Στις 24 Μαΐου 1909, ο αδελφός Ρώσσελ έφτασε στην Κοπενχάγη. Περίπου εκατό άτομα άκουσαν την ομιλία του με θέμα: ‘Οι Διαθήκες’. Το βράδυ, ένα άλλο ακροατήριο 600 ατόμων άκουσε με προσήλωση την ομιλία του ‘Η Ανατροπή της Αυτοκρατορίας του Σατανά’. Δυο χρόνια αργότερα, 800 άτομα άκουσαν τη δημόσια διάλεξη που εκφώνησε με θέμα: ‘Η Κρίση του Μεγάλου Λευκού Θρόνου’.

Η επόμενη επίσκεψη του αδελφού Ρώσσελ πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1912. Οι αδελφοί νοίκιασαν για πρώτη, και όχι για τελευταία, φορά την Αίθουσα Οντ Φέλοους, η οποία είχε 1.600 καθίσματα. Όμως, ήρθαν τόσο πολλοί άνθρωποι ώστε χρειάστηκε να γίνουν τελευταία στιγμή διευθετήσεις για μια επιπρόσθετη συνάθροιση σε κάποια μικρότερη αίθουσα του ίδιου κτιρίου. Έτσι, η ομιλία ‘Πέρα από τον Τάφο’ εκφωνήθηκε ταυτόχρονα σε δυο αίθουσες. Επειδή και οι δυο αίθουσες ήταν ασφυκτικά γεμάτες, ζητήθηκε από εκατοντάδες απογοητευμένα άτομα να φύγουν.

Το έργο κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι συνεχίστηκε με μεγαλύτερο ζήλο. Ο Λούις Κάρλσον από την Κοπενχάγη αναφέρει τα εξής σχετικά με το έτος 1913: «Όλο το έτος ήταν ένα έτος διανομής φυλλαδίων. Κάθε Κυριακή στις εννιά το πρωί ο Τζον Ράινσετ στεκόταν σε μια γωνιά του δρόμου και μοίραζε τομείς στους αδελφούς που έβγαιναν στην υπηρεσία. Δεν χτυπούσαμε τα κουδούνια, αλλά ρίχναμε ένα φυλλάδιο στο γραμματοκιβώτιο της πόρτας. Θυμάμαι ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στην περιοχή Βέσταμπρο της Κοπενχάγης. Στην εξώπορτα ενός σπιτιού υπήρχε μουντό τζάμι· έβλεπα το περίγραμμα ενός ανθρώπου από μέσα. Έριξα από το γραμματοκιβώτιο της πόρτας ένα φυλλάδιο με θέμα: ‘Βαβυλώνα’· εκείνος το έπιασε και το ξαναπέταξε έξω. Έτσι έριξα ένα άλλο φυλλάδιο: ‘Τι Λένε οι Γραφές για την Κόλαση;’ Είδα τον άνθρωπο να το πιάνει και να το κοιτάζει—και, προς έκπληξή μου, το κράτησε αυτό το φυλλάδιο!»

Συνάχτηκαν περισσότεροι άνθρωποι και σχηματίστηκαν νέες εκκλησίες, και έτσι την άνοιξη του 1914, εκτός από την Εκκλησία Κοπενχάγης, είχαν ιδρυθεί μικρότερες εκκλησίες σε 12 πόλεις.

Ξεσπάει Παγκόσμιος Πόλεμος

Το καλοκαίρι του 1914, ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ ήρθε πάλι στην Ευρώπη εκπροσωπώντας τον αδελφό Ρώσσελ. Λίγες μέρες πριν αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, αυτός ταξίδευε από τη Γερμανία προς τη Βρετανία. Ωστόσο, η αγάπη του για τους αδελφούς της Δανίας, τους οποίους είχε ήδη επισκεφτεί το 1910 και το 1913, τον υποκίνησε να κάνει μια παράκαμψη προς την Κοπενχάγη προκειμένου να παρακολουθήσει τις δυο πρώτες μέρες μιας συνέλευσης η οποία επρόκειτο να διεξαχτεί στις 1-4 Αυγούστου. Στη σύντομη αποχαιρετιστήρια ομιλία του την Κυριακή το απόγευμα, ο αδελφός Ρόδερφορντ ενθάρρυνε τους αδελφούς να ταπεινώσουν τον εαυτό τους υπό το κραταιό χέρι του Θεού και να έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν κάτω από κάθε περίσταση σε εκείνους τους ταραχώδεις καιρούς.

