Στο Βάθος των Ειδήσεων

Το Κλειδί για την Ευτυχία;

«Δυο χρόνια δυσκολιών φέρνουν την ευτυχία για πάντα». Σύμφωνα με την ιαπωνική εφημερίδα Yomiuri Shimbun, αυτό είναι το σύνθημα των Κινέζων φοιτητών στην Ιαπωνία. Περιμένοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι, αυτοί οι φοιτητές δανείζονται χρήματα για να πάνε στην Ιαπωνία, όπου πιστεύουν ότι ‘τα χρήματα πέφτουν από τον ουρανό’. Ελπίζουν ότι κάνοντας δυο χρόνια δουλειές μερικής απασχόλησης, ενώ πηγαίνουν σχολείο, μπορούν να εξοικονομήσουν δυο εκατομμύρια γεν (περ. 2,3 εκατ. δρχ.) και κατόπιν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να ζήσουν ζωή χαρισάμενη.

Αυτού του είδους η εμπιστοσύνη στα χρήματα, ως το κλειδί για την ευτυχία, επικρατεί σ’ όλο τον κόσμο. Μια πρόσφατη έρευνα που έγινε ανάμεσα σε νέους 11 χωρών αποκάλυψε ότι στις 9 από αυτές τις χώρες «τα χρήματα έρχονταν πρώτα» στις ανησυχίες και στα ενδιαφέροντά τους, λέει η εφημερίδα Asahi Evening News.

Μπορεί η εμπιστοσύνη στα πλούτη να ανοίξει πράγματι την πόρτα που οδηγεί στην ευτυχία; Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών προειδοποίησε ότι «ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου». (Εκκλησιαστής 5:10· 7:12) Το να θέτει κανείς τα χρήματα πρώτα δεν καταλήγει σε αληθινή ικανοποίηση, ούτε εγγυάται μελλοντική ασφάλεια. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή λέει: ‘Ουδέ το αργύριον αυτών ουδέ το χρυσίον αυτών θέλει δυνηθή να λυτρώση αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά’. (Σοφονίας 1:18) Αντίθετα όμως, ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε: ‘Μακάριος ο άνθρωπος, όστις έθεσε τον Ιεχωβά ελπίδα αυτού’. Η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, και όχι στα χρήματα, είναι το κλειδί για να απολαμβάνει κανείς παντοτινή ευτυχία.—Ψαλμός 40:4· Ησαΐας 30:18.

Δίλημμα Σχετικά με το Βάφτισμα

Τα πρόσφατα χρόνια ανέκυψαν στους κόλπους της Εκκλησίας της Αγγλίας δυο προβλήματα σχετικά με το νηπιοβαπτισμό. Το πρώτο αφορά το «χωρίς διάκριση» βάφτισμα, το οποίο κάποιος κληρικός περιγράφει ως ένα είδος «πνευματικού εμβολιασμού». Το δεύτερο είναι η άρνηση ενός αυξανόμενου αριθμού κληρικών να βαφτίζουν μωρά, οι γονείς των οποίων δεν υποστηρίζουν ενεργά την Εκκλησία της Αγγλίας.

Πολλοί κληρικοί συνειδητοποιούν ότι συχνά οι γονείς δεν έχουν καμιά επιθυμία να πηγαίνουν στην εκκλησία, ούτε θα ήθελαν να πηγαίνουν τα παιδιά τους. Γιατί λοιπόν να βαφτίζουν τα νήπια; «Θέλουν να βαφτίζουν τα μωρά τους», σχολιάζει η εφημερίδα The Times, «ακριβώς όπως θέλουν να δίνουν ή να παίρνουν δώρα γενεθλίων και να στολίζουν το σπίτι τους τα Χριστούγεννα . . . Είναι μέρος του τρόπου ζωής τους: δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιος λόγος».

