Επιβίωση από την «Ημέρα του Ιεχωβά»

«Η ημέρα του Ιεχωβά είναι μεγάλη και πολύ φοβερή, και ποιος μπορεί να την αντέξει;»—ΙΩΗΛ 2:11.

1. Γιατί θα πρέπει να αποτελεί χαρωπή περίσταση “η φοβερή ημέρα του Ιεχωβά”;

«ΦΟΒΕΡΗ»! Έτσι περιγράφει ο προφήτης του Θεού, ο Ιωήλ, τη μεγάλη «ημέρα του Ιεχωβά». Ωστόσο, εμείς που αγαπάμε τον Ιεχωβά και έχουμε έρθει σε αυτόν με αφιέρωση, έχοντας ως βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού, δεν χρειάζεται να παραλύουμε από φόβο καθώς πλησιάζει η ημέρα του Ιεχωβά. Πράγματι, αυτή η ημέρα θα είναι τρομερή, αλλά θα είναι και ημέρα μεγαλειώδους σωτηρίας, ημέρα απελευθέρωσης από το πονηρό σύστημα πραγμάτων που βασανίζει την ανθρωπότητα επί χιλιετηρίδες. Με την προσδοκία αυτής της ημέρας, ο Ιωήλ καλεί το λαό του Θεού να “ευφραίνεται και να χαίρεται· διότι ο Ιεχωβά θα μεγαλουργήσει”, και προσθέτει την εξής διαβεβαίωση: «Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα διασωθεί». Κατόπιν, στη διευθέτηση της Βασιλείας του Θεού, «όσοι διαφύγουν» θα είναι, «ακριβώς όπως είπε ο Ιεχωβά, και ανάμεσα στους επιζώντες τους οποίους καλεί ο Ιεχωβά».—Ιωήλ 2:11, 21, 22, 32.

2. Κατά την επεξεργασία των σκοπών του Θεού, τι λαβαίνει χώρα (α) την «ημέρα του Κυρίου» (β) την «ημέρα του Ιεχωβά»;

² Η φοβερή ημέρα του Ιεχωβά δεν πρέπει να συγχέεται με την «ημέρα του Κυρίου» η οποία αναφέρεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 1:10. Αυτή η δεύτερη ημέρα περιλαμβάνει την εκπλήρωση των 16 οραμάτων που περιγράφονται στην Αποκάλυψη, από το 1ο ως το 22ο κεφάλαιο. Περιλαμβάνει τον καιρό της εκπλήρωσης όλων των γεγονότων που προείπε ο Ιησούς απαντώντας στην ερώτηση των μαθητών του: «Πότε θα γίνουν αυτά, και ποιο θα είναι το σημείο της παρουσίας σου και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων;» Η ουράνια παρουσία του Ιησού σηματοδοτείται στη γη από τρομακτικούς “πολέμους, πείνες, μίση, επιδημίες και ανομία”. Καθώς αυτές οι οδύνες πολλαπλασιάζονται, ο Ιησούς παρέχει παρηγοριά για τους θεοφοβούμενους ανθρώπους αποστέλλοντας τους σύγχρονους μαθητές του να κηρύξουν «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας . . . σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη». Κατόπιν, ως αποκορύφωμα της ημέρας του Κυρίου, θα ξεσπάσει «το τέλος» του παρόντος συστήματος πραγμάτων, η φοβερή ημέρα του Ιεχωβά. (Ματθαίος 24:3-14· Λουκάς 21:11) Αυτή θα είναι η ημέρα του Ιεχωβά κατά την οποία θα εκτελέσει ταχεία κρίση πάνω στο διεφθαρμένο κόσμο του Σατανά. «Ο ουρανός και η γη θα σειστούν· αλλά ο Ιεχωβά θα είναι καταφύγιο για το λαό του».—Ιωήλ 3:16.

Ο Ιεχωβά Δρα στις Ημέρες του Νώε

3. Πώς παραλληλίζονται οι σημερινές συνθήκες με εκείνες των ημερών του Νώε;

³ Οι σημερινές παγκόσμιες συνθήκες παραλληλίζονται με εκείνες “των ημερών του Νώε”, πριν από 4.000 χρόνια και πλέον. (Λουκάς 17:26, 27) Στο εδάφιο Γένεση 6:5 διαβάζουμε: «Ο Ιεχωβά . . . είδε ότι η κακία του ανθρώπου ήταν άφθονη στη γη και ότι κάθε τάση των σκέψεων της καρδιάς του ήταν μόνο κακή όλο τον καιρό». Πόσο μοιάζει αυτό με το σημερινό κόσμο! Η πονηρία, η απληστία και η έλλειψη αγάπης αφθονούν παντού. Μερικές φορές μπορεί να σκεφτόμαστε ότι η εξαχρείωση της ανθρωπότητας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αλλά η προφητεία του αποστόλου Παύλου σχετικά με “τις τελευταίες ημέρες” συνεχίζει να εκπληρώνεται: «Πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο, παροδηγώντας και παροδηγούμενοι».—2 Τιμόθεο 3:1, 13.

4. Ποια επίδραση είχε η ψεύτικη λατρεία την αρχαία εποχή;

⁴ Θα μπορούσε η θρησκεία να φέρει ανακούφιση για την ανθρωπότητα στην εποχή του Νώε; Αντί για αυτό, η αποστατική θρησκεία, όπως αυτή που υπήρχε τότε, πρέπει να συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στις καταστροφικές συνθήκες. Οι πρώτοι μας γονείς είχαν ενδώσει στην ψεύτικη διδασκαλία “του αρχικού φιδιού, εκείνου που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς”. Στη δεύτερη γενιά μετά τον Αδάμ, «έγινε αρχή να επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά», προφανώς με βλάσφημο τρόπο. (Αποκάλυψη 12:9· Γένεση 3:3-6· 4:26) Αργότερα, στασιαστικοί άγγελοι, οι οποίοι εγκατέλειψαν την αποκλειστική αφοσίωση προς τον Θεό, υλοποιήθηκαν παίρνοντας ανθρώπινα σώματα με σκοπό να έχουν αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις με τις όμορφες κόρες των ανθρώπων. Αυτές οι γυναίκες γέννησαν υβριδικούς γίγαντες, τους αποκαλούμενους Νεφιλείμ, οι οποίοι καταπίεζαν και κακομεταχειρίζονταν τους ανθρώπους. Υπό αυτή τη δαιμονική επιρροή, “κάθε σάρκα κατέστρεψε την οδό της πάνω στη γη”.—Γένεση 6:1-12.

