«Είσοδος Δωρεάν. Δεν Περιφέρεται Δίσκος»

Στο δεύτερο κιόλας τεύχος της Σκοπιάς, στο τεύχος του Αυγούστου 1879 (στην αγγλική), ο αδελφός Ρώσσελ δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι η ‘Σκοπιά της Σιών’ έχει τον ΙΕΧΩΒΑ ως υποστηρικτή της και, ενόσω θα συμβαίνει αυτό, ποτέ δεν θα παρακαλέσει ούτε θα ζητήσει υποστήριξη από ανθρώπους. Όταν Αυτός που λέει ‘Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των ορέων είναι δικός μου’ σταματήσει να προμηθεύει τα αναγκαία κεφάλαια, θα καταλάβουμε ότι είναι καιρός να διακόψουμε την έκδοση». Σε συνέπεια με αυτό, στα έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν γίνονται παρακλήσεις για χρήματα.

Ό,τι γίνεται στα έντυπά τους γίνεται και στις συναθροίσεις τους. Δεν γίνονται συναισθηματικές επικλήσεις για χρήματα στις εκκλησίες τους ή στις συνελεύσεις τους. Δεν περιφέρεται δίσκος· δεν μοιράζονται φάκελοι στους οποίους θα πρέπει να βάλουν οι παρόντες χρήματα· δεν στέλνονται στα μέλη της εκκλησίας επιστολές με εκκλήσεις για χρήματα. Οι εκκλησίες δεν καταφεύγουν ποτέ σε τυχερά παιχνίδια όπως το μπίνγκο ή οι λαχνοί για να μαζέψουν χρήματα. Από το 1894 κιόλας, όταν η Εταιρία Σκοπιά έστελνε περιοδεύοντες ομιλητές, είχε δημοσιεύσει την ακόλουθη γνωστοποίηση προς όλους: «Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ευθύς εξαρχής ότι αυτή η Εταιρία δεν εξουσιοδοτεί ούτε επιδοκιμάζει την περιφορά δίσκου ή τις διάφορες εκκλήσεις για χρήματα».

Γι’ αυτό, από την αρχή κιόλας της σύγχρονης ιστορίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα διαφημιστικά και άλλες έντυπες προσκλήσεις που καλούσαν το κοινό να παρακολουθήσει τις συναθροίσεις τους περιείχαν τη φράση: «Είσοδος Δωρεάν. Δεν Περιφέρεται Δίσκος».

Από τις αρχές του 1914, οι Σπουδαστές της Γραφής άρχισαν να νοικιάζουν διάφορες αίθουσες και προσκαλούσαν το κοινό σε αυτές για να δει το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας». Επρόκειτο για μια τετραμερή προβολή, συνολικής διάρκειας οχτώ ωρών, η οποία αποτελούνταν από διαφάνειες και κινηματογραφική ταινία συγχρονισμένες με ήχο. Στη διάρκεια του πρώτου έτους και μόνο, την παρακολούθησαν εκατομμύρια άτομα στη Βόρεια Αμερική, στην Ευρώπη, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Μολονότι μερικοί ιδιοκτήτες αιθουσών χρέωναν για τις κρατήσεις θέσεων, οι Σπουδαστές της Γραφής δεν έβαζαν ποτέ εισιτήριο. Και ούτε περιφερόταν δίσκος.

Αργότερα, επί 30 και πλέον χρόνια, η Εταιρία Σκοπιά είχε ιδιόκτητο ραδιοφωνικό σταθμό, το σταθμό WBBR στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Επίσης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούσαν τις υπηρεσίες εκατοντάδων άλλων σταθμών για να μεταδώσουν προγράμματα Βιβλικής εκπαίδευσης. Ποτέ όμως δεν χρησιμοποίησαν αυτές τις εκπομπές για να ζητήσουν χρήματα.

Πώς, λοιπόν, λαβαίνουν τις συνεισφορές που υποστηρίζουν οικονομικά τις δραστηριότητές τους;

Υποστηρίζονται από Προαιρετικές Συνεισφορές

Η Αγία Γραφή θέτει το πρότυπο. Υπό το Μωσαϊκό Νόμο, υπήρχαν ορισμένες συνεισφορές που ήταν προαιρετικές. Άλλες απαιτούνταν από το λαό. Στις τελευταίες συγκαταλεγόταν η προσφορά των δεκάτων. (Έξοδ. 25:2· 30:11-16· Αριθ. 15:17-21· 18:25-32) Αλλά η Αγία Γραφή δείχνει επίσης ότι ο Χριστός εκπλήρωσε το Νόμο και ότι ο Θεός τον κατήργησε· συνεπώς οι Χριστιανοί δεν δεσμεύονται από τους κανονισμούς του. Δεν προσφέρουν δέκατα ούτε είναι υποχρεωμένοι να δίνουν κάποια άλλη συνεισφορά ενός συγκεκριμένου ποσού ή σε συγκεκριμένο καιρό.—Ματθ. 5:17· Ρωμ. 7:6· Κολ. 2:13, 14.

