Ως αποτέλεσμα, ο Ονήσιμος έγινε Χριστιανός, και ο Παύλος αποφάσισε, με τη συναίνεση του Ονήσιμου, να τον στείλει πίσω στον Φιλήμονα. Τότε ήταν που έγραψε ο Παύλος και τις επιστολές προς τις εκκλησίες της Εφέσου και των Κολοσσών. Και στις δυο αυτές επιστολές, έδωσε καλές συμβουλές στους Χριστιανούς που ήταν δούλοι ή που είχαν στην κατοχή τους δούλους, σχετικά με το πώς να συμπεριφέρονται κατάλληλα σ’ αυτή τη σχέση. (Εφεσ. 6:5-9· Κολ. 3:22–4:1)

7. Στην περίπτωση του Ονήσιμου, πώς έμεινε ο Παύλος πιστός στη σπουδαιότατη κλήση που είχε λάβει ως απόστολος;

⁷ Όπως φαίνεται απ’ αυτή την επιστολή, ο Παύλος δεν κήρυττε ένα «κοινωνικό ευαγγέλιο», προσπαθώντας να καταργήσει το υπάρχον σύστημα πραγμάτων και τους θεσμούς του, λόγου χάρη τη δουλεία. Δεν απελευθέρωνε αυθαίρετα ούτε και τους Χριστιανούς δούλους, αλλά αντίθετα, έβαλε το δραπέτη δούλο Ονήσιμο να ταξιδέψει 1.400 και πλέον χιλιόμετρα, από τη Ρώμη στις Κολοσσές, για να πάει πίσω στον κύριό του, τον Φιλήμονα. Έτσι, ο Παύλος έμεινε πιστός στη σπουδαιότατη κλήση που είχε λάβει ως απόστολος, συμμορφούμενος στο πλήρες με τη θεϊκή αποστολή που του είχε ανατεθεί ‘να κηρύττει τη βασιλεία του Θεού και να διδάσκει τα περί του Κυρίου Ιησού Χριστού’.—Πράξ. 28:31· Φιλήμ. 8, 9.