Μεταξύ εκείνων που βαφτίστηκαν σε αυτή τη συνέλευση ήταν ένας νεαρός, ο Κρίστιαν Ρέμερ, ο οποίος είχε έρθει σε επαφή με τους Σπουδαστές της Γραφής στη γενέτειρά του, το νησί Μπορνχόλμ. Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας του είχε λάβει ως δώρο μια συνδρομή στη Σκοπιά, και μια μέρα, το 1919, ο 20χρονος τότε Κρίστιαν βρήκε ένα τεύχος. «Αυτό που μου συνέβη τη μέρα εκείνη ήταν τόσο σημαντική εμπειρία που δεν βρίσκω λόγια να την περιγράψω», αφηγείται ο ίδιος. «Αυτή ήταν η αλήθεια που ήξερα ότι πρέπει να βρίσκεται στην Αγία Γραφή, και τώρα τη γνώρισα, τη βρήκα».

Στη διάρκεια της συνέλευσης στην Κοπενχάγη, παρακολούθησε μια συνάθροιση για βιβλιοπώλες. Εκεί γνώρισε τον Κρίστιαν Ντέιλ—και κατάλαβε ποια σταδιοδρομία έπρεπε να ακολουθήσει. Άρχισε να υπηρετεί ως βιβλιοπώλης στο Μπορνχόλμ τον Ιούνιο του 1922.

Τον Ιανουάριο του 1924 τρεις βιβλιοπώλες, ο Κνουδ και ο Κρίστιαν Ντέιλ και ο Κρίστιαν Ρέμερ, σχημάτισαν μια «φάλαγγα βιβλιοπωλών» και στάλθηκαν στη Γιουτλάνδη με πρώτο σταθμό την πόλη Σκίβε. Ο αδελφός Λουτιχάου ξεκίνησε την εκστρατεία με μια δημόσια ομιλία στη μεγαλύτερη αίθουσα της πόλης και κατόπιν ο Κρίστιαν Ντέιλ έκανε διάφορες ομιλίες σε συναθροίσεις που διεξάχτηκαν σε διάφορες παμπ και πνευματικά κέντρα όλης της περιοχής. Οι ομιλίες ανακοινώνονταν μέσω διαφημίσεων στις εφημερίδες και μέσω διαφημιστικών. Μετά την ομιλία, οι βιβλιοπώλες κάλυπταν τον τομέα διαθέτοντας βιβλία και βιβλιάρια.

Την άνοιξη του 1924, οι τρεις αδελφοί έφτασαν στο Χαδερσλέου της Νότιας Γιουτλάνδης, μιας επαρχίας που ανήκε κάποτε στη Γερμανία αλλά προσαρτίστηκε ξανά στη Δανία μέσω δημοψηφίσματος το 1920. Νεαροί από εκείνη την περιοχή κλήθηκαν να πολεμήσουν στο Δυτικό Μέτωπο. Πολλοί από αυτούς άφησαν την πίστη τους για τον Θεό μέσα στα γαλλικά χαρακώματα.

Ο Κρίστιαν Ρέμερ περιγράφει τι είδους εμπειρία ήταν να κηρύττει κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους: «Ήταν κάπως παράξενος αλλά ενδιαφέρων τομέας για έργο. Ο πολιτικός τους αγώνας είχε κάνει αυτούς τους ανθρώπους προσιτούς».

Μέχρι και το φθινόπωρο του 1925, οι τρεις βιβλιοπώλες της «φάλαγγας Ντέιλ» χρησιμοποιούσαν ποδήλατα ή τρένα για τη μεταφορά τους, αλλά τώρα κάποιος αδελφός τούς διέθεσε ένα αυτοκίνητο. Ο Κρίστιαν Ρέμερ ταξίδεψε στην Κοπενχάγη για να το παραλάβει. «Η απόκτηση του αυτοκινήτου ήταν μεγάλο γεγονός! Ήταν ένα χαριτωμένο σαραβαλάκι, και μάλιστα καμπριολέ», αναπολεί ο ίδιος. «Και επειδή εγώ ήμουν ο μόνος που είχα δίπλωμα, έγινα ο οδηγός. Το αυτοκίνητο κράτησε ένα χρόνο. Τότε το ανταλλάξαμε και πήραμε το κομψότερο αυτοκίνητο της εποχής, ένα Φορντ σεντάν μοντέλο 1923—το οποίο ήταν κλειστό και ζεστό το χειμώνα. Πολυτελέστατο αμάξι!»

Αυτοί οι βιβλιοπώλες έκαναν σταδιακά έργο σε όλη τη Γιουτλάνδη και στο νησί Φιν μέχρι το Μάρτιο του 1929, οπότε εξαντλήθηκαν τα χρήματα που υπήρχαν για αυτή την ειδική δραστηριότητα.

Ένα τρίτο ζευγάρι από βιβλιοπώλισσες, η Άννα Πέτερσεν και η Τόρα Σβένσεν, κάλυψαν και αυτές τον τομέα στο Φιν και στη Γιουτλάνδη. Η αδελφή Πέτερσεν αναφέρει: «Συνήθως έστελναν εμάς τους σκαπανείς σε τομείς όπου δεν υπήρχαν εκκλησίες. Πηγαίναμε στον παντοπώλη και τον ρωτούσαμε αν ήξερε κάποιον μέσα στην πόλη που θα μπορούσε να μας νοικιάσει ένα δωμάτιο. Η κουζίνα μας αποτελούνταν από μια μικρή γκαζιέρα και δυο-τρεις κατσαρόλες πάνω σε ένα παλιό τραπέζι ή πάνω σε δυο-τρία κιβώτια που παίρναμε από τον παντοπώλη».

Μερικές φορές οι δυο αδελφές ενώνονταν με τη «φάλαγγα Ντέιλ». Το αποτέλεσμα; Η αδελφή Πέτερσεν και ο αδελφός Ρέμερ αποφάσισαν να συνάψουν μια πιο μόνιμη σχέση. Παντρεύτηκαν το 1933, και μολονότι η αδελφή Ρέμερ τώρα είναι αναγκασμένη να ζει σε γηροκομείο, ο αδελφός Ρέμερ εξακολουθεί να βρίσκεται στην ολοχρόνια διακονία.

[Εικόνα στη σελίδα 87]

Στη δεκαετία του 1920 οι βιβλιοπώλες κήρυτταν με αμείωτο ζήλο. Ο Κρίστιαν Ντέιλ, αριστερά, ο Κρίστιαν Ρέμερ, άκρη δεξιά, μαζί με την Άννα Πέτερσεν, τον Σόρεν Λάουριντσεν και την Τόρα Σβένσεν