ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΑ

⁴ Η Χριστιανική εκκλησία ιδρύθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. Τι μπορούμε να μάθουμε σχετικά με την εκκλησία του πρώτου αιώνα; Αυτή οργανώθηκε και κυβερνιόταν θεοκρατικά, δηλαδή υπό τη διακυβέρνηση, ή αλλιώς κράτος, του Θεού. Και οι δύο αυτές λέξεις εμφανίζονται στο πρωτότυπο κείμενο των εδαφίων 1 Πέτρου 5:10, 11. Η θεόπνευστη αφήγηση σχετικά με τα όσα συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το γεγονός ότι η εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών ιδρύθηκε από τον Θεό. (Πράξ. 2:1-47) Ήταν δικό του οικοδόμημα, δικό του σπιτικό. (1 Κορ. 3:9· Εφεσ. 2:19) Η Χριστιανική εκκλησία σήμερα ακολουθεί το πρότυπο οργάνωσης και λειτουργίας που καθιερώθηκε τον πρώτο αιώνα.

⁵ Η πρώτη εκκλησία αποτελούνταν αρχικά από περίπου 120 μαθητές. Το άγιο πνεύμα εκχύθηκε πρώτα σε αυτούς, σε εκπλήρωση των εδαφίων Ιωήλ 2:28, 29. (Πράξ. 2:16-18) Αλλά, την ίδια ημέρα, περίπου 3.000 άλλοι βαφτίστηκαν και φέρθηκαν στην εκκλησία των γεννημένων από το πνεύμα. Αυτοί είχαν ενστερνιστεί τον λόγο σχετικά με τον Χριστό και «συνέχισαν με αφοσίωση να διδάσκονται από τους αποστόλους». Από τότε και έπειτα, «ο Ιεχωβά πρόσθετε σε αυτούς καθημερινά εκείνους που σώζονταν».​—Πράξ. 2:41, 42, 47.

⁶ Η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ αυξανόταν τόσο πολύ ώστε ο Ιουδαίος αρχιερέας είπε με δυσαρέσκεια ότι οι μαθητές είχαν γεμίσει την Ιερουσαλήμ με τη διδασκαλία τους. Ανάμεσα στους καινούριους μαθητές στην Ιερουσαλήμ ήταν και πολλοί Ιουδαίοι ιερείς που έγιναν μέρος της εκκλησίας.​—Πράξ. 5:27, 28· 6:7.

⁷ Ο Ιησούς είπε: «Θα είστε μάρτυρές μου στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξ. 1:8) Και αυτό συνέβη όταν ξέσπασε μεγάλος διωγμός στην Ιερουσαλήμ μετά τον θάνατο του Στεφάνου. Οι μαθητές που ζούσαν εκεί διασκορπίστηκαν σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια. Αλλά οπουδήποτε και αν πήγαιναν, συνέχιζαν να διακηρύττουν τα καλά νέα και να κάνουν περισσότερους μαθητές, περιλαμβανομένων και μερικών Σαμαρειτών. (Πράξ. 8:1-13) Αργότερα, τα καλά νέα διακηρύχτηκαν με επιτυχία σε απερίτμητους, μη Ιουδαίους ανθρώπους των εθνών. (Πράξ. 10:1-48) Όλο αυτό το έργο κηρύγματος είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν πολλά άτομα μαθητές και να σχηματιστούν νέες εκκλησίες και εκτός της Ιερουσαλήμ.​—Πράξ. 11:19-21· 14:21-23.

⁸ Ποιες διευθετήσεις έγιναν ώστε να διασφαλιστεί ότι κάθε νεοσύστατη εκκλησία θα οργανωνόταν και θα κυβερνιόταν με τον τρόπο του Θεού, δηλαδή θεοκρατικά; Μέσω της επενέργειας του πνεύματος του Θεού διευθετήθηκε να υπάρχουν υποποιμένες οι οποίοι θα φρόντιζαν το ποίμνιο. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας διόρισαν πρεσβυτέρους στις εκκλησίες που επισκέφτηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου ιεραποστολικού τους ταξιδιού. (Πράξ. 14:23) Ο Βιβλικός συγγραφέας Λουκάς αναφέρει πληροφορίες για τη συνάθροιση που διεξήγαγε ο Παύλος με τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου. Ο Παύλος τούς είπε: «Προσέχετε τον εαυτό σας και όλο το ποίμνιο, μέσα στο οποίο το άγιο πνεύμα σάς διόρισε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού την οποία αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του». (Πράξ. 20:17, 28) Αυτοί είχαν τα προσόντα για να είναι πρεσβύτεροι επειδή πληρούσαν τις απαιτήσεις της Γραφής. (1 Τιμ. 3:1-7) Ο συνεργάτης του Παύλου Τίτος εξουσιοδοτήθηκε να κάνει διορισμούς πρεσβυτέρων στις εκκλησίες της Κρήτης.​—Τίτο 1:5.

