Ματιές στον Κόσμο

Έρχονται Περισσότερες Καταστροφές

«Εξαιτίας της καταστροφής του περιβάλλοντος», γράφει η γερμανική εφημερίδα Σβαϊνφούρτερ Τάγκμπλατ (Schweinfurter Tagblatt) παραθέτοντας μια δήλωση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, «ο αριθμός των φυσικών καταστροφών θα έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα μέχρι το έτος 2000». Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, «τώρα είναι ολοένα και περισσότερες οι οικολογικές καταστροφές που προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος». Ως παραδείγματα, παρατέθηκαν οι χημικές καταστροφές στο Μποπάλ (της Ινδίας) και στο Σεβέζο (της Ιταλίας), το δυστύχημα στον πυρηνικό αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ (της Ε.Σ.Σ.Δ.), η καταστροφή που προκάλεσε η πετρελαιοκηλίδα στα ανοιχτά των ακτών της Αλάσκας και οι πυρκαγιές στις πετρελαιοφόρες περιοχές στο Κουβέιτ. «Η μόλυνση του αέρα, του νερού και του εδάφους, καθώς και η μείωση στο στρώμα του όζοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, δείχνουν ότι η βιομηχανική ανάπτυξη είναι καταστροφική», προσθέτει το άρθρο. «Πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χάσει τα σπίτια τους εξαιτίας των φυσικών καταστροφών από την αρχή αυτού του αιώνα».

Στα Ύψη το Κόστος της Δικαιοσύνης

Οι Καναδοί πλήρωσαν «πέρσι το ποσό-ρεκόρ των 7,7 δισεκατομμυρίων και πλέον καναδικών δολαρίων (περ. 1,3 τρισ. δρχ.) για την αστυνομία, τα δικαστήρια, τις φυλακές και τη νομική βοήθεια», αναφέρει η εφημερίδα Δε Τορόντο Σταρ (The Toronto Star). Αυτό σημαίνει ότι κάθε Καναδός δαπανά 295 δολάρια (περ. 51.000 δρχ.) το χρόνο για τη χρηματοδότηση του δικαστικού συστήματος. Παρά τα μεγάλα χρηματικά ποσά που ξοδεύονται, «το έγκλημα ανέβηκε ραγδαία κατά 32 τοις εκατό», λέει η ίδια εφημερίδα. Ο αριθμός των φυλακισμένων αυξήθηκε κατά 37 τοις εκατό ανάμεσα στα έτη 1981 και 1987. Σχολιάζοντας το υψηλό κόστος της δικαιοσύνης, η Σέρι Κούλμαν, ανώτερο διοικητικό στέλεχος της Εταιρίας Τζον Χάουαρντ του Τορόντο, είπε: «Εφτά δισεκατομμύρια είναι πολλά χρήματα, και ειλικρινά εκπλήσσομαι που οι άνθρωποι δεν λένε: ‘Για μια στιγμή! Τι γίνεται εδώ;’» Και πρόσθεσε: «Δεν είναι πια καιρός να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι ότι αυτό το σύστημα δεν λειτουργεί σωστά;»

Ανεύρεση Οχημάτων από Δορυφόρους

Επειδή οι κλοπές οχημάτων παίρνουν σοβαρές διαστάσεις στη Νότια Αφρική, η πιο πρόσφατη μέθοδος ανεύρεσης κλεμμένων οχημάτων είναι ο εντοπισμός μέσω δορυφόρου. Η εφημερίδα Δε Σταρ (The Star) του Γιοχάνεσμπουργκ εξηγεί ότι από τη στιγμή που ο οδηγός εγκαθιστά το σύστημα αυτό, δεν έχει παρά να ενεργοποιήσει έναν πομπό σε περίπτωση κλοπής του οχήματός του. Τότε ένας δορυφόρος εντοπίζει το όχημα και δείχνει την ακριβή του θέση στην οθόνη ενός κομπιούτερ σε μια «αίθουσα ελέγχου, όπου η θέση αυτή εμφανίζεται ως ‘φωτεινή ένδειξη’ σ’ ένα χάρτη». Κατόπιν, από την αίθουσα ελέγχου ειδοποιούνται οι μονάδες ασφαλείας—ελικόπτερα ή μονάδες εδάφους—που ακολουθούν τα ίχνη του οχήματος. Το ίδιο δημοσίευμα προσθέτει: «Τα δοκιμαστικά τεστ έχουν αποδείξει μέχρι τώρα ότι ένα όχημα μπορεί να εντοπιστεί . . . μέσα σε 15 περίπου λεπτά και ότι το ποσοστό ανεύρεσης είναι 95 τοις εκατό».

