Ο Ιεχωβά Δρα στις Ημέρες του Νώε

3. Πώς παραλληλίζονται οι σημερινές συνθήκες με εκείνες των ημερών του Νώε;

³ Οι σημερινές παγκόσμιες συνθήκες παραλληλίζονται με εκείνες “των ημερών του Νώε”, πριν από 4.000 χρόνια και πλέον. (Λουκάς 17:26, 27) Στο εδάφιο Γένεση 6:5 διαβάζουμε: «Ο Ιεχωβά . . . είδε ότι η κακία του ανθρώπου ήταν άφθονη στη γη και ότι κάθε τάση των σκέψεων της καρδιάς του ήταν μόνο κακή όλο τον καιρό». Πόσο μοιάζει αυτό με το σημερινό κόσμο! Η πονηρία, η απληστία και η έλλειψη αγάπης αφθονούν παντού. Μερικές φορές μπορεί να σκεφτόμαστε ότι η εξαχρείωση της ανθρωπότητας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αλλά η προφητεία του αποστόλου Παύλου σχετικά με “τις τελευταίες ημέρες” συνεχίζει να εκπληρώνεται: «Πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο, παροδηγώντας και παροδηγούμενοι».—2 Τιμόθεο 3:1, 13.

4. Ποια επίδραση είχε η ψεύτικη λατρεία την αρχαία εποχή;

⁴ Θα μπορούσε η θρησκεία να φέρει ανακούφιση για την ανθρωπότητα στην εποχή του Νώε; Αντί για αυτό, η αποστατική θρησκεία, όπως αυτή που υπήρχε τότε, πρέπει να συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στις καταστροφικές συνθήκες. Οι πρώτοι μας γονείς είχαν ενδώσει στην ψεύτικη διδασκαλία “του αρχικού φιδιού, εκείνου που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς”. Στη δεύτερη γενιά μετά τον Αδάμ, «έγινε αρχή να επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά», προφανώς με βλάσφημο τρόπο. (Αποκάλυψη 12:9· Γένεση 3:3-6· 4:26) Αργότερα, στασιαστικοί άγγελοι, οι οποίοι εγκατέλειψαν την αποκλειστική αφοσίωση προς τον Θεό, υλοποιήθηκαν παίρνοντας ανθρώπινα σώματα με σκοπό να έχουν αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις με τις όμορφες κόρες των ανθρώπων. Αυτές οι γυναίκες γέννησαν υβριδικούς γίγαντες, τους αποκαλούμενους Νεφιλείμ, οι οποίοι καταπίεζαν και κακομεταχειρίζονταν τους ανθρώπους. Υπό αυτή τη δαιμονική επιρροή, “κάθε σάρκα κατέστρεψε την οδό της πάνω στη γη”.—Γένεση 6:1-12.

5. Αναφορικά με διάφορα γεγονότα των ημερών του Νώε, ποια προτροπή μάς δίνει ο Ιησούς ως προειδοποίηση;

⁵ Μία οικογένεια, όμως, διακράτησε ακεραιότητα στον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Θεός «διατήρησε τον Νώε, έναν κήρυκα δικαιοσύνης, ασφαλή μαζί με εφτά άλλους όταν επέφερε κατακλυσμό σε έναν κόσμο ασεβών ανθρώπων». (2 Πέτρου 2:5) Εκείνος ο Κατακλυσμός προσκίασε τη φοβερή ημέρα του Ιεχωβά, η οποία σημειώνει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων και για την οποία ο Ιησούς προφήτευσε: «Σχετικά με εκείνη την ημέρα και την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών ούτε ο Γιος, παρά μόνο ο Πατέρας. Διότι όπως ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου. Διότι όπως ήταν οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες πριν από τον κατακλυσμό, που έτρωγαν και έπιναν, και οι άντρες παντρεύονταν και οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου». (Ματθαίος 24:36-39) Βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση σήμερα, και γι’ αυτό ο Ιησούς μάς προτρέπει να “προσέχουμε τον εαυτό μας και να είμαστε άγρυπνοι, πάντοτε κάνοντας δέηση για να καταφέρουμε να διαφύγουμε από όλα όσα μέλλουν να συμβούν”.—Λουκάς 21:34-36.