Απεναντίας, ενθαρρύνονται να καλλιεργούν ένα πνεύμα γενναιοδωρίας και απλοχεριάς μιμούμενοι το θαυμάσιο παράδειγμα που έθεσαν ο ίδιος ο Ιεχωβά και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός. (2 Κορ. 8:7, 9· 9:8-15· 1 Ιωάν. 3:16-18) Γι’ αυτό, όσον αφορά το να δίνει κανείς, ο απόστολος Παύλος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου: «Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη». Όταν πληροφορήθηκαν για κάποια ανάγκη, αυτό έδωσε την ευκαιρία να γίνει ‘μια δοκιμή της γνησιότητας της αγάπης τους’, όπως εξήγησε ο Παύλος. Ο ίδιος είπε επίσης: «Αν υπάρχει πρώτα η προθυμία, είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει».—2 Κορ. 8:8, 12· 9:7.

Έχοντας αυτά υπόψη, είναι ενδιαφέρον το σχόλιο του Τερτυλλιανού σχετικά με τις συναθροίσεις που έκαναν άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούσαν να εφαρμόζουν τη Χριστιανοσύνη στις μέρες του (περ. 155-μετά το 220 Κ.Χ.). Αυτός έγραψε: «Ακόμα και αν υπάρχει κάποιο κουτί τέτοιου είδους, τα χρήματα δεν συλλέγονται στην είσοδο μέσω εισιτηρίων, σαν να ήταν η θρησκεία ζήτημα συμβολαίου. Καθένας φέρνει μια φορά το μήνα κάποιο μικρό νόμισμα—ή οποτεδήποτε επιθυμεί, και μόνο αν το επιθυμεί και αν μπορεί· κανένας δεν υποχρεώνεται· είναι μια εκούσια προσφορά». (Απολογητικός, κεφάλαιο XXXIX, 5) Όμως, στους αιώνες που ακολούθησαν από τότε, οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους, έχουν καταφύγει σε κάθε είδους κερδοσκοπικό τέχνασμα που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ αρνούνταν να μιμηθεί αυτές τις εκκλησίες. Έγραψε: «Κατά τη γνώμη μας, τα χρήματα που συγκεντρώνονται μέσω διαφόρων παρακλητικών μεθόδων στο όνομα του Κυρίου μας, εκείνος τα θεωρεί προσβλητικά και απαράδεκτα, και δεν φέρνουν την ευλογία του ούτε σε εκείνους οι οποίοι τα δίνουν ούτε στο έργο που επιτελείται».

Αντί να επιζητεί την εύνοια εύπορων ατόμων, ο αδελφός Ρώσσελ δήλωνε ξεκάθαρα, και σε αρμονία με τις Γραφές, ότι η πλειονότητα του λαού του Κυρίου θα ήταν φτωχοί σε ό,τι αφορά τα αγαθά αυτού του κόσμου αλλά πλούσιοι σε πίστη. (Ματθ. 19:23, 24· 1 Κορ. 1:26-29· Ιακ. 2:5) Αντί να τονίζει ότι χρειάζονται χρήματα προκειμένου να διαδοθεί η Βιβλική αλήθεια, εκείνος έστρεφε την προσοχή στο πόσο σημαντικό είναι να καλλιεργεί κάποιος το πνεύμα της αγάπης, την επιθυμία να δίνει και την επιθυμία να βοηθάει τους άλλους, ιδιαίτερα με το να τους μιλάει για την αλήθεια. Σε εκείνους που είχαν την ικανότητα να βγάζουν πολλά χρήματα και οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι με το να αφιερώνουν τον εαυτό τους κυρίως στις επαγγελματικές υποθέσεις θα ήταν σε θέση να συνεισφέρουν περισσότερα χρήματα, έλεγε ότι θα ήταν καλύτερα να περιορίσουν αυτές τις δραστηριότητες και να δίνουν από τον εαυτό τους και από το χρόνο τους στη διάδοση της αλήθειας. Την άποψη αυτήν εξακολουθεί να διακρατά το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά.a

Στην πραγματικότητα, πόσα προσφέρει ο καθένας; Το τι κάνει ο καθένας είναι προσωπικό ζήτημα. Αλλά πρέπει να σημειωθεί πως, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σκέφτονται το θέμα της προσφοράς, το μυαλό τους δεν πηγαίνει μόνο στα υλικά υπάρχοντα. Στις συνελεύσεις περιφερείας που έκαναν το έτος 1985-1986, εξέτασαν το θέμα: «Τιμώντας τον Ιεχωβά με τα Πολύτιμά μας». (Παρ. 3:9, ΜΝΚ) Τονίστηκε ότι σε αυτά τα πολύτιμα πράγματα περιλαμβάνονται όχι μόνο τα υλικά υπάρχοντα αλλά και οι σωματικές, διανοητικές και πνευματικές δυνατότητες.

