Οι Δαίμονες με Είχαν Κάτω από τον Έλεγχό Τους

ΗΜΟΥΝ ένα μέντιουμ, ένας μάγος. Ασκούσα πνευματισμό. Έκανα μαντείες. Έδενα άλλους με ξόρκια. Ασκούσα μαύρη μαγεία και βουντού. Ασχολήθηκα με τις περισσότερες από τις πνευματιστικές συνήθειες που καταδικάζονται στην Αγία Γραφή στο Δευτερονόμιον 18:10-12.

Ο συνταξιδιώτης του αποστόλου Παύλου Λουκάς έγραψε: «Απήντησεν ημάς δούλη τις έχουσα πνεύμα πύθωνος, [πνεύμα μαντείας (ΜΝΚ )] ήτις έδιδε πολύ κέρδος εις τους κυρίους αυτής μαντευομένη». (Πράξεις 16:16) Όπως συνέβαινε μ’ εκείνο το κορίτσι, ένας δαίμονας επίσης μου έδινε γνώση για πράγματα που δεν μπορούσαν να είναι γνωστά με φυσικά μέσα.

Για παράδειγμα, προτού πεθάνει η γιαγιά μου, γνώριζα ότι θα πέθαινε σύντομα. Και όταν κάποια συγγένισσα έμενε έγκυος το γνώριζα πριν από τους άλλους. Δεν ήταν απλώς υποψίες που αποδεικνύονταν σωστές· η γνώση μου σχετικά με τέτοια πράγματα ήταν σχεδόν πάντα ακριβής. Όταν ευχόμουν για ένα συμμαθητή, δάσκαλο ή συγγενή να αρρωστήσει, πάντα αρρώσταιναν.

Κάποια φορά στενοχωρήθηκα με τη γιαγιά μου και ήθελα να υποφέρει. Επικαλέστηκα τα δαιμόνια, ζητώντας συγκεκριμένα να κοπεί—το απόγευμα εκείνο κόπηκε με ένα μαχαίρι.

Ασκώντας βουντού χρησιμοποίησα μερικά ρούχα και έκανα ένα ομοίωμα του αδελφού μου. Ήθελα να τον σταματήσω να με ενοχλεί. Αργότερα, όποτε ερχόταν σε μια απόσταση 3 μέτρων (10 ποδιών) ακτίνας από μένα, αισθανόταν δυνατούς πόνους στο στήθος του και είχε δυσκολία να αναπνεύσει. Έτσι έμαθε να με αφήνει ήσυχο.

Αργότερα, ένας γνωστός κορόιδεψε τις ικανότητές μου να καλώ τους δαίμονες. Γνώριζα ότι χειριζόταν ναρκωτικά. Έτσι του είπα ότι θα συλλαμβανόταν και μετά θα απελευθερωνόταν. Οι δαίμονες έκαναν αυτό ακριβώς που ζήτησα. Μέσα σε δυο μήνες ο άνθρωπος συνελήφθη. Αργότερα οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, και ελευθερώθηκε. Αυτός δεν αμφισβήτησε ποτέ πια τις ικανότητές μου.

Αναμείχθηκα στον Αποκρυφισμό

Η οικογένειά μου ήταν βουτηγμένη στις θρησκευτικές ιεροτελεστίες και στην ειδωλολατρία των Βουνών Όζαρκ στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ερωτικά φίλτρα και τα παρόμοια. Γεννήθηκα μετά που οι γονείς μου μετακόμισαν στον Άγιο Φραγκίσκο. Στην πραγματικότητα δεν ήθελαν παιδιά· ήταν εμπόδιο στον ελεύθερο τρόπο ζωής τους. Έτσι ήμουν παραμελημένος, στερημένος από στοργή, τσακισμένος συναισθηματικά. Απομονώθηκα, και μισούσα τους ανθρώπους.

