο άλλο μέλος της εκκλησίας έχει πέσει θύμα αδικίας. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί επειδή έχουμε ατελή άποψη για τα ζητήματα ή επειδή δεν γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, είτε έχουμε σωστή κατανόηση των ζητημάτων είτε εσφαλμένη, αν στηριζόμαστε με προσευχή στον Ιεχωβά, δείχνοντας παράλληλα οσιότητα, ποτέ δεν θα “εξοργιστούμε εναντίον του Ιεχωβά”.—Διαβάστε Παροιμίες 19:3.

9. Ποια παραδείγματα θα εξετάσουμε σε αυτό και στο επόμενο άρθρο;

⁹ Ας αναλογιστούμε τρία παραδείγματα αδικίας που συνέβησαν ανάμεσα στον λαό του Ιεχωβά στους Βιβλικούς χρόνους. Σε αυτό το άρθρο, θα ασχοληθούμε με τον δισέγγονο του Αβραάμ, τον Ιωσήφ, και με τα όσα πέρασε εξαιτίας των αδελφών του. Στο επόμενο άρθρο, θα μιλήσουμε για το πώς συμπεριφέρθηκε ο Ιεχωβά στον βασιλιά Αχαάβ του Ισραήλ καθώς και για την εμπειρία του Πέτρου στην Αντιόχεια της Συρίας. Καθώς εξετάζουμε αυτά τα παραδείγματα, να αναζητάτε μαθήματα που θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε τον πνευματικό σας προσανατολισμό και να διαφυλάξετε τη σχέση σας με τον Ιεχωβά, ιδιαίτερα όταν πιστεύετε ότι έχετε υποστεί αδικία.

ΙΩΣΗΦ​—ΘΥΜΑ ΑΔΙΚΙΑΣ

10, 11. (α) Ποιες αδικίες υπέστη ο Ιωσήφ; (β) Ποια ευκαιρία παρουσιάστηκε ενώ ο Ιωσήφ ήταν στη φυλακή;

¹⁰ Ο Ιωσήφ, ένας πιστός υπηρέτης του Ιεχωβά, υπέστη αδικία όχι μόνο από ξένους αλλά—κάτι που ήταν πιο οδυνηρό—και από τα σαρκικά του αδέλφια. Όταν ο Ιωσήφ ήταν στα τέλη της εφηβείας του, τα αδέλφια του τον απήγαγαν και τον πούλησαν ως δούλο. Παρά τη θέλησή του, οδηγήθηκε στην Αίγυπτο. (Γέν. 37:23-28· 42:21) Έπειτα από κάποιο διάστημα σε αυτή την ξένη χώρα, κατηγορήθηκε ψευδώς για απόπειρα βιασμού και φυλακίστηκε χωρίς δίκη. (Γέν. 39:17-20) Το μαρτύριό του ως δούλος και φυλακισμένος κράτησε περίπου 13 χρόνια. Ποια μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από την εμπειρία του Ιωσήφ που θα μας βοηθήσουν αν υποστούμε αδικία από κάποιον ομόπιστο;

¹¹ Ο Ιωσήφ είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του σε έναν συγκρατούμενό του. Αυτός ο κρατούμενος ήταν ο πρώην αρχιοινοχόος του βασιλιά. Όταν ο Ιωσήφ και ο οινοχόος ήταν φυλακισμένοι μαζί, ο οινοχόος είδε ένα όνειρο και ο Ιωσήφ το ερμήνευσε. Συγκεκριμένα, ο Ιωσήφ εξήγησε στον οινοχόο ότι επρόκειτο να αποκατασταθεί στην προηγούμενη θέση του στην αυλή του Φαραώ. Όταν ο Ιωσήφ μίλησε για αυτή τη θεόπνευστη ερμηνεία, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να εξηγήσει τη δική του κατάσταση. Μπορούμε να αντλήσουμε πολύτιμα μαθήματα όχι μόνο από το τι είπε ο Ιωσήφ αλλά και από το τι δεν είπε.—Γέν. 40:5-13.

