Η ΜΝΚ αποδίδει τη λέξη σταυρός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ως «ξύλο βασανισμού». Στην κλασική αρχαία ελληνική γλώσσα, η λέξη σταυρός σήμαινε απλώς ένα όρθιο ξύλο, ένα παλούκι. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει και έναν πάσσαλο εκτέλεσης με οριζόντιο δοκάρι. Το Αυτοκρατορικό Λεξικό της Βίβλου (The Imperial Bible-Dictionary) αναγνωρίζει το γεγονός αυτό, προσθέτοντας: «Ακόμη και μεταξύ των Ρωμαίων το crux [σταυρός] . . . φαίνεται ότι ήταν αρχικά ένα όρθιο ξύλο».​—Επιμέλεια Π. Φέρμπερν (Λονδίνο, 1874), Τόμ. 1, σ. 376. Βλέπε επίσης ετυμολογική υποσημείωση στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, του Γ. Μπαμπινιώτη (Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα, 2002), λήμμα «σταυρός».

Ήταν τέτοιο το όργανο που χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση της εκτέλεσης του Γιου του Θεού; Είναι αξιοσημείωτο το ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί επίσης τη λέξη ξύλον για να προσδιορίσει το εν λόγω όργανο. Το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, των Λίντελ και Σκοτ, ορίζει αυτή τη λέξη ως: «I. Ξύλον κεκομμένον και έτοιμον προς χρήσιν, ξύλον προς καύσιν, οικοδομήν, κτλ. . . . II. τεμάχιον ξύλου . . . 2) ράβδος, ρόπαλον . . . 4) σανίς ή δοκός εις ην οι κακούργοι εδένοντο . . . και εν τη Καιν. Διαθ., ο σταυρός, Πράξ. Αποστ. ε΄, 30, ι΄, 39, . . . πρβλ. Εβδ. (Δευτ. ΚΑ΄, 22) . . . III. [χρησιμοποιείται] επί δένδρου». (Εκδόσεις «Ι. Σιδέρης», 1921, Τόμ. 3, σ. 258) Οι μεταφράσεις ΒΑΜ και ΚΔΒ διατηρούν στα εδάφια των Πράξεων τη λέξη ξύλον του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου. (Παράβαλε Γαλάτες 3:13· Δευτερονόμιο 21:22, 23.)

Το βιβλίο Ο Μη Χριστιανικός Σταυρός ([The Non-Christian Cross] Λονδίνο, 1896) του Τζ. Ντ. Πάρσονς λέει: «Δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση σε κάποιο από τα διάφορα συγγράμματα που αποτελούν την Καινή Διαθήκη η οποία, στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, να αποδεικνύει έστω και έμμεσα ότι ο σταυρός που χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση του Ιησού ήταν διαφορετικός από το συνηθισμένο σταυρό, πόσο μάλλον ότι αποτελούνταν, όχι από ένα κομμάτι ξύλο, αλλά από δύο, καρφωμένα μεταξύ τους στο σχήμα του σημερινού σταυρού. . . . ».​—Σ. 23, 24.

Η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία αναφέρει τα εξής: “Σταύρωση. Αυτή χρησιμοποιούνταν και προ Χριστού. . . . Μιλώντας για την απλούστερη μορφή της σταυρικής ποινής, εννοούμε την ανάρτηση σε δέντρα ή σε πασσάλους . . . Η λέξη σταυρός χρησιμοποιείται για να δηλώσει τους ισχυρούς πασσάλους, που ήταν απαραίτητοι ως θεμέλια για τη στήριξη κτισμάτων. Φαίνεται ότι σταυρός μπορούσε να θεωρηθεί και το κάθε σταθερό και αμετακίνητο αντικείμενο . . . Συνεκδοχικά, σκόλοπας ή σταυρός θεωρείται και το δέντρο”. Η εγκυκλοπαίδεια λέει επίσης: “Όσον αφορά το σχήμα του σταυρού, όπως το υποθέτει η χριστιανική παράδοσις . . . τα στοιχεία [αυτά που αναφέρονται παραπάνω σχετικά με τη σημασία της λέξης σταυρός] έχουν προκαλέσει, πιθανώς, μια απορία στον αναγνώστη. Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ των σχημάτων εκείνων και όσων εν συνεχεία λέχθηκαν περί σταυρού; . . . Απαντούμε, από όσα έχουν λεχθεί, ότι δεν διαγράφεται ίσως καμία άμεση αντιστοιχία. Τούτο επιτείνει και το γεγονός κατά το οποίο, ενώ γνωρίζουμε τι εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες με τη λέξη σταυρός, εν τούτοις δεν γνωρίζουμε πώς ονόμαζαν τα γεωμετρικά εκείνα σχήματα τα οποία εμείς οι μεταγενέστεροι ονομάζουμε σταυρούς”.​—Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 11, (Αθήνα, 1967), στ. 450, 451.

Η ίδια εγκυκλοπαίδεια αναγνωρίζει: “Το σύμβολο και το σχήμα του σταυρού επικράτησε πλήρως από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου και έπειτα”.​—Τόμ. 11, στ. 422.

Τα αποδεικτικά στοιχεία, λοιπόν, κλίνουν υπέρ του ότι ο Ιησούς πέθανε σε έναν όρθιο πάσσαλο και όχι στον παραδοσιακό σταυρό του Χριστιανικού κόσμου.