Από μικρή ηλικία ελκύστηκα στον αποκρυφισμό. Παρακολουθούσα όλα τα κινηματογραφικά έργα και τα προγράμματα τηλεόρασης γι’ αυτό το θέμα. Και ως τον καιρό που έγινα έξι χρονών, χρησιμοποιούσα ήδη τακτικά τον πίνακα Ουίτζα. Ήμουν έτοιμος, και στην πραγματικότητα, ανυπόμονος να επικοινωνήσω με το πνευματικό βασίλειο. Γνώριζα ότι οι δαίμονες υπήρχαν και αισθανόμουν πολύ άνετα να μιλώ μαζί τους. Και με ευνόησαν δίνοντάς μου ειδικές γνώσεις και δύναμη.

Άρχισα να διαβάζω όλα τα βιβλία του αποκρυφισμού που μπορούσα να βρω, από τις δημόσιες βιβλιοθήκες και, ειδικά, από τα βιβλιοπωλεία. Ένα βιβλιοπωλείο, που το διαχειριζόταν ένα πνευματιστικό μέντιουμ, φρόντιζε ιδιαίτερα για εκείνους που ασχολούνταν με τη μαγεία ή τη μαύρη μαγεία. Διαβάζοντας παλιά βιβλία για τον αποκρυφισμό, έμαθα τα ονόματα δαιμόνων με τους οποίους άνθρωποι που ασκούσαν πνευματισμό στο παρελθόν είχαν έρθει σε επαφή.

Έπειτα, στις επαφές μου με τους δαίμονες, άρχισα να χρησιμοποιώ αυτά τα ονόματα όταν μιλούσα μαζί τους. Και φαινόταν όποτε είχα σχέση μ’ ένα συγκεκριμένο δαίμονα, η προσωπικότητα αυτού του δαίμονα και ο τρόπος που ενεργούσε ήταν διαφορετικός από τον τρόπο που ενεργούσε κάποιος άλλος δαίμονας τον οποίο μπορούσα να καλέσω. Έτσι έφτασα να γνωρίζω δεκάδες δαίμονες ονομαστικά.

Από το διάβασμά μου για τον αποκρυφισμό, γνώριζα ότι οι δαίμονες ήταν άγγελοι που είχαν χάσει την εύνοια του Θεού, και δεν ήταν τα πνεύματα ή οι ψυχές ανθρώπων που είχαν πεθάνει. Συμπαθούσα αυτούς τους αγγέλους, και ιδιαίτερα λυπόμουν για τον Σατανά. Έγινα ένας λάτρης του Σατανά, και εντούτοις, όσο και αν ήταν αντιφατικό, προσευχόμουν συγχρόνως και στον Θεό. Και όταν οι προσευχές μου απαντιόνταν, πίστευα ότι ο Θεός τις είχε απαντήσει. Ο Σατανάς με είχε πλήρως εξαπατήσει.—2 Κορινθίους 11:14.

Αν και μου έδωσαν ειδικές δυνάμεις, τα δαιμόνια δεν με βοήθησαν να γίνω ένα καλό άτομο. Αντίθετα, διέστρεψαν τον τρόπο σκέψης μου ώστε να μισώ μάλλον παρά να αγαπώ. Με τον καιρό έγινα ένας πόρνος, ένας κλέφτης, ένας μέθυσος, ένας ναρκομανής, και ένας ομοφυλόφιλος.

Τον Ιανουάριο του 1974 πέθανε η γιαγιά μου. Αυτό με στενοχώρησε πάρα πολύ, επειδή ήταν το μόνο πρόσωπο που είχα αγαπήσει. Όταν ήμουν παιδί, μου διάβασε από την Αγία Γραφή και μου μίλησε για την ανάσταση. Τώρα ήθελα να μάθω περισσότερα για την ανάσταση. Από την παιδική μου ηλικία ήθελα να ζήσω αιώνια, και οι δαίμονες μού είχαν υποσχεθεί ότι θα ζούσα. Άλλα δεν ήταν ξεκάθαρο πώς θα γινόταν αυτό.

