• Προσδιορίζεται η Ταυτότητα των Αληθινών Λάτρεων στον Καιρό του Τέλους
    Δώστε Προσοχή στην Προφητεία του Δανιήλ!

    • 21. (α) Το χρονικό διάστημα που προειπώθηκε στο εδάφιο Δανιήλ 12:11 θα άρχιζε όταν θα υπήρχαν ποιες προϋποθέσεις; (β) Ποια ήταν «η μόνιμη θυσία», και πότε αφαιρέθηκε; (Βλέπε πλαίσιο στη σελίδα 298.)

      21 Στον Δανιήλ ειπώθηκε: «Από τον καιρό που θα αφαιρεθεί η μόνιμη θυσία και θα τοποθετηθεί το αηδιαστικό πράγμα που προκαλεί ερήμωση, θα είναι χίλιες διακόσιες ενενήντα ημέρες». Άρα, αυτό το χρονικό διάστημα θα άρχιζε όταν θα υπήρχαν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. «Η μόνιμη θυσία»a έπρεπε να αφαιρεθεί. (Δανιήλ 12:11) Ποια θυσία εννοούσε ο άγγελος; Όχι τις θυσίες ζώων που προσφέρονταν σε οποιονδήποτε επίγειο ναό. Ακόμη και ο ναός που βρισκόταν κάποτε στην Ιερουσαλήμ αποτελούσε απλώς «αντίγραφο της πραγματικότητας»—του μεγαλειώδους πνευματικού ναού του Ιεχωβά, ο οποίος τέθηκε σε λειτουργία όταν ο Χριστός έγινε ο Αρχιερέας του το 29 Κ.Χ.! Σε αυτόν τον πνευματικό ναό, που συμβολίζει τη διευθέτηση του Θεού για αγνή λατρεία, δεν υπάρχει ανάγκη να γίνονται συνεχώς προσφορές για αμαρτία, διότι «ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για πάντα για να βαστάξει τις αμαρτίες πολλών». (Εβραίους 9:24-28) Ωστόσο, όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί προσφέρουν θυσίες σε αυτόν το ναό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Μέσω [του Χριστού] ας προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του». (Εβραίους 13:15) Συνεπώς, αυτή η πρώτη προϋπόθεση που αναφέρει η προφητεία—η αφαίρεση της “μόνιμης θυσίας”—ήρθε σε ύπαρξη περίπου στα μέσα του 1918 όταν το έργο κηρύγματος ουσιαστικά διακόπηκε.