5. Αναφορικά με διάφορα γεγονότα των ημερών του Νώε, ποια προτροπή μάς δίνει ο Ιησούς ως προειδοποίηση;

⁵ Μία οικογένεια, όμως, διακράτησε ακεραιότητα στον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Θεός «διατήρησε τον Νώε, έναν κήρυκα δικαιοσύνης, ασφαλή μαζί με εφτά άλλους όταν επέφερε κατακλυσμό σε έναν κόσμο ασεβών ανθρώπων». (2 Πέτρου 2:5) Εκείνος ο Κατακλυσμός προσκίασε τη φοβερή ημέρα του Ιεχωβά, η οποία σημειώνει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων και για την οποία ο Ιησούς προφήτευσε: «Σχετικά με εκείνη την ημέρα και την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών ούτε ο Γιος, παρά μόνο ο Πατέρας. Διότι όπως ήταν οι ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου. Διότι όπως ήταν οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες πριν από τον κατακλυσμό, που έτρωγαν και έπιναν, και οι άντρες παντρεύονταν και οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και δεν έδωσαν προσοχή μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός και τους σάρωσε όλους, έτσι θα είναι η παρουσία του Γιου του ανθρώπου». (Ματθαίος 24:36-39) Βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση σήμερα, και γι’ αυτό ο Ιησούς μάς προτρέπει να “προσέχουμε τον εαυτό μας και να είμαστε άγρυπνοι, πάντοτε κάνοντας δέηση για να καταφέρουμε να διαφύγουμε από όλα όσα μέλλουν να συμβούν”.—Λουκάς 21:34-36.

Ο Ιεχωβά Τιμωρεί Δικαστικά τα Σόδομα και τα Γόμορρα

6, 7. (α) Τι προσκιάζεται από διάφορα γεγονότα της εποχής του Λωτ; (β) Ποια ξεκάθαρη προειδοποίηση μας δίνει αυτό;

⁶ Μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά τον Κατακλυσμό, όταν οι απόγονοι του Νώε είχαν πολλαπλασιαστεί στη γη, ο πιστός Αβραάμ και ο ανιψιός του ο Λωτ έγιναν μάρτυρες άλλης μιας φοβερής ημέρας του Ιεχωβά. Ο Λωτ και η οικογένειά του ζούσαν στην πόλη των Σοδόμων. Μαζί με τη γειτονική της πόλη, τα Γόμορρα, αυτή η πόλη είχε βυθιστεί σε αηδιαστική σεξουαλική ανηθικότητα. Δινόταν επίσης πρωταρχική έμφαση στον υλισμό, κάτι που τελικά επηρέασε ακόμη και τη γυναίκα του Λωτ. Ο Ιεχωβά είχε πει στον Αβραάμ: «Η κραυγή του παραπόνου για τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ναι, είναι δυνατή και η αμαρτία τους, ναι, είναι πολύ βαριά». (Γένεση 18:20) Ο Αβραάμ παρακάλεσε τον Ιεχωβά να λυπηθεί εκείνες τις πόλεις για χάρη των δικαίων που βρίσκονταν σε αυτές, αλλά ο Ιεχωβά δήλωσε ότι δεν θα μπορούσε να βρει ούτε δέκα δικαίους εκεί. Άγγελοι που στάλθηκαν από τον Θεό βοήθησαν τον Λωτ και τις δυο του κόρες να διαφύγουν στην κοντινή πόλη Σηγώρ.

⁷ Τι επακολούθησε; Παραβάλλοντας τις δικές μας «τελευταίες ημέρες» με εκείνες του Λωτ, τα εδάφια Λουκάς 17:28-30 αναφέρουν: «Παρόμοια, όπως συνέβη στις ημέρες του Λωτ: έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, έχτιζαν. Αλλά την ημέρα που βγήκε ο Λωτ από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους κατέστρεψε όλους. Το ίδιο θα είναι την ημέρα που θα αποκαλυφτεί ο Γιος του ανθρώπου». Το άσχημο τέλος των Σοδόμων και των Γομόρρων σε εκείνη την τρομερή ημέρα του Ιεχωβά μεταδίδει μια ξεκάθαρη προειδοποίηση σε εμάς σε αυτόν τον καιρό της παρουσίας του Ιησού. Και η σύγχρονη γενιά της ανθρωπότητας επίσης “πορνεύει αχαλίνωτα και κυνηγάει τη σάρκα για αφύσικη χρήση”. (Ιούδα 7) Επιπλέον, η ανήθικη σεξουαλική συμπεριφορά στους καιρούς μας είναι υπεύθυνη για πολλές από τις «επιδημίες» που προείπε ο Ιησούς για αυτές τις ημέρες.—Λουκάς 21:11.

Ο Ισραήλ Θερίζει το «Θυελλώδη Άνεμο»

8. Σε ποιο βαθμό τήρησε ο Ισραήλ τη διαθήκη με τον Ιεχωβά;

⁸ Αργότερα, ο Ιεχωβά διάλεξε τον Ισραήλ για να είναι «ειδική ιδιοκτησία [του] ανάμεσα από όλους τους άλλους λαούς, . . . βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος». Αυτό, όμως, θα εξαρτιόταν από το αν θα “υπάκουαν προσεκτικά στη φωνή του και τηρούσαν τη διαθήκη του”. (Έξοδος 19:5, 6) Τίμησαν αυτό το μεγαλειώδες προνόμιο; Καθόλου! Είναι αλήθεια ότι διάφορα πιστά άτομα από εκείνο το έθνος τον υπηρέτησαν όσια—ο Μωυσής, ο Σαμουήλ, ο Δαβίδ, ο Ιωσαφάτ, ο Εζεκίας, ο Ιωσίας, καθώς και οι αφοσιωμένοι προφήτες και προφήτισσες. Εντούτοις, το έθνος ως σύνολο ήταν άπιστο. Με τον καιρό, το βασίλειο χωρίστηκε στα δύο—στον Ισραήλ και στον Ιούδα. Γενικά, και τα δύο έθνη παγιδεύτηκαν από την ειδωλολατρία και από άλλες ατιμωτικές για τον Θεό συνήθειες των γειτονικών χωρών.—Ιεζεκιήλ 23:49.

9. Πώς έκρινε ο Ιεχωβά το στασιαστικό δεκάφυλο βασίλειο;

⁹ Πώς έκρινε ο Ιεχωβά τα ζητήματα; Όπως πάντα, διακήρυξε μια προειδοποίηση, σε αρμονία με την αρχή που δήλωσε ο Αμώς: «Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά δεν θα κάνει τίποτα χωρίς να αποκαλύψει το εμπιστευτικό του ζήτημα στους υπηρέτες του τους προφήτες». Ο ίδιος ο Αμώς εξήγγειλε «αλίμονο» για το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ: «Τι θα σημάνει, λοιπόν, η ημέρα του Ιεχωβά για εσάς; Θα είναι σκοτάδι και όχι φως». (Αμώς 3:7· 5:18) Επιπλέον, ο Ωσηέ, προφήτης και αυτός όπως ο Αμώς, δήλωσε: «Άνεμο σπέρνουν και θυελλώδη άνεμο θα θερίσουν». (Ωσηέ 8:7) Το 740 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον ασσυριακό στρατό για να καταστρέψει το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ μια για πάντα.