12, 13. (α) Πώς δείχνουν τα λόγια του Ιωσήφ στον οινοχόο ότι δεν είχε δεχτεί παθητικά τις αδικίες που βίωνε; (β) Ποιες λεπτομέρειες δεν συμπεριέλαβε προφανώς ο Ιωσήφ στη συνομιλία του με τον οινοχόο;

¹² Διαβάστε Γένεση 40:14, 15. Προσέξτε ότι ο Ιωσήφ, μιλώντας για τον εαυτό του, είπε ότι τον είχαν “απαγάγει”. Ο όρος του πρωτότυπου κειμένου σημαίνει κυριολεκτικά ότι τον είχαν “κλέψει”. Είναι ξεκάθαρο ότι είχε πέσει θύμα αδικίας. Ο Ιωσήφ δήλωσε επίσης ότι δεν ήταν ένοχος για το έγκλημα που τον είχε οδηγήσει στη φυλακή. Με αυτή τη βάση λοιπόν, ζήτησε από τον οινοχόο να κάνει λόγο για εκείνον στον Φαραώ. Γιατί; Εξήγησε τον στόχο του: “Για να με βγάλεις από αυτό το οίκημα”.

¹³ Μήπως τα λόγια του Ιωσήφ δείχνουν κάποιον άνθρωπο που είχε δεχτεί παθητικά την κατάστασή του; Και βέβαια όχι. Γνώριζε πολύ καλά ότι είχε πέσει θύμα πολλών αδικιών. Εξήγησε ξεκάθαρα τα γεγονότα στον οινοχόο, ο οποίος πιθανώς ήταν σε θέση να τον βοηθήσει. Προσέξτε, όμως, ότι δεν υπάρχει τίποτα στις Γραφές που να υποδηλώνει ότι ο Ιωσήφ είπε ποτέ σε κάποιον—ούτε καν στον Φαραώ—ότι τα αδέλφια του ήταν οι απαγωγείς του. Μάλιστα, όταν τα αδέλφια του ήρθαν στην Αίγυπτο και συμφιλιώθηκαν με τον Ιωσήφ, ο Φαραώ τούς καλωσόρισε και τους προσκάλεσε να εγκατασταθούν στην Αίγυπτο και να απολαύσουν «τα αγαθά όλης της γης».—Γέν. 45:16-20.

14. Τι θα μας προστατεύει από την παγίδα της αρνητικής ομιλίας ακόμα και αν υποστούμε αδικία μέσα στην εκκλησία;

¹⁴ Όταν κάποιος Χριστιανός πιστεύει ότι έχει πέσει θύμα αδικίας, πρέπει να προσέξει ώστε να μην αναμειχθεί σε επιβλαβή σπερμολογία. Φυσικά, είναι απολύτως κατάλληλο να ζητήσει βοήθεια από τους πρεσβυτέρους και να τους ενημερώσει αν κάποιο μέλος της εκκλησίας είναι ένοχο σοβαρού σφάλματος. (Λευιτ. 5:1) Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις που δεν περιλαμβάνουν σοβαρή αδικοπραγία, μπορεί να είναι εφικτό να λύσει τη διαφορά χωρίς να αναμείξει κανέναν άλλον, ούτε καν τους πρεσβυτέρους. (Διαβάστε Ματθαίος 5:23, 24· 18:15) Ας συνεχίσουμε να χειριζόμαστε όσια τέτοια ζητήματα σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως συνειδητοποιήσουμε τελικά ότι στην ουσία δεν είχαμε πέσει θύμα αδικίας. Πόσο ευγνώμονες θα ήμασταν που δεν κάναμε μια κατάσταση χειρότερη συκοφαντώντας κάποιον συγχριστιανό μας! Να θυμάστε ότι, είτε έχουμε δίκιο είτε άδικο, αν πούμε σκληρά λόγια ποτέ δεν θα βελτιώσουμε μια κατάσταση. Η οσιότητα στον Ιεχωβά και στους αδελφούς μας θα μας προστατεύει από ένα τέτοιο λάθος. Μιλώντας για “αυτόν που περπατάει άψογα”, ο ψαλμωδός είπε ότι “δεν έχει συκοφαντήσει με τη γλώσσα του, στον συνάνθρωπό του δεν έχει κάνει τίποτα κακό και με ονειδισμό ενάντια σε στενό του γνώριμο δεν έχει ασχοληθεί».—Ψαλμ. 15:2, 3· Ιακ. 3:5.

ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ

15. Πώς αποδείχτηκε ευλογία για τον Ιωσήφ η σχέση του με τον Ιεχωβά;

¹⁵ Βρίσκουμε ένα πιο σημαντικό μάθημα στη σχέση του Ιωσήφ με τον Ιεχωβά. Όλα αυτά τα 13 χρόνια που κράτησε το μαρτύριό του, ο Ιωσήφ έδειξε ότι είχε την άποψη του Ιεχωβά για τα ζητήματα. (Γέν. 45:5-8) Ποτέ δεν κατηγόρησε τον Ιεχωβά για την κατάστασή του. Αν και δεν ξέχασε τις αδικίες που υπέστη, δεν ανέπτυξε πικρία εξαιτίας τους. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν επέτρεψε στις ατέλειες και στις εσφαλμένες ενέργειες των άλλων να τον χωρίσουν από τον Ιεχωβά. Η οσιότητα του Ιωσήφ τού έδωσε την ευκαιρία να δει το χέρι του Ιεχωβά να διορθώνει τις αδικίες και να ευλογεί τον ίδιο και την οικογένειά του.

16. Γιατί πρέπει να πλησιάσουμε ακόμα περισσότερο τον Ιεχωβά αν υποστούμε αδικία μέσα στην εκκλησία;

¹⁶ Παρόμοια, πρέπει και εμείς να θεωρούμε πολύτιμη τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και να την προφυλάσσουμε. Ποτέ δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις ατέλειες των αδελφών μας να μας χωρίσουν από τον Θεό που αγαπάμε και λατρεύουμε. (Ρωμ. 8:38, 39) Αντίθετα, αν υποστούμε αδικία από κάποιον ομόπιστο, ας είμαστε σαν τον Ιωσήφ και ας πλησιάσουμε ακόμα περισσότερο τον Ιεχωβά, προσπαθώντας να έχουμε τη δική του άποψη για τα ζητήματα. Όταν έχουμε κάνει ό,τι είναι δυνατόν από Γραφική άποψη για να τακτοποιήσουμε την κατάσταση, χρειάζεται να αφήσουμε το ζήτημα στα χέρια του Ιεχωβά, βέβαιοι ότι εκείνος θα το διορθώσει στον δικό του καιρό και με τον δικό του τρόπο.

ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ “ΤΟΝ ΚΡΙΤΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ”

17. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι έχουμε πεποίθηση στον “Κριτή όλης της γης”;

¹⁷ Όσο ζούμε σε αυτό το σύστημα πραγμάτων, μπορούμε να αναμένουμε ότι θα βιώνουμε αδικίες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, εσείς, ή κάποιος που γνωρίζετε, μπορεί να υποστείτε ή να παρατηρήσετε κάτι που σας φαίνεται άδικο μέσα στην εκκλησία. Μην αφήσετε τον εαυτό σας να προσκόψει. (Ψαλμ. 119:165) Αντίθετα, ως πιστοί υπηρέτες του Θεού, εμείς στηριζόμαστε σε αυτόν όσια και με προσευχή. Ταυτόχρονα, παραδεχόμαστε με μετριοφροσύνη ότι πιθανότατα δεν γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το λάθος μπορεί να βρίσκεται στο ότι έχουμε ατελή άποψη για τα ζητήματα. Όπως μάθαμε από τον Ιωσήφ, θέλουμε να αποφεύγουμε την αρνητική ομιλία, καθώς γνωρίζουμε ότι το μόνο που πετυχαίνει είναι να χειροτερέψει μια κακή κατάσταση. Τελικά, αντί να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, ας είμαστε αποφασισμένοι να παραμείνουμε όσιοι και να περιμένουμε υπομονετικά τον Ιεχωβά να διορθώσει τα ζητήματα. Είναι σίγουρο ότι μια τέτοια προσέγγιση θα φέρει την επιδοκιμασία και την ευλογία του Ιεχωβά, ακριβώς όπως συνέβη και με τον Ιωσήφ. Ναι, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά, «ο Κριτής όλης της γης», θα κάνει πάντα αυτό που είναι σωστό, «διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη».—Γέν. 18:25· Δευτ. 32:4.

18. Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Στο επόμενο άρθρο, θα εξετάσουμε άλλες δύο περιπτώσεις άδικης μεταχείρισης που συνέβησαν ανάμεσα στον λαό του Ιεχωβά στους Βιβλικούς χρόνους. Η ανασκόπηση αυτών των αφηγήσεων θα τονίσει πώς η ταπεινοφροσύνη και η προθυμία να συγχωρούμε σχετίζονται με την άποψη του Ιεχωβά περί δικαιοσύνης.

1, 2. (α) Ποια αδικία βίωσαν ο Ναβουθέ και οι γιοι του; (β) Ποιες δύο ιδιότητες θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ τη σκηνή. Ένας άντρας κατηγορείται άδικα για αδίκημα που τιμωρείται με θανατική ποινή. Η οικογένεια και οι φίλοι του νιώθουν συγκλονισμένοι και απογοητευμένοι επειδή η καταδίκη έγινε με βάση ψευδείς καταθέσεις κάποιων μαρτύρων που είναι γνωστοί ως άχρηστοι άνθρωποι. Ένα αίσθημα απέχθειας κατακλύζει εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη καθώς παρακολουθούν την εκτέλεση αυτού του αθώου άντρα και των γιων του. Δεν πρόκειται για μια φανταστική αφήγηση. Είναι η εμπειρία ενός πιστού υπηρέτη του Ιεχωβά, του Ναβουθέ, που έζησε στη διάρκεια της διακυβέρνησης του βασιλιά Αχαάβ του Ισραήλ.—1 Βασ. 21:11-13· 2 Βασ. 9:26.

² Σε αυτό το άρθρο, δεν θα εξετάσουμε μόνο την εμπειρία του Ναβουθέ αλλά και την εμπειρία ενός πιστού πρεσβυτέρου στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα ο οποίος έκανε ένα λάθος στην κρίση του. Καθώς θα εξετάζουμε αυτά τα Γραφικά παραδείγματα, θα μάθουμε ότι η ταπεινοφροσύνη είναι ουσιώδης προκειμένου να δείχνουμε ότι συμμεριζόμαστε το αίσθημα δικαιοσύνης του Ιεχωβά. Θα μάθουμε επίσης πώς η προθυμία μας να συγχωρούμε όταν παρατηρούμε αδικίες μέσα στην εκκλησία μπορεί να αντανακλά την άποψη του Ιεχωβά περί δικαιοσύνης.

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

3, 4. Τι άνθρωπος ήταν ο Ναβουθέ, και γιατί αρνήθηκε να πουλήσει το αμπέλι του στον βασιλιά Αχαάβ;

³ Ο Ναβουθέ ήταν πιστός στον Ιεχωβά σε μια εποχή στην οποία οι περισσότεροι Ισραηλίτες ακολουθούσαν το κακό παράδειγμα του βασιλιά Αχαάβ και της συζύγου του, της πονηρής βασίλισσας Ιεζάβελ. Εκείνοι οι λάτρεις του Βάαλ δεν είχαν κανέναν σεβασμό για τον Ιεχωβά και καμιά εκτίμηση για τους κανόνες του. Από την άλλη, ο Ναβουθέ θεωρούσε τη σχέση του με τον Ιεχωβά πιο πολύτιμη και από την ίδια του τη ζωή.

⁴ Διαβάστε 1 Βασιλέων 21:1-3. Όταν ο Αχαάβ προσφέρθηκε να αγοράσει το αμπέλι του Ναβουθέ ή να το ανταλλάξει με ένα καλύτερο αμπέλι, ο Ναβουθέ αρνήθηκε. Γιατί; Εξήγησε με σεβασμό: «Μου είναι αδιανόητο, από την άποψη του Ιεχωβά, να σου δώσω την κληρονομική ιδιοκτησία των προπατόρων μου». Η άρνηση του Ναβουθέ βασιζόταν στον νόμο που είχε δώσει ο Ιεχωβά στο έθνος του Ισραήλ, ο οποίος απαγόρευε την οριστική πώληση της φυλετικής κληρονομιάς κάποιου. (Λευιτ. 25:23· Αριθ. 36:7) Σαφώς, ο Ναβουθέ είχε την άποψη του Ιεχωβά για τα ζητήματα.

