ΕΙΝΑΙ η έβδομη ημέρα του Ιουδαϊκού μήνα Νισάν του έτους 33 Κ.Χ. Φανταστείτε ότι είστε παρατηρητής των γεγονότων που λαβαίνουν χώρα στη ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας. Αφήνοντας πίσω τους την Ιεριχώ και την πλούσια βλάστησή της, ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του αρχίζουν μια κοπιαστική ανάβαση σε ένα χωματόδρομο γεμάτο στροφές. Πολλοί άλλοι ταξιδιώτες ανηφορίζουν επίσης προς την Ιερουσαλήμ για τον ετήσιο εορτασμό του Πάσχα. Εντούτοις, αυτή η κουραστική ανάβαση δεν είναι το μόνο πράγμα που απασχολεί τους μαθητές του Χριστού.

Οι Ιουδαίοι ποθούν τον ερχομό ενός Μεσσία ο οποίος να μπορεί να φέρει ανακούφιση από το ρωμαϊκό ζυγό. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι αυτός ο από πολλού αναμενόμενος Σωτήρας. Επί τριάμισι χρόνια τούς μιλάει σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Θεραπεύει τους αρρώστους και τρέφει τους πεινασμένους. Ναι, φέρνει παρηγοριά στους ανθρώπους. Αλλά οι θρησκευτικοί ηγέτες οργίζονται εξαιτίας των καυστικών καταγγελιών του Ιησού εναντίον τους και επιζητούν πάση θυσία να τον θανατώσουν. Εντούτοις, τον βλέπουμε τώρα να περπατάει πάνω στον κατάξερο δρόμο με αποφασιστικά βήματα μπροστά από τους μαθητές του.—Μάρκος 10:32.