Ο Ιεχωβά Ζητάει Λογαριασμό από τον Αποστατικό Ιούδα

10, 11. (α) Γιατί δεν δέχτηκε ο Ιεχωβά να συγχωρήσει τον Ιούδα; (β) Ποια απεχθή πράγματα είχαν διαφθείρει το έθνος;

¹⁰ Ο Ιεχωβά έστειλε επίσης τους προφήτες του στο νότιο βασίλειο του Ιούδα. Ωστόσο, βασιλιάδες του Ιούδα όπως ο Μανασσής και ο διάδοχός του, ο Αμών, έπραξαν το κακό στα μάτια Του, χύνοντας “πάρα πολύ αθώο αίμα και υπηρετώντας κοπρώδη είδωλα και προσκυνώντας τα”. Μολονότι ο γιος του Αμών, ο Ιωσίας, έπραξε το σωστό στα μάτια του Ιεχωβά, οι βασιλιάδες που τον διαδέχτηκαν, καθώς και ο λαός, βουτήχτηκαν και πάλι στην πονηρία, με αποτέλεσμα “να μη δεχτεί ο Ιεχωβά να δώσει συγχώρηση”.—2 Βασιλέων 21:16-21· 24:3, 4.

¹¹ Ο Ιεχωβά δήλωσε μέσω του προφήτη του Ιερεμία: «Μια κατάσταση που προξενεί κατάπληξη, κάτι φρικτό, ήρθε σε ύπαρξη στη χώρα: Οι προφήτες προφητεύουν με ψεύδη· οι δε ιερείς καταδυναστεύουν με τη δύναμη που έχουν. Και στο λαό μου αρέσει αυτό· και τι θα κάνετε όταν έρθει το τέλος του;» Το έθνος του Ιούδα είχε γίνει ένοχο αίματος σε υπερβολικό βαθμό και τα μέλη του λαού του είχαν διαφθαρεί εφόσον έκλεβαν, δολοφονούσαν, μοίχευαν, ορκίζονταν ψευδώς, ακολουθούσαν άλλους θεούς και έκαναν άλλα απεχθή πράγματα. Ο ναός του Θεού είχε γίνει «σπηλιά ληστών».—Ιερεμίας 2:34· 5:30, 31· 7:8-12.

12. Πώς τιμώρησε ο Ιεχωβά την ανυπότακτη Ιερουσαλήμ;

¹² Ο Ιεχωβά δήλωσε: «Συμφορά φέρνω από το βορρά [από τη Χαλδαία], μεγάλη συντριβή». (Ιερεμίας 4:6) Έτσι, έφερε τη Βαβυλωνιακή Παγκόσμια Δύναμη, η οποία ήταν τότε «η σφύρα όλης της γης», για να κατασυντρίψει την ανυπότακτη Ιερουσαλήμ και το ναό της. (Ιερεμίας 50:23) Το 607 Π.Κ.Χ., ύστερα από σφοδρή πολιορκία, η πόλη έπεσε μπροστά στον ισχυρό στρατό του Ναβουχοδονόσορα. «Και ο βασιλιάς της Βαβυλώνας έσφαξε τους γιους του [Βασιλιά] Σεδεκία στη Ριβλά μπροστά στα μάτια του, και όλους τους ευγενείς του Ιούδα έσφαξε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας. Και τα μάτια του Σεδεκία τα τύφλωσε, και μετά τον έδεσε με χάλκινα δεσμά, για να τον φέρει στη Βαβυλώνα. Και την κατοικία του βασιλιά και τα σπίτια του λαού τα έκαψαν οι Χαλδαίοι με φωτιά, και τα τείχη της Ιερουσαλήμ τα γκρέμισαν. Και τον υπόλοιπο λαό που απέμεινε στην πόλη, και τους λιποτάκτες που είχαν προσχωρήσει σε αυτόν, και τον υπόλοιπο λαό που απέμεινε, ο Νεβουζαραδάν, ο αρχηγός της σωματοφυλακής, τους οδήγησε σε εξορία στη Βαβυλώνα».—Ιερεμίας 39:6-9.

13. Ποιοι σώθηκαν κατά την ημέρα του Ιεχωβά το 607 Π.Κ.Χ., και γιατί;

¹³ Φοβερή ημέρα, πράγματι! Ωστόσο, μερικές ψυχές που υπάκουσαν στον Ιεχωβά ήταν ανάμεσα σε αυτούς που διασώθηκαν από εκείνη τη φλογερή κρίση. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν οι μη Ισραηλίτες Ρηχαβίτες, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Ιουδαίους εκδήλωσαν ταπεινό και υπάκουο πνεύμα. Επίσης, σώθηκε ο πιστός ευνούχος Αβδέ-μέλεχ, ο οποίος είχε γλιτώσει τον Ιερεμία από το θάνατο βγάζοντάς τον από μια στέρνα γεμάτη λάσπη, καθώς και ο όσιος γραμματέας του Ιερεμία, ο Βαρούχ. (Ιερεμίας 35:18, 19· 38:7-13· 39:15-18· 45:1-5) Σε τέτοιου είδους άτομα ο Ιεχωβά είπε: «Εγώ γνωρίζω καλά τις σκέψεις τις οποίες σκέφτομαι για εσάς, . . . σκέψεις ειρήνης και όχι συμφοράς, για να σας δώσω μέλλον και ελπίδα». Αυτή η υπόσχεση είχε μια μικρογραφική εκπλήρωση το 539 Π.Κ.Χ., όταν ο κατακτητής της Βαβυλώνας, ο Βασιλιάς Κύρος, ελευθέρωσε τους θεοφοβούμενους Ιουδαίους και αυτοί επέστρεψαν για να ανοικοδομήσουν την πόλη και το ναό της Ιερουσαλήμ. Εκείνοι που βγαίνουν σήμερα από τη Βαβυλωνιακή θρησκεία και αποκαθίστανται στην αγνή λατρεία του Ιεχωβά μπορούν παρόμοια να αποβλέπουν σε ένα ένδοξο μέλλον αιώνιας ειρήνης στον αποκαταστημένο Παράδεισο του Ιεχωβά.—Ιερεμίας 29:11· Ψαλμός 37:34· Αποκάλυψη 18:2, 4.

Η «Μεγάλη Θλίψη» του Πρώτου Αιώνα

14. Γιατί απέρριψε μόνιμα ο Ιεχωβά τον Ισραήλ;

¹⁴ Ας προχωρήσουμε στον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Εκείνη την εποχή οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι είχαν πέσει και πάλι στην αποστασία. Ο Ιεχωβά έστειλε τον μονογενή του Γιο στη γη για να γίνει ο Χρισμένος του, δηλαδή ο Μεσσίας. Από το έτος 29 ως το 33 Κ.Χ., ο Ιησούς κήρυξε σε ολόκληρη τη γη του Ισραήλ, λέγοντας: «Μετανοείτε, γιατί η βασιλεία των ουρανών έχει πλησιάσει». (Ματθαίος 4:17) Επιπλέον, συγκέντρωσε και εκπαίδευσε μαθητές για να συμμετάσχουν μαζί του στην εξαγγελία των καλών νέων της Βασιλείας. Πώς αντέδρασαν οι άρχοντες των Ιουδαίων; Διέβαλαν τον Ιησού και τελικά διέπραξαν ένα αποτρόπαιο έγκλημα θανατώνοντάς τον με φρικτό τρόπο πάνω σε ένα ξύλο βασανισμού. Ο Ιεχωβά αποκήρυξε τους Ιουδαίους από το να είναι λαός του. Τώρα η απόρριψη εκείνου του έθνους ήταν μόνιμη.