Ο Ιεχωβά Τιμωρεί Δικαστικά τα Σόδομα και τα Γόμορρα

6, 7. (α) Τι προσκιάζεται από διάφορα γεγονότα της εποχής του Λωτ; (β) Ποια ξεκάθαρη προειδοποίηση μας δίνει αυτό;

⁶ Μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά τον Κατακλυσμό, όταν οι απόγονοι του Νώε είχαν πολλαπλασιαστεί στη γη, ο πιστός Αβραάμ και ο ανιψιός του ο Λωτ έγιναν μάρτυρες άλλης μιας φοβερής ημέρας του Ιεχωβά. Ο Λωτ και η οικογένειά του ζούσαν στην πόλη των Σοδόμων. Μαζί με τη γειτονική της πόλη, τα Γόμορρα, αυτή η πόλη είχε βυθιστεί σε αηδιαστική σεξουαλική ανηθικότητα. Δινόταν επίσης πρωταρχική έμφαση στον υλισμό, κάτι που τελικά επηρέασε ακόμη και τη γυναίκα του Λωτ. Ο Ιεχωβά είχε πει στον Αβραάμ: «Η κραυγή του παραπόνου για τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ναι, είναι δυνατή και η αμαρτία τους, ναι, είναι πολύ βαριά». (Γένεση 18:20) Ο Αβραάμ παρακάλεσε τον Ιεχωβά να λυπηθεί εκείνες τις πόλεις για χάρη των δικαίων που βρίσκονταν σε αυτές, αλλά ο Ιεχωβά δήλωσε ότι δεν θα μπορούσε να βρει ούτε δέκα δικαίους εκεί. Άγγελοι που στάλθηκαν από τον Θεό βοήθησαν τον Λωτ και τις δυο του κόρες να διαφύγουν στην κοντινή πόλη Σηγώρ.

⁷ Τι επακολούθησε; Παραβάλλοντας τις δικές μας «τελευταίες ημέρες» με εκείνες του Λωτ, τα εδάφια Λουκάς 17:28-30 αναφέρουν: «Παρόμοια, όπως συνέβη στις ημέρες του Λωτ: έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, έχτιζαν. Αλλά την ημέρα που βγήκε ο Λωτ από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους κατέστρεψε όλους. Το ίδιο θα είναι την ημέρα που θα αποκαλυφτεί ο Γιος του ανθρώπου». Το άσχημο τέλος των Σοδόμων και των Γομόρρων σε εκείνη την τρομερή ημέρα του Ιεχωβά μεταδίδει μια ξεκάθαρη προειδοποίηση σε εμάς σε αυτόν τον καιρό της παρουσίας του Ιησού. Και η σύγχρονη γενιά της ανθρωπότητας επίσης “πορνεύει αχαλίνωτα και κυνηγάει τη σάρκα για αφύσικη χρήση”. (Ιούδα 7) Επιπλέον, η ανήθικη σεξουαλική συμπεριφορά στους καιρούς μας είναι υπεύθυνη για πολλές από τις «επιδημίες» που προείπε ο Ιησούς για αυτές τις ημέρες.—Λουκάς 21:11.

Ο Ισραήλ Θερίζει το «Θυελλώδη Άνεμο»

8. Σε ποιο βαθμό τήρησε ο Ισραήλ τη διαθήκη με τον Ιεχωβά;

