Μια νεαρή γυναίκα από τον όμιλο, η Τίρα Λάρσεν, έγινε βιβλιοπώλισσα, και οι δυο αδελφές της, Γιοχένε και Ντάουμα, ήταν μεταξύ εκείνων που παρέμειναν πιστοί υποστηρικτές της εκκλησίας.

Ο Λούις Κάρλσον από την Κοπενχάγη αναφέρει τα εξής σχετικά με το έτος 1913: «Όλο το έτος ήταν ένα έτος διανομής φυλλαδίων. Κάθε Κυριακή στις εννιά το πρωί ο Τζον Ράινσετ στεκόταν σε μια γωνιά του δρόμου και μοίραζε τομείς στους αδελφούς που έβγαιναν στην υπηρεσία. Δεν χτυπούσαμε τα κουδούνια, αλλά ρίχναμε ένα φυλλάδιο στο γραμματοκιβώτιο της πόρτας. Θυμάμαι ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στην περιοχή Βέσταμπρο της Κοπενχάγης. Στην εξώπορτα ενός σπιτιού υπήρχε μουντό τζάμι· έβλεπα το περίγραμμα ενός ανθρώπου από μέσα. Έριξα από το γραμματοκιβώτιο της πόρτας ένα φυλλάδιο με θέμα: ‘Βαβυλώνα’· εκείνος το έπιασε και το ξαναπέταξε έξω. Έτσι έριξα ένα άλλο φυλλάδιο: ‘Τι Λένε οι Γραφές για την Κόλαση;’ Είδα τον άνθρωπο να το πιάνει και να το κοιτάζει—και, προς έκπληξή μου, το κράτησε αυτό το φυλλάδιο!»

Το «Φωτόδραμα της Δημιουργίας», μια κινηματογραφική ταινία και προβολή διαφανειών, έφτασε στη Δανία το φθινόπωρο εκείνου του έτους. Η πρώτη προβολή έγινε στην Αίθουσα Οντ Φέλοους της Κοπενχάγης, και το 1915 προβλήθηκε σε όλες σχεδόν τις επαρχίες, πάντα στις καλύτερες αίθουσες, οι οποίες ήταν κατάμεστες στη διάρκεια όλων των προβολών. Η Ντάουμα Λάρσεν από το Όλμπορ, που αργότερα παντρεύτηκε τον Λούις Κάρλσον από την Κοπενχάγη, θυμήθηκε: «Αρχίσαμε να μοιράζουμε προσκλήσεις πυρετωδώς. Παίρναμε μια στοίβα 500 προσκλήσεων κάθε φορά και χρησιμοποιούσαμε όλο τον ελεύθερο χρόνο μας σε αυτό το έργο. Ζήτησαν από την αδελφή μου τη Γιοχένε και από εμένα να βοηθήσουμε στις προβολές ως «διακόνισσες». Φορούσαμε μαύρο φόρεμα με λευκό γιακά και ένα μαύρο βελούδινο κάλυμμα στο κεφάλι. . . . Γίνονταν τρεις προβολές την ημέρα και έρχονταν αμέτρητα πλήθη. Όλη η πόλη ξεσηκώθηκε επειδή οι έγχρωμες ταινίες ήταν νέα εφεύρεση—και η προβολή δωρεάν! Στους προσκεκλημένους δίναμε κάρτες πάνω στις οποίες μπορούσαν να γράψουν το όνομα και τη διεύθυνσή τους σε περίπτωση που ήθελαν περισσότερες πληροφορίες, και δυο βιβλιοπώλες παρέμεναν στην πόλη για κάποιο χρονικό διάστημα προκειμένου να φροντίσουν για αυτούς τους ενδιαφερομένους».

Μια Αποφασιστική Δασκάλα

Το 1915, ένα ακόμη γεγονός τράβηξε την προσοχή. Στη διάρκεια του προηγούμενου έτους, η αλήθεια έφτασε στο ψαροχώρι Σκγαγκέν, στη βόρεια άκρη της χώρας. Ένας έμπορος έργων τέχνης και η σύζυγός του γνώρισαν την αλήθεια. Μια δασκάλα, η Μαρίε Ντούε, ενδιαφέρθηκε και αυτή. Η Ντάουμα Λάρσεν, που μόλις είχε βαφτιστεί, έφτασε στο Σγκαγκέν για να εργαστεί ως γκουβερνάντα. Γνωρίστηκε με τη Μαρίε Ντούε και μίλησε μαζί της για Βιβλικά θέματα.