«Μείνετε στο Λόγο Μου»

«Αν μείνετε στο λόγο μου, είστε πραγματικά μαθητές μου».​—ΙΩΑΝΝΗΣ 8:31.

1. (α) Όταν ο Ιησούς επέστρεψε στον ουρανό, τι άφησε πίσω του στη γη; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

ΟΤΑΝ ο Ιησούς Χριστός, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, επέστρεψε στον ουρανό, δεν άφησε πίσω του σε αυτή τη γη κάποια βιβλία που να έγραψε ο ίδιος, μνημεία που να έχτισε ή πλούτη που να συσσώρευσε. Άφησε όμως πίσω του μαθητές καθώς και συγκεκριμένες απαιτήσεις για να είναι κάποιος μαθητής του. Μάλιστα, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, διαπιστώνουμε ότι ο Ιησούς ανέφερε τρεις σημαντικές απαιτήσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκρίνεται οποιοσδήποτε θέλει να είναι ακόλουθός του. Ποιες είναι αυτές οι απαιτήσεις; Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να ανταποκρινόμαστε σε αυτές; Και πώς μπορούμε να βεβαιωνόμαστε ότι εμείς προσωπικά έχουμε τα προσόντα ως μαθητές του Χριστού σήμερα;a

2. Ποια είναι μια σημαντική απαίτηση για να είναι κάποιος μαθητής του Ιησού, όπως καταγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη;

² Περίπου έξι μήνες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς ανέβηκε στην Ιερουσαλήμ και κήρυξε στα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί εκεί για τη Γιορτή των Σκηνών η οποία διαρκούσε μία εβδομάδα. Ως αποτέλεσμα, στα μισά της γιορτής, «πολλοί από το πλήθος έθεσαν πίστη σε αυτόν». Ο Ιησούς συνέχισε να κηρύττει, και έτσι την τελευταία ημέρα της γιορτής και πάλι «πολλοί έθεσαν πίστη σε αυτόν». (Ιωάννης 7:10, 14, 31, 37· 8:30) Τότε, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή του στους καινούριους πιστούς και ανέφερε μια σημαντική απαίτηση για να είναι κάποιος μαθητής του, όπως καταγράφεται από τον απόστολο Ιωάννη: «Αν μείνετε στο λόγο μου, είστε πραγματικά μαθητές μου».—Ιωάννης 8:31.

3. Ποια ιδιότητα χρειάζεται για να “μείνει κάποιος στο λόγο του Ιησού”;

³ Με εκείνα τα λόγια, ο Ιησούς δεν υπονοούσε ότι οι καινούριοι ακόλουθοί του υστερούσαν σε πίστη. Απεναντίας, τόνιζε ότι τους δινόταν η ευκαιρία να γίνουν αληθινοί μαθητές του—υπό την προϋπόθεση ότι θα έμεναν στο λόγο του, ότι θα έδειχναν υπομονή. Είχαν δεχτεί το λόγο του, αλλά τώρα χρειαζόταν να παραμείνουν σε αυτόν. (Ιωάννης 4:34· Εβραίους 3:14) Πράγματι, ο Ιησούς θεωρούσε την υπομονή τόσο σημαντική ιδιότητα για τους ακολούθους του ώστε στην τελευταία του ακριβώς συνομιλία με τους αποστόλους του, όπως καταγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς έδωσε δύο φορές την προτροπή: «Συνέχισε να με ακολουθείς». (Ιωάννης 21:19, 22) Πολλοί από τους πρώτους Χριστιανούς έκαναν αυτό ακριβώς. (2 Ιωάννη 4) Τι τους βοήθησε να υπομείνουν;

4. Τι κατέστησε ικανούς τους πρώτους Χριστιανούς να υπομείνουν;

⁴ Ο απόστολος Ιωάννης, πιστός μαθητής του Χριστού επί εφτά περίπου δεκαετίες, τόνισε έναν σημαντικό παράγοντα. Επαίνεσε τους πιστούς Χριστιανούς, λέγοντας: «Είστε ισχυροί και ο λόγος του Θεού παραμένει σε εσάς και έχετε νικήσει τον πονηρό». Αυτοί οι μαθητές του Χριστού υπέμεναν, δηλαδή έμεναν στο λόγο του Θεού, επειδή ο λόγος του Θεού παρέμενε σε εκείνους. Έτρεφαν εγκάρδια εκτίμηση για αυτόν το λόγο. (1 Ιωάννη 2:14, 24) Παρόμοια και σήμερα, για να “υπομείνουμε ως το τέλος”, χρειάζεται να φροντίζουμε να παραμένει σε εμάς ο λόγος του Θεού. (Ματθαίος 24:13) Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Μια παραβολή που είπε ο Ιησούς παρέχει την απάντηση.

«Ακούει το Λόγο»

5. (α) Ποια διαφορετικά είδη χώματος αναφέρει ο Ιησούς σε μια παραβολή του; (β) Τι συμβολίζει ο σπόρος και το χώμα στην παραβολή του Ιησού;

⁵ Ο Ιησούς ανέφερε μια παραβολή σχετικά με κάποιον σπορέα που σπέρνει σπόρο, και αυτή είναι καταγραμμένη στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά. (Ματθαίος 13:1-9, 18-23· Μάρκος 4:1-9, 14-20· Λουκάς 8:4-8, 11-15) Καθώς διαβάζετε τις αφηγήσεις, θα προσέξετε πως το βασικό χαρακτηριστικό της παραβολής είναι ότι το ίδιο είδος σπόρου πέφτει σε ποικίλα είδη χώματος, παράγοντας διαφορετικά αποτελέσματα. Το πρώτο είδος χώματος είναι σκληρό, το δεύτερο αβαθές και το τρίτο γεμάτο αγκάθια. Το τέταρτο είδος, ανόμοια με τα άλλα τρία, είναι «καλό χώμα». Σύμφωνα με την εξήγηση του ίδιου του Ιησού, ο σπόρος είναι το άγγελμα της Βασιλείας που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, και το χώμα συμβολίζει ανθρώπους με διαφορετική κατάσταση καρδιάς. Μολονότι οι άνθρωποι που εξεικονίζονται από τα ποικίλα είδη χώματος έχουν κοινά σημεία, εκείνοι που εξεικονίζονται από το καλό χώμα έχουν ένα χαρακτηριστικό που τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους.

6. (α) Πώς διαφέρει το τέταρτο είδος χώματος της παραβολής του Ιησού από τα άλλα τρία είδη, και τι σημαίνει αυτό; (β) Τι είναι απαραίτητο για να εκδηλώνουμε υπομονή ως μαθητές του Χριστού;

⁶ Η αφήγηση στα εδάφια Λουκάς 8:12-15 δείχνει ότι, και στις τέσσερις περιπτώσεις, οι άνθρωποι «ακούν το λόγο». Εντούτοις, εκείνοι που έχουν «καλή και αγαθή καρδιά» προχωρούν πέρα από το να «ακούσουν το λόγο». «Τον κρατούν και καρποφορούν με υπομονή». Το καλό χώμα, εφόσον είναι μαλακό και έχει βάθος, επιτρέπει στις ρίζες του σπόρου να εισχωρήσουν βαθιά, και ως αποτέλεσμα ο σπόρος βλαστάνει και παράγει καρπό. (Λουκάς 8:8) Παρόμοια, όσοι έχουν καλή καρδιά κατανοούν, εκτιμούν και απορροφούν το λόγο του Θεού. (Ρωμαίους 10:10· 2 Τιμόθεο 2:7) Ο λόγος του Θεού μένει μέσα σε αυτούς. Ως εκ τούτου, καρποφορούν με υπομονή. Η βαθιά, εγκάρδια εκτίμηση για το Λόγο του Θεού είναι λοιπόν απαραίτητη ώστε να εκδηλώνουμε υπομονή ως μαθητές του Χριστού. (1 Τιμόθεο 4:15) Πώς, όμως, μπορούμε να αναπτύξουμε τέτοια εγκάρδια εκτίμηση για το Λόγο του Θεού;

Η Κατάσταση της Καρδιάς και οι Ουσιαστικοί Συλλογισμοί

7. Ποια δραστηριότητα συνδέεται στενά με την αγαθή καρδιά;

⁷ Προσέξτε με ποια δραστηριότητα συνδέει επανειλημμένα η Αγία Γραφή την καλή και αγαθή καρδιά. «Η καρδιά του δικαίου στοχάζεται για να απαντήσει». (Παροιμίες 15:28) «Τα λόγια του στόματός μου και ο στοχασμός της καρδιάς μου ας είναι ευάρεστα ενώπιόν σου, Ιεχωβά». (Ψαλμός 19:14) «Ο στοχασμός της καρδιάς μου θα είναι για πράγματα κατανόησης».—Ψαλμός 49:3.

8. (α) Όταν διαβάζουμε τη Γραφή, τι πρέπει να αποφεύγουμε αλλά τι πρέπει να κάνουμε; (β) Ποια οφέλη αντλούμε όταν κάνουμε με ευλάβεια στοχασμούς γύρω από το Λόγο του Θεού; (Συμπεριλάβετε το πλαίσιο «Σταθερά Εδραιωμένοι στην Αλήθεια».)