Ναρκωτικά στα Σχολεία

Πώς έρχονται οι νεαροί σε επαφή με τα ναρκωτικά στο σχολείο; «Τα ναρκωτικά δεν φτάνουν στα σχολεία από τους ξένους, αλλά από τους ίδιους τους μαθητές», λέει ο Αμπίλιου Περέιρα, αρχηγός της αστυνομίας του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, στη Βραζιλία. «Κανένας δεν δέχεται ναρκωτικά από κάποιον που δεν γνωρίζει». Και προσθέτει: «Είχα συνηθίσει να βρίσκω μαριχουάνα σε 17χρονους. Τώρα έχουμε πρόβλημα με 12χρονους, ακόμα και με 10χρονους». Στην αρχή, τα ναρκωτικά μπορεί να προσφερθούν δωρεάν, αλλά από τη στιγμή που εθίζονται οι νεαροί, οι έμποροι ναρκωτικών τα δίνουν επί πληρωμή. «Δεν υπάρχει σχολείο στο οποίο να μην μπαίνουν ναρκωτικά», δηλώνει ο Αλμπέρτου Κοράζα, αρχηγός της αστυνομίας σε μια περιοχή του Σάο Πάουλο. Το περιοδικό Βέτζα (Veja) λέει: «Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο εύκολο να αγοράσει κανείς ναρκωτικά στα σχολεία, ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ευρύ το κύκλωμα των εμπόρων ναρκωτικών ανάμεσα στους μαθητές και ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο δύσκολο να περιοριστεί αυτό το είδος εμπορίου».

Σύγκριση Θεραπευτικών Αγωγών

Οι ασθενείς που πάσχουν από θανατηφόρο καρκίνο και οι οποίοι λαβαίνουν τη συνηθισμένη ιατρική θεραπεία δεν τα πηγαίνουν ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα από εκείνους που ακολουθούν ασυνήθιστες θεραπείες, λέει μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Ιατρικό Περιοδικό της Νέας Αγγλίας (The New England Journal of Medicine). Πάνω από 150 καρκινοπαθείς με μέσο όρο υπολειπόμενης ζωής ένα χρόνο ή και λιγότερο χρησιμοποιήθηκαν σ’ αυτή τη μελέτη. Οι μισοί απ’ αυτούς έλαβαν τις συνηθισμένες θεραπευτικές αγωγές, όπως χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, ενώ οι άλλοι μισοί ακολούθησαν θεραπείες που περιλάμβαναν δίαιτα με χορταρικά, υποκλυσμό με καφέ, και εμβολιασμούς οι οποίοι είχαν σκοπό να ενεργοποιήσουν το αμυντικό σύστημα. Οι ασθενείς εκείνοι είχαν προχωρημένο καρκίνο του πνεύμονα, καρκίνο στο κόλον, παγκρεατικό καρκίνο ή μελάνωμα. Μόλις λίγο περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς της κάθε ομάδας ήταν ζωντανοί στο τέλος του ενός έτους, και το 15 τοις εκατό απ’ αυτούς στο τέλος των δύο ετών. «Τα αποτελέσματα δείχνουν πολύ καθαρά ότι οι αγωγές μας προφανώς δεν παρατείνουν τη ζωή ασθενών με προχωρημένο καρκίνο», είπε ο Δρ Μπάρι Κάσιλεθ, συντάκτης αυτού του δημοσιεύματος. «Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί είναι το πώς να κάνουμε αυτούς τους ανθρώπους να νιώθουν πιο άνετα, και σε μερικές περιπτώσεις αυτό ίσως σημαίνει να μην τους δώσουμε καμιά θεραπευτική αγωγή».