5. Τι ρόλο έπαιξε η Ιεζάβελ στη δολοφονία του Ναβουθέ;

⁵ Δυστυχώς, η άρνηση του Ναβουθέ πυροδότησε μια σειρά αξιόμεμπτων πράξεων από τον βασιλιά Αχαάβ και τη σύζυγό του. Προκειμένου να πάρει το αμπέλι για τον σύζυγό της, η Ιεζάβελ σκηνοθέτησε μια ψεύτικη κατηγορία ενάντια στον Ναβουθέ, η οποία οδήγησε στην εκτέλεση και του ίδιου και των γιων του. Πώς θα χειριζόταν ο Ιεχωβά αυτή την τραγική αδικία;

Η ΔΙΚΑΙΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

6, 7. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι αγαπάει τη δικαιοσύνη, και γιατί θα παρηγόρησε αυτό τους συγγενείς και τους φίλους του Ναβουθέ;

⁶ Ο Ιεχωβά έστειλε γρήγορα τον Ηλία για να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τον Αχαάβ. Ο Ηλίας έκρινε δίκαια τον Αχαάβ ως δολοφόνο και κλέφτη. Ποια ήταν η ετυμηγορία του Ιεχωβά σε αυτή την υπόθεση; Ο Αχαάβ, η σύζυγός του και οι γιοι του θα είχαν την ίδια τύχη με τον Ναβουθέ και τους γιους του.—1 Βασ. 21:17-25.

⁷ Παρότι η οικογένεια και οι φίλοι του Ναβουθέ λυπήθηκαν εξαιτίας των δολοφονικών ενεργειών του Αχαάβ, σίγουρα βρήκαν κάποια παρηγοριά επειδή ήξεραν ότι ο Ιεχωβά γνώριζε την αδικία και τακτοποίησε γρήγορα την αδικοπραγία. Ωστόσο, η ταπεινοφροσύνη και η εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά πιθανότατα δοκιμάστηκαν από μια αναπάντεχη τροπή των γεγονότων.

8. Πώς αντέδρασε ο Αχαάβ στο άγγελμα κρίσης του Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;

⁸ Όταν ο Αχαάβ έμαθε για τη δυσμενή κρίση του Ιεχωβά, «έσκισε τα ενδύματά του και έβαλε σάκο πάνω στη σάρκα του· και άρχισε να νηστεύει και έμεινε ξαπλωμένος με σάκο και περπατούσε βαρύθυμα». Ο Αχαάβ ταπείνωσε τον εαυτό του! Με ποιο αποτέλεσμα; Ο Ιεχωβά είπε στον Ηλία: «Επειδή ταπείνωσε τον εαυτό του εξαιτίας μου, δεν θα φέρω τη συμφορά στις ημέρες του. Στις ημέρες του γιου του θα φέρω τη συμφορά πάνω στον οίκο του». (1 Βασ. 21:27-29· 2 Βασ. 10:10, 11, 17) Ο Ιεχωβά, «αυτός που εξετάζει καρδιές», ελέησε σε κάποιον βαθμό τον Αχαάβ.—Παρ. 17:3.

Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

9. Γιατί θα προστάτευε η ταπεινοφροσύνη την οικογένεια και τους φίλους του Ναβουθέ;

⁹ Πώς επηρέασε αυτή η απόφαση εκείνους που γνώριζαν το τρομερό έγκλημα του Αχαάβ; Αυτή η φαινομενική ανατροπή μπορεί να δοκίμασε την πίστη της οικογένειας και των φίλων του Ναβουθέ. Αν συνέβη αυτό, η ταπεινοφροσύνη θα τους προστάτευε, υποκινώντας τους να συνεχίσουν να λατρεύουν πιστά τον Ιεχωβά, βέβαιοι ότι ο Θεός τους δεν γίνεται να διαπράξει αδικία. (Διαβάστε Δευτερονόμιο 32:3, 4) Ο Ναβουθέ, οι γιοι του και οι οικογένειές τους θα γευτούν την τέλεια δικαιοσύνη όταν ο Ιεχωβά αναστήσει τους δικαίους. (Ιώβ 14:14, 15· Ιωάν. 5:28, 29) Επίσης, το ταπεινό άτομο θυμάται ότι «ο αληθινός Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε είδους έργο αναφορικά με κάθε κρυφό πράγμα, ως προς το αν είναι καλό ή κακό». (Εκκλ. 12:14) Ναι, όταν ο Ιεχωβά αποδίδει κρίση, λαβαίνει υπόψη του παράγοντες που είναι άγνωστοι σε εμάς. Έτσι λοιπόν, η ταπεινοφροσύνη προστατεύει τους αθώους από πνευματική καταστροφή.