15. Τι είχαν το προνόμιο να επιτελέσουν οι μετανοημένοι Ιουδαίοι;

¹⁵ Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο αναστημένος Ιησούς εξέχυσε το άγιο πνεύμα, και αυτό έδωσε στους μαθητές του την ικανότητα να μιλήσουν σε διάφορες γλώσσες στους Ιουδαίους και στους προσήλυτους που είχαν συγκεντρωθεί εκεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Απευθυνόμενος στο πλήθος, ο απόστολος Πέτρος δήλωσε: «Αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός, γεγονός για το οποίο όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες. . . . Συνεπώς, ας γνωρίζει με βεβαιότητα όλος ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό, αυτόν τον Ιησού τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο». Πώς αντέδρασαν οι ειλικρινείς Ιουδαίοι; «Ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά», μετανόησαν για τις αμαρτίες τους και βαφτίστηκαν. (Πράξεις 2:32-41) Το κήρυγμα της Βασιλείας επιταχύνθηκε, και μέσα σε 30 χρόνια είχε επεκταθεί σε «όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό».—Κολοσσαείς 1:23.

16. Πώς κατηύθυνε ο Ιεχωβά τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκτέλεση της κρίσης του πάνω στον φυσικό Ισραήλ;

¹⁶ Ήταν πια ο κατάλληλος καιρός για τον Ιεχωβά να εκτελέσει κρίση στον απορριφθέντα λαό του, τον φυσικό Ισραήλ. Πολλές χιλιάδες άτομα, από έθνη ολόκληρου του τότε γνωστού κόσμου, είχαν συρρεύσει στη Χριστιανική εκκλησία και είχαν χριστεί ως ο πνευματικός «Ισραήλ του Θεού». (Γαλάτες 6:16) Ωστόσο, οι Ιουδαίοι εκείνης της εποχής είχαν κατρακυλήσει σε μια πορεία μίσους και φατριαστικής βίας. Αντίθετα με τα όσα είχε γράψει ο Παύλος σχετικά με “την υποταγή στις ανώτερες εξουσίες”, εκείνοι στασίασαν ανοιχτά κατά της ρωμαϊκής δύναμης που τους κυβερνούσε. (Ρωμαίους 13:1) Είναι φανερό ότι ο Ιεχωβά κατηύθυνε τα γεγονότα που ακολούθησαν. Το έτος 66 Κ.Χ., οι ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τον στρατηγό Κέστιο Γάλλο προέλασαν για να πολιορκήσουν την Ιερουσαλήμ. Οι επιτιθέμενοι Ρωμαίοι εισχώρησαν στην πόλη φτάνοντας μέχρι του σημείου να υποσκάψουν το τείχος του ναού. Όπως αναφέρει η ιστορία του Ιώσηπου, υπήρξε πράγματι θλίψη για την πόλη και το λαό.a Αλλά, ξαφνικά, οι επιτιθέμενοι στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή. Αυτό επέτρεψε στους μαθητές του Ιησού να “φύγουν στα βουνά”, σύμφωνα με τη νουθεσία που έλαβαν μέσω της προφητείας του η οποία είναι καταγραμμένη στα εδάφια Ματθαίος 24:15, 16.

17, 18. (α) Μέσω ποιας θλίψης απένειμε ο Ιεχωβά δικαιοσύνη στους Ιουδαίους; (β) Ποια σάρκα “διασώθηκε”, και ποιου πράγματος σκιά ήταν αυτό;

¹⁷ Παρ’ όλα αυτά, η πλήρης εκτέλεση της κρίσης του Ιεχωβά κατά το αποκορύφωμα της θλίψης δεν είχε συμβεί ακόμη. Το 70 Κ.Χ., οι ρωμαϊκές λεγεώνες, τώρα υπό τον στρατηγό Τίτο, επέστρεψαν και επιτέθηκαν πάλι. Αυτή τη φορά η μάχη ήταν αποφασιστική! Οι Ιουδαίοι, οι οποίοι πολεμούσαν ακόμη και αναμεταξύ τους, δεν μπόρεσαν να τα βγάλουν πέρα με τους Ρωμαίους. Η πόλη και ο ναός της κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν. Πάνω από ένα εκατομμύριο αποσκελετωμένοι Ιουδαίοι υπέφεραν και πέθαναν, και περίπου 600.000 πτώματα πετάχτηκαν έξω από τις πύλες της πόλης. Μετά την πτώση της πόλης, 97.000 Ιουδαίοι σύρθηκαν αιχμάλωτοι, πολλοί από τους οποίους πέθαναν αργότερα σε θεάματα που περιλάμβαναν αγώνες μονομάχων. Πραγματικά, η μόνη σάρκα που σώθηκε στη διάρκεια των ετών εκείνης της θλίψης ήταν η σάρκα των υπάκουων Χριστιανών οι οποίοι είχαν φύγει στα βουνά πέρα από τον Ιορδάνη.—Ματθαίος 24:21, 22· Λουκάς 21:20-22.

¹⁸ Έτσι, η μεγάλη προφητεία του Ιησού σχετικά με “την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων” είχε την πρώτη της εκπλήρωση, η οποία αποκορυφώθηκε με την ημέρα του Ιεχωβά κατά την οποία απένειμε δικαιοσύνη στο στασιαστικό Ιουδαϊκό έθνος μεταξύ των ετών 66 και 70 Κ.Χ. (Ματθαίος 24:3-22) Εντούτοις, αυτή δεν ήταν παρά μια σκιά της “έλευσης της μεγάλης και φοβερής ημέρας του Ιεχωβά”, της τελικής θλίψης που είναι έτοιμη να πλήξει ολόκληρο τον κόσμο. (Ιωήλ 2:31) Πώς μπορείτε να “διασωθείτε”; Το επόμενο άρθρο θα μας πει.

Κάντε Δημόσια Διακήρυξη για Σωτηρία

«Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 10:13.

