Ορόσημα στην Πνευματική Ανάπτυξη

Όλες οι συνελεύσεις έχουν αποτελέσει περιόδους αναζωογόνησης και διδασκαλίας από το Λόγο του Θεού. Μερικές, όμως, μνημονεύονται επί δεκαετίες ως πνευματικά ορόσημα.

Εφτά από αυτές έλαβαν χώρα, το ένα έτος μετά το άλλο από το 1922 ως το 1928, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και στη Βρετανία. Ένας λόγος για τη σπουδαιότητα αυτών των συνελεύσεων ήταν οι δυναμικές αποφάσεις που υιοθετήθηκαν, οι οποίες αναφέρονται και οι εφτά στο πλαίσιο της επόμενης σελίδας. Παρ’ όλο που οι Μάρτυρες ήταν σχετικά λίγοι αριθμητικά, διέθεσαν 45 εκατομμύρια αντίτυπα μιας απόφασης και 50 εκατομμύρια μερικών άλλων αποφάσεων, σε πολλές γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Μερικές μεταδόθηκαν μέσω διεθνών ραδιοφωνικών συνδέσεων. Έτσι δόθηκε μια ασυνήθιστα μεγάλη μαρτυρία.

Όμως, μια άλλη ιστορική συνέλευση έγινε στο Κολόμπους του Οχάιο το 1931. Την Κυριακή 26 Ιουλίου, αφού πρώτα άκουσαν τα Γραφικά επιχειρήματα, οι Σπουδαστές της Γραφής υιοθέτησαν ένα νέο όνομα—Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τι κατάλληλο όνομα! Αυτό είναι ένα όνομα που στρέφει την κύρια προσοχή στον ίδιο τον Δημιουργό και το οποίο δείχνει καθαρά την ευθύνη εκείνων που τον λατρεύουν. (Ησ. 43:10-12) Η υιοθέτηση αυτού του ονόματος ενέπνευσε στους αδελφούς ζήλο μεγαλύτερο από οποτεδήποτε στο παρελθόν που τους υποκίνησε να είναι διαγγελείς του ονόματος και της Βασιλείας του Θεού. Και όπως το εξέφρασε μια επιστολή που έγραψε εκείνο το έτος ένας Δανός Μάρτυρας: «Ω, τι υπέροχο όνομα, Μάρτυρες του Ιεχωβά· ναι, είθε όλοι μας πράγματι να είμαστε ακριβώς αυτό».

Το 1935 έγινε άλλη μια αξιομνημόνευτη συνέλευση, στην Ουάσινγκτον, D.C. Τη δεύτερη μέρα εκείνης της συνέλευσης, την Παρασκευή 31 Μαΐου, ο αδελφός Ρόδερφορντ μίλησε για τον πολύ όχλο, ή αλλιώς μεγάλο πλήθος, που αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-17. Επί μισό και πλέον αιώνα, οι Σπουδαστές της Γραφής είχαν προσπαθήσει χωρίς επιτυχία να προσδιορίσουν σωστά την ταυτότητα αυτής της ομάδας. Τώρα, στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά και υπό το φως των ήδη εξελισσόμενων γεγονότων, καταδείχτηκε ότι αυτοί είναι άτομα που έχουν την προοπτική να ζήσουν για πάντα εδώ πάνω στη γη. Αυτή η κατανόηση έδωσε καινούριο νόημα στο ευαγγελιστικό έργο και εξήγησε από τη Γραφή μια μεγάλη αλλαγή που τότε μόλις άρχιζε να λαβαίνει χώρα στη σύσταση της σύγχρονης οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Τη συνέλευση στο Σεντ Λούις του Μισούρι το 1941 τη θυμούνται πολλοί από τους τότε παρόντες λόγω της ομιλίας με τίτλο «Ακεραιότητα», την οποία εκφώνησε την πρώτη μέρα ο αδελφός Ρόδερφορντ και μέσω της οποίας συγκέντρωσε την προσοχή στο μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίζει όλη η νοήμων κτίση. Ήδη από το 1928, όταν εκφωνήθηκε η ομιλία ‘Άρχοντας για τους Λαούς’, είχε δοθεί επανειλημμένα προσοχή στα ζητήματα που ήγειρε ο στασιασμός του Σατανά. Αλλά τώρα τονίστηκε ότι «το κύριο ζήτημα που ήγειρε η περιφρονητική πρόκληση του Σατανά ήταν και είναι η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ». Η κατανόηση αυτού του ζητήματος και της σπουδαιότητας της διακράτησης ακεραιότητας στον Ιεχωβά ως τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο υπήρξε ισχυρός υποκινητικός παράγοντας στη ζωή των δούλων του Ιεχωβά.

