Να Λατρεύετε τον Δημιουργό και Όχι τη Δημιουργία

‘Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να λατρεύεις και σ’ αυτόν μόνο πρέπει να αποδίδεις ιερή υπηρεσία’.—ΛΟΥΚΑΣ 4:8, ΜΝΚ.

1. Πώς ορίζεται η λέξη «λατρεύω», και πώς πρέπει να αποδίδεται η αληθινή λατρεία;

Η ΛΕΞΗ «λατρεύω» ορίζεται σ’ ένα λεξικό ως εξής: «Αποδίδω μεγάλο, ακόμη και υπερβολικό, σεβασμό, τιμή ή αφοσίωση».a Σε ποιον πρέπει να αποδίδεται τέτοια λατρεία; Ο Ιησούς Χριστός είπε: ‘Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου’. (Ματθαίος 22:37) Επίσης, όταν του προσφέρθηκαν όλα τα βασίλεια του κόσμου αν έκανε απλώς μια ‘πράξη λατρείας’ προς τον Σατανά, ο Ιησούς αρνήθηκε, διακηρύττοντας: ‘Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να λατρεύεις και σ’ αυτόν μόνο πρέπει να αποδίδεις ιερή υπηρεσία’. (Λουκάς 4:7, 8, ΜΝΚ) Από τα λόγια και τις ενέργειες του Ιησού, γίνεται σαφές ότι μόνο ο Ιεχωβά Θεός πρέπει να λατρεύεται. Αυτή η λατρεία περιλαμβάνει ‘ιερή υπηρεσία’, γιατί «πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά».—Ιακώβου 2:26.

2. Γιατί είναι κατάλληλο να λατρεύουμε μόνο τον Δημιουργό;

² Τέτοια λατρεία στον Ιεχωβά είναι κατάλληλη, γιατί αυτός είναι ο Υπέρτατος Κυρίαρχος ολόκληρου του σύμπαντος, ο Δημιουργός του ουρανού που μας εμπνέει δέος και της γης με όλες τις μορφές της ζωής. Αφού είναι τέτοιο πρόσωπο, σε αυτόν και μόνο αξίζει να αποδίδουν οι άνθρωποι ‘μεγάλο, ακόμη και υπερβολικό, σεβασμό, τιμή ή αφοσίωση’. Η Αγία Γραφή δηλώνει: ‘Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν’. (Αποκάλυψις 4:11) Σίγουρα, κανένας απλός άνθρωπος, κανένα έμψυχο ή άψυχο αντικείμενο, δεν θα μπορούσε να αξίζει τέτοιο «σεβασμό, τιμή ή αφοσίωση». Μόνο ο Ιεχωβά αξίζει ‘αποκλειστική αφοσίωση’.—Έξοδος 20:3-6, ΜΝΚ.

Κάτι Ιδιαίτερα Επείγον

3. Γιατί είναι ιδιαίτερα επείγον να λατρεύουμε τον Θεό;

³ Επειδή ζούμε σε περίοδο κρίσης, είναι τώρα ιδιαίτερα επείγον να λατρεύουμε τον Θεό κατάλληλα. Τώρα καθορίζεται η αιώνια μελλοντική προοπτική των ανθρώπων. Ο προφητικός Λόγος του Θεού μάς λέει ότι σ’ αυτές τις ‘έσχατες μέρες’ του τωρινού συστήματος πραγμάτων, ο Χριστός Ιησούς έχει έρθει με ουράνια δόξα «και πάντες οι . . . άγγελοι μετ’ αυτού». Για ποιο σκοπό; Ο ίδιος ο Ιησούς προείπε αυτόν το σκοπό, λέγοντας: «Θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων». Τα πρόβατα θα ‘απέλθουν’ «εις ζωήν αιώνιον». Τα ερίφια θα ‘απέλθουν’ «εις κόλασιν [καταστροφή, ΜΝΚ] αιώνιον».—2 Τιμόθεον 3:1-5· Ματθαίος 25:31, 32, 46.

