Θεωρούσε ότι τα σωζόμενα χειρόγραφα απαρτίζουν τρεις οικογένειες, ή αλλιώς αναθεωρήσεις, τη βυζαντινή, τη δυτική και την αλεξανδρινή, και ο ίδιος προτιμούσε τα κείμενα της τελευταίας.

Αν ορισμένα χειρόγραφα προέρχονται από ένα κοινό παλιότερο χειρόγραφο, αν έχουν ίσως προκύψει από αντιγραφή μιας συγκεκριμένης αναθεώρησης προγενέστερων κειμένων ή αν έχουν παραχθεί σε συγκεκριμένη περιοχή, κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν τουλάχιστον μερικές παραλλαγές κοινές, γι’ αυτό και θεωρείται ότι ανήκουν στην ίδια οικογένεια ή ομάδα. Με βάση την ομοιότητα τέτοιων παραλλαγών, οι λόγιοι έχουν προσπαθήσει να κατατάξουν τα κείμενα σε ομάδες, ή αλλιώς οικογένειες, ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί με το πέρασμα του χρόνου, ώσπου τώρα πλέον γίνεται λόγος για το αλεξανδρινό, το δυτικό, το ανατολικό (της Συρίας και της Καισάρειας) και το βυζαντινό κείμενο, οι οποίες ομάδες αντιπροσωπεύονται από διάφορα χειρόγραφα ή από διαφορετικές εκδοχές του κειμένου διάσπαρτες σε πολλά χειρόγραφα.