Διατήρηση της Χριστιανικής μας Ομόνοιας

«ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι κάποιος σας φωνάζει αδελφό ή αδελφή», έγραψε ο Καθολικός συγγραφέας Ντομένικο Μόσσο· «όχι ο ιερέας, αλλά ο μεσόκοπος κύριος που κάθεται δίπλα σας ή η όμορφη νεαρή κυρία που μόλις ήρθε και κάθησε στα δεξιά σας. ‘Πώς είπατε;’ ‘Είπα, καλημέρα αδελφέ’. ‘Πώς τολμάτε . . . Ούτε που σας ξέρω· από πού κι ως πού λοιπόν όλη αυτή η οικειότητα; Στο κάτω-κάτω είμαστε στην εκκλησία’».

Είναι αλήθεια πως μέσα στις εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν υπάρχει πραγματική αίσθηση αδελφότητας. Αυτό αντανακλά έλλειψη Χριστιανικής ενότητας από μέρους τους. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εμείς, όπως και οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού, αποκαλούμε ελεύθερα ο ένας τον άλλο, αδελφέ και αδελφή. (2 Πέτρου 3:15) Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και να βρεθούμε, αν θέλουμε μια θερμή, αδελφική υποδοχή δεν έχουμε παρά να πάμε στην κοντινότερη Αίθουσα Βασιλείας. Ενότητα εκδηλώνεται επίσης από το γεγονός ότι όλες οι εκκλησίες ακολουθούν το ίδιο πρότυπο διδασκαλίας και ότι όλοι οι Μάρτυρες ασχολούνται με το κήρυγμα ‘του ευαγγελίου της βασιλείας’.—Ματθαίος 24:14.

Την νύχτα πριν πεθάνει, ο Ιησούς Χριστός είπε στην προσευχή του: «Προσεύχομαι . . . για κείνους που με το κήρυγμα αυτών εδώ θα πιστεύουν σ’ εμένα, ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα». (Ιωάννης 17:20, 21, ΝΔΜ) Η αφήγηση της Αγίας Γραφής δείχνει ότι ο Ιεχωβά Θεός απάντησε στην προσευχή του Ιησού. Ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς, οι μακροχρόνιες έχθρες που υπήρχαν μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών, εξαφανίστηκαν μέσω της ενοποιητικής δύναμης των διδασκαλιών του Χριστού.—Γαλάτας 3:28.

Ωστόσο, απαιτούνταν προσπάθεια για να διατηρηθεί αυτή η ενότητα. Ο απόστολος Παύλος παρακάλεσε θερμά τους συνεργάτες του ‘να περπατάνε άξια της [ουράνιας] κλήσης . . . προσπαθώντας με ζήλο να διατηρούν την ομόνοια του πνεύματος, με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης’. Δεν θα έπρεπε να χωριστούν σε διάφορες αιρέσεις. Όχι, υπάρχει «εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· εις Θεός και Πατήρ πάντων». Οι απόστολοι, οι ποιμένες και οι δάσκαλοι στην εκκλησία αποτελούσαν μια προμήθεια προκειμένου να βοηθηθούν ‘όλοι να αποκτήσουν την ομόνοια στην πίστη’.—Εφεσίους 4:1-6· 4:11-14, ΜΝΚ.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς έχουν διατηρήσει με επιτυχία αυτή την ‘ομόνοια’. Όμως, διάφοροι παράγοντες—το πνεύμα της ανεξαρτησίας, οι πολιτιστικές και φυλετικές διαφορές, τα διάφορα ελαττώματα και οι ατέλειες των Χριστιανών—θα μπορούσαν να απειλήσουν ‘την ομόνοιά μας στην πίστη’. Με ποιον τρόπο μπορεί αυτή να διατηρηθεί;

Διατροφή από το Ίδιο Τραπέζι

Ο Ιεχωβά δεν διαφωτίζει τον κάθε Χριστιανό ατομικά. Αντίθετα, ο Χριστός διόρισε την τάξη του ‘πιστού και φρόνιμου δούλου’ να προμηθεύει Γραφική ύλη για μελέτη, καθώς και επίκαιρη συμβουλή στους Χριστιανούς όλου του κόσμου. (Ματθαίος 24:45-47) Η Σκοπιά λοιπόν εκδίδεται σε 103 γλώσσες, για να βοηθήσει στην κάλυψη αυτής της παγκόσμιας ανάγκης.

Η διατροφή από το ίδιο πνευματικό τραπέζι έχει συμβάλει πολύ στη δημιουργία και στη διατήρηση της ομόνοιας της πίστης. Κατά καιρούς όμως, ορισμένες συμβουλές ίσως να φαίνεται ότι δεν έχουν εφαρμογή σε ορισμένες χώρες. Μήπως θα πρέπει να θεωρούμε ότι δεν χρειαζόμαστε αυτές τις πληροφορίες; Και βέβαια όχι. Ορισμένες από τις προειδοποιήσεις του Παύλου προς τους Χριστιανούς που ζούσαν στην ανήθικη, ειδωλολατρική πόλη της Κορίνθου ίσως να φαινόταν ότι δεν είχαν πλήρη εφαρμογή στους Χριστιανούς που ζούσαν στις αγροτικές περιοχές. (1 Κορινθίους 6:15, 16· 10:14) Ωστόσο οι Χριστιανοί σε όλα τα μέρη θεωρούσαν τα συγγράμματα του Παύλου μέρος των ‘Γραφών’.—2 Πέτρου 3:16.