Ένα Σπουδαίο Περιστατικό

Λίγο μετά από την κηδεία της γιαγιάς μου, συνέβη να αναφέρω σε ένα κορίτσι που ονομαζόταν Κουέν, και με το οποίο συνεργαζόμουν στη δουλειά, ότι το τέλος του κόσμου ερχόταν αλλά κανένας δεν το πίστευε. Η Κουέν είπε ότι το πίστευε και εξέφρασε έκπληξη που εγώ το γνώριζα. Το είχα μάθει αυτό από τους δαίμονες, αλλά η Κουέν μου έδειξε αυτά τα πράγματα μέσα στην Αγία Γραφή.

Η Κουέν μιλούσε πάντα για τον Ιεχωβά και έλεγε ότι Αυτός επρόκειτο να φέρει το τέλος σ’ αυτό το σύστημα. Της είπα ότι μισούσα αυτό το όνομα, Ιεχωβά, και της ζήτησα να μην το χρησιμοποιεί. Αυτή πληγώθηκε και είπε ότι αν δεν μπορούσε να χρησιμοποιεί το όνομα εκείνου που αγαπούσε πιο πολύ, θα προτιμούσε να μη μου μιλά, επειδή Ιεχωβά είναι το όνομα του Θεού.

Είχα εκπλαγεί. Έτσι εκείνο το βράδι πήγα σπίτι, και παίρνοντας τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, την Αγία Γραφή που ανήκε στη γιαγιά μου που είχε πεθάνει, άρχισα να τη φυλλομετρώ, ψάχνοντας για το όνομα Ιεχωβά. Γνώριζα ότι αν το έβρισκα μέσα σ’ αυτή την Αγία Γραφή, η Κουέν θα είχε δίκιο, ότι Ιεχωβά ήταν το όνομα του Θεού. Αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν θα υπήρχε εκεί. Ένιωσα έκπληξη όταν έφτασα στο Έξοδος 6:3, το οποίο λέει: «Και εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ και εις τον Ιακώβ, με το όνομα, Θεός Παντοκράτωρ· δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου ΙΕΧΩΒΑ».

Κατάλαβα αμέσως ότι ο Ιεχωβά ήταν πράγματι Θεός και ότι σε σύγκριση με αυτόν ο Σατανάς δεν ήταν καθόλου δυνατός! Βλέποντας το όνομα που μισούσα εκεί μέσα στην Αγία Γραφή, και ακούγοντας επίσης για την ελπίδα της ανάστασης, με έκαναν να αρχίσω να μελετώ με τους Μάρτυρες.

Απαλλαγή από τον Έλεγχο των Δαιμόνων

Λίγο αργότερα η Κουέν με πήρε σε μια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η ομιλία ήταν σχετικά με το άγριο θηρίο που αναφέρεται στο βιβλίο της Αγίας Γραφής την Αποκάλυψη, εκείνο με τον αριθμό 666. Είχα μάθει πολλές παραποιημένες πληροφορίες πάνω σ’ αυτό από τους δαίμονες, και τώρα μου έκανε πραγματικά έκπληξη που αυτά τα πράγματα ήταν γραμμένα στην Αγία Γραφή. Με ενδιέφεραν, και έτσι την επόμενη εβδομάδα άρχισα μια τακτική Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες.

Οι δαίμονες, βέβαια, δεν ήθελαν να μελετώ. Αλλά γνώριζα ότι αυτό που μάθαινα ήταν η αλήθεια, και δεν επρόκειτο να την εγκαταλείψω έστω και αν οι δαίμονες προσπαθούσαν να με σταματήσουν. Με κτυπούσαν ενώ ήμουν στο κρεβάτι. Μια φορά το κτύπημα που δέχτηκα στο κεφάλι ήταν τόσο σοβαρό που ο πόνος κράτησε ώρες ωσότου να υποχωρήσει. Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για βοήθεια, και μετά από αυτό τους περιόρισε έξω από το δωμάτιό μου.

