Όταν έγινε αίτηση για βίζες που θα επέτρεπαν σε Γαλααδίτες ιεραποστόλους να υπηρετήσουν στην Ακτή Ελεφαντοστού, οι γαλλικές αρχές δεν έδωσαν την έγκρισή τους. Γι’ αυτό, το 1950, στάλθηκε ως σκαπανέας στην πρωτεύουσα της Ακτής Ελεφαντοστού ο Άλφρεντ Σούτερ, από τη Χρυσή Ακτή (σημερινή Γκάνα). Όταν τακτοποιήθηκε ο ίδιος, πήγε εκεί και η σύζυγός του· και λίγους μήνες αργότερα, ήρθε ένα αντρόγυνο ιεραποστόλων, ο Γκάμπριελ και η Φλόρενς Πάτερσον. Δημιουργήθηκαν προβλήματα. Μια μέρα, πήραν από τους αδελφούς τα έντυπα επειδή δεν τα είχε εγκρίνει η κυβέρνηση και τους έβαλαν πρόστιμο. Αλλά οι αδελφοί βρήκαν αργότερα τα βιβλία τους να πουλιούνται στην αγορά, τα αγόρασαν και τα χρησιμοποίησαν όπως έπρεπε.

Στο μεταξύ, αυτοί οι αδελφοί επισκέφτηκαν πάμπολλα κυβερνητικά γραφεία προσπαθώντας να πάρουν μόνιμες βίζες. Ο κ. Ουφουέ-Μπουανιί, που αργότερα έγινε πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού, προσφέρθηκε να τους βοηθήσει. «Η αλήθεια», τόνισε, «δεν επιδέχεται κανένα φραγμό. Είναι σαν πανίσχυρο ποτάμι· αν προσπαθήσεις να το φράξεις, αυτό θα περάσει πάνω από το φράγμα». Όταν ένας Καθολικός ιερέας και ένας Μεθοδιστής κληρικός επιχείρησαν να επέμβουν, ο Ουεζίν Κουλιμπαλί, ένα κυβερνητικό στέλεχος, είπε: «Εκπροσωπώ το λαό αυτής της χώρας. Εμείς είμαστε ο λαός και εμείς συμπαθούμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και γι’ αυτό θέλουμε να μείνουν εδώ σε αυτή τη χώρα».

[Εικόνα στη σελίδα 478]

Όταν ο Γκάμπριελ Πάτερσον (ο εικονιζόμενος) κινδύνευε να απελαθεί, ένας διαπρεπής αξιωματούχος τού είπε καθησυχαστικά: ‘Η αλήθεια είναι σαν πανίσχυρο ποτάμι· αν προσπαθήσεις να το φράξεις, αυτό θα περάσει πάνω από το φράγμα’