Στα μέσα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1942, όταν μερικοί αναρωτιούνταν μήπως κόντευε να τελειώσει το έργο κηρύγματος, η δημόσια ομιλία της συνέλευσης ήταν ‘Ειρήνη—Μπορεί να Διαρκέσει;’ και την εκφώνησε ο Ν. Ο. Νορ, ο νεοδιορισμένος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά. Η εξήγηση που δόθηκε σε αυτή την ομιλία για το συμβολικό «κατακόκκινο θηρίο» του κεφαλαίου 17 της Αποκάλυψης φανέρωσε μπροστά στα μάτια των Μαρτύρων του Ιεχωβά μια περίοδο που θα ακολουθούσε το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά την οποία θα δινόταν η ευκαιρία να κατευθυνθούν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι στη Βασιλεία του Θεού. Αυτό έδωσε ώθηση σε μια παγγήινη εκστρατεία που με το πέρασμα των ετών έχει απλωθεί σε πάνω από 235 χώρες και δεν έχει ακόμα τερματιστεί.

Άλλο ένα ορόσημο τέθηκε στις 2 Αυγούστου 1950 στη διάρκεια μιας συνέλευσης στο Στάδιο Γιάνκι της Νέας Υόρκης. Σε εκείνη την περίσταση ένα έκπληκτο και κατευχαριστημένο ακροατήριο πήρε πρώτο τη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών (στην αγγλική). Η υπόλοιπη Μετάφραση Νέου Κόσμου κυκλοφόρησε τμηματικά μέσα στην επόμενη δεκαετία. Αυτή η απόδοση των Αγίων Γραφών σε σύγχρονη γλώσσα αποκατέστησε το προσωπικό όνομα του Θεού στη δικαιωματική του θέση μέσα στο Λόγο Του. Η πιστότητα με την οποία αποδίδει τα όσα γράφτηκαν στις πρωτότυπες γλώσσες της Αγίας Γραφής την έχει κάνει ιδιαίτερα πολύτιμη για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά τόσο στην προσωπική τους μελέτη των Γραφών όσο και στο ευαγγελιστικό τους έργο.

Την προτελευταία μέρα εκείνης της συνέλευσης, ο Φ. Γ. Φρανς, τότε αντιπρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, απευθύνθηκε στο ακροατήριο αναπτύσσοντας το θέμα «Νέα Συστήματα Πραγμάτων». Επί πολλά χρόνια οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πίστευαν ότι ακόμα και πριν από τον Αρμαγεδδώνα θα εγείρονταν από τους νεκρούς μερικοί δούλοι του Ιεχωβά της προχριστιανικής εποχής για να γίνουν άρχοντες του νέου κόσμου, εκπληρώνοντας το εδάφιο Ψαλμός 45:16. Μπορείτε να φανταστείτε, επομένως, την επίδραση που είχε στο τεράστιο ακροατήριο η εξής ερώτηση του ομιλητή: «Θα χαιρόταν αυτή η διεθνής συνέλευση αν μάθαινε ότι εδώ, απόψε, ανάμεσά μας, υπάρχουν μερικοί μελλοντικοί άρχοντες της νέας γης;» Ακολούθησε ένα εντυπωσιακό και παρατεταμένο χειροκρότημα που συνοδευόταν από κραυγές χαράς. Τότε ο ομιλητής έδειξε ότι η Γραφική χρήση του όρου που μεταφράζεται ‘άρχοντες’ καθώς και το υπόμνημα πιστότητας πολλών από τα «άλλα πρόβατα» των σύγχρονων καιρών παρέχουν βάση για την πεποίθηση ότι μερικοί που ζουν τώρα μπορεί κάλλιστα να επιλεγούν από τον Ιησού Χριστό για υπηρεσία άρχοντα. Ωστόσο, κατέδειξε επίσης ότι δεν θα δοθούν τίτλοι σε εκείνους στους οποίους θα ανατεθεί μια τέτοια υπηρεσία. Κλείνοντας την ομιλία του, πρότρεψε: «Εμπρός, λοιπόν, σταθερά, όλοι εμείς μαζί ως η κοινωνία του Νέου Κόσμου!»

