Δόθηκε επίσης η παρότρυνση να αναλάβουν έργο βιβλιοπώλη ευαγγελιστή άντρες και γυναίκες που δεν είχαν οικογένειες εξαρτώμενες από εκείνους και οι οποίοι μπορούσαν να διαθέτουν το μισό ή και περισσότερο από το χρόνο τους αποκλειστικά για το έργο του Κυρίου. Ο αριθμός εκείνων που συμμετείχαν στο έργο αυτό ως βιβλιοπώλες ποίκιλλε σημαντικά από έτος σε έτος, αλλά το 1885 αυτοί ήταν ήδη γύρω στους 300. Και μερικοί άλλοι είχαν κάποια συμμετοχή αλλά σε πιο περιορισμένη κλίμακα. Οι βιβλιοπώλες λάβαιναν διάφορες εισηγήσεις ως προς το πώς να διεξάγουν το έργο τους. Αλλά ο αγρός ήταν τεράστιος και, τουλάχιστον στην αρχή, επέλεγαν οι ίδιοι τον τομέα τους και μετακινούνταν από τη μια περιοχή στην άλλη ανάλογα με το τι έκριναν εκείνοι κυρίως πως ήταν καλύτερο. Κατόπιν, όταν συναντιόνταν στις συνελεύσεις, έκαναν τις αναγκαίες προσαρμογές προκειμένου να συντονίσουν τις προσπάθειές τους.

Το τεύχος 1 Μαρτίου 1917 της Σκοπιάς (στην αγγλική) ανακοίνωσε ότι, από τότε και έπειτα, την ανάθεση όλων των τομέων τους οποίους θα καλλιεργούσαν οι διάκονοι που υπηρετούσαν ως βιβλιοπώλες και ως εργάτες ποίμανσηςe στις διάφορες εκκλησίες θα την έκανε το γραφείο της Εταιρίας. Εκεί που σε αυτή την υπηρεσία αγρού συμμετείχαν και ντόπιοι εργάτες και βιβλιοπώλες σε μια πόλη ή σε μια επαρχία, μια τοπικά διορισμένη επιτροπή περιφερείας χώριζε τον τομέα και τον μοίραζε σε αυτούς ανάλογα.