Υπερβολική Καθαριότητα;

Όταν το πετρελαιοφόρο Έξον Βαλντέζ προσάραξε στα ανοιχτά των ακτών της Αλάσκας, η πετρελαιοκηλίδα που δημιουργήθηκε σκότωσε μεγάλο αριθμό ζώων—σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση, περίπου 580.000 πουλιά, 5.500 θαλάσσιες ενυδρίδες και 22 φάλαινες. Ενώ ακουγόταν ότι η βλάβη θα ήταν μόνιμη, η Εθνική Ωκεανική και Ατμοσφαιρική Υπηρεσία λέει ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και ότι τα περισσότερα είδη πρέπει να έχουν ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις τους μέσα σε πέντε περίπου χρόνια. «Η ανάρρωση θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο ταχεία αν σε μερικές ακτές δεν ριχνόταν με πίεση καυτό νερό, προκειμένου να καθησυχαστεί η κατακραυγή του κοινού», αναφέρει το περιοδικό Φόρτιουν (Fortune). «Οι μελέτες μιας υπηρεσίας δείχνουν ότι περισσότεροι μικροοργανισμοί πεθαίνουν από το ζεστό νερό παρά από το πετρέλαιο». Όπως λέει η υπεύθυνη μιας επιστημονικής ομάδας, η Σίλβια Ερλ, «μερικές φορές το καλύτερο, και όλως παραδόξως το δυσκολότερο, που έχει να κάνει κανείς για την αντιμετώπιση μιας οικολογικής καταστροφής είναι να μην κάνει τίποτα».

Περισσότεροι Στρατώνες Παρά Νοσοκομεία

Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο ξοδεύουν το 5,4 τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος τους για στρατιωτικές δραστηριότητες, αλλά μόνο το 4,2 τοις εκατό για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αναφέρει το Ντίμος (Demos), ένα ενημερωτικό δελτίο που εκδίδει το Ολλανδικό Διαπανεπιστημιακό Δημογραφικό Ινστιτούτο. Στις αναπτυσσόμενες χώρες η αναλογία παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερη διαφορά: 5,6 τοις εκατό για αμυντικούς σκοπούς, αλλά μόνο 1,4 τοις εκατό για ιατρική περίθαλψη. Οι κυβερνήσεις στη Νοτιοανατολική Ασία, σημειώνει το ίδιο δελτίο, βρίσκονται στην κορυφή του καταλόγου, ξοδεύοντας για στρατιωτικούς λόγους εφταπλάσια ποσά απ’ αυτά που ξοδεύουν για την υγεία.

Προβλήματα με τους Υγροστάτες

«Οξεία προβλήματα, όπως ο πυρετός από τον υγροστάτη, μια αρρώστια που μοιάζει με γρίπη και η οποία προσβάλλει ομάδες ανθρώπων που εργάζονται σε γραφεία, μπορούν να αποδοθούν στους μεγάλους υγροστάτες, στους οποίους το νερό παραμένει στάσιμο και μαζεύει μικροοργανισμούς», αναφέρει το έντυπο Δε Μέντικαλ Ποστ (The Medical Post) του Καναδά. Οι οικιακοί υγροστάτες είναι το ίδιο επικίνδυνοι όταν αναπτύσσονται βακτηρίδια και μύκητες στο στάσιμο νερό, το οποίο κατόπιν ψεκάζεται στον αέρα. Σύμφωνα με το ίδιο έντυπο, ένας ειδικός πρότεινε ότι, αν η ατμόσφαιρα ενός δωματίου πρέπει να παραμένει υγρή για ιατρικούς λόγους, οι ασθενείς θα πρέπει να προτιμήσουν «να χρησιμοποιούν υγρασία που προέρχεται από ατμό, πράγμα που μπορεί να γίνει πολύ απλά, όπως βάζοντας ένα σκεύος με βραστό νερό πάνω σε μια εστία».

