‘Την Επόμενη Φορά θα Εγκαταλείψουμε το Σπίτι!’

Η Σάρον Κάστρο, μια 37χρονη από το Κάτλερ Ριτζ είπε στο Ξύπνα! την ιστορία της: «Ο πατέρας μου αποφάσισε να μην εγκαταλείψουμε το σπίτι. Πίστευε ότι εφόσον ο τελευταίος τυφώνας δεν είχε πλήξει την ακτή της Φλόριντα, ο Άντριου θα έκανε το ίδιο. Μάλιστα, δεν σκόπευε καν να βάλει σανίδες στα παράθυρα. Ευτυχώς, ο αδελφός μου ήρθε στο σπίτι και επέμεινε να καλύψει τα παράθυρα με κοντραπλακέ. Χωρίς αμφιβολία η ενέργειά του μάς έσωσε τη ζωή. Τα παράθυρά μας θα έσπαζαν και εμείς θα είχαμε γίνει κομμάτια.

»Περίπου στις 4:30 π.μ. κόπηκε το ρεύμα. Οι θόρυβοι έξω από το σπίτι ήταν τρομαχτικοί. Ήταν σαν τον ήχο ενός τεράστιου τρένου. Ακουγόταν ο θόρυβος των δέντρων και των κτιρίων που ράγιζαν και κατέρρεαν. Αργότερα διαπιστώσαμε ότι ένα φοβερό τρίξιμο ήταν ο θόρυβος που έκαναν τα μεγάλα καρφιά στη στέγη μας καθώς ξηλώνονταν. Ο άνεμος παρέσυρε τη σοφίτα, και το ένα τρίτο της οροφής χάθηκε. Καταλήξαμε, συνολικά 12 άτομα, περιλαμβανομένης της ανάπηρης μητέρας μου και της 90χρονης γιαγιάς μου, να βρούμε καταφύγιο στο μέσον του σπιτιού, σε ένα δωμάτιο που δεν είχε παράθυρα. Ήμασταν σίγουροι ότι θα πεθαίναμε εκεί μέσα».

Τι μάθημα πήρε από αυτή την εμπειρία; «Την επόμενη φορά που θα μας πουν να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας θα το κάνουμε—χωρίς καμιά αντίρρηση. Θα προσέξουμε τις προειδοποιήσεις. Έμαθα επίσης να μοιράζομαι ό,τι έχω και να ζω με πολύ λίγα αποκτήματα. Και ξέρω πως δεν είναι κακό να κλάψει κανείς, να θρηνήσει και κατόπιν να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα».

Το δίδαγμα που πήραν όλοι το εξέφρασε πολύ ωραία ένας ισπανόφωνος Μάρτυρας: «Είμαστε πολύ ευγνώμονες για το δίδαγμα που πήραμε όσον αφορά τους στόχους μας στη ζωή. Μπορεί, δηλαδή, να δουλεύεις επί 15 ή 20 χρόνια για να χτίσεις το σπίτι σου, να συσσωρεύσεις υλικά πράγματα και έπειτα, μέσα σε μια ώρα, μπορεί να χαθούν όλα. Αυτό μας βοηθάει να θέτουμε πνευματικούς στόχους, να κάνουμε τη ζωή πιο απλή και να σκεφτόμαστε σοβαρά την υπηρεσία μας στον Ιεχωβά».