Ο ίδιος ολοχρόνιος διάκονος έδωσε στον αδελφό μου, τον Μανώλη Πατεράκη, το βιβλιάριο Πού Είναι οι Νεκροί;, το οποίο είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.b

Ο ενθουσιασμός του αδελφού μου για το έργο κηρύγματος αποτελούσε πηγή έμπνευσης για εμένα. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η αστυνομία άρχισε να στρέφει την προσοχή της στην οικογένειά μας, και μάλιστα μας έκανε τακτικές επισκέψεις ανά πάσα στιγμή στη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας αναζητώντας τον Μανώλη καθώς και έντυπα. Θυμάμαι έντονα την περίπτωση που κάποιος ιερέας ήρθε να μας πείσει να επιστρέψουμε στην εκκλησία. Όταν ο Μανώλης τού έδειξε από τη Γραφή ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, ο ιερέας άρπαξε τη Γραφή και, κουνώντας την απειλητικά μπροστά στο πρόσωπο του αδελφού μου, φώναξε: «Αυτό το βιβλίο σε έχει καταστρέψει!»

Το 1940, όταν ο Μανώλης αρνήθηκε να υπηρετήσει στο στρατό, συνελήφθη και στάλθηκε στο αλβανικό μέτωπο. Χάσαμε την επαφή μαζί του και νομίσαμε ότι είχε πεθάνει. Έπειτα από δύο χρόνια, όμως, λάβαμε αναπάντεχα μια επιστολή που μας έστειλε εκείνος από τη φυλακή. Ήταν σώος και αβλαβής! Ένα από τα εδάφια που ανέφερε σε εκείνη την επιστολή έχει χαραχτεί ανεξίτηλα από τότε στο μυαλό μου: «Τα μάτια του Ιεχωβά περιτρέχουν όλη τη γη για να δείξει την ισχύ του υπέρ εκείνων που έχουν την καρδιά πλήρη προς αυτόν». (2 Χρονικών 16:9) Πόσο πολύ χρειαζόμασταν τέτοια ενθάρρυνση!

Από τη φυλακή, ο Μανώλης μπόρεσε να ζητήσει από μερικούς αδελφούς να με επισκεφτούν.

Όταν ο Μανώλης αποφυλακίστηκε, άρχισε να επισκέπτεται εκκλησίες στην Αθήνα ως περιοδεύων επίσκοπος. Εγώ μετακόμισα εκεί το 1947.