Ηλεκτρονικές Γραφές Μεγέθους Τσέπης

«Τώρα, στον κόσμο της ηλεκτρονικής, το μικρό είναι όμορφο», αναφέρει το περιοδικό Νιούζγουικ (Newsweek). Στα τελευταία τεχνολογικά επιτεύγματα μικρού μεγέθους συγκαταλέγονται και τρεις μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αξίας 400 δολαρίων (περ. 72.000 δρχ.), στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση (Revised Standard Version) και η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, που εκδίδονται από μια εταιρία στο Νιου Τζέρσι των Η.Π.Α. «Γιατί να ξοδέψει κανείς 400 δολάρια για μια Αγία Γραφή;» ρωτάει το παραπάνω περιοδικό. «Επειδή αυτή έχει πληκτρολόγιο όπως οι γραφομηχανές και αρκετή νοημοσύνη». Μπορεί να βρίσκει κανείς τα εδάφια που ξεχνάει απλώς με το να πληκτρολογήσει μερικές λέξεις-κλειδιά τις οποίες ίσως θυμάται. Η εταιρία «μπορεί να έχει βρει πελατεία ανάμεσα στους ξεχασιάρηδες κληρικούς», λέει το άρθρο. «Έχει ήδη πουλήσει 50.000 ηλεκτρονικές Γραφές μέσα σε έξι μήνες».

Ανησυχητικό Λάθος Χρονολόγησης

Πριν από έντεκα χρόνια, μια καλλιτέχνιδα γιαγιά από τη Νότια Αφρική, η Τζόαν Άρενς, δημιούργησε μερικά ωραία ζωγραφικά έργα χρησιμοποιώντας αντί για καμβά μεγάλες πέτρες, μιμούμενη έτσι την παραδοσιακή τέχνη των Βουσμάνων. Αργότερα, μια απ’ αυτές τις ζωγραφισμένες πέτρες βρέθηκε στην πεδιάδα κοντά στο προηγούμενο σπίτι της, στην πόλη Πίτερμαριτσμπιρχ. Τελικά, η πέτρα αυτή κατέληξε στα χέρια του έφορου του μουσείου που βρίσκεται στην πόλη. Ο έφορος, μη γνωρίζοντας την προέλευση αυτού του έργου τέχνης, το έστειλε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Αγγλία για να το χρονολογήσουν στη μονάδα επιταχυντή ραδιενεργού άνθρακα. Οι ειδικοί κατέληξαν με τους υπολογισμούς τους στο συμπέρασμα πως η ζωγραφιά ήταν 1.200 ετών! Γιατί αυτό το ανησυχητικό λάθος; «Έπειτα απ’ αυτό εξακριβώθηκε», σύμφωνα μ’ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας Σάντεϊ Τάιμς (Sunday Times) της Νότιας Αφρικής, «ότι το ελαιόχρωμα που χρησιμοποίησε η κ. Άρενς είχε φυσικά έλαια τα οποία περιείχαν άνθρακα—τη μόνη ουσία που χρονολόγησε η Οξφόρδη».

Το Κόστος της Απάτης και του Εμπρησμού

Οι απάτες που γίνονται με τις πιστωτικές κάρτες στη Βρετανία κοστίζουν στις τράπεζες και στις οικονομικές επιχειρήσεις 75 εκατομμύρια λίρες (περ. 27 δισ. δρχ.) το χρόνο, σύμφωνα με την εφημερίδα Δε Τάιμς (The Times) του Λονδίνου. Εντούτοις, ακόμα κι αυτό το ποσό είναι πολύ μικρό αν συγκριθεί με το υπολογιζόμενο κόστος των εμπρησμών: 500 εκατομμύρια λίρες (περ. 180 δισ. δρχ.) μόνο το 1990, όταν οι συνολικές ζημιές από τη φωτιά έφτασαν το ρεκόρ του 1 δισεκατομμυρίου λιρών (περ. 360 δισ. δρχ.). Μολονότι η συνηθέστερη αιτία των εμπρησμών είναι ο βανδαλισμός από άτομα του αντρικού φύλου ηλικίας 10 ως 25 ετών, περίπου το 20 τοις εκατό των εμπρησμών συνδέονται με απάτες—επιχειρήσεις, αυτοκίνητα και σπίτια καταστρέφονται επίτηδες, ώστε οι ιδιοκτήτες να πάρουν την αποζημίωση από την ασφάλεια. Τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών της Βρετανίας αποκαλύπτουν επίσης ότι το 1988 προκλήθηκαν, σκόπιμα, βλάβες ή καταστροφές από εμπρησμό σε 1.008 σχολεία, αναφέρει η ίδια εφημερίδα.