Όμως, τώρα άρχισε να νιώθει αμηχανία και ο ίδιος ο αδελφός Ρόδερφορντ σε σχέση με την εγγύτητα του πολέμου. Ήταν απαραίτητο να πάει στην Αγγλία, αλλά είχαν ήδη διακοπεί όλες οι τακτικές αποπλεύσεις από το Έσμπγιερ της Δανίας προς τα βρετανικά λιμάνια, και κανένας δεν γνώριζε τι θα έφερνε το αύριο. Ο αδελφός ξεκίνησε για την Αγγλία με ένα αλιευτικό—διασχίζοντας τα ύδατα όπου, δυο χρόνια αργότερα, θα διαδραματιζόταν μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης.

Στο μεταξύ, η συνέλευση συνεχιζόταν πίσω στην Κοπενχάγη. Την τελευταία μέρα της συνέλευσης, δόθηκε η ενθάρρυνση στους εκπροσώπους που ήρθαν από άλλες πόλεις να επιστρέψουν στα σπίτια τους αμέσως το ίδιο βράδυ και να μην περιμένουν ως το πρωί, μη τυχόν και διακοπούν τα τρένα και τα άλλα δημόσια μέσα μεταφοράς. Κανένας δεν μπορούσε ακόμη να προβλέψει την έκταση που θα λάβαινε ο πόλεμος. Ωστόσο, η Δανία παρέμεινε ουδέτερη και δεν επιβλήθηκαν σημαντικοί περιορισμοί στο έργο κηρύγματος.

Το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας»

Το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας», μια κινηματογραφική ταινία και προβολή διαφανειών, έφτασε στη Δανία το φθινόπωρο εκείνου του έτους. Η πρώτη προβολή έγινε στην Αίθουσα Οντ Φέλοους της Κοπενχάγης, και το 1915 προβλήθηκε σε όλες σχεδόν τις επαρχίες, πάντα στις καλύτερες αίθουσες, οι οποίες ήταν κατάμεστες στη διάρκεια όλων των προβολών. Η Ντάουμα Λάρσεν από το Όλμπορ, που αργότερα παντρεύτηκε τον Λούις Κάρλσον από την Κοπενχάγη, θυμήθηκε: «Αρχίσαμε να μοιράζουμε προσκλήσεις πυρετωδώς. Παίρναμε μια στοίβα 500 προσκλήσεων κάθε φορά και χρησιμοποιούσαμε όλο τον ελεύθερο χρόνο μας σε αυτό το έργο. Ζήτησαν από την αδελφή μου τη Γιοχένε και από εμένα να βοηθήσουμε στις προβολές ως «διακόνισσες». Φορούσαμε μαύρο φόρεμα με λευκό γιακά και ένα μαύρο βελούδινο κάλυμμα στο κεφάλι. . . . Γίνονταν τρεις προβολές την ημέρα και έρχονταν αμέτρητα πλήθη. Όλη η πόλη ξεσηκώθηκε επειδή οι έγχρωμες ταινίες ήταν νέα εφεύρεση—και η προβολή δωρεάν! Στους προσκεκλημένους δίναμε κάρτες πάνω στις οποίες μπορούσαν να γράψουν το όνομα και τη διεύθυνσή τους σε περίπτωση που ήθελαν περισσότερες πληροφορίες, και δυο βιβλιοπώλες παρέμεναν στην πόλη για κάποιο χρονικό διάστημα προκειμένου να φροντίσουν για αυτούς τους ενδιαφερομένους».

Δύσκολα Χρόνια

Μετά το θάνατο του αδελφού Ρώσσελ το 1916 ήρθαν δύσκολα χρόνια, ιδιαίτερα για την Εκκλησία Κοπενχάγης. Μερικές αδελφές άρχισαν να διδάσκουν εσφαλμένες ιδέες, επηρεάζοντας μάλιστα μερικούς πρεσβυτέρους. Το 1917, στη διάρκεια μια συνάθροισης στο Όλε Σούας Κέδε, κάποια αδελφή σηκώθηκε ξαφνικά και είπε: ‘Πάμε να φύγουμε!’ Δεκαέξι μέλη της εκκλησίας την ακολούθησαν, περίπου το 25 τοις εκατό των παρόντων—και κανένας δεν τους ξαναείδε πια. Όμως, η αναχώρησή τους έφερε ανακούφιση. Οι συναθροίσεις μπορούσαν να συνεχίσουν με ειρήνη.

Μερικά από τα άτομα που απομακρύνθηκαν ενώθηκαν με τον Πολ Σ. Λ. Τζόνσον από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος έφυγε από την αλήθεια περίπου τον ίδιο καιρό. Αυτοί προσπάθησαν να παρασύρουν και άλλους μέσω συκοφαντίας και μέσω φυλλαδίων που ταχυδρομούσαν. Η αποστασία μεταδόθηκε σαν γάγγραινα σε άλλες εκκλησίες. Ήταν καιρός για πιστή εγκαρτέρηση και αποφασιστικότητα.

