Τον Ιανουάριο του 2006 ξεκίνησαν προσπάθειες ώστε να βρεθεί ένας κατάλληλος χώρος για να συγκεντρωθούν χιλιάδες άτομα στην Τιφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, ως τη βασική πόλη της συνέλευσης. Οι άλλοι χώροι συνέλευσης επρόκειτο να συνδεθούν τηλεφωνικά.

Η ελευθερία λατρείας στη Γεωργία έχει παραχωρηθεί σταδιακά τα πρόσφατα χρόνια. Ως εκ τούτου, παρά τη μεγάλη εναντίωση που είχαν αντιμετωπίσει στο παρελθόν, οι Μάρτυρες προχώρησαν με αποφασιστικότητα, βέβαιοι ότι θα βρισκόταν κάποιος χώρος συνέλευσης στην πρωτεύουσα. Οι Γεωργιανοί είναι από τη φύση τους πολύ θερμοί και φιλόξενοι. Ωστόσο, μερικοί αξιωματούχοι έχουν βαθιά θρησκευτική προκατάληψη. Θα υπερνικούσαν τα αισθήματά τους ώστε να επιτρέψουν στους Μάρτυρες να νοικιάσουν έναν χώρο;

Οι αδελφοί από την Επιτροπή Συνέλευσης επισκέφτηκαν διάφορα στάδια και μεγάλα κλειστά γυμναστήρια. Οι διευθυντές υποσχέθηκαν να επιτρέψουν τη χρήση των εγκαταστάσεών τους αλλά αρνήθηκαν όταν τους ζητήθηκε συγκεκριμένη ημερομηνία ενοικίασης. Γι’ αυτό, η επιτροπή εξεπλάγη όταν η διοίκηση της Φιλαρμονικής της Τιφλίδας συμφώνησε να νοικιάσει τις εγκαταστάσεις της στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η αίθουσα συναυλιών βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, όπου λαβαίνουν χώρα πολλές κορυφαίες εκδηλώσεις.

Ενθαρρυμένοι από το γεγονός ότι οι προσπάθειές τους είχαν τελικά αποδώσει καρπούς, οι αδελφοί της επιτροπής άρχισαν να οργανώνουν τη συνέλευση της Τιφλίδας, καθώς και συνελεύσεις σε πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη χώρα, μεταξύ αυτών στο Τσνόρι, στο Κουταΐσι, στο Ζουγκντίντι, στο Κάσπι και στο Γκόρι. Χρειάστηκε πολλή εργασία για να συνδεθούν τηλεφωνικά όλοι αυτοί οι τόποι συνέλευσης προκειμένου να διεξαχθεί το πρόγραμμα ταυτόχρονα. Όλα ήταν έτοιμα. Τότε, ξαφνικά, μόλις μία εβδομάδα προτού αρχίσει η συνέλευση, η διοίκηση της αίθουσας συναυλιών της Φιλαρμονικής της Τιφλίδας ακύρωσε το συμβόλαιο. Δεν δόθηκε καμία εξήγηση.

Το Πρώτο «Θαύμα»

Τι θα μπορούσαν να κάνουν οι αδελφοί την τελευταία στιγμή; Η μόνη τους επιλογή ήταν το Μαρνεούλι, μια αγροτική κοινότητα που απέχει 40 χιλιόμετρα από την Τιφλίδα. Πολλές συνελεύσεις έχουν διεξαχθεί εκεί στο κτήμα μιας οικογένειας Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο χώρος αυτός ήταν άλλοτε ένας μεγάλος κήπος. Τα τελευταία δέκα χρόνια, ήταν ο μόνος τόπος που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι εκκλησίες της Τιφλίδας για συνελεύσεις. Ωστόσο, το Μαρνεούλι είναι επίσης το μέρος στο οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δεχτεί άγριες οχλοκρατικές επιθέσεις.

Εκτός από την απειλή της βίας, η Επιτροπή Συνέλευσης έπρεπε να αντιμετωπίσει και την πρόκληση του πώς να τακτοποιήσει 5.000 άτομα σε ένα μέρος που κανονικά χωράει γύρω στα 2.500. Πώς θα μπορούσε να λυθεί αυτό το πρόβλημα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Ως εκ θαύματος, ήρθαν οι ιδιοκτήτες δύο παρακείμενων κτημάτων και προσφέρθηκαν να νοικιάσουν στους αδελφούς τους κήπους τους.

Το να μετατραπούν οι κήποι σε κατάλληλο χώρο συνέλευσης ήταν πραγματικό τόλμημα. Ο καιρός δυσκόλευε πολύ την κατάσταση—έβρεχε ολόκληρη την εβδομάδα που προηγήθηκε της συνέλευσης. Στους κήπους των γειτόνων ήταν φυτεμένες πατάτες, οι οποίες έπρεπε να μαζευτούν. Πρώτα συγκεντρώθηκαν εθελοντές υπό καταρρακτώδη βροχή για να μαζέψουν τις πατάτες. Κατόπιν μετακίνησαν τους φράχτες και έστησαν σκελετούς για στέγαστρα τα οποία θα προστάτευαν το ακροατήριο από τον ήλιο και τη βροχή. Χρειαζόταν να κατασκευαστούν και άλλοι ξύλινοι πάγκοι, ενώ τοποθετήθηκε επιπρόσθετος ηχητικός εξοπλισμός. Οι εθελοντές εργάζονταν μέρα νύχτα με πριόνια, σφυριά και τρυπάνια, ενώ μερικοί δεν κοιμήθηκαν καθόλου.

«Τι θα γίνει αν συνεχίσει να βρέχει κατά τη διάρκεια της συνέλευσης;» αναρωτιούνταν όλοι. «Θα βουλιάξει το ακροατήριο στη λάσπη;» Αγόρασαν άχυρο για να σκεπάσουν το βρεγμένο έδαφος. Τελικά, βγήκε ο ήλιος! Το όμορφο, ζεστό φως του ήλιου έλουζε το χώρο και τις τρεις ημέρες της συνέλευσης.

Όταν έφτασαν οι εκπρόσωποι, αντίκρισαν ένα υπέροχο θέαμα. Αυτή η ειρηνική εικόνα στην εξοχή έμοιαζε με πρόγευση του νέου κόσμου. Οι εκπρόσωποι κάθονταν άνετα ανάμεσα σε συκιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα, ενώ γύρω τους υπήρχαν χωράφια με καλαμπόκι και ντομάτες. Το πίσω μέρος της σκηνής ήταν στολισμένο με κληματαριές. Πότε πότε στη διάρκεια του προγράμματος, το ακροατήριο άκουγε πετεινούς να λαλούν και κότες να κακαρίζουν καθώς οι αγρότες μάζευαν τα αβγά τους. Υπήρχαν και άλλοι χαρακτηριστικοί ήχοι της εξοχής, αλλά για τους παρευρισκομένους στη συνέλευση ήταν απλώς μια διασκεδαστική μουσική υπόκρουση. Αντί να επιτρέπουν να αποσπάται η προσοχή τους, οι ακροατές σχεδόν δεν έδιναν σημασία γιατί άκουγαν προσεκτικά το υπέροχο Γραφικό πρόγραμμα.