Πάρτε για παράδειγμα τον Ισαάκ Αμέλο, έναν 70χρονο έμπορο στο Σουρινάμ. Εφτά ολόκληρα χρόνια ήταν ευυπόληπτο μέλος του εκκλησιαστικού συμβουλίου και συνάμα γνωστό μέντιουμ. Θυμάται: «Κάθε Σάββατο, όλοι εμείς τα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου μαζευόμασταν έξω από το χωριό για να συμβουλευτούμε τα πνεύματα. Αυτό και κάναμε όλη νύχτα. Όταν ερχόταν το επόμενο πρωινό, ο επίτροπος έριχνε μια ματιά στο ρολόι του, και κατά τις πέντε, μας έκανε νόημα να σταματήσουμε. Κατόπιν, κάναμε ένα μπάνιο, αλλάζαμε ρούχα και πηγαίναμε στην εκκλησία—πάνω στην ώρα για την πρωινή λατρεία της Κυριακής. Όλα αυτά τα χρόνια ο πάστορας δεν είπε ούτε μια λέξη αποδοκιμασίας».

[Εικόνα στη σελίδα 3]

Ο Ισαάκ Αμέλο θυμάται ότι ολόκληρο το εκκλησιαστικό συμβούλιο συμμετείχε σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις

‘Πνεύματα που ενθαρρύνουν τη σεξουαλική ανηθικότητα; Μα, αυτό είναι παρατραβηγμένο!’, μπορεί να αναφωνήσετε. Είναι στ’ αλήθεια τα πνεύματα αυτά τόσο διεφθαρμένα;

«Είναι έτσι και χειρότερα!», λέει ο Ισαάκ, που αναφέρθηκε προηγουμένως. «Κάποιο βράδυ μας φώναξαν να βοηθήσουμε μια άρρωστη που την τυραννούσε ένα πνεύμα. Ο αρχηγός της ομάδας—μέντιουμ ενός ισχυρότερου πνεύματος—προσπάθησε να διώξει το πνεύμα. Μια ολόκληρη μέρα ικετεύαμε το πνεύμα του να μας βοηθήσει. Χορεύαμε και χτυπάγαμε τα τύμπανα, και η κατάσταση της γυναίκας βελτιωνόταν σιγά-σιγά. Ο αρχηγός διάταξε το πνεύμα να βγει από μέσα της· έτσι και έγινε. ‘Νικήσαμε’, είπε, λάμποντας από χαρά. Τότε κάτσαμε να ξεκουραστούμε».

Ο Ισαάκ σταματάει τις εκφραστικές του χειρονομίες για μια στιγμή και κρατάει μια σιωπή γεμάτη νόημα. Μετά, συνεχίζει: «Προς στιγμή τα πάντα φαίνονταν μια χαρά και τότε μια κραυγή έσχισε τη σιγαλιά. Τρέξαμε στο σπίτι απ’ όπου ακούστηκε η κραυγή και είδαμε τη γυναίκα του αρχηγού. Έκλαιγε υστερικά. Μέσα στο σπίτι, βρήκαμε την κορούλα της—το κεφάλι της ήταν το μπρος πίσω! Κάποια δύναμη τής είχε στρίψει και της είχε σπάσει το λαιμό, τη σκότωσε σαν κοτόπουλο—ήταν, όπως φαίνεται, η εκδίκηση του αποδιωγμένου πνεύματος. Αποτροπιαστικό! Αυτά τα πνεύματα είναι σαδιστικοί φονιάδες».

Στη συνέχεια, θα πρέπει να απομακρύνουμε οποιαδήποτε αντικείμενα συνδέονται με τον πνευματισμό. Αυτό έκανε και ο Ισαάκ. Μας λέει: «Μια μέρα μάζεψα όλα τα πνευματιστικά μου αντικείμενα μπρος στο σπίτι μου, πήρα ένα τσεκούρι και τα ’κανα κομματάκια. Μια γειτόνισσά μου ούρλιαζε πως θα μετανιώσω γι’ αυτό που έκανα. Ενώ εκείνη ούρλιαζε, εγώ έχυσα βενζίνη στα κομμάτια και τα ’καψα όλα. Δεν έμεινε τίποτα».

Αυτό έγινε πριν από 28 χρόνια. Μήπως ο Ισαάκ μετάνιωσε γι’ αυτό που έκανε; Απεναντίας. Σήμερα υπηρετεί ευτυχισμένα τον Ιεχωβά ως χριστιανός διάκονος σε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.