10, 11. (α) Σε ποιες καταστάσεις θα μπορούσε να δοκιμαστεί το προσωπικό μας αίσθημα δικαιοσύνης; (β) Με ποιους τρόπους θα μας προστατέψει η ταπεινοφροσύνη;

¹⁰ Πώς θα αντιδράσετε εσείς αν οι πρεσβύτεροι πάρουν μια απόφαση την οποία δεν καταλαβαίνετε ή με την οποία πιθανώς δεν συμφωνείτε; Για παράδειγμα, τι θα κάνετε αν κάποιος που αγαπάτε ή εσείς χάσετε ένα πολύτιμο προνόμιο υπηρεσίας; Τι θα γίνει αν ο γαμήλιος σύντροφός σας, ο γιος ή η κόρη σας ή ένας καλός σας φίλος αποκοπεί και εσείς δεν συμφωνείτε με αυτή την απόφαση; Τι θα γίνει αν πιστεύετε ότι ήταν λάθος που δόθηκε έλεος σε κάποιον παραβάτη; Τέτοιες καταστάσεις μπορούν να δοκιμάσουν την πίστη μας στον Ιεχωβά και στις οργανωτικές του διευθετήσεις. Πώς θα σας προστατέψει η ταπεινοφροσύνη αν αντιμετωπίσετε μια τέτοια δοκιμασία; Δείτε δύο τρόπους.

¹¹ Πρώτον, η ταπεινοφροσύνη θα μας υποκινεί να παραδεχόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία. Όσα πράγματα και αν ξέρουμε για μια κατάσταση, μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να διαβάσει τη συμβολική καρδιά κάποιου. (1 Σαμ. 16:7) Καθώς εμείς αντιλαμβανόμαστε αυτή την αναμφισβήτητη αλήθεια, θα υποκινούμαστε να είμαστε ταπεινοί, να αναγνωρίζουμε τους περιορισμούς μας και να προσαρμόζουμε την άποψή μας για το ζήτημα. Δεύτερον, η ταπεινοφροσύνη θα μας βοηθάει να είμαστε υποτακτικοί και υπομονετικοί καθώς περιμένουμε τον Ιεχωβά να διορθώσει οποιαδήποτε πραγματική αδικία. Όπως έγραψε ο σοφός άντρας: «Για εκείνους που φοβούνται τον αληθινό Θεό τα πράγματα θα εξελιχθούν καλά . . . , αλλά για τον πονηρό τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν καθόλου καλά ούτε θα παρατείνει τις ημέρες του». (Εκκλ. 8:12, 13) Ασφαλώς, η ταπεινή αντίδραση θα ωφελήσει πνευματικά όλους όσους περιλαμβάνονται.—Διαβάστε 1 Πέτρου 5:5.

ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

12. Με ποια αφήγηση θα ασχοληθούμε τώρα, και γιατί;

¹² Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα στην Αντιόχεια της Συρίας αντιμετώπισαν μια κατάσταση που δοκίμασε, όχι μόνο την ταπεινοφροσύνη τους, αλλά και την προθυμία τους να συγχωρούν. Η μελέτη αυτής της αφήγησης θα μας βοηθήσει να εξετάσουμε τη δική μας στάση όσον αφορά τη συγχωρητικότητα. Επίσης, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα πώς σχετίζεται η συγχωρητικότητα με την άποψη του Ιεχωβά περί δικαιοσύνης.

13, 14. Ποια προνόμια απόλαυσε ο απόστολος Πέτρος, και πώς εκδήλωσε θάρρος;

¹³ Ο απόστολος Πέτρος ήταν ένας πασίγνωστος πρεσβύτερος στη Χριστιανική εκκλησία. Είχε υπάρξει στενός σύντροφος του Ιησού και του είχαν ανατεθεί σημαντικές ευθύνες. (Ματθ. 16:19) Λόγου χάρη, το 36 Κ.Χ., ο Πέτρος είχε το προνόμιο να μεταδώσει τα καλά νέα στον Κορνήλιο και στο σπιτικό του. Αυτή η περίπτωση ήταν αξιοπρόσεκτη, εφόσον ο Κορνήλιος ήταν ένας απερίτμητος Εθνικός. Όταν ο Κορνήλιος και το σπιτικό του έλαβαν το άγιο πνεύμα, ο Πέτρος αναγνώρισε: «Μπορεί κανείς να εμποδίσει το νερό ώστε να μη βαφτιστούν αυτοί που έλαβαν το άγιο πνεύμα όπως και εμείς;»—Πράξ. 10:47.