⁸ Όπως αυτοί οι Βιβλικοί συγγραφείς, έτσι και εμείς χρειάζεται να κάνουμε με εκτίμηση και με ευλάβεια στοχασμούς γύρω από το Λόγο του Θεού και τις ενέργειές Του. Όταν διαβάζουμε τη Γραφή ή Βιβλικά έντυπα, δεν πρέπει να ενεργούμε σαν να ήμασταν βιαστικοί τουρίστες που τρέχουν από το ένα όμορφο μέρος στο άλλο φωτογραφίζοντας τα πάντα αλλά βλέποντας λίγα. Απεναντίας, όταν μελετάμε τη Γραφή, θέλουμε να αφιερώνουμε χρόνο για να σταματάμε και να απολαμβάνουμε το τοπίο, σαν να λέγαμε.b Καθώς συλλογιζόμαστε ήσυχα αυτά που διαβάζουμε, ο λόγος του Θεού επηρεάζει την καρδιά μας. Αγγίζει τα συναισθήματά μας και διαμορφώνει τη νοοτροπία μας. Μας υποκινεί επίσης να μοιραζόμαστε τις ενδόμυχες σκέψεις μας με τον Θεό μέσω προσευχής. Ως αποτέλεσμα, η προσκόλλησή μας στον Ιεχωβά ενισχύεται, και η αγάπη μας για τον Θεό μάς ωθεί να συνεχίζουμε να ακολουθούμε τον Ιησού ακόμη και κάτω από δύσκολες περιστάσεις. (Ματθαίος 10:22) Σαφώς, το να κάνουμε στοχασμούς γύρω από τα όσα λέει ο Θεός είναι απαραίτητο αν θέλουμε να μείνουμε πιστοί μέχρι το τέλος.—Λουκάς 21:19.

9. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι η καρδιά μας παραμένει δεκτική στο λόγο του Θεού;

⁹ Η παραβολή του Ιησού δείχνει επίσης ότι υπάρχουν εμπόδια στην ανάπτυξη του σπόρου, του λόγου του Θεού. Συνεπώς, για να παραμείνουμε πιστοί μαθητές, θα είναι καλό (1) να προσδιορίσουμε τα εμπόδια τα οποία συμβολίζονται από τις δυσμενείς συνθήκες χώματος που αναφέρονται στην παραβολή και (2) να κάνουμε ενέργειες για να τα τακτοποιήσουμε ή να τα αποφύγουμε. Με αυτόν τον τρόπο, θα διασφαλίσουμε ότι η καρδιά μας παραμένει δεκτική στο σπόρο της Βασιλείας και εξακολουθεί να καρποφορεί.

«Δίπλα στο Δρόμο»—Απασχολημένοι με Άλλα Πράγματα

10. Περιγράψτε το πρώτο είδος χώματος της παραβολής του Ιησού, και εξηγήστε τη σημασία του.

¹⁰ Το πρώτο είδος χώματος στο οποίο πέφτει ο σπόρος είναι «δίπλα στο δρόμο», όπου ο σπόρος “πατιέται”. (Λουκάς 8:5) Το χώμα δίπλα σε δρόμο που διασχίζει ένα χωράφι με σιτηρά είναι σκληρό επειδή πατιέται από τους πεζούς που κινούνται συνεχώς σε αυτόν. (Μάρκος 2:23) Παρόμοια, όσοι επιτρέπουν στο συνεχές «πηγαινέλα» του κόσμου να έχει παράλογες απαιτήσεις σε σχέση με το χρόνο και την ενεργητικότητά τους μπορεί να διαπιστώσουν ότι είναι τόσο απασχολημένοι με άλλα πράγματα ώστε δεν μπορούν να αναπτύξουν εγκάρδια εκτίμηση για το λόγο του Θεού. Τον ακούν, αλλά δεν κάνουν στοχασμούς γύρω από αυτόν. Έτσι λοιπόν, η καρδιά τους παραμένει μη δεκτική. Προτού αναπτύξουν αγάπη για αυτόν, «έρχεται ο Διάβολος και αφαιρεί το λόγο από την καρδιά τους για να μην πιστέψουν και σωθούν». (Λουκάς 8:12) Μπορεί να αποφευχθεί κάτι τέτοιο;

11. Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την κατάσταση της καρδιάς μας να γίνει σαν σκληρό χώμα;

¹¹ Υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει κάποιος για να μη γίνει η καρδιά του σαν άγονο χώμα δίπλα σε δρόμο. Το πατημένο και σκληρό χώμα μπορεί να γίνει μαλακό και παραγωγικό αν οργωθεί και αν η κυκλοφορία διοχετευτεί αλλού. Παρόμοια, το να βρίσκουμε χρόνο για μελέτη και στοχασμό γύρω από το Λόγο του Θεού μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να γίνει η καρδιά σαν καλό, παραγωγικό χώμα. Το κλειδί είναι να μην απασχολούμαστε υπερβολικά με τα καθημερινά πράγματα της ζωής. (Λουκάς 12:13-15) Τουναντίον, ας φροντίζουμε να έχουμε διαθέσιμο χρόνο για να συλλογιζόμαστε «τα πιο σπουδαία πράγματα» στη ζωή.—Φιλιππησίους 1:9-11.

«Πάνω στο Βράχο»—Γεμάτοι Φόβο

12. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο το βλαστάρι ξεραίνεται στο δεύτερο είδος χώματος που αναφέρεται στην παραβολή του Ιησού;

¹² Όταν ο σπόρος πέσει στο δεύτερο είδος χώματος, δεν παραμένει απλώς στην επιφάνειά του, όπως στην πρώτη περίπτωση. Ριζώνει και βλαστάνει. Όταν όμως ανατέλλει ο ήλιος, το βλαστάρι καίγεται από τη θερμότητα του ήλιου και ξεραίνεται. Ωστόσο, προσέξτε την εξής σημαντική λεπτομέρεια. Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο το βλαστάρι ξεραίνεται δεν είναι η θερμότητα. Στο κάτω κάτω, το φυτό που αναπτύσσεται στο καλό χώμα είναι και αυτό εκτεθειμένο στον ήλιο, αλλά δεν ξεραίνεται—στην πραγματικότητα, ευδοκιμεί. Ποια είναι η διαφορά; Αυτό το βλαστάρι ξεραίνεται, όπως εξηγεί ο Ιησούς, «επειδή το χώμα δεν είχε βάθος» καθώς επίσης επειδή ο σπόρος «δεν είχε υγρασία». (Ματθαίος 13:5, 6· Λουκάς 8:6) Ένας “βράχος” ή μια μεγάλη πέτρα που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του χώματος εμποδίζει το σπόρο να απλώσει σε αρκετό βάθος τις ρίζες του για να βρει υγρασία και να αποκτήσει σταθερότητα. Το βλαστάρι ξεραίνεται επειδή το χώμα είναι αβαθές.

13. Τι είδους άτομα μοιάζουν με αβαθές χώμα, και ποιος είναι ένας βαθύτερος λόγος για τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν;

¹³ Αυτό το μέρος της παραβολής αναφέρεται σε άτομα που «δέχονται [το λόγο] με χαρά» και ακολουθούν με ζήλο τον Ιησού «για κάποιον καιρό». (Λουκάς 8:13) Όταν εκτίθενται στον καυτό ήλιο “της θλίψης ή του διωγμού”, φοβούνται τόσο πολύ ώστε χάνουν τη χαρά και τη δύναμή τους και παύουν να ακολουθούν τον Χριστό. (Ματθαίος 13:21) Εντούτοις, ο βαθύτερος λόγος για το φόβο τους δεν είναι η εναντίωση. Άλλωστε, εκατομμύρια μαθητές του Χριστού υπομένουν διάφορες μορφές θλίψης, αλλά παραμένουν πιστοί. (2 Κορινθίους 2:4· 7:5) Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο κάποιοι φοβούνται και απομακρύνονται είναι ότι η «πετρώδης» κατάσταση της καρδιάς τους τούς εμποδίζει να κάνουν αρκετά βαθείς στοχασμούς γύρω από θετικά και πνευματικά πράγματα. Ως εκ τούτου, η εκτίμηση που αναπτύσσουν για τον Ιεχωβά και το λόγο του είναι τόσο επιφανειακή και ασθενική ώστε δεν καταφέρνει να αντισταθεί στην εναντίωση. Πώς μπορεί κάποιος να το εμποδίσει αυτό;

14. Ποιες ενέργειες πρέπει να κάνει κάποιος για να εμποδίσει την κατάσταση της καρδιάς του να γίνει σαν αβαθές χώμα;

¹⁴ Χρειάζεται να φροντίζει να μη φιλοξενεί στην καρδιά του εμπόδια όμοια με βράχια, όπως είναι η βαθιά ριζωμένη πικρία, η υποβόσκουσα ιδιοτέλεια ή παρόμοια σκληρά αλλά κρυμμένα αισθήματα. Αν ένας τέτοιος φραγμός υφίσταται ήδη, η δύναμη που ασκεί ο λόγος του Θεού μπορεί να τον «θρυμματίσει». (Ιερεμίας 23:29· Εφεσίους 4:22· Εβραίους 4:12) Κατόπιν, οι στοχασμοί που γίνονται με ευλάβεια θα προκαλέσουν «εμφύτευση του λόγου» βαθιά μέσα στην καρδιά του ατόμου. (Ιακώβου 1:21) Αυτό θα του προσφέρει την απαιτούμενη δύναμη για να τα βγάζει πέρα με περιόδους αποθάρρυνσης, καθώς και το θάρρος για να παραμένει πιστός παρά τις δοκιμασίες.

