[Εικόνα στη σελίδα 681]

Ο Μορίς Ντιπλεσί, πρωθυπουργός του Κεμπέκ, ενώ γονατίζει δημόσια μπροστά στον Καρδινάλιο Βιλνέβ, στα τέλη της δεκαετίας του 1930, και βάζει ένα δαχτυλίδι στο δάχτυλό του σε ένδειξη των στενών δεσμών μεταξύ Εκκλησίας και κράτους. Στο Κεμπέκ, ο διωγμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν ιδιαίτερα σφοδρός

Εκείνη την εποχή η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ασκούσε ισχυρή επιρροή την οποία έπρεπε να λαβαίνει υπόψη του κάθε πολιτικός και κάθε δικαστικός της επαρχίας. Στο Κεμπέκ οι άνθρωποι γενικά είχαν σε μεγάλη υπόληψη τους κληρικούς και υπάκουαν αμέσως στις υπαγορεύσεις του τοπικού ιερέα. Το βιβλίο Κράτος και Σωτηρία (State and Salvation, 1989) περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: «Ο καρδινάλιος του Κεμπέκ είχε ένα θρόνο στο χώρο της Νομοθετικής Συνέλευσης ακριβώς δίπλα σε αυτόν που προοριζόταν για τον αναπληρωτή κυβερνήτη. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, μεγάλο μέρος του Κεμπέκ βρισκόταν υπό τον άμεσο έλεγχο της εκκλησίας . . . Η αποστολή της εκκλησίας ήταν, στην πραγματικότητα, να υποχρεώσει την πολιτική ζωή του Κεμπέκ να συμμορφωθεί με τη Ρωμαιοκαθολική άποψη σύμφωνα με την οποία αλήθεια είναι ο Καθολικισμός, πλάνη είναι οτιδήποτε μη Καθολικό, και ελευθερία είναι το δικαίωμα να λέει και να βιώνει κανείς τη Ρωμαιοκαθολική αλήθεια».