¹⁴ Το 49 Κ.Χ., οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ συγκεντρώθηκαν για να εξετάσουν αν η περιτομή θα αποτελούσε απαίτηση για τους Εθνικούς που μεταστρέφονταν στη Χριστιανοσύνη. Σε αυτή τη συνάθροιση, ο Πέτρος μίλησε θαρραλέα, υπενθυμίζοντας στους αδελφούς ότι, πριν από μερικά χρόνια, απερίτμητοι Εθνικοί είχαν λάβει τη δωρεά του αγίου πνεύματος. Τα λεγόμενα του Πέτρου ως αυτόπτη μάρτυρα βοήθησαν πάρα πολύ το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα να πάρει μια απόφαση. (Πράξ. 15:6-11, 13, 14, 28, 29) Πιθανότατα, τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Εθνικοί Χριστιανοί εκτίμησαν την αφοβιά με την οποία παρουσίασε ο Πέτρος τα γεγονότα. Πόσο εύκολο πρέπει να τους ήταν να έχουν πεποίθηση σε έναν τόσο πνευματικά ώριμο άνθρωπο!—Εβρ. 13:7.

15. Ποιο λάθος έκανε ο Πέτρος ενώ βρισκόταν στην Αντιόχεια της Συρίας; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

¹⁵ Λίγο μετά τη συνάθροιση το 49 Κ.Χ., ο Πέτρος επισκέφτηκε την Αντιόχεια της Συρίας. Ενώ βρισκόταν εκεί, συναναστρεφόταν ελεύθερα με τους Εθνικούς αδελφούς του. Αναμφίβολα, εκείνοι ωφελούνταν από τη γνώση και την πείρα του Πέτρου. Μπορούμε να φανταστούμε την έκπληξη και την απογοήτευσή τους, όμως, όταν ο Πέτρος σταμάτησε ξαφνικά να τρώει μαζί τους. Κάποιοι άλλοι Ιουδαίοι που ήταν μέλη της εκκλησίας, ακόμα και ο Βαρνάβας, επηρεάστηκαν εσφαλμένα από τον Πέτρο και έκαναν το ίδιο. Τι ώθησε έναν ώριμο Χριστιανό πρεσβύτερο να κάνει ένα τέτοιο λάθος στην κρίση του​—ένα λάθος που θα μπορούσε να είχε διχάσει την εκκλησία; Και το πιο σημαντικό, τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από το λάθος του Πέτρου που θα μας βοηθήσει αν πληγωθούμε από τα λόγια ή τις πράξεις ενός πρεσβυτέρου;

16. Πώς διορθώθηκε ο Πέτρος, και ποια ερωτήματα προκύπτουν;

¹⁶ Διαβάστε Γαλάτες 2:11-14. Ο Πέτρος ενέδωσε στην παγίδα του φόβου του ανθρώπου. (Παρ. 29:25) Παρά το ότι ήξερε από πρώτο χέρι τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά στο ζήτημα, ο Πέτρος φοβήθηκε για τη γνώμη που θα σχημάτιζαν οι περιτμημένοι Ιουδαίοι που ανήκαν στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Ο απόστολος Παύλος, που ήταν και ο ίδιος παρών σε εκείνη τη συνάθροιση στην Ιερουσαλήμ το 49 Κ.Χ., μίλησε ευθέως στον Πέτρο στην Αντιόχεια και ξεσκέπασε την υποκρισία του. (Πράξ. 15:12· Γαλ. 2:13) Πώς θα αντιδρούσαν σε αυτή την αδικία οι Εθνικοί Χριστιανοί που επηρεάστηκαν προσωπικά από το λάθος του Πέτρου; Θα επέτρεπαν στον εαυτό τους να προσκόψει; Μήπως θα έχανε ο Πέτρος τα πολύτιμα προνόμιά του εξαιτίας του λάθους του;

