Το ότι ο Σαύλος είχε γεννηθεί Ρωμαίος σήμαινε ότι ένας από τους άρρενες προγόνους του είχε λάβει το προνόμιο να γίνει Ρωμαίος πολίτης. Με ποιον τρόπο; Υπάρχουν αρκετά ενδεχόμενα. Εκτός από την κληρονομική μεταβίβαση του δικαιώματος του πολίτη, αυτό θα μπορούσε να παραχωρηθεί σε άτομα ή ομάδες είτε ως επιβράβευση για συγκεκριμένα προσόντα είτε απλώς λόγω πολιτικής σκοπιμότητας είτε ως ανταμοιβή για κάποια αξιοσημείωτη υπηρεσία προς το Κράτος. Κάποιος δούλος που ήταν σε θέση να εξαγοράσει την ελευθερία του από ένα Ρωμαίο ή κάποιος τον οποίο είχε καταστήσει απελεύθερο ένας Ρωμαίος πολίτης γινόταν και ο ίδιος Ρωμαίος. Το ίδιο θα συνέβαινε και με ένα βετεράνο των βοηθητικών στρατευμάτων μετά την αποστράτευσή του από τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Οι ντόπιοι κάτοικοι των ρωμαϊκών αποικιών μπορούσαν με τον καιρό να γίνουν πολίτες. Λέγεται επίσης ότι σε ορισμένες περιόδους η ιδιότητα του πολίτη αγοραζόταν με μεγάλα χρηματικά ποσά. Ο τρόπος με τον οποίο εισήλθε η ιδιότητα του πολίτη στην οικογένεια του Σαύλου παραμένει άγνωστος.

Καταχώρηση και Πιστοποίηση της Ιδιότητας του Ρωμαίου Πολίτη

Η καταχώρηση των νόμιμων παιδιών των Ρωμαίων πολιτών θεσμοθετήθηκε από τον Αύγουστο με δύο νόμους που θεσπίστηκαν τα έτη 4 και 9 Κ.Χ. Η καταχώρηση έπρεπε να γίνεται μέσα σε 30 ημέρες από τη γέννηση. Στις επαρχίες, μια οικογένεια έπρεπε να κάνει δήλωση ενώπιον ενός ανώτερου αξιωματούχου στην αντίστοιχη υπηρεσία δημόσιων αρχείων, αναφέροντας ότι το παιδί ήταν νόμιμο και ότι είχε την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Τα ονόματα των γονέων, το φύλο και το όνομα του παιδιού, καθώς και η ημερομηνία της γέννησης, καταχωρούνταν και αυτά. Ακόμη και πριν από τη θέσπιση αυτών των νόμων, η καταχώρηση των πολιτών σε όλες τις κοινότητες, τις αποικίες και τις επαρχίες της Ρώμης ανανεωνόταν κάθε πέντε χρόνια μέσω απογραφής.

Η υπόσταση κάποιου μπορούσε, λοιπόν, να καταδεικνύεται μέσω ενός κώδικα αρχείων τα οποία τηρούνταν κατάλληλα. Εκδίδονταν επικυρωμένα αντίγραφα αυτών των αρχείων με τη μορφή φορητών ξύλινων δίπτυχων (πινακιδίων που δίπλωναν). Σύμφωνα με μερικούς λογίους, όταν ο Παύλος ισχυρίστηκε ότι ήταν Ρωμαίος πολίτης, μπορεί να ήταν σε θέση να παρουσιάσει κάποιο πιστοποιητικό που το επιβεβαίωνε αυτό. (Πράξεις 16:37· 22:25-29· 25:11) Εφόσον το να είναι κάποιος Ρωμαίος πολίτης θεωρούνταν σχεδόν «ιερή ιδιότητα» και του παραχωρούσε πολλά προνόμια, η πλαστογράφηση τέτοιων εγγράφων ήταν εξαιρετικά σοβαρό αδίκημα. Η χρησιμοποίηση πλαστών εγγράφων για την πιστοποίηση της υπόστασης κάποιου τιμωρούνταν με θάνατο.