Παρατηρήστε πώς αποτιμά την κατάσταση ο πρώην διευθυντής και βιβλιοθηκονόμος του Βρετανικού Μουσείου Σερ Φρέντερικ Κένιον:

²⁹ «Το χρονικό διάστημα, λοιπόν, μεταξύ των χρονολογιών της αρχικής σύνταξης και της αρχαιότερης απόδειξης που υπάρχει γίνεται τόσο μικρό ώστε να είναι πραγματικά αμελητέο, και έχει εξαλειφθεί και η τελευταία αιτία αμφιβολίας για το ότι οι Γραφές έχουν μεταδοθεί σ’ εμάς ουσιαστικά όπως είχαν γραφτεί. Τόσο η αυθεντικότητα όσο και η γενική ακεραιότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης μπορούν να θεωρούνται ως οριστικά αποδεδειγμένες. Ωστόσο, άλλο είναι η γενική ακεραιότητα, και άλλο η βεβαιότητα για τις λεπτομέρειες».i

31. (α) Τι δείχνουν οι σύγχρονες ανακαλύψεις σχετικά με το κείμενο των Ελληνικών Γραφών; (β) Πώς δείχνει ο πίνακας της σελίδας 309 την κύρια πηγή που χρησιμοποιήθηκε για το τμήμα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών στη Μετάφραση Νέου Κόσμου, και ποιες είναι μερικές από τις δευτερεύουσες πηγές που έχουν χρησιμοποιηθεί;

³¹ Επίσης, έχουν ενδιαφέρον τα σχόλια που έκανε ο Σερ Φρέντερικ Κένιον στο βιβλίο του Η Βίβλος μας και τα Αρχαία Χειρόγραφα (Our Bible and the Ancient Manuscripts), 1962, στη σελίδα 249: «Πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που γνωρίζουμε ότι η γενική αυθεντικότητα του κειμένου της Καινής Διαθήκης έχει υποστηριχθεί σημαντικά από τις σύγχρονες ανακαλύψεις, οι οποίες μείωσαν πάρα πολύ το διάστημα μεταξύ των πρωτότυπων χειρογράφων και των αρχαιότερων χειρογράφων που έχουμε στα χέρια μας, και ότι οι διαφορετικές αποδόσεις, όσο ενδιαφέρουσες κι αν είναι, δεν επηρεάζουν τις θεμελιώδεις διδασκαλίες της Χριστιανικής πίστης».