Η Γιουτζίνια Ντίλον διαπίστωσε ότι δεν είχαν επηρεαστεί όλοι οι άνθρωποι από τον κλήρο. Μια μέρα που ήταν στην υπηρεσία αγρού, μαζεύτηκε ένας όχλος και την ακολούθησε φωνάζοντας: «Εδώ βασιλεύει η παρθένος των αγγέλων. Ζήτω ο υπέρτατος ποντίφικας! Εμείς είμαστε Καθολικοί και δεν δεχόμαστε Προτεσταντική προπαγάνδα». Προσευχήθηκε γρήγορα στον Ιεχωβά για βοήθεια. Στην επόμενη πόρτα που επισκέφθηκε, ένας άντρας που διάκρινε τον όχλο τη ρώτησε: «Μήπως σας ακολουθούν αυτοί οι άνθρωποι; Ελάτε μέσα, θα σας προστατέψω εγώ από αυτόν το συρφετό των αγρίων».

Μόλις η αδελφή Ντίλον μπήκε μέσα, πιστεύοντας ότι η προσευχή της απαντήθηκε, ο άντρας πετάχτηκε σε ένα άλλο δωμάτιο, άρπαξε το περίστροφό του, το γέμισε και βγήκε από το σπίτι τρέχοντας προς την αυλόπορτα. Εκεί, κουνώντας απειλητικά το περίστροφό του, φώναξε στον όχλο: «Αυτή η κοπέλα δεν ανήκει στη θρησκεία μου, αλλά εγώ την υπερασπίζομαι και διατάζω αυτόν τον όχλο να διαλυθεί αν δεν θέλετε να πεθάνετε».

Ο όχλος διαλύθηκε αμέσως. Ο άντρας επέστρεψε στο σπίτι χαμογελώντας και είπε ότι στην πραγματικότητα δεν σκόπευε να τους σκοτώσει, αλλά η κάνη του πιστολιού ήταν η μόνη γλώσσα που θα καταλάβαινε αυτή η συμμορία των δαιμονισμένων αγρίων.

Καθώς η Γιουτζίνια Ντίλον εργαζόταν με μια άλλη αδελφή σε έναν αγροτικό τομέα, τη σταμάτησαν κάποιοι στρατιώτες. «Αλτ, τις ει;» φώναξαν οι στρατιώτες σημαδεύοντας τις αδελφές με τα τουφέκια τους. «Σε ποιο πολιτικό κόμμα ανήκετε;»

«Είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά», αποκρίθηκαν οι αδελφές. «Αναγγέλλουμε τη Βασιλεία του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού, τη μόνη κυβέρνηση που μπορεί να φέρει πραγματική ειρήνη στην ανθρωπότητα».

Οι σκαπάνισσες έδωσαν μαρτυρία στους στρατιώτες, ενόσω αυτοί έψαχναν τις τσάντες τους. Τις άφησαν ελεύθερες και αυτές συνέχισαν να κηρύττουν στους ανθρώπους της γειτονιάς που αγωνιούσαν εξαιτίας του πολέμου.