Ανανεωμένη Δραστηριότητα Μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο

Το τεύχος της Σκοπιάς του Ιουλίου του 1919 στη δανική ανακοίνωσε ότι το από πολλού αναμενόμενο βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον (Ζ΄ Τόμος των Γραφικών Μελετών) επρόκειτο να εκδοθεί στη δανονορβηγική. Οι αδελφοί περίμεναν να αρχίσει μια μεγάλη εκστρατεία κηρύγματος. Προκειμένου να διδαχτούν οι αδελφοί πώς να επισκέπτονται τους ανθρώπους, είχε ήδη διεξαχτεί στην Κοπενχάγη μια σειρά μαθημάτων για βιβλιοπώλες. Επίσης, για πρώτη φορά δόθηκε η ενθάρρυνση και σε άτομα που δεν ήταν βιβλιοπώλες να δίνουν μαρτυρία από πόρτα σε πόρτα με τα βιβλία.

Στην Κοπενχάγη, η ομιλία επρόκειτο να εκφωνηθεί στην Αίθουσα Οντ Φέλοους. Μια ώρα πριν από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης της ομιλίας, ο κόσμος είχε ήδη συγκεντρωθεί έξω από την αίθουσα, και όταν άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες, ο χώρος γέμισε μέσα σε λίγα λεπτά! Σε πολλά χαρούμενα πρόσωπα έσβησαν τα χαμόγελα όταν τους λέχτηκε ότι έπρεπε να φύγουν. Το ακροατήριο, όμως, έδειξε μεγάλη προσοχή, και μετά τη συνάθροιση διανεμήθηκαν περίπου 300 αντίτυπα του βιβλιαρίου Εκατομμύρια.

Ένα από τα άτομα που χρειάστηκε να φύγει εξαιτίας του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την ομιλία ‘Εκατομμύρια’ την οποία εκφώνησε ο αδελφός Μακμίλαν στην Κοπενχάγη ήταν κάποιος νεαρός και ένθερμος σοσιαλδημοκράτης, ένας καπνεργάτης που ονομαζόταν Άγγελο Χάνσεν. Αν και απογοητεύτηκε που δεν άκουσε τη διάλεξη, το ενδιαφέρον του για την αλήθεια της Αγίας Γραφής είχε κεντριστεί. Δυο μήνες αργότερα, ενώ ήταν άνεργος, πήγε στο γραφείο του εργατικού του σωματείου. Εκεί προς έκπληξή του συνάντησε έναν άνεργο συνάδελφό του, ο οποίος ήταν Σπουδαστής της Γραφής. Αλίμονο για την εκκλησία! Σύντομα και ο Άγγελο Χάνσεν έγινε Σπουδαστής της Γραφής.

Επίσκεψη του Ρόδερφορντ το 1922

Το 1922, ο αδελφός Ρόδερφορντ παρευρέθηκε ξανά σε συνέλευση της Κοπενχάγης. Αυτή τη φορά εκφώνησε ο ίδιος την ομιλία ‘Εκατομμύρια’ στην Αίθουσα Οντ Φέλοους—στον ίδιο χώρο όπου την είχε εκφωνήσει ο αδελφός Μακμίλαν ενάμιση χρόνο νωρίτερα.

Ποιες εντυπώσεις άφησε η ομιλία; Η ημερήσια εφημερίδα Πολιτίκεν (Politiken) έγραψε στην πρώτη σελίδα: «Ο Δικαστής Ρόδερφορντ σημείωσε επιτυχία χθες το βράδυ στην Αίθουσα Συναυλιών. Πολύ πριν αρχίσει την ομιλία του, κάθε θέση της αίθουσας ήταν κατειλημμένη, και κατέφταναν συνεχώς και άλλοι ακροατές. Σε πολλές εκατοντάδες άτομα ζητήθηκε να φύγουν. Δεν υπήρχε άλλος χώρος».

Μεταξύ εκείνων που βαφτίστηκαν σε αυτή τη συνέλευση ήταν ένας νεαρός, ο Κρίστιαν Ρέμερ, ο οποίος είχε έρθει σε επαφή με τους Σπουδαστές της Γραφής στη γενέτειρά του, το νησί Μπορνχόλμ. Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας του είχε λάβει ως δώρο μια συνδρομή στη Σκοπιά, και μια μέρα, το 1919, ο 20χρονος τότε Κρίστιαν βρήκε ένα τεύχος. «Αυτό που μου συνέβη τη μέρα εκείνη ήταν τόσο σημαντική εμπειρία που δεν βρίσκω λόγια να την περιγράψω», αφηγείται ο ίδιος. «Αυτή ήταν η αλήθεια που ήξερα ότι πρέπει να βρίσκεται στην Αγία Γραφή, και τώρα τη γνώρισα, τη βρήκα».