⁸ Αργότερα, ο Ιεχωβά διάλεξε τον Ισραήλ για να είναι «ειδική ιδιοκτησία [του] ανάμεσα από όλους τους άλλους λαούς, . . . βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος». Αυτό, όμως, θα εξαρτιόταν από το αν θα “υπάκουαν προσεκτικά στη φωνή του και τηρούσαν τη διαθήκη του”. (Έξοδος 19:5, 6) Τίμησαν αυτό το μεγαλειώδες προνόμιο; Καθόλου! Είναι αλήθεια ότι διάφορα πιστά άτομα από εκείνο το έθνος τον υπηρέτησαν όσια—ο Μωυσής, ο Σαμουήλ, ο Δαβίδ, ο Ιωσαφάτ, ο Εζεκίας, ο Ιωσίας, καθώς και οι αφοσιωμένοι προφήτες και προφήτισσες. Εντούτοις, το έθνος ως σύνολο ήταν άπιστο. Με τον καιρό, το βασίλειο χωρίστηκε στα δύο—στον Ισραήλ και στον Ιούδα. Γενικά, και τα δύο έθνη παγιδεύτηκαν από την ειδωλολατρία και από άλλες ατιμωτικές για τον Θεό συνήθειες των γειτονικών χωρών.—Ιεζεκιήλ 23:49.

9. Πώς έκρινε ο Ιεχωβά το στασιαστικό δεκάφυλο βασίλειο;

⁹ Πώς έκρινε ο Ιεχωβά τα ζητήματα; Όπως πάντα, διακήρυξε μια προειδοποίηση, σε αρμονία με την αρχή που δήλωσε ο Αμώς: «Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά δεν θα κάνει τίποτα χωρίς να αποκαλύψει το εμπιστευτικό του ζήτημα στους υπηρέτες του τους προφήτες». Ο ίδιος ο Αμώς εξήγγειλε «αλίμονο» για το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ: «Τι θα σημάνει, λοιπόν, η ημέρα του Ιεχωβά για εσάς; Θα είναι σκοτάδι και όχι φως». (Αμώς 3:7· 5:18) Επιπλέον, ο Ωσηέ, προφήτης και αυτός όπως ο Αμώς, δήλωσε: «Άνεμο σπέρνουν και θυελλώδη άνεμο θα θερίσουν». (Ωσηέ 8:7) Το 740 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον ασσυριακό στρατό για να καταστρέψει το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ μια για πάντα.

Ο Ιεχωβά Ζητάει Λογαριασμό από τον Αποστατικό Ιούδα

10, 11. (α) Γιατί δεν δέχτηκε ο Ιεχωβά να συγχωρήσει τον Ιούδα; (β) Ποια απεχθή πράγματα είχαν διαφθείρει το έθνος;

¹⁰ Ο Ιεχωβά έστειλε επίσης τους προφήτες του στο νότιο βασίλειο του Ιούδα. Ωστόσο, βασιλιάδες του Ιούδα όπως ο Μανασσής και ο διάδοχός του, ο Αμών, έπραξαν το κακό στα μάτια Του, χύνοντας “πάρα πολύ αθώο αίμα και υπηρετώντας κοπρώδη είδωλα και προσκυνώντας τα”. Μολονότι ο γιος του Αμών, ο Ιωσίας, έπραξε το σωστό στα μάτια του Ιεχωβά, οι βασιλιάδες που τον διαδέχτηκαν, καθώς και ο λαός, βουτήχτηκαν και πάλι στην πονηρία, με αποτέλεσμα “να μη δεχτεί ο Ιεχωβά να δώσει συγχώρηση”.—2 Βασιλέων 21:16-21· 24:3, 4.

¹¹ Ο Ιεχωβά δήλωσε μέσω του προφήτη του Ιερεμία: «Μια κατάσταση που προξενεί κατάπληξη, κάτι φρικτό, ήρθε σε ύπαρξη στη χώρα: Οι προφήτες προφητεύουν με ψεύδη· οι δε ιερείς καταδυναστεύουν με τη δύναμη που έχουν. Και στο λαό μου αρέσει αυτό· και τι θα κάνετε όταν έρθει το τέλος του;» Το έθνος του Ιούδα είχε γίνει ένοχο αίματος σε υπερβολικό βαθμό και τα μέλη του λαού του είχαν διαφθαρεί εφόσον έκλεβαν, δολοφονούσαν, μοίχευαν, ορκίζονταν ψευδώς, ακολουθούσαν άλλους θεούς και έκαναν άλλα απεχθή πράγματα. Ο ναός του Θεού είχε γίνει «σπηλιά ληστών».—Ιερεμίας 2:34· 5:30, 31· 7:8-12.

