Σε μερικούς αδελφούς από την Πουέρτο Λιμόν δεν άρεσε ο τρόπος που χειριζόταν τα ζητήματα ο αδελφός Άνταμσον, γι’ αυτό στασίασαν. Περίπου δυο χρόνια αργότερα, η Εταιρία έστειλε έναν άλλο αντιπρόσωπο από το Μπρούκλιν, τον Τζωρτζ Γιανγκ. Ο διορισμός του ήταν να ενώσει τους αδελφούς στην Πουέρτο Λιμόν και να εδραιώσει και πάλι το έργο κηρύγματος πάνω σε σωστά θεμέλια. Πρώτ’ απ’ όλα, έκανε μια Βιβλική διάλεξη με σλάιτς στο Θέατρο Άραστι της Πουέρτο Λιμόν, χρησιμοποιώντας ένα φανάρι για φως. Έπειτα, επισκέφθηκε τους αδελφούς στη Σαν Χοσέ, ώστε να ξεκινήσει το έργο ανάμεσα στους ισπανόφωνους ανθρώπους της πρωτεύουσας.

Η προσπάθεια του αδελφού Γιανγκ να ενώσει τις δυο ομάδες στην Πουέρτο Λιμόν δεν πέτυχε, γι’ αυτό επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αδελφός Άνταμσον μεταφέρθηκε από την Κόστα Ρίκα στον Παναμά στις αρχές του 1927. Μετά την αναχώρησή τους, πέρασαν δέκα χρόνια πριν να διορίσει η Εταιρία το 1937 άλλον πίλγκριμ για να επιβλέπει το έργο. Όμως οι ντόπιοι αδελφοί παράμειναν απτόητοι. Συνέχισαν να κηρύττουν στα τέσσερα με πέντε μέρη όπου υπήρχαν όμιλοι κι έστελναν τις εκθέσεις τους υπηρεσίας αγρού κατευθείαν στην Εταιρία στο Μπρούκλιν.

Το 1931 οι προσευχές των πιστών ατόμων για ενότητα απαντήθηκαν όταν η Εταιρία έστειλε επιστολές σε όλες τις εκκλησίες και παρότρυνε εκείνους που συμφωνούσαν με την Εταιρία να υιοθετήσουν ένα νέο όνομα—Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η απόφαση σήμανε το τέλος του στασιαστικού, ανώνυμου ομίλου. Αυτός έσβησε κι έτσι σταμάτησαν και οι διαιρέσεις στην εκκλησία της Πουέρτο Λιμόν. Το 1938, ο θεοκρατικός τρόπος διορισμού των υπηρετών ένωσε ακόμη περισσότερο τους αδελφούς.

Καθώς τα σύννεφα του πολέμου κρέμονταν πάνω από την Ευρώπη το 1937, ο αδελφός Πάιλ φοβόταν ότι η απειλή του πολέμου θα έκοβε τον εφοδιασμό της Κόστα Ρίκα με έντυπα από τα κεντρικά γραφεία. Γι’ αυτό έγραψε στο Μπρούκλιν και προσφέρθηκε να φροντίζει στο σπίτι του το απόθεμα των εντύπων της Εταιρίας. Η Εταιρία συμφώνησε και τα έντυπα μεταφέρθηκαν από την Πουέρτο Λιμόν στη Σικουίρες.