4. (α) Πώς προσδιορίζει ο Παύλος εκείνους που πρόκειται να καταστραφούν για πάντα, στο τέλος αυτού του κόσμου; (β) Τι στάση δείχνουν εκείνοι που πρόκειται να κερδίσουν αιώνια ζωή;

⁴ Ο απόστολος Παύλος έγραψε σχετικά με ‘την αποκάλυψιν του Κυρίου Ιησού απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον [αιώνια καταστροφή, ΜΝΚ]’. (2 Θεσσαλονικείς 1:7-9) Η αιώνια καταστροφή λοιπόν είναι η προοπτική των πεισματικών, όμοιων με ερίφια ανθρώπων, που δεν θέλουν να γνωρίσουν τους σκοπούς του Θεού ή αρνούνται να ενεργήσουν όταν έχουν την ευκαιρία. Αλλά η ‘αιώνια ζωή’ είναι η προοπτική των ταπεινών, όμοιων με πρόβατα ανθρώπων, που θέλουν να γνωρίσουν τον Ιεχωβά, που ακούνε τις οδηγίες του και στη συνέχεια υποτάσσονται στο θέλημά του. Η Αγία Γραφή λέει: «Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα».—1 Ιωάννου 2:17· βλέπε επίσης 2 Πέτρου 2:12, ΜΝΚ.

5, 6. (α) Τι πρέπει να κάνει κάποιο άτομο για να βρει την αλήθεια σχετικά με τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του; (β) Γιατί μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι εκείνοι που ψάχνουν για την αλήθεια θα έρθουν σε επαφή μ’ αυτήν, άσχετα με το ποια είναι η κατάστασή τους στη ζωή;

⁵ Οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν χρόνο, ενεργητικότητα και υλικούς πόρους προκειμένου να βρουν την αλήθεια. Κάνουν αυτό που λένε τα εδάφια Παροιμίαι 2:1-5: ‘Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν· και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν· εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού’.

⁶ Η προθυμία που έχουν οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι να ψάξουν για τον Ιεχωβά είναι εκείνο που τους ξεχωρίζει από όσους είναι όμοιοι με ερίφια. «Εάν εκζητής αυτόν, θέλει ευρίσκεσθαι υπό σου· εάν όμως εγκαταλίπης αυτόν, θέλει σε απορρίψει δια παντός». (1 Χρονικών 28:9) Έτσι, άσχετα με τη φυλή ή την εθνικότητα κάποιου ατόμου, όσο μορφωμένος κι αν είναι, είτε είναι πλούσιος είτε φτωχός, αν ψάχνει ειλικρινά για την αλήθεια σχετικά με τον Θεό, θα τη βρει. Από την πλεονεκτική, ουράνια θέση τους, ο Χριστός και οι άγγελοί του θα φροντίσουν να έρθει σε επαφή με την αλήθεια εκείνος που ψάχνει, άσχετα με το πού ζει το άτομο αυτό. Πόση αμοιβή θα φέρει αυτό το ψάξιμο; Ο Ιησούς είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».—Ιωάννης 17:3· βλέπε επίσης Ιεζεκιήλ 9:4.

Αποφυγή της Λατρείας Πλασμάτων

7, 8. (α) Ποιος κίνδυνος υπάρχει στη λατρεία ανθρώπων; (β) Περιγράψτε τον «υπερβολικό σεβασμό, τιμή ή αφοσίωση» που αποδίδονται στη Μαρία.

⁷ Πολλά άτομα, σ’ ολόκληρη τη γη, αποδίδουν σε ανθρώπους—ζωντανούς ή νεκρούς—«υπερβολικό σεβασμό, τιμή ή αφοσίωση». Μολονότι μπορεί να νομίζουν ότι αυτό αποτελεί μέρος της λατρείας τους προς τον Θεό, στην πραγματικότητα αυτό τους απομακρύνει από την αληθινή λατρεία. Τους ανοίγει το δρόμο για να πιστεύουν σε δόγματα και να αναμειγνύονται σε συνήθειες που αντιτίθενται στο θέλημα του Θεού. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο θεωρούν τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, εκατομμύρια άνθρωποι, τόσο σε Ρωμαιοκαθολικές όσο και σε Ανατολικές Ορθόδοξες χώρες.

