Η Πόλα,b που έχασε τον άντρα της ξαφνικά, λέει: «Η ζωή μου ήρθε τα πάνω κάτω, και ένιωθα αβοήθητη. Έχασα τον καλύτερό μου φίλο. Έλεγα στον άντρα μου τα πάντα. Εκείνος συμμεριζόταν τις χαρές μου και με στήριζε στις δύσκολες στιγμές. Είχα κάπου να πω τον πόνο μου. Πραγματικά, ένιωσα σαν να με είχαν κόψει στα δύο».

14, 15. Πώς μπορούμε να παρηγορούμε κάποιον που έχει χάσει τον γαμήλιο σύντροφό του;

¹⁴ Πώς μπορούμε να παρηγορούμε κάποιον που έχει χάσει τον γαμήλιο σύντροφό του; Ένα σημαντικό πρώτο βήμα είναι να του μιλήσετε, ακόμα και αν νιώθετε άβολα ή δεν ξέρετε τι να πείτε. Η Πόλα λέει: «Καταλαβαίνω ότι ο θάνατος προξενεί αμηχανία στους ανθρώπους. Ανησυχούν μήπως πουν κάτι που θα ακουστεί λάθος. Αλλά αυτό που είναι χειρότερο από το να ακούσεις κάτι άκομψο είναι να μην ακούσεις τίποτα απολύτως». Το άτομο που πενθεί πιθανότατα δεν αναμένει να πούμε κάτι ιδιαίτερα βαθυστόχαστο. Η Πόλα αναφέρει: «Το εκτιμούσα όταν διάφοροι φίλοι μού έλεγαν απλώς: “Λυπάμαι πάρα πολύ”».

Μια χήρα ονόματι Μπιάνκα αναφέρει: «Με παρηγορεί πολύ όταν οι άλλοι προσεύχονται μαζί μου και μου διαβάζουν ένα δυο εδάφια. Μου κάνει καλό όταν μιλούν για τον άντρα μου και με ακούν να μιλάω για εκείνον».

16. (α) Τι πρέπει να κάνουμε για όσους έχουν χάσει κάποιον αγαπημένο τους; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ιακώβου 1:27, ποια ευθύνη έχουμε;

¹⁶ Όπως η Ρουθ έμεινε κοντά στη χήρα Ναομί, έτσι και εμείς χρειάζεται να στηρίζουμε διαρκώς όσους χάνουν κάποιον αγαπημένο τους. Η Πόλα αναφέρει: «Αμέσως μετά τον θάνατο του άντρα μου, έλαβα τεράστια υποστήριξη. Καθώς όμως περνούσε ο καιρός, οι ζωές των ανθρώπων γύρω μου άρχισαν να επιστρέφουν στους κανονικούς τους ρυθμούς. Αλλά η δική μου ζωή είχε αλλάξει εντελώς. Είναι τρομερή βοήθεια όταν οι άλλοι αντιλαμβάνονται ότι το άτομο που πενθεί χρειάζεται υποστήριξη για μήνες​—ίσως και χρόνια—​μετά τον θάνατο του συντρόφου του».