12. Πώς τιμώρησε ο Ιεχωβά την ανυπότακτη Ιερουσαλήμ;

¹² Ο Ιεχωβά δήλωσε: «Συμφορά φέρνω από το βορρά [από τη Χαλδαία], μεγάλη συντριβή». (Ιερεμίας 4:6) Έτσι, έφερε τη Βαβυλωνιακή Παγκόσμια Δύναμη, η οποία ήταν τότε «η σφύρα όλης της γης», για να κατασυντρίψει την ανυπότακτη Ιερουσαλήμ και το ναό της. (Ιερεμίας 50:23) Το 607 Π.Κ.Χ., ύστερα από σφοδρή πολιορκία, η πόλη έπεσε μπροστά στον ισχυρό στρατό του Ναβουχοδονόσορα. «Και ο βασιλιάς της Βαβυλώνας έσφαξε τους γιους του [Βασιλιά] Σεδεκία στη Ριβλά μπροστά στα μάτια του, και όλους τους ευγενείς του Ιούδα έσφαξε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας. Και τα μάτια του Σεδεκία τα τύφλωσε, και μετά τον έδεσε με χάλκινα δεσμά, για να τον φέρει στη Βαβυλώνα. Και την κατοικία του βασιλιά και τα σπίτια του λαού τα έκαψαν οι Χαλδαίοι με φωτιά, και τα τείχη της Ιερουσαλήμ τα γκρέμισαν. Και τον υπόλοιπο λαό που απέμεινε στην πόλη, και τους λιποτάκτες που είχαν προσχωρήσει σε αυτόν, και τον υπόλοιπο λαό που απέμεινε, ο Νεβουζαραδάν, ο αρχηγός της σωματοφυλακής, τους οδήγησε σε εξορία στη Βαβυλώνα».—Ιερεμίας 39:6-9.

13. Ποιοι σώθηκαν κατά την ημέρα του Ιεχωβά το 607 Π.Κ.Χ., και γιατί;

¹³ Φοβερή ημέρα, πράγματι! Ωστόσο, μερικές ψυχές που υπάκουσαν στον Ιεχωβά ήταν ανάμεσα σε αυτούς που διασώθηκαν από εκείνη τη φλογερή κρίση. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν οι μη Ισραηλίτες Ρηχαβίτες, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Ιουδαίους εκδήλωσαν ταπεινό και υπάκουο πνεύμα. Επίσης, σώθηκε ο πιστός ευνούχος Αβδέ-μέλεχ, ο οποίος είχε γλιτώσει τον Ιερεμία από το θάνατο βγάζοντάς τον από μια στέρνα γεμάτη λάσπη, καθώς και ο όσιος γραμματέας του Ιερεμία, ο Βαρούχ. (Ιερεμίας 35:18, 19· 38:7-13· 39:15-18· 45:1-5) Σε τέτοιου είδους άτομα ο Ιεχωβά είπε: «Εγώ γνωρίζω καλά τις σκέψεις τις οποίες σκέφτομαι για εσάς, . . . σκέψεις ειρήνης και όχι συμφοράς, για να σας δώσω μέλλον και ελπίδα». Αυτή η υπόσχεση είχε μια μικρογραφική εκπλήρωση το 539 Π.Κ.Χ., όταν ο κατακτητής της Βαβυλώνας, ο Βασιλιάς Κύρος, ελευθέρωσε τους θεοφοβούμενους Ιουδαίους και αυτοί επέστρεψαν για να ανοικοδομήσουν την πόλη και το ναό της Ιερουσαλήμ. Εκείνοι που βγαίνουν σήμερα από τη Βαβυλωνιακή θρησκεία και αποκαθίστανται στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά μπορούν παρόμοια να αποβλέπουν σε ένα ένδοξο μέλλον αιώνιας ειρήνης στον αποκαταστημένο Παράδεισο του Ιεχωβά.—Ιερεμίας 29:11· Ψαλμός 37:34· Αποκάλυψη 18:2, 4.