1. Στο διάβα της ιστορίας, ποιες προειδοποιήσεις έχουν διακηρυχτεί;

Η ΙΣΤΟΡΙΑ περιγράφει αρκετές “ημέρες του Ιεχωβά”. Ο Κατακλυσμός των ημερών του Νώε, ο αφανισμός των Σοδόμων και των Γομόρρων και οι καταστροφές της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ. και το 70 Κ.Χ. ήταν μεγάλες και φοβερές ημέρες του Ιεχωβά. Ήταν ημέρες απονομής δικαιοσύνης σε εκείνους που στασίασαν εναντίον του Ιεχωβά. (Μαλαχίας 4:5· Λουκάς 21:22) Στη διάρκεια εκείνων των ημερών, πολλοί εξολοθρεύτηκαν εξαιτίας της πονηρίας τους. Μερικοί όμως επέζησαν. Ο Ιεχωβά φρόντισε να διακηρυχτούν προειδοποιήσεις, ενημερώνοντας τους πονηρούς σχετικά με τον επικείμενο όλεθρο και δίνοντας στα άτομα που είχαν δίκαιη καρδιά την ευκαιρία να βρουν σωτηρία.

2, 3. (α) Ποια προφητική προειδοποίηση παρατέθηκε την Πεντηκοστή; (β) Από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. και έπειτα, τι απαιτούνταν σε σχέση με την επίκληση του ονόματος του Ιεχωβά;

² Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ. αποτελεί ξεχωριστό παράδειγμα ως προς αυτό. Προλέγοντας εκείνο το γεγονός σχεδόν 900 χρόνια πρωτύτερα, ο προφήτης Ιωήλ έγραψε: «Θα παρουσιάσω θαυμαστά προμηνύματα στους ουρανούς και στη γη, αίμα και φωτιά και στήλες καπνού. Ο ήλιος θα μετατραπεί σε σκοτάδι και η σελήνη σε αίμα, πριν από την έλευση της μεγάλης και φοβερής ημέρας του Ιεχωβά». Πώς θα μπορούσε κάποιος να επιβιώσει από έναν τέτοιον τρομακτικό καιρό; Ο Ιωήλ έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα διασωθεί· διότι στο Όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ θα είναι όσοι διαφύγουν, ακριβώς όπως είπε ο Ιεχωβά, και ανάμεσα στους επιζώντες τους οποίους καλεί ο Ιεχωβά».—Ιωήλ 2:30-32.

³ Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος απευθύνθηκε σε ένα πλήθος Ιουδαίων και προσήλυτων στην Ιερουσαλήμ και παρέθεσε από την προφητεία του Ιωήλ, δείχνοντας ότι οι ακροατές του μπορούσαν να αναμένουν μια εκπλήρωση στις ημέρες τους: «Θα παρουσιάσω θαυμαστά προμηνύματα πάνω στον ουρανό και σημεία κάτω στη γη, αίμα και φωτιά και ομίχλη καπνού· ο ήλιος θα μετατραπεί σε σκοτάδι και η σελήνη σε αίμα πριν φτάσει η μεγάλη και περίλαμπρη ημέρα του Ιεχωβά. Και όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί». (Πράξεις 2:16-21) Όλοι όσοι συμπεριλαμβάνονταν στα πλήθη που άκουγαν τον Πέτρο ήταν υπό το Μωσαϊκό Νόμο, και συνεπώς γνώριζαν το όνομα του Ιεχωβά. Ο Πέτρος εξήγησε ότι, στο εξής, η επίκληση του ονόματος του Ιεχωβά θα σήμαινε κάτι περισσότερο. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό περιλάμβανε το να βαφτιστούν στο όνομα του Ιησού, εκείνου που είχε θανατωθεί και κατόπιν αναστηθεί σε αθάνατη ουράνια ζωή.—Πράξεις 2:37, 38.

4. Ποιο άγγελμα διακήρυξαν εκτεταμένα οι Χριστιανοί;

⁴ Από την Πεντηκοστή και έπειτα, οι Χριστιανοί διέδωσαν το λόγο σχετικά με τον αναστημένο Ιησού. (1 Κορινθίους 1:23) Γνωστοποίησαν τη δυνατότητα που δινόταν σε ανθρώπους να υιοθετηθούν ως πνευματικοί γιοι του Ιεχωβά Θεού και να γίνουν μέρος του νέου «Ισραήλ του Θεού», ενός πνευματικού έθνους το οποίο θα “διακήρυττε εκτεταμένα τις αρετές του Ιεχωβά”. (Γαλάτες 6:16· 1 Πέτρου 2:9) Όσοι θα παρέμεναν πιστοί μέχρι θανάτου θα κληρονομούσαν αθάνατη ουράνια ζωή ως συγκληρονόμοι με τον Ιησού στην ουράνια Βασιλεία του. (Ματθαίος 24:13· Ρωμαίους 8:15, 16· 1 Κορινθίους 15:50-54) Επιπλέον, αυτοί οι Χριστιανοί έπρεπε να εξαγγείλουν την έλευση της μεγάλης και φοβερής ημέρας του Ιεχωβά. Έπρεπε να προειδοποιήσουν τον Ιουδαϊκό κόσμο ότι επρόκειτο να υποστεί μια θλίψη η οποία θα επισκίαζε οτιδήποτε είχε πλήξει την Ιερουσαλήμ και τον καθ’ ομολογία λαό του Θεού μέχρι εκείνον τον καιρό. Εντούτοις, θα υπήρχαν επιζώντες. Ποιοι; Εκείνοι που θα επικαλούνταν το όνομα του Ιεχωβά.

«Στις Τελευταίες Ημέρες»

5. Ποιες εκπληρώσεις προφητειών λαβαίνουν χώρα σήμερα;

⁵ Από πολλές απόψεις, οι συνθήκες τότε προσκίαζαν τα όσα βλέπουμε σήμερα. Από το 1914 και έπειτα, η ανθρωπότητα ζει σε μια ειδική περίοδο χρόνου η οποία αναφέρεται στην Αγία Γραφή ως “ο καιρός του τέλους”, “η τελική περίοδος του συστήματος πραγμάτων” και “οι τελευταίες ημέρες”. (Δανιήλ 12:1, 4· Ματθαίος 24:3-8· 2 Τιμόθεο 3:1-5, 13) Στον αιώνα μας, οι κτηνώδεις πόλεμοι, η αχαλίνωτη βία και η καταστροφή της κοινωνίας και του περιβάλλοντος παρέχουν μια αξιοσημείωτη εκπλήρωση των προφητειών της Αγίας Γραφής. Όλα αυτά είναι μέρος του σημείου που προφητεύτηκε από τον Ιησού, το οποίο καταδεικνύει ότι η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να υποστεί την τελική, αποφασιστική, φοβερή ημέρα του Ιεχωβά. Αυτή φτάνει στο κρισιμότερο σημείο της με τη μάχη του Αρμαγεδδώνα, το αποκορύφωμα μιας “μεγάλης θλίψης, τέτοιας που δεν έχει συμβεί από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα ούτε πρόκειται να ξανασυμβεί”.—Ματθαίος 24:21· Αποκάλυψη 16:16.

6. (α) Πώς ενεργεί ο Ιεχωβά για να σώσει τους πράους; (β) Πού βρίσκουμε τις συμβουλές του Παύλου σχετικά με το πώς μπορούμε να επιζήσουμε;

⁶ Καθώς η ημέρα της καταστροφής πλησιάζει ολοένα και περισσότερο, ο Ιεχωβά ενεργεί για τη σωτηρία των πράων. Στη διάρκεια αυτού του “καιρού του τέλους”, έχει συνάξει τα τελευταία μέλη του πνευματικού Ισραήλ του Θεού και, από τη δεκαετία του 1930 και έπειτα, έχει στρέψει την προσοχή των επίγειων υπηρετών του στη σύναξη “ενός μεγάλου πλήθους, το οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες”. Ως ομάδα, αυτοί «έρχονται από τη μεγάλη θλίψη» ζωντανοί. (Αποκάλυψη 7:9, 14) Πώς, όμως, μπορεί το κάθε άτομο να καταστήσει βέβαιη τη δική του ή τη δική της επιβίωση; Ο απόστολος Παύλος απαντάει σε αυτή την ερώτηση. Στο 10ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Ρωμαίους, δίνει θαυμάσιες συμβουλές για επιβίωση—συμβουλές που εφαρμόζονταν στις ημέρες του και εφαρμόζονται και πάλι στις δικές μας ημέρες.

Προσευχή για Σωτηρία

7. (α) Ποια ελπίδα προσδιορίζεται στα εδάφια Ρωμαίους 10:1, 2; (β) Γιατί μπορούσε τώρα ο Ιεχωβά να φροντίσει να διακηρυχτούν σε πιο εκτεταμένο βαθμό τα «καλά νέα»;

⁷ Όταν ο Παύλος έγραψε το βιβλίο Προς τους Ρωμαίους, ο Ιεχωβά είχε ήδη αποκηρύξει τον Ισραήλ ως έθνος. Ωστόσο, ο απόστολος βεβαίωσε: «Η καλή θέληση της καρδιάς μου και η δέησή μου προς τον Θεό για αυτούς είναι, πράγματι, για τη σωτηρία τους». Η ελπίδα του ήταν να αποκτήσουν μερικοί Ιουδαίοι ακριβή γνώση για το θέλημα του Θεού, και έτσι να σωθούν. (Ρωμαίους 10:1, 2) Επιπλέον, ο Ιεχωβά επιθυμούσε να σωθούν όσοι από ολόκληρο τον κόσμο της ανθρωπότητας ασκούν πίστη, όπως καταδεικνύεται στο εδάφιο Ιωάννης 3:16: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». Η λυτρωτική θυσία του Ιησού διάνοιξε το δρόμο για αυτή τη μεγαλειώδη σωτηρία. Όπως συνέβη στις ημέρες του Νώε και σε άλλες ημέρες κρίσης που ακολούθησαν, ο Ιεχωβά φροντίζει να εξαγγέλλονται «καλά νέα», τα οποία δείχνουν την οδό της σωτηρίας.—Μάρκος 13:10, 19, 20.

8. Σύμφωνα με το υπόδειγμα του Παύλου, σε ποιους δείχνουν καλή θέληση οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα, και πώς;

⁸ Δείχνοντας τη δική του καλή θέληση τόσο προς τους Ιουδαίους όσο και προς τους Εθνικούς, ο Παύλος κήρυττε σε κάθε ευκαιρία. «Έπειθε Ιουδαίους και Έλληνες». Ο ίδιος είπε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου: «Δεν δίστασα να σας πω οποιαδήποτε από τα πράγματα που ήταν επωφελή και να σας διδάξω δημόσια και από σπίτι σε σπίτι. Αλλά έδωσα πλήρως μαρτυρία σε Ιουδαίους και Έλληνες σχετικά με τη μετάνοια προς τον Θεό και την πίστη στον Κύριό μας Ιησού». (Πράξεις 18:4· 20:20, 21) Παρόμοια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα δαπανώνται στο κήρυγμα, όχι μόνο προς τους καθ’ ομολογία Χριστιανούς, αλλά προς όλους τους ανθρώπους, ακόμη και στο «πιο απομακρυσμένο μέρος της γης».—Πράξεις 1:8· 18:5.

Ομολογία “του «Λόγου» της Πίστης”

9. (α) Τι είδους πίστη ενθαρρύνουν τα εδάφια Ρωμαίους 10:8, 9; (β) Πότε και πώς θα πρέπει να κάνουμε ομολογία της πίστης μας;

⁹ Απαιτείται ανθεκτική πίστη για σωτηρία. Παραθέτοντας από το εδάφιο Δευτερονόμιο 30:14, ο Παύλος δήλωσε: «“Ο λόγος είναι κοντά σου, στο στόμα σου και στην καρδιά σου”· δηλαδή, ο “λόγος” της πίστης, τον οποίο κηρύττουμε». (Ρωμαίους 10:8) Καθώς κηρύττουμε το “«λόγο» της πίστης”, αυτός εντυπώνεται ολοένα και πιο βαθιά στην καρδιά μας. Το ίδιο συνέβη με τον Παύλο, και τα λόγια που είπε κατόπιν μπορούν να ενισχύσουν την απόφασή μας να είμαστε σαν και εκείνον σε ό,τι αφορά τη μετάδοση αυτής της πίστης σε άλλους: «Αν διακηρύξεις δημόσια αυτόν “το λόγο που βρίσκεται στο στόμα σου”, ότι ο Ιησούς είναι Κύριος, και ασκήσεις πίστη μέσα στην καρδιά σου για το ότι ο Θεός τον ήγειρε από τους νεκρούς, θα σωθείς». (Ρωμαίους 10:9) Αυτή η ομολογία δεν είναι απλώς κάτι που κάνει κάποιος ενώπιον άλλων όταν βαφτίζεται, αλλά πρέπει να έχει συνέχεια, να είναι μια γεμάτη ζήλο δημόσια μαρτυρία σχετικά με όλες τις μεγαλειώδεις πτυχές της αλήθειας. Αυτή η αλήθεια επικεντρώνεται στο πολύτιμο όνομα του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά, στον Μεσσιανικό Βασιλιά και Λυτρωτή μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό, και στις λαμπρές υποσχέσεις της Βασιλείας.

10. Σε αρμονία με τα εδάφια Ρωμαίους 10:10, 11, πώς πρέπει να χειριζόμαστε αυτόν το “«λόγο» της πίστης”;

¹⁰ Δεν υπάρχει σωτηρία για όσους δεν αποδέχονται και δεν εφαρμόζουν αυτόν το “«λόγο» της πίστης”, όπως δηλώνει στη συνέχεια ο απόστολος: «Με την καρδιά ασκεί κανείς πίστη για δικαιοσύνη, αλλά με το στόμα κάνει δημόσια διακήρυξη για σωτηρία. Διότι η Γραφή λέει: “Κανείς που εναποθέτει την πίστη του σε αυτόν δεν θα απογοητευτεί”». (Ρωμαίους 10:10, 11) Πρέπει να αποκτήσουμε ακριβή γνώση αυτού του “«λόγου» της πίστης” και να συνεχίσουμε να τον καλλιεργούμε στην καρδιά μας ώστε να υποκινούμαστε να τον διαλαλούμε σε άλλους. Ο ίδιος ο Ιησούς μάς υπενθυμίζει: «Όποιος ντραπεί για εμένα και τα λόγια μου σε αυτή τη μοιχαλίδα και αμαρτωλή γενιά, και ο Γιος του ανθρώπου θα ντραπεί για αυτόν όταν φτάσει με τη δόξα του Πατέρα του μαζί με τους αγίους αγγέλους».—Μάρκος 8:38.