Ένας κληρικός παραιτήθηκε, επειδή έφτασε στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να γίνονται νηπιοβαπτισμοί. Ο ίδιος είπε: «Το μόνο πρόσωπο που μπορεί να αναλάβει αυτή τη δέσμευση απέναντι στον Χριστό είναι το ίδιο το άτομο». Θα μπορούσε να έχει προσθέσει ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν 30 χρονών όταν βαφτίστηκε, και ότι η λέξη βαφτίζω σημαίνει βυθίζω ή καταδύω. Αφού βαφτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό, ο Ιησούς «ανέβη . . . από του ύδατος». (Μάρκος 1:10· Ματθαίος 3:13, 16) Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται το ράντισμα νηπίων με νερό. Αφού το βάφτισμα αποτελεί σύμβολο της αφιέρωσης που κάνει κάποιος στο Θεό, ότι θα ακολουθεί τα ίχνη του Χριστού, δεν πρόκειται για απόφαση που μπορεί να πάρει ένα νήπιο.

Τα Αντισυλληπτικά και οι Καθολικοί

Ο Ιωάννης Παύλος Β΄ επιβεβαίωσε την αντίθεση της Καθολικής Εκκλησίας στην αντισύλληψη, στη διάρκεια του Δεύτερου Διεθνούς Συνεδρίου για την Ηθική Θεολογία, που έγινε στη Ρώμη τον περασμένο Νοέμβριο. Σύμφωνα με την εφημερίδα της Πόλης του Βατικανού, L’Osservatore Romano, ο ίδιος είπε: «Δεν πρόκειται για δόγμα που εφευρέθηκε από ανθρώπους. Γράφτηκε από το δημιουργικό χέρι του Θεού στην ίδια τη φύση του ανθρώπινου όντος. Αν το αμφισβητούμε, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να αρνούμαστε να αποδίδουμε στον Θεό την υποταγή της νοημοσύνης μας», και γι’ αυτό, προσθέτει, «ο Καθολικός θεολόγος δεν μπορεί να το αμφισβητήσει».

Αλλά η εγκύκλιος Humanae Vitae, στην οποία αναφέρθηκε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος, και την οποία έγραψε πριν από 20 περίπου χρόνια ο Παύλος ΣΤ΄, «αμφισβητήθηκε αμέσως από ένα μεγάλο αριθμό θεολόγων», παρατήρησε η ιταλική εφημερίδα La Stampa, και αγνοήθηκε από «την πλειονότητα των Καθολικών».

Είναι σαφές ότι η αδιαλλαξία της εκκλησίας στο ζήτημα του ελέγχου των γεννήσεων έχει προκαλέσει διχόνοια στους θεολόγους και έχει ενοχλήσει σε μεγάλο βαθμό τους ειλικρινείς Καθολικούς. Η συνεχιζόμενη διένεξη σχετικά με τη χρήση οποιουδήποτε είδους αντισυλληπτικών παρακίνησε τον Ιωάννη Παύλο ακόμη και να νουθετήσει τους θεολόγους να μιλάνε όλοι «την ίδια γλώσσα». Αντίθετα όμως με τον ισχυρισμό του πάπα ότι η θέση της εκκλησίας για την αντισύλληψη «γράφτηκε από το δημιουργικό χέρι του Θεού», η ιταλική εφημερίδα La Repubblica παρατηρεί ότι «δεν παρατίθεται κανένα εδάφιο από τα Ευαγγέλια ή την Παλαιά Διαθήκη για να επικυρώσει το δόγμα».

Πουθενά δεν εξετάζει η Αγία Γραφή τη χρήση αντισυλληπτικών ή τον έλεγχο των γεννήσεων στο γάμο, ούτε λέει ότι οι Χριστιανοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν παιδιά. Ο Λόγος του Θεού αφήνει το ζήτημα του οικογενειακού προγραμματισμού στη συνείδηση κάθε ζευγαριού Χριστιανών. Με το να επιβάλλει την απόφασή της για τον έλεγχο των γεννήσεων, η Καθολική Εκκλησία έχει προχωρήσει ‘πιο πέρα από τα πράγματα που είναι γραμμένα’.—1 Κορινθίους 4:6, ΜΝΚ.