Πνευματισμός—Γιατί Αυξάνεται το Ενδιαφέρον;
Ο ΦΡΑΝΣ είναι στυλοβάτης της τοπικής προτεσταντικής εκκλησίας. Αν είναι να γίνει κάποια δουλειά της εκκλησίας, είναι ο πρώτος που θα δώσει ένα χεράκι. Η Βιλελμίνα είναι κι αυτή θεοφοβούμενη. «Πρέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία», λέει, πράγμα που κάνει και η ίδια. Και η Έστερ πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία και δεν περνάει μέρα που να μην προσευχηθεί. Οι τρεις αυτοί έχουν ακόμα κάτι κοινό: Είναι και μέντιουμ.
Οι τρεις αυτοί κάτοικοι του Σουρινάμ δεν είναι οι μόνοι. Παγκόσμια, το ενδιαφέρον για τον πνευματισμό θεριεύει. Αναλογιστείτε το εξής: Στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, περίπου 30 περιοδικά με συνολική κυκλοφορία 10.000.000 και πλέον αντίτυπα, είναι αφιερωμένα σε διάφορους τομείς ψυχικών φαινομένων. Γύρω στα 2.000.000 άτομα στην Αγγλία ασχολούνται με το ίδιο θέμα. Μια πρόσφατη σφυγμομέτρηση στην Ολλανδία έδειξε ότι κάτοικοι μεγαλουπόλεων, άνθρωποι με υψηλή μόρφωση, και νεαροί είναι ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν σε υπερφυσικά φαινόμενα. Επιπλέον, σε πολλές χώρες ο πνευματισμός έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής, πράγμα που μπορούν να βεβαιώσουν κάτοικοι της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που οι συγγραφείς Τζων Γουέλντον και Κλίφορντ Γουίλσον συμπεραίνουν στο βιβλίο τους Occult Shock and Psychic Forces (Το Σοκ του Αποκρυφισμού και οι Ψυχικές Δυνάμεις): «Πολλοί και διάφοροι σχολιαστές φαίνεται να πιστεύουν ότι είμαστε στην εποχή μιας άνευ προηγουμένου αναβίωσης του αποκρυφισμού».
Ναι, ο πνευματισμός και ο αποκρυφισμός—με τη μορφή της αστρολογίας, του υπνωτισμού, της παραψυχολογίας, της εξωαισθητήριας αντίληψης, της μαγείας, της ερμηνείας ονείρων κ.ο.κ.—ελκύουν κάθε λογής ανθρώπους. Γιατί άραγε;
Πρώτα-πρώτα, μερικές εκκλησίες του χριστιανικού κόσμου ανέχονται ή ακόμα και επιδοκιμάζουν τον πνευματισμό. Υπαινίσσονται πως η επαφή με τα πνεύματα δεν είναι παρά ένας ακόμη τρόπος για να πλησιάσει κανείς τον Θεό.
Πάρτε για παράδειγμα τον Ισαάκ Αμέλο, έναν 70χρονο έμπορο στο Σουρινάμ. Εφτά ολόκληρα χρόνια ήταν ευυπόληπτο μέλος του εκκλησιαστικού συμβουλίου και συνάμα γνωστό μέντιουμ. Θυμάται: «Κάθε Σάββατο, όλοι εμείς τα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου μαζευόμασταν έξω από το χωριό για να συμβουλευτούμε τα πνεύματα. Αυτό και κάναμε όλη νύχτα. Όταν ερχόταν το επόμενο πρωινό, ο επίτροπος έριχνε μια ματιά στο ρολόι του, και κατά τις πέντε, μας έκανε νόημα να σταματήσουμε. Κατόπιν, κάναμε ένα μπάνιο, αλλάζαμε ρούχα και πηγαίναμε στην εκκλησία—πάνω στην ώρα για την πρωινή λατρεία της Κυριακής. Όλα αυτά τα χρόνια ο πάστορας δεν είπε ούτε μια λέξη αποδοκιμασίας».
Ο Ολλανδός καθηγητής Ρ. βαν Λιέρ, αφού μελέτησε το δεσμό που υπάρχει μεταξύ πνευματισμού και εκκλησιών στο Σουρινάμ, διαβεβαιώνει ότι πολλοί βλέπουν τον πνευματισμό σαν «συμπληρωματική θρησκεία». Επιπλέον, σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο του Λάιντεν παρατηρεί ότι ο πνευματισμός είναι αποδεκτός ως «μέρος μιας ευρείας θρησκευτικής σύνθεσης στην οποία βρίσκεται δίπλα-δίπλα με τη χριστιανοσύνη».
Ωστόσο, μπορεί να αναρωτιέστε: ‘Αποτελεί η αποδοχή του πνευματισμού από τις εκκλησίες του χριστιανικού κόσμου εγγύηση ότι τον επιδοκιμάζει ο Θεός; Θα με φέρει πιο κοντά στον Θεό η επαφή με τα πνεύματα; Τι λέει, στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή για τον πνευματισμό;’
[Εικόνα στη σελίδα 3]
Ο Ισαάκ Αμέλο θυμάται ότι ολόκληρο το εκκλησιαστικό συμβούλιο συμμετείχε σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις