Λάβαμε και πάλι νέο διορισμό, αυτή τη φορά για την Ακτή Ελεφαντοστού στη Δυτική Αφρική. Έπρεπε να κάνουμε ξανά προσαρμογές: να εξοικειωθούμε με έναν τελείως άγνωστο πολιτισμό και για άλλη μια φορά να μιλάμε συνεχώς γαλλικά και να συνηθίσουμε να ζούμε με ιεραποστόλους από διάφορες χώρες! Ωστόσο, είδαμε για άλλη μια φορά την κατεύθυνση του Ιεχωβά καθώς ταπεινοί, ειλικρινείς άνθρωποι από τον αγρό ανταποκρίνονταν γρήγορα στα καλά νέα. Είδαμε μαζί πώς η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά έκανε ευθείς τους δρόμους μας.

Ενθουσιάστηκα όταν έλαβα το πρόγραμμα των επισκέψεών μου για το 2018. Μία από τις χώρες ήταν η Ακτή Ελεφαντοστού. Όταν φτάσαμε στο Αμπιτζάν, την πρωτεύουσα, ένιωθα σαν να γύριζα σπίτι μου. Καθώς κοίταζα τον τηλεφωνικό κατάλογο του Μπέθελ, είδα ότι στο δωμάτιο δίπλα στον ξενώνα μας έμενε κάποιος που το όνομά του μου ήταν γνωστό, ο αδελφός Σόσου. Θυμήθηκα ότι υπηρετούσε ως επίσκοπος πόλης όταν ήμουν στο Αμπιτζάν. Αλλά είχα κάνει λάθος. Δεν ήταν ο Σόσου που ήξερα​—ήταν ο γιος του.