⁹ Καθώς σχηματίζονταν περισσότερες εκκλησίες, οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ εξακολουθούσαν να υπηρετούν ως οι κύριοι επίσκοποι στη διευρυμένη διεθνή Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα. Υπηρετούσαν ως το κυβερνών σώμα της.

¹⁰ Γράφοντας στην εκκλησία της Εφέσου, ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι η Χριστιανική εκκλησία θα μπορούσε να διατηρήσει την ενότητά της αν εργαζόταν σε αρμονία με το πνεύμα του Θεού και παρέμενε προσκολλημένη στην ηγεσία του Ιησού Χριστού. Ο απόστολος παρότρυνε τους Χριστιανούς που ζούσαν εκεί να καλλιεργούν ταπεινοφροσύνη και να διατηρούν «την ενότητα του πνεύματος» έχοντας ειρηνικές σχέσεις με όλους στην εκκλησία. (Εφεσ. 4:1-6) Κατόπιν παρέθεσε από το εδάφιο Ψαλμός 68:18 και το εφάρμοσε στην προμήθεια που έκανε ο Ιεχωβά για να καλύπτονται οι ανάγκες της εκκλησίας μέσω αντρών με πνευματικά προσόντα οι οποίοι θα υπηρετούσαν ως απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και δάσκαλοι. Αυτοί θα ήταν δώρα από τον Ιεχωβά και θα εποικοδομούσαν ολόκληρη την εκκλησία, οδηγώντας την σε πνευματική πληρότητα που θα ήταν ευάρεστη στον Θεό.​—Εφεσ. 4:7-16.

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

¹¹ Σήμερα, όλες οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά ακολουθούν ένα παρόμοιο πρότυπο οργάνωσης. Συλλογικά, αποτελούν μια ενωμένη παγκόσμια εκκλησία, οικοδομημένη γύρω από τον πυρήνα των χρισμένων με το πνεύμα. (Ζαχ. 8:23) Αυτό είναι εφικτό χάρη στον Ιησού Χριστό. Πιστός στην υπόσχεσή του, εκείνος συνεχίζει όσια να είναι μαζί με τους χρισμένους μαθητές του «όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Τα άτομα που φέρνονται μέσα στην εκκλησία, η οποία αυξάνεται διαρκώς, δέχονται τα καλά νέα του Θεού, αφιερώνουν τη ζωή τους ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά και βαφτίζονται ως μαθητές του Ιησού. (Ματθ. 28:19, 20· Μάρκ. 1:14· Πράξ. 2:41) Αναγνωρίζουν “τον καλό ποιμένα”, τον Ιησού Χριστό, ως Κεφαλή ολόκληρου του ποιμνίου, το οποίο αποτελείται από χρισμένους Χριστιανούς καθώς και από «άλλα πρόβατα». (Ιωάν. 10:14, 16· Εφεσ. 1:22, 23) Αυτοί αποτελούν «ένα ποίμνιο» και διατηρούν την ενότητά τους επειδή αναγνωρίζουν όσια την ηγεσία του Χριστού και υποτάσσονται στον οργανωτικό αγωγό, “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”, τον οποίο διόρισε εκείνος. Ας συνεχίσουμε να έχουμε απόλυτη πεποίθηση και εμπιστοσύνη σε αυτόν τον αγωγό σήμερα.​—Ματθ. 24:45.

¹⁵ Οι εκκλησίες αποδέχονται τις οργανωτικές διευθετήσεις που γίνονται προς όφελος όλων. Δέχονται τον διορισμό πρεσβυτέρων, οι οποίοι επιβλέπουν την εργασία που γίνεται στα γραφεία τμήματος, στις περιοχές και στις εκκλησίες. Αποβλέπουν στον πιστό και φρόνιμο δούλο για πνευματική τροφή στον κατάλληλο καιρό. Από την πλευρά του, ο πιστός δούλος σήμερα προσκολλάται αυστηρά στην ηγεσία του Χριστού, ακολουθεί τις Βιβλικές αρχές και ανταποκρίνεται στην κατεύθυνση του αγίου πνεύματος. Καθώς όλοι μας συνεργαζόμαστε με ενότητα, έχουμε παρόμοια αποτελέσματα με αυτά που είχαν οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα: «Οι εκκλησίες σταθεροποιούνταν στην πίστη και αύξαναν σε αριθμό κάθε ημέρα».​—Πράξ. 16:5.