«Ανάμεσα στα Αγκάθια»—Μοιρασμένοι

15. (α) Γιατί αξίζει ιδιαίτερα την προσοχή μας το τρίτο είδος χώματος που αναφέρει ο Ιησούς; (β) Τι συμβαίνει τελικά με το τρίτο είδος χώματος, και γιατί;

¹⁵ Το τρίτο είδος χώματος, αυτό με τα αγκάθια, αξίζει ιδιαίτερα την προσοχή μας διότι από μερικές απόψεις μοιάζει με το καλό χώμα. Όπως το καλό χώμα, το χώμα με τα αγκάθια επιτρέπει στο σπόρο να ριζώσει και να βλαστήσει. Αρχικά, δεν υπάρχει διαφορά στην ανάπτυξη του καινούριου φυτού σε αυτά τα δύο είδη χώματος. Με τον καιρό, όμως, δημιουργείται μια κατάσταση η οποία τελικά πνίγει το φυτό. Ανόμοια με το καλό χώμα, αυτό το χώμα γεμίζει αγκάθια. Καθώς το νεαρό φυτό αναπτύσσεται σε αυτό το χώμα, αντιμετωπίζει ανταγωνισμό από τα “αγκάθια που μεγαλώνουν μαζί του”. Επί κάποιο διάστημα συναγωνίζονται το ένα το άλλο για θρεπτικά συστατικά, φως και χώρο, αλλά τελικά τα αγκάθια επισκιάζουν το φυτό και “το πνίγουν”.—Λουκάς 8:7.

16. (α) Ποια άτομα μοιάζουν με το γεμάτο αγκάθια χώμα; (β) Σύμφωνα με τις τρεις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, τι συμβολίζουν τα αγκάθια;—Βλέπε υποσημείωση.

¹⁶ Τι είδους άτομα μοιάζουν με το γεμάτο αγκάθια χώμα; Ο Ιησούς εξηγεί: «Αυτοί είναι που άκουσαν, αλλά, παρασυρόμενοι από τις ανησυχίες και τον πλούτο και τις απολαύσεις αυτής της ζωής, πνίγονται εντελώς και δεν φέρνουν τίποτα σε τελειότητα». (Λουκάς 8:14) Όπως μεγαλώνουν συγχρόνως στο χώμα ο σπόρος του σπορέα και τα αγκάθια, έτσι και μερικά άτομα προσπαθούν να κάνουν χώρο συγχρόνως τόσο για το λόγο του Θεού όσο και για τις «απολαύσεις αυτής της ζωής». Η αλήθεια του λόγου του Θεού σπέρνεται στην καρδιά τους, αλλά αντιμετωπίζει ανταγωνισμό από άλλες επιδιώξεις που διεκδικούν την προσοχή τους. Η συμβολική τους καρδιά είναι μοιρασμένη. (Λουκάς 9:57-62) Αυτό τους εμποδίζει να αφιερώνουν αρκετό χρόνο για να κάνουν ουσιαστικούς συλλογισμούς με προσευχή γύρω από το λόγο του Θεού. Δεν απορροφούν το λόγο του Θεού πλήρως και έτσι στερούνται την εγκάρδια εκτίμηση που χρειάζονται για να υπομείνουν. Σταδιακά, τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα επισκιάζονται από μη πνευματικές επιδιώξεις μέχρι του σημείου να “πνιγούν εντελώς”.c Τι θλιβερό τέλος για όσους δεν αγαπούν τον Ιεχωβά ολόκαρδα!—Ματθαίος 6:24· 22:37.

17. Ποιες επιλογές χρειάζεται να κάνουμε στη ζωή ώστε να μην πνιγούμε από τα συμβολικά αγκάθια που αναφέρονται στην παραβολή του Ιησού;

¹⁷ Δίνοντας στα πνευματικά πράγματα την προτεραιότητα σε σχέση με τις υλικές μέριμνες, αποφεύγουμε να πνιγούμε από τις δυσκολίες και τις απολαύσεις αυτού του κόσμου. (Ματθαίος 6:31-33· Λουκάς 21:34-36) Ποτέ δεν πρέπει να παραμελούμε να διαβάζουμε τη Γραφή και να συλλογιζόμαστε αυτά που διαβάζουμε. Θα βρίσκουμε περισσότερο χρόνο για στοχασμούς που γίνονται με συγκέντρωση και ευλάβεια αν απλοποιούμε τη ζωή μας όσο το δυνατόν περισσότερο. (1 Τιμόθεο 6:6-8) Οι υπηρέτες του Θεού που το έχουν κάνει αυτό—οι οποίοι έχουν ξεριζώσει, σαν να λέγαμε, τα αγκάθια από το χώμα ώστε να δώσουν περισσότερα θρεπτικά συστατικά, φως και χώρο στο καρποφόρο φυτό—απολαμβάνουν την ευλογία του Ιεχωβά. Η 26χρονη Σάντρα λέει: «Όταν στοχάζομαι τις ευλογίες που απολαμβάνω στην αλήθεια, αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε που να συγκρίνεται με αυτήν!»—Ψαλμός 84:11.

18. Πώς μπορούμε να μείνουμε στο λόγο του Θεού και να υπομείνουμε ως Χριστιανοί;

¹⁸ Σαφώς, λοιπόν, όλοι μας, νέοι και ηλικιωμένοι, θα μείνουμε στο λόγο του Θεού και θα υπομείνουμε ως μαθητές του Χριστού όσο ο λόγος του Θεού παραμένει σε εμάς. Γι’ αυτό, ας φροντίζουμε να μη γίνει ποτέ το χώμα της συμβολικής μας καρδιάς σκληρό, αβαθές ή γεμάτο ανεπιθύμητα φυτά, αλλά να παραμένει μαλακό και βαθύ. Έτσι θα είμαστε σε θέση να απορροφούμε το λόγο του Θεού πλήρως και να “καρποφορούμε με υπομονή”.—Λουκάς 8:15.

[Υποσημειώσεις]

“Να Έχετε Αγάπη Μεταξύ Σας”

«Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».​—ΙΩΑΝΝΗΣ 13:35.

1. Σε ποια ιδιότητα έδωσε έμφαση ο Ιησούς λίγο πριν από το θάνατό του;

«ΠΑΙΔΑΚΙΑ μου». (Ιωάννης 13:33) Με αυτή την τρυφερή έκφραση, ο Ιησούς απευθύνθηκε στους αποστόλους του το βράδυ πριν από το θάνατό του. Δεν υπάρχει άλλη αναφορά στις αφηγήσεις των Ευαγγελίων που να δείχνει ότι ο Ιησούς είχε χρησιμοποιήσει ποτέ προηγουμένως αυτή τη σπλαχνική έκφραση καθώς τους μιλούσε. Εκείνη την ειδική βραδιά, όμως, υποκινήθηκε να χρησιμοποιήσει αυτή τη στοργική προσφώνηση ώστε να μεταδώσει τη βαθιά αγάπη που ένιωθε για τους ακολούθους του. Μάλιστα, ο Ιησούς μίλησε για την αγάπη περίπου 30 φορές εκείνη τη βραδιά. Γιατί έδωσε τόση έμφαση σε αυτή την ιδιότητα;

2. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να εκδηλώνουν οι Χριστιανοί αγάπη;

² Ο Ιησούς εξήγησε γιατί είναι τόσο σημαντική η αγάπη. «Από αυτό», είπε, «θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:35· 15:12, 17) Το να είναι κάποιος ακόλουθος του Χριστού συνδέεται στενά με την εκδήλωση αδελφικής αγάπης. Οι αληθινοί Χριστιανοί προσδιορίζονται, όχι από κάποια ιδιόμορφη ενδυμασία ή από κάποια ασυνήθιστα έθιμα, αλλά από τη θερμή και τρυφερή αγάπη που δείχνουν ο ένας στον άλλον. Το να έχει κανείς αυτό το ξεχωριστό είδος αγάπης είναι η δεύτερη από τις τρεις κύριες απαιτήσεις για να είναι μαθητής του Χριστού, για τις οποίες έγινε λόγος στην αρχή του προηγούμενου άρθρου. Τι θα μας βοηθήσει να εξακολουθήσουμε να ανταποκρινόμαστε σε αυτή την απαίτηση;

«Να το Κάνετε Αυτό σε Πληρέστερο Βαθμό»

3. Ποια νουθεσία αναφορικά με την αγάπη έδωσε ο απόστολος Παύλος;

³ Όπως συνέβαινε ανάμεσα στους ακολούθους του Χριστού τον πρώτο αιώνα, αυτή η ξεχωριστή αγάπη είναι ευδιάκριτη σήμερα ανάμεσα στους γνήσιους μαθητές του Χριστού. Στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αναφορικά με την αδελφική αγάπη, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφουμε εμείς, γιατί οι ίδιοι έχετε διδαχτεί από τον Θεό να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· και μάλιστα το κάνετε αυτό σε όλους τους αδελφούς». Ωστόσο, ο Παύλος πρόσθεσε: «Να συνεχίσετε να το κάνετε αυτό σε πληρέστερο βαθμό». (1 Θεσσαλονικείς 3:12· 4:9, 10) Και εμείς επίσης χρειάζεται να λάβουμε σοβαρά υπόψη τη νουθεσία του Παύλου και να προσπαθούμε να δείχνουμε αγάπη ο ένας για τον άλλον «σε πληρέστερο βαθμό».