Το 1904, ο αδελφός Ρώσσελ εξήγησε ότι ένα άτομο που έχει κάνει πλήρη καθιέρωση (αφιέρωση, όπως θα λέγαμε σήμερα) στον Θεό ‘έχει ήδη δώσει όλα όσα έχει στον Κύριο’. Συνεπώς, πρέπει τώρα ‘να θεωρεί ότι ο εαυτός του έχει διοριστεί από τον Κύριο ως οικονόμος του χρόνου του, της επιρροής του, των χρημάτων του, κτλ., και καθένας πρέπει να επιζητεί να χρησιμοποιεί αυτά τα ταλέντα όσο το δυνατόν καλύτερα, προς δόξα του Κυρίου’. Και πρόσθεσε ότι, οδηγούμενος από την άνωθεν σοφία, ‘όσο η προς τον Κύριο αγάπη του και ο ζήλος του αυξάνουν μέρα με τη μέρα μέσω της γνώσης της Αλήθειας και μέσω της απόκτησης του πνεύματός της, θα διαπιστώνει ότι προθυμοποιείται να δίνει περισσότερο μέρος του χρόνου του, περισσότερο μέρος της επιρροής του, περισσότερο μέρος των πόρων που διαθέτει, για την υπηρεσία της Αλήθειας’.—Γραφικαί Μελέται, «Η Νέα Κτίσις», σ. 320, 321.

Τα πρώτα εκείνα χρόνια, η Εταιρία Σκοπιά είχε το λεγόμενο Ταμείο Φυλλαδίων του Πύργου. Τι ήταν αυτό; Οι ακόλουθες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες βρίσκονταν στο πίσω μέρος ορισμένων επιστολόχαρτων που χρησιμοποιούσε μερικές φορές ο αδελφός Ρώσσελ: «Το ταμείο αυτό αποτελείται από τις αυτόβουλες προσφορές εκείνων που τρέφονται και ενισχύονται από την ‘τροφή στον κατάλληλο καιρό’, την οποία τα παραπάνω έντυπα [που προέρχονται από την Εταιρία Σκοπιά], ως όργανα του Θεού, θέτουν τώρα μπροστά στους καθιερωμένους αγίους παγκόσμια.

»Το ταμείο αυτό χρησιμοποιείται διαρκώς για την αποστολή, δωρεάν, χιλιάδων αντιτύπων της ΣΚΟΠΙΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝ και των ΦΥΛΛΑΔΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ τα οποία είναι τα πλέον κατάλληλα για καινούριους αναγνώστες. Επίσης συμβάλλει στη διάδοση των χαρτόδετων εκδόσεων της σειράς της ΧΑΡΑΥΓΗΣ, αποτελώντας βοήθημα για εκείνους που προσφέρονται να τις διαθέτουν—βιβλιοπώλες διακόνους και άλλους. Επίσης, αποτελεί ‘ταμείο απόρων’ μέσω του οποίου τα παιδιά του Κυρίου, που λόγω ηλικίας, ασθένειας ή άλλης αιτίας δεν μπορούν να είναι συνδρομητές της ΣΚΟΠΙΑΣ, προμηθεύονται το περιοδικό δωρεάν, με το να στέλνουν μια επιστολή ή ένα σημείωμα στην αρχή κάθε έτους, δηλώνοντας την επιθυμία τους αυτήν, καθώς και το γιατί δεν μπορούν να είναι συνδρομητές.

»Από κανέναν δεν ζητείται να συνεισφέρει στο ταμείο αυτό: όλες οι συνεισφορές πρέπει να είναι προαιρετικές. Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας τα λόγια του Αποστόλου (1 Κορ. 16:1, 2) και τους διαβεβαιώνουμε λέγοντάς τους ότι είναι σίγουρο πως εκείνοι που μπορούν να προσφέρουν και προσφέρουν για τη διάδοση της αλήθειας θα λάβουν πνευματικές ανταμοιβές».

Το παγγήινο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά όσον αφορά τη διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού εξακολουθεί να υποστηρίζεται από προαιρετικές συνεισφορές. Εκτός από τους ίδιους τους Μάρτυρες, πολλά ενδιαφερόμενα άτομα τα οποία εκδηλώνουν εκτίμηση θεωρούν προνόμιό τους το να υποστηρίζουν αυτό το Χριστιανικό έργο με τις προαιρετικές συνεισφορές τους.

[Πλαίσιο στη σελίδα 341]

Ο Θεός Δεν Παρακαλεί

«Εκείνος που είπε ‘Εάν πεινάσω, δεν θέλω ειπεί τούτο προς σε· διότι εμού είναι η οικουμένη και το πλήρωμα αυτής. . . . Δεν θέλω δεχθή εκ του οίκου σου μόσχον, τράγους εκ των ποιμνίων σου. Διότι εμού είναι πάντα τα θηρία του δάσους, τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων’ (Ψαλμ. 50:12, 9, 10) είναι σε θέση να διεξάγει το μεγάλο του έργο χωρίς να παρακαλεί για χρήματα ούτε τον κόσμο ούτε τα παιδιά του. Ούτε πρόκειται να εξαναγκάσει τα παιδιά του να θυσιάσουν οτιδήποτε για την υπηρεσία του ούτε πρόκειται να δεχτεί κάτι από αυτά, παρά μόνο μια χαρούμενη, αυτόβουλη προσφορά».—«Η Σκοπιά της Σιών», Σεπτέμβριος 1886, σ. 6 (στην αγγλική).