Σύντομα ο Δημήτρης διορίστηκε δάσκαλος σε ένα σχολείο στο Βαθύ, την πρωτεύουσα του νησιού. Συνέχισε να διαβάζει τα έντυπα των Σπουδαστών της Γραφής και, μια βροχερή νύχτα, μας επισκέφτηκαν δύο από αυτούς οι οποίοι είχαν έρθει από τη Χίο. Είχαν επιστρέψει από την Αμερική για να υπηρετήσουν ως βιβλιοπώλες διάκονοι, όπως αποκαλούνταν οι ολοχρόνιοι ευαγγελιστές. Τους φιλοξενήσαμε τη νύχτα, και μας είπαν πολλά γύρω από τους σκοπούς του Θεού.

Εκείνον περίπου τον καιρό, μάθαμε ότι ένας άλλος Σπουδαστής της Γραφής—βιβλιοπώλης διάκονος και αυτός—είχε έρθει στη Σάμο. Όταν ακούσαμε ότι η αστυνομία δεν του έδωσε άδεια να εκφωνήσει μια δημόσια Γραφική ομιλία, πήγαμε να τον βρούμε. Τον είδαμε σε ένα κατάστημα να συζητάει με δυο θεολόγους. Ντροπιασμένοι εξαιτίας τού ότι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τις πεποιθήσεις τους από την Αγία Γραφή, οι θεολόγοι σε λίγο έφυγαν. Ο σύζυγός μου, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από τις γνώσεις του βιβλιοπώλη διακόνου, ρώτησε: «Πώς μπορείτε να χειρίζεστε την Αγία Γραφή με τόση ευχέρεια;»

«Εμείς μελετάμε την Αγία Γραφή με σύστημα», απάντησε εκείνος. Άνοιξε την τσάντα του, έβγαλε το βιβλίο μελέτης Η Κιθάρα του Θεού και μας έδειξε πώς να χρησιμοποιούμε αυτό το βιβλίο για να κάνουμε τέτοιου είδους μελέτη. Θέλαμε τόσο πολύ να μάθουμε, ώστε ο σύζυγός μου, εγώ, ο βιβλιοπώλης διάκονος και δυο άλλοι άντρες πήγαμε αμέσως μαζί με τον καταστηματάρχη στο σπίτι του. Ο βιβλιοπώλης έδωσε στον καθένα μας ένα αντίτυπο του βιβλίου Η Κιθάρα του Θεού και ευθύς αρχίσαμε να μελετάμε. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και εμείς ακόμα μελετούσαμε, και κατόπιν, ενώ κόντευε να χαράξει, αρχίσαμε να μαθαίνουμε τους ύμνους που έψελναν οι Σπουδαστές της Γραφής.

Έκτοτε, άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή πολλές ώρες την ημέρα. Σπουδαστές της Γραφής από το εξωτερικό μάς έστελναν βοηθήματα μελέτης της Αγίας Γραφής. Τον Ιανουάριο του 1926, αφιερώθηκα στον Θεό με προσευχή, κάνοντας ευχή να εκτελώ το θέλημά του ανεπιφύλακτα. Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι, ο σύζυγός μου και εγώ συμβολίσαμε την αφιέρωσή μας με το βάφτισμα. Είχαμε την ισχυρή επιθυμία να μιλάμε σε άλλους για τα πράγματα που μαθαίναμε, και έτσι αρχίσαμε να βγαίνουμε στο έργο από πόρτα σε πόρτα, προσφέροντας το φυλλάδιο Άγγελμα Ελπίδος.