4. Σύμφωνα με τον Παύλο και τον Ιησού, σε ποιους πρέπει να δείχνουμε ιδιαίτερο στοχαστικό ενδιαφέρον;

⁴ Στην ίδια θεόπνευστη επιστολή, ο Παύλος παρότρυνε τους ομοπίστους του να “μιλούν παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές” και να “υποστηρίζουν τους αδύναμους”. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Σε μια άλλη περίπτωση, υπενθύμισε στους Χριστιανούς ότι αυτοί “που είναι ισχυροί οφείλουν να βαστάζουν τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί”. (Ρωμαίους 15:1) Και ο Ιησούς επίσης έδωσε οδηγίες σχετικά με την υποβοήθηση των αδύναμων. Αφού πρώτα προείπε ότι τη νύχτα της σύλληψής του ο Πέτρος θα τον εγκατέλειπε, ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Όταν κάποτε επιστρέψεις, ενίσχυσε τους αδελφούς σου». Γιατί; Επειδή και εκείνοι επίσης θα είχαν εγκαταλείψει τον Ιησού και επομένως θα χρειάζονταν βοήθεια. (Λουκάς 22:32· Ιωάννης 21:15-17) Συνεπώς, ο Λόγος του Θεού μάς κατευθύνει να περιβάλλουμε με την αγάπη μας όσους είναι πνευματικά αδύναμοι και ίσως έχουν χάσει την επαφή με τη Χριστιανική εκκλησία. (Εβραίους 12:12) Γιατί πρέπει να το κάνουμε αυτό; Δύο παραστατικές παραβολές που ανέφερε ο Ιησούς παρέχουν την απάντηση.

Ένα Χαμένο Πρόβατο και ένα Χαμένο Νόμισμα

5, 6. (α) Ποιες δύο σύντομες παραβολές είπε ο Ιησούς; (β) Τι αποκαλύπτουν αυτές οι παραβολές για τον Ιεχωβά;

⁵ Προκειμένου να διδάξει στους ακροατές του την άποψη του Ιεχωβά για όσους έχουν ξεστρατίσει, ο Ιησούς ανέφερε δύο σύντομες παραβολές. Η μία αφορούσε κάποιον ποιμένα. Ο Ιησούς είπε: «Ποιος άνθρωπος από εσάς που έχει εκατό πρόβατα, όταν χάσει ένα από αυτά, δεν θα αφήσει τα ενενήντα εννιά πίσω στην ερημιά και θα πάει για το χαμένο μέχρι να το βρει; Και αφού το βρει, το βάζει πάνω στους ώμους του και χαίρεται. Και όταν φτάνει στο σπίτι καλεί τους φίλους του και τους γείτονές του, λέγοντάς τους: “Χαρείτε μαζί μου, επειδή βρήκα το πρόβατό μου που ήταν χαμένο”. Σας λέω ότι έτσι θα γίνει περισσότερη χαρά στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί παρά για ενενήντα εννιά δικαίους που δεν έχουν ανάγκη μετάνοιας».—Λουκάς 15:4-7.

⁶ Η δεύτερη παραβολή αφορούσε μια γυναίκα. Ο Ιησούς είπε: «Ποια γυναίκα με δέκα δραχμές, αν χάσει τη μία δραχμή, δεν ανάβει λυχνάρι και σκουπίζει το σπίτι της και ψάχνει προσεκτικά μέχρι να τη βρει; Και αφού τη βρει, καλεί τις φίλες και γειτόνισσές της, λέγοντας: “Χαρείτε μαζί μου, επειδή βρήκα τη μία δραχμή που έχασα”. Έτσι, σας λέω, γίνεται χαρά μεταξύ των αγγέλων του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί».—Λουκάς 15:8-10.

7. Ποια δύο μαθήματα περιέχουν για εμάς οι παραβολές σχετικά με το χαμένο πρόβατο και το χαμένο νόμισμα;

⁷ Τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτές τις σύντομες παραβολές; Μας δείχνουν (1) πώς πρέπει να νιώθουμε για όσους έχουν γίνει αδύναμοι και (2) τι πρέπει να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε. Ας εξετάσουμε αυτά τα σημεία.

Χάθηκε Αλλά Θεωρείται Πολύτιμο

8. (α) Πώς αντέδρασαν ο ποιμένας και η γυναίκα στην απώλεια που αντιμετώπισαν; (β) Τι μας λέει η αντίδρασή τους για το πώς έβλεπαν το χαμένο απόκτημά τους;

⁸ Και στις δύο παραβολές κάτι είχε χαθεί, αλλά προσέξτε την αντίδραση των ιδιοκτητών. Ο ποιμένας δεν είπε: “Τι σημασία έχει ένα πρόβατο όταν εξακολουθώ να έχω 99; Μπορώ να κάνω και χωρίς αυτό”. Η γυναίκα δεν είπε: “Γιατί να ανησυχώ για ένα και μόνο νόμισμα; Είμαι ικανοποιημένη με τα εννιά που εξακολουθώ να έχω”. Απεναντίας, ο ποιμένας έψαξε για το χαμένο πρόβατό του σαν να ήταν το μόνο που είχε. Και η γυναίκα ένιωσε την απώλεια του νομίσματός της σαν να μην είχε άλλα νομίσματα. Και στις δύο περιπτώσεις, εκείνο που είχε χαθεί παρέμενε πολύτιμο για τον ιδιοκτήτη του. Τι δείχνει αυτό;

9. Τι αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον που εκδήλωσε ο ποιμένας και η γυναίκα;

⁹ Προσέξτε το συμπέρασμα του Ιησού και στις δύο περιπτώσεις: «Έτσι θα γίνει περισσότερη χαρά στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί» και «έτσι, σας λέω, γίνεται χαρά μεταξύ των αγγέλων του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί». Το ενδιαφέρον του ποιμένα και της γυναίκας αντανακλά, λοιπόν, με το δικό του μικρό τρόπο, τα αισθήματα του Ιεχωβά και των ουράνιων πλασμάτων του. Όπως αυτό που είχε χαθεί παρέμενε πολύτιμο στα μάτια του ποιμένα και της γυναίκας, έτσι και εκείνοι που έχουν ξεμακρύνει και έχουν χάσει την επαφή με το λαό του Θεού παραμένουν πολύτιμοι στα μάτια του Ιεχωβά. (Ιερεμίας 31:3) Τέτοια άτομα μπορεί να είναι αδύναμα από πνευματική άποψη, αλλά δεν είναι κατ’ ανάγκην στασιαστικά. Παρά την αδύναμη κατάστασή τους, μπορεί να εξακολουθούν σε κάποιον βαθμό να τηρούν τις απαιτήσεις του Ιεχωβά. (Ψαλμός 119:176· Πράξεις 15:29) Επομένως, όπως και κατά το παρελθόν, ο Ιεχωβά δεν σπεύδει να “τους απορρίψει από το πρόσωπό του”.—2 Βασιλέων 13:23.

10, 11. (α) Πώς πρέπει να θεωρούμε όσους έχουν ξεμακρύνει από την εκκλησία; (β) Σύμφωνα με τις δύο παραβολές του Ιησού, πώς μπορούμε να εκφράζουμε το ενδιαφέρον μας για αυτούς;

¹⁰ Όπως ο Ιεχωβά και ο Ιησούς, έτσι και εμείς ενδιαφερόμαστε βαθιά για όσους είναι αδύναμοι και έχουν χαθεί από τη Χριστιανική εκκλησία. (Ιεζεκιήλ 34:16· Λουκάς 19:10) Θεωρούμε ένα πνευματικά αδύναμο άτομο ως χαμένο πρόβατο—όχι ως χαμένη υπόθεση. Δεν σκεφτόμαστε: “Γιατί να ανησυχούμε για ένα αδύναμο άτομο; Η εκκλησία τα πάει μια χαρά και χωρίς αυτόν”. Τουναντίον, όπως ο Ιεχωβά, θεωρούμε πολύτιμους όσους έχουν ξεμακρύνει αλλά επιθυμούν να επιστρέψουν.

¹¹ Πώς, όμως, μπορούμε να εκφράζουμε το ενδιαφέρον που νιώθουμε; Οι δύο παραβολές του Ιησού δείχνουν ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό (1) με το να παίρνουμε την πρωτοβουλία, (2) με το να είμαστε τρυφεροί και (3) με το να καταβάλλουμε ένθερμες προσπάθειες. Ας ασχοληθούμε με αυτές τις πλευρές μία προς μία.

Να Παίρνετε την Πρωτοβουλία

12. Τι μας λένε τα λόγια «πάει για το χαμένο» σχετικά με τη στάση του ποιμένα;

¹² Στην πρώτη από τις δύο παραβολές, ο Ιησούς λέει ότι ο ποιμένας θα «πάει για το χαμένο». Ο ποιμένας παίρνει την πρωτοβουλία και καταβάλλει εκούσια προσπάθεια για να βρει το χαμένο πρόβατο. Οι δυσκολίες ο κίνδυνος και η απόσταση δεν τον πτοούν. Απεναντίας, ο ποιμένας επιμένει «μέχρι να το βρει».—Λουκάς 15:4.

