Ο Μπα Τσου Φου αφηγείται την ιστορία του λέγοντας:

«Γεννήθηκα στην ορεινή περιοχή του Πινγκτούνγκ. Επειδή ο πατέρας μου ήταν αρχηγός της φυλής των Λουκάι, οι άνθρωποι μας έφερναν δώρα με φαγητό και έτσι δεν χρειαζόταν να κάνουμε καμιά βαριά δουλειά. Εξαιτίας αυτού του περιβάλλοντος, ανέπτυξα ένα πολύ υπεροπτικό πνεύμα. Έγινα ο ‘αρχηγός’ μιας συμμορίας νεαρών κακοποιών, οι οποίοι φοβέριζαν τους ανθρώπους και τους αποσπούσαν χρήματα. Στο χωριό μου με φοβούνταν. Σε ηλικία 22 χρονών παντρεύτηκα μια από τις πολλές φιλενάδες μου. Αλλά ο ανήθικος τρόπος ζωής και το πολύ πιοτό ήταν τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα μου που βρήκα δύσκολο να δεχτώ την έγγαμη ζωή. Σύντομα ο γάμος μας διαλύθηκε κι εγώ επέστρεψα στον παλιό μου τρόπο ζωής.

»Εκείνο τον καιρό η σύζυγός μου άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εμένα δεν με ενδιέφεραν αυτά και θεωρούσα τον εαυτό μου άθεο. Το 1973 όμως, ως αποτέλεσμα των ειλικρινών και επίμονων προσπαθειών της συζύγου μου, συμφώνησα να τη συνοδέψω σε μια διεθνή συνέλευση στην Ταϊπέι. Μείναμε με μια οικογένεια Μαρτύρων. Η καλοσύνη της Κινέζας αδελφής και ο απροκατάληπτος τρόπος της μου δημιούργησαν μια ανεξίτηλη εντύπωση. Μόλις γύρισα στο σπίτι, άρχισα να διαβάζω την Αγία Γραφή και κατέβαλα ειλικρινή προσπάθεια να αλλάξω. Βαφτίστηκα το 1974.

Οι φυλές Λουκάι και Παϊβάν επίσης έχουν λάβει καλή μαρτυρία και πολλοί από αυτούς έχουν κάνει σημαντικές αλλαγές στη ζωή τους. Ο Μπα Τσου Φου αφηγείται την ιστορία του λέγοντας:

«Γεννήθηκα στην ορεινή περιοχή του Πινγκτούνγκ. Επειδή ο πατέρας μου ήταν αρχηγός της φυλής των Λουκάι, οι άνθρωποι μας έφερναν δώρα με φαγητό και έτσι δεν χρειαζόταν να κάνουμε καμιά βαριά δουλειά. Εξαιτίας αυτού του περιβάλλοντος, ανέπτυξα ένα πολύ υπεροπτικό πνεύμα. Έγινα ο ‘αρχηγός’ μιας συμμορίας νεαρών κακοποιών, οι οποίοι φοβέριζαν τους ανθρώπους και τους αποσπούσαν χρήματα. Στο χωριό μου με φοβούνταν. Σε ηλικία 22 χρονών παντρεύτηκα μια από τις πολλές φιλενάδες μου. Αλλά ο ανήθικος τρόπος ζωής και το πολύ πιοτό ήταν τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα μου που βρήκα δύσκολο να δεχτώ την έγγαμη ζωή. Σύντομα ο γάμος μας διαλύθηκε κι εγώ επέστρεψα στον παλιό μου τρόπο ζωής.

»Εκείνο τον καιρό η σύζυγός μου άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εμένα δεν με ενδιέφεραν αυτά και θεωρούσα τον εαυτό μου άθεο. Το 1973 όμως, ως αποτέλεσμα των ειλικρινών και επίμονων προσπαθειών της συζύγου μου, συμφώνησα να τη συνοδέψω σε μια διεθνή συνέλευση στην Ταϊπέι. Μείναμε με μια οικογένεια Μαρτύρων. Η καλοσύνη της Κινέζας αδελφής και ο απροκατάληπτος τρόπος της μου δημιούργησαν μια ανεξίτηλη εντύπωση. Μόλις γύρισα στο σπίτι, άρχισα να διαβάζω την Αγία Γραφή και κατέβαλα ειλικρινή προσπάθεια να αλλάξω. Βαφτίστηκα το 1974.

»Από τότε, έχω αντιμετωπίσει πολλές δοκιμασίες. Μια ήταν το να μάθω να διαβάζω κινεζικά. Η απομόνωση ήταν μια άλλη. Επειδή δεν υπήρχαν ώριμοι αδελφοί για να συναναστραφώ μαζί τους ή να ζητήσω βοήθεια απ’ αυτούς, έμαθα να στηρίζομαι στον Ιεχωβά. Έμαθα να είμαι ταπεινός και να προσκολλώμαι στην οργάνωση του Ιεχωβά. Το αποτέλεσμα; Σήμερα όλοι στην οικογένειά μου είναι δραστήριοι στην αλήθεια. Έχω το προνόμιο να είμαι διακονικός υπηρέτης στην εκκλησία, η οποία έχει τώρα 60 ζηλωτές ευαγγελιζομένους. Αν και δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, ο Ιεχωβά με έχει ευλογήσει και έχει υποστηρίξει τις προσπάθειές μου στο έργο του θερισμού».