7. (α) Πώς πιστοποιεί η Αγία Γραφή ότι χρησιμοποιούνταν η κοινή ελληνική στην εποχή του Ιησού και των αποστόλων του; (β) Γιατί ήταν πολύ κατάλληλη η κοινή ελληνική για τη μετάδοση του Λόγου του Θεού;

⁷ Στις μέρες του Ιησού και των αποστόλων του, η κοινή ελληνική ήταν η διεθνής γλώσσα του ρωμαϊκού βασιλείου. Η ίδια η Αγία Γραφή πιστοποιεί το γεγονός αυτό. Όταν κάρφωσαν τον Ιησού στο ξύλο, η επιγραφή πάνω από το κεφάλι του χρειάστηκε να γραφεί, όχι μόνο στην εβραϊκή, τη γλώσσα των Ιουδαίων, αλλά τόσο στη λατινική, την επίσημη γλώσσα της χώρας, όσο και στην ελληνική, τη γλώσσα που ακουγόταν στους δρόμους της Ιερουσαλήμ σχεδόν τόσο συχνά όσο και στη Ρώμη, στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα. (Ιωάν. 19:19, 20· Πράξ. 6:1, ΜΝΚ) Το εδάφιο Πράξεις 9:29, ΜΝΚ, δείχνει ότι ο Παύλος κήρυξε τα καλά νέα στην Ιερουσαλήμ σε Ιουδαίους που μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Η κοινή ελληνική ήταν τότε μια δυναμική, ζωντανή, ολοκληρωμένη γλώσσα—μια γλώσσα που εξυπηρετούσε και ήταν πολύ κατάλληλη για τον υψηλό σκοπό που είχε ο Ιεχωβά να μεταδώσει περαιτέρω το θεϊκό Λόγο.

Τα 27 κανονικά βιβλία των Χριστιανικών Γραφών γράφτηκαν στην κοινή ελληνική εκείνης της εποχής. Εντούτοις, το βιβλίο του Ματθαίου γράφτηκε προφανώς πρώτα στην εβραϊκή της Αγίας Γραφής, για να εξυπηρετήσει τον ιουδαϊκό λαό. Ένας Βιβλικός μεταφραστής του 4ου αιώνα, ο Ιερώνυμος, το λέει αυτό αναφέροντας ότι αργότερα εκείνο το βιβλίο μεταφράστηκε στην ελληνική.b Πιθανόν ο ίδιος ο Ματθαίος να έκανε αυτή τη μετάφραση—εφόσον ήταν δημόσιος υπάλληλος της Ρώμης, φοροεισπράκτορας, αναμφίβολα ήξερε την εβραϊκή, τη λατινική και την ελληνική.—Μάρκ. 2:14-17.

10. Πώς έχουν φτάσει ως εμάς τα Βιβλικά συγγράμματα;

¹⁰ Οι άλλοι Χριστιανοί Βιβλικοί συγγραφείς—Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης, Παύλος, Πέτρος, Ιάκωβος και Ιούδας—έγραψαν όλοι τα συγγράμματά τους στην κοινή ελληνική, τη ζωντανή γλώσσα που καταλάβαιναν οι Χριστιανοί και οι περισσότεροι άνθρωποι του 1ου αιώνα. Το τελευταίο από τα πρωτότυπα συγγράμματα γράφτηκε από τον Ιωάννη γύρω στο 98 Κ.Χ. περίπου.