• Δημοκρατία του Κονγκό (Μπραζαβίλ)
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2004

    • Θαρραλέοι αδελφοί από την Μπραζαβίλ, περιλαμβανομένου του Λουί-Νοέλ Μοτουλά, του Ζαν-Μαρί Λουμπακί και του Σεμφοριέν Μπακεμπά, προσφέρθηκαν να ψάξουν για αγνοούμενους αδελφούς και να βοηθήσουν όσους βρίσκονταν ακόμα στην Μπραζαβίλ. Αυτό σήμαινε ότι θα αψηφούσαν τα δυνατά ρεύματα του ορμητικού ποταμού Κόνγκο προκειμένου να ερευνήσουν με μια μικρή βάρκα τις νησίδες και τις ακτές. Σήμαινε ότι θα έμπαιναν στην εμπόλεμη ζώνη στην Μπραζαβίλ, όπου οι ωμότητες συνεχίζονταν. Σήμαινε ότι θα διακινδύνευαν τη ζωή τους για χάρη των αδελφών τους.

      Ο Σεμφοριέν, ο οποίος είχε μεγάλη πείρα στη διάπλευση του ποταμού, έκανε πολλές διαδρομές κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου. Μερικές φορές διέσχιζε τον ποταμό για να βοηθήσει εκείνους που είχαν παραμείνει στην Μπραζαβίλ. Μια φορά, παραδείγματος χάρη, πέρασε τον ποταμό φορτωμένος με δέκα σακιά ρύζι για κάποιους αδελφούς στην Μπραζαβίλ οι οποίοι ζούσαν με σχετική ασφάλεια. Ούτως ή άλλως, το να διασχίζει το ποτάμι ήταν δύσκολο, αλλά ήταν πολύ δυσκολότερο το να μεταφέρει το ρύζι στον προορισμό του χωρίς να του το αρπάξουν ληστές. Ανάμεσα στους επιβάτες του εκείνη τη φορά ήταν και κάποιος περιποιημένος κύριος ο οποίος ρώτησε τον Σεμφοριέν πού πήγαινε το ρύζι. Ο Σεμφοριέν εξήγησε τι έκανε, επωφελούμενος από την ευκαιρία για να μεταδώσει τη Γραφική του ελπίδα. Όταν η βάρκα έφτασε στην απέναντι όχθη, ο άνθρωπος αυτός συστήθηκε ως υψηλόβαθμος αξιωματούχος. Κάλεσε δύο στρατιώτες και τους έβαλε να φυλάνε το ρύζι μέχρι να βρει ο Σεμφοριέν ένα αυτοκίνητο για να το μεταφέρει στους αδελφούς.

      Συνήθως, ο Σεμφοριέν περνούσε το ποτάμι για να βοηθήσει αδελφούς να φύγουν από την Μπραζαβίλ. Μια περίπτωση θα του μείνει αξέχαστη. Ο ίδιος θυμάται: «Τα ρεύματα στον ποταμό Κόνγκο είναι πολύ ισχυρά, αλλά οι περισσότεροι βαρκάρηδες ξέρουν πώς να κατευθύνουν τις βάρκες με ασφάλεια χωρίς να παρασύρονται προς τα επικίνδυνα, καταρρακτώδη σημεία. Φύγαμε από την Μπραζαβίλ με εφτά αδελφούς και πέντε άλλους επιβάτες. Καταμεσής του ποταμού, μείναμε από καύσιμα. Κάνοντας ελιγμούς καταφέραμε να φτάσουμε σε ένα νησάκι όπου δέσαμε τη βάρκα. Προς ανακούφισή μας, πέρασε μια μικρή βάρκα και ο βαρκάρης υποσχέθηκε να μας αγοράσει καύσιμα από την Κινσάσα και να επιστρέψει. Περιμέναμε ανήσυχοι μιάμιση ώρα μέχρι να επιστρέψει με τα καύσιμα».