Στη διάρκεια της συνέλευσης στην Κοπενχάγη, παρακολούθησε μια συνάθροιση για βιβλιοπώλες. Εκεί γνώρισε τον Κρίστιαν Ντέιλ—και κατάλαβε ποια σταδιοδρομία έπρεπε να ακολουθήσει. Άρχισε να υπηρετεί ως βιβλιοπώλης στο Μπορνχόλμ τον Ιούνιο του 1922.

Αύξηση στην Κοπενχάγη

Το χειμώνα του 1921/1922, ο Άγγελο Χάνσεν έδινε, ως συνήθως, μαρτυρία στους άνεργους κατοίκους της πόλης οι οποίοι περίμεναν έξω από το σωματείο τους. Καθώς κρατούσε πάνω από το κεφάλι του το βιβλιάριο Εκατομμύρια και φώναζε «Εκατομμύρια που ζουν τώρα δεν θα πεθάνουν ποτέ!» τον πλησίασε ένας νεαρός εκζητητής της αλήθειας. Ήταν ο Κρίστιαν Μπάγκσχολτ. Αυτός διάβασε το βιβλιάριο από την αρχή ως το τέλος μέσα σε μια νύχτα και άρχισε να παρακολουθεί συναθροίσεις στο Όλε Σούας Κέδε. Τα όσα άκουγε εκεί διέφεραν πάρα πολύ από αυτά που είχε ακούσει προηγουμένως από το Στρατό της Σωτηρίας, τους Πεντηκοστιανούς, τους Μεθοδιστές και όλες τις άλλες ομάδες στις οποίες είχε αναζητήσει μάταια να βρει την αλήθεια. Του ήταν αδύνατον να κρατήσει αυτά τα νέα για τον εαυτό του.

Αρκετοί φίλοι στους οποίους μίλησε άρχισαν και αυτοί να έρχονται στις συναθροίσεις. Μεταξύ αυτών ήταν το αντρόγυνο Χέρλοβ και Μπέτι Λάρσεν. Ο Χέρλοβ και ο Κρίστιαν ήταν παιδικοί φίλοι και αφιέρωναν πολύ χρόνο παίζοντας μαζί μουσικά όργανα. Τώρα μοιράζονταν ο ένας με τον άλλον τη μελωδία της Βιβλικής αλήθειας.

Την ίδια εκείνη άνοιξη ένας άλλος νεαρός, ο Χανς Κρίστιαν Γιόνσεν, ενδιαφέρθηκε για τους Σπουδαστές της Γραφής. Αυτός ήταν άθεος, απροκάλυπτος εχθρός της θρησκείας και είχε απορροφηθεί από σοσιαλιστικές ιδέες. Του τράβηξε την προσοχή μια αφίσα η οποία περιείχε την πρόσκληση για την ομιλία ‘Εκατομμύρια’. Καθώς πήγαινε στην αίθουσα, αγόρασε μια εφημερίδα για να έχει κάτι να διαβάσει σε περίπτωση που η ομιλία ήταν βαρετή. Τη χρησιμοποίησε πράγματι την εφημερίδα—για να κρατήσει σημειώσεις, αλλά τα χέρια του δεν προλάβαιναν να γράψουν τα εδάφια! Επειδή η ομιλία ήταν λογική και κατανοητή, ο αθεϊσμός του αντικαταστάθηκε από την πίστη προς τον Θεό. Μετά την ομιλία αυτή παρακολούθησε πολλές ακόμη, και το Σεπτέμβριο άρχισε να τον συνοδεύει και η σύζυγός του. Και οι δυο τους κατάλαβαν σαφώς ότι το άγγελμα της Βασιλείας έπρεπε να κηρυχτεί από σπίτι σε σπίτι.

Μια μέρα του 1925, ζητήθηκε από τον Χανς Κρίστιαν να επισκεφτεί ένα νεαρό που ονομαζόταν Άινα Μπένγκο και είχε ήδη διαβάσει μερικά βιβλία της Εταιρίας. Από τότε που ήρθαν σε επαφή μαζί του, ο Άινα αναπτύχθηκε γοργά στην πίστη και άρχισε να συμμετέχει επίσης στο έργο μαρτυρίας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, σχηματίστηκε ένας μικρός πυρήνας νέων, ζηλωτών ευαγγελιζομένων—αντρών και γυναικών οι οποίοι επηρέασαν σημαντικά το έργο. Μεγάλο μέρος της αύξησης που υπάρχει σήμερα στην Κοπενχάγη μπορεί να αποδοθεί στις δραστηριότητες εκείνων των λίγων όσιων ατόμων.