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΙ

17. Πώς ωφελήθηκε ο Πέτρος από τη συγχωρητικότητα του Ιεχωβά;

¹⁷ Προφανώς, ο Πέτρος δέχτηκε ταπεινά τη συμβουλή που του έδωσε ο Παύλος για διόρθωση. Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη στις Γραφές ότι έχασε τα προνόμιά του. Μάλιστα, αργότερα έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση δύο επιστολές που ενσωματώθηκαν στη Γραφή. Αξίζει να σημειωθεί ότι, στη δεύτερη επιστολή του, ο Πέτρος αναφέρεται στον Παύλο με τα λόγια «ο αγαπητός μας αδελφός». (2 Πέτρ. 3:15) Αν και το λάθος του Πέτρου στην κρίση του μπορεί να πόνεσε τους Εθνικούς που ήταν μέλη της εκκλησίας, ο Ιησούς, ο οποίος είναι η κεφαλή της εκκλησίας, συνέχισε να τον χρησιμοποιεί. (Εφεσ. 1:22) Με αυτόν τον τρόπο, τα μέλη της εκκλησίας είχαν την ευκαιρία να μιμηθούν τον Ιησού και τον Πατέρα του δίνοντας συγχώρηση. Ελπίζουμε ότι κανένας δεν επέτρεψε στον εαυτό του να προσκόψει από το λάθος ενός ατελούς ανθρώπου.

18. Σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειάζεται να αντανακλούμε το αίσθημα δικαιοσύνης του Ιεχωβά;

¹⁸ Όπως ίσχυε τον πρώτο αιώνα, έτσι και στη σύγχρονη Χριστιανική εκκλησία δεν υπάρχουν τέλειοι πρεσβύτεροι, «διότι όλοι σφάλλουμε πολλές φορές». (Ιακ. 3:2) Μπορεί να αναγνωρίζουμε αμέσως αυτό το γεγονός, αλλά η πρόκληση έρχεται όταν εμείς προσωπικά επηρεαζόμαστε από τις ατέλειες κάποιου αδελφού. Σε μια τέτοια κατάσταση, θα αντανακλούμε εμείς την άποψη του Ιεχωβά περί δικαιοσύνης; Για παράδειγμα, πώς θα αντιδράσετε αν κάποιος πρεσβύτερος κάνει ένα σχόλιο που υποδηλώνει κάποιον βαθμό προκατάληψης; Θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να προσκόψει αν κάποιος πρεσβύτερος πει απερίσκεπτα κάτι που σας προσβάλλει ή σας πληγώνει; Αντί να σπεύσετε να συμπεράνετε ότι ο αδελφός δεν έχει πια τα προσόντα για να είναι πρεσβύτερος, θα περιμένετε υπομονετικά τον Ιησού, την κεφαλή της εκκλησίας; Θα καταβάλετε προσπάθεια για να δείτε τη συνολική εικόνα, σκεφτόμενοι πιθανώς τα πολλά χρόνια πιστής υπηρεσίας του αδελφού; Αν ένας αδελφός αμαρτήσει εναντίον σας και συνεχίσει να υπηρετεί ως πρεσβύτερος ή πάρει μάλιστα επιπρόσθετα προνόμια, θα χαρείτε μαζί του; Η προθυμία σας να συγχωρείτε μπορεί κάλλιστα να αντανακλά την άποψη του Ιεχωβά περί δικαιοσύνης.—Διαβάστε Ματθαίος 6:14, 15.

19. Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;

¹⁹ Εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη λαχταρούν να έρθει η μέρα κατά την οποία ο Ιεχωβά θα εξαλείψει εντελώς κάθε αδικία που πλήττει τους ανθρώπους εξαιτίας του Σατανά και του πονηρού του συστήματος. (Ησ. 65:17) Μέχρι τότε, είθε ο καθένας μας να είναι αποφασισμένος να αντανακλά την άποψη του Ιεχωβά περί δικαιοσύνης αναγνωρίζοντας ταπεινά τους προσωπικούς μας περιορισμούς και συγχωρώντας γενναιόδωρα εκείνους που αμαρτάνουν εναντίον μας.