Το Βιβλικό Σχολείο στο Λάνγκελαν

Το 1943 κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι Μάρτυρες στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Βρετανία είχαν τα δικά τους Βιβλικά σχολεία. Επειδή οι αδελφοί στη Δανία δεν είχαν άμεση επαφή με τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία εξαιτίας του πολέμου, με καλή πίστη κατέστρωσαν σχέδια για ένα σχολείο. Αγόρασαν ένα σπίτι σε μια όμορφη περιοχή του Λόχαλς, στο νησί Λάνγκελαν. Εκεί, με θέα τη θάλασσα, ίδρυσαν το δικό τους Βιβλικό σχολείο. Για διευθυντή του σχολείου διάλεξαν τον Σίμον Πέτερσεν από το Μπέθελ. Δυο ακόμη αδελφοί ήταν δάσκαλοι. Ένας από αυτούς, ο Φίλιπ Χόφμαν, ήταν επίσης από το Μπέθελ.

Τη Δευτέρα 5 Ιουνίου 1944 άρχισε η πρώτη τάξη του σχολείου. Κάθε σειρά μαθημάτων διαρκούσε δυο εβδομάδες. Η εκπαίδευση ξεκινούσε στις 9:00 π.μ. ως τις 12 το μεσημέρι, και διδάσκονταν θέματα όπως διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, οργάνωση, έργο κηρύγματος, αριθμητική και γλώσσα. Τα απογεύματα οι σπουδαστές ήταν ελεύθεροι. Μπορούσαν να μελετήσουν, να πάνε για κολύμπι ή να κάνουν βόλτα στο όμορφο περίγυρο του σχολείου. Τα σαββατοκύριακα ήταν αφιερωμένα στη διακονία αγρού.

Αν και το σχολείο λειτούργησε μόνο ένα καλοκαίρι, ο συνολικός αριθμός των εγγραφών ανήλθε στους 450 αδελφούς και αδελφές. Στην πραγματικότητα, το σχολείο ήταν αποτέλεσμα μιας παρεξήγησης. Είναι γεγονός ότι επρόκειτο να ιδρυθούν σχολές, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Τον επόμενο χρόνο άρχισαν να παραδίδονται σε όλες τις εκκλησίες Προχωρημένα Μαθήματα στη Θεοκρατική Διακονία (τώρα Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας).

Βοήθεια σε Πρώην Κρατουμένους Στρατοπέδων Συγκέντρωσης

Στις 5 Μαΐου 1945, η Δανία πετούσε από χαρά. Απελευθέρωση! Την ίδια μέρα, προσάραξε στο νησί Μεν ένα ποταμόπλοιο κατάμεστο με αρκετές εκατοντάδες κρατουμένους από το περιβόητο στρατόπεδο του Στούτχοφ, που βρισκόταν στη σημερινή βόρεια Πολωνία. Μεταξύ αυτών των κρατουμένων ήταν 15 Μάρτυρες του Ιεχωβά πέντε διαφορετικών εθνικοτήτων. Μέσα σε λίγες ώρες, οι Δανοί αδελφοί τους κατέφτασαν με τρόφιμα. Δυστυχώς, δεν πρόφτασαν να βοηθήσουν μερικούς. Οι αρρώστιες και η πείνα θέρισαν και άλλα θύματα· δυο Μάρτυρες πέθαναν λίγο μετά την άφιξή τους. Οι επιζώντες σίγουρα είχαν μεγάλη ανάγκη από καλοσυνάτη φροντίδα. Το τμήμα ανέλαβε την περίθαλψή τους.

Στεγάστηκαν στο οίκημα της Εταιρίας που βρισκόταν στο Λάνγκελαν. Με την τρυφερή φροντίδα που τους έδειξαν ο αδελφός Σίμον Πέτερσεν και η σύζυγός του, οι τρεις αδελφοί και οι δέκα αδελφές ανέκτησαν τις σωματικές, τις διανοητικές και τις πνευματικές τους δυνάμεις. Αργότερα, αυτοί οι πρόσφυγες δυνάμωσαν και επέστρεψαν στις αντίστοιχες χώρες τους για να ξαναλάβουν μέρος στο έργο μιλώντας τη δική τους γλώσσα—γερμανική, πολωνική, ρωσική, λετονική και λιθουανική.

[Εικόνα στη σελίδα 104]

Το 1944 αυτό το κτίριο στο Λάνγκελαν στέγαζε το Βιβλικό σχολείο

Ο Φίλιπ Χόφμαν, πάνω αριστερά, δάσκαλος του Βιβλικού σχολείου, και ο Σίμον Πέτερσεν, μπροστά στο κέντρο, ο διευθυντής του σχολείου, μαζί με τη σύζυγό του, Έλσε, μπροστά αριστερά