Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ​—ΠΗΓΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ

12. Ποιος είναι ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να είμαστε πηγή παρηγοριάς για τους άλλους;

¹² Μια άλλη πηγή παρηγοριάς για τους πενθούντες είναι η Χριστιανική εκκλησία. (Διαβάστε 1 Θεσσαλονικείς 5:11) Πώς μπορείτε εσείς να ενισχύετε και να παρηγορείτε εκείνους που έχουν «συντετριμμένο πνεύμα»; (Παρ. 17:22) Να θυμάστε ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει». (Εκκλ. 3:7) Κάποια χήρα, η Ντάλιν, εξηγεί: «Οι πενθούντες έχουν ανάγκη να εκφράζουν τις σκέψεις και τα αισθήματά τους. Γι’ αυτό, το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε για κάποιον που πενθεί είναι να τον ακούσετε​—χωρίς να τον διακόπτετε». Η Τζούνια, της οποίας ο αδελφός αυτοκτόνησε, προσθέτει: «Αν και ίσως δεν μπορείτε να αντιληφθείτε πλήρως τη θλίψη τους, αυτό που μετράει είναι ότι θέλετε να καταλάβετε πώς νιώθουν».

13. Τι χρειάζεται να θυμόμαστε σχετικά με τη θλίψη;

¹³ Να θυμάστε επίσης ότι δεν βιώνουν και δεν εκφράζουν όλοι τη θλίψη με τον ίδιο τρόπο. Μερικές φορές, μόνο η ίδια η καρδιά του ατόμου συλλαμβάνει το πλήρες βάθος του συναισθηματικού πόνου, και μπορεί να είναι δύσκολο για εκείνον να εξωτερικεύσει τα ενδόμυχα αισθήματά του. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει: «Η καρδιά του ανθρώπου γνωρίζει την πίκρα της ψυχής του, και στη χαρά της δεν θα έχει ανάμειξη ξένος». (Παρ. 14:10) Ακόμα και όταν κάποιος εκφράζει πώς νιώθει, δεν είναι πάντα εύκολο για τους άλλους να κατανοήσουν τι προσπαθεί να πει.

14. Πώς μπορούμε να πούμε λόγια παρηγοριάς στους πενθούντες;

¹⁴ Δικαιολογημένα λοιπόν, μπορεί να δυσκολευόμαστε να βρούμε τι να πούμε σε κάποιον που έχει καταρρακωθεί από τη θλίψη. Ωστόσο, η Γραφή δηλώνει ότι «η γλώσσα των σοφών είναι γιατρειά». (Παρ. 12:18) Πολλοί χρησιμοποιούν κάποιες παρηγορητικές σκέψεις από το ειδικό βιβλιάριο Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε.c Συχνά όμως, αυτό που μπορεί να βοηθήσει περισσότερο είναι το να «κλαίτε με όσους κλαίνε». (Ρωμ. 12:15) «Τα δάκρυα έχουν γίνει η γλώσσα της καρδιάς μου», παραδέχεται η Γκάμπι, η οποία έχασε τον σύζυγό της. «Να γιατί βρίσκω κάποια παρηγοριά όταν οι αδελφοί κλαίνε μαζί μου. Εκείνη τη στιγμή, δεν νιώθω τόσο μόνη στη θλίψη μου».

15. Πώς θα μπορούσαμε να δώσουμε παρηγοριά αν δυσκολευόμαστε να το κάνουμε αυτό πρόσωπο με πρόσωπο; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο «Καταπραϋντικά Λόγια Παρηγοριάς».)

¹⁵ Αν δυσκολεύεστε να πείτε κάτι πρόσωπο με πρόσωπο, ίσως είναι ευκολότερο να δώσετε παρηγοριά μέσω μιας συλλυπητήριας κάρτας, ενός e-mail, ενός γραπτού μηνύματος ή μιας επιστολής. Θα μπορούσατε απλώς να παραθέσετε ένα παρηγορητικό εδάφιο, να θυμηθείτε κάποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό ή ιδιότητα του ατόμου που πέθανε, ή να αναφέρετε μια ευχάριστη ανάμνηση που έχετε φυλαγμένη στην καρδιά σας. «Όταν λαβαίνω ένα σύντομο ενθαρρυντικό μήνυμα ή μια πρόσκληση για να περάσω λίγο χρόνο με κάποια συγχριστιανή μου, δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόση βοήθεια παίρνω», λέει η Τζούνια. «Αυτές οι εκφράσεις με κάνουν να νιώθω ότι οι άλλοι με αγαπούν και νοιάζονται για εμένα».