13. Πώς ανταποκρίνονταν διάφορα πιστά άτομα της αρχαιότητας στις ανάγκες των αδύναμων, και πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε τέτοια Γραφικά παραδείγματα;

¹³ Παρόμοια, η υποβοήθηση ενός ατόμου που έχει ανάγκη ενθάρρυνσης απαιτεί συχνά να πάρει ο ισχυρότερος την πρωτοβουλία. Διάφορα πιστά άτομα της αρχαιότητας το κατανοούσαν αυτό. Παραδείγματος χάρη, όταν ο Ιωνάθαν, ο γιος του Βασιλιά Σαούλ, αντιλήφθηκε ότι ο επιστήθιος φίλος του ο Δαβίδ είχε ανάγκη ενθάρρυνσης, ο Ιωνάθαν «σηκώθηκε και πήγε στον Δαβίδ στη Χορές για να ενισχύσει το χέρι του σε σχέση με τον Θεό». (1 Σαμουήλ 23:15, 16) Αιώνες αργότερα, όταν ο κυβερνήτης Νεεμίας διέκρινε ότι μερικοί Ιουδαίοι αδελφοί του είχαν γίνει αδύναμοι, και εκείνος επίσης “σηκώθηκε αμέσως” και τους ενθάρρυνε “να έχουν στο νου τους τον Ιεχωβά”. (Νεεμίας 4:14) Και εμείς επίσης πρέπει να “σηκωνόμαστε” σήμερα—να παίρνουμε την πρωτοβουλία—για να ενισχύουμε τους αδύναμους. Αλλά ποιοι στην εκκλησία πρέπει να το κάνουν αυτό;

14. Ποιοι στη Χριστιανική εκκλησία πρέπει να λαβαίνουν την πρωτοβουλία για την υποβοήθηση εκείνων που είναι αδύναμοι;

¹⁴ Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι, ιδιαίτερα, έχουν την ευθύνη να “ενισχύουν τα αδύναμα χέρια και να στυλώνουν τα κλονισμένα γόνατα” και να “λένε σε εκείνους που έχουν ανησυχία στην καρδιά: «Να είστε ισχυροί. Μη φοβάστε»”. (Ησαΐας 35:3, 4· 1 Πέτρου 5:1, 2) Προσέξτε, όμως, ότι ο Παύλος δεν έδωσε μόνο στους πρεσβυτέρους τη νουθεσία να “μιλούν παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές” και να “υποστηρίζουν τους αδύναμους”. Τουναντίον, τα λόγια του Παύλου απευθύνθηκαν σε ολόκληρη την «εκκλησία των Θεσσαλονικέων». (1 Θεσσαλονικείς 1:1· 5:14) Συνεπώς, αποτελεί καθήκον όλων των Χριστιανών το να λαβαίνουν την πρωτοβουλία για να βοηθούν όσους είναι αδύναμοι. Όπως ο ποιμένας στην παραβολή, κάθε Χριστιανός πρέπει να υποκινείται να «πάει για το χαμένο». Βεβαίως, αυτό γίνεται πιο αποτελεσματικά σε συνεργασία με τους πρεσβυτέρους. Θα μπορούσατε εσείς να κάνετε μερικές ενέργειες για να βοηθήσετε κάποιο αδύναμο άτομο στην εκκλησία σας;

Να Είστε Τρυφεροί

15. Γιατί μπορεί να ενήργησε ο ποιμένας όπως περιγράφεται στην παραβολή;

¹⁵ Τι κάνει ο ποιμένας όταν βρίσκει τελικά το χαμένο πρόβατο; «Το βάζει πάνω στους ώμους του». (Λουκάς 15:5) Τι συγκινητική και αποκαλυπτική λεπτομέρεια! Το πρόβατο μπορεί να περιπλανιόταν ημέρες και νύχτες σε άγνωστο έδαφος, ίσως μάλιστα να απειλούνταν από λιοντάρια που παραμόνευαν. (Ιώβ 38:39, 40) Αναμφίβολα, το πρόβατο είναι αδύναμο εξαιτίας έλλειψης τροφής. Απλώς είναι πολύ ασθενικό για να ξεπεράσει με τη δική του δύναμη τα εμπόδια που θα συναντήσει για να επιστρέψει στη μάντρα. Γι’ αυτό, ο ποιμένας σκύβει, σηκώνει με τρυφερότητα το πρόβατο και το μεταφέρει περνώντας από όλα τα εμπόδια για να επιστρέψει στο ποίμνιο. Πώς μπορούμε εμείς να αντανακλούμε το ενδιαφέρον που δείχνει αυτός ο ποιμένας;

16. Γιατί πρέπει να αντανακλούμε την τρυφερότητα που έδειξε ο ποιμένας στο πρόβατο που είχε ξεστρατίσει;

¹⁶ Εκείνος που έχει χάσει την επαφή με την εκκλησία μπορεί να είναι εξαντλημένος από πνευματική άποψη. Όπως το πρόβατο που έχει χωριστεί από τον ποιμένα, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να περιπλανιόταν άσκοπα στο εχθρικό έδαφος αυτού του κόσμου. Χωρίς την προστασία που παρέχει η μάντρα, η Χριστιανική εκκλησία, είναι εκτεθειμένος περισσότερο από ποτέ στις επιθέσεις του Διαβόλου, ο οποίος «γυρίζει σαν λιοντάρι που βρυχιέται, ζητώντας να καταβροχθίσει κάποιον». (1 Πέτρου 5:8) Επιπλέον, έχει εξασθενήσει εξαιτίας έλλειψης πνευματικής τροφής. Συνεπώς, μόνος του είναι πιθανώς πολύ αδύναμος για να ξεπεράσει τα εμπόδια που θα συναντήσει στο ταξίδι της επιστροφής του στην εκκλησία. Γι’ αυτό, χρειάζεται να σκύψουμε εμείς, σαν να λέγαμε, να σηκώσουμε με τρυφερότητα τον αδύναμο και να τον μεταφέρουμε πίσω. (Γαλάτες 6:2) Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

17. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον απόστολο Παύλο όταν επισκεπτόμαστε κάποιον αδύναμο;

¹⁷ Ο απόστολος Παύλος είπε: «Αν κάποιος είναι αδύναμος, δεν μοιράζομαι την αδυναμία του;» (2 Κορινθίους 11:29, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]· 1 Κορινθίους 9:22) Ο Παύλος συμπονούσε τους ανθρώπους, μεταξύ αυτών και τους αδύναμους. Εμείς θέλουμε να δείχνουμε παρόμοια κατανόηση για όσους είναι αδύναμοι. Όταν επισκέπτεστε κάποιον πνευματικά αδύναμο Χριστιανό, να τον διαβεβαιώνετε ότι είναι πολύτιμος στα μάτια του Ιεχωβά και ότι λείπει πολύ από τους ομοπίστους του. (1 Θεσσαλονικείς 2:17) Να του δείχνετε ότι εκείνοι είναι έτοιμοι να του προσφέρουν υποστήριξη καθώς επίσης ότι είναι πρόθυμοι να του συμπαρασταθούν ως “αδελφοί που γεννιούνται για καιρό στενοχώριας”. (Παροιμίες 17:17· Ψαλμός 34:18) Οι εγκάρδιες εκφράσεις μας μπορεί να τον ανυψώσουν σταδιακά και τρυφερά μέχρι του σημείου να είναι σε θέση να επιστρέψει στο ποίμνιο. Τι πρέπει να κάνουμε κατόπιν; Η παραβολή σχετικά με τη γυναίκα και το χαμένο νόμισμα μας παρέχει κατεύθυνση.

Να Καταβάλλετε Ένθερμες Προσπάθειες

18. (α) Γιατί δεν ένιωθε απελπισμένη η γυναίκα στην παραβολή; (β) Ποιες ένθερμες προσπάθειες κατέβαλε η γυναίκα, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁸ Η γυναίκα που χάνει το νόμισμα γνωρίζει ότι η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά όχι απελπιστική. Αν το νόμισμα είχε πέσει σε κάποιον μεγάλο αγρό γεμάτο θάμνους ή στο βούρκο μιας βαθιάς λίμνης, πιθανώς θα είχε παραιτηθεί θεωρώντας το οριστικά χαμένο. Ωστόσο, γνωρίζοντας ότι το νόμισμα πρέπει να είναι κάπου στο σπίτι της και ότι μπορεί να το βρει, αρχίζει μια επισταμένη έρευνα καταβάλλοντας ένθερμες προσπάθειες. (Λουκάς 15:8) Πρώτα ανάβει ένα λυχνάρι για να φωτίσει το σκοτεινό της σπίτι. Κατόπιν, σκουπίζει το πάτωμα με τη σκούπα της, ελπίζοντας να ακούσει κάτι να κουδουνίζει. Τελικά, ψάχνει προσεκτικά κάθε γωνιά και σχισμή μέχρις ότου το λυχνάρι εντοπίζει τη λάμψη ενός ασημένιου νομίσματος. Η ένθερμη προσπάθεια της γυναίκας ανταμείβεται!

19. Ποια μαθήματα όσον αφορά την υποβοήθηση αδύναμων ατόμων μπορούμε να αντλήσουμε από τις ενέργειες της γυναίκας στην παραβολή του χαμένου νομίσματος;

¹⁹ Όπως μας υπενθυμίζει αυτή η λεπτομέρεια της παραβολής, η Γραφική υποχρέωση του να βοηθήσουμε έναν αδύναμο Χριστιανό δεν είναι πέρα από τις δυνατότητές μας. Συγχρόνως, αντιλαμβανόμαστε ότι απαιτείται προσπάθεια. Εξάλλου, ο απόστολος Παύλος είπε στους Εφέσιους πρεσβυτέρους: «Έτσι κοπιάζοντας πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι». (Πράξεις 20:35α) Να θυμάστε ότι η γυναίκα δεν βρίσκει το νόμισμα περιφέροντας επιπόλαια το βλέμμα της στο σπίτι της, απλώς εδώ και εκεί, ή περιστασιακά, απλώς πότε πότε. Όχι, τα καταφέρνει επειδή ψάχνει συστηματικά «μέχρι να [το] βρει». Παρόμοια, όταν εμείς προσπαθούμε να ξανακερδίσουμε ένα πνευματικά αδύναμο άτομο, η προσέγγισή μας πρέπει να είναι ένθερμη και να γίνεται με συγκεκριμένο σκοπό. Τι μπορούμε να κάνουμε;

20. Τι μπορεί να γίνει για να βοηθηθούν οι αδύναμοι;

²⁰ Πώς μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε ένα αδύναμο άτομο να οικοδομήσει πίστη και εκτίμηση; Μια προσωπική Γραφική μελέτη ενός κατάλληλου Χριστιανικού εντύπου μπορεί να είναι ό,τι χρειάζεται. Πράγματι, η διεξαγωγή μιας Γραφικής μελέτης με ένα αδύναμο άτομο μας επιτρέπει να το βοηθήσουμε με συνεπή και πλήρη τρόπο. Πιθανόν να είναι ο επίσκοπος υπηρεσίας στην καλύτερη θέση να αποφασίσει ποιος θα μπορούσε να παράσχει την αναγκαία βοήθεια. Ίσως υποδείξει τα θέματα που θα μπορούσαν να μελετηθούν και το έντυπο που θα ήταν πιο υποβοηθητικό. Όπως η γυναίκα στην παραβολή χρησιμοποιεί κάποια εργαλεία που τη βοηθούν να φέρει σε πέρας το έργο της, έτσι και εμείς σήμερα διαθέτουμε εργαλεία τα οποία μας είναι χρήσιμα στην εκπλήρωση της θεόδοτης ευθύνης που έχουμε να βοηθάμε τους αδύναμους. Δύο από τα νέα μας εργαλεία, ή έντυπα, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σε αυτή την προσπάθεια. Αυτά είναι τα βιβλία Λατρέψτε τον Μόνο Αληθινό Θεό και Πλησιάστε τον Ιεχωβά.a

21. Πώς φέρνει ευλογίες σε όλους η υποβοήθηση των αδύναμων;

²¹ Η υποβοήθηση των αδύναμων φέρνει ευλογίες σε όλους. Το άτομο που βοηθιέται απολαμβάνει την ευτυχία τού να ξανασμίξει με αληθινούς φίλους. Εμείς νιώθουμε στην καρδιά μας τη χαρά που έρχεται μόνο όταν δίνει κανείς. (Λουκάς 15:6, 9· Πράξεις 20:35β) Η εκκλησία ως σύνολο αποκτάει μεγαλύτερη θέρμη καθώς το κάθε μέλος δείχνει στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Και πάνω από όλα, η τιμή πηγαίνει στους Ποιμένες μας που ενδιαφέρονται, στον Ιεχωβά και στον Ιησού, εφόσον η δική τους επιθυμία για υποστήριξη των αδύναμων αντανακλάται στους επίγειους υπηρέτες τους. (Ψαλμός 72:12-14· Ματθαίος 11:28-30· 1 Κορινθίους 11:1· Εφεσίους 5:1) Πόσο βάσιμοι λόγοι υπάρχουν, λοιπόν, για να εξακολουθήσουμε να “έχουμε αγάπη μεταξύ μας”!

«Να Κάνετε Πολύ Καρπό»

«Να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου».​—ΙΩΑΝΝΗΣ 15:8.

1. (α) Ποια απαίτηση ανέφερε ο Ιησούς στους αποστόλους του ώστε να έχουν την ιδιότητα του μαθητή του; (β) Ποιο ερώτημα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας;

ΗΤΑΝ το βράδυ πριν από το θάνατό του. Ο Ιησούς είχε αφιερώσει άφθονο χρόνο για να ενθαρρύνει τους αποστόλους του μιλώντας τους με τρόπο που άγγιξε την καρδιά τους. Μέχρι τότε, πρέπει να ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα, αλλά ο Ιησούς, υποκινούμενος από αγάπη για τους στενούς του φίλους, εξακολούθησε να μιλάει. Κατόπιν, ενώ εξελισσόταν η συζήτησή του μαζί τους, τους υπενθύμισε άλλη μια απαίτηση στην οποία χρειαζόταν να ανταποκρίνονται για να παραμείνουν μαθητές του, λέγοντας: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου». (Ιωάννης 15:8) Ανταποκρινόμαστε εμείς σήμερα σε αυτή την απαίτηση ώστε να έχουμε την ιδιότητα του μαθητή του; Τι σημαίνει να “κάνουμε πολύ καρπό”; Για να μάθουμε, ας επιστρέψουμε στη συζήτηση που έλαβε χώρα εκείνο το βράδυ.

2. Ποια παραβολή σχετικά με καρπό αφηγείται ο Ιησούς το βράδυ πριν από το θάνατό του;

² Η προτροπή να κάνουν καρπό αποτελεί μέρος μιας παραβολής την οποία αφηγήθηκε ο Ιησούς στους αποστόλους του, λέγοντας: «Εγώ είμαι το αληθινό κλήμα και ο Πατέρας μου είναι ο καλλιεργητής. Κάθε κλαδί σε εμένα που δεν κάνει καρπό το αφαιρεί, και το καθένα που κάνει καρπό το καθαρίζει για να κάνει περισσότερο καρπό. Εσείς είστε ήδη καθαροί χάρη στο λόγο που σας έχω πει. Παραμείνετε σε ενότητα με εμένα, και εγώ σε ενότητα με εσάς. Όπως το κλαδί δεν μπορεί να κάνει καρπό από μόνο του αν δεν παραμείνει στο κλήμα, έτσι ούτε εσείς μπορείτε αν δεν παραμένετε σε ενότητα με εμένα. Εγώ είμαι το κλήμα, εσείς είστε τα κλαδιά. . . . Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου. Όπως με αγάπησε ο Πατέρας και εγώ σας αγάπησα, να παραμείνετε στην αγάπη μου. Αν τηρήσετε τις εντολές μου, θα παραμείνετε στην αγάπη μου».—Ιωάννης 15:1-10.

3. Πώς πρέπει να ενεργούν οι ακόλουθοι του Ιησού για να κάνουν καρπό;

³ Σε αυτή την παραβολή, ο Ιεχωβά είναι ο Καλλιεργητής, ο Ιησούς το κλήμα, και οι απόστολοι στους οποίους απευθυνόταν ο Ιησούς τα κλαδιά. Όσο οι απόστολοι θα αγωνίζονταν να “παραμείνουν σε ενότητα” με τον Ιησού, θα έκαναν καρπό. Ο Ιησούς εξήγησε κατόπιν πώς θα μπορούσαν οι απόστολοι να καταφέρουν να διατηρήσουν αυτή τη ζωτική ενότητα: «Αν τηρήσετε τις εντολές μου, θα παραμείνετε στην αγάπη μου». Αργότερα, ο απόστολος Ιωάννης επρόκειτο να γράψει παρόμοια λόγια στους συγχριστιανούς του: «Εκείνος που τηρεί τις εντολές του [Χριστού] παραμένει σε ενότητα με αυτόν».a (1 Ιωάννη 2:24· 3:24) Συνεπώς, τηρώντας τις εντολές του Χριστού, οι ακόλουθοί του παραμένουν σε ενότητα μαζί του, και αυτή η ενότητα, κατόπιν, τους καθιστά ικανούς να κάνουν καρπό. Τι χαρακτηρίζει τους καρπούς που χρειάζεται να κάνουμε;

Χώρος για Ανάπτυξη

4. Τι μπορούμε να μάθουμε από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά «αφαιρεί» κάθε κλαδί που δεν κάνει καρπό;

⁴ Στην παραβολή του κλήματος, ο Ιεχωβά «αφαιρεί», ή αλλιώς κόβει, ένα κλαδί όταν εκείνο δεν κάνει καρπό. Τι λέει αυτό σε εμάς; Μας λέει, όχι μόνο ότι όλοι οι μαθητές απαιτείται να παράγουν καρπό, αλλά και ότι όλοι είναι ικανοί να το κάνουν αυτό, άσχετα με τις περιστάσεις τους ή τους περιορισμούς τους. Στο κάτω κάτω, θα συγκρουόταν με τις στοργικές οδούς του Ιεχωβά το να “αφαιρέσει”, ή αλλιώς να κρίνει ακατάλληλο, έναν μαθητή του Χριστού επειδή δεν κατάφερε να επιτελέσει κάτι που ήταν πέρα από τις δυνατότητές του.—Ψαλμός 103:14· Κολοσσαείς 3:23· 1 Ιωάννη 5:3.

5. (α) Πώς δείχνει η παραβολή του Ιησού ότι μπορούμε να σημειώνουμε πρόοδο στην καρποφορία; (β) Ποια δύο είδη καρπών θα εξετάσουμε;

⁵ Η παραβολή του Ιησού σχετικά με το κλήμα δείχνει επίσης ότι, όσο επιτρέπουν οι περιστάσεις μας, πρέπει να βρίσκουμε χώρο για να αυξάνουμε τις δραστηριότητές μας ως μαθητές. Προσέξτε πώς το θέτει ο Ιησούς: «Κάθε κλαδί σε εμένα που δεν κάνει καρπό το αφαιρεί, και το καθένα που κάνει καρπό το καθαρίζει για να κάνει περισσότερο καρπό». (Ιωάννης 15:2) Προς το τέλος της παραβολής του, ο Ιησούς παρότρυνε τους ακολούθους του να κάνουν «πολύ καρπό». (Εδάφιο 8) Ποιο μήνυμα υπάρχει εδώ; Ως μαθητές, ποτέ δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. (Αποκάλυψη 3:14, 15, 19) Απεναντίας, πρέπει να αναζητούμε τρόπους για να σημειώνουμε πρόοδο στην καρποφορία. Τι είδους καρπούς πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε σε μεγαλύτερη αφθονία; Υπάρχουν (1) «οι καρποί του πνεύματος» και (2) οι καρποί της Βασιλείας.—Γαλάτες 5:22, 23· Ματθαίος 24:14.