⁸ Σε αναπαραστάσεις και εικόνες της Μαρίας αποδίδεται λατρευτική προσκύνηση, και στο επίσημο εκκλησιαστικό δόγμα αυτή αναφέρεται ως «η Παρθένος Μαρία, η Θεοτόκος». Η λέξη θεοτόκος σημαίνει «εκείνη που γεννάει τον Θεό» ή η «μητέρα του Θεού». Η New Catholic Encyclopedia (Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια) λέει: «Η Μαρία είναι η μητέρα του Θεού. . . . Αν η Μαρία δεν είναι στ’ αλήθεια η μητέρα του Θεού, τότε ο Χριστός δεν είναι αληθινός Θεός ούτε και αληθινός άνθρωπος». Έτσι, ως μέρος του δόγματός τους περί Τριάδας, αυτές οι θρησκείες διδάσκουν ότι ο Ιησούς ήταν ο Παντοδύναμος Θεός με ανθρώπινη μορφή, και κάνουν έτσι τη Μαρία «μητέρα του Θεού». Η ίδια πηγή προσθέτει ότι η αφοσίωση στη Μαρία περιλαμβάνει: «(1) λατρευτικό σεβασμό ή ευλαβική αναγνώριση του αξιώματος της άγιας Παρθένας Μητέρας του Θεού· (2) επίκληση, ή την παράκληση της Δέσποινάς μας για τη μητρική και βασιλική μεσιτεία της· . . . και ιδιωτικές προσευχές [στη Μαρία]».

9. Διδάσκει η Αγία Γραφή ότι η Μαρία ήταν η «μητέρα του Θεού»;

⁹ Ωστόσο, η λέξη θεοτόκος δεν εμφανίζεται στις θεόπνευστες Γραφές. Και πουθενά δεν λέει η Αγία Γραφή ότι η Μαρία ήταν η «μητέρα του Θεού». Αυτό δεν το δίδαξε ούτε ο Ιησούς ούτε οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα. Επιπλέον, η Αγία Γραφή δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Παντοδύναμος Θεός με ανθρώπινη μορφή, αλλά ότι ήταν ο Γιος του Θεού.b Μάλιστα, όταν η Μαρία πληροφορήθηκε από έναν άγγελο ότι θα γεννούσε ένα γιο, της ειπώθηκε: «Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού». (Λουκάς 1:35) Ο Ιησούς λοιπόν ήταν Γιος του Θεού, όχι ο ίδιος ο Θεός με ανθρώπινη μορφή. Συνεπώς, η Μαρία ήταν η μητέρα του γιου του Θεού, του Ιησού, και όχι η μητέρα του Θεού με ανθρώπινη μορφή. Γι’ αυτό, ούτε ο Ιησούς ούτε οι μαθητές του δεν αποκάλεσαν ποτέ τη Μαρία «μητέρα του Θεού».

10, 11. (α) Ποια παραδείγματα δείχνουν πώς θεωρούσε ο Ιησούς τη μητέρα του; (β) Πώς θεωρούσαν οι απόστολοι και οι μαθητές του Ιησού τη μητέρα του;

¹⁰ Ο τρόπος με τον οποίο θεωρούσε ο Ιησούς τη μητέρα του καταδεικνύει τη σχετική της θέση. Σ’ ένα γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά, η Βιβλική αφήγηση μας λέει: «Επειδή έλειψεν ο οίνος, λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν· Οίνον δεν έχουσι. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Τι είναι μεταξύ εμού και σου, γύναι;» Εδώ η Ρωμαιοκαθολική Μετάφραση της Αγίας Γραφής, Ντουαί, λέει: «Γυναίκα, και δικό μου και δικό σου ζήτημα είναι αυτό;» (Ιωάννης 2:3, 4) Σε μια άλλη περίπτωση, κάποια του είπε: «Μακαρία η κοιλία ήτις σε εβάστασε, και οι μαστοί, τους οποίους εθήλασας»! Αυτή ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για να δώσει ο Ιησούς ειδική τιμή στη μητέρα του και να δείξει ότι θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι. Αντί γι’ αυτό όμως, ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν»!—Λουκάς 11:27, 28.

¹¹ Τέτοιες παραπομπές δείχνουν ότι ο Ιησούς φρόντιζε να μην αποδίδει αφοσίωση ή ανάρμοστη τιμή στη Μαρία ούτε να απευθύνεται σ’ αυτή με οποιονδήποτε ειδικό τίτλο. Δεν επέτρεψε στη σχέση τους να τον επηρεάσει. Και οι απόστολοι και οι μαθητές ακολούθησαν το παράδειγμά του, γιατί σε κανένα σημείο των θεόπνευστων συγγραμμάτων τους δεν αποδίδεται στη Μαρία οποιαδήποτε ειδική τιμή, τίτλος ή επιρροή. Μολονότι τη σέβονταν ως τη μητέρα του Ιησού, δεν προχωρούσαν περισσότερο απ’ αυτό. Σίγουρα ποτέ δεν αναφέρθηκαν σ’ αυτήν ως τη «μητέρα του Θεού». Ήξεραν ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Παντοδύναμος Θεός με ανθρώπινη μορφή και ότι, συνεπώς, η Μαρία δεν θα μπορούσε να είναι μητέρα του Θεού—θέση που ξεπερνάει κατά πολύ τη θέση που δίνει ο Λόγος του Θεού στη Μαρία.