16. Ποιος είναι ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος για να δίνουμε παρηγοριά;

¹⁶ Μην υποτιμάτε την αξία των προσευχών που κάνετε μαζί με έναν πενθούντα συγχριστιανό σας καθώς και για αυτόν. Παρότι μπορεί να είναι δύσκολο να εκφράσετε μέσω προσευχής τις σκέψεις σας σε μια τόσο συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση, η εγκάρδια δέησή σας για χάρη του, ακόμα και αν συνοδεύεται από δάκρυα και τρεμάμενη φωνή, μπορεί να είναι ισχυρό αντίδοτο για τη θλίψη. «Κάποιες φορές έρχονται αδελφές για να με παρηγορήσουν», λέει η Ντάλιν, «και τις ρωτάω αν θέλουν να κάνουν μια προσευχή. Όταν αρχίζουν να προσεύχονται, συνήθως οι πρώτες τους λέξεις βγαίνουν με δυσκολία, αλλά κάθε φορά, μέσα σε λίγες προτάσεις, η φωνή τους γίνεται πιο δυνατή και κάνουν μια απίστευτα εγκάρδια προσευχή. Η ισχυρή τους πίστη, η αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους ενισχύουν πολύ την πίστη μου».

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ

17-19. Γιατί υπάρχει διαρκής ανάγκη για παροχή παρηγοριάς;

¹⁷ Η περίοδος της θλίψης μπορεί να διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. Γι’ αυτό, να είστε στη διάθεση εκείνου που πενθεί, όχι μόνο τις πρώτες λίγες μέρες, όταν πολλοί φίλοι και συγγενείς είναι κοντά του, αλλά και τους επόμενους μήνες, όταν οι άλλοι θα έχουν επιστρέψει στην καθημερινότητά τους. «Ο αληθινός σύντροφος αγαπάει πάντοτε και είναι αδελφός που γεννιέται για καιρό στενοχώριας». (Παρ. 17:17) Οι συγχριστιανοί μπορούν να είναι πηγή τεράστιας παρηγοριάς για κάποιον, όσον καιρό και αν χρειαστεί εκείνος για να αντιμετωπίσει τη θλίψη του.​—Διαβάστε 1 Θεσσαλονικείς 3:7.

¹⁸ Να θυμάστε ότι οι πενθούντες μπορεί να βιώσουν επώδυνες εξάρσεις θλίψης που πυροδοτούνται από επετείους, ορισμένες μελωδίες, φωτογραφίες, δραστηριότητες, ή ακόμα και από μια συγκεκριμένη μυρωδιά, ήχο ή εποχή του χρόνου. Πολλά πράγματα που ο εν ζωή γαμήλιος σύντροφος κάνει για πρώτη φορά μόνος​—όπως η παρακολούθηση μιας συνέλευσης ή της Ανάμνησης—​μπορεί να είναι ιδιαίτερα οδυνηρά. «Περίμενα ότι η πρώτη επέτειος του γάμου μου θα ήταν πολύ τραυματική εμπειρία», αφηγείται κάποιος αδελφός, «και όντως δεν ήταν εύκολο. Αλλά μερικοί αδελφοί και αδελφές κανόνισαν μια μικρή παρέα με τους καλύτερούς μου φίλους για να μην είμαι μόνος».

¹⁹ Να θυμάστε όμως ότι οι πενθούντες δεν χρειάζονται ενθάρρυνση μόνο σε ιδιαίτερες περιστάσεις. «Πολλές φορές η βοήθεια και η συντροφιά που προσφέρει κάποιος όταν δεν υπάρχει μια ιδιαίτερη επέτειος μπορεί να ωφελήσουν πολύ», εξηγεί η Τζούνια. «Αυτές οι αυθόρμητες στιγμές είναι εξαιρετικά πολύτιμες και φέρνουν μεγάλη παρηγοριά». Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να εξαλείψουμε όλη τη θλίψη ή να γεμίσουμε πλήρως το κενό που άφησε ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, αλλά μπορούμε να φέρουμε κάποια παρηγοριά και να απαλύνουμε κάπως τον πόνο κάνοντας πρακτικές ενέργειες για να βοηθήσουμε τον πενθούντα. (1 Ιωάν. 3:18) Η Γκάμπι αναφέρει: «Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Ιεχωβά για τους στοργικούς πρεσβυτέρους που ήταν δίπλα μου σε κάθε δύσκολο βήμα της διαδρομής. Με έκαναν στ’ αλήθεια να νιώθω ότι βρίσκομαι στη στοργική αγκαλιά του Ιεχωβά».