Η «Μεγάλη Θλίψη» του Πρώτου Αιώνα

14. Γιατί απέρριψε μόνιμα ο Ιεχωβά τον Ισραήλ;

¹⁴ Ας προχωρήσουμε στον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Εκείνη την εποχή οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι είχαν πέσει και πάλι στην αποστασία. Ο Ιεχωβά έστειλε τον μονογενή του Γιο στη γη για να γίνει ο Χρισμένος του, δηλαδή ο Μεσσίας. Από το έτος 29 ως το 33 Κ.Χ., ο Ιησούς κήρυξε σε ολόκληρη τη γη του Ισραήλ, λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει». (Ματθαίος 4:17) Επιπλέον, συγκέντρωσε και εκπαίδευσε μαθητές για να συμμετάσχουν μαζί του στην εξαγγελία των καλών νέων της Βασιλείας. Πώς αντέδρασαν οι άρχοντες των Ιουδαίων; Διέβαλαν τον Ιησού και τελικά διέπραξαν ένα αποτρόπαιο έγκλημα θανατώνοντάς τον με φρικτό τρόπο πάνω σε ένα ξύλο βασανισμού. Ο Ιεχωβά αποκήρυξε τους Ιουδαίους από το να είναι λαός του. Τώρα η απόρριψη εκείνου του έθνους ήταν μόνιμη.

15. Τι είχαν το προνόμιο να επιτελέσουν οι μετανοημένοι Ιουδαίοι;

¹⁵ Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο αναστημένος Ιησούς εξέχυσε το άγιο πνεύμα, και αυτό έδωσε στους μαθητές του την ικανότητα να μιλήσουν σε διάφορες γλώσσες στους Ιουδαίους και στους προσήλυτους που είχαν συγκεντρωθεί εκεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Απευθυνόμενος στο πλήθος, ο απόστολος Πέτρος δήλωσε: «Αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός, γεγονός για το οποίο όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες. . . . Συνεπώς, ας γνωρίζει με βεβαιότητα όλος ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό, αυτόν τον Ιησού τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο». Πώς αντέδρασαν οι ειλικρινείς Ιουδαίοι; «Ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά», μετανόησαν για τις αμαρτίες τους και βαφτίστηκαν. (Πράξεις 2:32-41) Το κήρυγμα της Βασιλείας επιταχύνθηκε, και μέσα σε 30 χρόνια είχε επεκταθεί σε «όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό».—Κολοσσαείς 1:23.

16. Πώς κατηύθυνε ο Ιεχωβά τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκτέλεση της κρίσης του πάνω στον φυσικό Ισραήλ;

¹⁶ Ήταν πια ο κατάλληλος καιρός για τον Ιεχωβά να εκτελέσει κρίση στον απορριφθέντα λαό του, τον φυσικό Ισραήλ. Πολλές χιλιάδες άτομα, από έθνη ολόκληρου του τότε γνωστού κόσμου, είχαν συρρεύσει στη Χριστιανική εκκλησία και είχαν χριστεί ως ο πνευματικός «Ισραήλ του Θεού». (Γαλάτες 6:16) Ωστόσο, οι Ιουδαίοι εκείνης της εποχής είχαν κατρακυλήσει σε μια πορεία μίσους και φατριαστικής βίας. Αντίθετα με τα όσα είχε γράψει ο Παύλος σχετικά με “την υποταγή στις ανώτερες εξουσίες”, εκείνοι στασίασαν ανοιχτά κατά της ρωμαϊκής δύναμης που τους κυβερνούσε. (Ρωμαίους 13:1) Είναι φανερό ότι ο Ιεχωβά κατηύθυνε τα γεγονότα που ακολούθησαν. Το έτος 66 Κ.Χ., οι ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον στρατηγό Κέστιο Γάλλο προέλασαν για να πολιορκήσουν την Ιερουσαλήμ. Οι επιτιθέμενοι Ρωμαίοι εισχώρησαν στην πόλη φτάνοντας μέχρι του σημείου να υποσκάψουν το τείχος του ναού. Όπως αναφέρει η ιστορία του Ιώσηπου, υπήρξε πράγματι θλίψη για την πόλη και το λαό.a Αλλά, ξαφνικά, οι επιτιθέμενοι στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή. Αυτό επέτρεψε στους μαθητές του Ιησού να “φύγουν στα βουνά”, σύμφωνα με τη νουθεσία που έλαβαν μέσω της προφητείας του η οποία είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ματθαίος 24:15, 16.