Με παρόμοιο τρόπο σήμερα, ορισμένα άρθρα ίσως να φαίνεται ότι δεν είναι τόσο εφαρμόσιμα στις τοπικές συνθήκες, όσο άλλα. Και πάλι, θα πρέπει να δεχόμαστε με χαρά αυτή την εκ των προτέρων προειδοποίηση, γνωρίζοντας ότι στον αιώνα της γρήγορης επικοινωνίας που ζούμε, οι βλαβερές τάσεις που εμφανίζονται σε κάποιο μέρος του κόσμου μπορούν να εξαπλωθούν γρήγορα!

Ατέλειες και Ακρότητες στις Απόψεις

Ο μαθητής Ιάκωβος είπε: «Εις πολλά πταίομεν άπαντες». (Ιακώβου 3:2) Εξαιτίας της ατέλειας, οι άνθρωποι ρέπουν προς τις ακρότητες. Αυτό δεν φαίνεται να δημιουργεί πρόβλημα στην περίπτωση που τα άτομα έχουν τις ίδιες απόψεις. Για παράδειγμα, δύο υπερβολικά σχολαστικά άτομα μπορεί να τα πηγαίνουν πολύ καλά μεταξύ τους. Αλλά αν ο ένας είναι ακατάστατος και ο άλλος σχολαστικός, τότε οι καβγάδες δεν θα έχουν τέλος!

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προέρχονται ‘από κάθε έθνος και φυλή και λαό και γλώσσα’. (Αποκάλυψις 7:9) Σαν αποτέλεσμα, ορισμένα άτομα ανάμεσά μας πιθανόν να έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες ιδέες σε θέματα όπως είναι η διατροφή, το ντύσιμο, η ιατρική περίθαλψη, ακόμη και η κοινωνική συμπεριφορά. Τέτοιου είδους απόψεις οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους, δεν είναι ανάγκη να θέτουν φραγμούς ανάμεσά μας. Η Αγία Γραφή προειδοποιεί να μη φτάνουμε στα άκρα και μας προτρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια να είμαστε ισορροπημένοι και λογικοί. «Η άνωθεν όμως σοφία . . . είναι ειρηνική, επιεικής [λογική (ΜΝΚ)]», λέει η Αγία Γραφή.—Ιακώβου 3:17.

Είναι αλήθεια πως η Αγία Γραφή καταδικάζει ρητά ορισμένες συνήθειες. Συχνά όμως μας ενθαρρύνει απλώς να ακολουθήσουμε τη μέση οδό και όχι κάποιο από τα δύο άκρα. Εξετάστε τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τα ακόλουθα θέματα:

Κοσμική Εργασία: «Η οκνηρία ρίπτει εις βαθύν ύπνον· και η άεργος ψυχή θέλει πεινά». (Παροιμίαι 19:15) «Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά [πλούτη (ΜΝΚ)]».—Ματθαίος 6:24.

Ομιλία: «Όστις κρατεί τα χείλη αυτού, είναι συνετός». (Παροιμίαι 10:19) «Χρόνος είναι εις πάντα, . . . καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν».—Εκκλησιαστής 3:1, 7.

Κοινωνική Συμπεριφορά: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους». (Ιωάννης 13:35) «Σπανίως βάλε τον πόδα σου εις τον οίκον του πλησίον σου, μήποτε σε βαρυνθή».—Παροιμίαι 25:17.

Ανατροφή Παιδιών: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού· αλλ’ ο αγαπών αυτόν παιδεύει αυτόν εν καιρώ [φροντίζει να τον διαπαιδαγωγεί (ΜΝΚ)]». (Παροιμίαι 13:24) «Μη ερεθίζετε τα τέκνα σας, δια να μη μικροψυχώσιν».—Κολοσσαείς 3:21.

Όσο πιο ισορροπημένες είναι οι απόψεις μας αντί να είναι ακραίες, τόσο λιγότερες συγκρούσεις θα έχουμε με άλλους Χριστιανούς. Αλλά τι θα γίνει αν συνεχίζουν να προκύπτουν διαφωνίες εξαιτίας της ατέλειας; Να θυμάστε τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:13: «Υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος».

‘Με Έκανε να Προσκόψω’

Ωστόσο, μερικοί στη εκκλησία ίσως να έχουν την τάση να είναι υπερβολικά ευαίσθητοι, διακρίνοντας κακά κίνητρα πίσω από αθώα λόγια και αθώες χειρονομίες. Αυτό ίσως να οφείλεται στο παρελθόν τους. Όπως και να έχει το πράγμα, δεν παύει να είναι θλιβερό όταν τέτοια υπερευαίσθητα άτομα αφήνουν τον εαυτό τους να θίγεται από ασήμαντα ζητήματα ή, ακόμη χειρότερα, αναστατώνουν τους άλλους μ’ αυτό το ζήτημα σπέρνοντας σπόρους διχόνοιας!