Η Λατρεία της Μητέρας-Θεάς

12. Πού και πότε αναπτύχθηκε η ιδέα ότι η Μαρία ήταν η «μητέρα του Θεού»;

¹² Από πού λοιπόν προήλθε αυτή η ιδέα; Εισχώρησε βαθμιαία στον αποστάτη Χριστιανικό κόσμο, κατά τον τρίτο και τέταρτο αιώνα μ.Χ. Αυτό συνέβη κυρίως μετά το έτος 325 μ.Χ., όταν η Σύνοδος της Νίκαιας υιοθέτησε το αντιγραφικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο ο Χριστός ήταν Θεός. Αφού έγινε δεκτή αυτή η εσφαλμένη ιδέα, έγινε πιο εύκολο να διδάσκεται ότι η Μαρία ήταν η «μητέρα του Θεού». Σχετικά μ’ αυτό, η The New Encyclopædia Britannica (Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα) δηλώνει: «Φαίνεται ότι ο τίτλος [‘μητέρα του Θεού’] άρχισε να χρησιμοποιείται λατρευτικά, προφανώς στην Αλεξάνδρεια, κάπου στη διάρκεια του 3ου και 4ου αιώνα . . . Μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα, ο όρος Θεοτόκος είχε καθιερωθεί με επιτυχία σε διάφορα τμήματα της εκκλησίας». Η New Catholic Encyclopedia (Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια) σημειώνει ότι αυτό το δόγμα έγινε επίσημα δεκτό «από τη Σύνοδο της Εφέσου, το 431 κι έπειτα».

13. Τι είναι πιθανό να επηρέασε τη Σύνοδο της Εφέσου το 431 μ.Χ. ώστε να ανακηρύξει επίσημα τη Μαρία ως «μητέρα του Θεού»;

¹³ Είναι ενδιαφέρον το πού και το γιατί έγινε αυτή η σύνοδος. Το βιβλίο The Cult of the Mother-Goddess (Η Λατρεία της Μητέρας-Θεάς), του Ε. Ο. Τζέιμς, δηλώνει: «Η Σύνοδος της Εφέσου συνεδρίασε στη βασιλική της Θεοτόκου το 431. Εκεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού—στην πόλη που ήταν περιβόητη για την αφοσίωσή της στην Άρτεμη, ή Νταϊάνα όπως την αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι, όπου λεγόταν ότι η εικόνα της είχε πέσει από τον ουρανό, κάτω από τη σκιά του μεγάλου ναού που ήταν αφιερωμένος στη Μάγκνα Μάτερ [Μεγάλη Μητέρα] από το 330 π.Χ., και όπου, σύμφωνα με την παράδοση, είχε μείνει προσωρινά η Μαρία—ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα εγκρινόταν ο τίτλος ‘Θεοτόκος’».

14. Πώς πιστοποιεί η ιστορία ότι αυτό το δόγμα είναι ειδωλολατρικής προέλευσης;