17, 18. (α) Μέσω ποιας θλίψης απένειμε ο Ιεχωβά δικαιοσύνη στους Ιουδαίους; (β) Ποια σάρκα “διασώθηκε”, και ποιου πράγματος σκιά ήταν αυτό;

¹⁷ Παρ’ όλα αυτά, η πλήρης εκτέλεση της κρίσης του Ιεχωβά κατά το αποκορύφωμα της θλίψης δεν είχε συμβεί ακόμη. Το 70 Κ.Χ., οι ρωμαϊκές λεγεώνες, τώρα υπό τον στρατηγό Τίτο, επέστρεψαν και επιτέθηκαν πάλι. Αυτή τη φορά η μάχη ήταν αποφασιστική! Οι Ιουδαίοι, οι οποίοι πολεμούσαν ακόμη και αναμεταξύ τους, δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν πέρα με τους Ρωμαίους. Η πόλη και ο ναός της κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν. Πάνω από ένα εκατομμύριο αποσκελετωμένοι Ιουδαίοι υπέφεραν και πέθαναν, και περίπου 600.000 πτώματα πετάχτηκαν έξω από τις πύλες της πόλης. Μετά την πτώση της πόλης, 97.000 Ιουδαίοι σύρθηκαν αιχμάλωτοι, πολλοί από τους οποίους πέθαναν αργότερα σε θεάματα που περιλάμβαναν αγώνες μονομάχων. Πραγματικά, η μόνη σάρκα που σώθηκε στη διάρκεια των ετών εκείνης της θλίψης ήταν η σάρκα των υπάκουων Χριστιανών οι οποίοι είχαν φύγει στα βουνά πέρα από τον Ιορδάνη.—Ματθαίος 24:21, 22· Λουκάς 21:20-22.

¹⁸ Έτσι, η μεγάλη προφητεία του Ιησού σχετικά με “την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων” είχε την πρώτη της εκπλήρωση, η οποία αποκορυφώθηκε με την ημέρα του Ιεχωβά κατά την οποία απένειμε δικαιοσύνη στο στασιαστικό Ιουδαϊκό έθνος μεταξύ των ετών 66 και 70 Κ.Χ. (Ματθαίος 24:3-22) Εντούτοις, αυτή δεν ήταν παρά μια σκιά της “έλευσης της μεγάλης και φοβερής ημέρας του Ιεχωβά”, της τελικής θλίψης που είναι έτοιμη να πλήξει ολόκληρο τον κόσμο. (Ιωήλ 2:31) Πώς μπορείτε να “διασωθείτε”; Το επόμενο άρθρο θα μας πει.

1. Στο διάβα της ιστορίας, ποιες προειδοποιήσεις έχουν διακηρυχτεί;

Η ΙΣΤΟΡΙΑ περιγράφει αρκετές “ημέρες του Ιεχωβά”. Ο Κατακλυσμός των ημερών του Νώε, ο αφανισμός των Σοδόμων και των Γομόρρων και οι καταστροφές της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ. και το 70 Κ.Χ. ήταν μεγάλες και φοβερές ημέρες του Ιεχωβά. Ήταν ημέρες απονομής δικαιοσύνης σε εκείνους που στασίασαν εναντίον του Ιεχωβά. (Μαλαχίας 4:5· Λουκάς 21:22) Στη διάρκεια εκείνων των ημερών, πολλοί εξολοθρεύτηκαν εξαιτίας της πονηρίας τους. Μερικοί όμως επέζησαν. Ο Ιεχωβά φρόντισε να διακηρυχτούν προειδοποιήσεις, ενημερώνοντας τους πονηρούς σχετικά με τον επικείμενο όλεθρο και δίνοντας στα άτομα που είχαν δίκαιη καρδιά την ευκαιρία να βρουν σωτηρία.