Δίνουν Πέρα από τις Δυνατότητές Τους

«ΜΠΟΡΕΙΤΕ να με αποκαλέσετε ζητιάνο. Δεν με πειράζει. Ζητιανεύω για τον Ιησού». Αυτά τα αποκαλυπτικά λόγια ενός Προτεστάντη ιερέα τονίζουν τη διένεξη που επικρατεί αναφορικά με την οικονομική υποστήριξη της θρησκείας. Η οργανωμένη θρησκεία φαίνεται ότι μπορεί να επιβιώνει μόνο με αξιόλογη οικονομική υποστήριξη. Μισθοί πρέπει να πληρωθούν, ναοί χρειάζεται να οικοδομηθούν και να συντηρηθούν, ευαγγελιστικές εκστρατείες πρέπει να χρηματοδοτηθούν. Πώς μπορούν να βρεθούν τα αναγκαία χρήματα;

Για πολλές εκκλησίες, η απάντηση είναι το δέκατο.a «Η πληρωμή δεκάτων είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός υποστηρίζει οικονομικά τη βασιλεία Του στη γη», ισχυρίζεται ο ευαγγελιστής Νόρμαν Ρόμπερτσον. «Είναι το δικό Του σύστημα οικονομικής διαχείρισης το οποίο καθιστά εφικτό το κήρυγμα του Ευαγγελίου». Χωρίς να διστάζει να υπενθυμίζει στους ακολούθους του την ευθύνη που έχουν να δίνουν, δηλώνει με έμφαση: “Η πληρωμή δεκάτων δεν είναι κάτι που το κάνετε επειδή έχετε τις δυνατότητες. Είναι μια πράξη υπακοής. Το να μην πληρώνετε δέκατα είναι ξεκάθαρη παραβίαση των εντολών του Θεού. Αποτελεί υπεξαίρεση”.​—Πληρωμή Δεκάτων​—Το Οικονομικό Σχέδιο του Θεού (Tithing​—God’s Financial Plan).

Πιθανότατα θα συμφωνείτε ότι το να δίνει κάποιος αποτελεί μέρος της Χριστιανικής λατρείας. Ωστόσο, μήπως θεωρείτε ενοχλητικές τις επίμονες εκκλήσεις για χρήματα, ίσως δε και προσβλητικές; Ο Βραζιλιάνος θεολόγος Ινάσιου Στρίντερ κατηγορεί τις εκκλησίες ότι καταφεύγουν στην πληρωμή δεκάτων για να «επιλύσουν θεσμικά τους προβλήματα» και χαρακτηρίζει τέτοιες συνήθειες «αθέμιτες και καταχρηστικές, πράγματα που αποτελούν θεολογική παρέκκλιση». Το αποτέλεσμα, επισημαίνει ο ίδιος, είναι ότι «άνεργοι, χήρες, άτομα που κατοικούν σε φτωχογειτονιές και άνθρωποι οι οποίοι δεν διαθέτουν την απαιτούμενη κρίση καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Θεός τούς έχει εγκαταλείψει και ότι είναι υποχρεωμένοι να δίνουν τόσο πολλά στον “ιεροκήρυκα” ώστε οι δικές τους οικογένειες λιμοκτονούν».

Ίσως αναρωτιέστε: “Εφαρμόζουν ορθά τις Γραφές οι εκκλησίες που επιβάλλουν την πληρωμή δεκάτων; Ή μήπως, επικαλούμενες το φόβο για τον Θεό, κάποιες θρησκείες γδέρνουν το ποίμνιο; Πράγματι, αναμένει ο Θεός να δίνουμε πέρα από τις δυνατότητές μας;”

[Υποσημείωση]

Δίνουν και Χαίρονται

Ο ΖΕΝΙΒΑ, ο οποίος ζει σε μια παραγκούπολη της βορειοανατολικής Βραζιλίας, συντηρούσε τη σύζυγο και τα παιδιά του με τον πενιχρό μισθό που κέρδιζε ως υπάλληλος ασφαλείας σε κάποιο νοσοκομείο. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, ο Ζενιβά πρόσφερε το δέκατο ευσυνείδητα. «Μερικές φορές η οικογένειά μου πεινούσε», θυμάται τρίβοντας την κοιλιά του, «αλλά εγώ ήθελα να δίνω στον Θεό το καλύτερο, άσχετα με τη θυσία που απαιτούνταν».

Όταν έχασε την εργασία του, ο Ζενιβά συνέχισε να πληρώνει το δέκατο. Ο ιερέας του τον παρότρυνε να δοκιμάσει τον Θεό κάνοντας μια μεγάλη δωρεά. Ο κληρικός εγγυήθηκε ότι ο Θεός οπωσδήποτε θα εξέχεε την ευλογία του. Έτσι λοιπόν, ο Ζενιβά αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι του και να δώσει τα χρήματα στην εκκλησία.

Ο Ζενιβά δεν είναι ο μόνος που δίνει με τέτοια ειλικρίνεια. Πολλά άτομα που βρίσκονται σε απελπιστική φτώχεια αισθάνονται υποχρεωμένα να δίνουν το δέκατο επειδή διδάσκονται από τις εκκλησίες τους ότι η πληρωμή δεκάτων είναι Γραφική απαίτηση.