¹⁴ Όπως λοιπόν και η Τριάδα, έτσι και το δόγμα περί «μητέρας του Θεού» είναι μια ειδωλολατρική διδασκαλία μεταμφιεσμένη ως Χριστιανική δοξασία. Αυτή ήταν προεξέχουσα στις ειδωλολατρικές θρησκείες, αιώνες προτού έρθει ο Χριστός. Η The New Encyclopædia Britannica (Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα) δηλώνει τα εξής, κάτω από την επικεφαλίδα «μητέρα-θεά»: «Οποιαδήποτε από μια ποικιλία θηλυκών θεοτήτων και μητρικών συμβόλων δημιουργικότητας, γέννησης, γονιμότητας, σεξουαλικής ένωσης, γαλούχησης και του κύκλου της ανάπτυξης. Ο όρος αυτός έχει εφαρμοστεί σε πρόσωπα τόσο διαφορετικά όσο οι λεγόμενες Αφροδίτες της Λίθινης Εποχής και η Παρθένα Μαρία. . . . Δεν υπάρχει πολιτισμός που να μην έχει χρησιμοποιήσει κάποιο μητρικό συμβολισμό στην απεικόνιση των θεοτήτων του. . . . Αυτή είναι που προστατεύει και τρέφει ένα θεϊκό παιδί και, κατ’ επέκταση, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος». Κατά συνέπεια, ο Καθολικός ιερέας Άντριου Γκρίλι λέει στο βιβλίο του The Making of the Popes 1978 (Πώς Έγιναν οι Πάπες 1978): «Η Μαρία ως σύμβολο συνδέει άμεσα τη Χριστιανοσύνη με τις αρχαίες [ειδωλολατρικές] θρησκείες των μητέρων-θεών».

Ακατάλληλη Λατρεία

15. (α) Τι αναπτύχθηκε στο Χριστιανικό κόσμο σχετικά με τη Μαρία; (β) Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ποιος είναι ο μόνος που μπορεί να μεσιτεύει στον Θεό για μας;

¹⁵ Ο ισχυρισμός ότι η Μαρία ήταν η «μητέρα του Θεού» την εξυψώνει σε τέτοια θέση, ώστε οι άνθρωποι τείνουν να τη λατρεύουν, κι αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ και αιώνες. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε πολλές χώρες προσεύχονται σ’ αυτήν ή μέσω αυτής και αποδίδουν λατρευτική αφοσίωση σε αναπαραστάσεις και εικόνες της. Μολονότι οι θεολόγοι μπορεί να προσπαθούν να το δικαιολογήσουν αυτό, λέγοντας ότι αυτός ο λατρευτικός σεβασμός προς τη Μαρία αποτελεί απλώς έναν έμμεσο τρόπο λατρείας προς τον Θεό, ο Θεός δεν βλέπει το ζήτημα μ’ αυτόν τον τρόπο. «Είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός». (1 Τιμόθεον 2:5· 1 Ιωάννου 2:1, 2) Ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού».—Ιωάννης 14:6.

16. Πώς ο Πέτρος και ο Ιωάννης έκαναν σαφές ότι πρέπει να λατρεύεται μόνο ο Ιεχωβά;

¹⁶ Όταν αποδίδει κανείς αφοσίωση στη Μαρία, είτε άμεσα είτε έμμεσα, όταν προσεύχεται σ’ αυτήν και όταν προσκυνάει αναπαραστάσεις ή εικόνες της, τότε λατρεύει τη δημιουργία κι όχι τον Δημιουργό. Αυτό είναι ειδωλολατρικό, και στους Χριστιανούς δίνεται η οδηγία να ‘φεύγουν από της ειδωλολατρείας’. (1 Κορινθίους 10:14) Όταν ο Εθνικός Κορνήλιος προσκύνησε με λατρευτική ευλάβεια τον απόστολο Πέτρο, σημειώστε τι συνέβη: «Ως δε εισήλθεν ο Πέτρος, ελθών ο Κορνήλιος εις συνάντησιν αυτού, έπεσεν εις τους πόδας αυτού και προσεκύνησεν. Αλλ’ ο Πέτρος εσήκωσεν αυτόν, λέγων· Σηκώθητι· και εγώ αυτός άνθρωπος είμαι». (Πράξεις 10:25, 26) Η λατρευτική προσκύνηση σ’ έναν άνθρωπο ήταν ακατάλληλη, και ο Πέτρος δεν επρόκειτο να τη δεχτεί. Επίσης, αφού έλαβε μια όραση από έναν άγγελο, ο απόστολος Ιωάννης αναφέρει: «Έπεσα να προσκυνήσω έμπροσθεν των ποδών του αγγέλου του δεικνύοντος εις εμέ ταύτα. Και λέγει προς εμέ· Πρόσεχε μη κάμης τούτο· διότι εγώ είμαι σύνδουλός σου και των αδελφών σου των προφητών και των φυλαττόντων τους λόγους του βιβλίου τούτου· τον Θεόν προσκύνησον». (Αποκάλυψις 22:8, 9) Αν δεν πρέπει να λατρεύεται ούτε ένας άγγελος του Θεού, πόσο μάλλον δεν πρέπει να λατρεύονται άνθρωποι ή αναπαραστάσεις τους.

