20. Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι η θρησκεία έχει αναμειχθεί σε διεφθαρμένες εμπορικές πράξεις;

²⁰ Όπως προείπε ο ένδοξος άγγελος, η θρησκεία έχει αναμειχθεί βαθιά σε αυτές τις διεφθαρμένες εμπορικές πράξεις. Πάρτε για παράδειγμα την ανάμειξη του Βατικανού στην κατάρρευση της Τράπεζας Αμπροσιάνο της Ιταλίας το 1982. Η υπόθεση παρατάθηκε για αρκετό διάστημα στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, καθώς έμενε αναπάντητο το ερώτημα: Πού πήγαν τα χρήματα; Το Φεβρουάριο του 1987, δικαστές του Μιλάνου εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για τρεις κληρικούς του Βατικανού, περιλαμβανομένου και ενός Αμερικανού αρχιεπισκόπου, κατηγορώντας τους ως συνεργούς σε δόλια χρεοκοπία, αλλά το Βατικανό απέρριψε την αίτηση για έκδοση αυτών των ατόμων. Τον Ιούλιο του 1987, ανάμεσα σε έντονες διαμαρτυρίες, τα εντάλματα ακυρώθηκαν από το ανώτατο Εφετείο της Ιταλίας με βάση κάποια παλιά συνθήκη μεταξύ του Βατικανού και της ιταλικής κυβέρνησης.

Αντίθετα, η Βαβυλωνιακή θρησκεία έχει πολλές φορές αθέμιτους δεσμούς με μεγάλες επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, το 1987 η εφημερίδα Όλμπανι Τάιμς Γιούνιον (Albany Times Union) ανέφερε ότι ο διαχειριστής των οικονομικών της Καθολικής αρχιεπισκοπής στο Μαϊάμι της Φλόριντα στις ΗΠΑ παραδέχτηκε ότι η εκκλησία είχε μετοχές σε εταιρίες που παράγουν πυρηνικά όπλα, ακατάλληλες ταινίες και τσιγάρα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 264]

«Οι Περιοδεύοντες Έμποροι . . . Πλούτισαν»

«Ανάμεσα στο 1929 και στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο [Μπερναντίνο] Νογκάρα [ο οικονομικός διαχειριστής του Βατικανού] διέθεσε κεφάλαια και στελέχη του Βατικανού στην υπηρεσία διαφόρων τομέων της ιταλικής οικονομίας—ιδιαίτερα στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, στις τηλεπικοινωνίες, σε πιστωτικούς και τραπεζικούς οργανισμούς, σε μικρούς σιδηροδρόμους και στην παραγωγή γεωργικών εργαλείων, τσιμέντου και τεχνητών υφαντικών ινών. Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις αποδείχτηκαν αποδοτικές.

»Ο Νογκάρα “καταβρόχθισε” αρκετές εταιρίες, περιλαμβανομένης της Λα Σοτσιετά Ιταλιάνα ντέλα Βισκόζα, της Λα Σουπερτεσίλε, της Λα Σοτσιετά Μεριντιονάλε Ιντούστριε Τεσίλι και της Λα Τσιζαραϊόν. Αφού τις συγχώνευσε σε μία εταιρία, την οποία ονόμασε ΣΙΖΑ-Βισκόζα και την έθεσε υπό τις διαταγές του Βαρόνου Φραντσέσκο Μαρία Οντάσο, ενός από τους πιο έμπιστους λαϊκούς του Βατικανού, ο Νογκάρα κατηύθυνε κατόπιν τα πράγματα έτσι ώστε η μεγαλύτερη ιταλική υφαντουργική εταιρία, η ΣΝΙΑ-Βισκόζα, να απορροφήσει τη νεοσχηματισμένη εταιρία. Τελικά, το ενδιαφέρον του Βατικανού για τη ΣΝΙΑ-Βισκόζα γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο, και με τον καιρό το Βατικανό ανέλαβε τον έλεγχο της εταιρίας—όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Βαρόνος Οντάσο έγινε αργότερα αντιπρόεδρός της.

»Ο Νογκάρα διείσδυσε έτσι στην υφαντουργία. Διείσδυσε και σε άλλες βιομηχανίες με διάφορους τρόπους, επειδή “έκρυβε πολλούς άσους στο μανίκι του”. Αυτός ο ανιδιοτελής άνθρωπος . . . πιθανώς έκανε περισσότερα από κάθε άλλον επιχειρηματία στην ιστορία της Ιταλίας για να δώσει ζωή στην ιταλική οικονομία . . . Ο Μπενίτο Μουσολίνι ποτέ δεν κατάφερε να σχηματίσει την αυτοκρατορία που είχε οραματιστεί, αλλά έδωσε τη δυνατότητα στο Βατικανό και στον Μπερναντίνο Νογκάρα να δημιουργήσουν μια διαφορετική επικράτεια».—Η Αυτοκρατορία του Βατικανού (The Vatican Empire), του Νίνο Λο Μπέλο, σελίδες 71-73.

Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα της στενής συνεργασίας μεταξύ των εμπόρων της γης και της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Δεν είναι άξιο απορίας που αυτοί οι έμποροι θα πενθούν όταν δεν θα υπάρχει πια ο εμπορικός συνέταιρός τους!