Οι Καρποί των Χριστιανικών Ιδιοτήτων

6. Πώς τόνισε ο Ιησούς Χριστός την αξία του καρπού του πνεύματος που αναφέρεται πρώτος;

⁶ Πρώτη ανάμεσα “στους καρπούς του πνεύματος” αναφέρεται η αγάπη. Το άγιο πνεύμα του Θεού παράγει αγάπη στους Χριστιανούς, διότι αυτοί υπακούν στην εντολή που έδωσε ο Ιησούς λίγο προτού πει την παραβολή σχετικά με το καρποφόρο αμπέλι. Είπε στους αποστόλους του: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον». (Ιωάννης 13:34) Στην πραγματικότητα, σε όλη του τη συζήτηση εκείνη την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του, ο Ιησούς υπενθύμισε επανειλημμένα στους αποστόλους του την ανάγκη να εκδηλώνουν την ιδιότητα της αγάπης.—Ιωάννης 14:15, 21, 23, 24· 15:12, 13, 17.

7. Πώς έδειξε ο απόστολος Πέτρος ότι η καρποφορία σχετίζεται με την εκδήλωση χριστοειδών ιδιοτήτων;

⁷ Ο Πέτρος, ο οποίος ήταν παρών εκείνη τη νύχτα, κατανοούσε ότι η χριστοειδής αγάπη και οι συναφείς ιδιότητες πρέπει να εκδηλώνονται ανάμεσα στους γνήσιους μαθητές του Χριστού. Χρόνια αργότερα, ο Πέτρος παρότρυνε τους Χριστιανούς να καλλιεργούν ιδιότητες όπως η εγκράτεια, η αδελφική στοργή και η αγάπη. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι αυτό μας εμποδίζει “να είμαστε είτε αδρανείς είτε άκαρποι”. (2 Πέτρου 1:5-8) Όποιες και αν είναι οι περιστάσεις μας, το να εκδηλώνουμε τους καρπούς του πνεύματος είναι μέσα στις δυνατότητές μας. Είθε λοιπόν να αγωνιζόμαστε να δείχνουμε αγάπη, καλοσύνη, πραότητα και άλλες χριστοειδείς ιδιότητες σε πληρέστερο βαθμό, διότι «εναντίον τέτοιων πραγμάτων δεν υπάρχει νόμος» ούτε όριο. (Γαλάτες 5:23) Πράγματι, ας κάνουμε «περισσότερο καρπό».

Να Κάνετε Καρπούς της Βασιλείας

8. (α) Ποια σύνδεση υπάρχει ανάμεσα στους καρπούς του πνεύματος και στους καρπούς της Βασιλείας; (β) Ποιο ερώτημα αξίζει να εξετάσουμε;

⁸ Οι ζωηρόχρωμοι και χυμώδεις καρποί στολίζουν ένα φυτό. Ωστόσο, η αξία τέτοιων καρπών προχωρεί πολύ πέρα από το στολισμό. Οι καρποί έχουν επίσης ζωτική σημασία για τον πολλαπλασιασμό του φυτού μέσω των σπόρων τους. Παρόμοια, οι καρποί του πνεύματος κάνουν πολύ περισσότερα από το να στολίζουν τη Χριστιανική μας προσωπικότητα. Ιδιότητες όπως η αγάπη και η πίστη μάς υποκινούν επίσης να διαδίδουμε το όμοιο με σπόρο άγγελμα της Βασιλείας που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού. Προσέξτε πώς τονίζει ο απόστολος Παύλος αυτή τη ζωτική σύνδεση: «Και εμείς ασκούμε πίστη [η οποία είναι μέρος των καρπών του πνεύματος], γι’ αυτό και μιλάμε». (2 Κορινθίους 4:13) Με αυτόν τον τρόπο, εξηγεί περαιτέρω ο Παύλος, «προσφέρουμε . . . στον Θεό θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών»—το δεύτερο είδος των καρπών που χρειάζεται να εκδηλώνουμε. (Εβραίους 13:15) Υπάρχει άραγε χώρος στη ζωή μας για να είμαστε πιο καρποφόροι, μάλιστα για να κάνουμε «πολύ καρπό», ως διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού;

9. Ισοδυναμεί η καρποφορία με τη μαθήτευση; Εξηγήστε.

⁹ Για να απαντήσουμε κατάλληλα, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσουμε σε τι συνίστανται οι καρποί της Βασιλείας. Θα ήταν άραγε ορθό να συμπεράνουμε ότι η καρποφορία σημαίνει μαθήτευση; (Ματθαίος 28:19) Μήπως οι καρποί τους οποίους πρέπει να κάνουμε αναφέρονται πρωτίστως στα άτομα που βοηθάμε να γίνουν βαφτισμένοι λάτρεις του Ιεχωβά; Όχι. Αν συνέβαινε αυτό, η κατάσταση θα ήταν πολύ αποθαρρυντική για όλους εκείνους τους αγαπητούς Μάρτυρες που κηρύττουν πιστά το άγγελμα της Βασιλείας επί χρόνια σε τομείς με λιγότερη ανταπόκριση. Εξάλλου, αν ο καρπός της Βασιλείας που παράγουμε αντιπροσωπεύεται μόνο από τους καινούριους μαθητές, τότε τέτοιοι σκληρά εργαζόμενοι Μάρτυρες θα ήταν σαν τα άκαρπα κλαδιά της παραβολής του Ιησού! Βεβαίως, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Ποιοι, λοιπόν, είναι πρωτίστως οι καρποί της Βασιλείας στη διακονία μας;

Καρποφόροι Μέσω της Διασποράς του Σπόρου της Βασιλείας

10. Πώς δείχνει η παραβολή του Ιησού σχετικά με το σπορέα και τα διαφορετικά είδη χώματος τι είναι οι καρποί της Βασιλείας και τι δεν είναι;

¹⁰ Η παραβολή του Ιησού σχετικά με το σπορέα και τα διαφορετικά είδη χώματος υποδεικνύει την απάντηση—μια ενθαρρυντική απάντηση για όσους δίνουν μαρτυρία σε λιγότερο παραγωγικούς τομείς. Ο Ιησούς είπε ότι ο σπόρος είναι το άγγελμα της Βασιλείας που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού και ότι το χώμα αντιπροσωπεύει τη συμβολική καρδιά του ατόμου. Μερικοί σπόροι “έπεσαν στο καλό χώμα και, αφού βλάστησαν, παρήγαγαν καρπό”. (Λουκάς 8:8) Τι καρπό; Όταν ένα στάχυ βλαστήσει και ωριμάσει, παράγει ως καρπό, όχι μικρά στάχυα, αλλά καινούριο σπόρο. Παρόμοια, ο Χριστιανός παράγει ως καρπό, όχι κατ’ ανάγκην καινούριους μαθητές, αλλά καινούριο σπόρο της Βασιλείας.

11. Πώς μπορούν να οριστούν οι καρποί της Βασιλείας;

¹¹ Συνεπώς, οι καρποί σε αυτή την περίπτωση δεν είναι ούτε οι καινούριοι μαθητές ούτε οι καλές Χριστιανικές ιδιότητες. Εφόσον ο σπόρος που σπέρνεται είναι ο λόγος της Βασιλείας, οι καρποί πρέπει να είναι μια πολλαπλάσια αναπαραγωγή αυτού του σπόρου. Το να κάνει κάποιος καρπό σε αυτή την περίπτωση αναφέρεται στο να εκφράζεται σχετικά με τη Βασιλεία. (Ματθαίος 24:14) Είναι άραγε η παραγωγή τέτοιων καρπών της Βασιλείας—η διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας—μέσα στις δυνατότητές μας, άσχετα με τις περιστάσεις μας; Και βέβαια! Στην ίδια παραβολή, ο Ιησούς εξηγεί το γιατί.

Ας Δίνουμε το Καλύτερό μας προς Δόξα του Θεού

12. Είναι η καρποφορία της Βασιλείας μέσα στις δυνατότητες όλων των Χριστιανών; Εξηγήστε.

¹² “Αυτός που σπάρθηκε πάνω στο καλό χώμα”, είπε ο Ιησούς, «παράγει, αυτός εκατό φορές περισσότερο, εκείνος εξήντα, ο άλλος τριάντα». (Ματθαίος 13:23) Τα σιτηρά που σπέρνονται σε έναν αγρό μπορεί να ποικίλλουν όσον αφορά την παραγωγή ανάλογα με τις περιστάσεις. Παρόμοια, τα όσα μπορούμε να κάνουμε εμείς σε σχέση με τη διακήρυξη των καλών νέων μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τις περιστάσεις μας, και ο Ιησούς έδειξε ότι το αναγνώριζε αυτό. Μερικοί ίσως έχουν περισσότερες ευκαιρίες, ενώ άλλοι ίσως έχουν καλύτερη υγεία και περισσότερο σφρίγος. Επομένως, αυτό που είμαστε σε θέση να κάνουμε μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνουν οι άλλοι, αλλά εφόσον αντιπροσωπεύει το καλύτερό μας, ο Ιεχωβά ευαρεστείται. (Γαλάτες 6:4) Ακόμη και αν η προχωρημένη ηλικία ή κάποια εξουθενωτική ασθένεια περιορίζει τη συμμετοχή μας στο έργο κηρύγματος, ο συμπονετικός Πατέρας μας, ο Ιεχωβά, αναμφίβολα μας θεωρεί άτομα που “κάνουν πολύ καρπό”. Γιατί; Επειδή του δίνουμε “όλα όσα έχουμε”—την ολόψυχη υπηρεσία μας.b—Μάρκος 12:43, 44· Λουκάς 10:27.