Έχουν εκφωνηθεί και πολλές άλλες πολύ σημαντικές ομιλίες σε συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά: Το 1953, η ομιλία «Η Κοινωνία του Νέου Κόσμου Προσβάλλεται από το Μακρινό Βορρά» ήταν μια ενδιαφέρουσα εξήγηση της σημασίας που έχει η επίθεση του Γωγ του Μαγώγ όπως περιγράφεται στα κεφάλαια 38 και 39 του Ιεζεκιήλ. Το ίδιο εκείνο έτος, η ομιλία ‘Πλήρωση του Οίκου με Δόξα’ συνάρπασε εκείνους που την άκουσαν επειδή είδαν μπροστά στα ίδια τους τα μάτια χειροπιαστές αποδείξεις για την εκπλήρωση της υπόσχεσης που έχει δώσει ο Ιεχωβά και η οποία αναγράφεται στο εδάφιο Αγγαίος 2:7, ΜΝΚ, δηλαδή να βγάλει από όλα τα έθνη τα πολύτιμα πράγματα, τα επιθυμητά πράγματα, και να τα φέρει στον οίκο του Ιεχωβά.

Ωστόσο, η πιο ξεχωριστή συνέλευση των σύγχρονων καιρών έγινε στη Νέα Υόρκη το 1958, όταν πάνω από 250.000 άνθρωποι πλημμύρισαν τις μεγαλύτερες διαθέσιμες εγκαταστάσεις για να ακούσουν την ομιλία «Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνάει—Είναι το Τέλος του Κόσμου Κοντά;» Παρόντες ήταν εκπρόσωποι από 123 χώρες, και οι εκθέσεις που έδωσαν στο ακροατήριο της συνέλευσης βοήθησαν στην ενίσχυση των δεσμών της διεθνούς αδελφότητας. Κυκλοφόρησαν έντυπα σε 54 γλώσσες στη διάρκεια εκείνης της μοναδικής συνέλευσης, για να συμβάλουν στην πνευματική ανάπτυξη των παρόντων και για να χρησιμοποιηθούν από αυτούς στη διδασκαλία άλλων.

Το 1962, μια σειρά ομιλιών με θέμα ‘Υποταγή στις Ανώτερες Εξουσίες’ διόρθωσε την κατανόηση που είχαν οι Μάρτυρες ως προς το νόημα των εδαφίων Ρωμαίους 13:1-7. Το 1964, οι ομιλίες ‘Μετάβαση από το Θάνατο στη Ζωή’ και ‘Από τα Μνημεία σε Ανάσταση’ διεύρυναν την εκτίμησή τους για το μεγάλο έλεος του Ιεχωβά όπως εκδηλώνεται με την προμήθεια της ανάστασης. Και θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πάμπολλες τέτοιες αξιοσημείωτες ομιλίες συνελεύσεων.

Κάθε χρόνο υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες, στην πραγματικότητα εκατοντάδες χιλιάδες, καινούρια άτομα που παρακολουθούν τις συνελεύσεις. Μολονότι οι πληροφορίες που παρουσιάζονται δεν είναι πάντοτε καινούριες στην οργάνωση ως σύνολο, συχνά αποκαλύπτουν σε αυτούς τους καινούριους ακροατές μια κατανόηση του θεϊκού θελήματος που πραγματικά τους συναρπάζει. Μπορεί να διακρίνουν ευκαιρίες για υπηρεσία οι οποίες αλλάζουν ολόκληρη την πορεία της ζωής τους και να υποκινηθούν να επωφεληθούν από αυτές.

Σε πολλές συνελεύσεις έχει συγκεντρωθεί η προσοχή στο νόημα ορισμένων βιβλίων της Αγίας Γραφής. Για παράδειγμα, το 1958 και ξανά το 1977, κυκλοφόρησαν σκληρόδετα βιβλία που ήταν αφιερωμένα στην ανάλυση των προφητειών τις οποίες κατέγραψε ο προφήτης Δανιήλ σχετικά με το σκοπό του Θεού να έχει μια παγκόσμια κυβέρνηση με Βασιλιά τον Χριστό. Το 1971, δόθηκε προσοχή στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ, το οποίο τονίζει τη θεϊκή διακήρυξη: ‘Τα έθνη θα γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά’. (Ιεζ. 36:23) Το 1972, έγινε λεπτομερής εξέταση προφητειών που κατέγραψαν ο Ζαχαρίας και ο Αγγαίος. Τα έτη 1963, 1969 και 1988, έγιναν εκτεταμένες αναλύσεις των συναρπαστικών προφητειών της Αποκάλυψης, οι οποίες προλέγουν παραστατικά την πτώση της Βαβυλώνας της Μεγάλης και τον ερχομό των ένδοξων νέων ουρανών και της ένδοξης νέας γης του Θεού.