11. Πόσο εκτεταμένα πρέπει να εξαγγελθούν τα καλά νέα, και γιατί;

¹¹ Όπως προειπώθηκε από τον προφήτη Δανιήλ, σε αυτόν τον καιρό του τέλους μπορεί κανείς να δει “αυτούς που έχουν ενόραση” να λάμπουν «σαν τη λαμπρότητα του εκπετάσματος», καθώς η μαρτυρία για τη Βασιλεία επεκτείνεται στα πέρατα της γης. Αυτοί «φέρνουν τους πολλούς στη δικαιοσύνη», και η αληθινή γνώση πράγματι έχει γίνει άφθονη, διότι ο Ιεχωβά ρίχνει ολοένα και πιο λαμπρό φως στις προφητείες αναφορικά με αυτόν τον καιρό του τέλους. (Δανιήλ 12:3, 4) Πρόκειται για ένα άγγελμα σωτηρίας που είναι ζωτικό για την επιβίωση όλων όσων αγαπούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

12. Πώς συνδυάζεται το εδάφιο Ρωμαίους 10:12 με την αποστολή του αγγέλου η οποία περιγράφεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 14:6;

¹² Ο απόστολος Παύλος συνεχίζει ως εξής: «Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα, γιατί υπάρχει ο ίδιος Κύριος πάνω σε όλους, ο οποίος είναι πλούσιος προς όλους όσους τον επικαλούνται». (Ρωμαίους 10:12) Τα «καλά νέα» πρέπει να κηρυχτούν σήμερα σε ακόμη πιο ευρεία παγγήινη κλίμακα—σε όλους τους λαούς, μέχρι τα πέρατα της γης. Ο άγγελος του εδαφίου Αποκάλυψη 14:6 εξακολουθεί να πετάει στο μεσουράνημα και μας εμπιστεύεται τα «αιώνια καλά νέα [τα οποία πρέπει να διακηρυχτούν] ως χαρμόσυνες ειδήσεις προς εκείνους που κατοικούν στη γη, και προς κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό». Πώς θα ωφελήσει αυτό όσους ανταποκρίνονται;

Επίκληση του Ονόματος του Ιεχωβά

13. (α) Ποιο είναι το εδάφιο έτους το οποίο έχουμε για το 1998; (β) Γιατί είναι αυτό το εδάφιο του έτους πάρα πολύ κατάλληλο σήμερα;

¹³ Παραθέτοντας από το εδάφιο Ιωήλ 2:32, ο Παύλος δηλώνει: «Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί». (Ρωμαίους 10:13) Πόσο κατάλληλο είναι το γεγονός ότι αυτά τα λόγια έχουν επιλεγεί ως το εδάφιο του έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για το 1998! Ποτέ προηγουμένως δεν ήταν πιο σημαντικό να προχωρούμε έχοντας εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και γνωστοποιώντας το όνομά του και τους μεγαλειώδεις σκοπούς τους οποίους αυτό αντιπροσωπεύει! Όπως και τον πρώτο αιώνα, έτσι και στις τελευταίες ημέρες του παρόντος διεφθαρμένου συστήματος πραγμάτων, διασαλπίζεται η κραυγή: «Σωθείτε από αυτή τη στρεβλή γενιά». (Πράξεις 2:40) Αυτή είναι μια πρόσκληση που αντηχεί σαν σάλπισμα προτρέποντας όλους τους θεοφοβούμενους ανθρώπους παγκόσμια να επικαλεστούν τον Ιεχωβά για να παράσχει σωτηρία τόσο στους ίδιους όσο και σε εκείνους που τους ακούν καθώς αυτοί διακηρύττουν δημόσια τα καλά νέα.—1 Τιμόθεο 4:16.

14. Ποιον Βράχο πρέπει να επικαλεστούμε για σωτηρία;

¹⁴ Τι θα συμβεί όταν ξεσπάσει η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά σε αυτή τη γη; Οι περισσότεροι δεν θα αποβλέπουν στον Ιεχωβά για σωτηρία. Οι άνθρωποι γενικά θα «λένε στα βουνά και στους βράχους: “Πέστε πάνω μας και κρύψτε μας από το πρόσωπο Εκείνου που κάθεται στο θρόνο και από την οργή του Αρνιού”». (Αποκάλυψη 6:15, 16) Η ελπίδα τους θα στρέφεται στις όμοιες με βουνά οργανώσεις και θεσμούς αυτού του συστήματος πραγμάτων. Πόσο καλύτερα, όμως, θα ήταν αν εμπιστεύονταν στον μεγαλύτερο Βράχο από όλους, τον Ιεχωβά Θεό! (Δευτερονόμιο 32:3, 4) Σχετικά με εκείνον, ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε: «Ο Ιεχωβά είναι ο απόκρημνος βράχος μου και το οχυρό μου, Αυτός που μου προμηθεύει διαφυγή». Ο Ιεχωβά είναι “ο Βράχος της σωτηρίας μας”. (Ψαλμός 18:2· 95:1) Το όνομά του είναι «ισχυρός πύργος», ο μοναδικός «πύργος» που είναι αρκετά ισχυρός για να μας προστατέψει στη διάρκεια της επερχόμενης κρίσης. (Παροιμίες 18:10) Επομένως, είναι ζωτικό να διδαχτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους σχεδόν έξι δισεκατομμύρια ανθρώπους που ζουν σήμερα να επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά με πιστότητα και ειλικρίνεια.