17. Ποιο παραδέχεται μια Καθολική εγκυκλοπαίδεια ότι μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της απόδοσης λατρευτικού σεβασμού στη Μαρία;

¹⁷ Το γεγονός ότι τέτοια αφοσίωση στη Μαρία μπορεί να καταλήξει να γίνει ακατάλληλη λατρεία το παραδέχεται η The Catholic Encyclopedia (Καθολική Εγκυκλοπαίδεια). Μια παλιότερη έκδοση αυτού του έργου δήλωνε: «Είναι αδύνατο να αρνηθούμε ότι αυτή η δημοφιλής αφοσίωση στην Ευλογητή Παρθένα συνοδευόταν συχνά από υπερβολές και καταχρήσεις».

18. Από ποια πηγή θα ερχόταν ένα τέτοιο αντιγραφικό δόγμα;

¹⁸ Από ποια πηγή θα ερχόταν ένα τέτοιο αντιγραφικό δόγμα; Η βασική πηγή πρέπει να είναι ο Αντίδικος του Θεού, ο Σατανάς ο Διάβολος. (Ιωάννης 8:44) Γιατί θα προωθούσε αυτός μια τέτοια διδασκαλία; Για να υποτιμήσει και να υποβιβάσει τον Υπέρτατο Κυρίαρχο Ιεχωβά, για να εξυψώσει ανθρώπους και να προξενήσει σύγχυση. Αυτή η διδασκαλία απομακρύνει τους ανθρώπους από την αληθινή λατρεία, και τους κάνει να αποβλέπουν για σωτηρία σε πλάσματα. Επί αιώνες, αυτό ενίσχυε επίσης την εξουσία που ασκούσαν οι κληρικοί πάνω στον κοινό λαό, που διδάχτηκε ότι πρέπει να είναι εντελώς υποταγμένος στους θρησκευτικούς ηγέτες του επειδή μόνο οι κληρικοί γνώριζαν μια τέτοια περίπλοκη θεολογία.

19, 20. (α) Γιατί μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι, προτού εκτελεστούν οι κρίσεις του Θεού, οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι θα βρουν την αλήθεια; (β) Ποια ερωτήματα θα εξεταστούν στο επόμενο άρθρο;

¹⁹ Εντούτοις, ο Ιησούς προείπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:14) Και ο Ιεχωβά υπόσχεται ότι μέσω του κηρύγματος της Βασιλείας, θα συνάξει όλους τους όμοιους με πρόβατα ανθρώπους για να τους ‘διδάξει τις οδούς του κι εκείνοι θα περπατήσουν στις τρίβους του’. (Ησαΐας 2:2-4) Επειδή έχουν συναχτεί στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά, ο Ιησούς είπε γι’ αυτούς: «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:32) Έτσι, εκείνοι που ψάχνουν για την αλήθεια θα τη βρουν και θα ελευθερωθούν από ψεύτικες θρησκευτικές διδασκαλίες που εμποδίζουν τους ανθρώπους να κάνουν το θέλημα του Δημιουργού.

²⁰ Υπάρχουν κι άλλες γενικά αποδεκτές θρησκευτικές διδασκαλίες και συνήθειες που απομακρύνουν τους ανθρώπους από την αληθινή λατρεία του Δημιουργού και αποδίδουν αφοσίωση στη δημιουργία. Ποιες είναι μερικές απ’ αυτές, και ποιο είναι το αποτέλεσμα που έχει προκύψει απ’ αυτές; Τι περιλαμβάνει η αληθινή λατρεία; Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει αυτά τα ερωτήματα.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Πώς έδειξε ξεκάθαρα ο Ιησούς ότι πρέπει να λατρεύεται μόνο ο Ιεχωβά;

◻ Γιατί είναι τώρα ιδιαίτερα επείγουσα η κατάλληλη απόδοση λατρείας;

◻ Γιατί δεν θα πρέπει να δίνεται ανάρμοστη τιμή στη Μαρία;

◻ Από πού αναπτύχθηκε η ιδέα ότι η Μαρία είναι η «μητέρα του Θεού»;

◻ Πώς τόνισε ο απόστολος Πέτρος και ο απόστολος Ιωάννης ότι μόνο ο Ιεχωβά πρέπει να λατρεύεται;