Πράγματι, η Αγία Γραφή καταδικάζει τη διαγωγή που θα μπορούσε να κάνει άλλους μαθητές να προσκόψουν. (Λουκάς 17:1, 2) Και τα ώριμα άτομα θα πρέπει να είναι ευαίσθητα σ’ ό,τι αφορά τα αισθήματα των συγχριστιανών τους. Ταυτόχρονα, η Αγία Γραφή μάς συμβουλεύει έντονα να μην είμαστε υπερβολικά ευαίσθητοι και να μην μεγαλοποιούμε τα λάθη στο μυαλό μας. (Εκκλησιαστής 7:9) Επιπλέον, το να κάνουμε τη δυσαρέσκεια να απλώνεται ανάμεσα στους αδελφούς μας, εκθέτοντας τις αδυναμίες κάποιου άλλου ατόμου, είναι ένα από τα πράγματα που «μισεί» ο Ιεχωβά.—Παροιμίαι 6:16-19.

Το πνεύμα του Θεού μπορεί να μας βοηθήσει να μην είμαστε πια υπερευαίσθητοι. Αντί να συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στα ελαττώματα των αδελφών μας, μπορούμε, με τη βοήθεια του πνεύματος, να κάνουμε θετικές, εποικοδομητικές σκέψεις. (Φιλιππησίους 4:8) Αυτό προωθεί την ενότητα.

Η Ενότητα Δεν Είναι Τυποποίηση

Παγκόσμια ενότητα ωστόσο δεν σημαίνει ότι ισοπεδώνονται οι προσωπικότητες των ατόμων ή ότι τους στερείται κάθε πρωτοβουλία. Σε περιπτώσεις που εφαρμόζονται Βιβλικές αρχές, εγκαταλείπουμε με χαρά τα ανεξάρτητα πρότυπα σκέψης αυτού του κόσμου και δεχόμαστε την κατεύθυνση του πνεύματος του Ιεχωβά. Επίσης, καθώς εκτελούμε την αποστολή που έχουμε ως κήρυκες, υπάρχει άφθονο πεδίο για να εκφράσουμε την προσωπικότητά μας, ακόμη και τη φαντασία μας. Πράγματι, οι αδελφοί μας έχουν συχνά μεγάλη εφευρετικότητα καθώς προσαρμόζουν τις μεθόδους με τις οποίες κηρύττουν, στις τοπικές συνθήκες.

Ύστερα, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων οι οποίες δεν σχετίζονται άμεσα με Γραφικές αρχές, περιλαμβανομένων και ορισμένων τοπικών συνηθειών. Στην ηπειρωτική Ευρώπη, οι άνθρωποι συνήθως ανταλλάσσουν χειραψία. Σε διάφορα μέρη της Άπω Ανατολής, υποκλίνονται. Τόσο το ένα όσο και το άλλο είναι αποδεκτά για τους Χριστιανούς. Ή εξετάστε επίσης το ντύσιμο και την εμφάνιση. Η Αγία Γραφή δίνει μόνο τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές οι οποίες αφορούν τη σεμνότητα και την ισορροπία. Ενώ δεν αγνοούμε αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, μπορούμε να ακολουθούμε τις δικές μας προτιμήσεις, ασκώντας παράλληλα ‘σωφροσύνη’.—1 Τιμόθεον 2:9, 10.

Γι’ αυτό το λόγο οι πρεσβύτεροι είναι πάντοτε προσεκτικοί να δίνουν συμβουλή που έχει σταθερή βάση στις αρχές της Αγίας Γραφής αντί να βασίζεται στις προσωπικές τους προτιμήσεις. Φυσικά, όταν πρόκειται για πνευματικά ζητήματα, αυτοί θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή όσον αφορά την προώθηση της πραγματικής ενότητας. Κι εμείς επίσης μπορούμε να κάνουμε το μέρος μας. Μπορούμε να συνεχίζουμε να ‘εξετάζουμε αν είμαστε εν τη πίστει’ μέσω τακτικής μελέτης της Αγίας Γραφής και των εκδόσεων του ‘πιστού δούλου’. (2 Κορινθίους 13:5) Μπορούμε να διατηρήσουμε την ομόνοια με έργα, κάνοντας θαρραλέα ‘δημόσια διακήρυξη’ της πίστης μας.—Εβραίους 13:15, ΜΝΚ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο θα δίνουμε προσοχή στη θεόπνευστη συμβουλή: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην».—1 Κορινθίους 1:10.

[Εικόνα στη σελίδα 30]

Η διατήρηση καλών σχέσεων, ακόμη κι αν κάποιος έχει λόγους να αισθάνεται προσβλημένος, είναι ζωτική για να υπάρχει ενότητα