13. (α) Ποιος είναι ο πρώτιστος λόγος για τον οποίο “προχωρούμε” κάνοντας καρπούς της Βασιλείας; (β) Τι θα μας βοηθήσει να κάνουμε καρπό σε τομείς με λιγότερη ανταπόκριση; (Βλέπε το πλαίσιο στη σελίδα 21.)

¹³ Σε όποιον βαθμό και αν είμαστε σε θέση να παράγουμε καρπούς της Βασιλείας, θα υποκινούμαστε να “προχωρούμε και να κάνουμε καρπό” όταν θυμόμαστε γιατί ενεργούμε έτσι. (Ιωάννης 15:16) Ο Ιησούς ανέφερε τον πρώτιστο λόγο: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό». (Ιωάννης 15:8) Ναι, η δραστηριότητά μας στο κήρυγμα αγιάζει το όνομα του Ιεχωβά ενώπιον όλης της ανθρωπότητας. (Ψαλμός 109:30) Η Όνορ, μια πιστή Μάρτυρας του Ιεχωβά γύρω στα 75, επισημαίνει: «Ακόμη και σε τομείς με λιγότερη ανταπόκριση, είναι προνόμιο να εκπροσωπεί κάποιος τον Ύψιστο». Όταν ο Κλαούντιο, ο οποίος είναι ζηλωτής Μάρτυρας από το 1974, ρωτήθηκε γιατί εξακολουθεί να κηρύττει, παρότι λίγοι ανταποκρίνονται στον τομέα του, παρέθεσε το εδάφιο Ιωάννης 4:34, όπου διαβάζουμε τα λόγια του Ιησού: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του». Ο Κλαούντιο πρόσθεσε: «Όπως ο Ιησούς, δεν θέλω απλώς να αρχίσω αλλά και να τελειώσω το έργο μου ως διαγγελέας της Βασιλείας». (Ιωάννης 17:4) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια συμφωνούν.—Βλέπε το πλαίσιο «Πώς Μπορούμε να “Καρποφορούμε με Υπομονή”», στη σελίδα 21.

Να Κηρύττετε και να Διδάσκετε

14. (α) Ποιο δίπτυχο σκοπό είχε το έργο του Ιωάννη του Βαφτιστή και του Ιησού; (β) Πώς θα περιγράφατε το Χριστιανικό έργο σήμερα;

¹⁴ Ο πρώτος διαγγελέας της Βασιλείας που αναφέρεται στα Ευαγγέλια είναι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής. (Ματθαίος 3:1, 2· Λουκάς 3:18) Ο κύριος σκοπός του ήταν «να δώσει μαρτυρία», και το έκανε αυτό με εγκάρδια πίστη και με την ελπίδα ότι “άνθρωποι κάθε είδους θα πίστευαν”. (Ιωάννης 1:6, 7) Πράγματι, μερικοί στους οποίους κήρυξε ο Ιωάννης έγιναν μαθητές του Χριστού. (Ιωάννης 1:35-37) Επομένως, ο Ιωάννης ήταν κήρυκας καθώς και άτομο που έκανε μαθητές. Και ο Ιησούς επίσης ήταν κήρυκας και δάσκαλος. (Ματθαίος 4:23· 11:1) Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, το ότι ο Ιησούς πρόσταξε τους ακολούθους του, όχι μόνο να κηρύξουν το άγγελμα της Βασιλείας, αλλά και να βοηθήσουν τους ανθρώπους που το δέχονται να γίνουν μαθητές του. (Ματθαίος 28:19, 20) Συνεπώς, το δικό μας έργο σήμερα είναι ένας συνδυασμός κηρύγματος και διδασκαλίας.

15. Ποια ομοιότητα υπάρχει ανάμεσα στην ανταπόκριση στο έργο κηρύγματος που γινόταν τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. και σε αυτό που επιτελείται σήμερα;

¹⁵ Ανάμεσα στα άτομα του πρώτου αιώνα Κ.Χ. που άκουσαν τον Παύλο να κηρύττει και να διδάσκει, «μερικοί άρχισαν να πιστεύουν τα όσα λέγονταν· άλλοι δεν πίστευαν». (Πράξεις 28:24) Σήμερα, η ανταπόκριση είναι παρόμοια. Δυστυχώς, οι περισσότεροι σπόροι της Βασιλείας πέφτουν σε μη δεκτικό χώμα. Εντούτοις, μερικοί σπόροι εξακολουθούν να πέφτουν σε καλό χώμα, να ριζώνουν και να βλαστάνουν, όπως προείπε ο Ιησούς. Στην πραγματικότητα, παγκόσμια, πάνω από 5.000 άτομα κατά μέσο όρο γίνονται γνήσιοι μαθητές του Χριστού κάθε εβδομάδα του έτους! Αυτοί οι καινούριοι μαθητές “πιστεύουν τα όσα λέγονται”, αν και οι περισσότεροι άλλοι άνθρωποι δεν πιστεύουν. Τι τους έχει βοηθήσει να κάνουν την καρδιά τους δεκτική στο άγγελμα της Βασιλείας; Πολλές φορές, το προσωπικό ενδιαφέρον που έδειξαν οι Μάρτυρες—το πότισμα, σαν να λέγαμε, του σπόρου που μόλις είχε σπαρθεί—έπαιξε αποφασιστικό ρόλο. (1 Κορινθίους 3:6) Εξετάστε μόνο δύο από τα πολλά παραδείγματα.

Το Προσωπικό Ενδιαφέρον Παίζει Αποφασιστικό Ρόλο

16, 17. Γιατί είναι σημαντικό να δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον για όσους συναντάμε στη διακονία μας;

¹⁶ Η Καρολίν, μια νεαρή Μάρτυρας του Ιεχωβά στο Βέλγιο, επισκέφτηκε κάποια ηλικιωμένη κυρία η οποία δεν έδειξε ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας. Βλέποντας το χέρι της να είναι δεμένο με επίδεσμο, η Καρολίν και η σύντροφός της προσφέρθηκαν να τη βοηθήσουν, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Δύο ημέρες αργότερα, οι ίδιες αδελφές ξαναπήγαν στο σπίτι της κυρίας και τη ρώτησαν πώς ένιωθε. «Αυτό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο», είπε η Καρολίν. «Εκείνη εξεπλάγη βλέποντας ότι ενδιαφερόμασταν πραγματικά για αυτήν ως άτομο. Μας κάλεσε στο σπίτι της και αρχίσαμε Γραφική μελέτη».

¹⁷ Η Σάντι, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες, δείχνει και αυτή προσωπικό ενδιαφέρον για εκείνους στους οποίους κηρύττει. Ψάχνει στις αναγγελίες γεννήσεων σε μια τοπική εφημερίδα και κατόπιν επισκέπτεται τους καινούριους γονείς προσφέροντάς τους Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες.c Εφόσον η μητέρα είναι συνήθως στο σπίτι και δείχνει με καμάρι το μωρό της στους επισκέπτες, συχνά επακολουθεί μια συζήτηση. «Μιλάω με τους γονείς σχετικά με το πόσο σημαντικό είναι να δημιουργήσουν έναν δεσμό με το νεογέννητο μέσω της ανάγνωσης», εξηγεί η Σάντι. «Αργότερα τους μιλάω για την πρόκληση της ανατροφής ενός παιδιού στη σημερινή κοινωνία». Πρόσφατα, ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας επίσκεψης, κάποια μητέρα και τα έξι παιδιά της άρχισαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Το να παίρνουμε την πρωτοβουλία και να δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον μπορεί να οδηγήσει σε παρόμοια χαρωπά αποτελέσματα στη δική μας διακονία.

18. (α) Γιατί είναι μέσα στις δυνατότητες όλων μας η απαίτηση του “να κάνουμε πολύ καρπό”; (β) Σε ποιες τρεις απαιτήσεις που αναφέρονται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη είστε αποφασισμένοι να ανταποκρίνεστε ώστε να έχετε την ιδιότητα του μαθητή του Ιησού;

¹⁸ Πόσο καθησυχαστικό είναι το να γνωρίζουμε ότι η απαίτηση του να “κάνουμε πολύ καρπό” είναι μέσα στις δυνατότητές μας! Είτε είμαστε νέοι είτε ηλικιωμένοι, είτε έχουμε καλή υγεία είτε κλονισμένη υγεία, είτε κηρύττουμε σε δεκτικούς είτε σε λιγότερο δεκτικούς τομείς, όλοι μας μπορούμε να κάνουμε πολύ καρπό. Πώς; Εκδηλώνοντας τους καρπούς του πνεύματος σε πληρέστερο βαθμό και διαδίδοντας το άγγελμα της Βασιλείας του Θεού όσο καλύτερα το επιτρέπουν οι δυνατότητές μας. Συγχρόνως, αγωνιζόμαστε να “μένουμε στο λόγο του Ιησού” και να “έχουμε αγάπη μεταξύ μας”. Ναι, ανταποκρινόμενοι σε αυτές τις τρεις σημαντικές απαιτήσεις ώστε να έχουμε την ιδιότητα του μαθητή του, οι οποίες αναφέρονται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, αποδεικνύουμε ότι “είμαστε πραγματικά μαθητές του Χριστού”.—Ιωάννης 8:31· 13:35.

[Υποσημειώσεις]