Οι συνελεύσεις έχουν εξάρει διάφορα θέματα—Αύξηση της Θεοκρατίας, Καθαρή Λατρεία, Ενωμένοι Λάτρεις, Θαρραλέοι Διάκονοι, Καρποφορία του Πνεύματος, Μαθήτευση, Αγαθά Νέα για Όλα τα Έθνη, Θείο Όνομα, Θεία Κυριαρχία, Θεία Υπηρεσία, Νικηφόρος Πίστη, Πιστότητα στη Βασιλεία, Διακράτηση Ακεραιότητας, Εμπιστευτείτε στον Ιεχωβά, Θεοσεβής Αφοσίωση, Φορείς Φωτός, και πολλά άλλα. Καθένα από αυτά έχει συμβάλει στην πνευματική ανάπτυξη της οργάνωσης και εκείνων που είναι συνταυτισμένοι με αυτήν.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 261]

Εφτά Σημαντικές Αποφάσεις που Παρουσιάστηκαν σε Συνελεύσεις

Το 1922, η απόφαση με τίτλο ‘Μια Πρόκληση προς τους Ηγέτες του Κόσμου’ τους προκαλούσε να αποδείξουν ότι οι άνθρωποι έχουν τη σοφία να κυβερνήσουν αυτή τη γη ή αλλιώς να παραδεχτούν ότι η ειρήνη, η ζωή, η ελευθερία και η ατελεύτητη ευτυχία μπορούν να έρθουν μόνο από τον Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού.

Το 1923, δόθηκε ‘Μια Προειδοποίηση προς Όλους τους Χριστιανούς’ για το πόσο επιτακτικά αναγκαίο είναι να φύγουν από οργανώσεις που ισχυρίζονται ψευδώς ότι εκπροσωπούν τον Θεό και τον Χριστό.

Το 1924, η απόφαση «Εκκλησιαστικοί Καταγγελόμενοι» εξέθεσε τις αντιγραφικές διδασκαλίες και συνήθειες του κλήρου του Χριστιανικού κόσμου.

Το 1925, το ‘Άγγελμα Ελπίδας’ έδειξε γιατί εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι τα κατευθυντήρια φώτα του κόσμου έχουν αποτύχει να ικανοποιήσουν τις μεγαλύτερες ανάγκες του ανθρώπου και πώς μόνο η Βασιλεία του Θεού μπορεί να το κάνει αυτό.

Το 1926, ‘Μια Μαρτυρία στους Κυβερνήτες του Κόσμου’ τους πληροφόρησε ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός και ότι ο Ιησούς Χριστός κυβερνάει τώρα ως ο δικαιωματικός Βασιλιάς της γης. Πρότρεψε τους κυβερνήτες να ασκήσουν την επιρροή τους για να στρέψουν το νου του κόσμου στον αληθινό Θεό, ώστε να μην επέλθει πάνω τους καταστροφή.

Το 1927, η ‘Απόφαση προς τους Λαούς του Χριστιανικού Κόσμου’ εξέθεσε το συνδυασμό των οικονομικών, πολιτικών και θρησκευτικών στοιχείων που καταπιέζει την ανθρωπότητα. Πρότρεψε τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το Χριστιανικό κόσμο και να θέσουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά και στη Βασιλεία του που βρίσκεται στα χέρια του Χριστού.

Το 1928, η ‘Διακήρυξη Κατά του Σατανά και Υπέρ του Ιεχωβά’ διασαφήνισε ότι ο χρισμένος Βασιλιάς του Ιεχωβά, ο Ιησούς Χριστός, θα περιορίσει σύντομα τον Σατανά και θα καταστρέψει τη φαύλη οργάνωσή του, και πρότρεψε όλους όσους αγαπούν τη δικαιοσύνη να πάρουν θέση στο πλευρό του Ιεχωβά.