Ωστόσο, οι δαίμονες δεν το έβαλαν κάτω. Έξω από το υπνοδωμάτιό μου, κουνούσαν τα παράθυρα. Το έκαναν συνέχεια όλο το βράδι και έτσι μόνο δυο ώρες μπορούσα να κοιμηθώ. Προσπαθούσαν να με εξαντλήσουν. Αλλά συνέχισα να προσεύχομαι στον Ιεχωβά και να πηγαίνω σ’ όλες τις συναθροίσεις των Μαρτύρων, και ο Ιεχωβά με βοήθησε.

Είναι αλήθεια ότι οι δαίμονες έχουν μεγάλη δύναμη. Μπορούν ακόμη να σκοτώσουν ανθρώπους, όπως σκότωσαν τα δέκα παιδιά του Ιώβ. (Ιώβ 1:18, 19) Και είμαι βέβαιος ότι ήθελαν να με σκοτώσουν, επειδή ήμουν ένας υπηρέτης τους στον οποίο είχαν δώσει ειδικές δυνάμεις που όμως τους είχε εγκαταλείψει για να υπηρετήσει τον εχθρό τους, τον Ιεχωβά Θεό. Έτσι η ικανότητα του Ιεχωβά να με προστατεύει είναι απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να φοβούμαστε τους δαίμονες.

Το καλοκαίρι του 1974 παρακολούθησα τη συνέλευση περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Στάδιο της Κομητείας Ώκλαντ-Αλαμέντα. Εκεί αποφάσισα ότι στην επόμενη συνέλευση περιφερείας θα βαφτιζόμουν. Έτσι, στο ίδιο στάδιο στις 18 Ιουλίου του 1975, βαφτίστηκα και παντρεύτηκα μια ομόπιστη Μάρτυρα εκείνο τον Οκτώβριο.

Ακόμα και μετά που η Μάρι και εγώ παντρευτήκαμε, οι δαίμονες μας ενοχλούσαν, τρομοκρατώντας μερικές φορές τη γυναίκα μου. Η Μάρι ανήκε στην εκκλησία όπου πρωτοάρχισα να παρακολουθώ συναθροίσεις. Γνώριζε όλο το παρελθόν μου πριν παντρευτούμε. Είχε πει ακόμα ότι είχε υποπτευθεί ότι ήμουν ένας μάγος όταν άρχισα να πηγαίνω στην Αίθουσα Βασιλείας. Ήμουν πράγματι παράξενος. Ήμουν ντυμένος με μαύρα ρούχα και δεν μιλούσα σε κανένα, απλώς πήγαινα στις συναθροίσεις και καθόμουνα σε μια καρέκλα.

Μια φορά σκεφτήκαμε ότι δεν θα απαλλασσόμαστε από την ενόχληση των δαιμόνων παρά μόνο όταν αυτοί και ο Σατανάς θα ρίχνονταν στην άβυσσο. (Αποκάλυψις 20:1-3) Επειδή πλησιάζαμε κοντά στον Ιεχωβά με προσευχή και εκμεταλλευόμασταν κάθε πνευματική προμήθεια που κάνει μέσω της οργάνωσής του, πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που οι δαίμονες μας ενόχλησαν όπως μας ενοχλούσαν στην αρχή.

Ευλογηθήκαμε με τρεις θαυμάσιες κόρες, και τα περασμένα τέσσερα χρόνια, η Μάρι υπηρετεί στη διακονία ως τακτική σκαπάνισσα. Αληθινά αποβλέπουμε στον καιρό που ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα καταστραφούν για πάντα! Ωστόσο, αν και δεν δεχόμαστε απευθείας ενόχληση από τους δαίμονες, δεν ξεχνούμε ποτέ ότι έχουμε μια μάχη εναντίον τους, όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλά . . . εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Εφεσίους 6:12)—Όπως το αφηγήθηκε ο Ραλφ Άντερσον.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

Όποτε είχα σχέση με ένα συγκεκριμένο δαίμονα, η προσωπικότητά του διέφερε από την προσωπικότητα κάποιου άλλου δαίμονα