15. Τι καταδεικνύει το εδάφιο Ρωμαίους 10:14 σχετικά με την πίστη;

¹⁵ Κατάλληλα, ο απόστολος Παύλος ρωτάει στη συνέχεια: «Ωστόσο, πώς θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν έχουν θέσει πίστη;» (Ρωμαίους 10:14) Υπάρχουν πλήθη που μπορούν ακόμη να βοηθηθούν να κάνουν δικό τους “το «λόγο» της πίστης”, ώστε να επικαλεστούν τον Ιεχωβά για σωτηρία. Η πίστη είναι άκρως σημαντική. Ο Παύλος αναφέρει σε μια άλλη επιστολή: «Χωρίς πίστη είναι αδύνατον να . . . ευαρεστήσει κανείς [τον Θεό], γιατί εκείνος που πλησιάζει τον Θεό πρέπει να πιστέψει ότι αυτός είναι και ότι γίνεται μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα». (Εβραίους 11:6) Πώς, όμως, θα φτάσουν ακόμη περισσότερα εκατομμύρια άτομα στο σημείο να ασκήσουν πίστη στον Θεό; Στην επιστολή προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος ρωτάει: «Και πώς θα θέσουν πίστη σε εκείνον για τον οποίο δεν έχουν ακούσει;» (Ρωμαίους 10:14) Παρέχει ο Ιεχωβά το μέσο για να ακούσουν; Και βέβαια! Ακούστε τα λόγια με τα οποία συνεχίζει ο Παύλος: «Και πώς θα ακούσουν αν δεν τους κηρύξει κάποιος;»

16. Στη θεϊκή διευθέτηση, γιατί είναι απαραίτητοι οι κήρυκες;

¹⁶ Από την επιχειρηματολογία του Παύλου είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει ανάγκη για κήρυκες. Ο Ιησούς κατέδειξε ότι έτσι θα είχαν τα πράγματα, «μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθαίος 24:14· 28:18-20) Το κήρυγμα αποτελεί ουσιώδες μέρος της θεϊκής διευθέτησης που σκοπό έχει να βοηθηθούν άνθρωποι να επικαλεστούν το όνομα του Ιεχωβά ώστε να διασωθούν. Ακόμη και μέσα στο Χριστιανικό κόσμο, η πλειονότητα δεν κάνει τίποτε για να τιμήσει το πολύτιμο όνομα του Θεού. Πολλοί βρίσκονται σε απελπιστική σύγχυση συνδέοντας τον Ιεχωβά με δύο άλλα μέλη σε ένα δυσερμήνευτο δόγμα περί Τριάδας. Επίσης, πολλοί κατατάσσονται ανάμεσα σε εκείνους στους οποίους αναφέρονται τα εδάφια Ψαλμός 14:1 και 53:1: «Είπε ο ασύνετος μέσα στην καρδιά του: “Δεν υπάρχει Ιεχωβά”». Αυτοί χρειάζεται να μάθουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο ζωντανός Θεός, και πρέπει να κατανοήσουν όλα όσα αντιπροσωπεύει το όνομά του αν θέλουν να διασωθούν κατά την επικείμενη μεγάλη θλίψη.

Τα “Ωραία Πόδια” των Κηρύκων

17. (α) Γιατί είναι κατάλληλο το ότι ο Παύλος παρέθεσε από μια προφητεία αποκατάστασης; (β) Τι περιλαμβάνεται στο να έχει κάποιος “ωραία πόδια”;

¹⁷ Ο απόστολος Παύλος έχει ακόμη ένα ζωτικό ερώτημα: «Και πώς θα κηρύξουν αν δεν έχουν αποσταλεί; Όπως είναι γραμμένο: “Πόσο ωραία είναι τα πόδια εκείνων που διακηρύττουν καλά νέα για καλά πράγματα!”» (Ρωμαίους 10:15) Ο Παύλος παραθέτει εδώ από το εδάφιο Ησαΐας 52:7, το οποίο αποτελεί μέρος μιας προφητείας αποκατάστασης που εφαρμόζεται από το 1919 και έπειτα. Σήμερα, για άλλη μια φορά, ο Ιεχωβά αποστέλλει “εκείνον που φέρνει καλά νέα, εκείνον που διαγγέλλει ειρήνη, εκείνον που φέρνει καλά νέα για κάτι καλύτερο, εκείνον που διαγγέλλει σωτηρία”. Υπάκουα, οι χρισμένοι «φρουροί» του Θεού και οι σύντροφοί τους κραυγάζουν χαρούμενα. (Ησαΐας 52:7, 8) Τα πόδια εκείνων που διαγγέλλουν σωτηρία σήμερα μπορεί να κουράζονται, ακόμη και να σκονίζονται, καθώς βαδίζουν από σπίτι σε σπίτι, αλλά πώς λάμπουν από χαρά τα πρόσωπά τους! Αυτοί γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά τούς έχει αναθέσει να διακηρύξουν καλά νέα ειρήνης και να παρηγορήσουν όσους πενθούν, βοηθώντας τους να επικαλεστούν το όνομα του Ιεχωβά με προοπτική τη σωτηρία.

18. Τι λένε τα εδάφια Ρωμαίους 10:16-18 για το τελικό αποτέλεσμα της διακήρυξης των καλών νέων;

¹⁸ Είτε “θέσουν οι άνθρωποι πίστη σε αυτό που ακούστηκε” είτε επιλέξουν να το αγνοήσουν, τα λόγια του Παύλου ηχούν αληθινά: «Μήπως δεν άκουσαν; Στην πραγματικότητα, “σε όλη τη γη έφτασε ο ήχος τους και ως τα πέρατα της κατοικημένης γης τα λόγια τους”». (Ρωμαίους 10:16-18) Ακριβώς όπως «οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού», όπως αυτή γίνεται έκδηλη στα δημιουργικά του έργα, έτσι και οι Μάρτυρές του στη γη πρέπει να κηρύττουν “το έτος της καλής θέλησης του Ιεχωβά και την ημέρα της εκδίκησης του Θεού μας ώστε να παρηγορούν όλους όσους πενθούν”.—Ψαλμός 19:1-4· Ησαΐας 61:2.

19. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για όσους “επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά” σήμερα;

¹⁹ Η μεγάλη και φοβερή ημέρα του Ιεχωβά πλησιάζει ολοένα και περισσότερο. «Αλίμονο εξαιτίας της ημέρας· επειδή η ημέρα του Ιεχωβά πλησιάζει και θα έρθει σαν λεηλασία από τον Παντοδύναμο!» (Ιωήλ 1:15· 2:31) Η προσευχή μας είναι να ανταποκριθούν στα καλά νέα με το αίσθημα του επείγοντος ακόμη περισσότερα πλήθη, συρρέοντας στην οργάνωση του Ιεχωβά. (Ησαΐας 60:8· Αββακούμ 2:3) Να θυμάστε ότι κάποιες άλλες ημέρες του Ιεχωβά επέφεραν καταστροφή στους πονηρούς—στις ημέρες του Νώε, στις ημέρες του Λωτ και στις ημέρες των αποστατικών εθνών Ισραήλ και Ιούδα. Βρισκόμαστε τώρα στα πρόθυρα της μεγαλύτερης θλίψης από όλες, όταν ο θυελλώδης άνεμος του Ιεχωβά θα σαρώσει την πονηρία από το πρόσωπο αυτής της γης, ανοίγοντας το δρόμο σε έναν παράδεισο αιώνιας ειρήνης. Θα είστε εσείς ένας από εκείνους που “επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά” με πιστότητα; Αν ναι, να χαίρεστε! Έχετε την υπόσχεση του ίδιου του Θεού ότι θα σωθείτε.—Ρωμαίους 10:13.